Chapter 47:
KIDNAPPED
*************
Ester's POV
Naghuhumiyos sa galit si Finnix matapos marinig ang sinabi ni Madam Gould.
"How dare she said that? Is she out of her mind?"
Minabuti na lang naming lumabas bago pa sumabog sa galit si Finnix at may magawang masama kay Madam Gould. Out of Bluebloods, Finnix is the most caring one. Ayaw niyang makitang nasasaktan ang kahit sino sa mga kaibigan niya. That's why is he so protective over them. He trained to be strong just to protect his friends and loved ones. Kaya galit na galit siya nang marinig niya ang babala ni Madam Gould.
"Madam Gould is insane! She creeped me out!" sabi ni Heaven na pansin kong naiinis din. Kahit na ako ay nangilabot din sa sinabi ni Madam Gould. She just uttered about someone's possible death! And she is reffering to my friends...or I, maybe.
"Just forget about what she said, okay? That was just a nonsense," Lucas said to calm us.
"Tama siya. Kalimutan niyo na ang sinabi ni ni Madam Gould. Alam niyo para masaya, let's roam around na lang kaya. Marami pa naman tayong oras para makapaglibot-libot. Baka sakaling makalimutan niyo ang bagay na 'yun," pagsubok ni Crystal na baguhin ang aura ng paligid. She was feeling guilty kanina pa. Even without Sais' help, I can feel the guilt that she feels saying 'it's my fault coz I brought them here'. But still no one reacted which made her guilty even more.
"You're right! Think about it as cooling yourselves off," Ten agreed para suportahan si Crystal. He even exclaimed in happiness para mahawaan ang lahat and it seems to work. A boyfriend saving his love eh!
"Sure! Let's just enjoy the free time around!" Heaven said with excitement in her eyes.
Ngumingiting inakbayan ni Ten si Finnix at kinulit ito dahil alam naman ng lahat na hindi uusad ang grupo hangga't hindi pumapayag si Finnix. Mabuti nalang at his mood suddenly changed na parang unti-unti na siyang napapapayag ng pangungulit ni Ten. "Okay! Okay! Okay! Where do you want us to go first?"
"Yeeehaw!" Ten shouted like he won a lottery.
"So, where are we going now?" Lucas asked again.
"Star Mall!" all the girls shouted except me. Dahil diyan ay napatangin sila sa akin an walang kaalam-alam sa isinigaw nila.
"Don't worry Ester, you will surely enjoy there!" biglang pagsalita ni Ten. Akala ko ay ang mga babae lang ang na-excite na pumunta sa mall na iyon pero nandito si Ten na doble o triple pa ang excitement na nakikita ko sa ningning ng mga mata niya.
I just smiled back para hindi mapawi ang saya sa mga mata niya.
"Let's go!" Hydra finally said na halatang naiinip na.
Sinimulan na naming tahakin ang daan papunta sa Star Mall.
Southwest City. It is actually a busy city, but you can't find any vehicles around. Lahat ay naglalakad patungo sa kaniya-kaniyang patutunguhan. Malawak ang siyudad at dikit-dikit rin ang mga gusali. Sa bandang kanan ng siyudad ay naroon ang isang gusali na mas malaki kumpara sa iba. "Star Mall" pagbasa ko sa pangalan ng higanyeng gusali na kahit may kalayuan mula sa amin ay malinaw na malinaw na nababasa ko.
Hindi pa man kami nakakarating ay nahuhulaan ko nang mag-eenjoy nga ako sa lugar na iyon batay lamang sa disenyong nakikita ko ngayon. Napaka-engrande.
Pero sa gitna ng pagkamangha ko sa ganda ng Star Mall ay biglang inalerto ako ni Singko. I tried to scan the vicinity using my normal senses, but I couldn't sense anything. Still, Singko is alerting me so I let her strings to run into my veins. My senses heightened at pinakiramdaman ko ang paligid. Singko is right. It seems like someone suspiscious is following us.
"Ester, are you okay?" Crystal which has the closest distance from me suddenly asked. Baka nakita niya ang biglang pagkabalisa ko.
Napatigil ang lahat sa paglalakad at napatingin muli sa akin.
"Yeah, I'm okay," I plainly aswered.
