Chapter 38:
ESTER's ACTION
*************
Ester's POV
Mabilis kong narating ang lugar kung nasaan sina Heaven. Ngunit napansin kong may kung anong mahikang bumabalot sa lugar na iyon.
Sa tingin ko'y napapaloob doon sila Heaven. As far as I know, this is a Signus Draining Spell. Kaya hindi magawang manlaban nila Finnix dahil sa bagay na ito. Tama lang na humingi kaagad sila ng back-up kay Miss A. But since I am now here, I'm gonna do the job. Lalo pa't mga kaibigan ko sila at nasa loob rin ang kapatid ko.
I need to save them!
But I have to kill the casters of this spell first. This spell needs five high ranked casters to be casted and I have to kill all of them in one go. "Uno, Dos, Quatro, Singko, Sais, Summon"
"You called us, Ester/Master," they said in chorus.
"I have to save my friends, so I need you all to kill the casters. I'll count to three, and you must kill them at the same time, okay?" I ordered. I produced five long swords, giving one to each of them. Kailangan nila itong maitarak sa puso ng casters nang sabay-sabay.
"Copy, Ester/Master!" Agad silang nagsikilos. Nagtago sila sa dilim at tinungo ang direksyon ng bawat casters ng draining spell.
"On my count!" I shouted in my mind
"One..."
"Two..."
"Three! Kill them!"
Tumalon silang lahat sa ere hawak-hawak ang sandata upang mabilis na maitarak ito sa puso ng kalaban. The casters are too focused on maintaining the draining spell kaya hindi na nila nagawang makailag dahil huli na nang makita nila ang papa-atake na mga links ko.
"Aaaack!" ang tanging lumabas sa bibig nila bago sila malagutan ng hininga. My links did a good job. Sabay-sabay na namatay ang casters. Dala nito ang bigla pagkawala ng draining spell sa paligid. The draining spell is like a bubble that disappeared, totally revealing what's inside it.
Halos lumuwa ang mga mata ko nang makita ang kalunos-lunos na sitwasyon ng Bluebloods.
They are all heavily injured. Walang malay sina Heaven, Hydra, Winwin at Ten na nakahiga sa lupa. Crystal and Marko are also laying on the ground at hirap na hirap na silang huminga, a sign that they are drained out of energy.
Mas nagulat ako sa sitwasyon ng dalawang pinakamalakas na estudyante ng Signus Academy.
Lucas and Finnix are crawling on the ground. Umuubo sila ng dugo at may malaking hiwa sa paa na dinadaluyan ng sariwang dugo.
An enemy who can defeat the Bluebloods like this isn't just a normal villain. He or she must be an S-rank, far worse an SS-rank.
Nahagip ng mga mata ko kung sino ang kalaban. A lady wearing a mask. Her body produces a very strong aura. an aura of an SS-rank. May hawak siyang Twin Swords at nakataas na ang isa nito sa ere. Nakatutok sa leeg ni Finnix. No way!
No!
Kaagad na rumesponde ang katawan ko. Uno, Dos, Quatro, Singko and Sais immediately came back to my body. Mabilis kong hinigit ang dagger sa balikat ko at tumalon nang napakataas. Nakatutok sa babaeng may maskara ang hawak kong punyal.
Without my command, pumulupot sa mga ugat ko ang mga lubid ng apat kong links. In normal situations, I can't mask four of my links kaya nagulat din ako nang apat silang pumulupot sa mga ugat ko. Is this what they call andrenaline rush? Or it is because my body reacted about protecting someone?
Habang ako'y nasa ere, naramdaman ko ang biglang paglakas at pagbilis ng katawan ko. I'm now far stronger than before. Four times stronger! I think this would be enough to fight an SS-rank.
"Kyaaaaaaah!" Ibinuhos ko ang lahat ng lakas ko sa atakeng iyon. Ngunit sadyang napakabilis ng reflexes ng babae. She immediately faced me at ipinangsangga ang kaniyang twin swords. Tumama ang tip ng dagger ko sa pinag-cross niyan sandata. Our forces collided at lumikha ito ng napakalakas na force wave na nagpatalsik sa lahat ng bagay na malapit sa amin kasama ng ang mga kaibigan ko pati mga puno.
But both I and the masked lady remained still. My strength now almost equalled hers. Dahil sa pwersang iyon ay nagkalamat ang kaniyang suot na maskara hanggang sa tuluyan itong nahati. Labis ang pagkagulat sa mga mata niya. Hindi ko mawari kung bakit dahil ako rin ay labis na nagulat.
Lumakas ang tibok ng puso ko. Muntik akong mapaluha. Hindi pa nalilimutan ng memorya ko ang mukhang ito. Ang mukhang kitang-kita ng mga mata ko't napakadetalyado. Bigla na lamang lumabas sa bibig ko ang mga katagang.
"Mama?"
But she did not reply. Bigla na lamang siya nawalang parang bula. Nakataas pa rin ang punyal na hawak ko habang inaalala kung namalikmata lang ba ako o totoo ang aking nakita. Pero hindi. Napakadetalyado ng nakita ko para maging isang imahinasyon lang o pagmamalikmata ko. What I saw was real. Buhay si Mama?
