အန္းယြမ္လု သူ႔ေ႐ွ႕မွာထုိင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္မိသြားတယ္ ။ ဒီေကာင္ေလး ဝမ္ရိေပၚ ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ရဲ႕ ေကာင္ေလး သူျမင္ဖူးတာမွ တစ္ခါလား ၊ ႏွစ္ခါလားဆိုတာ မွတ္ေတာင္မမွတ္မိဘူး ။ ဒီေကာင္ေလး က သူ႔ဆီေရာက္လာခဲ့သည္တဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္ ။
သူသတိထားမိပါတယ္ ။ ဒီေကာင္ေလး ေ႐ွာင္းက်န္႔ အနားမွာ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ အင္း သူျမင္ဖူးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ ေၾကာင္ေပါက္ေလးလိုမ်ိဴး ႏူးႏူးည့ံည့ံနဲ႔ အၾကည့္ေတြကမွအစ ခ်ိဴၿမိန္သလိုမ်ိဴး ။ အခုသူ႔ေ႐ွ႕မွာထို္င္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ တစ္စက္ကေလးမွမတူဘူး ။
အခုသူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ပံုစံက သူကူညီခိုင္းတာမွမလုပ္ေပးရင္ အခ်ိန္မေရြး အမဲလုိက္ကုိက္ျဖတ္မယ့္ ျခေသ့ၤတစ္ေကာင္လိုမ်ိဴးပဲ ။
အန္းယြမ္လု ကပဲ စကားစ,လိုက္တယ္ ။ သူမေျပာမခ်င္း လူသတ္မယ့္အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ေနဦးမယ္ ။
"ဘာကူညီေပးရမလဲ"
"က်ိယြမ္ေကာကို ထိန္းေပး"
"ဘာကိုထိန္းေပးရမွာလဲ!"
"သူ႔အေၾကာင္းေတြ ခင္ဗ်ားမသိဘူးလား"
"မင္းဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ မသိေပမယ့္ သူ႔ကို ထိန္းဖို႔ေနေနသာသာ ငါ့ကိုေတာင္ သူကအဖက္မလုပ္ဘူး"
ဒီစကားကို သူလိမ္ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔အေနာက္လိုက္သြားရင္း အဲ့ညက သူက်ိယြမ္ကိုအႏိုင္က်င့္ခဲ့တဲ့ည အဲ့ညၿပီးကတည္းက က်ိယြမ္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔အခြင့္အေရးေလးေတာင္မရဘူး ။
အိ္မ္ကေနလည္း ကန္ထုတ္ခံလိုက္ရတယ္!!
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔အေၾကာင္းေတြသိၿပီးသား ။ က်န္႔ေကာကုိ ဘယ္လိုေတြလုပ္ၾကံဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့လဲဆိုတာကိုေပါ့"
ရိေပၚ ရဲ႕ စကားကိုၾကားတာနဲ႔ အန္းယြမ္လုရဲ႕ မ်က္ႏွာကေျပာင္းလဲခက္ထန္သြားတယ္ ။
ရိေပၚက အန္းယြမ္လု ရဲ႕ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ခ်က္ျပံဳးတယ္ ။ ဒီလူကို ဟန္ေဆာင္တယ္လို႔သူထင္ေနတာ တကယ္ပဲကို ။
"ဘယ္ကေန...ဘယ္အထိသိထားလဲ"
"ဒါဝန္ခံတဲ့ စကားပဲ ဟုတ္!"
"အဲ့သေဘာပဲ"
"အစကေန အဆံုးအထိေပါ့ အာ..အခု က်န္႔ေကာအနားေရာက္ေနတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုေတာ့ မသိေသးဘူး "
"ဒါဆို မင္းက ငါ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို လုပ္ၾကံတဲ့သူဆိုတာသိသြားၿပီပဲ ။ တစ္ခု မ႐ွင္းတာက က်ိယြမ္ကို ထိန္းေပးဆိုတဲ့စကားပဲ"
"ခင္ဗ်ား သူ႔အေၾကာင္းေတြ တကယ္မသိတာလား ။ ဟန္ေဆာင္ေနတာလား"
"အခုခ်ိန္မွာ ငါ့အေၾကာင္းေတြအကုန္သိသြားတဲ့ မင္းကိုလိမ္ေတာ့ ဘာထူးလာမွာလဲ"
"က်ိယြမ္ေကာက ခင္ဗ်ားထင္သလို ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးမဟုတ္ဘူးဆိုတာယံု ။ သူ႔ကို လမ္းမွားမေရာက္ေစခ်င္ဘူး ။ ၿပီးေတာ့ လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ ခင္ဗ်ားပဲ ကူညီေပးႏိုင္မွာ ။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္မယ့္နည္းလမ္းကို ေရြးၾကရေအာင္ ။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား က်န္႔ေကာကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္မယ့္ အစီအစဥ္႐ွိရင္ရပ္လုိက္ပါ "
"ငါ့ကို အမိန္႔လာေပးေနတာလား ။ အခုငါ့အေၾကာင္းေတြ သိထားတဲ့ မင္းကို သတ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ"
"အန္းယြမ္လု ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းေတြ အကုန္သိရက္သားနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း ခင္ဗ်ားဆီလာခဲ့တာ ေသရမွာမေၾကာက္လို႔ေပါ့ ။
ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို သတ္မယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ ေသတာနဲ႔ က်န္႔ေကာက တစ္ေလာကလံုးကိုေျမလွန္ပစ္လိမ့္မယ္ ။ အဲ့မွာ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို သတ္တာ သူသိသြားၿပီ ဆိုပါစို႔ သူက ခင္ဗ်ားကို ျပန္သတ္လိမ့္မယ္ ။
