Yukki's PoV
Habang papalapit kami sa mesa nila Yura at Mark ay ramdam ko ang paghigpit ng kapit ni Vienne sa kamay ko, alam kong ayaw niya munang makita ang dalawang ito pero kinakailangan na nilang magharap at ayusin ang problema na ito.
Matapos naming makalapit ay umupo na kami sa harap ng dalawa, kita ko namang hindi makatingin kay Vienne si Yura at tanging nakayuko lang ito samantalang si Mark naman ay parang handa ng harapin ang lahat.
"The both of you know the reason why I invited you here. As for you Vienne I'll explain it." Huminga ako ng malalim at inumpisahan na ang pagpapaliwanag sa magiging ganap dito.
"It's been 3 weeks since mangyari ang lahat and I think oras na upang maayos na ang lahat ng ito. You may be wondering kung bakit ba malaki 'tong ni-reserved kong lamesa. Well...you may join us now." Matapos kong sabihin ang huling salita ay pumasok na ang tatlong pamilya na dapat malaman ang katotohan at kita ko rin sa mukha nina Yura, Mark at Vienne ang gulat nang mapagtanto kung sino ba ang makikisali sa usapang ito.
"Thank you for Coming Here Mr. and Mrs. Jimsckon, Mr. and Mrs. Tariman and also to the both of you Ma and Pa." Pagbati ko sa kanilang anim at iginayad ko na sila paupo.
Ramdam ko naman ang kaba ng tatlong sangkot sa problema at kita ko narin ang pawis na tumatagaktak dito.
"Before discussing everything. I want the six of you to remain calm and think carefully, maintain your composure and avoid further scandalous act, for the topic that we will discuss is not to be underestimated." Kita ko ang pag-aalala sa mukha ni Mama at Papa samantalang ang pamilya naman ni Vienne at Mark ay tumango na lamang sa sinabi ko.
"Now, it is time to fix everything. Now, I will let Yura speak for the truth." At sabay na tinignan ko si Yura, naka yuko parin ito at walang kibo kaya naman tinawag ko ang pangalan nito.
"I..." Hindi pa ito nakakapagsalita ay umiyak na agad ito kaya naman nilapitan agad ito ni Mama at niyakap.
"Sweetie, why are you crying? Ano ba ang problema?" Nag-aalalang tanong dito ni Mama habang hinihimas ang likuran nito.
"I'm sorry po! H-hindi ko po talaga s-sinasadya!" Sinabi iyon ni Yura habang umiiyak, bumuntong hininga naman ako at nagsalita.
"It seems like Yura can't continue. If you don't mind explaining it Mark." Tumingin ako dito at kita ko sa mata nito ang pagsisisi pero nagsalita rin naman ito at nagpaliwanag.
"Nagsimula ito nung nasa Korea si Vienne kasama si Yukki." Simula nito sa kuwento.
"Anong ginagawa mo Yukki kasama si Vienne sa Korea?" Tanong ni Papa sa akin.
"Later you will know." Pagkasabi ko nito ay nakinig na ulit sila kay Mark.
"I invited Yura to hang out with me and that time may plano din sila ni Vienne na pumuntang Korea kaya naman humingi si Yura ng favor kay Yukki." Nagulat naman sila sa sinabi ni Mark at mukhang alam na nila ang nangyari.
"Don't tell me..." Hindi pa nasasabi ng tuluyan ni Mrs. Jimsckon ay sumabat na agad si Vienne.
"Yes, Yura asked Yukki to pretend to be her during our trip at nagpakasaya ito habang nasa Korea kami ni Yukki and that happiness of her during while I'm gone ended up--" pinutol ko ang sasabihin niti dahil alam kong hindi rin maa-accept ng kanilang pamilya kaya gusto ko munang unti-untiing pag-explain sa mga ito.
"Indeed, humingi ng favor sa akin si Yura upang magpanggap bilang siya at pumayag ako roon."
"Bakit ka naman pumayag?" Tanong ni Mrs. Tariman sa akin.
"It's because I trust her. I trust her that she will not do anything wrong " sinabi ko iyon habang nakatingin kay Yura na nakayuko parin at humihikbi.
"But because of that trust, may nagawa siyang pagkakamali and I think it is also my fault." Sa sinabi kong iyon ay tinignan ako ni Vienne nang nakakunot na para bang nagtataka kung bakit ko ba sinisisi ang sarili ko.
"We know na hindi mo kasalanan ang lahat ng ito Yukki! You're innocent!" Tinignan ko naman ng matalim si Vienne.
