Hours turned into days.
Snow White had lost count of all the sunsets and sunrises that might have passed in the mortal world. Dito sa Underworld, halos walang pinagkaiba ang araw sa gabi bukod sa kakarampot na kadilimang namamagitan sa kanila. She sat on the edge of her small wooden bed. It wasn't as extravagant as the one she had in the mansion, but it was enough.
Habang papalapit na nang papalapit ang gabi ng Sinner's Moon, hindi niya maiwasang kabahan. Bakit parang nananahimik ang sins?
'Are they accepting their defeat? No.. Pride won't do that.'
Pero si Snow mismo ang nakasaksi kung gaano karaming pagbabago ang maaaring maganap sa loob ng iilang oras. She sighed and stared at the objects laid ontop of her small dresser made out of maple wood.
Three objects:
Ang bote na naglalaman ng tubig mula sa Fountain of Youth, ang mapa ng Undeworld, at ang pocketwatch na bigay sa kanya ni Boswell. Bukod sa mga ito, wala nang ibang nadala si Snow mula sa nakaraan niyang buhay bilang katulong ng Seven Deadly Sins. The ironic thing is, she only realized these objects were still in her pocket the moment she took off her old gothic dress (dahil binilhan siya ni Pestilence ng mga bagong bestida mula sa Boo-tique sa Tartarus).
Hindi na niya namalayang hawak na pala niya ang pocketwatch. She opened its small cover and smiled when it started working again..
'Pero minsan, hinihiling ko nang tumigil ang oras. Kahit sandali.'
Can she even stop time? Mahinang natawa ang dalaga. Mukhang kailangan niya itong tanungin sa clockmaker bukas kapag nagtraining ulit sila.
"And speaking about Boswell.."
Dumako ang mga mata ni Snow sa clockwork baby na abala sa paglalaro ng lampshade na nahanap nito sa sala kanina. She can't see the clockmaker's soul, but she can finally feel his presence within his creation. Naipaliwanag sa kanya ni Mr. Jeremy Hans Boswell na napaghihiwalay niya ang kanyang kaluluwa sa katawan ng clockwork baby tuwing matutulog ito.. iyon ang rason kung bakit nakikita niya ang puting anino tuwing tulog ang sanggol.
He wasn't reincarnated, no.
He just binded his soul to the clockwork baby's existence---just like how a ship needs an anchor to stay in one place.
"Ano nang dapat kong gawin, Mr. Boswell? Walang ginagawa ang mga kasalanan at hindi pa namin nahahanap ang Queen of Sins.. everything feels so damn out of place in my fairytale."
Pero syempre, hindi sasagot ang clockwork baby. At mukhang matagal-tagal pa bago ito makatulog.
She sighed and laid her back on the hard mattress.
Bumalik na naman sa alaala ni Snow ang presensiya nina Hades sa Taratarus. Naalala niyang muli ang kabutihan at ang pag-aalinlangan ng reyna na isumbong sila kay Hades. Then again, Queen Persephone surprised her and reluctantly stayed silent. That grace and selflessness..
Just like how a queen should be.
Agad na napaupo si Snow White. Her eyes shot wide in realization.
"Posible kayang si Queen Persephone ang Queen of Sins?!"
Unti-unting binubuo ng isip ni Snow ang posibilidad na ito. Sa pagkakaalala niya sa kwento ni Fleur, wala nang nakakita sa reyna matapos nitong maglaho. That was centuries ago, and yet, maybe she just hid herself? Malamang ay natakot si Lucifer nang makitang mas malakas ang potensyal ng Queen of Sins kaya't sinubukan niya itong patayin.
Maybe.. just maybe.. the Queen didn't even leave her throne. Maybe the reason why Hades hates Lucifer so much is because Lucifer wants to harm his Persephone?
A dormant queen.
A possible ally.
A sure victory.
Bumilis ang pintig ng puso ni Snow sa naiisip. "Kung si Persephone nga ang nawawalang reyna, malaki ang pag-asa naming manalo sa digmaan!"
Well, there's only one way to find out..
Kailangan niyang bumalik sa palasyo ni Hades.