"I don't think you are," muling sabi niya.
Sasabihin ko bang kanina pa may nakamasid sa amin?
No. I need to confirm it first. Baka ako lang ang pakay niya. Ayokong madamay ang mga kaibigan ko.
"What's wrong, Ester?" Finnix said in worry sa gitna ng pagkatulala ko.
Kung hindi ko sasabihin sa kanila ang totoo well I have to think of a lie, again.
"Honestly..." tila mabilaukan ako sa unang salita na sinambit ko. Honestly? Seriously Ester? "...I feel like my stomach is acting-up. I might need to comfort myself first."
"Samahan ka na namin," pag-aalok naman Heaven. She even clung her arms into mine pero inalis ko naman ito kaagad.
"No need. I can handle myself. Just enjoy your moment. I'll catch up, promise!" Hinawakan ko ang tiyan ko, and I acted like I am in a hurry "Bye, see you later!"
Tumakbo ako palayo. I even left a glance for the last time, and I saw them waving their hands innocently. Habang ako'y papalayo, unti-unti naman silang nawawala sa paningin ko.
Now, all I have to do is to know who was following us...or me.
***
Third Person's POV
Habang naglalalakad si Ester, isang anino naman ang kanina pa nakasunod sa kaniya. Alam ni Ester na may nakasunod sa kaniya. While the shadow was doing his best to conceal his presence so that he wouldn't be found out, Ester was also doing her best to not alert the shadow. Ester wanted to lure whoever was following her into a place where she could fight it face to face.
Sinadya ni Ester na pumunta sa isang parke. Walang kaalam-alam ang anino na kanina pa alam ni Ester na siya ay nakasunod sa kaniya. Tiwala ang anino sa signus niyang kayang itago ang kaniyang sarili pero sadyang kakaiba si Ester, for she could still feel him. The shadow just followed her wherever she goes.
Tinungo ni Ester ang parte ng parke kung saan maraming nagtataasang puno sa gilid ng daan. Ester walked gracefully on the hallway, acting like she didn't know she was being followed. But the truth was, Ester was calculating the time and momentum of how the shadow had been jumping from the branches of the trees.
Ester secretly grabbed her dagger on her shoulder. Pinakiramdaman niya ang paligid upang sundan ang bawat galaw ng anino. Although the shadow was behind her, using Singko's ability it was as if she could see everything behind her back. '
"Target locked," she thought when she finally had a hold of the shadow's momentum. She predicted the next spot where the shadow would jump next and in a split second, she swiftly threw her dagger.
"Aack!" isang pagdaing ang narinig ni Ester. A sign which meant she hit her target. Ngunit sadyang napakabilis ng anino. Within a blink, the shadow was now out of nowhere. Ester couldn't even feel him.
Kaagad na hinanap ni Ester ang kaniyang dagger at nakita niya itong nakasaksak sa sanga ng puno. She jumped with every energy she had to get it. As soon as she got her dagger, she noticed the blood covering its balde. "Kaya pala dumaing siya, nasugatan ko siya. Who was he? And why was he following me?"
Ester finally shut Singko's ability. Her senses all returned to normal.
Neither did she now, another mysterious man was planning to attack her with a baseball bat. Singko was about to warn Ester, but she was too late. Naramdaman na lang ni Ester na may kung anong matigas na bagay ang tumama sa ulo niya. Hindi siya nahimatay. Nagtangka pa siyang lumaban ngunit isa na namang matigas na bagay ang humampas sa batok niya. Ester felt sleepy until nothingness ate her consciousness.
***
Ester's POV
'Ate Ester!'
'Ate Ester!'
"Ate Ester!" paggising ng isang pamilyar na boses sa akin.
"Ate Ester! Wake up, Ate Ester!"
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Nakaramdam ako ng bahagyang pananakit ng aking ulo at batok.
Agad kong napansin ang sitwasyong kinalalagyan ko. I am inside an old house made of woods. I am seated on a steel chair, and I can't freely use my hands nor my feet for they are being tied up by chains. What's this? Why am I being tied up?
