KABANATA 21.
As Lovers Go.
WHEN Lily woke up, it was almost midnight. We joined the countdown downstairs with Luthor’s parents and house helps. Luthor took a lot of picture too when the fireworks display began. Naalala ko noong nanood rin kami ng fireworks noong Paskuhan. Parang ganito rin iyon.
We ate after that. Luthor’s parents were very nice and talking to me while eating. I had so much fun with them. I never thought that I’ll spend the New Year with Luthor again. It was priceless.
Around one in the morning, Luthor’s parents and Lily dozed off to bed. Gano’n rin ang mga house helps nila. That left the both of us on the balcony of the second floor of their house. Tahimik kaming sumisimsim ng tea. I was suggested coffee but he prepared tea dahil baka raw hindi na kami makatulog. Hindi na rin ako umangal pa.
“What’s your New Year’s resolution?” Luthor broke the silence.
“Gumagawa ka ba no’n?”
“Oo naman. My New Year’s resolution is to be a good doctor after I graduate med school. Ikaw ba?” I looked at him. Even his new year’s resolution is good. He is so sure of himself.
“Hmm, be better at school, I think.” Wala akong ibang maisip. I heard him chuckle.
“I’ll help you.” Napataas ang kilay ko.
“You’ll be on your residency after you graduated. Busy ka na.” it suddenly hit me. A few months from now Luthor will be very busy. Residency is hard, he has to focus. Which means less time for hang-outs but at least he is a step closer to his dreams.
“I’ll make time,” sumimsim siya sa cup. “If it’s you then I’ll make time.”
AFTER THE awkward talk, we dosed off to sleep. Kinabukasan rin ay inihatid niya ako sa condo. It was a little awkward, well, for me dahil ako lang naman ang mayroong ibang feelings sakaniya. Kaya nakahinga ako ng maluwag nang makapasok na ako sa condo.
The next days were normal after that. The school year resumed. And the days flew so fast. Tama nga sila, bumubilis ang oras kapag may ginagawa ka. Pagkabalik na pagkabalik namin sa school ay tinambakan agad kami ng gagawin ng mga prof.
Hindi ko alam kung sinamantala ba nila ang buong Christmas vacation para mag-isip ng mga ipapagawa saamin. And when I said na tinambakan nila kami ng gagawin, talagang tambak na tambak. Andami naming group projects at research. Buti nalang ay sanay na ‘ko sa mga ganito.
Tulad nalang ngayon, alas-sais na pero nag-aabang parin ako ng ikot. Kakatapos lang ng meeting ko kasama ‘yong mga groupmates ko sa isang major subject at wala akong masakyan dahil punuan ang mga jeep ngayon. Sakto pang marami akong bitbit ngayon dahil gagawa ako ng plate mamaya.
Kinuha ko ang phone ko par asana tawagan si Fita nang may biglang bumusina sa harap ko. nang mag-angat ako ng tingin ay agad kong nakita ang nakangiting mukha ni Luthor. Agad na lumiwanag ang mukha ko. I didn’t saw him for almost two weeks!
“Hop in!” tumalima ako at sumakay sa shotgun seat ng kotse niya. Inilagay ko rin ang mga dala kong gamit sa back seat.
“Seat belt, miss.” I chuckled and put on my seat belt. Katulad ng dati ay ibinigay niya saakin ang phone niya para ako ang mag-play ng music. I choose a chill OPM song.
“Stressed?” he asked while driving. Now that he asked me parang biglang bumigat ang pakiramdam ko. Parang lahat ng stress na idinulot saakin sa loob ng dalawang linggo ay ngayon ko naramdaman.
“Sobra.” I answered shortly. I rested my head on the head rest at nagpahinga ng konti. Parang biglang sumakit ‘yong ulo ko.
“Sorry, I wasn’t around for two weeks. May final touches sa thesis ko eh.” I just nodded. Wala na ata akong lakas para magsalita pa. ilang Segundo pa ay naramdaman ko na ang pagbigat ng talukap ng mga mata ko.
NAGISING ako dahil sa isang tapik sa braso ko. Agad akong bumangon at kinusot-kusot ang mata ko. Inilibot ko ang mata ko. I am expecting to see that I’m in Luthor’s car but I’m surprised that I’m on our condo’s salas. Naupo ako at tinignan si Luthor na siyang gumising saakin.
“Sorry, I had to wake you up. Mag d-dinner na raw.”
“Sana ginising mo nalang ako kanina. Ikaw ba nagdala sa’kin dito?” Tumango siya. Ngumuso naman ako, naisip kung baka nabigatan siya saakin o kung may nakakahiya ba akong ginawa habang tulog ako. I heard him chuckled.
“Tara, kain ka na. Nagluto si Fita ng dinner. You need to eat, gagawa ka pa ng plates ‘di ba?” Napasimangot ako nang marinig ko nanaman ang plates. Nakalimutan ko na kailangan ko nga palang gumawa. Ngayong pinaalala ni Luthor, parang tinamad tuloy ako. Parang gusto ko nalang bumalik sa pagtulog.