Dumako ang mga mata ni Snow White sa mapa ng Underworld. Ngumisi siya't kinuha ito, kasama ng bottle at pocketwatch, bago tahimik na iniwan ang clockwork baby at lumabas ng kanyang silid. Pestilence was nowhere to be found, and she really can't rely on anyone right now. Hindi pwedeng matunugan ng ibang horsemen ang kanyang plano.
As she sneaked out of their hideout, passed the elegently carved walls and bronze candelabras, pigil-hiningang tinahak ni Snow ang daang papalabas. Sinubukan rin niyang 'wag lumikha ng ingay, kahit pa mahirap itong gawin kapag nakasaklay ka.
'Almost there!'
Pinakiramdaman niya ang paligid. Mukha namang abala sa kani-kanilang mga gawain ang Four Horsemen of the Apocalypse kaya't imposibleng may makapansin sa ka---
"Going somewhere, little bitch?"
Mahinang napamura si Snow White nang marahas siyang higitin sa braso ni War. She spun around and met his deadly glare. Natatakpan pa rin ng helmet nito ang kanyang mukha, ngunit ramdam ni Snow ang galit at karahasang bumabalot sa kaluluwa ng horseman (well, if he had a soul, that is).
His red armor reflected her terrified eyes, and she hates it.
Her expression hardened. "Wala ka nang pakialam kung saan ako pupunta. Shouldn't you be causing chaos in the mortal world? Tsk."
"I should, but killing a traitor is better."
"I-I'm not a traitor!" Not entirely.
Pagak na natawa si War. "Matagal ko nang sinasabi kay Pestilence na patayin ka na lang. Wala rin namang silbi ang mga may kapansanang kagaya mo."
Napanganga si Snow sa sinabi niya. 'K-Kapansanan?' Buong buhay ni Snow, samu't saring panghuhusga at pagmamaliit ang natatanggap niya sa puder ng ina at ni Boswell, but for all it's fucking worth, wala sa kanilang isinampal sa mukha ng dalaga ang salitang iyan. Yes, she was born with only one leg, but to hell with it!
Everyone deserves a fairytale.
"Ang pagkakaroon ng kapansanan sa katawanan ay hindi nakakabawas sa pagkatao ko." She growled in anger, "Now if you'll excuse me, I need to go to Hades' castle and convince Wrath to kill you, his asshole father, in the most painful way possible."
Naramdaman ni Snow ang pagbabago ng ekspreyon ni War. Naikuyom ng horseman ang kanyang mga kamao dala ng labis na galit. Mukhang hindi rin nito gustong alalahaning nagmula sa sarili niyang kasalanan ang prinsipe ng galit.
Mistakes never leave us alone.
Never.
War was forcing himself to NOT grab his sword and stab her in the chest. Kalaunan, ang lalaki na mismo ang bumasag sa katahimikan. "Do as you wish, pitiful human.. hindi ka na rin nila tatanggapin, anuman ang sabihin mo." At binunggo pa siya nito sa balikat bago siya tuluyang nilagpasan sa hallway.
Snow White gritted her teeth in frustration.
'Calm down, Snow.. calm down.'
But even "calming herself down" seems like an impossible task with the fear still lingering in her chest.
*
"I have noticed that the Deadly Sins seem to be silent about the upcoming war, my King.." mahinang sabi ng reyna habang pinagmamasdan ang asawang nakatanaw sa kanyang kaharian sa may veranda.
Persephone frowned. Nag-aalala na siya para sa kanyang hari. Ilang gabi na ring hindi nakakapagpahinga nang maayos si Hades dahil sa ilang liham na ipinapadala sa kanya ni Lucifer. All were about threats of taking his "rightful throne" back and killing them. Ngayong papalapit na ang gabi ng Sinner's Moon, lalong nagiging aligaga ang kanyang asawa.
"Hades?"
"He's taking everything away from me, love. That devil really knows how to play mind games."
Naririnig ng reyna ang pagod sa boses ng kanyang hari. Persephone stood up, draped in her long satin black nightgown and hugged him from behind. Panandaliang naglaho ang tensyon sa katawan ni Hades nang dumampi ang mga labi ng reyna sa kanyang hubad na likod.