Nawala ako sa sarili kong huwisyo dahil sa samu't saring emosyon.
"Ester!" Bumalik ang ulirat ko sa biglang pagsigaw ni Lucas. Huli na nang maramdaman ko ang paparating na atake sa likod ko. Tumalikod pa ako, and I formed my arms into 'X' para sana ipangsangga ito sa paparating na atake. A pair of swords are coming to kill me pero bigla na lamang may yumakap sa akin.
Slash!
"Aack!" dinig kong daing ng lalaking yumakap sa akin.
"Are you okay?" Lucas said bago siya umubo ng dugo. He smiled before he fainted.
Noooooo!
Hindi ko magawang sumagot. Nakita ko ang pagsirit ng dugo ni Lucas mula sa kaniyang likod. Sinundan ko ng tingin kung saan nagmula ang atakeng iyon. It was the now half-masked lady na kamukha ni Mama.
I thought she disappeared totally. I didn't expect she is planning this scheme. Hindi siya ang Mama ko. Hindi kailanman gagalaw na parang ahas si Mama. She is straightforward at harap-harapan siya kung kumilos.
But who is she?
Why does she have my mother's face?
She is grinning while stepping backwards. "One life is enough for today," she said before a black portal engulfed her.
"Lucas!" sigaw ni Crystal at Finnix.
"Lucas!" Paggising ko sa kaniya nang muli siyang umubo ng malapot na dugo kahit pa wala na siyang malay. Hindi rin tumigil ang pag-daloy ng sariwa niyang dugo mula sa kaniyang likod.
"Antallar Blaeus!" rinig kong pagsigaw ni Crystal. When she waved her hand, purple dusts were produced which suddenly became a white cloth. Kaagad kong inilapag si Lucas sa puting tela. Napadaing pa siya dahil sa pagkakabagsak ko sa likod niya kung nasaan ang mas malaking damage niya. Wala pang limang segundo ay nagkulay pula kaagad ang tela dahil sa dami ng dugong inilalabas ng katawan niya.
Si Marko! Marko needs to heal him!
Tumingin ako kay Marko na paika-ikang naglalakad papunta sa amin ni Lucas. Nasa mukha nito ang ekspresyong tila may gustong gawin ngunit hindi niya kaya. Gusto niyang gamutin si Lucas ngunit sa tingin ko'y naubusan na siya ng enerhiya.
Paano na ito?
This is the only way. "Quatro, mask-up," bulong ko. Pumulupot sa mga ugat ko ang lubid ni Quatro. Kaagad kong naramdaman ang kakayahang palakasin ang signus ng bawat isa.
"Marko, heal him!" utos ko sa kapatid ko.
"Pero ubos na ang enerhiya ko, Ate!" natataranta na si Marko. Pansin ko nga na wala nang mailalabas na healing light ang mga palad niya.
"Just do it!" bahagya akong napasigaw. Hindi ko rin alam kung bakit natataranta na rin ako.
Pumikit si Marko na tila dinarama niya ang kailaliman ng kaniyang kapangyarihan. Bit by bit, his palm started to lighten-up, a very dim yellow light on his palm.
"Signus Amplify," bulong ko. Dumaloy ang kapangyarihan ni Quatro sa mga ugat ko. Umabot ito sa mga kamay ko hanggang sa may mga lubid na lumabas na tanging ako lang ang nakakakita. Kumonekta ito kay Marko na kasalukuyang ginagamot si Lucas. The healing light on his palm miraculously glowed brighter than before.
Bahagya ko lamang nilakasan ang signus ni Marko. This way, hindi nila mahahalata ang paggamit ko ng sarili kong signus.
"See? There's more energy within your body more than what you thought," pagsisinungaling ko kay Marko.
Lucas' wound started to close. But I don't know if Marko healed his internal injuries. Tinipid ni Marko ang mga huling natitirang enerhiya niya upang mapagaling niya ang lahat.
***
Makalipas ng ilang minuto ay isa-isa na silang nagkamalay.
"Crystal! I saw you making things out of spells, can you create tents? Four will be enough," sabi ko. Kailangan na naming magpahinga, lalo na ang may labis na natamong sugat.
"Sure! Antallar Tentalus." FIve big tents appeared out of nowhere.
Alam ko ang nararamdaman nila ngayon. Kahit na naghilom na ang kanilang mga sugat, internally ay masakit pa rin ang mga iyon. Kaya paisa-isa ko rin silang inalalayan papasok ng Tent.
Heaven, Hydra and Crystal are in one tent. Ten and Winwin in the other. Finnix is alone in one tent while Lucas and Marko shared one. Hindi pa maganda ang kalagayan ni Lucas at bakas pa rin sa kaniyang mukha ang sakit kaya mabuting tabihan na muna siya ni Marko upang mabigyan siya ng agarang lunas kapag nakaramdam siya ng sakit.
