#WhatWouldItBe
"Wow, your house looks nice in broad daylight," puri ko sa kasama.
Humalakhak siya at sinara ang sasakyan. He clicked something on his fob kaya humiyaw ang kotse. "Compliment ba 'yan o ano?"
"Siyempre, compliment!" tawa ko sabay lapit sa kaniya.
"Paano mo nasabi? Nagpunta ka ba dito na hindi ko alam?" usisa niya nang makalapit ako sa puwesto niyo.
Trent easily sneaked his arm around my wait. I jumped a little bit but it's okay. "Haven't I told you? Akala ko.." tumawa ako.
"Bakit?"
Sinabi ko sa kaniya na noong pinuntahan ko siya sa bar, nauna akong pumunta rito bago tumulak doon. He looks surprised when I said him that.
"Talaga? Buti binasa mo letter ko?"
Bigla akong nakaramdam ng guilt. "Actually, that night ko lang din nabasa iyon kasi..." I sighed.
"I'm not mad, okay? Don't explain kung hindi mo kaya," pinisil niya ang bewang ko pagkatapos.
"It just that, I have no reason to open it noong binigay mo sa akin. Kaya noong meron na, binasa ko. Puro ka kalokohan,"
Gusto ko na siyang nakikitang masaya ngayon. "Seryoso ako sa ibang sinabi ko roon, ah!"
The conversation stopped when their gate opens and lumabas ang parehong guard na nakausap ko noon. "Tara sa loob?"
Iyon naman ang plano, why would I say no? I let him lead me through their gate and said hi to their guard. I did the same thing pero mabilis din dahil ang bilis ng lakad niya.
To think that I'm way more heavy than him, just a little bit but he has that stamina. Maybe because of his sport? Yeah.
Nagsimula siyang magsalita tungkol sa bahay nila. Before we enter their house, nasa garden ang atensyon niya at sa fountain na kalapit sa amin.
"Ito talaga gusto ng inay ko bago namin binili ang bahay, pangarap niya kasi magkaroon ng garden para sa mga halaman niya." he said with a proud tone.
"You bought this house?"
"Kasali lang ako sa nagbayad. Hati-hati kami," ngumiti na naman siya.
Tinitigan ko ang tinutukoy niya. It's really wide and abot hanggang sa kabilang side ng bahay ang malaking grass floor kaya sigurado mas marami pang bulaklak doon.
"Tara na sa loob?" hindi na niya ako hinintay magsalita at pumasok na kami kaagad.
Just like from the outside, tahimik din dito. I wonder if his parents is inside? Hindi naman niya kasi nabanggit when he told me that he's free kaya pupunta kami rito!
Though it looked small from the outside, may kalakihan din ang interior ng loob. I am no interior designer but their house is really neat and clean.
"Sa taas ang kuwarto namin. Doon ako sa right," sabay turo sa right side ng second floor. "Gusto mo punta tayo doon?"
Normal lang ako sasagot but the way how he wiggled his brows, sinipa ko siya sa binti. "Napaka mo ah.." sabi ko at sabay halakhak din.
"Nah, mamaya na lang tayo doon."
And the tour continues. Tumigil lang kami nang sabay tumunog ang sikmura namin. Natawa pa nga siya roon kaya sabi niya ay kumain muna kami bago magpatuloy.
"Bakit kasi hindi ka kumain?" aniya sabat himas sa sikmura ko.
"Huh? Didn't you told me to not to?" taka kong sabi.
Sobrang clear ng text niya na huwag muna ako kumain dahil dito na lang daw kami kakain. "Nakalimutan mo?"
"Of course not!" halakhak na naman. Masyado siyang masayahin. "Hindi pa ako nagprepare pero bibilisan ko na lang, okay lang?"
"Sure,"
Dumeretso kami sa kusina. Walang katao-tao sa buong bahay. Umaasa ako na kahit isang kasambahay nila ang mamataan namin. Imposible na wala silang isa, this house is bigger than mine!
Pagbukas niya ng pinto, isang matanda ang nakita namin na nasa lababo. Agad napunta ang tingin niya sa amin, kay Trent muna sabay dapo sa akin.
"Manang! Nandito po pala kayo!" he let go of me kaya ako na ang nagsara ng pintuan.
Pinanood ko sila na magyakapan sabay tingin sa buong paligid. This is a big and nice room. May parang bar stool sa gitna ng kuwarto at doon nakalatag ang ilang utensils.
Are they cooking?
"Nagugutom ka na ba hijo?" anang matanda sa kasama.
"Gutom na nga po kami!" umakto na parang bata si Trent at ngumuso. He's funny but he's cute that way.