ဘာလုိ႔ အသက္ကိုထိခိုက္မယ့္ လမ္းေတြကိုေရြးေနမွာလဲ ။ အျပန္အလွန္သတ္ရင္း အမုန္းမ်ားမယ့္အစား ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ေစပဲ ကိုယ့္ဘဝနဲ႔ကိုယ္ ျဖစ္သြားေစခ်င္တာ ။
ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားသေဘာပါ ။ ခင္ဗ်ား ႀကိဳက္တဲ့လမ္းကို ေရြးလို႔ရတယ္ "
ရိေပၚ ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္အထိ အန္းယြမ္လု ထိုင္ေနမိတုန္းပဲ ။ ၿပီးေတာ့ ရိေပၚ ေျပာတာမွန္တယ္လို႔ သူခံစားမိလာတယ္ ။ သူလည္း ဒီလမ္းကိုဆက္မေလ်ွာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ အထူးသျဖင့္ က်ိယြမ္ကို ခ်စ္မိသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ။
သူလုပ္ခဲ့တဲ့အျပစ္ေတြက သူ႔အေနာက္ကို အရိပ္မဲႀကီးလိုလိုက္ေနမွာပဲ ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို မနာလိုျဖစ္ၿပီး အရာရာၿပိဳင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ သူ႔စိတ္ေၾကာင့္ပဲ အမွားေတြထဲမွာတျဖည္းျဖည္းနစ္မြန္းလာတာကို သူကိုယ္တိုင္လည္း သတိထားမိပါတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီး သူအမွားေတြမလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ခရီးထြက္သြားတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ အေနာက္ကိုလိုက္သြားခဲ့တာက ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို အခြင့္အေရးရတဲ့အခ်ိန္မွာ သတ္ပစ္ဖို႔အတြက္ သူလိုက္သြားခဲ့တာ ။ ဒါေပမယ့္ က်ိယြမ္ေၾကာင့္ သူ႔အစီအစဥ္ေတြကို လက္ေလ်ွာ့ခဲ့တာ ။
ၿပီးေတာ့ က်ိယြမ္ ၊ ခ်စ္တယ္သာဆိုတယ္ က်ိယြမ္အေၾကာင္းမသိတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူလည္း စိတ္ပ်က္မိပါတယ္ ။ ရိေပၚ ေျပာသြားပံုအရဆိုရင္ က်ိယြမ္က ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို တစ္ခုခုထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သူရိပ္မိပါတယ္ ။
တားၾကည့္ရမွာပဲ!
....................
က်ိယြမ္က ဦးထုတ္အမဲေလးကို ခြၽတ္ၿပီးအိမ္ထဲဝင္လာတယ္ ။ ႐ုတ္တရက္ အိမ္ထဲမွာ အလိုလိုလင္းလာတဲ့ မီးေတြ ၊ ဆိုဖာေပၚမွာ ထို္င္ေနတဲ့ သူမျမင္ခ်င္တဲ့ မ်က္ခြက္ႀကီး ။
ေကာင္းေရာ! ဒီသူေတာင္းစားက ငါ့အိမ္ကို ေဖာက္ဝင္လာတာလား!!!
အန္းယြမ္လု က ေဆးလိပ္ေငြ႔ေတြကို မႈတ္ထုတ္ရင္း စကားစ,တယ္ ။
"ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ"
"ေျပာျပရမယ့္ အေၾကာင္း႐ွိလို႔လား"
"႐ွိတယ္ ။ ကိုယ္က မင္းရဲ႕ ခ်စ္သူေလ"
အန္းယြမ္လုရဲ႕ စကားကို က်ိယြမ္က ဟာသတစ္ခုၾကားရသလိုမ်ဴိး အားပါးတရေအာ္ရယ္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ရယ္လြန္းလို႔က်လာတဲ့ မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဴ႕ကုိ လက္ညိွဳးနဲ႔ သုတ္လိုက္တယ္ ။
"ရယ္လုိက္ရတာ အန္းယြမ္လုရယ္ ။ ခ်စ္သူတဲ့ ဟားဟား"
"ရယ္ရတယ္မလား"
"သိပ္ရယ္ရတာေပါ့"
အန္းယြမ္လု က ေခါင္းတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ရင္း တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေ႐ွ႕က က်ိယြမ္ကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး...
"ရယ္စရာမေကာင္းတာတစ္ခုက မင္းေ႐ွာင္းက်န္႔ကို အဆံုးသတ္ဖို႔ စီစဥ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ငါသိသြားတာပဲ"
က်ိယြမ္က အန္းယြမ္လု ရဲ႕ စကားကို သိၿပီးသားလိုမ်ိဴးပဲ အမူအရာတစ္စက္ကေလးေတာင္ မေျပာင္းသြားဘူး ။
"ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းေတြလည္း ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ ။ Light Company ရဲ႕ CEO Thomas ေခၚ အန္းယြမ္လု "
က်ိယြမ္ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ အန္းယြမ္လု ရဲ႕ မ်က္ႏွာဟာပ်က္ယြင္းသြားတယ္ ။ က်ိယြမ္ကေတာ့ အန္းယြမ္လုရဲ႕ ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့မ်က္ႏွာကို ျပံဳးျပံဳးႀကီးရပ္ၾကည့္ပစ္တာပဲ ။
ဒီလူက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လည္လွၿပီလို႔ထင္ေနပံုပဲ !
