"W-Who are you...?"
That question was stupid, she knows. Habang tinititigan niya ngayon ang binatang may mapupungay na mga mata na sinamahan pa ng isang pilyong ngiti, unti-unti nang nabubuo ni Snow ang katauhan niya. She can still see them--Pride, Wrath, Envy, Greed, Lust, Gluttony, Sloth, and Adoration. In the past few months, Snow can already distinguish the sins' personalities and characteristics.
Looking at this stranger, it terrifies her how she can see every bit of them in him.
"Why do you look so pale, sweetie?" He chuckled.
Para bang natauhan si Snow at mabilis na kumalas sa pagkakahawak niya nang maramdamang gumagapang na sa kanyang dibdib ang kamay ng lalaki. She cursed under her breath and fixed her dress. Sinamaan niya ng tingin ang estranghero. "Nice try, but you didn't answer my question. Sino ka ba?!"
She just needs to confirm it.
Ayaw pa ring paniwalaan ni Snow ang nangyayari ngayon. Pakiramdam niya ay mas lalong magiging magulo ang lahat. How the hell did this happen in the first place? Kung totoo nga, imposible namang uminom sila ng lemon tea. 'Baka may nangyari kanina nang pinaghihiwalay ang mga kaluluwa ng kambal.'
The man sighed.
"You can just call me Sin, baby." Sabay kindat nito sa kanya.
Sin?
Her eyes narrowed at him. Bago pa man makalapit sa kanya si Sin, mabilis na kinuha ni Snow ang nakatagong pocket knife sa kanyang bulsa at itinutok ito sa kanya. "So, the souls of the eight deadly sins are..."
"Yup. They are inside me."
Mahinang natawa si Sin. Sa isang kisapmata, nagulat si Snow nang maagaw na nito sa kanya ang patalim. She gasped in surprise as his face drew closer to hers. Umalingawngaw sa katahimikan ng private study ang pagbagsak ng maliit na kutsilyo. Her heart pounded inside her chest as she stared into those violet orbs.
"Who should I be for you, my love?"
"A-Ano?"
"I can be any sin you want me to, baby. I can treat you like a princess, because I am greedy of you attention.. I can kill for you, make love to you all night, make you some breakfast in bed, and listen to your every word. Isa kang anghel, Snow White, at gusto kong malaman mong handa kitang sambahin habambuhay."
Napalunok si Snow. 'This is madness! T- This can't be happening.' Namalayan na lang niyang nanginginig na pala ang kanyang mga kamay. Naikuyom niya ang mga ito. "Stop saying nonsense, Sin! Kailangan ka nating ibalik sa normal. We need to separate the souls inside you--"
"Why would we want to do that? Mas masaya ngayong hindi mo na kailangang maguluhan para sa nararamdaman mo sa aming walo. You don't need to favor one over the other, because I am all of them. Exciting, isn't it?"
Sin adjusted his eyeglasses. Marahan itong naglakad palibot sa dalaga na para bang isang predator. His eyes held mischief and lustful intentions. Pinilit ni Snow na iiwas ang kanyang mga mata sa mukha ng binata. Instead, she just stared at his satin black robe.
Damn it. How could he say such a thing?
Tumigil sa kanyang harapan si Sin. Ngumiti siya at mapusok na hinigit sa baywang si Snow. Her eyes widened in alarm. Bago pa man siya mahalikan ng kasalanan---
SLAP!
Nagambala ang katahimikan ng private study sa malutong na pagkakasampal ni Snow sa binata. Lalong tumalim ang tingin niya rito.
"I'd prefer have eight sins instead of one sinner."
Binalot ng tensyon ang paligid. Ilang sandali pa, natawa si Sin. His laughter escalated into something so sinister that it made chills run up her spine. Lumakas ang pagtawa ng binata na para bang nasisiraan na ito nang bait. Mabilis na humakbang papalayo si Snow White.
"HAHAHAHAHAHA! You stubbornness turns me on, Snow.." nagtamang muli ang kanilang mga mata. Pero sa pagkakataong ito, para bang nakatitig na siya sa mga mata ng demonyo. "..but you are also making me very very angry."
A demonic smirk graced his lips.
Ilang sandali pa, pinalibutan na sila ng apoy. Napasigaw si Snow nang makitang nagliliyab na ang mga bookshelves at iba pang antigong kagamitan sa private study. Flames engulfed everything. Tumulo ang pawis sa kanyang mukha dahil sa init na hatid nito. Standing in the middle of chaos, Sin watched her hungrily.
