Chapter 45:
LOVE OVER DEMON
*************
Ester's POV
Ito na ba? Ito na ba ang sinasabi ng propesiya na isang summoner ang sisira sa Archania? Tama ba sila na si Rathro ang tinutukoy ng propesiya o ako ang tinutukoy nito? Dahil sa demonyong naninirahan sa loob ko at ako na lang ang natitirang summoner sa balat ng Archania.
Ni-igalaw ang mga daliri ko ay hindi ko magawa. Kahit anong pilit kong utusan ang katawan ko ay hindi ko magawa. I am trapped inside my own body.
Kinakabahan ako lalo na at kilala ko ang demonyong ito. She is Trese, my demon link. Nabuo siya mula sa mga emosyon ng poot, galit at paghihiganti. Everytime I feel these three emotions, lumalakas ang kapangyarihan niya at ito ang pinakainiiwasan naming mangyari ng mga links ko. As demonic as she is, she is a murderer na pilit ikinukulong ng iba ko pang links sa kulungang nakalaan para sa kaniya sa loob ng katawan ko.
Masyado siyang lumakas dahil sa galit at poot na biglang bumalot sa akin. Kahit na ang mga links ko ay hindi nakayanan ang kapangyarihan niyang pinalalakas ng masasamang emosyon ko.
"Ibalik mo sa akin ang katawan ko!"
"Oh Ester, how does it feel to be locked in that room of darkness? I am very thankful that you let me out. I'm gonna smell the lovely scent of blood again."
"You monster!"
"Ouch! How dare you call me a monster, Ester? Did you forget that you and I are one?"
"I am not a monster like you! Hindi ko ginustong palabasin ka!"
"Hindi ba't pinalabas mo ako dahil gusto mong maghiganti sa kanila?"
"Hindi 'yan totoo! Kung gusto ko man maghiganti, kay Rathro ko gagawin yun na siyang may pasimuno ng lahat!"
"Libo-libong taon na ang lumipas, Ester. Wala na ang taong gusto mong paghigantihan! Kanino ka na maghihiganti ngayon? Kanino mo ilalabas ang galit at hinanakit ng puso mo?"
"That's why I changed my mind! Hindi ko na iniisip ang maghiganti. Masaya na ako sa buhay ko ngayon kasama ang mga kaibigan ko. Nagmamakaawa ako, huwag na huwag mo silang sasaktan."
"Ano? Masaya ka na sa mga kaibigan mo ngayon? Nakakalimutan mo na ba na mula sa puno ng lahat ng nangyari sa mga magulang natin hanggang sa gabing pinatay sila, kasabwat ang mga ninuno ng mga kaibigan mo? Naaalala mo pa ba kung paano iniwasan ni Mama ang bawat baging, tipak ng bato, apoy, hangin at iba pang klase ng kapangyarihan upang ipaghiganti ang akala niyang pagkamatay natin? Kung hindi mo na naaalala ang mga iyon, huwag kang mag-alala. Gagawin ko ang ginawa ni Mama para sa atin. Ipaghihiganti ko siya!"
"Pero hindi nararapat na patayin mo ang mga kaibigan ko dahil sa kasalanang nagawa ng mga magulang nila!"
"That is why they are my target. If I killed them, don't you think their parents would not suffer?"
"Please! Huwag na huwag mo silang sa
saktan. Nagmamakaawa ako!"
"Hipokrita ka, Ester. Alam kong pinalabas mo ako upang gawin ang isang bagay na hindi mo kayang gawin ngunit ninanais mong mangyari! Don't worry, Ester. I will do the things that you can't do. I will kill your friends for your sake."
"Ester! Anong ginagawa mo diyan?" Isang sigaw ang umagaw parehas sa atensiyon namin. Mula ito kay Lucas na nakatayo sa baba. Kahit na madilim ay nakikita ko siya mula sa kinatatayuan ko dahil sa liwanag na dulot ng buwan.
"First target spotted. Pa'no ba 'yan Ester, someone's seems to volunteer to be killed first." Naramdaman ko ang pagtaas ng dalawang kamay ko at may planong tumalon ito mula sa kinatatayuan ko. Handa ng patayin ang lalaking nakatayo sa baba. No! I must warn him!
"Run, Lucas! Run!" sigaw ko kahit alam kong hindi niya ito maririnig.
"Wala ka nang magagawa, Ester. He is going to be my first kill tonight." Umangat ang labi ko kasabay ng pang-angat ng mga paa ko. Hudyat na tatalon na ang demonyo upang patayin si Lucas.
"Nooooooo!"
Ngunit isang pamilyar na init ang bumalot sa buong katawan ko. Naantala ang pag-atake ng katawan ko kay Lucas. Hindi magawang makatalon ng katawan kong kontrolado ni Trese dahil sa isang mahigpit at mainit na yakap ang pumigil dito. Ang yakap ng nag-iisang tao na kayang iparamdam sa akin ang kakaibang sensaysong ito. Finnix.
The man is back-hugging me right now. His heat seemed to travel all over my body and into my heart. His heat woke my nerves. Tila binuhay at pinatibok nito ang namatay kong puso.
