Chapter 42:
UNOFFICIAL CONFESSION
*************
Ester's POV
Hindi ko alam kung totoo na ba talaga itong nararamdaman ko para kay Finnix. Am I really in love with this man?
Sa wakas ay narating na rin namin ang canteen. Napakaraming tao as what I expected. Almost all the students are here. Mapa-bata, teenagers, hanggang sa mga matatanda. I mean the faculty and the teachers are here too. They are all busy eating their meal. Napakalapad ng canteen na ito kaya nagkasya ang napakadaming estudyanteng kumakain nang sabay-sabay. Dahil sa sobrang dami ng tao ay nahirapan akong makakita ng bakanteng mesa na maaaring pagpwestuhan.
Sa gitna ng aking paghahanap ay nahagip ng mga mata ko ang isang bakanteng mesa malapit sa gilid ng canteen. Isang mesang maliit na kasya ang walong tao with two seats each side. Tatlo lang naman kami ang kakain kaya pwede na 'yon.
"There!" Tinuro ko sa kanila ang mesang iyon na kaagad naman naming tinungo. Akala ko ay maaabutan naming kumain sina Heaven and the rest of our friends, pero akala ko lang pala iyon. Kanina ko pa rin hinahanap ang mga mukha nila baka sakaling nandito pa rin sila pero wala. My eyes couldn't find them.
Pagkarating namin sa mesa, binuhat ni Finnix si Reen at itinabi sa kaniya while I sat opposite to them. Pero muli namang tumayo si Reen at lumapit sa akin. Her small hand held mine at hinila ako. Sa una'y hindi ako nagpahila sa kaniya ngunit nang makita kong nalungkot siya ay nagpadala ako sa huli. Dinala niya ako sa kung saan naka-upo si Finnix.
"Sit beside Kuya Finnix!" utos niya sa akin na parang wala akong karapatang tumanggi.
"Alam kong wala kayong card ng academy so hindi kayo makakakain dito without my help. Just sit here at ako na ang bahala sa orders niyo," sabi niya na parang isang matanda. She doesn't seems like a 7-year old girl that she is. She thinks and speaks like a mature one.
"Ah! Before I forgot. May bayad ang paglibre ko sa inyo. You're payment to your meal will be...I want you to hold hands until I come back here, okay?" Kinuha niya ang kamay ko at ang maugat na kamay ni Finnix. Sapilitan niya itong pinagbigkis sa isa't isa. I can feel the heat of Finnix's hand. It is warm, and it feels nice.
"Kailangan pagbalik ko magkahawak pa rin ang mga 'yan. Bibili lang ako sandali. I'm watching you!" saka siya pumunta sa counter ng canteen. Kaagad ko namang tinangkang kumalas mula sa pagkakahawak sa kamay ni Finnix ngunit mas hinigpitan niya ang pagkakahawak dito.
"The kid is watching. Let's just do it for her," mahinang sabi niya. He evem winked as he said those words.
"Are you really doing this for her or you are doing this intentionally?" tanong ko ngunit ngumiti lang siya sa'kin. Kanina ko pa kasi iniisip. When we met Reen, she was really against with the thought of me and Finnix being in a relationship, though it's fake. But after nang may binulong si Finnix sa kaniya, she is suddenly pushing us into each other. Ano na naman kaya ang sinabi ng lalaking ito? "What did you tell her? Why is she suddenly acting like this?"
"Ibubulong ko ba ito sa kaniya kung hindi ito sekreto na para sa amin lang?" sagot niya sa akin na may kasamang nakakalokong ngiti. Ngiting mas mapapaisip ka kung ano ba talaga ang ibinulong niya sa bata.
Kung tutuusin kaya ko namang basahin ang isip ni Finnix ngayon upang masagot ang katanungan ko, but I chose not to. Sa mga panahong naging magkasama kami, pati na rin ang iba pang mga naging kaibigan ko, isang bagay ang natutunan ko: everybody needs privacy at ito ang bagay na hindi ko dapat nakawin mula sa kanila lalo pa't mga kaibigan ko na sila. Ito na lang ang isang mabuting bagay na magagawa ko para sa kanila kapalit ng pagpapanggap, pagsisinungaling at pagtatago ko sa kanila ng aking mga sekreto. Siguro'y maaalis ko na ang salitang pagpapanggap dahil nagsisimula na akong ipakita ang tunay na ako. Paunti-unti na akong nagbabago. I am now having different feelings that I haven't felt my whole life. Nagsisimula na rin akong sumandal sa mga taong alam kong masasandalan ko sa panahon ng kagipitan. I am now trusting people na ni minsa'y hindi ko nagawa simula nang GABING iyon.
"...tonight. Ester? Are you listening to me?" pagkuha ni Finnix sa atenisyon ko. Kinaway niya pa ang palad niya sa tapat ng mukha ko na nagpabalik sa akin sa realidad. "You are spacing out again."
