Addicted

Chapter XVI (II)

DIKE VANESSA OWENS

"Dike"

I gulped hard. "Ever since I met you, I have started to believe that d-dreams do come true." I bit my lower lips to stiple a sob. "Let me take care of you. Let me love you Lorraine. P-please, just let me."

Mariin akong napapikit ng maramdaman ang malambot niyang palad na pumupunas ng luha ko. "Dike. Stop crying."

I shook my head and her her hands. "I don't want to lose you Lorraine." I opened my eyes and met her gaze. There are things I have failed once in and then there are things that I have failed twice in but the only thing I have always failed to do is stop thinking about her. Walang palyang nadalaw siya sa isip ko, segu-segundo.

Kaya sabihin niyo, paano ko magagawang kalimutan ang babaeng ito? Paano?

"No words can help me enough to express my love for you darling. Please, let me love you." I begged

Hindi niya ko sinagot bagkus patuloy lang niyang pinupunasan ang mukha kong dinadaluyan ng maraming luha.

I staring at her intently. She look so beautiful and angelic, and I feel like I'd dirty just her by just touching her. But, I  want to cherish this moment even I feel hurt and I want to spend the rest of my life trying to make her happy.

Saglit lang niya kong tinitigan bago unti-unting lumayo sa'kin. At sa pagkakataong ito, nadurog na naman ang puso ko. "Dike"

I bit my lower lip. "P-please darling."

She shook her head and immediately avoided my gaze. "I'm sick."

"And so?" Maagap na tugon ko. "Ano ngayon kung may sakit ka?" I asked her

She closed her eyes and massaged her temple. "You know Dike, I can't laugh with you. I can't be happy with you." she looked at me. At sa kauna-unahang pagkakataon, nakita ko ang sakit sa mga mata niya. "Hindi ako pwedeng makaramdam ng kilig. Hindi ako pwedeng makaramdam ng takot. Hindi ako pwedeng makaramdam ng saya. Hindi ako pwedeng umiyak." She gulped. "Hindi ako pwedeng makaramdam ng kahit anong emosyon. Hindi ako pwedeng..."

Hindi naman nakaligtas sa'kin ang pagkagat niya sa labi niya. She looked away. "Dike, hindi ako pwedeng magmahal. Kasi may sakit ako."

I shook my head. "I do-.."

"Paano ako bubuo ng isang relasyon kung ang mismong puso ko, sira." She finished. Her lips formed into a sad smile. Fuck it! I never like sorrow on her face. "Hindi ako magtatagal sa mundong 'to Dike. Aalis di-.."

"Please, don't say that." I cut her off.

"Aalis din ako. Iiwan ko din kayo." pagpapatuloy niya. "Masa-.."

I clenched my fist. "Please Lorraine. Hindi ka mawawala. Hindi ka aalis."

She shook her head, still sad smile flastered on her lips. "Masasaktan ka, kayo." she paused. "Maraming iba dyan. Sa kanila mo na lang ibaling ang atensiyon mo."

"Ikaw ang kailangan ko. Ikaw ang mah-.."

"Sa kanila mo na lang ibaling yang pagmamahal mo." she cut me off. "Dahil hindi ko matutugunan yan." pagpapatuloy niya

Mariin akong napapikit habang patuloy na dumadaloy ang luha ko sa pisngi ko.

Masakit? Oo, sobrang sakit.

Bakit ba sa ganitong sitwasyon pa kami nagkakilala?

Bakit ba hindi pa noon? Bakit ba siya pa ang binigyan ng sakit na yan? Ang daming taong masasama ang ugali, ang daming taong nakagawa dyan ng mga mali. Bakit hindi na lang sila?

Bakit si Lorraine pa?

At bakit ba hindi ko siya pinagtuunan ng pansin noon? Bakit ba nagpakatanga ako noon sa mga taong hindi naman ako pinapahalagahan? Bakit ba ngayon lang kami nagkita?

Bakit ba lagi na lang ako pinaglalaruan ng tadhana?

Kupido, akala ko ba papanain mo din ang puso niya? Katulad ng pagpana mo sa'kin.

I let out a loud and heavy sigh. "Yeah, I talk to other people, I laugh with other people and I hug other people." I paused. "But none of them will ever mean as much to me as you."

I looked at her, directly in her eyes. "Ikaw ang mahal ko, ikaw ang kailangan ko. Hindi sila." I added

I took a deep breath. "I'll love you till death." I reached for her hand. "You give meaning to my life Lorraine."

"Dike"

I just smile and trace the outline of her face. "If somebody ask me to describe perfect happiness." I kissed her forehead. Damn it. I'm surely in love with her. "Then I will have to say every minute I spend with you."

I saw her gulped. "How can you be so sure that you're in love with me?"

I smile. I fucking smile! "I love you so much Lorraine, I can't explain it even if I tried." Kahit ngayon lang, hindi ba ko pwede maging masaya? Hindi ba pwedeng ako naman ang mahalin? Kaya ngayon lang talaga. "When you smile my heart beats as if I ran a mile and it keeps me happy for a long while." I chuckled. "Let me love you darling. I promise, I'll do everything just to make you happy."

"But, Dike."

"Gagawin ko ang lahat mapangiti ka lang 24/7. Hindi ko maipapangakong hindi kita papaiyakain. Dahil sa bawat araw na lilipas, papaiyakin kita dahil sa saya." I reached for her hand and kissed it. I love the way I touch. It feels like, I'm home. "I'm not bore or whatever, I'm just in love." I gulped hard. "I'm in love you woman."

"But,"

"Atlanta"

Wala naman akong nagawa ng  agad siyang humiwalay sa'kin at nilingon ang pinanggalingan ng boses na yun. Kahit ako, napalingon din doon.

Na labis kong kinagulat.

Anong ginagawa niya dito? At saka, kilala niya si Lorraine?

"L-love?"

Kung nagulat ako sa nakita, mas nagulat ako dahil sa pagtawag sa kanya ng babaeng kasama ko.

Love?

Ano yun?

What the fuck?

-----------

mas short pa sa short na update :>