Diana’s POV
I woke up in an unfamiliar place. I should be shouting now dahil hindi ko alam kung nasaan ako, pero wala akong lakas para gawin yun. Napakabigat ng pakiramdam ko. Kahit pagmulat lang ng mata ay parang hirap akong gawin.
Ipinikit ko ulit ang mga mata ko. Naalala ko ang nangyari kahapon kaya lalong bumigat ang loob ko. Bumangon ako pero hindi pa ako tumayo paalis ng kama. Pinagmasdan ko ang buong kapaligiran. Nasaan kaya ako. As far as I remember nasa sementeryo ako, pinuntahan ko ang mama ko at umulan ng malakas tapos wala na.
Bababana sana ako sa kama ng may gumalaw sa may sofa. Mukhang may natutulog dun kaya lang hindi ko makita kung sino. Nakatalukbong kasi siya sa kumot. Lumapit ako sa kanya at tinanggal ang pagkakatalukbong niya sa kumot.
Si Nathaniel.
Hindi ko napigilan ang mapangiti. Napakacute niya pala kapag natutulog. Tsaka mukhang nahihirapan siya sa pagkakahiga niya sa sofa. Mahaba ang sofa pero dahil sa tangkad niya ay hindi siya nagkasya. Wala pa siyang unan. Kawawa naman, hindi kaya sumakit leeg nito?
Hindi ko alam kung gaano ko siya katagal tinitigan. Napansin ko lang mukha talaga siyang anghel. Napakalayo sa supladong nakakaaway ko. Ang haba ng eyelashes niya take note curly din siya, walang panama ang eyelashes ko. At ang ilong niya, tamang-tama lang ang pagkatangos. And then ang lips niya, ang pula…..
Napalingu-lingo ako. Parang bigla akong kinabahan sa naisip ko. Masama na nga pakiramdam ko kung anu-ano pang naiisip ko.
Lalabas na sana ako ng kwarto. Kaya lang pagtalikod ko ay biglang may humawak ng braso. Medyo nagulat pa ako. Kasi naman eh, tinitigan ko kaya siya kanina paano na lang kung nahuli ako.
“nagising ba kita? Pasensiya ka na, hindi ko sinasadya.”
Hindi siya sumagot. Nakatitig lang siya sa akin habang hawak pa rin niya ang kamay ko. Hinihila ko kaso ayaw bitawan.
“Nathaniel?”
Hindi pa rin sumasagot. Ano ba to. Gising ba to? Or baka dilat lang ang mata kapag natutulog.
Oh my god, ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Kasi naman eh, iba kasi iyong titig niya. Hindi ako sanay. Unlike dati hindi nanlilisik ang mga mata niya ngayon. Actually, fondness and care ang nakikita ko sa mga mata niya. Which is hindi ko alam kung bakit.
Baka nananaginip lang talaga to.
Inis na inis sa akin ang lalaking to.
That’s why, his stares right now are not for me.
“Nathaniel, hoyyyy”
“U-uuh”
Nananaginip nga.
“Gising ka na pala”
“Yeah…. Ahhhh--- kamay ko”
“Uh… I’m sorry”
Binitawan nga niya ang kamay ko. Tapos bumangon na siya at tumayo sa tapat ko. Hinawakan niya ang noo ko. Napaatras ako ng konti. Nagulat ako eh.
“You’re still hot.”
Hindi ako nakasagot agad.
Ako lang ba or talagang bumait siya?
“Hey… Are you alright.”
“Ah--- oo. Okay na ako.”
“Is there anything you need?”
“Wala. Ahhhh. Itatanong ko lang kung paano ako napunta dito.”
“Oh, that one….”
“Ano?”
“Pumunta ako sa semeteryo and I saw you there. I don’t know where you live so I brought you here.”
“ganoon ba”
God. This is so awkward. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Tapos nandiyan pa rin iyong titig niya. Sumasakitpa ang ulo ko.
“Ang damit ko?” ngayon ko lang napansin. Iba na pala ang suot ko.
“Pinabihisan kita sa mga maids. Basang-basa ka kasi.”
