Chapter Twenty Six: Arguments
Eila
"MISS Delos Santos."
Agad akong lumapit sa may accountant na naka-assign sa table na iyon para kunin ang sweldo ko.
Mag-iisang buwan mahigit na rin ako sa kompanya ni Trojan. At ngayon nga ay matatanggap ko na ang pangalawang sahod ko sa buwan na ito.
"Salamat," usal ko matapos kong pirmahan ang binigay niya sa akin papel na nagpapatunay na nabigyan na niya ako ng sahod at sabay abot sa akin ng envelope na may laman ng sweldo ko.
Naglalakad na ako papunta sa floor kung nasaan ang opisina ni Trojan. Pagpasok ko sa elevator, agad kong sinilip ang laman ng sobre kung saan nakalagay ang sahod namin at binilang ang halaga na nakalagay doon.
"Twenty thousand pesos?" hindi ko napigilang mapalakas ang sabi sa pera na nakalagay sa loob no'n.
Nakatanggap ako ng twenty thousand pesos para lang sa pagta-type at paggawa ng annual reports ng kompanya?
Twenty thousand pesos para sa isang baguhang trabahador?
Noong nakaraang kinsenas, ang nasahod ko lang no'n ay saktong halaga lang ng sinasahod ko noon sa dating kompanya sa pinapasukan ko. Minimum wage lang ng mga secretary.
Tapos ngayon nakatanggap ako ng ganitong kalaking halaga para lang sa pag-upo ko sa harapan ng computer at pagtype ng mga trabaho na halos tapos na naman na at kailangan na lang ng kaunting revision.
Nang bumukas na ang pinto ng elevator sa palapag kung nasaan ang opisina ay agad akong lumabas doon at nagmartsa papunta sa kwarto ni Trojan.
Dahil may hinala na ako kung para saan ang sobra-sobrang pera na binigay niya sa akin.
"Trojan!" malakas na tawag ko sa pangalan niya sabay padabog na binuksan ang pinto ng opisina niya.
Kunot-noong napatingin sa direksyon ko ang dalawang lalaki na nasa loob at mukhang nagulat ko yata sila sa ginawa kong basta na lang pagpasok sa kwarto nang walang pasabi.
Maging ako nagulat din. Hindi ko inaasahan na may kasama pala si Trojan sa loob.
"What now, Eila?"
Ilang beses ko nang binabatukan ang sarili ko sa utak ko dahil sa kapangahasan na ginawa ko.
Hindi sa nahihiya ako kay Trojan o kung ano man kundi mas nahihiya ako sa inasal ko sa harapan ng isang bisita at tila isang business investor na rin dahil sa suot nitong suit and tie at hawak na attached case sa gilid nito.
"I-I'm sorry for my intrusion, Sir," hinging paumanhin ko sa kanilang dalawa.
"You should be."
Nagulat ako nang ang lalaking nakaupo sa harapan ng mesa ni Trojan ang nagsalita saka nito nilapag sa katapat na upuan ang dala nito bago tumayo at humarap sa akin.
"Is that the right way to approach the owner of this company, Miss? Aren't you wasting your corporate attire for acting so blunt and rude?"
Mariin akong napayuko sa sahig. "I'm sorry again, Sir."
"'Don't scare her, Eros. She's no stranger to me."
Sabay kaming napatingin ng lalaking tinawag nitong Eros sa mukha ni Trojan bago napatingin ulit sa isa't-isa.
"You know her?" tanong ng lalaki saka ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa na puno ng agam-agam pa rin sa presensya ko.
"Yes," tipid na sagot ni Trojan saka napatingin ulit sa akin. "May kailangan ka ba sa akin, Miss Delos Santos?"
"Oo! Malaki ang kailangan mong ipaliwa—"
Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko pa sana nang bigla na namang magtaas ang boses ko sa harapan ni Trojan maging sa harapan ng kasama nito.
Muli akong napayuko sa sahig dahil sa kahihiyan at umusal ng paumanhin sa kasama namin sa kwarto.
"Is she one of your employee here too, Trojan?" tanong no'ng lalaki saka muling naupo sa upuan nito kanina. "She's rude. Don't know how to respect. Don't even follow even the basic working ethics. Just fire her."
