Sa lahat ng inaasahan ni Sloth para sa araw na ito, isa na "ang biglaang pagkatok ni Snow White sa pinto ng Control Chamber habang natataranta at humihingi ng tulong" sa mga hindi niya kinikinitang mangyari. Kanina lang, nang pagbuksan niya ito ng pinto, nagulat na lang si Sloth nang sabihin nitong may nangyayaring masama sa kanilang kapatid.
"Sloth! I-It's Pride! He needs help!"
From the monitors, Gluttony overheard her anxiety and quickly ran down the halls with them. 'Bakit ba palagi na lang nakakapagod ang mga nagaganap dito sa mansyon?' Pero agad ring nawala ang kanyang katamaran nang maabutan si Pride sa sahig ng Conference Room. Sloth's blood ran cold upon seeing Pride hunched on the floor, weak and vomitting blood. Nanlaki ang kanyang mga mata nang unti-unting umabot sa kanilang paanan ang maitim na dugo, raw and crimson red. Agad nilang napansin ang panginginig ng mga kamay ng kanilang panganay. 'What the fuck is happening to him?!' Even Gluttony looked pale!
"PRIDE?!"
Hindi ito sumagot sa kanila.
"Fuck! Sloth, kailangan nating ipaalam sa iba!"
"Private study. Now!"
Mabilis nilang dinaluhan ang kapatid at inilipat ito sa kanyang private study---their eldest would kill them if they attempted to teleport to his bedroom. Habang naglalaho sila sa hangin, napansin ni Sloth ang bakas ng pag-aalala at takot sa mga mata ni Snow. 'Ano bang nangyayari kay Pride?', Sloth mentally cursed. Her image soon dispersed into oblivion as they teleported Pride away from the mortal.
*
"He's burning up. Kailan pa siya huling nakaganito?" Tahimik na sabi ni Greed habang sinusubukang alamin ang sakit ni Pride na kasalukuyang nakahiga sa sofa at nagliliwanag ang katawan. Kanina pa ito walang malay at hindi tumutugon sa pagtatanong nila. Pride's pale body glowed red as Greed stood beside him.
"Hindi ko na matandaan. I actually think nothing like this has ever happened to that bastard before." Napapailing na lang si Wrath. Sumasakit na rin yata ang ulo niya sa mga nangyayari.
"Pride never had a fever before! Baka naman false alarm lang 'to? T-This can't be happening to him.."
"Bullshit, Envy! This isn't a damn fever, can't you see?!" Asik ni Lust sa kapatid. Mukhang mainit pa rin ang dugo nito sa panggigisa niya rito kanina, "Alam nating pare-pareho na si Pride ang huling nilalang sa Underworld na madadapuan ng walang-kwentang sakit."
Mahinang natawa si Gluttony, ngunit walang galak sa tinig nito. A lifeless laughter as he tried to smile, "That's right. Pride is too prideful even for that.."
Napabuntong-hininga sila pare-pareho. Pride's breathing became uneven at napapitlag na lang sila nang sumigaw ito. Tila ba hirap na hirap. Gluttony and Lust had to hold him down, until he fell into a deep sleep again.
"This isn't ordinary for him, that's for sure. Hindi ganito ang epekto dapat sa kanya kahit pa sabihin nating naubos ang enerhiya niya kagabi. This is severe, brothers."
Greed's face twisted into confusion as he finished speaking. Nagmulat ito ng mata at tiningnan ang mga kapatid na mukhang may sari-sarili na namang mundo. Alam niyang narinig ng mga ito ang sinabi niya, they're just pretending not to be bothered by Pride's condition. Napabaling ang atensyon ni Greed nang may kumatok sa pinto. Sumilip sa loob si Snow, may dala-dalang tsaa.
"I-Is he alright?"
Nagkatinginan ang magkakapatid. Tension grew as they struggled for words. In the end, Sloth was the one to answer her, "He'll be fine. Unfortunately, he can't take his daily tea. Not today." Bago pa man makasagot ang dalaga, marahan na siyang pinagsarahan ng pinto ng prinsipe ng katamaran.
