Vienne's PoV
"Ready kana ba mamaya?" Napabaling ang tingin ko kay Dean na nakangiti. Alam niya kasi ang lahat ng plano ko at sa kaniya ko lang sinabi dahil for sure aasarin lang ako ni Dexter kapag nalaman niya ang plano ko mamaya.
"Kinakabahan pero excited narin."
"Kaya mo 'yan! Nandito lang kami sumusuporta sa'yo." Napangiti na lamang ako sa nasabi niya at nagpasalamat sa kaniya.
Nandito kami ngayon sa restaurant dahil pinag-uusapan namin ang ginawa naming plano.
"Vienne, hindi ba't si Yukki 'yon?" Napatingin naman ako sa taong itinuro ni Dean. Pagtingin ko ay nakita namin sa kabilang kalye si Yukki kakalabas lang ng bookstore.
"Oo nga no, sige hatid ko muna siya Dean ha." Sabi ko sabay tayo.
"Sige, ingat kayo." Nagpasalamat ako dito at lumabas. Agad ko rin namang pinuntahan si Yukki at kinuha ang bitbit nitong mga libro, kita ko ring nagulat ito sa ginawa ko.
"Ikaw pala Vienne." Ngumiti naman ako dito.
"Hatid na kita Yukki."
"Salamat." At sabay inilagay ang mga libro sa likod ng sasakyan.
Medyo tahimik lang din ang biyahe namin, dahil kinakabahan akong kausapin ito.
Matapos ko siyang ihatid sa Condo ay nagpaalam na kaagad ako dito, niyaya pa nga ako nitong kumain ngunit sabi ko dito ay may aasikasuhin pa ako.
Yukki's PoV
Malungkot kong sinundan ang kotse ni Vienne na papaalis. Akala ko ba may sasabihin siya sa akin 'pag natapos na ang lahat? Bakit parang wala naman. Hindi man lang din siya tumigil muna dito upang kumain. Tapos kanina rin sa sasakyan parang kabado ito at hindi makausap, halatang may itinatago sa akin. Nakakainis.
Umakyat nalang ako at nagbihis. Dapat masaya ako pero naiinis ako sa araw na ito. Naisipan ko nalang bisitahin sila mama dahil matagal narin kaming hindi nagkikita nito at gusto ko ring bisitahin si Yura, paniguradong malaki na ang tiyan nito.
Pumunta na ako sa sasakyan ko at nagumpisa ng mag maneho papunta sa bahay nila Mama.
Ilang minutong biyahe at nakarating narin ako sa bahay nila, pinarada ko ang sasakyan ko at tinanong kung nasaan ba si Mama.
"Nasa Garden po siya, Sir. Yukki." Nagpasalamat ako dito at punta na sa Garden. Ng nasa Garden na ako ay hindi ko mapigilang maluha, parang taon narin kaming hindi nagkikita nito at gano'n parin ang itsura niya.
"Ma!" Tawag ko dito at tumakbo papalapit sa kaniya at niyakap. Na-miss ko rin ang yakap nito.
"Miss na miss ako ng anak ko ah." Kahit marami kang kalokohang ginawa sa akin ma ay mahal na mahal parin kita.
"May problema ba?" Napahigpit naman ang yakap ko kay mama dahil sa tanong niyang iyon.
"Huwag kang mag-alala anak, mahal ka no'n." Napakunot naman ang noo ko dahil sa sinabi ni mama. Humiwalay ako sa yakap at hinarap siya.
"Ano po? Sino tinutukoy niyo ma?" Hinawakan naman ni mama ang magkabilang kamay ko at ngumiti.
"Sino paba, Edi si--" naputol ang sasabihin ni Mama ng dumating may biglang nagsalita.
"Ma!" Napatingin kami banda rito at kita namin si Yura, pinuntahan namin ito at inalalayan. Grabe, ang laki narin ng tiyan nito at tumaba rin si Yura pero maganda parin itong tignan.
"Kuya!" Yumakap ito sa akin at niyakap ko rin ito pabalik. Namiss ko rin 'tong babaeng ito.
"Anong ginagawa mo rito?"
"Bumibisita lang kay Mama." Napatingin naman ako sa tiyan niya at hinawakan ito.
"Ilang buwan na?"
"8 months na." Napangiti ako at hinaplos ang tiyan ni Yura. Sana lumaking malusog ang batang ito.
"Anong kasarian ng bata?"
"Lalaki."
"May naisip naba kayong pangalan?"
"Wala pa eh, ikaw Kuya? Ano naisip mo?
"Kayo ang magulang kaya dapat kayo ang maghanap ng pangalan." Nagtawanan naman kaming tatlo. Nakaka-miss rin ang ganito. Habang nag-uusap kami ay biglang tumunog ang cellphone ko.