"Hindi ka dapat nagpapamanipula sa kanya, Hades. You are the king. You are MY king.."
Naramdaman ng reyna ang paghinga nang malalim ni Hades. Soon, he spun around and gazed into her eyes. Ilang gabi na ring puyat ang hari sa pagpe-prepara ng kanilang "strategy" sa pagsapit ng Sinner's Moon. Planado na ang lahat. They plan to invade Lucifer's hiding place---the Luciferian Labyrith---and take down the Horsemen simutaneously. Nakahanda na ang kanilang hukbo at mga sandata.
Ngunit nang tanungin nila si Pride kanina kung may nabuo na ba silang "plano" para matalo ang horsemen, walang kibo itong umiling.
Napabuntong-hininga si Hades. He's stressed out, and the fear of his crown being taken away from him is enough to make him so fragile.
"It's not like that bastard to not have a plan! Hindi ko alam kung may kalokohan na namang pinaplano ang mga kasalanan o kung tuluyang nang---"
"Shh! Don't think that way."
Napailing ang lalaki. "Paano kung tuluyan na silang sumuko? They are powerless against the horsemen's weapons! Kahit pa nasa kanila ang scythe ni Death, paniguradong palalalain lang nito ang sitwasyon. Death is gonna deliver the third warning before the war, and I can't have them ruining my precious castle!"
Mahinang natawa si Persephone at hinimas ang braso ni Hades. His pale skin felt cold under her touch and it sparked her desire for him. Tinitigan niya ang malalalim nitong mga mata at marahang ngumiti.
"We will win this war together, my king. Gagawin natin ang lahat para manalo.. but before that, I think you need to relax. Please?"
Queen Persephone smiled seductively and inched her face closer to his. Huminga naman nang malalim si Hades at ngumisi sa kanyang reyna. Ilang sandali pa, hinahaplos na nito ang kanyang pisngi habang nakalingkis ang isa niyang braso sa baywang ni Persephone. He felt a savage lust rekindled inside his immortal body as he pulled her in.
"Your wish is my command, my loveliest Persephone."
Sabik nitong hinalikan ang kanyang asawa. Hades was a savage man who kissed her torridly, hungry for more. More of her skin, more of her kisses, more of her soul.. Magmula noon, hanggang ngayon, hindi pa rin nagbabago ang pagsintang nararamdaman niya para sa dalaga. He craved for her in every single way possible.
Soon, their clothes were on the floor.
He trailed kisses over her soft porcelain skin.
Pumaibabaw si Hades sa kanyang reyna at masuyong hinaplos ang kanyang mga hita. He smirked before licking her neckline. 'Sweet, sweet Persephone.'
"Oh! H-Hades.."
"Shh! Try not wake up the maids again, my love. Baka akalain nilang may ginagawa akong masama sa'yo." He winked and kissed her bare chest.
Mahinang natawa ang babae at lalong hinila papalapit sa kanya ang matipunong katawan ng hari.
"Do whatever you wish to me, my king.."
Lalong naging agresibo ang mga halik ni Hades. Hinalikan niya ang katawan ng reyna nang may pagsamba. He kissed her down until---
Knock! Knock! Knock!
Napahinto sina Hades at Persephone sa kanilang ginagawa. The king of the Underworld cursed under his breath. Sumiklab ang galit sa mga mata ni Hades at inis na binalingan ang direksyon ng pinto, "DO NOT DISTURB US!"
Narinig niya ang natatarantang boses ni Lust sa kabilang bahagi ng pinto.
"It's an emergency, your highness!"
Sunod-sunod na napamura si Hades. He grabbed his satin robe and irritatedly opened the door.
"ANO?!"
Lust smirked, "Wala kasi akong mahanap na porn magazines sa library mo! Hahaha! Nagbabaka-sakali lang akong baka may live show dito! Ayiee!" The sin grinned with the idea.
"H-Huh?"
"Aw, don't play dumb, King Hades! Malakas ang pandinig ko pagdating sa mga ungol. I can actually distinguish 43 kinds of moans anywhere! Ungol dito, ungol doon, ungol everywhere!"
What. The. Actual. Fuck?