"ခင္ဗ်ားကုိ Thomas ဆိုၿပီးပဲ သိၾကတာေလ ႐ုပ္လည္းျမင္ဖူးတဲ့သူ႐ွားတယ္ ။ အန္းယြမ္လု ခင္ဗ်ားထင္တာထက္ ကြၽန္ေတာ္က ပိုဉာဏ္ေကာင္းပါတယ္ ။ ေဘာစ့္ မွားလို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကို ကားေမွာက္ေသေအာင္လုပ္တာလည္း ခင္ဗ်ားပဲေလ "
"မင္း...ဒါေတြ...ထားပါ..ငါအခုလာတာ မင္းလုပ္ေနတာေတြ ရပ္ဖို႔ "
"ေနာက္က်သြားၿပီ ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔က အခု ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ"
"ဘာ..!!! မင္း...ဘာလုပ္ထားတာလဲ!!"
"မပူနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ဘူး..ေမ့လို႔...တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ရင္လည္းလုပ္မွာေပါ့"
အန္းယြမ္လု က က်ိယြမ္ရဲ႕ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုေသခ်ာဆုပ္ကုိင္ရင္း...
"က်ိယြမ္...ငါ မင္းကိုေတာင္းဆိုတာပါ ။ ဒီအလုပ္ေတြကို ရပ္လိုက္ၾကရေအာင္ေလ "
"ရပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး...အန္းယြမ္လု"
"မင္း တကယ္ဒီလမ္းကုိေရြးမွာလား"
"အင္း"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
"အ့..!..ခင္ဗ်ား...ဘာ...လုပ္...."
လည္ပင္းကို ဖိကိုင္ရင္း အားေလ်ာ့စြာၿပိဳလဲက်လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို အန္းယြမ္လု က ထိန္းဖက္ထားလိုက္တယ္ ။ က်ိယြမ္ကေတာ့ ထိုးထည့္ခံလိုက္ရတဲ့ ေမ့ေဆးအ႐ွိန္ေၾကာင့္ ေမ့ေမ်ာေနၿပီျဖစ္တယ္ ။
အန္းယြမ္လု က က်ိယြမ္ကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ေသခ်ာအိပ္ေစၿပီး ေစာင္ျခံဳေပးလိုက္တယ္ ။ ေမ့ေဆးအ႐ွိန္ေၾကာင့္ 3နာရီေလာက္အထိေတာ့ က်ိယြမ္က ေမ့ေနမွာျဖစ္တယ္ ။ ဒီၾကားထဲမွာ သူလုပ္ရမွာက ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကို ႐ွာဖို႔ပဲ ။
ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းတစ္ခုကိုသူအလ်င္အျမန္ ေခၚျဖစ္လိုက္တယ္ ။
"ဟဲလုိ...ဝမ္ရိေပၚလား "
.................
ေ႐ွာင္းက်န္႔ သတိရလာေတာ့ ဂိုေဒါင္ပ်က္ႀကီးတစ္ခုထဲမွာ သူ႔လက္ေတြကို ထိုင္ခံုတစ္လံုးနဲ႔ တြဲခ်ည္ခံထားရတာျဖစ္တယ္ ။
ကားပါကင္မွာ ေမ့ေဆးနဲ႔အုပ္ခံလိုက္ရတာကလြဲရင္ သူဘာမွမမွတ္မိ ။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ကိုလုပ္ၾကံခဲ့တဲ့သူက သူမေသတာကိုသိရင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေပၚလာဦးမယ္ဆိ္ုတာ သိေပမယ့္ ဒီလို႐ုတ္တရက္ႀကီး အဖမ္းခံရတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးမလား!
ရိေပၚ ကိုေတာင္ မေခ်ာ့လိုက္ရဘူး!!
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေဘးပတ္လည္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္ ။ သစ္သားအေဟာင္းေတြရယ္ ၊ မသံုးတာၾကာတဲ့ သံပစၥည္းအစုတ္ေတြရယ္ ၊ ဖုန္ေတြရယ္ကလြဲရင္ ဘာမွမရွိဘူး ။
ငါ့ကို ဖမ္းထားတဲ့ ေနရာကလည္း ဂိုေဒါင္တဲ့လား!
ေပါကားဆန္လိုက္တာကြာ!!!
တျခားေနရာေလးဘာေလး ေျပာင္းၾကပါဦးလားဟမ္!
ေ႐ွာင္းက်န္႔ မေက်မနပ္ေရရြတ္ေနတုန္းမွာပဲ သူ႔ေ႐ွ႕ကို အဝါေရာင္ပင္ေပါင္ေဘာလံုးေလးက တေဒါက္ေဒါက္ျမည္သံနဲ႔အတူ က်လာတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ဗီ႐ိုအေဟာင္းေနာက္ကေန လက္အ႐ွည္ႀကီးထြက္လာၿပီးေတာ့ ထိုပင္ေပါင္ေဘာလံုးကို ေကာက္သြားတယ္ ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ တအ့ံတၾသၾကည့္ေနရင္းမွ စိတ္ေလသြားေတာ့တာပဲ ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ သူ႔ေလာက္ကံဆိုးတဲ့သူ မ႐ွိဘူးလို႔လည္းထင္မိလာတယ္ ။
စဥ္းစားၾကည့္ေလ..လက္ကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီး အဖမ္းခံထားရတဲ့အျပင္ သရဲကလာေျခာက္ေနတယ္..!!!
