Αγάπης pov...
Το πρωί ξύπνησα με καλή διάθεση για πρώτη φορά αυτόν τον μήνα. Ένα μήνα τώρα ο Έκτορας δεν έχει δώσει ούτε ένα σημείο ζωής. Κάνεις δεν ξέρει που μπορεί να είναι και αν είναι καλά. Ένα μήνα τώρα με έχει αφήσει μόνη μου, τρομαγμένη για το αν είναι καλά και νευριασμένη με την συμπεριφορά του. Τα παιδιά ήταν κοντά μου συνέχεια και ειδικά τα λόγια του Ορέστη συνέχεια ήθελαν να μου δώσουν ελπίδα και να κάνω υπομονή γιατί έλεγε όλη την ώρα πως είχε τον λόγο του.
Εγώ όμως αυτό που ξέρω είναι ότι για όποιον λόγο και αν έφυγε δεν μου είπε τίποτα. Κάθε μέρα συνεχίζω κανονικά την ζωή μου και τις τελευταίες μέρες είχα ξανά βρει την διάθεση μου αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι μου έλειπε λιγότερο.
Ντύνομαι με μια καινούργια μπλούζα που αγόρασα ένα γαλάζιο παντελόνι και τα μαύρα μποτάκια μου. Παίρνω την μώβ μου τσάντα και φεύγω για την σχολή.
Μετά από δέκα περίπου λεπτά φάτσα στην σχολή και απέξω βλέπω τον Ορέστη και την Έλλη να κάθονται στο γνωστό παγκάκι. Πλησιάζω προς το μέρος τους και τους μιλάω
"Καλημέρα παιδιά "λέω χαμογελαστά
"Καλημέρα μικρή " λέει ο Ορέστης
"Κούκλα είσαι σήμερα " συνεχίζει για να μου φτιάξει την διάθεση
"Χαχα υπερβάλλεις ρε "
"Όχι φαίνεσαι πολύ καλά γλυκιά μου και αυτό σε κάνει να λάμπεις " λέει η Έλλη και έχει δίκιο. Δεν ξέρω γιατί αλλά σήμερα για κάποιον λόγο ξύπνησα πολύ καλά
"Καλημέρα" ακούμε μια φωνή από πίσω μας. Την ξέρω αυτήν την φωνή.
Γυρνάμε το βλέμμα μας προς τα εκεί και βλέπω μπροστά μου τον Έκτορα. Ύστερα από ένα μήνα απουσίας είναι εδώ μπροστά μου και δεν ξέρω αν πρέπει να το φιλήσω ή να τον δείρω.
"Αδελφέ "Φωνάζει ο Ορέστης Χαρούμενα και αγκαλιαζονται
"Γειά σου καλώς ήρθες " λέει η Έλλη αλλά εγώ δεν βγάζω κουβέντα και απλά κοιτιομαστε. Ευτυχώς χτυπάει το κουδούνι και φεύγω δίχως να πω κουβέντα για να πάω στο μάθημα μου. Κάθομαι στην θέση μου και βγάζω από την τσάντα μου την μώβ κασετίνα μου με τους στυλους μου και την αφήνω πάνω και το τετράδιο και το βιβλίο μου. Βάζω το κινητό μου στο αθόρυβο και εκείνη την στιγμή μπαίνει και αυτός στη αίθουσα και έρχεται και κάθετε όπως παλιά δίπλα μου. Γαμωτο θέλω να του σπάσω το κεφάλι. Στα μαθήματα κάθονταν συνέχεια μαζί μου και με κοιτούσε που πρόσεχα μάθημα. Κάποια στιγμή μου έδωσε ένα χαρτάκι που έλεγε πως θέλει να μιλήσουμε αλλά εγώ επιδεικτικά το έσκισα μπροστά του και του πέταξα τα κομμάτια. Δεν θέλω να φαίρομαι έτσι αλλά δεν μπορεί να νομίζει πως όλα ξαφνικά θα είναι όπως πριν!