"Let's play a game, Snow White."
Tuluyan nang nawalan ng abilidad na makapagsalita si Snow. He's crazy! Mukhang times eight rin ang kabaliwan ng lalaking ito!
Sin snapped his fingers and a throne made of gold appeared behind them. Tamad pero kalmado siyang naupo rito, hindi inaalis ang mga mata kay Snow. He looked like a king. Kinilabutan si Snow White sa naiisip. Snow had no idea about the real king of hell, but she was sure that Sin would put even Lucifer to shame.
"What game?"
"Let's play hide and seek," he answered. "I'm giving you five minutes to hide inside my mansion. Makalipas ng limang minuto, hahanapin kita.. if I can't find you until the sunset, you win."
Naningkit ang kanyang mga mata, "Kapag nanalo ako, papayag ka nang paghiwalayin natin ang walong kaluluwang nasa loob mo?" Seems tempting. Atleast hindi na niya kailangang pwersahin si Sin para ibalik sa normal ang kanyang sarili.
He nodded. "Of course.. otherwise, kapag nahanap kita bago pa man maglaho ang araw, I'll stay like this and.."
"And?"
Sin winked naughtily. "We'll have our honeymoon tonight, my bride. Fuck me tonight, marry me tomorrow."
Nanuyo ang lalamunan ni Snow. "Bakit naman ganon ang kondisyon?! You can't do that, you bastard!"
"I can. Besides, I don't play by the rules, and you know that, sugarberry. You're making me very obsessive, and I can't wait to have you tonight in my Pleasure Room."
Hindi na gustong isipin ni Snow ang magiging "consequences" sa sandaling matalo siya. Ang importante ngayon ay maibalik niya sa normal ang walong prinsipe. She braved herself and met his eyes with the same intensity. What's the worst that could happen? "Fine. Pero kapag nalaman kong nandaya ka, I'm gonna kill you."
'Kahit na imposible talaga 'yon.'
Mahinang natawa si Sin. Mukhang naaaliw siya sa sitwasyon. "Pinagbabantaan mo talaga ang isang imortal? Psh. Fine."
A bronze hourglass appeared suspended in the air between them. Kasabay nito, biglang bumukas ang pinto. Sin smirked wickedly and snapped his fingers again. "You're time starts now. Run and try to hide from me, love."
Five minutes.
Walang inaksayang oras si Snow at mabilis na tumakbo papalabas ng private study. 'Damn it! Saan naman ako magtatago kung alam niya ang lahat ng kwarto sa mansyon?!' She cursed under her breath. Finding a perfect place to hide is one problem, staying hidden until sunset is another.
But Snow White won't give up that easily.
Nang lumiko siya sa isang corridor, nakasalubong niya si Llyria na may hawak na feather duster. Kumunot ang noo ng katulong at napasimangot nang makita si Snow. "At bakit ka naman tumatakbo, Ms. Snow? Kapag nakabasag ka display, Mr. Pride would never forgive you." She smirked.
Inis na huminto si Snow. Gustuhin man niyang pabayaan na lang ang babaeng ito, but she can't. Baka kung ano pang gawin ni Sin. Hinawakan niya sa mga balikat ang naguguluhang si Llyria at seryosong nagsalita, "Whatever you do, do NOT go to the private study. May nangyaring aksidente kanina at nasa panganib ang walong prinsipe."
Well, it was true. Kung hindi siya mananalo sa laro, baka habambuhay nang naka-merge ang kaluluwa ng walo sa iisang katawan. That would be troublesome, especially since they still have a war to win.
Pero mukhang hindi kumbinsido si Llyria.
"Anong meron sa private study?"
"Isang halimaw!"
Llyria laughed. "Seriously? Hahaha! Ms. Snow, nasobrahan ka yata ng tsaa. If there's a monster inside the mansion, then I'm pretty sure the sins can handle it."
"Bullshit! You don't understand.. yung halimaw mismo ang deadly sins!"
Walang-gana namang kumalas si Llyria sa hawak niya at nagkibit ng balikat. Mukhang tuluyan na siyang nawalan ng interes sa sinasabi ni Snow. Halatang ayaw paniwalaan ang anumang salitang lalabas sa bibig ng dalaga. Snow White rolled her eyes. 'Bakit pa nga ba ako nagsasayang ng oras sa babaeng 'to?' Kaya't imbes na subukan niyang "iligtas" si Llyria, she just ran towards the opposite hallway. Bahala na!