"Why? Were you talking to me?" Hindi ko kasi narinig ang mga sinabi niya dahil sa mga iniisip ko.
"I was asking if it is okay with you staying in the same room tonight," Finnix said. Nakaharap siya sa akin, and he is staring at me with that innocent yet handsome look. I felt my heartbeat skipped a beat, and it became faster and louder. It wasn't because of the thought of us sharing the room tonight. It is because of the way he looks at me right now. Na parang ikakatunaw ko ang paningin niya. Butterflies started to fly and get busy in my stomach. I can feel an electricity na umaakyat mula sa mga kamay naming magkahawak papunta sa puso kong kumakawala. Huminga ako nang malalim at sinubukang pakalmahin ang sarili bago sumagot sa kaniya. Pero bago pa ako makapagsalita ay dumating na ang batang si Reen. She is holding a chocolate cake. Just a chocolate at wala ng iba. Don't tell me....'yan ang kakainin namin?
"Yes Ate Ester! What you are thinking is right. Ito ang kakainin nating ngayon," she smiled widely at me at inilapag niya ang may kalakihang cake sa mesa. May nakasunod sa kaniya na isang lalake na may dalang utensils na gagamitin namin.
Pansin kong may nakasulat sa taas ng cake. "CONGRATULATIONS FOR RANKING UP"
"Bakit hindi mo sinabi sa amin, Reen. You ranked-up!" Tuwang-tuwa na sabi ni Finnix. Tuwang-tuwa siya sa na-achieve ni Reen. Kanina ko pa napapansin ang mga inaasta ni Finnix. He is so soft towards this kid. Maybe something happened in the past which made him be fond of her. I can feel a deep connection between these two.
"This is my way of surprising you, Kuya Finnix. I'm now a B-rank High Grade Psychic!" Reen officially announced. Natutuwa ako dahil sa batang ito. She achieved this much despite of her age. She is going to be a strong woman someday.
"I will, Ate Ester!" biglang sabi nito.
Bakit ko ba laging nakakalimutang High Grade Psychic nga itong si Reen? 'Yan tuloy, lagi niyang nababasa ang isip ko kahit naka-block na ito.
Inilagay ng lalaki sa mesa ang mga utensils na gagamitin namin pero nakita kong dalawang glass plate at dalawang spoon lang ang inilapag niya. Isa kay Reen at isa sa amin ni Finnix.
"Sorry, Ate Ester, Kuya Finnix, pero naubusan na daw ng plates yung canteen. You two will have to share one plate and one spoon. Okay lang ba 'yon?" pa-inosente niyang sabi. Alam kong nagsisinungaling lang siya ngayon at ginagawa niya ito intentionally. Ano ba kasi ang sinabi ni Finnix? Bakit ganito na lang umasta si Reen?
Hindi pa ako nakakapagdesisyon ay biglang sumagot si Finnix, "O'o naman Reen. I can share everything with your Ate Ester." Halos lumabas ang puso ko mula sa aking dibdib dahil tumitibok ito na parang gustong kumawala. Umakto akong tila may hinahanap sa paligid para lang iwasang tumama ang paningin ko kay Finnix. Tinamaan ang puso ko sa sinabi niyang iyon at hindi ko alam kung ano pa ang magiging reaksiyon nito kapag nagkaharap kami matapos niyang sabihin ito.
"Yun! Okay lang naman pala. So, let's eat?" saad ni Reen. Sa kaniya ko nalang itinuon ang paningin ko, huwag lang kay Finnix. Baka atakihin ako sa puso kapag ginawa ko 'yon.
Si Reen na mismo ang naghiwa ng cake. The crew assisted her on doing it. Nilagyan niya kami ng isang sliced-cake. Now what? Am I really going to share a plate and spoon with this man?
Nagsimula nang kumain si Reen, and I can see in her reactions na gustong-gusto niya ang kinakain niya. Nagsimula na ring kumain si Finnix "Hmmmm! Ang sarap talaga ng chocolate cake na 'to, 'di ba Kuya?" Tumango naman siya upang tugnan ito. " Kuya, subuan mo si Ate Ester. Parang ayaw niya kasing kumain ng cake. I want to see her reaction kapag natikman niya ang lasa nito!" Her words are full of excitement. Si Finnix naman na ayaw pawiin iyon ay kaagad na sinunod siya. He scooped a small amount of cake at maingat niya itong sinubo sa akin. Hinawing niya pa ang nakalugay kong buhok at pinatong ito sa nang-iinit kong tenga.
"Masarap ba, Ate Ester?" tanong ni Reen.
