Noong gabing iyon, hindi makatulog si Sloth.
The prince of laziness laid on his mattress and blood-colored sheets inside Hades' castle, but slumber never visited him. Huminga nang malalim si Sloth at pinakiramdaman ang paligid. Ikatlong araw na magmula nang nakawin nila ang scythe ni Death, ngunit nababagabag pa rin siya.
'Mukhang nananahimik rin ang Four Horsemen of the Apocalypse. I wouldn't be surprised if Lucifer has another trick up his sleeves.' isip-isip niya't walang ganang tumayo mula sa kanyang kama.
Sloth yawned and stared out the stone window and pushed aside the stained-glass that depicted the domination of Hades over the Underworld. Nang tuluyan nang mabuksan ng prinsipe ang bintana, bumungad sa kanya ang kakaibang simoy at lamig ng hangin. The smell of raw bones and fear.
Nostalgia hit him.
He knew this scent all too well.
Nanlaki ang mga mata ni Sloth nang mapagtanto niya kung kailan niya ito huling naamoy. "No.. it can't be!"
Mabilis siyang sumilip sa ibaba at pinagmasdan ang pagsasanay ng mga kawal ni Hades. Sloth's eyes scanned the horizon until he saw a figure glooming over the fortress. His horse made of bones only added to the danger. Isang makapanindig-balahibong presensiyang kinatatakutan ng sinumang mortal.
"Death."
The smell of death burned Sloth's lungs.
'What the heck is he doing here?' He needed to warn the others! Sa kasamaang-palad, parang walang napapansin ang mga kawal ni Hades. Abala pa rin ang mga ito sa pagsasanay habang tahimik na nakamasid sa kanila ang horseman na kinukubli ng ilang mga anino. Mahinang napamura si Sloth at mabilis na lumabas ng kanyang silid.
'Isa lang ang maaaring ibig sabihin nito..'
Nahanap niya sina Pride sa throne room ni Hades. Abala ang dalawa sa pag-uusap nang biglang pumasok ang kasalanan. Ayaw man niya itong aminin, ngunit tila ba habang tumatagal, lalong nanghihina ang kanyang katawan. Whether it's because of the lack of souls they segregate or the approaching Blood Moon. Bumaling ang nakatatandang kasalanan sa kanya, halatang hindi nagustuhan ang kanyang biglaang pagdating. Pride adjusted his eyeglasses, "What the hell are you doing here, brother?"
Hinihingal na sumigaw si Sloth at binalingan ang hari, "Nandito si Death! Lock the castle doors and gather your men! This could only mean one thing---!"
BOOM!
Yumanig sa kastilyo ang isang malakas na pagsabog. Kamuntikan nang malaglag ang malaking chandelier na nakasalambitin sa kisame. Dumilim ang ekspresyon ni Pride nang maunawaan na ito.
"The third warning."
At alam nilang pareho na hindi lang ang warning ang dahilan kung bakit narito ang kamatayan. Sloth knew that he's also here to get his beloved scythe back.
Galit na tumayo si Hades mula sa kanyang trono at nag-utos sa kanyang mga gwardiya. "Prepare the troops! We won't let that horseman destroy my fucking castle!"
Natatarantang umalis ang mga gwardiya at nagmamadaling lumabas para balaan ang kanilang mga kawal. Pride, Hades and Sloth soon followed as the other sins ran down the stairs and joined them at the castle yard.
Bitbit ni War ang scythe. Ininangat niya ang patalim at ngumisi nang may pagka-sadista. "I wonder what it's fucking like to chop a horseman's head using this baby? I should really get myself one of these!"
"And kill us whenever we borrow your toys inside your Torture Room? No can do, brother! Muy peligroso." Napapailing na sabi ni Greed. Kapansin-pansin ang pagkinang ng suot niyang ginintuang robe. May nakaburda pang mga diyamante rito. Sa kanyang tabi, napatakip ng mga mata si Envy.