Pagkatingin ko ay si Vienne pala at pinapapunta ako sa restaurant. Nagtatampo parin ako sa taong ito.
"Sino 'yang nag-text 'nak?"
"Si Vienne ma pinapapunta ako sa restaurant." Kita kong nagkatingin si Yura at si Mama bago humarap sa akin at napangiti.
"Puntahan mo na 'nak."
"Ayoko nga, nagtatampo ako sa kaniya." Pero hinila ako ni mama papunta sa sasakyan ko.
"Puntahan mo na." Wala na akong nagawa kundi ang pumunta. Ang kulit din ni Mama.
Nag-text na ako kay Vienne na papunta na ako.
Vienne's PoV
Nang ma-received ko ang text message ni Yukki ay hindi na ako mapakali. Kinakabahan ako pero kailangan.
Umupo ako at uminom ng tubig para kalmahin ang sarili ko. Mas nakakakaba pa ito kesa sa makipagbarilan o suntukan. Kalma, Vienne. Kalma lang.
Ni-reserved ko rin 'tong buong restaurant para sa plano kong ito sana ay hindi mag-fail.
Tumindi ang kaba ko nang makita ko na si Yukki at nagtaka ako kung bakit nakasimangot ito.
Inayos ko na ang suot ko bago ito nilapitan. "Y-yukki." Gusto kong sampallin ang sarili ko dahil sa pag-uutal na iyon.
"Bakit mo ako pinapunta rito?" Napakurap ako ng mata dahil sa tanong niyang iyon. Huminga ako ng malalim bago siya nginitian.
"You will know once we're inside." Kinuha ko ang kamay nito bago iginayad papasok na loob. Kita ko ring inililibot niya ang mata niya at nahalata niya sigurong walang katao tao dito at tanging kami lang at mga crew.
"What's the meaning of this?"
"Let's eat first before I tell you." At sinenyasan ko na ang waiter na bigyan na kami ng pagkain. Habang kumakain kami ay wala man lang umiimik sa amin.
I've tap my fingers on the table and cleared my voice before speaking.
"You know, at first I thought you're a girl." Nagtaka naman itong napatingin sa akin at pinunasan ang bibig bago humarap sa akin.
"I get that a lot so hindi na bago 'yon sa akin."
"I know, pero I fell in love at you at first sight." Kita ko ang gulat sa mukha nito ng sabihin ko iyon. This is it, Vienne. Kaya mo 'to!
"I thought...it was Yura? You even married her!" Ininom ko muna ang wine ko bago siya sinagot.
"Yes but, because I was wrong." Napakunot ang noo nito sa sinabi ko kaya itinuloy ko na ang sasabihin ko.
"What I mean is... Akala ko si Yura na iyon, pero it was you. The handkerchief, my song, and I even stalked you. It was complicated pero si Yura ang nakatuluyan ko. I only realized all of it nang ikasal kami pero ikaw pala iyon, the way you walk on the aisle...it's so magical that it gave me goosebumps, and our kissed..that time I felt spark that I've never even experienced it kay Yura because it was you...it was you that I loved since long ago." Napalunok muna ako bago hinawakan ang dalawang kamay ni Yukki.
"Yukki, I love you... I love you very much. Will you accept my confession?" Nang matapos ay todo ang bilis ng tibok ng puso ko at hindi ko alam ang naging reaksyon ni Yukki sapagkat nakatungo lang ito at hindi man kang nagsasalita. Did I mess up? Ayaw ba niya sa akin? Is it because he only like girls? Sa dami ng katanungan na bumabagabag sa akin ay pinilit kong ngumiti at nagdasal na lamang.
Nabigla naman ako ng biglang tumayo si Yukki at tumakbo palabas. Tinawag ko ito pero hindi ito lumingon at bagkus sumakay ito sa sasakyan niya at umalis. Napasalampak ako sa upuan at ginulo ang buhok ko. Wala naba akong pag-asa? Hindi ba talaga kami pwede? Paano kung hindi na niya ako kausapin? Ano na ang gagawin ko?
Umuwi nalang ako sa bahay pagkatapos no'n. Sumalampak nalang ako sa higaan at ibinaon ang mukha ko sa unan. Kinuha ko ang cellohone ko at tinext si Dean na hindi gumana ang plano ko.
Babato ko na sana ang cellphone ko nang maka-received ako ng text mula kay Yukki at doon ay nagkaroon ako ng pag-asa.
From: Yukki
Let's meet after Snow release it's new book.
Napakunot naman ang noo ko dahil sa tinext niyang iyon. Bakit kailangan pa sa bagong release na libro nito? Kahit nagtataka ay nag-text nalang din ako dito
To: Yukki
Okay, I can't wait.
