Το πρωί ξυπνάω και αφού βάλω τις φόρμες μου σηκώνομαι και πηγαίνω προς την κουζίνα για να ετοιμάσω πρωινό για μένα και την Κασσάνδρα, την μαμά μου.
Είμαι σίγουρη πλέον για τα αισθήματα μου, θέλω μόλις βρούμε τον Απόλλωνα να γίνει μία νέα αρχή με εμάς του τρεις.
Φτιάχνω το κακάο μου και τότε ακούω τα βήματα της Κασσάνδρας.
"Σε ξύπνησα;" Την ρωτάω καθώς γυρνάω προς το μέρος της.
"Όχι είχα ξυπνήσει εδώ και ώρα" απαντάει καθώς βάζει ένα ποτήρι νερό. Χαίρομαι που νιώθει άνετα.
Καθόμαστε και μιλάμε και μετά από λίγο ακούω το κουδούνι να χτυπάει. Πηγαίνω να ανοίξω και αντικρίζω τον Έκτορα στο κατώφλι με μια σακούλα από τον φούρνο δίπλα
"Μωρό μου καλημέρα. Σου έφερα τα μπουρεκακια με τυρί που σου αρέσουν"λέει καθώς μπαίνει μέσα και με φιλάει στο στομα. Πόσο καλά με ξέρει αυτός ο άνθρωπος. Εμένα και αυτά που μου αρέσουν.
"Καλημέρα" πλησιάζω τα χείλια του για να του κλέψω ένα φιλί ακόμα και μπλέκω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του. Ξέρω πόσο του αρεσει και σιγουρευομαι από το μουγκρητό που ακούω
Τον παίρνω από το χέρι και πάμε προς την κουζίνα. Αφήνει τα μπουρεκακια στον πάγκο και ορμάω σε αυτά ενω αυτός μιλάει με την Κασσάνδρα.
"Θέλω να αρχίσουμε να ψάχνουμε για τον Απόλλωνα" την ακούω να λέει
"Εντάξει πρέπει όμως να σκεφτούμε από πού θα αρχίσουμε"της απαντάει ο Έκτορας
Πηγαίνουμε προς το σαλονι για να καθήσουμε και να βρούμε τι θα κάνουμε και τότε εμφανίζεται η Άρτεμις μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης. Χαμογελαστή αγκαλιάζει την Κασσάνδρα και μας χαιρετάει μετά εμένα και τον Έκτορα.
"Χαίρομαι τόσο πολύ που κατάφερες να βρεθείς και είσαι καλά" λέει η Άρτεμις
"Πάνω στην ώρα, πρέπει να αρχίσουμε την αναζήτηση του Απόλλωνα"λέει η Κασσάνδρα. Θέλει πολύ να βρει τον αγαπημένο της και δεν την αδικώ αντίθετα και εγώ στην θέση της έτσι θα έψαχνα τον Έκτορα μου.
"Ο Δίας όταν τον ειχε καταραστεί μέσα στα λόγια που είπε ήταν πως θα είναι εκεί που άρχισε η αγάπη"λέει η Άρτεμις και η Κασσάνδρα αρχίζει να σκέφτεται καθώς είναι η μόνη που ήταν εκεί και μπορεί να ξέρει.
"Η αγάπη μας άρχισε στην Τροία αλλά δεν υπάρχει όμως πια" ψυθηριζει η Κασσάνδρα
"Αυτό τότε μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα, πως πρέπει να πάμε στο παρελθόν πριν την καταστροφή της Τροίας"ακούγεται ο Έκτορας
"Μπορεί γίνει κάτι τετοιο;" Ρωτάω τρομαγμένη και ως απαντηση ξαφνικά εμφανιζόμαστε σε ένα στενό στην αγορά της Τροίας. Κοιτάω γύρω και ο Έκτορας με πλησιάζει για να με ηρεμήσει. Τα ρούχα μας έχουν αλλάξει και έχουν αντικατασταθεί με ρούχα της εποχής. Ο Έκτορας έχει την κανονική του μορφή όπως πάντα και φοράει μια μαυρη πανοπλία που τον κάνει να δείχνει επικίνδυνος αλλά συνάμα όμορφος. Η Άρτεμις επίσης φοράει και αυτή την πανοπλία της και κρατάει το τόξο της.
Η Κασσάνδρα φοράει αρχοντικά ρούχα
Και εγώ τέλος κοιτάω τον εαυτό μου που φοράω κάτι παρόμοιο με τα νεαρά κορίτσια της εποχής μάλλον.