"Ang sakit mo sa mata, Greed! I think I'll fucking die of sore eyes from all your sparkles before Death can kill me."
"Inggit ka lang. Lahat naman ng gusto ko inaagaw mo. Get a life, Envy!"
"Damn twins. Would you two just shut the fuck up before my eardrums explode?!"
Pero sabay lang nilang tinawanan ang naaasar nang si Wrath.
'Nasaan na si Death?' sa gilid ng kanyang mga mata, may nakitang paggalaw si Sloth. Sinubukan niyang matunton ang horseman, pero tila ba nagiging mailap ito. The prince of laziness can feel a chill run down his spine. Alam niyang may masamang plano ang horseman.
"Why isn't he attacking us?" Lust scanned the empty yard. Nagkibit naman ng balikat si Gluttony na panandaliang itinabi ang kinakain niyang tinapay, "Baka naman natatakot siya dahil nasa atin ang scythe niya? He's an unflavorful bastard and a coward!"
Napailing si Pride. Mukhang naghihinala na rin siya sa mga nangyayari. "I doubt that. Death is here to deliver the third warning.. with or without his weapon, he can still cause chaos and destruction."
'Pride is right. Pero bakit hindi pa rin siya umaatake?'
Mayamaya pa, biglang sumulpot ang isang gwardiyang inutusan ni Hades kanina. Tagaktak ang kanyang pawis at nanghihinang yumukod sa kamahalan. His metal armor had blood stains on the sleeves. Crimson marked the crest of Hades and the guard shook nervously.
"K-King Hades! Y-Yung mga kawal natin..."
Napasimangot si Hades. "What happened?"
Napalunok ang gwardiya at hirap na sumagot, "T- They're..."
"They're what?!"
"...dead! A-All of them."
Nanlaki ang mga mata nina Hades. Even the sins were taken aback by the news. Wala na siyang inaksayang oras at mabilis na tumakbo papuntang training grounds ng kastilyo. Past the dark halls and old lanterns, they ran at an inhuman pace.
'Pinatay niya ang mga kawal ni Hades?!' Mahinang napamura si Sloth. Mukhang hindi ang scythe ang puntirya ni Death ngayong gabi. The first warning created war during the Hollow Fest in Eastwood, the second warning spread famine and spoiled the food inside their mansion, while the third warning..
"...causes death to Hades' men."
King Hades and the Seven Deadly Sins stared at the scene before them. Nagkalat ang mga bangkay ng mga kawal ng hari. Walang-buhay na nakadilat ang mga mata at hawak ang kanilang mga dibdib na para bang may kung anong pwersang nakapagpatigil sa pagtibok ng kanilang mga puso. Swords and armors laid motionless on the grassy grounds as the corpses of a hundred soldiers---werewolves, cyclops, vampires, and other paranormal creatures---marked the third warning.
'Sinigurado ni Death na mahihirapan kaming lumaban ngayong patay na ang hukbo ni Hades.'
Sloth knew this is what Lucifer wanted. Sadyang tuso ang tunay na hari ng impyerno. Sinadya niyong ipadala si Death sa kanila, isang linggo bago ang Sinner's Moon.
'Checkmate.'
Sa kanyang tabi, malalim na nag-iisip ang kanilang panganay. Hanggang ngayon ay hindi pa rin maunawaan ni Sloth kung paano nagagawang maging kalmado ni Pride sa kabila ng mga ganitong pangyayari. The eldest sin sighed, "Ang hindi ko alam ay kung bakit hindi kinuha ni Death ang kanyang scythe."
Wrath cursed under his breath, "That asshole is probably confident that he can defeat us without his weapon! Iniinsulto niya tayo! Papatayin ko talaga ang isang 'yon at isasama sa koleksyon ko sa Torture Room!"
Galit na naikuyom ni Hades ang kanyang mga kamao. "Lucifer is really getting on my nerves."
'I wonder what he's up to?'