"Ganoon ba?" sumulyap siya sa akin. Ngingiti sana ako pero mabilis naman siyang nag-iwas ng tingin.
Feels like something drops inside me.
"Pagluluto ko na kayo, ano bang gusto niyo?"
"Hindi na po, ah, gusto ko po na ako na ang magluto para sa kaniya," he lend his arm on me. "Pwede po ba?"
Umawang ang labi ng matanda. Nagpapanic na ako sa loob dahil hindi ko naman batid na may ganoon pala siyang plano?!
"Sige!" sagot niya. "Iiwan ko na kayo,"
Walang salita kay Trent at mabilis niya kaming iniwan. She didn't even looked me in the eye before she left the room.
Yeah, she's not obliged to do that but.. it's just.. I don't know.
"Nakalimutan kitang ipakilala!" biglang sabi ni Trent sa akin.
Lumapit siya at hinawakan ang kamay ko. "Galit ka?"
"Hindi!" agap kong sabi.
"Galit ka, e."
"Hindi nga.." umiling ako. "You can introduce me anytime. It's not like the world will end the next hour,"
Tumawa siya at hinalikan ang knuckles. Lumapit siya sa ref at bumaling sa akin. "Anong gusto mong kainin?"
Ikaw. My mind thought.
Pansamantala nanlaki ang mata ko. What the fuck, Stefan?!
"Baby, what do you want to eat?" ulit niya nang wala akong agad sagot.
Pinakalma ko ang sarili muna dahil sobrang nagulat ako sa naisip! Talaga?! Kanina siya lang ang sinipat ko tapos biglang ako naman?!
"Impress me!" bawi ko kahit na gusto kong sapakin ang sarili.
"Sabi mo, e.." and he started doing things.
Habang nakaupo doon at walang magawa, kasi ayaw niya na tumulong ako ay kinukuhanan ko na lang siya ng litrato. Sometimes it's just his back but some are with his side view.
God this guy, even with side view, he looks so good.
Nale Sajero: hey, san ka?
My phone is not always on silent so it beeped and catched Trent's attention. "Sa'yo?"
Tumango ako sa kaniya sabay pakita ng phone. "Si Nale lang, asking where am I."
Mabilis din naman umusad sa kaniya. If he's jealous that I might be texting somebody else, I'm not.
Even Paul nga, e. All I know from him now was he's happy. That's what matters now.
Ako: Trent's why?
"Speaking of your friend, hindi ko pa siya nakakausap." he said and put the plates in front of me.
"Bakit?"
"Gusto ko lang magsorry that day," ngumiwi siya. "Tingin ko kailangan ko humingi kaya.. pero hindi ko alam kung paano."
Umiling ako at ngumiwi rin. He really think that? "Hayaan mo na. Nakausap ko naman na siya and he's okay with it.."
"Talaga?" parang hindi pa siya naniniwala sa akin.
"Yes.."
Tumayo na ako dahil hindi ko na nakayanan na walang ginagawa. At mukhang marami pa siyang ginagawa sa sauce kaya kailangan na ng tulong.
"Trent.." I called out.
"Hmm?"
"Why did you do that?" I asked when I put an oil to the water. Tinakpan ko iyon para mabilis na lang kumulo.
He glanced at me and creased his forehead, "Hindi kita maintindihan.."
"That.. day.. Bakit.. mo inako na kasalanan mo 'ung nakita mo?"
Kay Paul ay okay na ako. As in okay na ako lahat sa kaniya tungkol sa nangyari. But with Trent? Kahit okay na kaming dalawa at nagkakamabutihan na kami, hindi namin napag-uusapan ang nangyari noon.
Maybe it's no big deal na but I still have questions about him regarding what he did, what they did to save my ass.
I feel like it's still an unfinished business for the both of us.
Hindi siya kaagad nakasagot kasi nasusunog na ang sibuyas sa kawali. I tried to help him and said I have knowledge on this.
Binigay ko rin sa kaniya pabalik ang sandok. "Gusto kitang isalba.." mahina niyang tugon.
Nagulat ako sa narinig. "You want to save me? From where?"
"'Di ba magla-Law ka? Ginawa ko 'yun para hindi maging balakid sa'yo kapag nag-abogado ka na."
Mas lalong umawang ang labi ko sa narinig. Dapat tatanungin ko siya kung paano niya alam iyon pero hell... kilala na pala niya ako noon pa!
"And...?" hindi ko alam kung anong connect ng sinabi niya.
Kahit mag-isip pa ako ng situations na pwedeng mablock kung sakaling lumobo ang nangyari, wala akong maisip kasi wala naman talagang pwedeng mangyari.