Inilapag ko na ang cellphone ko at nahiga. Iniisip ko kung bakit naisipan ni Yukki iyon.
Shadow's PoV
Nasa harap ng puntod ni Vannessa si Yukki matapos niyang umalis at iwan si Vienne sa restaurant. Bago niya ito sagutin ay balak niya munang magpaalam kay Vannessa at pag-isipang mabuti ang lahat.
Lumuhod siya sa harap ng puntod at tinrace ang pangalan ni Vannessa.
"Van, am I ready? Pwede naba? Vienne's the one who comforted me nung namatay ka and he's also the one who saved me. I felt comfortable being by his side and it also feel safe. Kaso, Van, okay lang ba sa'yo?" Nung sabihin iyon ni Yukki ay nakaramdam ito ng ihip ng hangin. He feel warm and guess that this is Vannessa hugging him right now.
"Thank you, Van. I love you and goodbye." Matapos iyon ay nag-text na siya kay Vienne na magkikita lamang sila kapag nakapag-release na siya ng bagong libro. Nang ma-received ang tugon nito ay ngumiti si Yukki at umuwi na.
••••••
It's been three weeks at biglang nag-text si Senon na buksan ni Vienne ang T V nito at manuod. Kahit nagtataka ay ginawa iyon ni Vienne.
Pagkabukas ng t.v ay laking gulat nito nang makita ang mukha ni Yukki at napapaligiran ito ng mga media.
'Snow finally revealing his Identity' Iyan ang pagkakabasa niya sa balita.
"Hello Everyone, thank you guys for coming here." Paumpisang sabi ni Yukki dito. At maya-maya lang ay nagkumpulan na ang mga tanong dito.
"Mr. Snow, may I ask why kung bakit ngayon ka lang nagpakita?"
"Ano na po ang balak niyo sa mga susunod niyong stories?"
"Bakit halos lahat ng story mo ay Sad ending?"
"Kailan niyo po balak gumawa ng happy ending"
Napangiti naman si Yukki sa mga ito at huminga ng malalim bago sumagot.
"Reason why I didn't reveal myself is because I hate ganing too much attention, I only write stories as a hobby and to express myself." Paliwanag nito s aunang tanong.
"I write sad endings is because I also want people with bad past to relate because not everyone is postive with their life, and of course to let people know that people with sad ending is not bad.
And now the time you guys wanted the most, my story with happy ending... Before continuing, I would like first to thank everyone those who supported me and for loving my books. With my first happy ending story, and would be the last book I released..." Bago pa matuloy ni Yukki ang sasabihin ay biglang sumabat ang isang reporter.
"What do you mean last book, Mr. Snow?" Napangiti naman si Yukki rito.
"Yes, my last book... Since because I will be signing off as a novelist." Ramdam at kita ang pagkagulat ng lahat, kahit marami oang mga katanungan ang mga reporters ay hindi na iyon pinansin ni Yukki at nagpatuloy na lamang sa pagsasalita.
"My last book that will be released today after this event, I hope you guys will like it.
And to the very person I got inspired writing this book..." Bumilis naman ang tibok ng puso ni Vienne pagsabi ni Yukki noon, naka-focus ang camera sa mukha ni Yukki at nakatitig rito.
"Please meet me after reading my book, that's all thank you." Kita naman ang pagtataka sa mukha ng mga reporter at tinanong kung sino yung taong tinutukoy nito. Tumayo na lamang si Yukki at lumisan na hindi pinapansin ang mga katanungan ng mga reporter.
Hindi alam ni Vienne kung ano ba ang pinaplano ni Yukki pero pumunta na lamang ito sa bookstore at kita niyang marami na ang nakapila dito. Mukhang hindi lang siya ang excited sa ni-release na book ni Yukki. Matapos ang ilang oras niyang pagpila ay sawakas nakabili narin ito ng libro.
' My Confession ' pagkakabasa ni Vienne sa title ng libro. Kinakabahan si Vienne pero umuwi ito at binasa ang libro.
Day 2 at nasa kalagitnaan na siya ng libro, hindi niya alam pero parang kinukwento ni Snow ang naging talambuhay nito at ramdam rin ni Vienne na isa siya sa mga karakter dito.
Day 3 at dito na malapit maiyak si Vienne dahil ang mga nangyari sa bida ay parang nangyari narin kay Yukki, lahat lahat, pati ang namayapang kasintahan nito ay nakalagay rin sa kwento.
Nang nasa dulo na siya ay doon na tumulo lalo ang luha niya dahil ang nakalagay sa dulo ng libro ay
' I accept your confession '