Nabasag lang ang katahimikan nang biglang magsalita si Gluttony. Nagpalinga-linga siya sa paligid, "Teka, nasaan si Adoration?"
Chandresh is missing.
*
Black lips.
Pale and lifeless skin.
Snow White saw watched the girl smirk at her. Her blood red hair was adorned with a black ribbon. Her red eyes were wild and unforgiving. Naglaho ang babaeng iyon, kasabay ng pagsigaw niya sa sakit. "A-AAAAAAH!" Naramdaman ni Snow ang pagbaon ng pana sa kanyang dibdib. Tumagos ito sa kanyang puso at bahagyang pumunit sa kanyang mga baga. Blood oozed out of her chest, staining her white dress.
'Make it stop.. m-make the pain stop..'
Nanginginig na ang kanyang katawan sa sakit na dulot ng pana. Nanlamig ang kanyang buong pagkatao. Nahihirapan na siyang huminga, ngunit wala siyang ibang magawa kundi panooring magmantsa ang sariling dugo sa kanyang mga kamay. Beautiful blood against her snow white pale skin.
Nang mag-angat ng tingin si Snow, saka niya lang napansin ang lalaking nakahawak pa rin sa kabilang dulo ng pana.
Siya ang sumaksak sa kanya.
"B-Bakit...?"
Nanlalabo na ang kanyang paningin. She felt her body giving up on her. Kasabay niyo ay unti-unting paglaho ng ingay na nililikha ng digmaang nagaganap sa kanyang paligid. The war raged on, but Snow White is slowly dying. The smell of death and blood made her sick as she held onto that person's hand.
Pinilit ni Snow na titigan sa mga mata ang binata, ngunit sadyang nawawalan na siya ng lakas. Tears streamed down her face, but no one wiped it away.
Nahagip na lang ni Snow ang huling sinabi ng lalaking pumatay sa kanya...
"I'm sorry."
*
Nagising si Snow White mula sa bangungot na iyon. Marahan niyang inilagay ang kamay sa kanyang dibdib, ang parehong parte kung saan tumagos ang pana. It was like she can still feel the pain that nightmare had given her.
'What..was that?'
Nanghihina siyang umupo sa kanyang maliit na kama at napansin ang mga luhang lumalandas sa kanyang malamig na pisngi. She smiled bitterly and wiped the tears in utter confusion, "Crying while I'm sleeping? Alam siguro ng katawan kong kahit sa pagtulog, malungkot pa rin ako."
Then again, that nightmare felt so real.
Kung sa normal na pagkakataon, baka hindi niya isipan nang masama ang bangungot na 'yon. But lately, she's been having dreams that are related to being the heiress of time. Nitong nagdaang mga araw, lalong nakokontrol ni Snow ang kakayahan niyang makakita ng Timelines ng iba't ibang nilalang.
"Pero tulad ng sinabi ni Boswell, wala akong kontrol sa anumang makikita ko."
Naalala niya noong sinubukan niyang tingnan ulit ang Timeline ni Mr. Jeremy Hans Boswell. The clockmaker allowed her to look into his life.. pero nang sinundan ni Snow White ang tunog ng mga orasan, agad niyang nakita ang eksenang matagal nang bumabagabag sa kanya.
It was when Boswell transferred his remaining life span in order to revive Snow White.
She immediately pulled away and avoided eye contact. Sa hindi malamang dahilan, na-guilty siya sa kanyang nakita. But she shouldn't feel guilty, right? Pinili ni Boswell na magsakripisyo para kay Snow. All this time, she thought he was the antagonist, the villain in her story. Kinamuhian niya si Boswell at sinisi sa kamalasang nangyayari sa buhay niya.
But she forgot that every antagonist is just a someone who couldn't be saved.
Nabasa ni Boswell ang kanyang iniisip. Either reading minds is another one of his talents or her facial expression is just too obvious.