Huminga nang malalim ang anim. Sa totoo lang ay hindi na nila sigurado kung kailan pa makakapag-tsaa ulit ang panganay nila. Tea time seems so far away now that Pride laid fragile inside his own private study.
*
"Masama ang lagay niya.. This is my fault."
Inside her bedroom, Snow White sat on the floor. Her face was buried in her hands, the tea set settled next to her. Matagal nang lumamig ang tsaa ni Pride. Matagal nang lumipas ang oras niya para inumin ito. Sa totoo lang, hindi na alam ni Snow kung ilang oras na ang lumipas magmula nang ipagtabuyan siya sa private study. Hindi man niya nakita ang lagay ni Pride, napansin naman niya ang pangamba sa ekspresyon ng magkakapatid. 'They may be demons, but sometimes they're not good at hiding behind those masks', mapait niyang isip at lalong ibinaon ang mukha sa mga kamay.
Napadaing na lang si Snow nang biglang kumirot ang tattoo sa leeg niya. "S-Shit!" Kinagat niya ang dila niya para mapigilan ang pagsigaw. Soon enough, she tasted her own blood.
"Wala kang kasalanan, Snow. Don't blame yourself for the misfortune of that vile monster."
"Well, if only I had been honest with that 'vile monster', e 'di sana hindi siya naghihingalo ngayon!" Hindi na naawat ni Snow ang sarili. Her sudden outburst was also an unexpected reaction to her. Nakasimangot lang sa kanya si Chandresh, pero nang makita ng binata ang nakakuyom niyang mga kamao, his facial features softened. "Snow, stop caring for those who don't even give a shit if you die tomorrow. Mga demonyo sila. Ilang beses pa ba kitang babalaan?"
"...."
"Ilang siglo nang nabubuhay ang magkakapatid na 'yon. Surely, something as ordinary as a fever won't kill them, right?"
Pero ramdam ni Snow na hindi ito isang ordinaryong sakit. She has a feeling that Boswell is involved. 'Pero paano? Hindi pa naman niya nilalapitan si Pride!' Huminga siya nang malalim at pinilit na tumayo. She needs to talk to Pride. Sa totoo lang, kanina pa siya binabagabag ng konsensya niya. If she told them the truth, would everything be alright? Would they win this war against Boswell?
Hindi na niya alam.
Ang kalahati ng utak niya, nagsasabing maging makasarili siya't huwag pagpadala sa emosyon. Kung sasabihin niya ang koneksyon niya kay Boswell at ang sumpang inilagay nito sa kanya, malamang nga magising na lang si Snow sa isa sa mga kabaong ni Envy. Still, the other half of her mind was encouraging her to just tell them everything she knows. Bahala na..
Unfortunately, that side of her is winning.
"Saan ka pupunta?"
"M-May itatama lang ako. Dito ka lang Chandresh."
Sa gilid ng kanyang mata, nakita niyang umirap ang binata. "Seriously. Saan pa ba ako pupunta? Tsk." Tipid na napangiti si Snow at sinimulan nang tahakin ang daan palabas nang napasigaw siya sa sakit. "AAAHH! DAMN IT!" Agad siya napahawak sa parte ng kanyang leeg kung nasaan ang tattoo. Para bang sinusunog na nito ang kanyang balat. Biglang nanghina si Snow at napaluhod, in her head, the ticking sounds of clocks resonated.
"Snow?!"
Chandresh's voice slowly tuned out.
Nahihirapan nang huminga si Snow White at pakiramdam niya ay unti-unting binabali ang mga buto niya sa katawan. Umalingawngaw sa tahimik na silid ang kanyang mga sigaw. Snow cried for help, hoping that one of the sins would hear her.. pero huli na ang lahat. Hindi na niya maramdaman ang sariling katawan. She stood up, firm and aggressive. It's like someone else was manipulating her.
'Hello, Snow.'
