I don't have anyone to dedicate this chapter as of the moment... Anyways medyo fast forward na tayo dahil ang bagal nang timeline nang story...
Mai
Nasa theatre hall ang buong drama club at abala sa practice at paggawa nang mga props nang may magtilian. Hindi na nag-abala pa si Diana na alamin ang dahilan nang tilian nang mga babae. “Diana. Andiyan na ang boyfriend mo.”
Pinandilatan niya nang mata si Charlotte. “Ano ka ba? Hindi ko nga boyfriend si Nathaniel. Baka mamaya may makarinig sa’yo.”
“Eh ano naman kung may makarinig sa’kin? Totoo naman. Saka kung hindi mo boyfriend si James eh ano?” Napaisip siya sa tanong nang kaibigan. Wala siyang maisagot.
“Ano na namang ginagawa niyong tatlo dito ha?” Galit na hinarang ni Annika ang tatlo. Nakapamewang pa ito habang nakataas ang kilay na nakatitig sa kanila. Hindi naman siya pinansin ni James at dumiretso na palapit kay Diana.
“You shouldn’t be here. Magagalit na naman si Annika. Bitbit niyo na naman kasi ang mga fans niyo. Ang ingay-ingay.”
“Si Annika ba talaga ang magagalit o ikaw? Don’t tell me you’re jealous?”
“Sorry to disappoint you Mr. dela Vega pero hindi ako nagseselos.” Nginitian niya ito nang matamis.
“James. Umalis nga kayo dito. Ginugulo niyo kami.” Palapit sa kanila si Annika. Nakasunod sa kanya sina Dominic at Albert na sobrang lapad nang mga ngiti. Mukhang may kalokohan silang naisip.
“What? I didn’t do anything.”
“Exactly. Wala kang ibang ginagawa kapag andito ka kung hindi titigan si Diana na para bang isa siyang magandang palabas sa tv.”
“So what? Pakialam mo?”
Nag-iwas na lang nang tingin si Diana. Kung mag-usap kasi sila parang hindi niya naririnig ang sinasabi nila. Tapos kakaiba ang tingin nina Albert at Dominic sa kanya.
“Anong pakialam ko? She can’t concentrate because you kept on staring at her…”
“Mga bata huwag na kayong mag-away. Gusto niyo nang candy? Eto oh.” Inabutan ko nang candy ang dalawa. Sabay namang napahalakhak sina Albert at Dominic. Sobrang natawa sila sa sinabi ni Diana at reaksiyon nina Annika at Nathaniel. Nakakunot ang noo nilang dalawa habang nagpapalipat-lipat nang tingin kay Diana at sa kamay nilang may candy.
“Diana naman eh.” Mangiyak-ngiyak na sabi ni Annika.
“I’m sorry Annika.” Natatawang sabi ko. NAkakahawa kasi ang kakulitan nina Albert at Dominic. “Alam niyo bang silang dalawa lang ang natutuwa kapag nagtatalo kayo? Huwag ka nang magalit sa kanilang tatlo. Pakinabangan na lang natin sila. I’m sure they wouldn’t mind kung tutulong sila sa ‘tin. Right Albert? Dominic?”
“Oi Albert. Malalate na pala tayo.”
“Saan?” naguguluhang tanong nit okay Dominic.
“May pupuntuhan tayo hindi bah?” Nilakihan pa nito ang mga mata para maintindihan ni Albert ang ibig niyang sabihin.
“Ah oo nga. I’m sorry Diana, may appointment na kasi kami ni Dom. Maybe next time.”
“Of course. It’s alright. Basta next time ha? We need as much help as possible.”
“Okay. Bye guys. Sige James una na kami.” Halos tumakbo na palabas nang theater hall ang dalawa. Mabilis din namang sumunod ang karamihan sa mga babaeng fans nila. Napaawang na lang ang labi ni Annika habang sinusundan sila nang tingin.
“Kaninang pinapalayas ko sila ay ayaw nila, ngayong pinapatulong mo sila ay kulang na lang lumipad sila palabas?”
“Exactly. Now you know kung anong gagawin mo sa susunod na pumunta ulit ang dalawang ‘yun dito?” Nginitian siya nang matamis ni Annika nang maintindihan ang ibig niyang sabihin.
“The best ka talaga Diana.” Nagbeso-beso silang dalawa hangin. Narinig na lang nila ang pag-cussed ni Nathaniel. Ginantihan lang din ito nang cuss ni Annika saka umalis papunta sa stage kung saan naputol ang pagpapractice nang iba.
“I see you’re still here?”
“Of course. You’re here. Where else would I be.” Pinilit ni Diana na huwag mapangiti sa sagot nito.