"Uno, Dos, Tres. Mask-up," A sudden surge of power rushed through my veins increasing my physical strength. Ngunit biglang may kuryenteng dumaloy sa buong katawan ko. Napadaing ako sa sakit na dulot ng kuryenteng sa tingin ko'y nagmula sa kadenang nakapulupot sa kamay ko. Supression Chains. A chain that can supress one's signus.
"Ate Ester, don't waste your energy. The harder you tried to get out, the harder the chains will suppress your signus," paglingon ko sa gilid ay agad kong nakita ang pamilyar na pigura ng isang lalaki.
"Marko? Why are you also here?"
"I'm glad you're awake, Ate. I've been waking you up for an hour!" I was right. He really is Marko, and he is also being tied up..
"What's happening? Why are we here?"
"You can't remember anything?"
"I can't. Someone hit me, and I passed out." Masyado akong natuwa nang masugatan ko ang taong sumusunod sa akin at hindi ko namalayan ang pag-atake. I am so dumb.
"I really thought no powerful being can bring you down. Hahahaha! Mahihinang miyembro ng gang lang pala ang katapat mo," parang hindi makapaniwalang sabi ni Marko.
"We are in this situation and you have the guts to laugh?" Ngunit hindi na siya nakasagot dahil isang lalaking may nakakatakot na mukha ang pumasok sa loob kasama ng isa pang lalaki.
"Gising na pala kayo!" sabi ng lalaking may nakakatakot na mukha. He even displayed a grin upang magmukha siyang lalong nakakatakot. As if naman matatakot ako. Tinaasan ko siya ng kilay to say that it isn't effective.
"Ah! I want to introduce myself first. Ako si Brazo at ako na ang bagong leader ng Cross Gang," pagpapakilala niya na may pagpapanggap pa rin ng pananakot. Na-misinterpret niya ang pagtaas ng kilay ko. This man is dumb. At ang mas nakakainis lang ay ang katotohanang nahuli ako ng mga taong ito. I am dumber!
Cross Gang. I have heard of them. They are one of the most feared gangs here in Archania. They are also known for being brutal and ruthless.
"Anong pakay n'yo sa amin?" biglang pagsalita si Marko na kinagulat ko. But I saw him gulped after he spoke.
"Wala naman," sagot ni Brazo at may hinugot itong kutsilyo mula sa sinturong suot niya. "Gusto lang namin kayong patayin!" Bigla siyang tumalon sa kinauupuan ni Marko at ipinahid ang talim ng kutsilyo sa mukha ni Marko. Napapikit si Marko nang may dumaloy na dugo sa kaniyang pisngi. A small cut in his face was made but it suddenly self-healed.
"Hahaha!"parang baliw na pagtawa ni Brazo. "Tamang tao ang kinuha natin. The children of tha almighty Tatang Isko. Alam n'yo, wala naman talaga kayo sa listahan ng mga papatayin namin, eh. Kaso lang, ang lolo niyo, hindi niya nagawang pagalingin ang kuya ko na dating leader namin. Kaya kayo nandito. Para pagbayarin ng kasalanan ng matandang 'yon."
So they really want to kill us. Marko wasn't joking about the Cross Gang planning to kill us.
Pero dapat kanina pa nila ginawa iyon. Hindi naman sa excited na akong mamatay pero kung pakay nila kaming patayin, they should have done it sooner. It seems they are waiting for someone to arrive bago nila kami patayin.
"Pero hindi pa ito ang oras para patayin kayo. Someone will be here to save you and when he comes, I will kill the three of you," sabi ni Brazo na puno ng kasamaan ang mga mata. As if I didn't know that.
"Berto, napadala mo na ba ang liham sa kaniya?" tanong niya sa lalaking kasama niya.
"The black raven is on the way to send your message to him. Isang oras pa ay makakarating na ito sa kaniya," sagot naman ni Berto.
"Mabuti naman," komento ni Brazo bago lumingon sa amin. "May oras pa kayong dalawa para magpaalam sa isa't isa. Death will see you later!" Huling sinabi niya bago lumisan.
At dahil tama ang hinala kong may hinihintay pa sila, I should use the time to think of a way to get out of here.
Based on what I've read, suppressing chains can supress signus and also the physical strength. Supression chains can supress signus in any ranks but it can't supress physical strength in the same manner. For example, an E-rank supression chain can supress even the signus of an SS-rank but it can't suppress the physical strength of people with ranks higher than it. Agad kong sinukat ang rank ng kadenang nakatali sa akin.