With his embrace, I felt that everything became okay again. Nawala bigla ang pagkontrol ni Trese sa katawan ko. Finnix is really my love. For he can destroy my link of hate.
"Ester, whatever you are thinking, don't do it please!" he wisphered in my ear.
Napaluha ako bigla. Hindi ko inaasahang mangyayari ito.
Yakap-yakap niya akong inalalayang umatras mula sa dulo ng rooftop. Nang masigurong medyo malayo na kami mula doon ay hinarap niya ako sa kaniya at hinawakan sa magkabilang balikat.
"What's happening, Ester? What do you think are you doing!" singhal niya sa akin.
Tila nagbago ang tono ng boses niya kanina at ngayon pero isang bagay lang ang napansin ko, the feeling of concern is still there.
Nangako ako sa sarili ko na hindi na ako kailanman iiyak pero heto ako ngayon. Tila talon ang mga luha kong dumadaloy sa pisngi ko. But this time, it is not because of my past anymore. It is because of the present. The fact that there is now someone who I can lay on makes my heart very happy to the point that I cried. I am falling deeper to this man.
Hindi ko magawang makasagot sa kaniya. Sinubukan kong titigan siya mata sa mata ngunit mas napaiyak ako sa aking nakita. The look in his eyes are full of worries. Napansin niya sigurong hindi pa ito ang tamang panahon upang sagutin ko ang tanong niya kaya hindi ko magawang makapagsalita kundi ang humikbi na lang. Ang sunod niyang ginawa ang mas ikinagulat ko. Isinubsob niya ako sa kaniyang dibdib hindi alintana kung mababasa man ng mga luha ko ang damit niya. Niyakap niya ako nang mahigpit hanggang sa maramdaman ko at naririnig ko na kung gaano kabilis ang tibok ng puso niya.
"Can you hear him? Can you hear my heart? That's how worried I was," garagal niyang sabi. Bawat salita niya'y tumagos sa puso kong kanina ay hindi na tumitibok.
"Tahan na. I'm here. You are safe now." Mas hinigpitan niya pa ang pagyakap sa akin at hinimas himas ang likod ng ulo ko upang patahanin ko, and it is quite effective. Unti-unti nang gumagaan ang loob ko. Napawi niya lahat ng pangamba ko.
"Everything's going to be okay."
"Everything's going to be okay."
***
Lumipas ang isang oras.
Dalawang oras.
Tatlong oras.
Apat na oras
Hanggang sa wakas ay tuluyan nang nagpakita ang araw na kanina ko pa hinihintay. Umaga na at kailangan na naming mag-almusal. Heaven messaged us that they prepared breakfast on where they stayed last night and that we must go there and eat with them. Kaya ngayon ay papunta kami sa kanila. Kasama ko ngayon si Reen at si Finnix na tinatahak ang daan papunta kila Heaven. Reen is leading the way dahil alam niya ang pasikot-sikot ng akademyang ito. Bibihira lang ang mga estudyanteng padaan-daan dahil masyado pa namang maaga upang lumabas. Malayo ang building ng mga juniors sa mga seniors kaya medyo napatagal ang paglalakad namin.
Mula kaninang umaga ay halos hindi na humihiwalay sa akin si Finnix. Lagi na siyang nakadikit sa akin.
Tinanong ko siya tungkol sa bagay na ito at ito ang sagot niya...
"Baka kung ano na naman ang maisip mong gawin, mabuti nang nasa tabi mo ako palagi."
Siguro inisip niyang binalak ko talagang magpakamatay kanina. I really want to tell him that it was because of my demonic link pero mas mabuti na sigurong hindi niya na malaman ang bagay na ito.
Huminto kami sa harap ng isang mansion. "This is it," sabi ni Reen.
Dito sila tumuloy kagabi? Sa isang malaking bahay? Tumingin ako kay Finnix at hindi man lang siya nagulat. I thought they are staying in empty rooms on seniors dormitory. Hindi ko akalaing nasa isang bahay sila pinatuloy ni Headmaster Huklen.
"This is the visitor's house, Ate Ester. Designated only for the VIP visitors of our academy. Diyan talaga pinatutuloy ni lolo sila Ate Heaven kapag dumadalaw sila dito." Ah! Kaya pala. Nakalimutan ko na namang nabibilang nga pala sa Royal Family ang mga kaibigan ko.
"Hindi pa ba kayo kakatok?" tila naiinip na reklamo ni Finnix.
"No need, Kuya Finnix," sabi ni Reen. She started counting down "5...4...3...2...1," then the door opened revealing a gorgeous lady. "Good morning, Ate Crystal!" bungad ni Reen kay Crystal na siyang nagbukas ng pinto. Nagulat naman si Crystal sa ginawa ni Reen.
"Good morning, baby Reen!" sabi ni Crystal.
"How many times do I have to tell you that I am not a baby anymore?" reklamo ng bata. "Kapag sinabi ko ba kay Kuya Ten na gusto mo pa rin siya?" naka-cross arms na sabi niya. Namula naman kaagad si Crystal sa sinabi ni Reen.