"Sacrifice is what makes a story worth reading, little Snow. Sa dinami-rami na ng mga pagsubok at kasawiang naranasan mo, you should know that by now."
Natahimik nang tuluyan si Snow sa sinabi ni Boswell. Hanggang ngayon ay para bang naririnig pa rin niya ang kalmadong boses ng clockmaker. Napabuntong-hininga ang dalaga at tinitigan ang kanyang mga kamay. Pinilit niyang iiwas ang kanyang mga mata sa mga sugat sa kanyang mga pulso, kung saan niya sinubukang bawiin ang sarili niyang buhay noon. She suffered from depression, at minsan iniisip ni Snow kung tuluyan na nga ba niyang nalagpasan ang kondisyong iyon..
'But is it possible to see your own Timeline in your dream?'
In that nightmare, Snow White died in the hands of a man she knows.
Ibig sabihin lang nito ay lumalakas na ang potensyal niya at unti-unti na niyang nagagamay ang kapangyarihang iginawad sa kanya ni Boswell. She remembered that dream---nightmare---again and thought about it. Kung parte nga ng oras ni Snow ang eksenang iyon sa kanyang panaginip, iisa na lang ang tanong na naiwan sa isipan niya...
Was that a scene from her past or from her future?
'Imposibleng galing 'yon sa nakaraan ko. I can't remember anything like that.'
Kaya baka naman ang nakita ni Snow ang mga mangyayari sa kanyang kinabukasan? Maybe it as a premonition?
"Nasa kalagitnaan ako noon ng digmaan nang patayin ako.. posible kayang ang digmaang 'yon ang parehong digmaang magaganap sa gabi ng Sinner's Moon? Am I going to die?"
Kung ganoon, kailangan niyang mag-ingat. Kung totoo ngang mamamatay siya sa gabi ng Sinner's Moon, kailangan niyang iwasan ang trahedyang nag-aabang sa kanya. Pero sino naman ang papatay sa kanya?
That arrow..
"I'm sorry."
Nanlaki ang mga mata ni Snow nang maalala ang mga palatandaang iyon. The man's face was blurred and she couldn't make out his figure. 'Pero kung isang pana ang papatay sa'kin, I can only think of one person who uses arrows as his weapon..'
"Pestilence."
Her blood ran cold. Shit. Is he going to kill her during Sinner's Moon?
Mukhang nagkamali niya siyang pinagkatiwalaan niya ang horseman na 'yon! Right now, she needs to find Persephone and talk to her. Kailangan niyang makipag-alyansa sa Queen of Sins para maipanalo ang digmaan. With that new determination in mind, mabilis na kinuha ni Snow White ang kanyang saklay at bumangon sa kanyang higaan.
She turned to the dirty old mirror with a few cracks on its side. Tinitigan ni Snow ang kanyang repleksyon.
"There's no turning back, Snow."
Her brown eyes stared back at her.
But soon, it turned to violet.
Nanlaki ang mga mata ni Snow nang unti-unting naglaho ang kanyang repleksyon at pinalitan ito ng nakangiting mukha ni...
"C-Chandresh?"
The prince of adoration walked closer to her and rested his hand against the mirror's cold surface. Tanging ang lumang salamin lamang ang namamagitan sa kanila. Snow White smiled and placed her hand against his. Hindi niya mapigilan ang tuwang nararamdaman niya. She missed him. She missed the deadly sins..
'Ano bang ginagawa niya dito?'
Ilang sandali pa, humakbang papalabas ng salamin ang kasalanan. He elegantly knelt in front of her and kissed the back of her hand.
"I'm glad you're safe, Your Majesty."
Safe? Snow White smiled sadly.
"Nowhere is safe anymore, Chandresh."
---
In the beginning was the three-pointed star,
One smile of light across the empty face,
One bough of bone across the rooting air,
The substance forked that marrowed the first sun,
And, burning ciphers on the round of space,
Heaven and hell mixed as they spun.
---"In the Beginning", Dylan Thomas