This is a D-rank chain! Meaning it can only supress the physical strength of a D-rank. Siguro ay binase nila ang ikinabit nilang kadena sa kulay ng signus ring ko. They really thought I am a D-rank. I can break this chain using my strength. May magandang dulot rin pala ang pagpapanggap.
I can surely get out of this chain using my strength. But, I need to think of how to take care of the gang members. Sigurado akong madami sila sa labas. Kakailanganin kong gamitin ang tunay kong signus upang mapatumba silang lahat. Ngunit ang problema ay nandito si Marko. Makikita niya lahat. Tiyak na magtataka siya. Baka malaman niya ang tunay kong pagkatao. Anong gagawin ko?
Think Ester!
Think!
"Ate Ester," biglang pagtawag sa akin ni Marko.
"Hmmm?" sagot ko habang atubiling nag-iisip ng pinakamabisang paraan upang mapatumba lahat ng miyembro ng Cross Gang nang hindi nakikita ni Marko.
"There is no way out. Alam ko namang mamamatay tayo dito. So, there is one thing I would like to ask you before I die."
"What is it?"
"Who are you?" diretso niyang tanong. Napalunok ako ng laway sa tanong niyang iyon.
"What do you mean?" Kinabahan ako sa mga lumalabas sa bibig ni Marko.
"Who really are you?" diniinan niya pa ang pagtatanong.
"I am Ester. Your sister!"
"Hindi, Ate Ester. There is a persona behind you na hindi ko kilala. Alam mo, Ate Ester, simula nang tinanggap kita bilang Ate, ni isang impormasyon sa pagkatao mo ay wala akong kaalam-alam. Nakakapagtampo lang dahil habang tumatagal ay dapat nakikilala kita, pero kasalungat ang nangyayari. Before we entered Signus Academy, tanggap ko at nirerespeto ko ang pagtatago mo ng sikreto sa akin at kay Tatang Isko. Tanggap ko iyon dahil wala naman akong karapatan na pagsalitain ka. It is your decision. Pero ang magsinungaling ka sa harap ko, yun ang hindi ko matanggap, Ate."
"Natatandaan mo ba nang sinamahan kong matulog si Lucas sa tent. Yes. I was awake that time. I saw you healing him. Pinagmasdan ko ang lahat ng ginawa mo. You were covered with yellow holy light. I saw you completely healed Lucas. Kaya pala hindi mo kailangan ng tulong ko kapag nasasaktan ka. Because you are far better than me when it comes to healing. Kinabukasan, Lucas was crying very hard saying that he saw his angel. Gusto ko mang sabihin na totoo ang sinasabi niya dahil ako mismo ay nakita ka sa katauhan ng anghel na tinutukoy ni Lucas, pero hindi ko ginawa Ate. Hinayaan ko ikaw na magsinungaling dahil alam kong may rason ka kung bakit mo ito ginawa. I waited for you to tell me pero parang wala ka namang balak na sabihin sa akin."
"That night when they said you attempted to kill yourself, I was also there. I just had a breakthrough, and I became an S-rank. I badly wanted to tell you about it but when I went to where you were staying, I saw you on the top of the building. I saw you but it wasn't really you. Someone seemed to possess your body. That was when I asked myself, 'do I really know my sister?'. I thought you are my Ate. I thought you think of me as your little brother pero ako lang pala ang nag-iisip no'n. Ngayong nasa bingit na tayo ng kamatayan, maglalakas loob na akong tanungin ka. Sino ka ba talaga Ate?"
"Mali ka sa iniisip mong ikaw lang ang nag-iisip na magkapatid tayo. I treat you as my real brother. Because of that, I always want to keep my secret from you. I just want to protect you and Tatang Isko. Ayokong madamay at masaktan kayo nang dahil sa'kin."
"Handa akong masaktan, Ate! I also want to protect you!" sabi niya na puno ng sinseridad ang mga mata.
"Wala kang alam sa kung ano mang kapahamakan ang darating sa iyo kapag nalaman mo kung sino talaga ako!"