"But I foolishly pretended to be her, how can I be innocent?" Napayuko naman ulit si Vienne sa nasabi ko sa kaniya.
"And what happened nung nasa Korea kayo ni Vienne, Yukki?" Tanong sa akin ni Mr. Jimsckon kaya kinlaro ko and boses ko bago nagsalita muli.
"We just traveled to different places in Korea and eat different types of foods there." Sagot ko sa kaniyang katanungan.
"And what happened naman kay Yura at Mark habang nasa Korea kayo?" Tinaasan pa ako ng kilay ni Mr. Jimsckon nang itanong niya iyon.
"Mark can answer that question of yours, Mr. Jimsckon." Kita kong napalunok si Mark at tila ba gusto na nitong umalis sa kinauupuan niya.
"W-we...." Naaawa ako ngayon sa kanila pero kinakailangan malaman ito ng kaniya-kaniya nilang pamilya.
"We hang out on our usual hang out place. But after drinking so many bottles..." He paused after that at kita kong nanginginig na ito. Dahil ang susunod na niyang sasabihin ay makakaapekto sa kanila at napakabigat na problemang kahaharapin.
"Dahil po sa sobrang k-kalasingan, nagawa po namin n-ni Yura ang hindi po dapat m-mangyari." Umiyak naman si Mark sa mga sinabi niya at kita sa mukha ng mga magulang dito ang gulat at galit pero dahil sa sinabi ko kanina ay wala munang nagsalita.
"Aaminin ko po, m-may gusto po ako kay Y-yura, p-pero po hindi ko po ninais na m-masira silang dalawa." Ramdam ko naman ang galit na nararamdaman ngayon ni Vienne at kita ko ang kamao nito na nanggigil at gusto na nitong suntukin si Mark kaya naman hinawakan ko ang kamay nito upang pakalmahin.
"Please po Tito, Tita, hindi po talaga namin sinasadya ang nangyari." Iyak nang iyak na sinabi iyon ni Mark pati narin si Yura.
Tinignan ko ang mga mukha ng mga magulang nito at samu't saring mga reaksyon ang mga nakaukit sa kanilang mga pagmumukha. Si Mama naman at Papa ay tila hindi alam kung awa ba ang kanilang nararamdaman o galit, sa pamilya naman ni Vienne ay halatang galit ito dahil nasaktan ang kanilang anak sa nangyari, sa pamilya ni Mark ay pagtataksil dahil hindi nila aakalain gagawin iyon ng kanilang anak.
"The further discussion should be in private, let's talk about this some other time." Announce ni Mr. Jimsckon at nagsi-tangunan na lamang kami sa sinabi niya.
Matapos ang usapan ay nilapitan ni Mr. and Mrs. Jimsckon si Vienne na kasalukuyang nakayuko sa aking balikat.
"Vienne!" Tawag ni Mrs. Jimsckon dito at tumingin naman si Vienne dito at tumayo.
"Please don't hate Yura." Iyan agad ang bungad ni Vienne matapos yakapin ito ng kaniyang ina. Napatingin ang kaniyang ina dito at napangiti na lamang.
"I promise, I won't." Ngumiti si Vienne matapos sabihin iyon ni Mrs. Jimsckon at niyakap muli ito.
"Dad." Tawag niya dito sa kaniyang ama na nakatingin sa kaniya ng matalim. Napabuntong hininga naman si Vienne dahil mukhang alam na niya ang iniisip ng kaniyang ama.
"Kung ano man 'yang iniisip mo Dad, hindi ako magsasampa ng kaso, I just want an annulment." Tinaasan naman ng kilay ito ng kaniyang ama at ramdam ko ang pagkagulo sa kaniyang mukha.
"Yukki, can you leave us for a while? Baka hindi mo magustuhan ang mga sasabihin ko." Kalmado ko lang itong tinignan kahit na ito ay matalim na nakatingin.
"Mr. Jimsckon, I'll accept kung ano man 'yang sasabihin mo and I won't be bothered by that." Nagkatitigan lang kami nito at wala na siyang nagawa kundi ang magsalita muli.
"Vienne, I won't let that woman live in peace after what she had done to you!" Maririnig mo talaga sa boses nito ang galit. Si Vienne naman ay nanatiling kalmado.
"I'm sorry Dad, pero I'm the one who'll decide what's for the worst and better. Kahit anong mangyari ay annulment lang ang magaganap at wala nang iba." Kita ko na pinapakalma ni Mrs. Jimsckon si Mr. Jimackon at sinesenyasan na umalis na kami ni Vienne baka kung ano pa ang mangyari, kaya naman hinila na ako ni Vienne at umalis na.