"I can't do that," sagot naman ni Trojan na nagpa-angat ulit ng tingin ko sa kanya saka niya ako binigyan ng isang malalim at makahulugang tingin. "She's my woman."
"You're what?" takang tanong ng lalaki sabay tingin ulit sa direksyon ko.
"Let me introduce her to you," sabi ni Trojan saka siya tumayo at naglakad papunta sa tabi ko. "Eila, this is Eros Mondragon. My cousin. Eros, my woman."
Hindi ko napigilan ang mapasinghap nang bigla na lang akong hapitin ni Trojan sa baywang ko saka niya ako hinila palapit sa kanya bago dahan-dahang dumausdos pababa mula sa aking likuran ang kamay niya hanggang sa marating nito ang pang-upo ko and slightly pressed me there.
He just touched my butt in front of his cousin!
"So you fck? That's nice," bagot na sabi no'ng Eros saka muling tumayo. "Anyway, I don't have time for chitchats here. Bumisita ka na lang sa Alta Puebo kapag anihan na, Trojan. Kulang sa tao ang sakahan ngayon."
Sakahan?
"Madami pa akong trabaho dito, Eros. Si Ivo ang isama mo nang may magawa naman siyang kakaiba maliban sa pagwawaldas niya ng pera ko."
"Pwede ba? 'Wag kang magpatawa. Hindi mo mapapahawak ang isang iyon ng dumi ng kalabaw o kahit ang paglusong lang sa putikan," sagot ni Eros. "At isa pa, hindi pa ako gano'n katanga para magdala na naman ng panibagong sakit sa ulo sa hacienda."
Hindi ko maiwasan na mamangha sa pananalita nila gamit ang lenggwaheng Filipino.
Hindi ko alam kung ako lang ba ito o sadyang ang mga Mondragon ay may Spanish blood aura sa mga itsura at tindig nila. Gaya ng mga mata ni Trojan, ang mata ni Eros ay hindi rin normal ang kulay. Sa unang tingin, aakalain mo na itim ang mga iyon pero kung tititigan mo ng mabuti, kulay tsokolate pala ang mata nito parehas ng kulay ng buhok nito na akala mo kay kulay itim din sa malayuan.
Matayog din ang tindig ng Eros na ito. Aakalain mong may dalawang Trojan Mondragon sa loob ng kwarto na ito ngayon. They possessed the same height, built and same muscular features on their faces. But Trojan's eyes are more authoritative and humiliating than Eros.
Isa pa, bibihira lang magsalita sa purong Filipino si Trojan kaya nakakamangha talaga silang panoorin habang nagsasalita gamit ang lenggwahe na iyon.
Hindi na muling nagsalita pa si Eros saka ito naglakad papunta sa direksyon namin na malapit lang sa may pinto.
Pero bago siya tuluyang umalis, huminto muna siya sa harapan namin ni Trojan saka niya ako muling pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa bago muling bumalik ang tingin niya sa mukha ko at nagtagal doon.
"Eros." There's an evident warning on Trojan's voice when he speaks his name.
"I'm just checking her," sagot ni Eros sa nagbabantang tono ni Trojan. "Hindi ko lang maisip kung anong nakita mo sa babaeng 'to at ginawa mo siyang babae mo. She's plain and rude."
Alam kong mali ang ginawa ko kanina pero parang hindi naman yata na maya-maya niya isasampal sa akin ang kagaspangan ng ugali ko sa harapan niya.
"She's a screamer. Her moans are a big turn on," sagot ni Trojan na nagpa-init ng buong mukha ko.
Wala na talagang konrtol ang bibig ng tao na ito! Wala siyang sinasantong lugar, tao o kahit pagkakataon!
"Thought so," nang-uuyam na sabi no'ng lalaki na iyon saka niya ako nginisihan. "I hope to see more of you, Miss Delos Santos. At sana lang sa susunod na magkita tayo, magbago na ang tingin ko sa'yo. Trojan chose you after all. It means you've been mark. Give me more reason to like you, Miss Delos Santos. Have a nice day."
