#WhatWouldItBe
"How's Caspen Atlantis?"
I already found my comfortable pace so I need to ask him. Yes, the view up here is good. The wind is getting cooler, the skyscrapers are slowly looking like small lanters floating in the sky. We need to talk, at least.
It's been a week. And another week.
"Maganda... Kagaya ng sabi nila, maganda and maganda nga talaga.."
"Really?"
"Oo nga.." he brushed his fingers through my hair.
"How's shoot? Mabuti natapos niyo?"
If I was there, I will not ever get my job done. It's been my dream to be in Catlan, hindi nga lang matuloy-tuloy.
"'Yun naman talaga ang goal so kailangan matapos.."
"Did you enjoy it?"
"Sobra... Pero mas maganda kung nandoon ka.."
I wrinkled my nose to stop myself from giggling. "Ikaw? Wala pa rin?"
Mahinang hininga ang pinakawalan ko. Sinabi ko sa kaniya na if we still have no school to enroll at the end of the month, either UW or RST na lang kami.
"Ayaw mo na ba sa school niyo?"
"Gusto... but you know naman siguro how does it feel to be in a new environment. Nakakasawa rin makita buildings ng UW,"
Tumawa siya. "Ganiyan din ako noong nag-graduate ako. But the difference is, nag-artista ako. Nakakagulat na sobrang exhausting maging artista.."
"Ginusto mo 'yun?"
"Konti. Past time lang. Mas gusto ko maglaro minsan. Pero minsan gusto ko umakto na ibang tao. Paiba-iba.."
Ngayon pa lang kami nagkausap na walang gumugulo. Yes, we're going out before but may mga instances na nagugulo ko because of mine o him, ngayon, kami lang.
"Tell me about yourself.." pinikit ko ang mga mata. "Unfair na kilala mo ako pero ako hindi.."
"You don't know yourself?"
"Sira! Ikaw kako!" humalakhak ako. "Please? Makikinig ako, promise. I'll talk once your done."
Narinig ko ang malalim niyang buntong hininga. "Wala namang interesante sa buhay ko, 'by... School-bahay-court lang naman ako dati.."
"I don't believe you... I enjoyed my youth so much and imposible na ikaw wala.." I opened my eyes. "Tell me even your embarrassing moments. I can't promise you na hindi ako tatawa.."
"E 'di hindi ko ikwekwento.."
"'To naman! Sige na, I'll listen." I put his hand on my chest, trying to let him feel how calm my heart is.
"Wala na akong masyadong maalala, e.." pauna niya. "Basta ang alam ko, kailangan kong kumayod para makapag-aral."
"Why?"
"Lumaki ako sa pamilya na hindi.. mayaman. Katulad mo.."
"Hey, hindi kami mayaman, okay?!" pinisil ko ang hawak. "What did you say that?"
"Ibang yaman naman tinutukoy ko... You're rich with... family love.. Isang kayamanan na sana naranasan ko rin.."
"Parehang hindi okay ang magulang ko noon. I can't recall every bit of it but... nagising na lang ako isang umaga na nasa peligro ang pag-aaral ko."
"And alam mo naman kung gaano ko gusto mag-aral, hindi ba?"
Yeah. He graduated Summa Cum Laude last year at RST.
"Kaya ayun.. napilitan ako na... kunayod at awa ng Diyos... nakaya ko.."
Mahabang katahimikan ang nanaig. All we can hear was the road below us, and the slowly harsh wind in our hairs.
"Tapos 'yun na... Naging maganda na uli buhay namin... Napatunayan ko sa magulang ko na kaya ko... na may anak silang matapang at kayang maghanap ng paraan para hindi sumuko... Siguro naman proud sila sa akin, hindi ba?"
"Proud ako sa'yo, paano pa kaya sila mismo, hindi ba?"
I felt he kissed my knuckles. "What do you want to hear more, baby?"
Humalakhak ako at sandali na prinoseso ang narinig. He started his childhood working just to continue school. Naalala ko tuloy iyong mga oras where I want to stop because I'm having a hard time. Sa isang subject.
Paano pa kaya si Trent noon? Walang-wala ang isang subject sa kapakanan at future niya noon.
"How does it feel?"
"Noong nagtratrabaho ako?" tumawa siya. "Siyempre hindi naging madali. Wala namang kasing gustong tumanggap ng bata sa mga magagandang kumpanya."
"Child labor?"
"Yeah... Mahirap pero hindi ko na masyadong iniisip. It's just a memory of me that I'll treasure forever. Something that I will never ever trade to anything,"
"May pagkakataon ba na gusto mo na lang... sumuko noon?"