'Damn pervert.'
Bago pa man makahirit pa si Lust, mabilis na ibinalibag ni Hades ang pinto sa mukha nito at ini-lock muli ang pinto. He snapped his fingers and made the room soundproof. Nang bumalik na siya sa kinaroroonan ng hubad na reyna, Persephone smiled. "Is everything alright?"
Inis na napabuntong-hininga si Hades.
"If we survive the war, remind me to kill that bastard."
*
Gamit ang mapa, napag-alaman ni Snow ang maraming bagay: una, ang hideout ng Four Horsemen of the Apocalypse ay underground, kaya't wala ito sa mapa, pangalawa, malayo ang palasyo ni Hades mula rito, at pangatlo, ang pinakamalapit na daan ay kung tatawid ulit siya sa Bridge of Bones.
After successfully sneaking past guards and getting inside the castle, mabilis na nagkubli sa mga anino si Snow. Pinakinggan niya ang mga boses at hinanap ang silid ni Persephone. Kung maoobserbahan lang sana niya ang reyna at makakausap nang personal, magiging madali na ang lahat.
She's try to convince her to use her powers.
Hindi alam ni Snow kung bakit itinatago ni Persephone ang pagiging Queen of Sins niya, ngunit kailangan nilang magamit ang ipinagkaloob sa kanyang kapangyarihan ni Lucifer para manalo sa digmaan. Or maybe Persephone can't remember she's the Queen of Sins?
'Kailangan ko siyang mahanap.'
Akmang liliko na sana sa isang hallway si Snow nang marinig niya ang ilang pamilyar na mga boses. Kasabay nito, tila na namimilipit na naman ang mga kalamnan niya sa sakit.
"Shit!"
Hinihingal siyang nagtago sa likod ng ilang vase. She's having a headache again and it's painful as hell.
"--seen Lust? Kanina pa nawawala 'yong siraulo na 'yon."
Wrath's voice.
"Eh? Baka naman naghanap na naman ng babae. Tsk! Even in the middle of a war, Lust will always be Lust. How unflavorful! Hahaha!"
Si Gluttony!
"Bullcrap. And even in the middle of a war, I bet you'll still eat that shit. Sino bang matinong demonyo ang kakain ng turkey-potato chips habang nagte-training?!"
"Hey! I'm just stress-eating."
"Gluttony, you eat all time!"
Papalapit ang kanilang mga yabag.
Oh, how she missed them! 'Pero gagawin ko pa rin ang lahat ng makakaya ko para mailigtas kayo..' Nang tuluyan nang maglaho sa isang corridor ang dalawa, agad na sinubukang buksan ni Snow ang ilang mga pinto sa bahaging ito ng kastilyo. Most of the doors were locked! Nang buksan naman niya ang silid sa dulo, nanlaki ang mga mata ni Snow nang makita roon si Pride.
Nakatulala lang ang binata.
His hair was a bit messy and he didn't even wear his eyeglasses. Mukhang malalim ang iniisip nito.
'Can't you even take care of yourself? Damn it, Pride..'
Her heart ached for him---but it can't be compared to the pain she's feeling inside her bones. Mukhang tuwing lalapitan nga niya ang mga ito, her body would kill her. Mabilis siyang lumayo sa silid at naglakad sa kabilang pasilyo. She tried to make no noise as she made her way to another door. Huminga nang malalim si Snow at pinihit ang seradura.
Ngunit nagulat siya nang may biglang humila sa kanya papasok ng silid.
"W-What the--!?"
"Hello, Ms. Snow!"
Agad na naglaho ang gulat na ekspresyon ni Snow at napalitan ito ng galit. She glared at the woman standing before her, wearing that traditional medieval-styled maid outfit. Hindi pa rin nawawala ang matamis at pekeng ngiti sa mga mapupulang labi ni Llyria.
"Kapag nalaman nina Mr. Pride na nandito ka, they'll kill you. Kung ayaw mo pang mamatay, umalis ka na rito."
Snow White crossed her arms over her chest. "I have some matters to take care of. Ikaw? Ano pang ginagawa mo rito?" Shouldn't she be cleaning the mansion or something? Tsk.