Sinundan ko na lang ng hindi makapaniwalang tingin ang lalaki na iyon bago niya kami pinagsarahan ng pinto at umalis.
"Sino ba iyon? Bakit gano'n manalita iyon? Ano ba akala niya? Na kailangan maging kagusto-gusto ako sa harapan niya para lang magustuhan niya ako?" hindi makapaniwala at inis na tanong ko pagharap ko kay Trojan.
"Can't blame him. He's also the clean and order type kaya hindi mo siya masisisi na maging gano'n ang tingin niya sa'yo matapos mong basta na lang pumasok sa opisina ko nang hindi man lang kumakatok," sagot niya saka naglakad pabalik doon sa upuan niya. "That's very unusual of you, Miss Delos Santos."
Muli akong napalingon sa nakasarado ng pinto kung saan lumabas ang Eros na iyon saka ako lihim na nagngitngit sa loob-loob ko.
Kung hindi niya ako gusto, puwes, gano'n din ako sa kanya! Napaka-antipatiko! Akala mo kung sino umasta! sa isip ko.
"By the way, why are you here anyway?"
Muli kong binalik ang tingin ko kay Trojan nang muli siyang magsalita saka ko siya pinanood doon sa pagta-type niya ng kung ano sa harapan ng laptop niya.
Habang pinapanood ko siya, doon ko lang muling naalala kung ano nga bang pinunta ko dito.
"Mabuti naman at natanong mo ang tungkol sa bagay na iyan, Mister Mondragon," nagpipigil na sabi ko sabay lakad palapit sa mesa niya at binagsak ang sobre na hawak ko sa ibabaw ng mesa niya.
"Mister Mondragon? Eila, you never called me, Mister—"
"Anong ibig sabihin nito?" hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya saka mas iniharap sa kanya ang dala ko. "Bakit ang laki nito?"
"Malaki?" kunot-noong sabi niya matapos niyang titigan ang loob ng sobre at napatingin sa mukha ko. "What's wrong with the price? You don't like it?"
"Oo! Hindi ko gusto!" muli na naman akong nagtaas ng boses sa kanya. "Bakit mo ako binigyan ng ganitong kalaking halaga huh? Paano 'pag nalaman 'to ng ibang empleyado mo dito? Ano na lang ang sasabihin nila sa akin? Sa'yo? Na nagkakaroon ka ng unfair treatment sa kompanya na ito? Sa pagpapasahod sa mga empleyado mo?"
"What's unfair with giving you something you work hard for?" taas kilay na sagot niya.
"Trojan, hindi ganito ang sahod ko no'ng nakaraan! At hindi rin gano'n kabigat ang trabaho na pinapagawa mo sa akin kaya I don't deserve something like this!"
"What are you blabbing about?" mukhang naiinis ko na rin yata siya. "Why are you so worked up about this sum of money?"
"Dahil hindi ito ang tamang sahod sa isang bagong empleyado pa lang!" mabilis na sagot ko. "Para saan ang extrang bayad dito? Para sa pagiging babae mo?"
Matagal kaming nagtitigan ni Trojan saka siya may pinindot na kung ano sa laptop niya at tila hapong-hapo na isinandal ang likod niya sa swivel chair.
"I'm not paying you for being my woman, Eila. I'm supplying for you."
"Supply me of what? Of extra salary? Para ano? Para pagmukhain akong cheap? Para masabi mo na bayaran nga akong babae gano'n ba?"
Hindi ko alam kung bakit inis na inis ako kay Trojan ngayon at bakit napunta na naman sa issue na ito ang pag-uusap namin. The last time I remembered was when we were okay. Hindi kung alam kung anong mayroon sa akin ngayon. Basta naiinis lang ako sa malaking sahod na binigay niya sa akin.
"Eila, I supply you a decent life. I give you food, water, house, job, everything. And I did all of that because I want to. Not because I want to pay you to stay as my woman. I'm not stupid to waste money just to fck some woman, Eila. Okay, well, I did try that thing before. But that's it. End of story."
"Puwes, paano mo ipapaliwanag 'to huh?" sabi ko sabay angat ng kumpol ng pera sa harapan niya. "Bigyan mo ako ng sapat na rason para bigyan mo ng malaking pera ang isang empleyado ng ganitong kalaking halaga ng pera para lang maging sekretarya mo?"