At ako, I'll be the look-out habang nagpapahinga sila. I insisted to do the job para naman mabawi ko ang paghihirap nila habang ginagawa nila ang misyon nang mga panahong nakahimlay pa ako sa clinic.
***
Isang oras ang lumipas at tila nababagot na ako. Wala akong masyadong magawa. Wala rin akong makausap. Nasa sanga ako ng isang napaka-taas na puno kung saan mababantayan ko silang lahat.
Napakatahimik ngayon dahil lahat sila ay natutulog na. Ako na lang ang natatanging gising. At para mawala ang pagkabagot ko ay naisipan kong dalawin na lang muna sila at tingnan ang kanilang kalagayan.
"Singko, Summon!" pagtawag ko sa pinakaloyal kong link after Uno. "Singko, use your heightened senses to guard us. Alert me if there's danger." Out of my links, she will be the best pick for a look out.
"Sure, Ester!" Nang sinabi niya iyon ay agad akong tumalon mula sa puno, hindi alintana ang taas nito.
Una kong pinuntahan sina Crystal, Heaven at Hydra na mahimbing na natutulog. Kahit na may mga galos pa sa kanilang katawan ay mabuti namang mahimbing silang lahat na natutulog. Sunod akong pumunta sa dalawang guwapong nilalang na sina Winwin at Ten. Parang ambastos kong tingnan ngayon, sinisilip ang dalawang lalaking laging pinagpapantasyan ng mga babae sa akademya. But I'm not like them. Sunod naman ay kay Lucas at Marko. Nakita kong mahimbing na natutulog si Marko.
Ngunit pansin ko ang malalalim na paghinga ni Lucas. Tila nahihirapan at dumadaing na kitang-kita sa kaniyang mukha. Parang nadarama niya ang sakit kahit na sa kaniyang pagtulog.
I hope he gets better, soon.
Huli kong pinuntahan ay si Finnix. Dahan-dahan kong binuksan ang zipper ng tent at pumasok sa loob. Umupo ako sa tabi niya at tinitigan ang kaniyang mukha. Napakaamo pala ng mukha ng lalaking apoy na ito. He looks fierce when he is awake, yet he looks very cute when he is sleeping. His looks is god-tier. Did he ever experience how to be ugly?
Aish! Ano ba tong iniisip ko? Bakit ko ba siya pinapantasyahan? Makaalis na nga!
Akmang aalis na ako nang bigla na lamang may humigit sa mga kamay ko. Malakas niya akong hinila kaya napahiga ako. Nakaharap ako sa kaniya at gano'n din siya sa'kin. I can feel his minted breath touching my nose. Yes, napakalapit namin sa isa't isa.
Pinakiramdaman ko siya. His breath. His movements. He is not awake. Buti naman. Mahimbig pa rin siyang natutulog. Tiyak magkakalintikan kapag gising siya. Now that I am very close to him, his body heat is now sharing with mine. His body feels hot, and it feels very nice.
Bigla na lamang bumigkis ang kaniyang mga braso sa katawan ko. Now, I'm trapped! Nakakulong ako sa matipunong braso ng lalaking apoy na ito. And thinking of this situation has a great effect on me.
Dugdug. Dugdug. Dugdug.
I felt my heart beat very loud, very fast na parang nakikipagkarera. I felt thousands of butterflies flying in my stomach. It felt like my whole body got electrified.
What is this feeling?
Sabi ni Ten dati, this feeling is love. These are the symptoms of love.
Is this really love? Natutunan ko na ba talagang magmahal?
Mahal ko na ba ang lalaking ito?
Bigla kong naalala ang sinabi ni Crystal nang minsa'y nag-usap kami.
"You will know you love someone if you brush your lips on him and you feel the feeling of not taking your lips back because you like it. That's how simple it is."
Hindi na ako nagdalawang isip. I have to feed my curiosity. Itiningala ko bahagya ang aking ulo. Pilit kong inabot ang kaniyang mga labi, and I let my lips brush into his.
Dugdug. Dugdug. Dugdug.
Tila nadama ko ang sensasyong ngayon ko lang nadama. It is very different. It is not familiar. It is strange, but I like this feeling right now. It seems I don't want to end this.
Crystal and Ten were right. I now love this man.
I admit a defeat.
I am falling for Finnix.
But suddenly, I felt that Finnix started to move his lips, too. He is responding to my kiss. Kaagad kong inilayo ang aking mga labi dahil sa pagkagulat.
You are crazy! You're insane, Ester!
Napatigil ako sa pag-iisip nang marinig kong magsimulang halos pabulong na magsalita si Finnix habang nakapikit pa rin ang kaniyang mga mata.
"Don't stop. Don't hold it back,
I know it's you, Ester"
Dugdug. Dugdug. Dugdug. Dugdug.
- End of Chapter 38 -
*************
HIDDENTHIRTEEN's NOTE!
Happy 18K reads SOES!
So what do you think of this chapter?
Sino ba talaga si Mask Mistress?
Ano na ang mangyayari sa journey ni Ester?
Do you ship Ester x Finnix? Or Ester x Lucas?
Let your thoughts be read,
And make this shine ✨
👇
👇
👇
👇