Αφού τελείωσαν τα μαθήματα μάζεψα τα πράγματα μου και πήρα τον δρόμο για το σπίτι μου.
"Αγάπη μπορούμε λίγο να μιλήσουμε;" τον ακούω να λέει από πίσω μου
"Συγνώμη κύριε ποιος είστε;" ρωτάω για να τον εκνευρίσω
"Άσε με να σου εξηγήσω λίγο τον λόγο για τον οποίο έφυγα καρδιά μου "
"Βλακα, έφυγες και με άφησες μόνη και θες να σε ακούσω κιόλας!! "Φωνάζω και την βαράω με την τσάντα μου αλλά δεν τον επηρεάζει όπως ήταν αναμενόμενο
"Σε παρακαλώ μωρό μου δεν έφυγα για το κακό σου αλλά έφυγα για μας, για να τελειώσω κάτι και να είμαστε ήρεμοι άκουσε με " λέει και πάει να με αγκαλιάσει
"Δεν θέλω να σε ακούσω "Φωνάζω και πάω γρήγορα σπίτι μου. Μπαίνω μέσα και βάζω μπιτζάμες και κάθομαι στον καναπέ. Θέλει και να τον ακούσω κιόλας. Αλλά τι ήταν αυτό που είπε ότι έφυγε για να τελειώσει κάτι και να είμαστε καλά;
Ππφφ αμαν ρε Έκτορα...
{...}
Το απόγευμα επειδή είχε κρύο έξω αποφάσισα να κάτσω στον καναπέ με μια ζεστή σοκολάτα και ένα καλό βιβλίο. Η ώρα περνούσε χωρίς να το καταλάβω μέχρι που άκουσα το κουδούνι του σπιτιού να χτυπάει. Σηκώνομαι και από το ματάκι της πόρτας αντικριζω τον Έκτορα.
" Δώσε μου μια ευκαιρία να σου μιλήσω έφυγα για σοβαρό λόγο αγάπη μου δεν έφυγα από σένα έφυγα σένα" λέει και εγώ θέλω να βάλω τα κλάματα
Κάνω ένα βήμα πίσω και αποφασίζω να μην ανοίξω φεύγει από την πόρτα και τον ακούω να λέει να ότι αν δεν ανοίξω δεν θα φύγει και θα κάτσει όλο το βράδυ αν χρειαστεί.
Να κάτσει και να του παγώσει ο κολος!
Έχει πάει δώδεκα το βράδυ και είναι ακόμα έξω από το σπίτι. Βλέπω από το ματάκι και τον έχει παρει ο ύπνος στο πάτωμα με την πλατη ακουμπησμένη στον τοίχο του διαδρόμου. Θα παγώσει ο ξεροκέφαλος. Είπε ότι δεν θα φύγει και το έκανε. Παίρνω μια κουβέρτα στα χέρια και ήσυχα ανοίγω την πόρτα. Βγαίνω έξω και τον έκανε σκεπάζω με αυτήν για να μην κρυώσει. Τον παρατηρώ για λίγο και όλες οι καλές μας στιγμές έρχονται στο μυαλό μου. Τον αγαπώ αλλά δεν ξέρω αν ακόμα είμαι ήρεμη και θέλω να ακούσω τι έχει να πει. Του δίνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο και μπαίνω πάλι μέσα στο σπίτι, πάω στο κρεβάτι μου Και ύστερα από λίγο κοιμάμαι.
Επιτέλους Σάββατο!
Θα πάω βόλτα στα βιβλιοπωλεία και θα αγοράσω βιβλία. Σηκώνομαι και αφού κάνω μπάνιο και ντυθώ παίρνω πρωινό.