"Well, OBVIOUSLY, since the sins are staying here until the war, wala nang silbi kung babalik ako sa mansyon. Dahil walang kasiguraduhang makakabalik pa ba kami doon.."
Kami.
Hindi na kasali si Snow sa salitang 'yon. She was never a fan of linguistics, but that implication hurt her. Mukhang tuluyan na nga siyang kinalimutan ng magkakapatid. Heck, none of them even bothered to find her! Naikuyom ni Snow ang kanyang mga kamao.
"Nasa panganib ang buhay nila!"
"So? I don't give a damn. Mga demonyo naman sila, kaya naman na nila ang mga sarili nila."
"You're a useless maid, Llyria."
"Hmm? Nakakapagluto at nakakapaglinis naman ako. Wala kang karapatang sabihing wala akong silbi bilang alipin nila!"
Tumalim ang mga mata ni Snow sa dalaga. Her deep brown eyes almost turned to black. "Higit sa makapaglinis at makapagluto ang obligasyon ng pagiging katulong ng Seven Deadly Sins.. Being their slave means caring about them and giving a shit whenever they're in trouble! Being the sins' maid means staying with them beyond the madness!" Napapailing na lang si Snow White.
She was lost when she first entered the mansion. Mula noong umpisa, pinalilibutan na siya ng mga kwento tungkol sa mga dati nilang "katulong". Hundreds of maids came before her, but none of they stayed for long. Ang ilan ay nasisiraan ng bait, katulad ni Monique. Ang ilan ay pilit tumatakas katulad ng kanyang ina, habang ang karamihan ay namatay na sa loob ng mansyon.
What made her stay?
Ngayong naiisip ni Snow ang bagay na ito, lalo na niyang nauunawaan ang dahilan kung bakit siya nagtagal sa pamamahay na iyon. Yes, she was desprate to survive and she has nowhere to go---pero sa kabila nito, natutunan niyang tanggapin ang mansyon at ang mga kasalanang nakatira rito.
Pride, Wrath, Lust, Gluttony, Envy, Greed, Sloth, and Adoration.
Just like their gothic black mansion, the deadly sins are more than what they are. Sa likod ng kanilang mga kasalanan, wala silang ipinagkaiba sa mga tao.
They are not invinsible.
They have their flaws, but that is what makes them beautiful in a dark and twisted way.
Sila ang rason ni Snow kung bakit siya nagtagal, at sila rin ang rason niya ngayon kung bakit siya ngayon nakikipagsapalaran sa panganib.
Pero mukhang hindi pa rin nauunawaan ni Llyria ang tungkulin niya sa mansyon.
Snow White sighed. "Pero kung wala ka pa ring pakialam sa kanila sa kabila ng lahat, mukhang hindi ka rin magtatagal sa loob ng mansyon. You're not brave enough and you lack passion, Llyria.. You simply don't care about the sins. Iyan ang dahilan kung bakit hindi ka magtatagal sa mansyon."
Marahang yumukod si Snow na ikinagulat ni Llyria. Walang imik na lumabas ng silid ang dating katulong at tuluyan nang naglaho sa madidilim na pasilyo. Nang silipin niya ang pocketwatch, napansin niyang malapit nang maghating-gabi. She needs to get back to the hideout, before Pestilence finds out about her little stroll.
'Mukhang abala si Queen Persephone ngayon. Where the heck can she be?'
Ngunit habang papalabas siya ng kastilyo ni Hades, nahagip ng kanyang mga mata ang pamilyar na pigura ng isang babae. Snow White froze on the spot. "Fleur?" Baka naman namamalikmata lang siya?
'Yup. I must be imagining things. Ano naman ang gagawin ng water goddess sa lugar na ito?'
*
"Dealing with that witch? Para kang kumakapit sa patalim, my queen! Morticia may be powerful but she's dangerous and deceptive. Hindi ka dapat lumalapit sa kanya."
"Kaya ko na ang sarili ko, Sir Pestilence. No need to worry about me."
Naalala ulit ni Snow ang pag-uusap nila ni Pestilence bago siya nito hinatid dito.