“Ibig bang sabihin niyan tutulong ka?”
“Nope. Mahal ang oras ko.”
Tumaas ang kilay ni Diana. “Oh really? Gaano kamahal?”
“Let’s just say no one could afford it.”
“Paano kong sabihin ko sa’yong mahal din ang oras ko?”
“I don’t like the sound of that? Pakiramdam ko binablackmail mo na ako.” Hindi na napigilan ni Diana ang matawa.
“Blackmail? Of course not. It’s a bargain.”
“Fine. Tutulong na. Baka kung saan pa umabot ang usapang ‘to.” Maktol niya. Natawa lang ulit si Diana.
“Wala pa nga akong sinasabi eh.”
“Wala daw sinabi. What do you want me to do?”
“Sandali lang.” Kinawayan ni Diana si Mike. Lumapit agad ito nang makita siya. “I have extra hands for you Mike.”
“What? No way. I’ll stay here with you.”
“At anong gagawin mo? Maggugupit? You go with Michael. Mike ikaw nang bahala sa kanya ah. Huwag kang masyadong maintimidate sa kanya. Akong bahala sa’yo. Mahal ang bayad dyan kaya sulitin natin.”
Hindi man naintindihan ang huling sinabi ni Diana ay tumango na lang si Micje. Nag-cussed lang si Nathaniel bilang pagtutol pero sumunod pa rin ito.
“Look at that. Si James. Tutulong? Anong ginawa mo sa kanya?” Nagulat si Diana sa biglang pagsulpot nang tatlo. Ang lalapad pa nang ngiti.
“Shut up Charlotte. Hindi ko pa nakakalimutan ang mga pinagsasabi mo kanina.”
Binunggo siya ni Charlotte. “Kunwari ka pang galit. Gusto mo naman.”
“Of course not.”
“Speaking of gusto. Did he ask you already?” Kinunutan ko lang nang noo si Nica.
“About valentines?” Hindi pa rin naintindihan ni Diana ang sinasabi ni Nica kaya tumingin siya kay Ina humihingi nang saklolo.
“Niyaya ka na ba ni James na maging partner niya sa prom.”
“No.”
“No!” Sabay na ulit nang tatlo. Napatingin naman ang ibang nasa hall sa kanila. Maging si Nathaniel.
“It’s nothing. Don’t mind them. Hinaan niyo nga boses niyo. And what’s with the over acting again. Pati ikaw Ina.”
“Why wouldn’t we be over acting? It’s just less than two weeks from prom and he didn’t ask you yet.” Hindi agad nakaisip nang isasagot si Diana. Kahit siya ay biglang nag-aalala sa mga sinabi nang tatlo.
“It’s still two weeks. Matagal pa ‘yun. Saka bakit ba? May nagyaya na ba sa’yo?”
“Less than two weeks Diana. Malapit na ‘yun. And if you’re asking kung may nagtagnong na sa’kin na maging partner well, hindi ko mabilang eh. Nahihirapan na nga akong mag-iisip kung sinong tatanggapin ko.”
“There she goes again. Pinagmamayabang na naman niya ang mga chararat na nagyaya sa kanya. Kaya hindi makapili si Charlotte kasi ang pangit nang mga guys na…”
“Shut up Nica. They’re not all ugly. Saka bakit ba napunta sa’kin ang usapan?”
“Ikaw ang naglipat nang usapan sa’yo.”
“Nevermind. Diana, is he even gonna ask you? Or maybe he’s already thinking that you two are going together that why he didn’t ask. Yeah, maybe that’s it.”
“But if not? What? Magmumukhang tanga si Diana.”
Natahimik silang apat. Nag-iisip. “Diana, did someone already ask you to prom?” Nanlaki ang mga mata ni Diana. Sobrang lakas nang boses ni Charlotte na napalingon ang lahat sa kanila.
“What are you doing Charlotte? Are you out of your mind?”
“I’m always out of my mind. And remember to thank me for this. Just say yes.” Bulong nito sa kanya.
“No. I won’t. At bakit naman ako magpapasalamat sa’yo eh pinapahiya mo ‘ko.”
“Hindi kita ipinapahiya. In fact I’m helping you. Just say yes.”
“I said I won’t.”
“Kapag hindi mo sinabing “yes” sisigaw ako. Sasabihin ko kay James na yayain ka sa prom.”
“Isn’t that what you’re doing already?”
“Well not directly. At least hindi masyadong halata. Say yes okay? They’re waiting for your answer.” Ininguso pa niya ang direksion ni Nathaniel. Hindi magawang tumingin ni Diana. Napapikit na lang siya. Parang walang pakialam si Nica na sobrang galling din mapanggap habang nagpipigil naman nang tawa si Ina
“I’m really gonna kill you Charlotte…” banta niya “Yes of course.”