Napadpad si Snow sa may dining hall. Nang buksan niya ang malalaking pinto, bumungad sa kanya ang mahabang mesang napapalamutian satin na tela at ilang kubyertos. She frowned.
'Hindi naman ako pwedeng magtago sa ilalim ng mesa.. Sin has Gluttony's soul inside of him, so he'll probably figure it out.'
Inilibot ng dalaga ang kanyang mga mata hanggang sa makita niya ang maliit na salaming nakasabit sa may pader. Ito ang salamin kung saan sila dumaan noon ni Chandresh. She sighed in frustration, "Hindi rin ako pwedeng magtago sa loob ng salamin. Sin has Adoration's soul, so I won't be surprised if he can walk through mirrors too."
Agad niyang isinara ang mga pinto at naghanap ng ibang lugar na mapagtataguan.
Nauubusan na siya ng options.
Dahil nasa loob ni Sin ang kaluluwa ng magkakapatid, alam ni Snow na hindi siya pwedeng magtago sa mga special rooms nila. She can't hide inside the Torture Room, Anatomy Room, Dessert Room, Suicide Beach, Envy's cemetery, Greed's Treasure Island, Music Chamber, Maze of Mirrors, or anywhere else that has a connection to the sins! Sinubukan na niyang maghanap ng mapagtataguan sa Control Room, pero alam niyang hindi ito praktikal gawin dahil katabi lang nito ang private study.
Inside her head, Snow White can imagine the hourglass' sand already halfway down.
Nai-imagine rin niya si Sin na prenteng nakaupo kanyang trono habang hinihintay ang pagtatapos ng limang minuto. That devil knows she can't hide from him!
Tumakbo siya sa second floor ng mansyon at sinubukan ang Conference Room, pero naka-lock ang pinto. In fact, all the bedroom doors on the second floor are locked!
"Shit! That bloody cheater!"
Galit na sinipa ni Snow ang pinto at sinubukang pakalmahin ang sarili. Where the fuck should she go now?
From the corner of her eye, she saw something moved. Nanlaki ang mga mata ni Snow nang makitang gumagapang ang Clockwork baby niya sa may hallway. Mabilis niya itong kinarga, "Anong ginagawa mo rito?! Parehas pa tayong mapapahamak eh!" Hindi niya pwedeng hayaan ang baby niya.
No, Snow White has no plans of bearing children anytime soon, pero alam niya ang pakiramdam nang pinapabayaan ng sarili mong ina. Christina did a good damn job in traumatizing her. Mula noon, pakiramdam ni Snow ay isa lang siyang salot sa buhay ng nanay niya. She sighed and carried the Clockwork baby with her. Hanggang ngayon ay palaisipan pa rin kay Snow kung bakit malakas ang koneksyon niya sa sanggol na ito.
Yup, she's crazy.
"Human or not, you are still my baby."
Tumakbo si Snow sa ikatlong palapag ng mansyon. Hinihingal man, ipinagpatuloy pa rin niya ang paghahanap ng mapagtataguan. Most of the rooms here are said to be "cursed", but she doesn't give a shit anymore. Kailangan niyang manalo sa laro.
"Let's just hope that Sin didn't lock the doors here."
Pinihit ni Snow White ang seradura ng isang pinto. Huminga siya nang malalim at pumasok sa loob...
Pero agad rin niya itong pinagsisihan.
The moment she stepped inside, the tiled floor vanished. Napalitan ito ng kulay abong paligid at madilim na kalangitan. Nanindig ang balahibo ni Snow White nang umihip ang malamig na hangin. When she scanned the place, her eyes widened in horror.
Dahil nagkalat sa kulay abong lupa ang bangkay ng mga mortal at iba pang nilalang na hindi matukoy ni Snow.
"W-What is this place..?"
Dead bodies everywhere. Nilalangaw na ang ilan sa mga bangkay at tuluyan nang natuyo ang dugong nagmantsa sa kanilang mga damit. Kitang-kita ni Snow ang sugat na natamo ng ilan. Nagkalat rin ang mga espadang ginamit nila. The smell of rotten flesh almost made her vomit as she tried to go back---but the door to the mansion was nowhere to be found.
Damn it.
Naglakad-lakad siya't iniiwas ang mata sa mga patay. Wala na siyang oras at kailangan pa niyang maghanap ng mapagtataguan sa lugar na ito.
Snow White tried not to walk over the bodies and searched for a house or a cave.. but what she found only terrified her more.
