Αγάπης pov...
Εγώ μαζί με τον Άδη, μερικούς άντρες και κάποιες σκιές πηγαίνουμε προς το παλιό κάστρο του Άρη. Η Περσεφόνη έμεινε πίσω στο σπίτι για να μην είναι μόνη η Μαργαρίτα. Μόλις μπούμε μέσα απλά θα σκοτώσουμε όποιον βρούμε μπροστά μας και εγώ θα τρέξω να βρω τον Έκτορα. Ευτυχώς μικρή έκανα μαθήματα τοξοβολίας και έχω ένα τόξο και βέλη για να αμυνθω.
Φτάνουμε εκεί και δεν ακούγεται τίποτα. Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε μπροστά μας πολεμιστές που αμέσως ορμάνε πάνω μας. Ενώ οι υπόλοιποι παλεύουν μαζί τους εγώ βρίσκω τρόπο και χωρίς να με δει κανείς από τους εχθρούς πάω κάτω προς τα παλιά μπουντρουμια να βρω τον Έκτορα. Φτάνω εκεί και βλέπω τον Αννίβα να είναι μπροστά από μία σφαίρα και ο Έκτορας αναίσθητος και χτυπημένος να κρέμεται από αλυσίδες. Δίχως να χάσω χρόνο παίρνω ένα βέλος στοχεύω και πετυχένω τον Αννίβα στον δεξί του ώμο. Πέφτει κάτω φωνάζοντας από τον πόνο. Μάλλον ξέχασα να αναφέρω ότι τα βέλη έχουν δηλητήριο.
Αμέσως τρέχω προς το μέρος του Έκτορα και πιάνω το πρόσωπο μου στα χέρια του. Τα μάτια του είναι κλειστά και αίμα υπάρχει γύρω του. Ο Αννίβας σηκώνεται σιγά σιγά και πάει να φύγει. Ένα ακόμα βέλος πετάω προς το μέρος του αυτήν την φορά στο πόδι του και πάω κοντά του.
"Είσαι ένας δειλός, γιατί τα κάνεις όλα αυτά;!"Φωνάζω και σηκώνει το κεφάλι του να με δει
"Απλά ήθελα να είμαι δυνατός " λέει σιγανά και εξαφανίζεται από μπροστά μου μέσα σε ένα σύννεφο καπνού
Χωρίς να ασχοληθώ άλλο μαζί του πάω πίσω στον Έκτορα. Είναι λες και οι δυνάμεις έχουν εγκαταλείψει το σώμα του και πάνω όλοι παλεύουν με τους άντρες του Αννίβα και μέχρι να έρθουν ίσως ο Έκτορας δεν αντέξει.
Αμέσως στο μυαλό μου έρχεται το κολιέ που μου έχει κάνει δώρο. Μέσα έχει μερικές από τις δυνάμεις του για να με κρατάνε ασφαλή. Το βγάζω από τον λαιμό μου και το αφήνω κάτω στο κάτω ύστερα το πατάω με το παπούτσι μου και βλέπω φωτινες γραμμές να πηγαίνουν σε αυτόν. Η ανάσα του ακούγετε πιο έντονα και τον λύνω από τις αλυσίδες και τον ξαπλώνω.
Ανοίγει τα μάτια του και ψιθυρίζει το όνομα μου.
"Ήρθα για σένα μωρό μου"
Λέω αλλά πάλι κλείνει τα μάτια του Μετά από μια στιγμή
Σύμμαχοι μας έρχονται και τον μεταφέρουν με την βοήθεια του Άδη και εγώ ακολουθώ. Καθώς γυρνάμε πίσω στον κάτω κόσμο όπου ο Έκτορας θα γίνει πιο γρήγορα καλά ο Άδης γυρνάει προς το μέρος μου.
"Σε ευχαριστώ για όσα έκανες. Αγαπάς τον γιο μου και σε αγαπάει και αυτός και αυτό είναι αρκετό γαι να είστε ευτυχισμένοι. Ο Θεός του κάτω κόσμου σου χρωστάει ευγνωμοσύνη και θα σε βοηθήσει να μην μπει τίποτα εμπόδιο ανάμεσα σας."τον ακούω να λέει και συγκινουμε
"Ευχαριστώ πολύ " λέω και αυθόρμητα τον αγκαλιαζω
Φτάνουμε στον κάτω κόσμο και πάνε τον Έκτορα στο δωμάτιο του. Εκεί ο Άδης και ο Δίας μαζί με τις δυνάμεις τους κλείνουν τις πληγές του. Ύστερα ο Δίας και οι άντρες που ήρθαν για βοήθεια φεύγουν και εγώ η Περσεφόνη και η Μαργαρίτα μπαίνουμε στο δωμάτιο του.
Είναι χλωμός και μια μεγάλη πληγή υπάρχει στα πλευρά του αλλά είναι δεμένη με ένα μαύρο πανί.