"May mga pagkakataon... pero mas malakas tawag ng pangarap kaya kinaya. Noon kasi, nalulong si itay sa alak niya."
"Siyempre, hindi naman kami mayaman kaya nagpanic kami kung baka anong mangyari... Thank God wala naman.."
Hindi ako nakasagot. "Ang saya ng pamilya niyo kanina. Pasensya na, ah?"
I open my eyes and creased my forehead. "Bigla ka nalang humihingi ng sorry.."
"E kasi inimbita mo ako kanina pero umayaw ako.."
"Sabi mo pagod ka.. Bakit kita pipilitin?"
Siya naman ang hindi nakasagot. "Siguro nasa akin na nga lahat ngayon, kasama ka, pero gusto ko ring maranasan 'ung pamilya na meron ka. Kahit saglit lang naman.."
"Wala ka bang mga pinsan? Tito? Tita?"
"Wala... Only child sina itay at inay, kagaya nating dalawa so wala talaga.."
Pinakiramdaman ko ang bukol sa gitna ng leeg ko. "Sa susunod... tawagan kita, gusto mo?"
"Sure.. kung sa tingin mo sasaya ka.."
Ngumuso ako. "Why always me? Pwede namang ikaw naman minsan? Ganiyan ka ba sa mga exes mo?"
He chuckled and brushed his hair. "Tutal nabanggit mo na, may naging ex ka na ba?"
Mabilis akong umiling. "Wala. Study talaga focus ko dati.." naningkit ang mata ko sa kaniya.
"You? Imposible na isa lang ex mo.." turo ko sa kaniya.
"You like jumping in conclusions, huh?" binaba niya ang daliri ko at pinisil-pisil iyon.
"It's impossible naman kasi... Ang gu—" napatigil tuloy ako.
Ayoko minsan na sabihin guwapo 'to dahil bigla na lang lalaki ulo. Although may times na hindi pero always na lalaki ulo niya kaya hindi ko na binalak pa.
"Guwapo ako? Baby, there's no wrong to admit it. Magugustuhan mo ba ako kung hindi ako guwapo?"
That made me pinch his chest. "Don't say that,"
"Bakit naman?"
"Kasi ayoko na isipin mo na... you're cute kaya ako nandito. Ayoko 'nun. Yes, wala pa akong experience but I saw something in you somehow kaya.. nandito tayo.."
"So bonus na itong mukha ko?"
"If that's what you wanted to believe, okay. Basta don't think na I loved you because of your looks."
Pinisil na naman niya ang ilong ko. Nakakaisip na nga ako na baka nagtagal kami, madidislocate ilong ko sa pisil niya, e?
"That's my baby... kaya sabi ko worth it ka noong nakita kita noon, e.."
"Nakita mo ako noon? When? Where?"
"Christmas! Last year!"
Umawang ang labi ko. "Talaga? Hindi kita napansin noon.."
"Because I'm hiding because of my break up.."
Mas lalong umawang ang bibig ko. Napaupo tuloy ako sa lounger at hinarap siya. "Hindi ba you two broke up two days after mapublish 'ung article na pinakita ko sa'yo noon?"
He looked at me like he is confused, too. Nagbibilang sa utak kung tama ang sinabi ko. "Y-yeah..?"
"So ibig sabihin, dapat kayo pa noon! Anong break up sinasabi mo? Advanced?"
Ilang saglit at natawa na naman siya. Hinila niya ako para mapahiga sa dibdib niya. Hindi ba siya nabibigatan sa akin? I'm starting to get worried because he always tend to endure my weight.
"Wala ka bang alam sa kung paano tumakbo ang showbiz?"
"Too busy for my future to think about other's lives.." honest kong sagot.
"Grabe naman baby ko.. Dadami pera mo niyan," he kissed my temples after. "What I mean is, matagal na kaming wala bago pa lumabas sa publiko ang nangyari."
"Nag-usap muna entertainment namin bago sabihin na wala kami.. Tapos ayun.. Nakita kita, hindi lang noong Christmas."
And he started telling me places I can't remember kung saan niya ako nakita! God! He's been around me, without me noticing him!
Even one eye contact, walang nangyari na ganoon! This guy!
"Kaya ka patay na patay sa akin?"
"More than that, baby.."
Nagpatuloy kami sa pag-uusap tungkol sa past niya. He said that he has four alnost serious relationships before. And all of them ended up because of weak communication. Sad.
"That's why sana maintindihan mo kung bakit... mapilit ako sa text or what.." ngumiwi siya. "Sana hindi ka masakal kasi ayoko lang maulit ang nangyari dati... okay?"
"Okay.."
