Αγάπης pov...
Κάθομαι στο δωμάτιο μου και σκέφτομαι όσα μου έχει πεί ο Έκτορας και γενικά αυτήν την περίεργη συμπεριφορά που έχει τον τελευταίο καιρό. Θέλω να τον εμπιστευτώ, αλήθεια το θέλω πολύ αλλά με φοβίζει το γεγονός πως δεν ξέρω αρκετά πράγματα για αυτόν και όποτε τον ρωτάω να μου πεί τι στο καλό συμβαίνει αυτός δεν μου λέει τίποτα.
Δεν ξέρω, όλα είναι πολύ περίεργα.
Γιατί το άλλο;
Μου είχε πει να μείνω μακρυά από οποιοδήποτε καινούργιο αγόρι με πλησιάσει. Και μετά από αυτό εμφανίζεται αυτός ο καινούργιος ο Αννίβας. Λες και ο Έκτορας ήξερε από πριν ότι θα έρθει ένα νέο άτομο. Αλλά το πώς δεν καταλαβαίνω. Απλά όλο αυτό δεν βγάζει νοήμα. Είναι περίεργο. Αυτός είναι περίεργος και μυστήριος και έχει μυστικά και με μπερδεύει αλλά εγώ θα μάθω τι στο καλό συμβαίνει.
Έκτορας pov...
O αέρας που με φυσάει καθώς οδηγάω την μηχανή μου προς έναν λόφο είναι το μόνο που μπορεί να με χαλαρώσει τώρα.
Αφού φτάνω στο σημείο που θέλω σταματάω και κάθομαι στο παγκάκι δίπλα. Από εδώ έχεις θέα σε όλη την πόλη. Απλά μαγικό. Ακόμα και αν έχω δει τον κάτω κόσμο, το βασίλειο του Ολύμπου, και έχω περάσει περίπου εκατό χρόνια στην γη η θέα αυτής της πόλης πάντα θα μπορεί να με κάνει να ηρεμώ.
Σε αντίθεση με τους κατοίκους της και συγκεκριμένα μία από αυτούς που έχει την δύναμη την μία στιγμή να με νευριάζει και την αμέσως επόμενη με μία ματιά της να με γαληνεύει...
Αχχ όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ αυτό το κορίτσι ασκεί μεγάλη επιρροή πάνω μου.
Όταν έμπλεξε τα χέρια μας μεταξύ τους ένιωσα μία θέρμη , έναν ηλεκτρισμό και δεν ήθελα να φύγω μακρυά της αλλά έπρεπε. Ακόμα δεν μπορεί να μάθει ποιος στα αλήθεια είμαι γιατί αν έχω έστω και μία ευκαιρία να γίνει κάτι καλό μαζί της κάτι τέτοιο μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. Έτσι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσέχω μην την πλησιάσει ο Αννίβας και τα υπόλοιπα θα της τα πω όταν πρέπει. Τώρα πότε ακριβός πρέπει για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αλλά θα το βρώ...
Αλλά κοντεύω να τρελαθώ γαμώ την τύχη μου!
Αισθάνομαι λες και είμαι δεμένος με ένα αόρατο σκοινί μαζί της. Δεν μπορώ μακρυά της ακόμα και αν δεν λέμε τίποτα η παρουσία της και μόνο μου αρκεί.
Έτσι χωρίς να σκεφτώ δεύτερη φορά ανεβαίνω στην μηχανή μου και παίρνω τον δρόμο προς το σπίτι της... Αφού φτάνω εκεί κάθομαι ακουμπισμένος στην μηχανή μου και κοιτάω προς το παράθυρο του δωματίου της.
Κάθετε στο περβάζι του παραθύρου από την μέσα πλευρά και γράφει σκεφτική σε ένα τετράδιο που κρατάει στα χέρια της. Μία στιγμή γυρνάει προς τα έξω το βλέμμα της και τα μάτια μας συναντιουνται. Με είδε να κάθομαι έξω από το σπίτι της και να την κοιτάω. Εντάξει μετά από αυτό λογικά θα με περάσει για κάποιον ανώμαλο και θα μου κάνει περιοριστικά μέτρα. Ξεφτίλα.