Ngumiti nang malapad si Charlotte. “How about you Nica?”
“But of course. I have a lot of them lining up.” Pagyayabang ni Nica na masayang nakikisakau sa laro ni Charlotte.
Nilingon naman ni Charlotte si Ina. “Don’t you dare ask me.” Pagbabanta nito bago pa man magkapagsalita siya makapagsalita.
“KJ… Did you say yes to anyone already?... Say not yet”
Pinandilatan ni Diana ang kaibigan bago sinunod ang sinabi nito. “Not yet.”
“Really why not?”
“I don’t like any of them. Now, can we just go back to work?”
“Of course.” Makahulugang sagot ni Charlotte. “You’re welcome… Sagot ko ‘yan sa thank you.”
“Get lost Charlotte. Puro ka talaga kalokohan.”
Kinabukasan, nagmamadaling bumababa si Diana sa hagdan, suot na ang uniform at bitbit ang bag, nang makita siya ni Edrian. "Kuya, gising ka na pala?" gulat na bulalas ni Diana sabay lapit sa kapatid.
"Good morning too Princess" sarkastikong bati naman nito na ikinasimangot sandali ni Diana. "It's still six? Ang aga mo naman yatang papasok? Mukhang hindi pa nga yata naihahanda ni Manong ang kotse."
Napanguso si Diana, nagdadalawang isip kung sasabihin ba niya sa kapatid ang totoo. "Ano kasi Kuya..." Tinitigan lang siya naghihintay sa sagot niya. "May susundo sa'kin."
"Mukhang hindi ko na kailangang itanong kung sino ang susundo sa'yo. I think I knew already." Pinakiramdaman muna ni Diana ang kapatid. Hindi naman ito mukhang galit.
"I have to go Kuya" paalam niya.
"Okay. Just make sure you're going to go to school okay? Baka kung saan-saan ka na naman dalhin niyang sudundo sa'yo" pinagdiinan talaga nito ang salitang susundo.
"Of course Kuya. Don't worry. Hindi ako maglalakwatsa na tulad mo." Naningkit ang mga mata ni Edrian sa sinabi niya. "Pinapagalitan mo ba ako Princess?"
"Hindi Kuya. I would never dare. I'm just stating a fact here. Bye Kuya." Tumakbo na agad paalis si Diana bago pa magbago isip ni Edrian at pigilan siyang umalis. Paglabas niya nang gate ay nasa di kalayuan na ang kotse ni Nathaniel. Kinatok niya any salamin bang makalapit siya. Nakadalawang katok din si bago ibinaba no Nathaniel ang salamin. Kinusot-kusot pa nito ang mata.
"Hi!" Bati nito. Halata sa mukha at boses nito na inaantok pa. Tinanggal na nito ang pagkakalock nang pinto nang kotse. Pumasok na si Diana. Paglingon niya kay Nathaniel ay nakapikit na ang mga mata nito. Napakunot ang noo niya. Tinapik niya ito sa pisngi.
“Pwedeng maidlip muna ako sandali?” sagot niya nang nakapikit pa rin.
“Kaninong ideya ba na magkita nang ganitong oras? Ilang beses kong sinabi sa’yo kahapon na aantukin ka lang. And now…”
“And now, you get to tell me I told you so.” Putol niya sa sasabihin ni Diana.
“Actually hindi naman ganun ang sasabihin ko. But since you already brought it up… I told you so.”
Ngumiti lang ito at inistart ang kotse. Dumating sila sa school nang wala pang katao-tao. Dumiretso na sila sa recreation room na sa buong school ay ang grupo lang ni Nathaniel ang pwedeng gumamit na ngayon ay tambayan na rin niya. Pagpasok pa lang nila ay nakita na ni Diana na may nakahanda nang breakfast sa table. Nagulat pa siya nang ipinaghila siya nang upuan ni Nathaniel.
“I’m impressed. Gentleman ka pala kapag ganito kaaga. I should have known sooner.”
“Don’t ruin the mood please.”
“Oh. I f you say so” nangingiting sabi niya. Sa halip na maupo na ay hindi umalis sa tabi niya si Nathaniel. Inabot nito ang pitcher nang orange juice at nilagyan ang baso niya. Naaaliw na tinitigan lang siya ni Diana habang hirap na hirap siyang lagyan nang juice ang baso.
Napilitan na si Diana na agawin sa kanya ang orange juice dahil parang sobrang tagal bago niya mapuno ang isang baso.
“You’re really not good at serving people are you? Panoorin mo ko. Ganito lang magbuhos nang juice as baso. See? Easy as one, two, three. Hindi natin kailangang abutin nang bukas."