"Θα γίνει καλά σύντομα, αυτό έχει σημασία."λεει ο Άδης και φεύγει από το δωμάτιο καθώς δεν αντέχει να βλέπει τον γιο του έτσι. Ούτε εγώ αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του. Ξέρω πως έχει κλειστά τα μάτια αλλά είμαι σίγουρη πως με νιώθει εδώ κοντά του.
"Μέχρι το βράδυ θα έχει ξυπνήσει, θα είναι σχεδόν καλά είμαι σίγουρη "λέει η Μαργαρίτα
"Ναι γλυκιά μου έτσι θα είναι και δεν θα θέλει να κάτσει στο κρεβάτι και να κάνουμε λες και είναι άρρωστος."λεει η Περσεφόνη και πάνε προς την πόρτα για να με αφήσουν μόνη μαζί του. Όμως την τελευταία στιγμή η Μαργαρίτα έρχεται προς το μέρος μου και με αγκαλιάζει
"Σε ευχαριστώ που τον έσωσε" μου ψιθυρίζει στο αυτί
"Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το κάνω " της λέω και φεύγουν
Πάω και κάθομαι δίπλα του στο κρεβάτι και κρατάω το χέρι του. Το χρώμα του έχει επανέλθει αλλά ακόμα τα μάτια του που τόσο αγαπώ είναι κλειστά. Μετά από λίγο η κούραση με νικάει και κοιμάμαι δίπλα του.
Κάποια στιγμή μέσα στον ύπνο μου νιώθω ένα χαϊδευα στα χέρια. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Έκτορα να με κοιτάζει.
"Καλημέρα " λέει βραχνά και μου χαϊδεύει το μάγουλο
"Μα ήταν απόγευμα όταν σε φέραμε"
"Είσαι υπναρου το ξέρουμε και επίσης ήσουν και πιο κουρασμένη από μένα"
"Πώς είσαι;"ρωτάω ανήσυχα
"Μια χαρά είμαι καρδιά μου, παθαίνουν τίποτα τα σίδερα;"λέει και γελάει. Ναι όντως καλά είναι
"Τρομαξα πολύ, σε είδα στον ύπνο μου ότι δεν ήσουν καλά " λέω και με κοιτάει
"Το ξέρω σου εστειλα ενα μηνυνα με τις τελευταίες μου δυναμεις και επισης και εγω τρομαξα μήπως κάνει και σε σένα κάτι άλλα μάλλον εσύ του έκανες " λέει και με φιλάει γλυκά
"Σε ευχαριστώ που με έσωσες " λέει με ξαναφιλαει
"Δεν θα σε άφηνα βλακα " λέω και με αγκαλιάζει σφικτά
"Πάμε σπίτι σου να ξεκουραστείς και να κάνεις και ένα μπάνιο " λέει ότι μου χαϊδεύει τα μαλλιά
"Δεν θέλω να σε αφήσω "λέω σαν μωρό
"Θα είμαι καλά έχω ήδη αρχίσει να αναρωνω και μπορείς να ξανά έρθεις αργότερα ή θα γυρίσω εγώ σπίτι μου έχω αφήσει και τον Λύκο μόνο του"
"Θα έρθω εγώ δεν έχεις γίνει τελείως καλά " λέω ότι αφού φιλιομαστε μια τελευταία φορά πάω σπίτι μου.
Μπαίνω μέσα και αμέσως πηγαίνω να κάνω ένα ζεστό μπάνιο. Αφού τελειώνω το μπάνιο μου και στεγνωνω τα μαλλιά μου βάζω τις μπιτζάμες μου.
Εδώ είναι βράδυ. Μάλλον το ταξίδι από τον κάτω στον πάνω κόσμο παίρνει λίγη ώρα άμα είσαι θνητος. Μετά τρώω και πίνω ένα γάλα και σκέφτομαι τον Ορέστη πρέπει να του πω το έγινε. Παίρνω το τηλεφωνώ στα χέρια μου και τον καλώ.
"Αγάπη τι έγινε;"
"Όλα καλά, τον είχε ο Αννίβας ήθελε να του πάρει τις δυνάμεις. Τον βρήκαμε σε κακό χάλι αλλά ευτυχώς τώρα είναι καλά στον κάτω κόσμο και έχει αρχίσει να αναρρώνει"
"Ευτυχώς, θα μας τρελάνει ο κολλητός μου"
"Μίλησες με την Έλλη; με ολα αυτά την έχω ξεχάσει."