Κοιτάω κάτω αλλά όταν σηκώνω το κεφάλι μου την βλέπω να μου χαμογελάει. Αυτό αμέσως με χαλαρώνει και μπορώ να διακρίνω ένα μικρό κοκκίνισμα στα μάγουλα της. Γλυκούλα. Αμέσως της χαμογελάω και εγώ...
Αλλά φτάνει Έκτορα αγόρι μου αρκετά περίεργος έγινες. Σκέφτομαι και βάζω μπρος την μηχανή μου με προορισμό το σπίτι μου.
{...}
Μετά από λίγο φτάνω σπίτι μου. Μπαίνω μέσα και αφού παίζω λίγο με τον Λύκο και του βάζω νερό και τροφή κάθομαι στον καναπέ να χαλαρώσω. Αλλά δεν προλαβαίνω γιατί ακούω το τηλέφωνό μου να χτυπάει. Το παίρνω και βλέπω πως είναι ο Ορέστης.
"Έλα ρε ψηλέ" τον ακούω να μου λέει
"Έλα ρε κοντέ" λέω γελώντας γιατί του ρίχνω ενάμιση κεφάλι ναι είμαι ψηλός. Ο Ορέστης είναι γύρω στο ένα ογδωνταπέντε οπότε μπορείτε να φανταστείτε.
"Α άμα μάθεις τι κανόνισα δεν θα μου μιλάς έτσι"
"Ωχ για πες" λέω αν και φοβάμαι λίγο για αυτό που θα ακούσω
"Το βράδυ κανόνισα να βγούμε εγώ, εσύ, η Έλλη και η Αγάπη και να πάμε στο καινούργιο κλάμπ της πόλης τι λες;"μου λέει και πετάγομαι από τον καναπέ
"Τι έκανες ρε πας καλά;! Δεν μπορώ να βγω και να την δω σήμερα πήγα κάτω από το σπίτι της και με είδε ρεζίλι έγινα"φωνάζω αγχωμένος
"Ηρέμησε αρχικά μην μου πάθεις και τίποτα. Λοιπόν σήμερα θα είναι μια καλή ευκαιρία να έρθετε κοντά και να μιλήσετε σαν άνθρωποι γιατί ούτε αυτό δεν έχετε κάνει ακόμα με τα μυαλά που κουβαλάτε και δεν νομίζω να έκανε σαν τρελή όταν σε είδε κάτω από το σπίτι της."τον ακούω να λέει και τελικά με πείθει
"Εντάξει ίσως έχεις δίκιο"
"Πάντα έχω δίκιο "μου λέει και βλάκας και εγώ γελώ
"Λοιπόν στις έντεκα θα έρθω κάτω από το σπίτι σου να πάμε και τα κορίτσια θα έρθουν να μας βρούν εκεί"
"Οκ τα λέμε" λέω και κλείνω το τηλέφωνο και πηγαίνω να μπω για ένα μπάνιο. Ο Ορέστης έχει δίκιο, σήμερα είναι μια καλή ευκαιρία να έρθουμε κοντά...
'Ύστερα αφού βγαίνω από το μπάνιο με μία πετσέτα τυλιγμένη γύρω από την μέση μου και με μία άλλη σκουπίζω τα μαλλιά μου πηγαίνω προς την ντουλάπα για να δώ τι θα βάλω.
Πάντως θα είναι κάτι μαύρο σίγουρα.
Στο τέλος διαλέγω ένα μαύρο πουκάμισο σε συνδυασμό με ένα μαύρο παντελόνι, το δερμάτινο μου και τα άρβυλα μου.
Ελπίζω το βράδυ αυτό να πάει καλά...
