"He Mila, wacht even," hoor ik Stefan roepen, "het spijt me dat ik Nathan's kantoor binnen kwam stormen. Jullie waren duidelijk ergens mee bezig."
Shit. Denk na, Mila. Redt de situatie.
"Geen probleem hoor, we hadden het gewoon over de wekelijkse financiën." Lieg ik.
Hij slaat zijn armen over elkaar heen, shit hij heeft het door. "Ik ben niet dom, Mila. Ik weet dat er iets speelt tussen jullie," zegt hij steng, ik wacht in stilte af totdat hij nog iets zegt, "heb ik gelijk?"
"Nee, natuurlijk niet." Lieg ik tegen hem. Het is niet zo dat er niets tussen ons speelt, maar ik weet ook niet wat het wel is. Het is allemaal gewoon erg ingewikkeld.
"Ik heb alleen het gevoel dat we niet de juiste klik hebben," zeg ik hem om van het onderwerp 'Nathan Koster' te verwisselen, "ik wist niet zo goed hoe ik het je moest zeggen."
Hij reageert teleurgesteld en zegt dat we anders gewoon opnieuw beginnen, als vrienden.
Ik zeg hem dat ik dat een heel goed plan vind. We beginnen opnieuw, als vrienden.