"Baka kasi hindi ka maka-BAR kapag nagkaroon ka ng scandal, so 'yun.. I saved my baby.." ngiti niya pagkatapos.
"What?" mas lalo akong nagulantang. "How did you know about that?"
"Na strict ang Supreme Court sa mga magta-take ng BAR exams? May kaklase ako dati na nasa second year na ata niya ngayon.."
God... This guy nevee failed to surprise me any time! As in kahit bigla ka na lang natulala ay bigla na lang may surprise sa'yo!
"Are you worried na galit pa rin ako sa'yo dahil sa nangyari?"
Hindi ako nakasagot. "Fifty-fifty,"
Pinasa niya sa kanang kamay ang sandok, he reached my cheeks with his left hand. The warm of it that came from the heat transferred to my system after.
"Kung galit ako sa'yo, hindi sana kita ipagluluto.." sabay pisil niya roon. "Kaya okay na? Mas gusto ko pang mahalin ka lalo kaysa magalit sa'yo lalo.."
Naramdaman ko na nagtutubig na ang mga mata ko. Right before they fall, I grabbed his waist and find haven through his warm body. Tinapik naman niya ang balikat ko habang umiiyak sa likuran niya.
"Huwag ka na umiyak, please? Maglalasang luha 'tong sauce, sige ka."
I laughed in the middle of sobbing but instead of letting go, mas pinilit ko ang katawan sa kaniya. Not minding the possibility that I'll burn my hands.
"Thank you.."
***
"Stefan.."
"Saglit.." sabi ko at patuloy na binasa ang requirements sa binigay na papel sa amin. Seriously?! Akala ko ba unconstitutional na ang PhilSAT pero bakit kailangan pa namin magtake para makapasok dito?
"I think there's something wrong with here," sabay pakita ko sa kaniya ng papel.
Nale read what I pointed out and kagaya ko, kumunot din ang noo niya. "Aren't they got informed with that?!"
Siguro nga sobrang pasasalamat ko na nawala ang exam na 'yun para makapasok ka sa isang Law school tapos biglang meron dito?!
No wonder why this school always get called out for incompetencies. Hindi marunong sumunod!
"Let's report it? I mean.. siguro hindi naman tayo dito but at least? Baka may mga ibang students na dito mag-e-enroll. Unfair kung sakali." paliwanag ko sa kaniya.
"Okay," aniya sabay hila sa amin pabalik sa office. Nagtanong ang mga kasamahan namin at sinabi ko naman ang napansin ko.
And we're all confused now.
"Good morning, I would like to ask for one thing.." and he started chanting what we talked. Tahimik na nakikinig ang babae, nandito ako para back-up ni Nale.
Do we need to recite what the Supreme Court said so they will know we're all right?
"Sure, I'll let the higher office think about this. If you're still interested, please read the letter. Thank you,"
"See? Mabilis lang," tumawa kami at inakbayan ko na siya palabas ng school.
Pangatlong school pa lang 'to na tiningnan namin sa buong NCR, kung wala pa rin kaming mahanap na maganda. It's either UW or sa abroad na ang iba.
Depende na. Bahala na.
"What will you say nga pala?" tanong ko habang bumibili ng pagkain.
The heat was enough to vacuum all our energy. Nakakamatay.
"Ah.. that.. wala.."
Sinipat ko ang tenga niya, "Wala pala yet you called me!"
He sighed and tried to deny it more pero mas nagpumilit ako. I know Nale much, if you kep squeezing him, he'll throw something up.
And I think I did it. "Remember the post I mentioned you before?"
Kinuha ko ang cup ng akin at nagsimula kainin iyon. "You mentioned me to a lot of posts, saan doon?"
Umirap siya sa akin sabay amba ng stick sa akin. "Pilosopo. But the post I told you to check out? 'Yung time na nasa Bar Panalo ako and you're sermon-ing me because I'm partying instead of reading our readings?"
Sandali akong tumigil sa posisyon. I tried to look back at what he just said. "Ah. New Year's Eve?"
"Right!" parang bata siya kung tumalon.
"So what about it?"
"Promise me you won't get mad or mad?"
"Depends. If you posted an embarrassing photo of me, baka puwede or not."
"Tss.. but you promise me nga?"
"Oo na!" sabi ko at pinanood ko siya na kunin ang phone niya sa bulsa.
Naka-ilang swipe siya roon bago ipakita sa akin ang screen. "Dapat noon pa 'to, when you started going out with Trent but I don't want to hurt you. At baka mas lalo ka lang magalit kung papatagalin ko so.."