ခဏအၾကာမွာ ဗီ႐ိုအေနာက္ကေန အဝါေရာင္ဂါဝန္နဲ႔ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္ ။
"ဦးဦးက ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
"ေဟ့!...သရဲမေလး ခ်စ္စရာကေလးေလးပံုစံလုပ္မေနပဲ ဒီႀကိဳးေလးေတြလာျဖဳတ္ေပးပါလား"
"ဦးဦးက သမီးကို သရဲမလို႔ေခၚတယ္"
သူ႔ေ႐ွ႕က ကေလးရဲ႕အသံပိစိေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ စိတ္ညစ္လာတယ္ ။ ရိေပၚ နဲ႔မေတြ႔ခင္တုန္းက ဘာလို႔တစ္ကိုယ္တည္းလူပ်ိဴႀကီး ျဖစ္ေနတာလဲဆိုတဲ့အေျဖကို သူသိၿပီထင္တယ္ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလို အိညႇက္ညႇက္အသံေတြကို သူမုန္းလို႔ပဲျဖစ္မွာ ။
ရိေပၚက ဒီလိုအိေညႇာင္ေညႇာင္အသံေတြမလုပ္ဘူး ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ။
"ဦးဦး သမီးနဲ႔အတူ ကစားရေအာင္ေလ"
"ကေလးမ ဒီဦးဦး က ႀကိဳးအတုပ္ခံထားရလို႔ မကစားေတာ့ဘူး"
"လြတ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္ ။ ကစားရေအာင္"
"ဘယ္မွာလုပ္မွာလဲ "
ကေလးမေလးက ေ႐ွာင္းက်န္႔ လက္ကို လက္ညိွဳးထိုးျပတယ္ ။
"အဲ့ႀကိဳးနီေလးကုိ ျဖဳတ္လိုက္"
ကေလးမ စကားေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔က သူ႔လက္ကိုသူငံု႔ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ဟုတ္သားပဲ ။ သူ ဘာလို႔မစဥ္းစားခဲ့မိပါလိမ့္!
ေ႐ွာင္းက်န္႔က သူ႔လက္ကၾကဳိးနီကို ပါးစပ္နဲ႔ကိုက္ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္က ဝိညာဥ္လို မိွန္ျပျပသာျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ကိုခ်ည္ထားတဲ့ႀကိဳးကေန ေဖာက္ထြက္လို႔ရသြားတယ္ ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ႀကိဳးနီေလးကိုျပန္ခ်ည္ရင္း ကေလးမေလးကုိ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္တယ္ ။ ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ေရာက္ေနတဲ့အျပင္ ဖုန္းကဘယ္နားက်က်န္ခဲ့မွန္း သူမသိတာျဖစ္လို႔ ဆက္သြယ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းဖို႔ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။
"ဦးဦး ဒီကေနလြတ္သြားရင္ သမီးအတြက္ေကာင္းမႈတစ္ခုလုပ္ေပးပါေနာ္"
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ကေလးမေလးကုိ ျပံဳးၾကည့္လိုက္တယ္ ။
"အင္း စိတ္ခ်ပါ ။ ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးပါ ။ ကေလးေလး "
ကေလးမေလးက ေ႐ွာင္းက်န္႔ အေ႐ွ႕ကေန ေပ်ာက္သြားတယ္ ။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔...!!"
"က်ိယြမ္ "
"ခင္ဗ်ား...ဘယ္လိုလြတ္လာတာလဲ!"
"နည္းလမ္း႐ွိတယ္ေလ"
ဝူးကနဲ အသံနဲ႔အတူ ရိေပၚ ဆိုင္ကယ္ေပၚကေန ေျပးဆင္းလာတယ္ ။ သူ႔အေနာက္က ကားနဲ႔လိုက္လာတာက အန္းယြမ္လု ။
"က်န႔္ေကာ...!!!"
"ရိေပၚ...!!!"
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ရိေပၚဆီ ေျပးသြားခါနီးမွာ က်ိယြမ္က ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ရင္း လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္ ။
"မလႈပ္ၾကနဲ႔...!!"
ေ႐ွာင္းက်န္႔က က်ိယြမ္ကို တည့္တည့္ၾကည့္ရင္းဆိုတယ္ ။
"က်ိယြမ္ မင္း ဒီအခ်ိန္ရပ္လိုက္ရင္ ရေသးတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ Sean X ကိုပိုင္ဆိုင္ေတာ့မွာ ခင္ဗ်ား သိလား ။ ခင္ဗ်ားသာ ျပန္မေပၚလာခဲ့ရင္ အဲ့တာေတြအကုန္လံုး ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ျဖစ္လာေတာ့မွာ"
"ငါ အကုန္သိတယ္ "
"ဘာ..!"
"မင္း ငါ့ကို မ်ိဴးစံုလုပ္ၾကံခဲ့တာေတြ ၊ ငါ အကုန္သိတယ္ ။ မင္း ျပင္ဆင္မလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးထားတာ ။ သက္ေသေတြ အကုန္လံုးလည္း ငါ့ဆီမွာ ႐ွိတယ္"
"ဒီလိုဆိုမွေတာ့ ဘာမ်ားေရြးခ်ယ္စရာ႐ွိေသးလို႔လဲ "
"က်ိယြမ္..မလုပ္နဲ႔!!!"
"က်န္႔ေကာ...!!"
"ဒိုင္း...!!!"
ရိေပၚ ရဲ႕ စိုးရိမ္တႀကီး ေအာ္သံ ၊ အန္းယြမ္လု ရဲ႕ က်ယ္ေလာင္စြာ တားျမစ္သံေတြအၾကား ေသနတ္သံကက်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္လာခဲ့ေလရဲ႕ ။
🌻🌻🌻
အစကေတာ့ final အထိေရးၿပီးမွတင္ေပးမလို႔ပဲ ။
ေရးေနတာ ျပီးကိုမၿပီးႏိုင္ဘူး :-)
...............................................