Last night, she fortunately made it in time before the horseman reached their hideout. Agad siyang humiga sa kanyang kama katabi ng clockwork baby at nagkunwaring tulog. Ilang minuto matapos 'non, kumatok sa pinto ng kanyang silid ang lalaki. She heard the door being opened and felt his presence as he sat on the edge of her small bed. His ash gray eyes watched her intently.
Kabadong pinakiramdaman ng dalaga ang gagawin ni Pestilence. She knows she should be creeped out about this, but surprisingly, she's not.
Makalipas ang ilang sandali ng kanyang pagtutulug-tulugan, napabuntong-hininga si Pestilence at hinalikan siya sa noo. His kiss was tender and nostalgic as his warm breath grazed her cheeks.
Nang akala ni Snow ay nalinlang na niya ito, bumulong ang horseman..
"The next time you escape, try to clean your feet, my careless queen."
Snow White felt him smirk! She can almost imagine her smug and arrogant face. Kinumutan siya nito bago tuluyang lumabas ng kanyang silid. Mayamaya pa, mabilis na bumangon ang dalaga at sinilip ang kanyang mga paa at ang sahig.
"Damn it!"
Maputik nga pala ang daang tinahak niya. As a consequence, her muddy footprints left evidence of her escapade. Kaya pala nalaman ni Pestilence na tumakas siya! Nasapo na lang ni Snow ang kanyang noo.
"Careless, indeed." Mahinang bulong ng kaluluwa ni Boswell na biglang lumitaw sa kawalan. Mukhang naaaliw pa ang clockmaker sa kapabayaan ng dalaga.
She rolled her eyes.
"Damn you, Boswell!"
Napabalik na lang siya sa kasalukuyan nang inangat ni Morticia ang bote at pinagmasdang maigi ang likido sa loob nito. Her eyes scanned the crystal bottle. A smirk etched on her ruby red lips. "Took you long enough! Tsk. Akala ko aabutin ka pa ng ilang dekada."
"Ano bang gagawin mo diyan?"
"None of your business. Sabihin na lang nating may paggagamitan ako mahalagang bagay."
Snow White sighed. "Dahil bayad na ang utang namin sa'yo..."
Sumeryoso ang ekspresyon ng mangkukulam nang mapansin ang pag-aalinlangan sa mukha ni Snow. Her dark eyes assessed her every movement. "Ano? Don't waste my time, mortal. Marami pa akong mas importanteng gawain kaysa makipag-usap sa'yo." The witch brushed her off and tried to dismiss her.
'Well, you could at least be thankful, you bitch!'
Pinilit ni Snow na 'wag umirap sa inaasta ng bruha. Kailangan niyang pakalmahin ang sarili, lalo't nasa loob siya ngayon ng bahay ng mangkukulam. One wrong move and she might be turned into a frog! Huminga nang malalim si Snow, "I want to ask for your help."
Napasimangot si Morticia at mukhang nawalan ng interes makinig sa sasabihin niya.
"Look, it's obvious that we dislike each other, but we need your help to win the war, Morticia.. Nanganganib ang buhay ng mga kasalanan at nawawalan na nang tuluyan ang balanse ng Underworld! Kapag natalo kami sa---"
"Sa gabi ng Sinner's Moon at kapag nakuha ni Lucifer ang katawan ni Sloth, the end na ang istorya mo. I know."
Ibinulsa ng mangkukulam ang bote at tumayo. Walang-gana siyang umiling, "I've got more important things to take care of. Wala akong panahong sayangin ang buhay ko para sa isang digmaang hindi ko naman sinimulan. This is your problem, not mine."
Bago pa man makapagprotesta si Snow, tuluyan nang naglaho sa likod ng mga bookshelves ang mangkukulam. Morticia vanished in the midst of spellbooks and potions, leaving Snow White feel the pain of hopelessness.
---
Love a girl who writes
and live her many lives;
you have yet to find her,
beneath her words of guise.
Kiss her blue-inked fingers,
forgive the pens they marked.
The stain of your lips upon her—
the one she can’t discard.
Forget her tattered memories,
or the pages others took;
you are her ever after—
the hero of her book.
---"Her Words", Lang Leav