"Masarap nga, Reen!" sagot ko naman as the chocolate-rich cake melted in my mouth. All these times, puro gulay lang ang kinakain ko dahil kailangan ko ito para laging maging handa ang katawan ko sa laban. I haven't tried any foods. Hindi naman pala masama kung kumain ako ng ibang pagkain. Bakit ba ngayon ko lang ginawa ito?
Napalingon ako muli kay Finnix. Pagharap na pagharap ko sa kaniya ay nadatnan ko ang mukha niyang nakangiti. He is looking at me with that face. Tila nagkaroon ng panandalian fiesta sa loob ng katawan ko. Parang hindi matatapos ang araw na ito nang hindi ako mamamatay sa atake sa puso.
"Now it's your turn, Ate Ester. Subuan mo rin ng cake si Kuya Finnix!"
"Aaaaaaaaah," Finnix opened his mouth widely. Why is he acting this cute suddenly?
"Do it, Ate Ester!" Punong-puno ng excitement ang mga mata ng bata kaya ginawa ko na rin.
Just like what Finnix did, I scooped a little amount of cake at ipinasok ito sa nakangangang si Finnix.
"Nakaka-umay ba, Kuya Finnix?" tanong muli ni Reen.
"No. It's more delicious... lalo na at mahal ko ang babaeng nagbigay nito," sagot niya ngunit hindi ko narinig ang huling sinabi niya dahil ibinulong niya lang ito sa hangin.
"Ate Ester! Kuya Finnix!" tila tuwang-tuwa si Reen sa kaniyang nasaksihan. Pumapalakpak pa siya sa tuwa. "Both of you look cute. Bagay na bagay kayo. Tingnan niyo. Kanina pa kayo pinagtitinginan ng mga tao sa palibot natin. Tiyak inggit ang mga 'yan."
Nilibot ko naman ang mga mata ko at totoo nga ang sinasabi ni Reen. Halos lahat ng mga matang nasa loob ng canteen ay nakatingin sa amin. Sa unang pagkakataon ng buhay ko, nakaramdam ako ng kaunting hiya. Pero pagtingin ko kay Finnix ay parang normal lang sa kaniya ito. Sa totoo lang ay nakangiti pa siya na parang proud siya sa aming ginagawa.
"Why are you smiling? Hindi ka ba nahihiya? Pinagtitinginan na tayo oh!" sabi ko habang nakayuko dahil sa hiya.
"Bakit naman ako mahihiya? It is their choice kung titingin sila sa atin. I'm used to it, anyway. Dapat masanay ka na rin lalo na at simula ngayon ay bibihagin ko ang puso mo at magiging akin ka," sagot niya ngunit tulad kanina ay hindi ko na naman narinig ang huli niyang sinabi. Kailan pa naging libangan ng lalaking ito ang bumulong?
Ngunit bigla na lang may boses na pumasok sa isip ko, "...lalo na at simula ngayon ay bibihagin ko ang puso mo at sisiguraduhing magiging akin ka." This is Finnix's inner voice. Hindi ko naman binasa ang nasa isip niya pero bakit
Paglingon ko kay Reen ay kaagad siyang nag-wink sa akin. Another voice entered my head "You can thank me later," sabi niya. Nabasa niya ang sinabi ni Finnix at pinasa niya ito sa isip ko.
Inalala't inintindi ko ang sinabi ni Finnix na parang isang plakang nagpabalik-balik sa isipan ko.
'...lalo na at simula ngayon ay bibihagin ko ang puso mo at sisiguraduhing magiging akin ka.'
'...lalo na at simula ngayon ay bibihagin ko ang puso mo at sisiguraduhing magiging akin ka.'
'...lalo na at simula ngayon ay bibihagin ko ang puso mo at sisiguraduhing magiging akin ka.'
My heart froze for a second. The meaning of his words. Tila pinahinto nito ang mundo ko. Sa sandaling ito, wala na akong ibang naririnig kundi ang palakas na palakas na tibok ng puso ko. Na parang sa kahit na anong segundo ay sasabog na ito. He just unofficially confessed. Kahit na hindi niya sinabi sa akin ay labis na natuwa ang puso ko. Does this mean the feeling is mutual? Na gusto rin ako ng lalaking gusto ko?
Within a split second, my mind created many pictures of us. I am wearing a white dress and he is with me, dancing to a slow melody.
My mind created a future of us.
*************
Hiddenthirteen's Note!
Happy 33K reads everyone! Hindi ko talaga ini-expect na magugustuhan niyo ang storry ni Ester. Marami pa tayong aabangan lalo na sa next chapters!
May makakahula kaya sa kung ano ang ibinulong ni Finnix sa bata?
At sino na sa inyo ang naeexcite na magkita-kita sina Ester and her family?
Spoiler: Reen is connected to Ester. She is not just a normal extra but she holds an important role as the... (hulaan niyo).
Don't forget to comment and hit the star icon!