"Πρέπει να φτάσουμε στο παλάτι, εκεί τον γνώρισα, εκεί έγινε η αρχή" λέει η Κασσάνδρα μετά από λίγο.
"Ναι αλλά πώς θα το κάνουμε αυτό;"ρωτάω καθώς ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται και νιώθω σαν σε όνειρο.
"Κανονικά λες και είμαστε άνθρωποι αυτής της εποχής, δεν πρέπει όμως να δώσουμε στόχο γιατί αν πεθάνουμε εδώ δεν θα καταφέρουμε να ξανά γυρίσουμε στον δικό μας κόσμο και θα μείνουμε εδώ για πάντα." Λέει η Άρτεμις
Αμέσως ο Έκτορας παίρνει το χέρι μου στο δικό του και αρχίζουμε να περπατάμε στην αγορά ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν δείχνουν να μας παρατηρούν ιδιαίτερα. Φτάνουμε στα προπύλαια του παλατιού και τρέχουμε μέσα για να μην μας δουν οι φρουροί που κάνουν περιπολία. Μπαίνουμε στο παλάτι και γουρλωνω τα μάτια μου από τα πλούτη που αντικρίζω γύρω μου.
Η Κασσάνδρα προπορεύεται και αρχίζουμε να πηγαίνουμε το πίσω μέρος του παλατιού.
"Στον ναό τον συνάντησα πρώτη φορά"λέει καθώς την ακολουθούμε
Φτάνουμε εκεί και η Κασσάνδρα ανοίγει την μεγαλη βαριά πόρτα. Προχωράμε στο εσωτερικό του ναού που είναι αφιερωμένο στον Απόλλωνα και κοιτάμε γύρω.
"Δεν υπάρχει τίποτα"ακούω τον Έκτορα να λέει
"Μα πως γίνεται αυτό; Εδώ έγινε η αρχη."απαντάει η Κασσάνδρα
Μα τι λένε, δεν βλέπουν μπροστά τους;
"Μα πως γίνεται να μην βλέπετε; Να τος ξαπλωμένος εδώ."λέω και δείχνω το κενό και αυτους όπου σε αυτό εγώ βλέπω τον Απόλλωνα.
Με κοιτάνε περίεργα και με πλησιάζουν
"Μωρό μου τι βλέπεις;" Με ρωτάει ο Έκτορας
Δεν ξέρω πως να τους κάνω να δουν αυτό που βλέπω και εγώ. Νιώθω το δεξί μου χέρι θερμό και το αίμα να κυκλοφορεί πιο γρήγορα. Ασυναίσθητα σηκώνω το χέρι μου και κάνω μια κίνηση και ξαφνικά και οι υπόλοιποι βλέπουν τον Απόλλωνα ξαπλωμένο με κλειστά τα μάτια.
Η Κασσάνδρα βγαζει μια κραυγη και τρέχει προς το μέρος του και του κρατάει το πρόσωπο.
"Πως θα τον ξυπνήσουμε τώρα;" Ακούγεται η Άρτεμις
Η Κασσάνδρα βγαζει ένα ψίθυρο από το στόμα της, τα λόγια που είχε πει ο Δίας εκεί που άρχισε και όπως άρχισε η αγάπη και αμέσως σκύβει και αφήνει ένα γλυκό φιλί στα χείλια του Απόλλωνα.
Για μερικά δευτερόλεπτα δεν συμβαίνει τίποτα μετά όμως μια ενέργεια σαν να διαπερνά τον χώρο και εμάς και αμέσως τα μάτια του Απόλλωνα ανοίγουν και μια χρυσή λάμψη πηγάζει από μέσα τους...
Γεια παιδιά νέο κεφάλαιό 🙆🙋
Ξέρω είμαι απαραδετη που άργησα γύρω στον ένα μήνα να ανεβάσω αλλά ζητώ συγνώμη καθώς τα μαθήματα δεν μου άφηναν τον χρόνο που χρειαζομουν🦊🦊
Ελπίζω να μην ξεχάσατε την υπόθεση της ιστορίας ή να την βγάλατε από την βιβλιοθήκη σας γιατι σιγά σιγά φτάνουμε προς το τέλος όπως είδατε 🏁
Ψηφιστε και σχολιαστε γιατί με βοηθάει πολύ💬🗯️💭⭐
Συγνώμη για τα λάθη που μπορεί να υπάρχουν 🍄
Το επόμενο θα ανέβει πολύ σύντομα
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια Τάνια👩🎤👩🎤👩🎤