"N-No!"
Sa gitna ng nangyaring massacre, naroon ang mga katawan ng Deadly Sins. Nakabulagta at may sugat sa kanilang mga katawan. Nanlamig ang buong katawan ng dalaga. "W-What the fuck happened?!" Walang pagdadalawang-isip niyang tinakbo ang distansya at sinipat ang bangkay ng mga prinsipe.
"W-Wrath? Sloth? Gluttony?!"
Wrath's head twisted. May saksak rin siya sa kanyang dibdib. His lifeless eyes stared back at her.
Half of Sloth's body was burnt. Ang kalahati ng kanyang mukha ay nakasubsob sa lupa.
Gluttony sat under a tree---may nakatarak na mga punyal sa iba't ibang bahagi ng kanyang katawan.
Pinilit ni Snow White na pakalmahin ang sarili. Pero paano ka kakalma kung makikita mo ang bangkay ng mga taong pilit mong pinoprotektahan? All those happy memories flooded her mind, and it made her eyes sting.
"Greed and E-Envy.. Lust, and e-even Chandresh?"
Nakasalambitin sa isang sanga ang mga bangkay ng kambal. Tumutulo ang dugo mula sa kanilang sugat sa braso.
Lust's face was slashed with what looked like claws. Puno ng pasa ang kanyang katawan at hawak pa nito ang isang patalim.
Adoration's body floated in the nearby river. Nahaharangan ng malaking bato ang daluyan kaya't hindi ito inaanod.
Halos tumigil na ang oras para sa dalaga. Nanginginig siyang humakbang paatras. This can't be happening.. no. Paano mamamatay ang mga kasalanan? Hindi ba't mga imortal sila?!
Pero bago pa man siya makatakbo papalayo, napatid si Snow sa katawan ni Pride. Lalong binalot ng takot ang puso ni Snow nang makita ang katawan ng panganay. Several arrows pierced through his body, blood splattered everywhere.
Broken eyeglasses.
Hindi na napigilan ni Snow ang mga hikbing kumawala sa kanyang bibig. She sank to her knees and cried over the bodies of the Deadly Sins.
This is a tragic ending that she will never get over.
No happily ever after.
Ito ba ang mangyayari kung matatalo sila sa digmaan? Mapait na ngumiti si Snow White, dahil hindi niya alam kung kakayanan ba niyang masaksihan ang pagkamatay ng mga kasalanan. At kapag nangyari ito, alam ni Snow na habambuhay niyang sisisihin ang kanyang sarili. Their deaths will be her burden, and their memories will haunt her even in her grave.
Ngayon, nauunawaan na niya kung bakit malas ang number 13.
Dahil labing-tatlong araw mula ngayon, magsisimula na ang kinatatakutan niyang katapusan. Ang digmaang makapagbabalik sa balanse ng Underworld, o ang digmaang magdidikta ng katapusan ng maliligaya nilang mga araw.
'Thirteen days before the Sinner's moon.'
*
'This isn't real.. this can't be real.'
Hindi na namalayan ni Snow ang paglipas ng oras. Karga ang Clockwork baby na patuloy sa pag-iyak, nanghihina siyang naglakad pabalik sa kanyang pinanggalingan. No matter how terrifying the massacre before her is, alam ni Snow na hindi ito totoo. It was trick, an illusion made by the mansion to traumatize her.
Kaya't matapang niyang iniwas ang mga mata sa bangkay ng magkakapatid at nagsimulang hanapin ang pinto pabalik sa mansyon.
Makalipas ang ilang minuto ng paghahanap, marahan siyang napangiti nang lumitaw ulit ang pinto. Then again, she hesitated.
'Hinahanap pa rin kaya ako ni Sin?'
Kinuha niya ang pocket watch sa kanyang bulsa at sinilip ang oras. Hindi na naman ito gumagana. Napabuntong-hininga si Snow White. 'May topak palagi itong relo na 'to.'
Nang makalabas sa silid si Snow, agad niyang sinilip ang bintana. Papalubog na ang araw. Binalot ng katahimikan ang mansyon ng Seven Deadly Sins.
Then, she heard footsteps.
'Shit!'
Agad niyang tinakpan ang bibig ng Clockwork baby at tumakbo sa kabilang dulo ng hallway. Kabadong pinakinggan ni Snow ang boses ni Sin na umalingawngaw sa ikatlong palapag. Her heart pounded nervously as she hid behind a vase.
"Come out, princess. You know I won't hurt you..."