Mr. Boswell's voice. Hinanap ni Snow ang pinaggagalingan nito, pero hindi niya makita. She soon realized that his voice came from inside her head. "A-Anong ginagawa mo?!" Sigaw niya rito. Tumawa lang ang malalim na boses at sinabing, "This is the first night of your curse. Enjoy, my little Snow." At napalitan ng nakabibinging tunog ng mga orasan ang boses sa utak ni Snow. Hindi na niya namalayang naglalakad na pala siya papunta sa salamin. 'Teka, hindi ako ang kumo-kontrol sa katawan ko!' She attempted to stop, but it was no use. It's like her body had a mind of its own.
Nang maharap na siya sa salamin, para siyang nanlata sa nakita. Hindi niya sigurado kung siya pa ba ang nasa repleksyon.
Her skin turned to coal-black. Tuyo at parang bangkay. Nakita niyang tumangkad siya ng ilang pulgada at humaba ang kanyang mga braso't binti. She almost screamed upon seeing the face who stared back at her in her reflection. Twisted, with sharp and pointed teeth. Kahit ang sarili niyang mga mata, hindi na niya makilala. Muli siyang binalot ng kaba nang ngumiti ang halimaw sa kanya.
'THIS IS MADNESS! WHAT'S HAPPENING TO ME!?'
Nakita niyang umilaw muli ang salamin niya't ipinakita roon si Chandresh. His eyes widened in horror when he saw her. "SINO KA?! ANONG GINAWA MO KAY SNOW?!" Galit na sigaw ng binata sa kanya. Malamang nagtago lang ito kanina nang marinig ang pagtahimik niya. Akala siguro ni Chandresh ay nasa mabuting kalagayan na si Snow the moment she stopped screamimg.. We'll, he was wrong. Very wrong.
'Chandresh, tulungan mo 'ko!'
Pero walang lumabas na boses sa bibig ng halimaw. Pinanood na lang ni Snow ang pagwasak nito sa salamin. Shards of glass scattered through the air in a split second. Sa bilis ng halimaw na kumokontrol sa kanyang katawan, nagawa nitong umalis bago pa man lumagapak ang basag na salamin sa sahig. The monster jumped out of the window and into the cold night. Sa kanyang likuran, narinig ni Snow ang ingay na dala ng nabasag na salamin.
'Stop! Damn it!'
Pero kahit anong sigaw niya sa kanyang isip, hindi nakikinig ang halimaw. Snow watched in horror as her monster self jumped over the gates. Soon, she ran into the dark forest. Mukhang alam na ni Snow kung saan ang punta nito. Again, for the nth time in her life---she felt helpless.
*
At night, Eastwood looks like a scene from a mystery-thriller movie. Mangilan-ngilan lang ang mga taong gumagala sa madidilim na lansangan. The night chill swept past several beggars, ang ilan ay nagbibilang ng mga perang ninakaw nila mula kaninang tanghali. Sa ilang mga eskinita, may mga palaboy na gumagamit ng rugby at nagpapakanulo sa iba pa nilang masasamang bisyo. Hindi lingid sa kaalaman nila, mayroong isang matandang babaeng inatake sa puso, ilang kanto lang ang layo sa sentro ng siyudad.
'Saan ako pupunta?'
Iyan ang paulit-ulit na tanong ng matandang ginang habang hawak ang parte sa kanyang dibdib. Nakalupasay na siya sa malamig na sahig ng isang intersection, ni wala man lang dumaraan para tulungan siya. Her white-gray hair fell into a mess and her wrinkles indicated her not-so-young age. 'Saan ako pupunta kapag namatay na ako?', naghihingalo nitong isip sa sarili. Aaminin niya, hindi siya naging mabuting tao, pero sana naman makalusot siya sa langit. Lahat naman tayo, iyon ang pinapangarap, 'di ba?
In her last breaths, she saw something in the shadows move. Nanghihina niyang sinubukang tingnan kung ano iyon kahit pa nanlalabo na ang kanyang paningin.
Nang makita niya ang halimaw na nakamasid sa isang gilid, para bang alam na ni Aling Remedios kung saan siya dadalhin ni kamatayan.