Λίγο πριν βγω σκέφτομαι αν ο Έκτορας θα είναι ακόμα έξω. Ανοίγω και το μόνο που βλέπω είναι η κουβέρτα με την οποία τον σκέπασα χτες. Την αφήνω στον καναπέ παίρνω τα κλειδιά μου και βγαινω έξω. Φτάνω στο βιβλιοπωλείο από τον οποίο συνηθίζω να αγοράζω και μπαίνω να δω τι καινούργια βιβλία έχουν φέρει. Αφού κάθομαι για κανένα μισάωρο βρίσκω ένα καλό βιβλίο και το αγοράζω. Βγαίνω έξω από το βιβλίο και συναντάω τον Έκτορα.
"Σαν να καθισες λίγο μέσα "λέει γλυκά και μου δίνει ένα μπουκέτο με μώβ τριαντάφυλλα
"Σε παρακαλώ πάμε να σου μιλήσω και μετά κανε ότι θες απλά άκουσε με " λέει και νιώθω έτοιμη να τον ακούσω
"Ωραία πάμε"λέω. Πηγαίνουμε σε μια ήσυχη καφετέρια και καθόμαστε σε ένα ήσυχο τραπέζι στο βάθος. Παίρνω μια ζεστή σοκολάτα και αυτός έναν καφέ.
Παίρνει τα χέρια μου στα μεγάλα ζεστά δικά του και με κοιτάει στα μάτια.
"Έφυγα γιατί κυνηγούσα τον Αννίβα. Ένα μήνα τώρα τον κυνηγούσα να τον σκοτώσω για όσα έκανε. Που σε τραυμάτισε , που προσπάθησε να μου πάρει τις δυνάμεις γαι όσες φορές ήθελε να μας χωρίσει και να μας κάνει κακό. Κάνεις δεν ήξερε πού ήμουν. Ούτε καν οι γονείς μου, είχα κάνει ξόρκι να μην μπορεί να με βρει κανείς μέχρι να σκοτώσω τον Αννίβα κάτι που τελικά κατάφερα. Μόνο ο Ορέστης το ήξερε και τον έβαλα να ορκιστει ότι θα σε προσέχει μέχρι να έρθω και δεν θα σου έλεγε τίποτα. Αγάπη δεν έφυγα από σένα έφυγα για σένα. Άμα δεν το έκανα αυτό, συνέχεια ο Αννίβας θα δημιουργούσε προβλήματα σε όλους. " τελειώνει τον μονόλογο του και νιώθω σοκαρισμένη
"Για αυτό έφυγες;"λέω μετά από λίγο
"Ναι αλλιώς δεν θα σε άφηνα λεπτό καρδιά μου"
"Έπρεπε να μου το είχες πει ότι θα έφευγες για αυτόν λόγο. Έπρεπε να ξέρω και να βοηθήσω"
"Ήταν καλύτερα έτσι και δεν θα έβαζα ποτέ την ζωή σου σε κίνδυνο και τον ξέρεις"
Για λίγα λεπτά δεν μιλάω. Όταν έκανα σενάρια για τους λόγους για τους οποίους θα μπορούσε να ειχε φυγει τα είχα σκεφτει όλα εκτός από αυτό. Έφυγε για να τελειώσει την υπόθεση του Αννίβα. Και δεν έπαψε να με αγαπάει.
"Καταλαβαίνω γιατί έφυγες "λέω και τον κοιτάω
"Ο μωρό μου ευτυχώς. Δε θα σε άφηνα αν δεν ήταν τόσο σοβαρό "λέει και φιλάει τα χέρια μου
"Απλά θέλω λίγο χρόνο. Να συνειδητοποιησω όλα αυτά, να καταλάβω τι έγινε "
"Όσο χρόνο θες θα περιμένω όσο χρειαστεί " λέει και σηκώνομαι Και παίρνω τον δρόμο για το σπίτι μου
Γειά παιδιά νέο κεφάλαιο και τι κεφάλαιο 1,253 λέξεις 😂😊
Ελπίζω να σας αρέσει 😗
Ψηφίστε και σχολιάστε γιατί με βοηθάει πολύ ⭐💬💭
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια Τάνια🐒🐒🐒