Papalakas nang papalakas ang yabag ng mga paa ni Sin. He chuckled and spoke teasingly, "Mukhang kakagaling mo lang sa Room of Nightmares. Kaya pala hindi kita mahanap-hanap kanina. Nakita mo ba roon ang kinatatakutan mo?"
Room of Nightmares. Katulad ng hinala ni Snow, tanging isang bangungot lang ang lahat ng 'yon. That made her a little bit relieved.
"That room reflects your innermost fears and doubts, baby.. it must've been traumatic. Come out, and I'll kiss all your fears away."
Muling narinig ni Snow ang tunog ng kanyang mga paa. Papalapit na ito sa kinaroroonan niya. She watched his shadow from the adjacent wall. Pigil-hininga niyang pinakinggan ang kasalanan na mukhang aliw na aliw sa kanilang laro.
"I can feel your presence, Snow.. nasa malapit ka lang. Sa tingin mo ba, matataguan mo ako?"
"...."
"It's better this way. Hindi na maguguluhan ang puso mo ngayong magkakasama na kaming walo sa iisang katawan. I can be any sin you want me to, because I am all of them... You and I could be a happily ever after."
Ramdam ni Snow ang kapangyarihang nananalaytay kay Sin. Huminga siya nang malalim at matapang na tumayo mula sa kanyang pinagtataguan. At the same time, Sin was standing a few feet away from her, smirking victoriously. An irresistable charm that can deceive any girl.. too bad Snow isn't normal.
"I win."
Snow White smirked. "No, you didn't."
Binalingan niya ang bintana. Nanlaki ang mga mata ni Sin nang mapagtantong tuluyan nang lumubog ang araw. Tapos na ang oras niya sa paghahanap. His mouth fell open in shock. Afterwards, he clenched his jaw and shrugged.
"Fine. Y-You win.."
Ngumiti nang malawak si Snow, "So, we're gonna separate the eight souls in your body now. Right?"
Napakamot ng ulo si Sin. He looked like a boy getting all shy and confused. It almost looked cute. "Err.. yeah. About that, you see.."
"Ano?"
"Hindi ko pwedeng gawin ang spell sa sarili ko. In order to make the spell work, another person should do it. Kaya nga't si Pride ang naghiwalay kanina sa mga kaluluwa nina Greed at Envy."
Kumunot ang noo ni Snow. "Kung... Kung si Pride ang naghiwalay sa kaluluwa nina Greed at Envy, bakit hindi io nagtagumpay? Bakit nagkabuhol-buhol kayong walo?"
Sin shrugged and got a bag of potato chips out of nowhere. "Pumalpak si Pride kanina kaya't heto ang nangyari. His knowledge about the spell isn't enough, that's why he failed." Sabay kain ng potato chips.
Napasimangot si Snow. Kung hindi rin pala talaga alam ni Pride (na nasa katawan ni Sin) ang spell, at hindi rin niya pwedeng gawin ito sa sarili nilang katawan, then that leads her with one option left...
"Kailangan kong pag-aralan ang spell?"
"Bingo." Sin winked at her and laughed. "Good luck, darling!"
Inis na napabuntong-hininga si Snow. 'Atleast hindi na siya papalag kapag sinubukan ko silang paghiwalayin.' Sumasakit na rin yata ang ulo niya sa lalaking ito. She walked towards him and thrusted her Clockwork baby in his arms. Gulat na kinarga ni Sin ang sanggol na iyak nang iyak.
"U-Um.. anong gagawin ko sa bloke ng kahoy na 'to?"
Snow White rolled her eyes, "Alagaan mo! Nasa loob mo ang kaluluwa ni Chandresh, 'di ba? Well, he's the self-proclaimed father of that baby. Kaya obligado ka nang alagaan si Clockwork baby, daddy Sin."
"WHAT?! W-Wait, hindi ako maru---"
"Kung nakakayanan mong magsalamangka ng potato chips mula sa kawalan, I'm pretty sure taking care of a baby is easy for you. Ciao!"
And with that, Snow White left the powerful sin alone to deal with a baby who was having tantrums. Sino bang nagsabing wala siyang karapatang magmanipula ng demonyo?
'Gantihan lang 'yan, Sin.'
---
Thou wast all that to me, love,
For which my soul did pine-
A green isle in the sea, love,
A fountain and a shrine,
All wreathed with fairy fruits and flowers,
And all the flowers were mine.
---"To One in Paradise", Edgar Allan Poe