The monster towered over her, death in the appearance of a beast with long limbs and a twisted smile. Nanindig ang kanyang mga balahibo nang lapitan siya nito, at sa isang iglap ay natapos na ang paghihirap ng matanda. Its claws dug deep into her skin, a pain that was worse than death.
"AAAAAAAHHHH!"
Sparks of white light--resembling fireflies--fluttered out of her body. Kinuha ito ng halimaw at isinilid sa pendant ng mansanas na nakasabit sa leeg.
Sa kabilang dako ng mga pangyayaring ito, nagpupumiglas si Snow mula sa pagkakagapos sa sariling isip. Hindi niya makontrol ang kanyang katawan. Kahit pa magwala siya rito at magmura nang paulit-ulit, alam ni Snow White na para bang bumalik na naman siya sa loob ng isang kulungan.
'Hindi! Shit, TAMA NA!'
Her pleas fell on deaf ears.
Lumalalim na ang gabi, ngunit nagsisimula pa lang ang trabaho ng halimaw na kumokontrol kay Snow.
*
Bagot na bagot na inayos muli ni Sloth ang mga papeles sa Segregation Office. Dumako ang mga mata niya sa orasang mas matulin pa sa kuneho ang pag-ikot. Wala nga palang kwenta ang oras sa lugar na ito, katulad ng sa mansyon. Sloth sighed and turned to Lust who was busy flipping through a nude magazine. Napairap ang bunso sa magkakapatid at nagsalita, "You're a professional pervert, you know that?"
"Ayaw mo?" Ngumisi si Lust at ipinakita kay Pride ang magazine na naglalaman ng mga hubo't hubad na mga larawan ng kababaihan. Sloth didn't even eyed the picture and frowned. "Nah. Too boring."
"Well, everything bores the hell out of you! Kaya walang kwenta ang buhay mo eh."
"Sinasabi mo bang 'productive' ang sa'yo?"
"Yeah! My life is 'reproductive', awesome..and sexy."
Nagkibit na lang ng balikat si Sloth at kinuha ang unan na kanina pa nakapatong sa ibabaw ng mesa. Hindi siya pwedeng matulog. Sa tansya niya, umaga na pero hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising si Pride. 'What's happening to him?' Napabuntong-hininga na lang siya't binasa ang mga papel. Nakakatamad man itong gawin, pero dahil wala ang panganay, they need to fill-in his place.
Sloth's eyes widened in shock. Agad rin niyang nabitawan ang mga papeles at mabilis na bumaling kay Lust. The Prince of Temptation raised an eyebrow at him, "What's the matter, lazy-ass?" Pero natigilan rin ito nang makita ang seryosong ekspresyon sa mukha ng kapatid. Isa-isang inilaglag ni Sloth ang mga papel.
Blank sheets scattered on the floor.
"Walang ni isang record ng namatay na makasalanan kagabi. T-Their souls aren't listed anywhere!"
"Fuck! Paano nangyari 'yon?!"
"Aba, malay ko! I was just sitting here!"
Lust narrowed his eyes at the files. Blangko lahat. Tsaka niya lang naalala na wala pa pala silang koleksyon mula pa kahapon. He wasn't good at math, but considering the time frame.. "Kung oras ng mortal ang pag-uusapan.. I-Isang buong araw na tayong walang koleksyon." Nang lumabas iyon sa kanyang bibig, agad na naikuyom ni Lust ang kanyang mga kamao, the magazine no longer interesting to him.
'No collection. Sana mali ang iniisip kong nangyayari ngayon..'
Alam nilang nagsisimula pa lang ito ng kalbaryo nila.
---
Humans, I am Death at your door
do not hide nor delay;
because, my dear,
we are destined to meet half-way.
So tell me, my friend,
does it hurt to die?
Or does it hurt worse
to live in shattered lies?
Everybody bleeds
behind a mask you hide,
to try and live a life
and forget the sadness inside.
But have you ever realized
that is the art of living?
to accept the fate of Death
and appreciate the heart still beating.
---"Death",
Nox Vociferans