Narinig ko ang marahas na pagbuntong-hininga niya saka ko nakita ang mariing pagpikit ng mata niya bago siya tumayo at hinarap ako.
"Eila, 'yang nakuha mo, wala pa 'yan sa sinasahod ni Cassandra dito at iba pang regular na trabahador dito. So don't waste our time talking about nonsense bullsht," mariin na sabi niya. "Ngayon ka lang ba nakahawak ng ganyang kalaking pera para magalit ka ng ganyan? Barya lang 'yan, Eila. Ano bang problema mo?"
I feel insulted on what he said.
"Well, Mister Mondragon, sorry for being clueless and for being poor," nang-uuyam na sabi ko. "Oo, ngayon lang ako nakahawak ng ganitong kalaking pera dahil lang sa pag-upo ko sa harapan ng computer. Pasensya na huh? Sorry for being stupidly poor. Wala kasi akong ganitong kalaking barya sa bulsa ko. Pasensya na."
Sandaling nagtama ang mga mata namin ni Trojan bago ko siya tinalikuran at nagsimulang maglakad palapit sa may pinto para lumabas.
I don't want to see him. I don't want to see nor hear any of his ego-boosting stories.
"Eila."
Nabitin sa ere ang kamay ko nang akmang pipihitin ko na pabukas ang pinto nang tawagin niya ang pangalan ko.
At maya-maya pa ay biglang nanlaki ang mata ko nang may bigla na lang pumulupot na mga braso sa baywang ko mula sa likuran saka ko naramdaman ang pagpatong ng baba ni Trojan sa balikat ko.
"I'm sorry."
Bigla akong napalingon sa kanya saka muling nagtama ang mga mata namin.
Only this time, it's closer. We're closer to one another. And I didn't expect someone like him say another sorry again for the likes of me.
"I didn't mean to insult you or anything. I just give you some extra money. That's it."
"So tama nga ako? Na sobra-sobra 'yong sahod ko gano'n?" naiiritang sabi ko saka kinalas 'yong kamay niya sa baywang ko saka siya hinarap. "Trojan ano ba? Will you stop doing this to me?"
"I just paid you some few thousand for the breakfast you made this morning. Hindi makakabawas sa budget ng kompanya ang ilang libo, Eila. And besides, those extras came from my—"
"Kahit na! Isa pa, hindi iyon ang issue dito, Trojan! You're being unfair to others!"
"I can do whatever I—"
"No! You can't just do whatever you want or what pleases you, Trojan," mariin na putol ko sa sinabi niya. "Hindi porque babae mo ako magiging mabait ka na sa akin. Pare-parehas kaming nagtatrabaho para sa'yo dito kaya sana maging pantay-pantay rin ang pagtrato at binibigay mong sahod sa amin dito."
He rolled his eyes to me. Ito ang kauna-unahang ginawa niya sa harapan ko ang bagay na iyon.
And I find him sexy too with his eyes rolling.
Nakakainis talaga ang lalaki na ito!
I tried to fix myself bago ko pa siya mapuri ng husto sa iba pang asset niya sa katawan.
"At ano iyong sinabi mo? Binayaran mo ko dahil doon sa ginawa kong breakfast para sa'yo kanina?" hindi makapaniwalang sabi ko. "Trojan, hindi ko ginawa iyon dahil lang sa gusto kong mabayaran mo. I did that wholeheartedly! Dahil ginusto ko. Hindi para bayaran mo!"
"I already said sorry right? Ano pa bang gusto mo sa akin, Eila?"
Nagulat ako nang magtaas na rin ng boses sa akin si Trojan.
Pero hindi sapat ang pagtataas niya ng boses sa akin para konsintihin ko ang maling pag-uugali niya.
"Gusto kong baguhin mo 'yong trato mo sa akin. Ipantay mo ko sa mga empleyado mo dito. Hindi iyong binibigyan mo ako ng malaking pabor dahil lang sa—"
"Why? Was it that bad to treat you special? Isn't that right to give you more favor because you're my woman? Why is it so hard for you to understand that fact huh?"
Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi ko inaasahan na ito ang ang isasagot niya sa sinasabi ko.
And he's being irrationally absurd!
Huminga muna ako ng malalim bago ako ulit humarap sa kanya.
"Basta ayoko ng maulit 'to, Trojan. Maging fair ka sa iba. At isa pa, kung may gagawin akong pabor sa'yo na ginusto ko at wala sa mga inuutos mo, please lang, tanggapin mo na lang iyon. Hindi lahat ng bagay na ibibigay sa'yo ay babayaran mo. At sana sa susunod, matuto kang magpahalaga sa mga pera na nilalabas mo."
"Bakit ba galit na galit ka sa akin? Ano bang ginawa ko sa'yo?" naiirita na namang sabi niya. "You're acting like a moody pregnant woman right now and it's annoy—"
Hindi na natapos ni Trojan ang iba pa niyang sasabihin nang bigla na lang niya hablutin ang braso ko saka ako biglang chi-neck mula ulo hanggang paa, sa magkabilang gilid ko maging sa mukha ko.
"Sht! Don't tell me your pregnant?"
"Huh?"
Teka! Paanong napunta dito ang usapan namin.
Huh! Nilalayo niya ang usapan namin! sa isip ko.
"Hoy Trojan Mondragon! Kung iniisip mo na—"
"Sht! Sht! Sht!" he cussed under a harsh breath saka siya biglang lumapit sa may mesa niya ay pinindot ang intercom sa ibabaw ng mesa nito. "Cassandra, bring an OB-GYNE here!"
"Sir?" dinig kong litong sabi ni Cassandra siya sa kabilang linya.
Bakit siya nagpapatawag ng OB...
Bigla kong naitakip sa tapat ng bibig ko ang dalawang kamay ko sabay ng panlalaki ng mata ko at pagtingin sa kawalan.
Hindi. Hindi maaari ito. Hindi ako pwedeng mabuntis!
Pinanood ko si Trojan habang naglalakad ito nang pabalik-balik sa tapat ng mesa niya habang pa-maya-mayang napapatingin sa direksyon ko.
He brushed and pulled his hair in annoyance habang nagsasambit ng mga mura na alam niya.
And he keep on repeating these words over and over again.
"She can't be pregnant. No. She shouldn't."
And then an idea comes to mind that Trojan Mondragon don't like kids.
No. Someone like him won't even look good on the idea of getting some kid from some random woman whom he asked to become his woman.
And unfortunately, that's me.
"Take a sit," mahinang sabi niya sa akin sabay turo sa isa sa mga upuan sa harapan ng mesa niya.
"Ayo—"
"Take the damn sit, Eila!"
Mabilis pa sa alas-kwatro ang pagtakbo ko sabay upo sa upuan na tinuro niya nang magtaas siya ng boses sa akin.
His voice surrounded the room like a thunder of an up coming storm kaya wala na akong ibang nagawa kundi ang sumunod.
"You can't be pregnant, Eila! Not yet!" sabi niya sabay duro sa akin. "I don't want to have kids. Got that?"
Muli siyang nagpa-ikot-ikot sa loob ng opisina niya at halata sa kanya ang pagka-aligaga.
"Sht! Hindi ka nag-ingat! You should have taken some pills!"
Bigla na namang tumaas ang galit at inis na nararamdaman ko sa narinig ko mula sa bibig niya kaya bigla akong napatayo sa kinauupuan ko at hinarap siya.
"Ako pa talaga ang may kasalanan ngayon huh? Ako pa talaga?" pasigaw na sabi ko sa kanya. "Eh sino ba sa atin ang nagpasok sa akin sa gulo na 'to huh? Ako ba? Sino ba sa atin 'yong gabi-gabi na lang na pumu-pwersa sa akin na gawin ang bagay na iyon huh? Tapos ngayon ano? Ako pa ang sisihin mo kung sakaling buntis nga ako huh? It's not my fault that you—"
"It's your fault damn it!" pasigaw rin na sagot niya saka humarap sa akin. "It's your damn fault for being so damn attractive! It's your fault your being such a big turn on! It's your fault for being damn sexy just by doing nothing! It's you fault for being damn addicting when we have sex! It's all your fault!"