I groaned and curled to the sofa and closed my eyes, pretending to be asleep. Luthor laughed at me. Isa pa ‘to si Luthor eh. Sige tumawa ka pa Luthor, mas masarap ‘yang pakinggan kaysa sa mg autos ng mga prof ko.
Gustong-gusto ko pa talagang matulog pero hinila na ako papatayo ni Luthor. Pero dahil ayaw ko pang bumangon, nagpapabigat ako para bitawan niya ako. tinawanan niya lang ako at pinilit na kumain na. Kalaunan ay sumama na rin ako sakaniya pero mabibigat parin ang mga hakbang ko. Mabuti nalang ay inalalayan niya ako kundi baka bumagsak na ako sa sahig.
Hindi ko naman sinasadya pero parang gusto ko na ganito nalang palagi. Ang sarap sa pakiramdam na hawak niya ako. lihim akong napangiwi. Ang landi mo, Spica!
THE NEXT days were also like that. Sinasamahan ako ni Luthor kapag may inaaral ako o kaya ay may bibilhin para sa mga requirements. Honestlt, Luthor is a big help. May taga-bitbit ako ng mga mabibigat na gamit at taga-explain kapag may hindi naiintindihan.
Matagal ko nang alam na matalino si Luthor pero hindi ko ini-expect na ganito siya katalino. He’s a med student but his knowledge is extended to my major subjects—engineering. Habang tumatagal rin ay parang mas tumataas pa ang tingin k okay Luthor. I like him, okay. But I never thought I could like him more.
There were instances that we were both studying on our condo’s salas and I ended up staring at him while reading a thick med book. He was wearing a reading glass and holding a highlighter but he looks so handsome and appealing to me.
Gosh, ni-hindi ko na-imagine ang sarili ko na tititig sa isang lalaki nang gano’n katagal! At kay Luthor pa talaga! May mga pagkakataon rin na mahuhuli niya akong nakatitig sakaniya. Grabe ang hiya ko kapag ganoon at halos hindi ko na siya kausapin pero tumatawa lang siya. Obviously, sanay na sanay siya na tinititigan kaya siguro hindi na sakaniya big deal ang mga titig ko.
Studying with him became a routine. Alas sinco y medya ng hapon ay nasa parking lot na agad siya ng building namin para sunduin ako at sabay kaming mag-aaral sa condo. It was okay with me and I didn’t asked questions either.
May mga times pa na pumupunta siya sa UP na naka UST med school uniform pa kaya minsan ay pinagtitinginan siya ng mga estudyante. Pero syempre, si Luthor ‘yan, sanay na sanay yan na pinagtitinginan. At isa pa, ang pogi niya sa puti niyang uniform. Siguro mas bagay sakaniya kung naka doctor’s robe na siya? I’m excited!
“Ano sa tingin mo ang magandang i-regalo kay Archie?” Alas kuwatro palang ay nasa labas na ng building naming sa Luthor dahil pupunta kami ng MOA para maghanap ng pwede i-regalo kay Archie. Birthday bukas ng chikiting at in-invite ako nina Tito Conrad. Nakakahiya naman kung wala akong regalo, ‘di ba?
“He’ll accept anything that comes from you.” Nagkibit-balikat siya. I rolled my eyes at him. Kanina pa kami naglilibot dito at sumasakit na ang paa ko pero wala pa rin kaming makitang puwedeng i-regalo dahil walang kwenta ang mga suggestions ni Luthor.
Pareho parin kaming naka-uniform ni Luthor. Halatang pagod rin siya galing sa school kaya gusto ko sanang makahanap agad ng panregalo kaso siya rin naman ang dahilang kung bakit kami natatagalan. Ang arte-arte kasi at walang kuwenta ang mga suggestions!
“Ito nalang kaya?” Pinakita ko sakaniya ang isang pambatang basketball shoes. Medyo may kamahalan iyon dahil branded pero kaya naman ng budget ko. Maganda kasi iyon at mukhang kasya naman kay Archie.
Luthor boredly looked at the shoes. Nakasandal siya sa pader ng shop na pinasukan namin at naka-cross ang mga braso. His black hair is a bit longer but it just highlighted his perfect jaw and fair skin. Gosh. How can a man can be so good looking by just standing there? Logan and Leana de Leon didn’t fail on naming their son to a Norse God.
Well, it’s not really Luthor. But his friends calls him Thor, right? The Norse God of Thunder is so good looking. Ang sarap niyang iuwi!
“Anything from you would be appreciated by my cousin, Spica.” Seryoso ang pagkakasabi niya ro’n pero hindi ko mapigilang ngumiti. Archie is a nice kid. Luthor is right. Kahit anong ibigay ko sakaniya, kahit nga siguro panyo lang ay masaya na ang bata’ng ‘yon.