UNICODE
အန်းယွမ်လု သူ့ရှေ့မှာထိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်မိသွားတယ် ။ ဒီကောင်လေး ဝမ်ရိပေါ် ။ ရှောင်းကျန့် ရဲ့ ကောင်လေး သူမြင်ဖူးတာမှ တစ်ခါလား ၊ နှစ်ခါလားဆိုတာ မှတ်တောင်မမှတ်မိဘူး ။ ဒီကောင်လေး က သူ့ဆီရောက်လာခဲ့သည်တဲ့ ရှောင်းကျန့်အတွက် ။
သူသတိထားမိပါတယ် ။ ဒီကောင်လေး ရှောင်းကျန့် အနားမှာရှိတဲ့အချိန် အင်း သူမြင်ဖူးခဲ့တဲ့အချိန်ပေါ့ ကြောင်ပေါက်လေးလိုမျိူး နူးနူးည့ံည့ံနဲ့ အကြည့်တွေကမှအစ ချိူမြိန်သလိုမျိူး ။ အခုသူ့ရှေ့မှာထို်င်ပြီး သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ပုံစံနဲ့ တစ်စက်ကလေးမှမတူဘူး ။
အခုသူ့ကိုကြည့်နေတဲ့ပုံစံက သူကူညီခိုင်းတာမှမလုပ်ပေးရင် အချိန်မရွေး အမဲလိုက်ကိုက်ဖြတ်မယ့် ခြသေ့ၤတစ်ကောင်လိုမျိူးပဲ ။
အန်းယွမ်လု ကပဲ စကားစ,လိုက်တယ် ။ သူမပြောမချင်း လူသတ်မယ့်အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်နေဦးမယ် ။
"ဘာကူညီပေးရမလဲ"
"ကျိယွမ်ကောကို ထိန်းပေး"
"ဘာကိုထိန်းပေးရမှာလဲ!"
"သူ့အကြောင်းတွေ ခင်ဗျားမသိဘူးလား"
"မင်းဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ မသိပေမယ့် သူ့ကို ထိန်းဖို့နေနေသာသာ ငါ့ကိုတောင် သူကအဖက်မလုပ်ဘူး"
ဒီစကားကို သူလိမ်ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး ။ ရှောင်းကျန့်အနောက်လိုက်သွားရင်း အဲ့ညက သူကျိယွမ်ကိုအနိုင်ကျင့်ခဲ့တဲ့ည အဲ့ညပြီးကတည်းက ကျိယွမ်နဲ့ တွေ့ဖို့အခွင့်အရေးလေးတောင်မရဘူး ။
အိ်မ်ကနေလည်း ကန်ထုတ်ခံလိုက်ရတယ်!!
"ကျွန်တော် ခင်ဗျားတို့အကြောင်းတွေသိပြီးသား ။ ကျန့်ကောကို ဘယ်လိုတွေလုပ်ကြံဖို့ကြိုးစားခဲ့လဲဆိုတာကိုပေါ့"
ရိပေါ် ရဲ့ စကားကိုကြားတာနဲ့ အန်းယွမ်လုရဲ့ မျက်နှာကပြောင်းလဲခက်ထန်သွားတယ် ။
ရိပေါ်က အန်းယွမ်လု ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး တစ်ချက်ပြုံးတယ် ။ ဒီလူကို ဟန်ဆောင်တယ်လို့သူထင်နေတာ တကယ်ပဲကို ။
"ဘယ်ကနေ...ဘယ်အထိသိထားလဲ"
"ဒါဝန်ခံတဲ့ စကားပဲ ဟုတ်!"
"အဲ့သဘောပဲ"
"အစကနေ အဆုံးအထိပေါ့ အာ..အခု ကျန့်ကောအနားရောက်နေတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကိုတော့ မသိသေးဘူး "
"ဒါဆို မင်းက ငါ ရှောင်းကျန့်ကို လုပ်ကြံတဲ့သူဆိုတာသိသွားပြီပဲ ။ တစ်ခု မရှင်းတာက ကျိယွမ်ကို ထိန်းပေးဆိုတဲ့စကားပဲ"
"ခင်ဗျား သူ့အကြောင်းတွေ တကယ်မသိတာလား ။ ဟန်ဆောင်နေတာလား"
"အခုချိန်မှာ ငါ့အကြောင်းတွေအကုန်သိသွားတဲ့ မင်းကိုလိမ်တော့ ဘာထူးလာမှာလဲ"
"ကျိယွမ်ကောက ခင်ဗျားထင်သလို ဖြူဖြူစင်စင်လေးမဟုတ်ဘူးဆိုတာယုံ ။ သူ့ကို လမ်းမှားမရောက်စေချင်ဘူး ။ ပြီးတော့ လမ်းမှားမရောက်အောင် ခင်ဗျားပဲ ကူညီပေးနိုင်မှာ ။
ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော်တို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်မယ့်နည်းလမ်းကို ရွေးကြရအောင် ။ ပြီးတော့ ခင်ဗျား ကျန့်ကောကို ထိခိုက်အောင်လုပ်မယ့် အစီအစဉ်ရှိရင်ရပ်လိုက်ပါ "
"ငါ့ကို အမိန့်လာပေးနေတာလား ။ အခုငါ့အကြောင်းတွေ သိထားတဲ့ မင်းကို သတ်ပစ်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ"
"အန်းယွမ်လု ကျွန်တော် ခင်ဗျားအကြောင်းတွေ အကုန်သိရက်သားနဲ့ တစ်ယောက်တည်း ခင်ဗျားဆီလာခဲ့တာ သေရမှာမကြောက်လို့ပေါ့ ။
ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို သတ်မယ် ။ ကျွန်တော် သေတာနဲ့ ကျန့်ကောက တစ်လောကလုံးကိုမြေလှန်ပစ်လိမ့်မယ် ။ အဲ့မှာ ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို သတ်တာ သူသိသွားပြီ ဆိုပါစို့ သူက ခင်ဗျားကို ပြန်သတ်လိမ့်မယ် ။