Biglang umurong ang dila ko sa mga sinabi niya sabay ng pagbukas ng pinto ng opisina ni Trojan saka kami napalingo sa direksyon ni Cassandra kasama ang isang middle-aged na babae na sa tingin ko ay ang doktor na pinatawag ni Trojan kanina.
"We're sorry for interrupting you're conversation, Sir," nahihiyang sabi ni Cassandra.
I think Cassandra and the OB heard everything base na rin sa nagpipigil na ngiti sa labi ng babaeng doktora.
"No. It's fine. Just check her! And make sure she's not pregnant!" galit na utos ni Trojan sa doktora na ikinagulat nito.
Agad na tumalima ang doktora saka lumapit sa akin at pinaupo ako bago niya kinuha ang isa pang upuan at naupo sa tapat ko.
Nakita ko ang pagtayo ni Trojan sa likod ng doktora habang pinapanood nito ang paglabas ng mga gamit ng babae saka siya napapatingin rin sa akin.
Muli na namang nagpuyos ang damdamin ko para sa tao na ito pero pinigilan ko na lang magsalita nang nagsimula na akong icheck ng babaeng doktora.
Una niyang tiningnan ang pulso ko saka siya may pinasok na popsicle stick sa bibig ko. Ang sabi niya, malalaman din daw sa laway ng isang babae kung buntis ba siya o hindi. At ang pinakahuli sa lahat, kinuhanan niya ako ng kaunting dugo para mas makasigurado siya sa resulta.
Lumabas ng opisina ang doktora at nagpaalam na dadalhin ang mga sample na kinuha niya sa akin sa mobile clinic na dala-dala niya na nasa baba.
Lumipas ang ilang minuto na naging tahimik ang ere sa paligid namin ni Trojan. Wala ni isa sa amin ang gustong magsalita at sa tingin ko, pareho kaming kinakabahan sa magiging resulta ng test na agad din naming makukuha pagbalik ng doktora.
Bigla akong nagulat nang may kumatok sa pinto saka noon iniluwa ang doktora na may dala ng papel sa kamay nito.
"Nakuha ko na po ang resulta, Mister Mondragon."
"How was it?" mabilis na tanong ni Trojan. "Say it. Is she pregnant?"
"Unfortunately, no. Hindi po buntis ang asawa niyo."
Sobra-sobra ang paghinga ko nang maluwag sa narinig kong balita.
Thank God I'm not pregnant!
"Good. Can you give her prescription to avoid this?"
Kunot-noo akong napabaling ng tingin sa direksyon ni Trojan na may seryosong mukha mula pa kanina habang kinakausap nito ang babaeng doktor.
"She can take pills if she wants. I have my recommendation here on this paper—"
"Pills are not safe. Any alternative?"
Sandaling natigilan ang doktora bago siya nagsalita at pinayuhan si Trojan na turukan ako ng gamot para hindi ako mabuntis agad.
And he agreed to that. At dahil sa babae lang naman ako at wala rin akong magawa—at dahil ayoko rin namang mabuntis sa isang tao na hindi naman ako mahal o magka-anak nang dahil lang sa bunga ng matinding pagnanasa—ay pumayag na rin ako sa gusto ni Trojan.
"Ang saya-saya mo siguro 'no? Nang malaman mo na hindi ako buntis?"
Kunot ang noo nang lingunin ako ni Trojan matapos akong maturukan ng gamot ng doktor at matapos nitong makaalis.
"You're being sarcastic."
"Oh wow! Napansin mo pala iyon? Nakakatuwa naman pala kung gano'n," sabi ko pa sa nang-uuyam ulit na tono.
"Stop that, Eila. Or else..."
"Or else what? Sasaktan mo ko?"
"What?" hindi makapaniwalang sabi niya. "Fck! I won't do that!"
"Kung ganoon, bakit galit na galit ka nang maisip mo na baka buntis nga ako huh?" inis na sabi ko.
This is the worst day of my life.
"Alam mo, 'wag kang mag-aalala. Kasi kung sakali man na mabuntis mo ko, hindi ko ipapaako sa'yo ang anak ko. Hindi ko ipagpipilitan ang anak ko sa isang tao na wala namang pakialam sa iba kundi sa sarili niya lang!"