“I’ll buy it then.” Agad kong tinawag ang sales lady para ipaalam na bibihin ko na ang sapatos. Pagkatapos kong bayaran ay lumabas na kami ni Luthor sa shop na iyon. It was nearly seven in the evening and I am a bit hungry.
Naglakad lang ako papunta sa escalator nang mapansin kong ang tahimik ni Luthor. Nang nilingon ko siya ay nakasunod pa rin siya saakin at seryoso akong tinitignan. Huminto ako nang malapit na ako sa escalator para hintayin siya.
“Gusto mo bang kumain muna? Gabi na rin.” He just looked at me and gave me a small nod. Pinagkibit-balikat ko nalang ang pagiging tahimik niya at hinila nalang siya sa isang fast food chain. Ako na rin ang um-order dahil parang wala talaga sa mood si Luthor.
Nagpatulong na rin ako sa waiter sa pagdadala ng mga in-order ko. nang makarating kami sa table ay napatingin saamin si Luthor. Kumunot ang noo niya nang makitang may nakasunod saakin na waiter. Inilapag ko na sa mesa ang dala kong tray at akmang kukunin na ang tray nang maunahan ako ni Luthor.
Tahimik niyang kinuha ang tray sa waiter at inilapag rin iyon sa table namin. Pinakiramdaman ko siya pero mukhang wala pa rin siya sa mood kaya hindi na rin ako nagsalita habang kumakain kami. Panakanaka ang sumusulyap sakaniya pero nakatingin lang siya sa pagkain niya at hindi man lang ako pinapansin.
Napasimangot tuloy ako at inalala kung may nagawa ba akong ikagagalit niya. Pilit kong inalala kung may nagawa ba ako pero kahit anong isip ko ay wala talaga. Bigla nalang siyang nawala sa mood simula no’ng pumasok kami sa shop na nagtitinda ng mga sapatos.
Nangunot ang nook o nang makita ko siyang nagce-cellphone. Tapos na siyang kumain pero ako ay hindi pa. Nagtaas ako ng kilay nang makita kong nangi-ngiti pa siya. Anong nakakatawa sa cellphone mo, Luthor? Mariin ko siyang tinignan pero mukhang hindi niya napansin kaya patuloy lang siya sa pagce-cellphone niya.
Akala ko ba ay bawal mag-cellphone haban kumakain, hah Luthor? At nangingiti ka pa talaga. Samantalang kanina pa ‘ko rito naghihintay na kausapin mo.
Lahat ng excitement ko kanina habang papunta kami rito ay napalitan ng pagka-dismaya. Nawala ako sa mood at tumahimik na lang din. Nang matapos akong kumain ay walang sabi sabing tumayo ako at kinuha ang pinamili ko at agad na naglakad palabas ng fast food chain.
Nakita ko pang tumalima ng tayo si Luthor at inilagay ang cellphone sa bulsa ng uniform niya. Ano, tapos ka na bang tumawa Luthor? Agad siyang nakasunod saakin pero hindi ko siya pinansin hanggang sa makarating kami sa parking lot. Ni-hindi ko siya tinapunan ng tingin nang pinagbuksan niya ako ng pinto. I felt his gaze on me but I ignored it.
Anong pakiramdam ng hindi pinapansin, Luthor? Masaya ba?
Pinaandar niya ang sasakyan niya at saka nag-drive palabas ng parking lot ng mall. We’re on the national highway when he handed me his phone. His eyes were on the road but he was clearly handing me his phone. Naalala ko tuloy noong una kaming nag-away. Sabi niya, kahit daw magkagalit kami ay dapat daw ako parin ang nagp-play ng music.
Lihim akong napangiti roon. Kinuha ko ang phone sakaniya at nag-play ng kanta. Napasulyap siya saakin bago ibinalik ang tingin sa kalsada.
“It’s not OPM. First time, huh.” Komento niya pero ko pa rin pinansin. He’s right though. I didn’t play an OPM song. It was As Lovers Go by Dasboard Confessionals.Ito ang unang pagkakataon na hindi OPM song ang p-in-lay ko habang nasa biyahe kami. I want to play some foreign songs now. Hindi ko na ulit pinansin si Luthor at nakinig nalang ng music.
Nang makarating kami sa tower ay lumabas siya para pagbuksan ako pero inunahan ko siya. Bago pa man siya makarating sa side ko ay lumabas na ako ng kotse at kinuha ako ang mga gamit ko. I heard him sigh when I closed thedoor of his car.
“Thanks sa paghatid. See you sa Saturday, sa party ni Archie.” After saying that, I turned my back at him. How does it feel to be ignored, Luthor?
‘Di pa man ako nakakalayo ay narinig ko siyang nagsalita.
“Siya na nga hindi nakaalala sa birthday ko, siya pa galit.” Kumunot ang noo ko pero hindi ko na siya nilingon. Nang humarurot ang sasakyan niya paalis ay saka ako lumingon. I stared at the space that was occupied by his car a while ago.
---》
As Lovers Go by Dashboard Confessionals
on the media section.