"Ναι μαζί της ήμουν και σας κάλυψα ότι είστε στα μελια και δεν υποψιαστικε κάτι"
"Πρέπει κάποια στιγμή να της πω την αλήθεια, δεν μπορώ να της κρατάμε μυστικά είναι σαν αδελφή μου από μικρή μαζί της είμαι"
"Όταν εσύ και ο Έκτορας νιώσετε έτοιμοι μόνο τότε"
"Ναι θα κανονίσω να βγω μαζί της να την δω γιατί μου έλειψε και αφού γίνει καλά ο Έκτορας θα δω τι θα κάνω Καληνύχτα Ορέστη"
"Καληνύχτα"
Αφού μίλησα με τον Ορέστη αν και αργά έστειλα στην Έλλη ένα μήνυμα αν θέλει αύριο το απόγευμα να πάμε για καφέ. Με την Έλλη μεγαλώσαμε μαζί. Εμένα οι γονείς μου πέθαναν όταν ήμουν μικρή και οι γονείς τις Έλλης επειδή οι μαμάδες μας ήταν κολλητές με φρόντισαν σαν δικό τους παιδί. Όταν περάσει όλη αυτή μπόρα πρέπει να της εξηγήσω.
Πάω στο δωμάτιο μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου όμως το μυαλό μου είναι συνέχεια στον Έκτορα
"Ωραίες μπιτζάμες " Ακούω και γυρνάω το κεφάλι μου και τον βλέπω στο δωμάτιο μου
"Τι κάνεις εδώ, γιατί ήρθες θα ερχόμουν εγώ " λέω και σηκώνομαι όρθια. Πριν λίγες ώρες ήταν μέσα στα αίματα και τώρα ήρθε εδώ.
"Μωρό μου ηρέμησε είμαι μια χαρά εσύ με κάνεις καλά " λέει και με βάζει να ξαπλώσω στο κρεβάτι μαζί του
"Απλά είσαι ξεροκέφαλος και αμέσως με το που βρήκες πάλι το χρώμα σου άρχισες τις βόλτες " τον επιπλητω γιατί νοιάζομαι για την υγεία του
"Και εγώ σαγαπω και για αυτό σου έφερα κάτι για να αντικαταστησω το κολιέ σου"
"Μωρό μου εκατό κολιέ θα χαλούσαν για να γίνεις καλά " λέω και αυτού βγάζει ένα κουτάκι από το παντελόνι της μαύρης φόρμας του. Μέσα από το κουτάκι βγάζει ένα κολιέ και το βάζει στα χέρια μου
"Ξέρω πως δεν είναι όπως το προηγούμενο αλλά είναι πιο πολύ στο στυλ σου και θα σου πάρω τόσα κοσμήματα και δώρα στα χρόνια που θα είμαστε μαζί που θα χάσεις τον λογαριασμό " μου λέει και δάκρυα φεύγουν από τα μάτια μου. Αυτός μου τα σκουπιζει και μου φοράει το κολιέ
"Μαρεσει πολύ. Εσύ μαρεσεις πολύ"
"Και δε θέλω να ξανά πάθεις κάτι ή να υπάρξει έστω μια πιθανότητα να σε χάσω"
"Γλυκιά μου άκουσε με δεν θα με χάσεις πότε " παίρνει το χέρι μου και το βάζει πάνω στο μέρος της καρδιάς του "η καρδιά μου χτυπάει για σένα επειδή είσαι μαζί μου και με αγαπάς. Ίσως για αυτό να ζούσα και για αυτό να γεννήθηκα απλά και μόνο για να σε γνωρίσω και μην φοβάσαι γιατί ποτέ δεν θα με χάσεις, αλλά ακόμα και και αν αυτό γίνει ακόμα και αν χωριστουμε αυτό θα είναι για λίγο για πάρα πολύ λίγο γιατί εσύ με έκανες να νιώσω, έκανες την καρδιά μου από μίσος να γεμίσει αγάπη και απλά να θυμάσαι πως ότι και αν γίνει θα είναι για το καλό της αγάπης μας γιατί ο έρωτας μας είναι όπως στα βιβλία που διαβάζεις." λέει και απλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να τον φιλάω και να κλαίω.
"Σαγαπω " λέω και ξαπλωνουμε μαζί στο κρεβάτι μου και σκεπαζομαστε. Ακουμπάω το κεφάλι μου στο στήθος του και με ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς του με παίρνει ο ύπνος...
Γειά παιδιά νέο κεφάλαιο😊😍
Ελπίζω να σας αρέσει όπως και το νέο εξώφυλλο που έβαλα στην ιστορία για το οποίο θέλω να μου πείτε την γνώμη σας στα σχόλια αν σας αρέσει ή θέλετε να φτιάξω κάποια άλλα να σας τα δείξω και να διαλέξετε εσείς πιο θελετε😗😗😗😋
Συγγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη που μπορεί να έχει😞😳
Επίσης καλό καλοκαίρι σε όλους. Τελείωσα θερινά την Πέμπτη και είμαι πολύ χαρούμενη ❤🍦🍹🌊😂😆
Ψηφίστε και σχολιάστε γιατί με βοηθάει πολύ ⭐💬💭
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια Τανια 🌜🌜🌜