"Stop talking bullsht things, Eila!" malakas na sigaw niya sa mukha ko.
Pero hindi ako nagpatinag doon.
"Wow. So hindi pa pala bullsht thing sa'yo 'yong obvious na pandidiri mo sa inaakala natin na pagbubuntis ko kanina huh? Ano bang matatawag mo sa gano'n huh, Trojan? Heroism?"
"Don't you dare cussed in front of me—"
"Magmumura ako hanggang sa gusto ko, Trojan!" malakas na sigaw at putol ko sa kanya. "You rejected me kanina. Hindi pa ba sapat na dahilan iyon para sabihin mo na hindi mo ako sasaktan huh? You're obvious disgust on having a child is enough para ipamukha sa akin na kahit kailan, wala kang matinong plano sa set up na 'to, na hanggang pagiging babae mo lang ako at na wala kang ibang iniisip kundi ang pangangailangn niyang katawan mo!"
"Just shut the fck up!"
Nanlaki ang mata ko sa sobrang pagtaas ng boses niya na halos ikaputol na ng mga litid niya sa leeg saka niya ako biglang hinawakan sa magkabila kong balikat at mariin na kumapit doon.
"It's not what you think, Eila kaya manahimik ka!"
"At ano bang gusto mong isipin ko doon, huh? Ano—"
Hindi ko na natapos ang iba ko pang sasabihin nang malunok ko na ang iba pang sasabihin nang bigla na lang idiin ni Trojan ang labi niya sa akin saka niya ako mariing hinalikan para patahimikin ako.
But that's what I thought.
At first, it was a rough kiss. A punishing kiss. A sealing kiss para lang matahimik ako. Pero habang lumulipas ang sandali, Trojan's kiss becomes slow and tender. Soft and gentle. Hanggang sa makita ko na lang ang mga braso ko na pumupulupot sa leeg niya saka ako gumanti sa mga halik niya.
We share kisses until we're breatheless saka lang kami nagpasya na bitawan ang labi ng isa't-isa.
"I don't want to have kids, Eila," he said under his breath.
"Obviously," I responded annoyed.
"Ask me why," utos niya habang tinititigan ang buong mukha ko.
"Kahit hindi na," sagot ko saka akma ng iaalis ang mga kamay ko sa leeg niya pero mabilis niya lang nahapit ang baywang ko at mas inilapit pa ang katawan ko palapit sa kanya.
"Ask me," may diin na utos niya.
Ilang segundo rin akong napatitig sa mata niya bago ko nahanap ang dila ko sa loob ng bibig ko at nagtanong.
"Why? Bakit ayaw mong magkaroon ng anak, Trojan Mondragon?"
He grins at me bago niya dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa mukha ko without leaving his stare on my lips.
"Because I don't want to have another rival on your attention yet, Eila."
Bago pa rumihistro sa utak ko ang sinabi niya ay muli ko na naman naramdaman ang paglapat ng labi niya sa labi ko.
Then everything went black again and saw myself responding and returning his kisses.
I brushed his curls with my fingers when I felt his tongue pushing inside my mouth and starts to play with my tongue.
Moans keep on coming out from my mouth but all of it becomes unheard because our mouth never planned to separate from one another.
"Sorry for yelling at you like that," he said in between our kisses.
"Me too," I said. "I'm sorry, Trojan."
I felt his grin saka mas lumalim pa ang halik niya sa akin.
Nang malapit ng mapugto ang hininga ko ay saka siya biglang lumayo sa akin.
"I think we need some rest to cool down our heads."
Napakunot-noo ako sa sinabi niya. "Huh?"
"Come with me. We need a vacation," sabi niya saka niya ako tuluyang binitawan.
"At saan mo naman ako balak dalhin? Kung iniisip mo akong dalhin sa ibang bansa, puwes wala akong pera at wala akong passport at visa para doon."
"Silly. No. We won't go abroad. Someday," sabi niya. "But I'll take yout to somewhere better."
Muli akong napakunot-noo. "Saan?"
"We'll go to Alta Puebo."