Αγάπης pov...
Τον είδα πριν. Ήταν έξω από το σπίτι μου. Και δίχως δεύτερη σκέψη του χαμογέλασα. Νομίζω έχει αρχίσει να μου αρέσει. Ξέρω πως γνωρίζω ελάχιστα για αυτόν αλλά αυτό είναι που με ελκύει πάνω του. Είναι σαν ένα κλειστό βιβλίο και απλά πρέπει να βρω τον κατάλληλο τρόπο να το ανοίξω και να το διαβάσω.
Μετά από λίγη ώρα ακούω το κουδούνι να χτυπάει. Πηγαίνω και βλέπω την Έλλη να είναι απέξω με ένα μεγάλο σακίδιο στην πλάτη της. Γρήγορα μπαίνει μέσα και κάθετε στον καναπέ.
"Τάξε μου" λέει χαρούμενα
"Γιατί πριν ακόμα πεις οτιδήποτε έχω αρχίσει να φοβάμαι;"
"Λοιπόν άκου ο Ορέστης με πείρε τηλέφωνο για να βγούμε εγώ, αυτός, εσύ και ο Έκτορας το βράδυ στο καινούριο κλάμπ της πόλης και έτσι εγώ ήρθα εδώ για να ετοιμαστούμε"
"Όπα όπα κάτσε πότε εγώ συμφώνησα σε όλο αυτό;"
"Το έκανα εγώ για σένα. Σκέψου βρε χαζούλα είναι μια καλή ευκαιρία να τα πειτε με τον Έκτορα"λέει και εγώ το σκέφτομαι για λίγο. Δεν είναι κακή η ιδέα της κι όντως έχω καιρό να βγώ έξω βράδυ
"Ωραία ας ετοιμαστούμαι' λέω και αυτή αμέσως βγάζει μια κραυγή χαράς
Πάμε στο δωμάτιο μου και βγάζει από το σάκο της το φόρεμα που θα βάλει και μετά ψάχνουμε να δούμε τι θα βάλω και εγώ
Αφού ντυνόμαστε
Τα ρούχα τα δικά μου:
Τα ρούχα της Έλλης:
Βαφόμαστε όπως θέλει η κάθε μία και αφού φτιάχνουμε και τα μαλλιά μας και πλέον είμαστε έτοιμες φεύγουμε από το σπίτι μου κι μπαίνουμε σε ένα ταξί για να μας οδηγήσει στο μπάρ...
Μετά από περίπου δέκα λεπτά φτάνουμε και μπαίνουμε μέσα να ψάξουμε τα αγόρια. Και τώρα είναι που σταματάει η καρδιά μου από το άγχος
Τους εντοπίζει η Έλλη και πηγαίνουμε προς το μέρος τους. Φτάνουμε εκεί και αμέσως οι ματιές μας κλειδώνουν. Είναι πολύ όμορφος αν και απλά ντυμένος και εγώ νιώθω να χάνω τα λόγια μου
"Γειά σας κορίτσια"Μας λέει ο Ορέστης
Ένα είναι σίγουρο ότι αυτή η βραδιά θα είναι γεμάτη εκπλήξεις...
Γειά παιδιά Καλή Πρωτομαγιά σας εύχομαι με νέο κεφάλαιο 😊😊
Πάνω στην αρχή βλέπετε στην πρώτη φωτογραφία την μηχανή του Έκτορα και μετά στις άλλες φωτογραφίες τα ρούχα που έβαλαν τα κορίτσια 😍😍
Όπως βλέπετε είναι πολύ μεγαλο και με πολλές λεπτομέρειες αν και ξέρω σας το έκοψα το καλύτερο σημείο αλλά έτσι ας σας κολασω λίγο 😈😘
Ελπίζω να σας αρέσει και συγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη😬🐏
Ψηφίστε και σχολιάστε γιατί με βοηθάει πολύ 💬💭⭐
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια Τανια 🐬🐬🐬