Silence engulfed us again. The sky is completely dark now. Napatingin ako sa baba, only to see some great foods na nagtitinda sa labas ng condo building.
"Ikaw naman.. May alam ako sa'yo pero hindi masyadong malaki..."
Bumuntong hininga ako. "What specific part do you want to know?"
"Lahat."
"Lahat? Kung lahat, aabutin tayo hanggang bukas."
"Then it's okay. We'll not sleep.."
"Wait.. hindi ako uuwi?"
"Gusto mo ba?"
Napailing ako bigla kahit na hindi dapat. "Nagpaalam ka naman kanina, hindi ba?"
"Oo pero hindi ko naman alam na magsstay ako dito... nang matagal.."
"Bawal?"
"Hindi ko rin alam.. Payag si mama na kahit anong oras ako uuwi basta I'll make sure na doon ako matutulog.."
"Iuuwi kita kahit madaling araw... higa ka uli.." giniya niya ang ulo ko pabalik sa lao niya.
"Trent.."
"Iuuwi nga kita, promise 'yan."
Pinakalma ko muna ang sarili bago tumitig sa mga mata niya. "I am raised by a single mother. Meaning, wala akong father habang lumalaki."
"Hmm?"
"Yeah... Iniwan kami because of you know, telenovela... mistress thingy.."
"Sorry.."
"Sabi ko huwag ka hingi nang hingi ng sorry, e!"
"Hindi ko mapigilan, e! Pero sige na..."
"Iyon nga. I am raised by only one person kaya siguro bata pa lang ako, doon na tumatak sa isip ko na dapat babawi ako kay Mama..."
"Law?"
"Yeah... Sabi kasi nila malaki bayaran ng mga abogado so susubukan ko.." sabay halakhak.
"Delikado rin kaya.. May mga napapanood ako na mga pinapatay na mga attorneys."
"Mga attorneys 'yun na nagpractice ng Criminal Law. Maraming branch ang Law Trent."
"Anong kukunin mo? Criminal Law?"
"Nope. Takot ako sa mga ganiyan. Maybe Family Law? Corporate Law? Litigation? Basta no to Crim, kailangan ko pang magsucceed in life,"
"I believe in you.." he planted another kiss on my forehead.
"Sweet naman.." tumawa ako.
The conversation went too deep na hindi namin napansin na malapit na ang mag twelve ng madaling araw. We really just both enjoyed each companies.
Mas nag-enjoy ako sa mga kwento ni Trent about his youth. Sabi pa niya na wala siyang maalala, meron naman pala! Ang dami pa!
"You want to eat?" kinuha ko ang damit. "Come on, huwag ka magsabi na hindi. Nakita kita kanina na nakatitig sa baba.."
"So? Pwede bang nakatitig lang ako sa mga sasakyan?"
Umirap siya. "Kain tayo muna bago kita umuwi. Mas makakatulog ako kapag kumain tayong dalawa.."
Wala akong panama sa kaniya at sinabing okay. Akmang aalisin ko na ang shirt niya nang hilain niya iyon pabalik.
"Trent, ano ba?"
"Kanina ka pa nagbibihis sa harap ko.." his voice was so low and husky now.
Hindi ko alam kung tama pa ba ako ng naririnig o inaantok lang ako.
"Kapag sa banyo ako nagpalit, you'll be suspicious kung may tinatago ako." umirap ako. "And good Lord, Trent, don't tell me na ngayon ka lang nakakita ng naghuhubad na kagaya mo?"
"Hindi naman.." nagsimulang naglakabay ang kamay niya sa bewang ko. "Pero dapat kasama pants kapag naghuhubad.."
Tinulak ko siya dahil kung anong tingin ang pinupukol niya sa akin. "Gah, Trent. Pagkain ang gusto kong kainin, okay?"
"Bakit? Pagkain din naman ako, ah?"
"Tao ka, Trent. Tao ka."
Tumawa siya at mas lalo akong nilapit sa kaniya. Kahit anong gawin ay hindi ako makapalag.
"Tre—"
"One minute, baby... Isang minuto lang.."
Kumalma ang sistema ko sa narinig. Hinila niya ako hanggang nasa balikat ko na ang ulo niya. Akala ko yayakapin niya lang ako he starting tracing the chains of my necklace with his own lips!
"Nagugutom na ako Tren—"
"Oh good fuck!" I cursed when he bit my neck and sucked it like a hungry baby for its milk!
"Trent!" tinulak ko siya at mabilis na nagpunta sa human size mirror. "God.." I said, tracing the wet parts of my neck, especially the red spot he made!
"Tanda ko 'yan. Para walang kumuha sa'yo sa akin," he said in such a proud tone! Proud pa talaga!