"That's why you need to let me know!" sigaw niya na may halong pagpiyok. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Sobra na ba? Sobra na ba ang pagtatago ko ng sikreto? Sabi nga nila, walang sikreto ang hindi naibubunyag. Panahon na ba? Panahon na ba upang sabihin ko sa kaniya? "Kung gusto mong ituring pa kita bilang Ate, sabihin mo na sa'kin ang tungkol sa iyo at kung hindi, huwag na huwag mo na kaming gagamitin ulit ni lolo upang itago ang pagkatao mo!"
"Ano bang sinasabi mong ginagamit ko lang kayo para pagtakpan ang pagkatao ko? I really treat you as my family."
"You really are a hypocrite, Ate. Hindi mo ba naalala na ginamit mo ang pangalan namin ni lolo upang pagtakpan ang katotohanang kaya mong pagalingin ang sarili mo?" namumula sa galit niyang sabi.
Sandali. Hindi ko alam ang pinagsasasabi niya.
"Ano bang pinagsasasabi mo, Marko? Hindi kita maintindihan!"
"Magmamaangmaangan ka na naman? Hindi ba't sinabi mong kaya napaaga ang paggaling mo dahil sa binigay kong gamot kay Mr. Magnus na galing kay lolo? Walang katotohanan ang lahat ng iyon, Ate. There was never a medicine! You're a liar!"
"Hindi! Sinabi talaga sa akin ni Mr. Magnus na..." napatigil ako. That was what Mr. Magnus told me. He said my recovery was also because of Tatang Isko's medicine. Tumibok nang mabils ang puso ko.
"Totoo ba ang sinasabi mong walang ibinigay si Tatang Isko na gamot sa iyo? Dahil kung wala...kung wala" Isa lang ang ibig sabihin nito. Mr. Magnus was trying to help me hide my secret of having an ability to heal myself. And if he was really trying to help, ibig sabihin ay kilala niya ang tunay na ako. Kilala niya kung sino ako. Ngunit ang mga taong nakakakilala sa tunay na ako ay walang iba kung hindi ang pamilya ko at si Lalong lumakas ang pagtibok ng puso ko.
Si Uncle Magnus!
He was just pretending that he doens't recognize me!
Mr. Magnus is my Uncle, and he was pretending not to know me at all. But why?
Ngunit naputol ang pag-iisip ko nang biglang bumukas ang pinto at pumasok sina Brazo na may mukhang binabalot ng takot. As soon as he entered, he started to mumble. Nanginginig rin siya at kinakagat niya ang kaniyang hinlalaki habang naglalakad papunta at pabalik.
"Sino siya?"
"Sino ang babaeng iyon?"
"Narito ba siya upang iligtas ang dalawang ito?"
"Hindi. Hindi siya ang pinadalhan namin ng mensahe upang iligtas ang dalawang ito!"
"Pinadala namin ang sulat sa anak ng taong pumatay sa pinuno namin para maghiganti!"
Natataranta na siya. Pinagmasdan ko lang si Brazo. Base sa galaw niya, may masamang nangyayari. It seems like his plan got ruined and something terrifying is coming to him.
"Napakalakas niya. Hindi magtatagal at mauubos niya nang patayin ang mga kasamahan ko. Kailangan kong tumakas. Kailangan ko nang patayin ang dalawang ito bago pa niya ako maabutan." Mabilis na kinuha ni Brazo ang kutsilyong ginamit niya kanina kay Marko at itinaas ito sa tapat ko.
"Die!" he said, hanggang sa unti-unting tinahak ng kutsilyo ang espasyo patungo sa akin. Binasag ko ang kadenang nakaposas sa kamay ko at tinangkang ipansangga ang mga kamay ko ngunit laking gulat ko nga biglang may sumirit na dugo sa mukha ko.
Pagtingin ko kay Brazo ay parang papel ang kaniyang katawan na unti-unting nahati sa dalawa. Nakataas pa rin ang kamay niyang may hawak na kustilyo ngunit nahati ang katawan niya.
As the two halves split apart, someone behind it was revealed. Sa likod nito ang nakangising babaeng kinakatakutan ng lahat. She is holding a sword and the black mask that I once broke. My mouth uttered her name without even realizing it...
"Mask Mistress!"
- End of Chapter 47 -
*************