Sumimangot lang ito saka padabog na naupo as tabi niya. Hindi naman mapigilang matawa no Diana. Hindi pa rin nagbabago si Nathaniel. Ang dali pa rin niyang asarin.
“Anong meron? Bakit bigla-bigla naman yata ay gusto mo ‘kong pagsilibihan. Nakakatakot ah.” Nagsimula nang sumubo si Diana. Hindi na niya niyaya si Nathaniel dahil mukhang masama ang loob nito sa pang-aasar niya.
“Nakakatakot?”
“Oo. Nakakatakot. Hindi ka naman ganyan. So there must be a reason. Now what is it? May nagawa ka bang kasalanan?”
“Nothing. Kapag ba may ginagawa ako may kasalanan na agad ako? Hindi ba pwedeng gusto lang kitang makasama?”
Muntik nang mabulunan si Diana sa sinabi nito pero mabilis siyang nakabawi at hindi man lang napansin ni Nathaniel ang biglang pagpula nang mukha niya.
“Okay. Sabi mo eh.”
“So that’s it?”Natigil sa pagsubo ni Diana nang kanin at nakakunot ang noong tiningnan si Nathaniel. “Maniniwala ka na agad? Hindi mo ako kukulitin?”
“Naniniwala na nga ako tapos ayaw mo? Kumain ka na nga lang, baka gutom lang ‘yan.” Sinimangutan lang siya nito at padabog na naglagay nang pagkain sa plato niya. Nakakailang subo na ulit si Diana pero si Nathaniel ay tinutusok-tusok lang nang tinidor ang hotdog na nasa plato niya.
“Fine… Nakakatakot. Hindi ka naman ganyan. So there must be a reason. Now what is it? May nagawa ka bang kasalanan?”
“What?”
“Sabihin mo ulit ‘yung sagot mo kanina. And then instead of believing it ay ipupush kong may ulterior motive ka. Game.” Tinitigan lang siya nito na parang may nakakahawa siyang sakit.
“What now? Say it.”
“No way. That’s ridiculous.”
“Of course it is. Sinabi ko bang hindi? Itigil mo na ang kakasimangot mo okay. Magtatampo ang pagkain. It would make an exception for you. Walang pakialam ang grasya kung cute ka.”
“Really?” Sa isang iglap ay nakangiti na ito na parang asong ulol.
“What?”
“You just said I’m cute?”
“Did I? I did?” Wala sa sariling tanong niya. Parang gusto na niyang bawiin ang sinabi nang makita kung paano ngumiti si Nathaniel dahil ‘dun. “Just eat okay.”
“Actually there is something” maya-maya ay sabi nito. Biglang sumeryuso ang mukha nito.
“What?”
Hindi agad ito sumagot. Kung ano man ang sasabihin nito ay mukhang hirap itong sabihin. “It’s… It’s about the prom. Can you be my date?”
Nabitin sa ere ang pagsubo ni Diana. Nakatitig lang siya kay Nathaniel nang bigla siyang humalakhak kaya nagsalubong na naman ang kilay ni Nathaniel. Tinitigan na niya nang masama si Diana pero hindi pa rin ito matigil sa kakatawa. Halos lumuha na ito sa sobrang pagtawa.
“Forget about it” nagtatampong sabi niya samantalang himas-himas na ni Diana ang tiyan niya.
“Don’t tell me… narinig mo kami kahapon nina Charlotte? Are you serious? Hahaha.”
“There’s nothing funny. And yeah. I am serious. At sino bang hindi makakarinig sa inyo? Ang lakas-lakas nang boses nang kaibigan mo? And who are those guys that asked you? Tell me? Give me their names.”
“Let’s see. Ah… James Nathaniel dela Vega.”
“I’m not kidding Diana. Tell me their names.”
“I did. No one ask me except for you. That was all Charlotte’s act at hindi ako makapaniwalang nahulog ka.”
“Are you saying?”
“No one would dare to ask me you idiot. Takot lang nila sa’yo.”
“Then why do you have to make me believe that someone ask you?”
“I didn’t. It was all Charlotte’s. Alam mo naman baliw ang kaibigan kong ‘yun. She’s worried that you would never asked me and I would go all by myself to the prom.”
“So is that a yes?” Out of nowhere ay tanong nito.
“Do I have a choice?”
“You certainly don’t.”
“Then you don’t have to ask. But still… Thanks for asking.”
P.S.
Hi! NelvieGamao... I decided to dedicate this one for you. Napansin ko kasi ang mga likes mo... Na-amaze ako sa oras nang like... Natutulog ka pa ba? Hahahaha... Thanks for reading by the way.