ဘာလို့ အသက်ကိုထိခိုက်မယ့် လမ်းတွေကိုရွေးနေမှာလဲ ။ အပြန်အလှန်သတ်ရင်း အမုန်းများမယ့်အစား ကျွန်တော်က ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိခိုက်စေပဲ ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် ဖြစ်သွားစေချင်တာ ။
ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားသဘောပါ ။ ခင်ဗျား ကြိုက်တဲ့လမ်းကို ရွေးလို့ရတယ် "
ရိပေါ် ပြန်သွားတဲ့အချိန်အထိ အန်းယွမ်လု ထိုင်နေမိတုန်းပဲ ။ ပြီးတော့ ရိပေါ် ပြောတာမှန်တယ်လို့ သူခံစားမိလာတယ် ။ သူလည်း ဒီလမ်းကိုဆက်မလျှောက်ချင်တော့ဘူး ။ အထူးသဖြင့် ကျိယွမ်ကို ချစ်မိသွားတဲ့အတွက်ကြောင့်ပဲ ။
သူလုပ်ခဲ့တဲ့အပြစ်တွေက သူ့အနောက်ကို အရိပ်မဲကြီးလိုလိုက်နေမှာပဲ ။ ရှောင်းကျန့်ကို မနာလိုဖြစ်ပြီး အရာရာပြိုင်ဆိုင်ခဲ့တဲ့ သူ့စိတ်ကြောင့်ပဲ အမှားတွေထဲမှာတဖြည်းဖြည်းနစ်မွန်းလာတာကို သူကိုယ်တိုင်လည်း သတိထားမိပါတယ် ။
တကယ်တော့ ဒီထက်ပိုပြီး သူအမှားတွေမလုပ်ချင်တော့ဘူး ။ ခရီးထွက်သွားတဲ့ ရှောင်းကျန့် အနောက်ကိုလိုက်သွားခဲ့တာက ရှောင်းကျန့်ကို အခွင့်အရေးရတဲ့အချိန်မှာ သတ်ပစ်ဖို့အတွက် သူလိုက်သွားခဲ့တာ ။ ဒါပေမယ့် ကျိယွမ်ကြောင့် သူ့အစီအစဉ်တွေကို လက်လျှော့ခဲ့တာ ။
ပြီးတော့ ကျိယွမ် ၊ ချစ်တယ်သာဆိုတယ် ကျိယွမ်အကြောင်းမသိတဲ့ သူ့ကိုယ်သူလည်း စိတ်ပျက်မိပါတယ် ။ ရိပေါ် ပြောသွားပုံအရဆိုရင် ကျိယွမ်က ရှောင်းကျန့်ကို တစ်ခုခုထိခိုက်အောင် လုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သူရိပ်မိပါတယ် ။
တားကြည့်ရမှာပဲ!
....................
ကျိယွမ်က ဦးထုတ်အမဲလေးကို ချွတ်ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာတယ် ။ ရုတ်တရက် အိမ်ထဲမှာ အလိုလိုလင်းလာတဲ့ မီးတွေ ၊ ဆိုဖာပေါ်မှာ ထို်င်နေတဲ့ သူမမြင်ချင်တဲ့ မျက်ခွက်ကြီး ။
ကောင်းရော! ဒီသူတောင်းစားက ငါ့အိမ်ကို ဖောက်ဝင်လာတာလား!!!
အန်းယွမ်လု က ဆေးလိပ်ငွေ့တွေကို မှုတ်ထုတ်ရင်း စကားစ,တယ် ။
"ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ"
"ပြောပြရမယ့် အကြောင်းရှိလို့လား"
"ရှိတယ် ။ ကိုယ်က မင်းရဲ့ ချစ်သူလေ"
အန်းယွမ်လုရဲ့ စကားကို ကျိယွမ်က ဟာသတစ်ခုကြားရသလိုမျိူး အားပါးတရအော်ရယ်တယ် ။ ပြီးတော့ ရယ်လွန်းလို့ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တစ်ချိူ့ကို လက်ညှိုးနဲ့ သုတ်လိုက်တယ် ။
"ရယ်လိုက်ရတာ အန်းယွမ်လုရယ် ။ ချစ်သူတဲ့ ဟားဟား"
"ရယ်ရတယ်မလား"
"သိပ်ရယ်ရတာပေါ့"
အန်းယွမ်လု က ခေါင်းတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်ရင်း တစ်ချက်ပြုံးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ သူ့ရှေ့က ကျိယွမ်ကို သေချာကြည့်ပြီး...
"ရယ်စရာမကောင်းတာတစ်ခုက မင်းရှောင်းကျန့်ကို အဆုံးသတ်ဖို့ စီစဉ်နေတဲ့အကြောင်း ငါသိသွားတာပဲ"
ကျိယွမ်က အန်းယွမ်လု ရဲ့ စကားကို သိပြီးသားလိုမျိူးပဲ အမူအရာတစ်စက်ကလေးတောင် မပြောင်းသွားဘူး ။
"ခင်ဗျားအကြောင်းတွေလည်း ကျွန်တော်သိပါတယ် ။ Light Company ရဲ့ CEO Thomas ခေါ် အန်းယွမ်လု "
ကျိယွမ်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာ အန်းယွမ်လု ရဲ့ မျက်နှာဟာပျက်ယွင်းသွားတယ် ။ ကျိယွမ်ကတော့ အန်းယွမ်လုရဲ့ ပျက်ယွင်းသွားတဲ့မျက်နှာကို ပြုံးပြုံးကြီးရပ်ကြည့်ပစ်တာပဲ ။
ဒီလူက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လည်လှပြီလို့ထင်နေပုံပဲ !