Kahit kalian talaga ang tanga ko. Siyempre nagpaulan ako kahapon kaya malamang basa ako. At malamang din bibihisan nila ako dahil baka mamatay ako pag di nila ginawa iyon.
“You should rest more”
“No. Hindi na. Kailangan ko na umuwi.” Malapit na kasing mag-alas-otso, nakita ko sa orasan sa table, malamang nag-aalala na sa akin sila papa.
James POV
“No. Hindi na. Kailangan ko na umuwi.”
Mukhang naiilang siya sa akin. And I’m at fault. Hindi ko kasi mapigilan ang titigan siya. When did she become this pretty?
The fact na kagigising lang niya at may lagnat pa. Kanina nga pagkagising ko ay medyo naalimpungatan ako. Akala ko anghel ang nasa tabi ko. And because angels don’t exist I thought nananaginip pa rin ako.
Isa pa, hindi ko pa rin mapigilan mag-alala. Tapos hindi ko pa alam kung anong problema niya. Gusto ko sana itanong pero alam ko naman na hindi pwede. We weren’t friends, remember. So I’m staring her, hoping na may makita ako.
Kaso wala akong ibang makita kung hindi ang cute niyang expression habang naiilang sa akin.
“Kaya mo na ba? Mataas pa rin lagnat mo”
“Hinahanap na kasi ako sa amin eh”
Sinabi ko na sa kanya na ihahatid ko na siya, magbibihis lang ako sandali pero tumanggi siya. Kaya na daw niya umuwi mag-isa. Matigas talaga ang ulo. Kaya lang mas matigas ang ulo ko.
Wala rin siyang magawa kung hindi ang magpahatid sa akin. Dahil hindi ko siya pauuwiin. Baka kung mapano pa siya. Hindi pa nga nawawala ang lagnat niya.
I asked her exact address. Pero hindi niya sinabi. Hindi daw kasi niya alam, kalilipat lang daw nila, kaya ituturo na lang niya ang daan. Ayoko sanang maniwala, kasi sino ba naman ang hindi nakakaalam ng address niya pero alam ang daan, pero nanahimik na lang ako. Pagbibigyan ko muna sa ngayon ang babaeng ito. Maysakit eh.
Malayu-layo pala ang bahay nila. Lalo pa ata siyang nagging malayo dahil sobrang tahimik ng kasama ko. Ang pag-inhale at exhale lang ata niya ang naririnig ko.
After ng halos isang oras na biyahe. At after ng ilang liko sa kanan at liko sa kaliwa ay nakarating din kami sa isang bahay. It’s not on an exclusive subdivision pero mukhang okay naman ang bahay nila. Can I say their house is ordinary? Kasi compare sa bahay namin ay maliit siya by three or four times.
Wala akong anumang intensiyon na magyabang. Iyon lang talaga ang totoo.
Nagpark na ako sa harap sa gate ng bahay na itinuro niya. And then magkasabay kaming bumaba.
“Pwede ka nang umalis. Kaya ko na to.”
“kanina ko pa napapansin na parang itinataboy mo ko ah…”
“Hindi naman sa ganon Nathaniel, nakakahiya na kasi. Masyado na kitang naaabala.”
Tinitigan ko siya ng maiigi. Pakiramdam ko kasi may tinatago siya eh. Kaso ang cute niya talaga kapag naiilang, hindi tuloy ako makapag concentrate.
“Okay sige aalis na ako.”
Tumango lang siya. Tapos nang pabalik na ako sa kotse ko ay bigla niya akong tinawag.
“Salamat”
I smiled at her. Tapos binawi naman niya agad ang tingin niya. Pumasok na ako sa kotse at pinaandar. Tumingin ako sa side mirror at nakita ko siya habang nagdodoorbell.
Napasmile na naman ako.
What the heck is happening to me?
She just said thank you pero parang ang saya ko na.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Author’s Note
Thank you so much for giving your time on my story…
Sana hindi kayo magsawa….
I hope you guyz continue on supporting me…
Thanks again
Anyways
Don’t forget to
Vote
Comment
And be a fan
Kung hindi pa…..
Maraming salamat.