"Ano bang pinagsasabi mong bata ka? Baka gutom lang 'yan. Halina't kumain na tayo. The table is set at hinihintay na lang kayo."
"Sakto Ate, nagugutom na rin ako." Kaagad na tumakbo si Reen nang hindi man lang humingi ng excuse kay Crystal na nakaharang sa pinto. Sumunod na lang din kami kay Reen kasabay si Crystal na halatang dehado sa bata.
"HAHAHA! That's why you should never mess with a high grade psychic," pabulong kong sabi sa kaniya.
Nadatnan naming nakaupo na silang lahat sa mesa ngunit hindi pa nila ginagalaw ang pagkain. May tatlong upuan na bakante. Isa sa tabi ni Reen at dalawa na magkatabing bakante.
"Babawi ako sa batang iyon," sabi sa akin ni Crystal bago umupo katabi ng bata. Crystal and her childish side. Talagang babawi siya sa bata.
Wala naman kaming ibang pagpipilian ni Finnix kundi ang umupo sa magkatabing upuan na iyon.
Nagsimula nang magsitunugan ang mga plato at kutsara tanda na nagsimula na kaming kumain. Habang kumakain ay hindi nawala ang masayang kwentuhan.
"Bakit parang sobrang busy ng mga tao sa labas ngayon? They all seemed excited," tanong ko ng wala sa oras.
"Ah! Hindi mo ba alam? Lalabas lahat ng estudyante ngayon upang bumili ng gowns!" Heaven answered.
"Na-eexcite na ako sa ball mamayang gabi. Nakapaghanap na ba kayo ng date?" tanong ni Crystal. Bigla na lamang nagtama ang mga mata namin ni Lucas na nasa tapat ko lang ngunit panandalian lamang ito. What was that?
"Sus! Pinagmamalaki mo ba na niyaya ka na ni Ten kagabi?" nang-aasar na sabi ni Reen. Kinurot naman siya nang mahina ni Crystal dahil sa sinabi niya. "Ouch!"
"Can you please stop reading my mind?" naiinis nang sabi pagbabanta ni Crystal.
"Can't help it, Ate. Your mind is shouting it too loud!" tumatawang si Reen.
"Argh! Nakakainis ka talaga!"
"Hahahahahahhah!" Tumatawa kaming lahat maliban lang kay Crystal na naiinis at kay Ten an pulang -pula na ngayon. He seems like finding another topic para mabaling sa iba ang usapan.
"By the way, speaking of kagabi. Totoo ba ang kinwento ni Lucas sa amin?" tanong ni Ten na nagpabago sa aura ng palibot . Is he talking about what happened to me last night?
"Why? What happened?" walang kaalam-alam na tanong ni Hydra.
"Ester was in the edge of the rooftop, like she is trying to kill herself last night," direstong sagot ni Wyn. Napasinghap naman ang lahat maliban sa mga lalaki. Dahil siguro sa kanila lang ikinwento ni Lucas ang nangyari.
"Whaaat!"
"Really Ester? You did?"
"Why?"
"Is something wrong?"
Pag-ulan nila sa akin ng mga katanungan. Ngunit kahit isa ay hindi ko alam kung paano sasagutin. Dapat bang sabihin ko ang totoo? O dapat pa ring gumawa ako ng istorya upang punan ang kuryosidad nila? Naguguluhan na naman ang isip ko. These are the consequences of hiding many secrets.
Tila panandalian akong nawalan ng pandinig. Hindi na rin kasi tumutunog ang pagtama ng kutsara't tinidor sa pinggan na kani-kanina lang ay halos pumuno sa mga tenga. Now, they are all waiting for my answers at hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.
I placed the utensils I was holding on the plate. Ipinatong ko ang dalawang kamay ko sa lap ko. Yumuko at nagsimulang magsalita. "Uhm... I was...Uhm..." Ngunit nag-aalinlangan pa rin ako.
"I felt....I was...What happened was...Uhm...Sorry! I can't..." Pagdadalawang isip ako.
Siguro'y napansin ni Finnix na hindi pa ako handang magsalita kaya patago niyang hinawakan ang kamay ko at pinisil ito.
"It's okay if you don't want to tell us what happened. If you feel like telling us, we are always here to listen," mahinahong sabi ni Finnix. Ito ang bagay ang lalong nagpapalalim sa nararamdaman ko sa kaniya. He always makes sure that I am okay. That I am safe.
"Basta lagi mo lang tatandaan Ester na nandito lang kami. You are a part of our circle. You are our friend, so you can share anything with us. We will help you with anything no matter what," Heaven said with full of sincerity in her eyes. Sa pagkakataong ito ay pinipigilan ko ang mga luha kong nagbabadyang tumulo dahil sa mga sinasabi nila. Napakagat labi na lang ako.
Sa tamang panahon Heaven. Hahanap ako ng tamang pagkakataon tamang oras at lugar upang gawin ito. Panghahawakan ko itong sinabi mo. Kahit pa walang kasiguraduhan na hindi niyo ako iiwan kapag nalaman niyo ang lahat ng tungkol sa akin. I will tell you the truth because you deserve it. For you are my friends.
- End of Chapter 45 -