"ခင်ဗျားကို Thomas ဆိုပြီးပဲ သိကြတာလေ ရုပ်လည်းမြင်ဖူးတဲ့သူရှားတယ် ။ အန်းယွမ်လု ခင်ဗျားထင်တာထက် ကျွန်တော်က ပိုဉာဏ်ကောင်းပါတယ် ။ ဘောစ့် မှားလို့ ရှောင်းကျန့် ကို ကားမှောက်သေအောင်လုပ်တာလည်း ခင်ဗျားပဲလေ "
"မင်း...ဒါတွေ...ထားပါ..ငါအခုလာတာ မင်းလုပ်နေတာတွေ ရပ်ဖို့ "
"နောက်ကျသွားပြီ ။ ရှောင်းကျန့်က အခု ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာ"
"ဘာ..!!! မင်း...ဘာလုပ်ထားတာလဲ!!"
"မပူနဲ့ ဘာမှမလုပ်ဘူး..မေ့လို့...တစ်ခုခုလုပ်ချင်ရင်လည်းလုပ်မှာပေါ့"
အန်းယွမ်လု က ကျိယွမ်ရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုသေချာဆုပ်ကိုင်ရင်း...
"ကျိယွမ်...ငါ မင်းကိုတောင်းဆိုတာပါ ။ ဒီအလုပ်တွေကို ရပ်လိုက်ကြရအောင်လေ "
"ရပ်လို့မရတော့ဘူး...အန်းယွမ်လု"
"မင်း တကယ်ဒီလမ်းကိုရွေးမှာလား"
"အင်း"
"တောင်းပန်ပါတယ် "
"အ့..!..ခင်ဗျား...ဘာ...လုပ်...."
လည်ပင်းကို ဖိကိုင်ရင်း အားလျော့စွာပြိုလဲကျလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အန်းယွမ်လု က ထိန်းဖက်ထားလိုက်တယ် ။ ကျိယွမ်ကတော့ ထိုးထည့်ခံလိုက်ရတဲ့ မေ့ဆေးအရှိန်ကြောင့် မေ့မျောနေပြီဖြစ်တယ် ။
အန်းယွမ်လု က ကျိယွမ်ကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ သေချာအိပ်စေပြီး စောင်ခြုံပေးလိုက်တယ် ။ မေ့ဆေးအရှိန်ကြောင့် 3နာရီလောက်အထိတော့ ကျိယွမ်က မေ့နေမှာဖြစ်တယ် ။ ဒီကြားထဲမှာ သူလုပ်ရမှာက ရှောင်းကျန့် ကို ရှာဖို့ပဲ ။
ဒါကြောင့် ဖုန်းတစ်ခုကိုသူအလျင်အမြန် ခေါ်ဖြစ်လိုက်တယ် ။
"ဟဲလို...ဝမ်ရိပေါ်လား "
.................
ရှောင်းကျန့် သတိရလာတော့ ဂိုဒေါင်ပျက်ကြီးတစ်ခုထဲမှာ သူ့လက်တွေကို ထိုင်ခုံတစ်လုံးနဲ့ တွဲချည်ခံထားရတာဖြစ်တယ် ။
ကားပါကင်မှာ မေ့ဆေးနဲ့အုပ်ခံလိုက်ရတာကလွဲရင် သူဘာမှမမှတ်မိ ။ တစ်ချိန်မှာတော့ သူ့ကိုလုပ်ကြံခဲ့တဲ့သူက သူမသေတာကိုသိရင် တစ်နည်းနည်းနဲ့ပေါ်လာဦးမယ်ဆိ်ုတာ သိပေမယ့် ဒီလိုရုတ်တရက်ကြီး အဖမ်းခံရတာတော့ မဟုတ်သေးဘူးမလား!
ရိပေါ် ကိုတောင် မချော့လိုက်ရဘူး!!
ရှောင်းကျန့်က ဘေးပတ်လည်ကို သေချာကြည့်လိုက်တယ် ။ သစ်သားအဟောင်းတွေရယ် ၊ မသုံးတာကြာတဲ့ သံပစ္စည်းအစုတ်တွေရယ် ၊ ဖုန်တွေရယ်ကလွဲရင် ဘာမှမရှိဘူး ။
ငါ့ကို ဖမ်းထားတဲ့ နေရာကလည်း ဂိုဒေါင်တဲ့လား!
ပေါကားဆန်လိုက်တာကွာ!!!
တခြားနေရာလေးဘာလေး ပြောင်းကြပါဦးလားဟမ်!
ရှောင်းကျန့် မကျေမနပ်ရေရွတ်နေတုန်းမှာပဲ သူ့ရှေ့ကို အဝါရောင်ပင်ပေါင်ဘောလုံးလေးက တဒေါက်ဒေါက်မြည်သံနဲ့အတူ ကျလာတယ် ။ ပြီးတော့ ဗီရိုအဟောင်းနောက်ကနေ လက်အရှည်ကြီးထွက်လာပြီးတော့ ထိုပင်ပေါင်ဘောလုံးကို ကောက်သွားတယ် ။
ရှောင်းကျန့် တအ့ံတသြကြည့်နေရင်းမှ စိတ်လေသွားတော့တာပဲ ။ ပြီးတော့ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သူ့လောက်ကံဆိုးတဲ့သူ မရှိဘူးလို့လည်းထင်မိလာတယ် ။
စဉ်းစားကြည့်လေ..လက်ကိုကြိုးနဲ့ချည်ပြီး အဖမ်းခံထားရတဲ့အပြင် သရဲကလာခြောက်နေတယ်..!!!
