Chapter 14
“anong problema Andrea?” iyan agad ang tinanong saakin ni Andie pagkakitang-pagkakita palang niya saakin.
“Your gray T-shirt suits you; I like your hair style today too. Well, are you seducing me Andie?” I asked smirking.
Pumikit lamang siya at saka huminga ng malalim, yung tipong ang laki kong problema. Yun ang naging dating saakin.
“tama na yan” inagaw niya ang hawak kong glass of beer. “hwag ka ng uminom. Sabihin mo sakin”
Umiling lang ako. Ayokong sabihin sakanya. Kinakabahan lang ako, naguguluhan. Hindi naman dapat pang pag-usapan pa.
“wala nagyaya lang naman ako uminom kasi parang may problema ka” lihis ko. Kahit hindi ko alam kung meron nga ba talaga. Wala naman akong pakialam kung may problema siya o wala.
Sinubukan kong kalimutan yung nakaraan, sinubukan kong mamuhay ng hindi iniisip yun. Sinubukan ko. Pero hanggang ngayon nasa nakaraan pa din pala ako.
Pilit nilang binabalik saakin ang nakaraang ayoko ng maalala. Sinubukan kong kalimutan pero hindi ko magawa. Hinayaan ko nalang.
“Andrea what’s wrong?” umupo siya at hinawakan ang pisngi ko. Mali, hindi niya hinawakan ang pisngi ko, pinunasan niya ang tumulong luha galing sa mata ko.
“I’m just tired of this fucked-up life Andie. Sa pamilya pati na din sa mga araw-araw na pangyayari. Paulit ulit nalang”
“sshhh tama na” niyakap niya ako at pinapahintong umiyak. Bakit ba kapag nakayakap siya saakin ang gaan gaan ng pakiramdam ko? Bakit ngayon ko lang naramdaman ‘to?
“bakit hindi mo ako nilapitan nung nakita mo ako?” gusto kong malaman. Bakit hindi niya ako nilapitan noon? Bakit hindi niya ginawa ang ginagawa niya saakin ngayon?
“bakit ngayon ka lang dumating Andie?” pilit kong pinupunasan ang kung anong dumadaloy sa mga pisngi ko.
Nanatili lang siyang tahimik at hinahagod ang likuran ko.
“bakit ni minsan hindi ako nakaramdam ng pagmamahal? Bakit puro awa nalang?”
“tama na nandito ako Andrea. Kaibigan mo ako”
“bakit di mo ako nilapitan noon?” lumayo ako sakanya saka ko hinawakan ang kanyang mga braso para ilayo saakin.
“hindi ko alam Andrea. Hindi ko alam” sincere niyang sagot saakin. Hindi ko din alam kung nabit ko iya tinatanong ng ganito. Ni hindi ko nga alam kung nakakaabala na pala ako.
“bakit may mga taong pilit kang binabalik sa nakaraan?” napansin kong napalunok siya pagkatapos kong magtanong. Siguro hindi din niya alam. Siguro di niya kayang sagutin. O baka naman kasi awang-awa na siya saakin ngayon.
Sirang-sira ang buhay ko ngayon dahil sa letcheng nakaraan na yan. Bakit hindi nalang nila kalimutan yun? Bakit?
“OA ba ako Andie? Ni hindi pa nga nila sinasabi saakin kung alam ba talaga nila o hindi” tumawa ako, pero yung tawang basag at hindi talaga isang tawa ng isang taong nagagalak. Tawa siya ng isang taong mapagpanggap.
“ayoko…ayoko siyang pag-usapan” iyak ko sakanya. Pilit kong kinakagat ang labi ko para hindi ako maiyak ulit. Ayokong umiyak. Okay na ako. Nakarecover na ako.
Namuhay ako ng dalawang taon na hindi siya pinag-usapan. Namuhay ako na parang wala lang. hinayaan ko siya.
“hinayaan ko yun Andie” I do not care if I look hysterical right now.
Napahawak ako sa ulo ko dahil sa mga unwanted thought na naaalala ko.
“Andie sumigaw ako.” Halos pabulong kong sabi sakanya. Hindi lang ako ang mukhang naguguluhan ngayon, pati siya. Pati si Andie nagugulat saakin. “walang nakarinig saakin” I mouthed. Para akong nawawalan ng lakas. Parang nawawalan ako ng boses para magsalita.
Hinawakan ko ang t-shirt niya. Kumapit ako sakanya. “Andie!”
“sshhh, nandito ako Andrea” muli niya akong niyakap. “nandito ako, hwag kang matakot” do I look like I am? Pero tama siya! Takot na takot ako!
“Andie walang nakarinig saakin” iyak ko sakanya.
“pinagtaksilan ako ng itinuring kong bestfriend” kahit anong kagat ko sa labi ko para pigilan ang pag-iyak ko, wala na akong nagawa pa. basag na ang boses ko sa pagpigil sa mga luha ko, tuloy-tuloy sila na tila ba ngayon lang sila nakawala.
Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya saakin. “I’ll help you Andrea” umiling ako dahil alam kong wala naman siyang magagawa. Hindi niya ako matutulungan.
“kelanman Andie hindi mo din ako matutulungan” inilayo niya ako para makita niya ang mga mata ko. Hindi siya makapaniwala sa sinabi ko ngayon lang.
“I will listen to you Andrea, pwede kitang matulungan sa bestfriend mo. K-kung ano man ang gumagambala sayo. Andrea hwag mong isarado ang----“
Hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin niya dahil alam ko wala din naman siyang magagawa.
Wala. Kasi “hindi mo maibabalik ang panahong nagahasa ako Andie. Dahil kahit anong sigaw ko noon. Kahit anong hingi ko ng tulong sa bestfriend ko, iniwan niya ako. Nagahasa ako Andie. I was helpless.”
Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi kong iyon.
“alam mo bang halos tatlong beses ako maligo sa isang araw kapag may nakahawak o hinawakan akong lalaki? ALAM MO BANG DIRING DIRI AKO? Nakakadiri. Nandidiri ako sainyong mga lalaki. Parepareho kayo. katawan lang ang gusto niyo sa mga babae. Nakakadiri kayo”
“And. You. Are. One. Of. Them. Andie”
******
>.< ewan ko, medyo matagal pa siguro matatapos ito??? i think haha. ni hindi ba na-build up yung chemistry e wahahaha.
hala! na-rape daw si Andrea >.<
bahala naaa >.< hindi ako magaling sa ganto e.
vote and comment??? be a fan? T^T feeling ko pangit ng story ko XDDD bahala naaaaa >.<