Een jongeman met hazelbruin, gekruld haar staat bij de deur van mijn kantoor met een stapel papieren in zijn hand. "Uh, de creditcard doet het niet." Zeg ik iets wat beschaamd. Lachend komt hij naar me toe en bekijkt het beeldscherm.
"Dat komt omdat je dit," hij selecteert ondertussen het creditcardnummer, "hier moet plaatsen, want nu moet hij het doen." Hij klikt nog een keer op het groene knopje en dan staat er in het beeldscherm dat mijn hotelboeking bevestigd is. Hoe deed hij dat?
"Ik voel mezelf nu zo dom." Zeg ik hem lachend.
"Geeft niet, het is ook lastig. Je leert het nog wel." Zegt hij lachend. "Je bent nieuw hier, toch?"
Ik knik met een kleine glimlach naar de jongeman en steek mijn hand uit. "Mila de Bruijn." Zeg ik hem. Zijn blauwe ogen staren recht in die van mij. Hij is best aantrekkelijk moet ik toegeven.
"Stefan de Groot."
"Wat doet zo'n mooie dame in een kantoor? Je kan model worden." Vraagt hij me. Ik voel mijn wangen gloeien door zijn complimentje en wendt mijn blik gauw naar de computer.
"Ik had een baan nodig en Meneer Koster vond me geschikt voor deze baan."
"Begrijpelijk," zegt hij als hij zijn hand uitsteekt, "ik zou je ook aannemen."
"Ik kreeg dit mee van meneer Koster. Dit," zegt hij terwijl hij een stapel met papieren op mijn bureau legt, "moet voor vijf uur vanavond verwerkt zijn in het systeem. Sorry, het zijn orders van de baas." Mijn ogen worden groot bij het idee, dit moet voor vijf uur af? Oh mijn god. Ik kijk snel naar de klok en bereken dat ik nog maar twee uur de tijd heb. Dit ga ik nooit afkrijgen.
"Ik kan je wel helpen, als het nodig is." Stelt hij voor. Eerlijk gezegd klinkt dat ideaal. Ik heb namelijk nog geen ervaring met boekhouden en dit systeem is al helemaal een raadsel voor me. Ik weet niet eens waar ik het moet invullen.
Stefan pakt een stoel erbij en zet hem naast die van mij. Stap voor stap helpt hij me met het verwerken van de papieren. De tijd vliegt voorbij als je het druk hebt en als je goed gezelschap hebt. Stefan en ik blijken van dezelfde dingen te houden: we hebben dezelfde muzieksmaak, we houden van dezelfde soort koffietentjes, hetzelfde eten en we houden allebei van gin&tonic.
Helaas hadden we om vijf uur de papieren nog niet allemaal verwerkt, waarschijnlijk doordat we te veel gekletst hebben, maar daar had Stefan de perfecte oplossing voor. "Zullen we anders de formulieren afmaken in de koffietent hier vlakbij. Ik weet zeker dat je het er leuk gaat vinden, want het is super klein en schattig. Net als jij." Ik kijk hem iets wat verbaasd aan, maar dan kleuren mijn wangen. Hij vindt me dus schattig...
"We kunnen er een kleine date van maken." Stelt hij voor.
"Een date?" Vraag ik hem dan plagend en flirterig.
"Als jij het goed vindt?" Vraagt hij met een knipoog. Hij heeft nu ook rode wangen en krabt zenuwachtig achter zijn oor. "Het is een date." Zeg ik zelfverzekerd. De blik in zijn ogen veranderd meteen en ook ontstaat er een enorme glimlach op zijn lippen.
"Ik ga mijn spullen bij mijn bureau halen, zie ik je over vijf minuutjes beneden?" Vraagt hij opgewonden. "Ja, is goed."
Hij rent richting de liften en verdwijnt daardoor uit mijn zicht. Heb ik zojuist een date geregeld met een super lieve jongen? Ik heb al twee jaar niet gedate. Vlinders vliegen door mijn buik terwijl ik alle papieren in mijn tas stop.
Ik heb een date.
Oh mijn god ik heb een date.