ခဏအကြာမှာ ဗီရိုအနောက်ကနေ အဝါရောင်ဂါဝန်နဲ့ ကလေးမလေးတစ်ယောက်ထွက်လာတယ် ။
"ဦးဦးက ဘာလုပ်နေတာလဲ "
"ဟေ့!...သရဲမလေး ချစ်စရာကလေးလေးပုံစံလုပ်မနေပဲ ဒီကြိုးလေးတွေလာဖြုတ်ပေးပါလား"
"ဦးဦးက သမီးကို သရဲမလို့ခေါ်တယ်"
သူ့ရှေ့က ကလေးရဲ့အသံပိစိလေးကြောင့် ရှောင်းကျန့် စိတ်ညစ်လာတယ် ။ ရိပေါ် နဲ့မတွေ့ခင်တုန်းက ဘာလို့တစ်ကိုယ်တည်းလူပျိူကြီး ဖြစ်နေတာလဲဆိုတဲ့အဖြေကို သူသိပြီထင်တယ် ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီလို အိညှက်ညှက်အသံတွေကို သူမုန်းလို့ပဲဖြစ်မှာ ။
ရိပေါ်က ဒီလိုအိညှောင်ညှောင်အသံတွေမလုပ်ဘူး ။ ချစ်စရာကောင်းတယ် ။
"ဦးဦး သမီးနဲ့အတူ ကစားရအောင်လေ"
"ကလေးမ ဒီဦးဦး က ကြိုးအတုပ်ခံထားရလို့ မကစားတော့ဘူး"
"လွတ်အောင်လုပ်ပေးမယ် ။ ကစားရအောင်"
"ဘယ်မှာလုပ်မှာလဲ "
ကလေးမလေးက ရှောင်းကျန့် လက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ် ။
"အဲ့ကြိုးနီလေးကို ဖြုတ်လိုက်"
ကလေးမ စကားကြောင့် ရှောင်းကျန့်က သူ့လက်ကိုသူငုံ့ကြည့်လိုက်တယ် ။
ဟုတ်သားပဲ ။ သူ ဘာလို့မစဉ်းစားခဲ့မိပါလိမ့်!
ရှောင်းကျန့်က သူ့လက်ကကြိုးနီကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ဖြုတ်လိုက်တော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ဝိညာဉ်လို မှိန်ပြပြသာဖြစ်သွားပြီး သူ့ကိုချည်ထားတဲ့ကြိုးကနေ ဖောက်ထွက်လို့ရသွားတယ် ။
ရှောင်းကျန့် ကြိုးနီလေးကိုပြန်ချည်ရင်း ကလေးမလေးကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောလိုက်တယ် ။ မြို့အပြင်ဘက်ရောက်နေတဲ့အပြင် ဖုန်းကဘယ်နားကျကျန်ခဲ့မှန်း သူမသိတာဖြစ်လို့ ဆက်သွယ်ပြီး အကူအညီတောင်းဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ။
"ဦးဦး ဒီကနေလွတ်သွားရင် သမီးအတွက်ကောင်းမှုတစ်ခုလုပ်ပေးပါနော်"
ရှောင်းကျန့်က ကလေးမလေးကို ပြုံးကြည့်လိုက်တယ် ။
"အင်း စိတ်ချပါ ။ ပြီးတော့ ကျေးဇူးပါ ။ ကလေးလေး "
ကလေးမလေးက ရှောင်းကျန့် အရှေ့ကနေ ပျောက်သွားတယ် ။
"ရှောင်းကျန့်...!!"
"ကျိယွမ် "
"ခင်ဗျား...ဘယ်လိုလွတ်လာတာလဲ!"
"နည်းလမ်းရှိတယ်လေ"
ဝူးကနဲ အသံနဲ့အတူ ရိပေါ် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကနေ ပြေးဆင်းလာတယ် ။ သူ့အနောက်က ကားနဲ့လိုက်လာတာက အန်းယွမ်လု ။
"ကျန့်ကော...!!!"
"ရိပေါ်...!!!"
ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်ဆီ ပြေးသွားခါနီးမှာ ကျိယွမ်က ရှောင်းကျန့်ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ရင်း လှမ်းအော်လိုက်တယ် ။
"မလှုပ်ကြနဲ့...!!"
ရှောင်းကျန့်က ကျိယွမ်ကို တည့်တည့်ကြည့်ရင်းဆိုတယ် ။
"ကျိယွမ် မင်း ဒီအချိန်ရပ်လိုက်ရင် ရသေးတယ်"
"ကျွန်တော် Sean X ကိုပိုင်ဆိုင်တော့မှာ ခင်ဗျား သိလား ။ ခင်ဗျားသာ ပြန်မပေါ်လာခဲ့ရင် အဲ့တာတွေအကုန်လုံး ကျွန်တော့်အပိုင်ဖြစ်လာတော့မှာ"
"ငါ အကုန်သိတယ် "
"ဘာ..!"
"မင်း ငါ့ကို မျိူးစုံလုပ်ကြံခဲ့တာတွေ ၊ ငါ အကုန်သိတယ် ။ မင်း ပြင်ဆင်မလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးထားတာ ။ သက်သေတွေ အကုန်လုံးလည်း ငါ့ဆီမှာ ရှိတယ်"
"ဒီလိုဆိုမှတော့ ဘာများရွေးချယ်စရာရှိသေးလို့လဲ "
"ကျိယွမ်..မလုပ်နဲ့!!!"
"ကျန့်ကော...!!"
"ဒိုင်း...!!!"
ရိပေါ် ရဲ့ စိုးရိမ်တကြီး အော်သံ ၊ အန်းယွမ်လု ရဲ့ ကျယ်လောင်စွာ တားမြစ်သံတွေအကြား သေနတ်သံကကျယ်လောင်စွာ ထွက်လာခဲ့လေရဲ့ ။
🌻🌻🌻
အစကတော့ final အထိရေးပြီးမှတင်ပေးမလို့ပဲ ။
ရေးနေတာ ပြီးကိုမပြီးနိုင်ဘူး :-)
...............................................