Paglabas namin ay nakita namin sila Mama at Papa. Nilapitan naman kami nito.
"Vienne, I'm sorry for what happened. Alam ko na hindi madadaan sa sorry ang ginawa nila pero please don't hate Yura." Paghingi ng paumanhin ni Mama na patuloy parin sa pagtulo ang luha kaya pinapatahan ito ni Papa.
"Don't worry Ma, I don't hate her, I just want that child to grow up beside her dad." Ngumiti ng mapait si Vienne nang masabi niya iyon. Nasasaktan talaga siya sa nangyari pero alam kong para rin ito sa ikakabuti.
"Huwag kayong mag-alala Ma, alam kong hindi kinamumuhian ni Vienne si Yura. Please talk to Yura Ma, she needs it." Nagpaalam na kami sa mga ito at umalis na.
Tahimik naman kaming nasa biyahe ni Vienne pabalik sa aking Condo Unit upang makapagpahinga na sa mga nangyayari at ngayon ay nagpresenta si Vienne na magmaneho.
Habang nakatingin ako sa labas ng bintana ay may nakita akong isang pamilyar na mukha na umiiyak sa gilid ng kalsada kaya naman pinatigil ko muna si Vienne upang siguraduhin na siya ito.
"Dexter?" Tawag ko dito at hindi nga ako nagkamali sa nakita ko, umiiyak ito at wala man lang suot na sapatos o tsinelas. Mukhang tumakbo ito bigla.
Nang tumingin ito sa akin ay tumakbo siya bigla at niyakap ako habang patuloy parin sa pag-iyak.
"Lumisan muna tayo dito, sa Condo Unit ko tayo mag-usap." Pagbalik ko sa sasakyan ay nagtatakang nakatingin sa amin si Vienne pero hindi nalang muna ito nagsalita nang makita ang kalagayan ni Dexter.
Habang nasa biyahe ay nakayakap parin sa akin ito at mahimbing na natutulog. Siguro kanina pa ito umiiyak kaya nakatulog narin sa pagod sa mga nangyari sa kaniya.
Matapos namin makarating sa Condo Unit ay kinarga ni Vienne si Dexter at pinahiga sa kama ko upang makatulog nang maayos. Matapos maihiga ito ay lumapit ito sa akin.
"I've met Dexter in a bookstore." Paunang salita ko dahil alam kong magtatanong ito sa akin.
"Nag-usap kami tungkol sa mga libro at bagay-bagay na napagsunduan namin, at dahil doon ay naging magkaibigan kami kaagad. Sa kaniya rin ako nakaisip kung ano ba ang gagawin upang maayos na ang problema." Kwento ko kay Vienne na tahimik lang na nakikinig sa akin.
"Yukki, I wanna thank you sa mga ginawa mo, kung hindi mo ito ginawa ay paniguradong hindi ito mareresolba at hindi ko pa ito maipagtatapat sa magulang ko." Ipinatong nito ang kaniyang ulo sa aking balikat.
"Wala iyon and didn't I told you na tutulungan kitang maayos ito? So that's given already." Isinandal ko rin ang aking ulo sa ulo nito at pumikit.
"Ang sweet naman ng dalawang ito." Nagkauntugan pa kami ni Vienne dahil sa gulat at pagtingin namin ay si Dexter na nakangisi at nakatingin sa amin.
"Gising ka na pala." Sabi ko habang hinihimas ang ulo ko dahil sa untog gayun din ang ginawa ni Vienne.
"Gutom ka naba? Magluluto lang ako." Tumayo ako upang magluto ng makakain namin at habang nagluluto ay kita kong nag-uusap si Dexter at Vienne.
'Mukhang nagkakasundo ang dakawa ah.' nasabi ko sa aking isipan at napangiti na lamang.
Matapos kong magluto ay hinihain ko na ito at nagsimula na kaming kumain.
"Ang sarap mong magluto Yukki!" Napangiti na lamang ako sa puri ni Dexter at nagpatuloy kumain.
Matapos kumain ay tinanong na namin si Dexter kung bakit siya umiiyak kanina at dahil doon ay napayuko ito.
"Dahil hindi kami accepted ng family ko." Napakunot naman ang noo namin ni Vienne sa nasabi ni Dexter.
"What do you mean?" Tanong ni Vienne dito.
Huminga ng malalim si Dexter bago magsalita muli.
"Hindi kami accepted dahil pareho kaming lalaki ng kasintahan ko."