(NATHAN'S POV)
Umuwi muna ako sa bahay para makapagbihis ng damit at makapagligo ng maayos. Pero pagkatapos na rito, babalik ulit ako sa ospital. Doon na kasi ako natutulog sa kakabantay kay Nicole at hindi na rin ako pumapasok sa school para sa temporary class na yan.
I just can't leave her behind so.
At narinig ko na mula kanila Raven hindi na pumapasok ang Infinite sa school so Nicole is still in danger and anything can happen anytime.
Walang hiyang Justin na yon para barilin niya ang kapatid ko. Kapag makita ko siya ulit, sisiguraduhin kong ang araw na yon ay ang araw ng kamatayan niya.
Mag tatatlong linggo na hindi gumigising si Nicole at next week pa naman ang sembreak. /sighs/ Ayoko talaga magspe-spend ng bakasyon kung gaganito lang ang sitwasyon namin.
Lumabas na ako sa kwarto ko nang nakita ko si Kuya Niel papasok sa kwarto niya at humiga kaagad sa kama. Mukhang pagod, ano kaya ginawa nila sa school?
Hindi ko na siya nilapitan at inistorbo. Kailangan din niya ng pahinga. Bumaba na ako nang nadaanan ko ang living room, nanonood pala si Xiho ng movie.
Eh? Nanonood pala ng Maleficent?
Ano nga ba ang storyang yon?
"Xiho? Bakit nanonood ka pa diyan? Gabing gabi na. Dapat natutulog ka na. Ayaw mo naman siguro magkaroon ng malaking eyebags diba?"
"Hi, Kuya Nathan! Hindi kasi po ako makatulog eh. Namimiss ko na si Ate Xyla. Kailan pa po ba siyang magigising, kuya?" -Xiho
Napabuntong hininga naman ako tumabi sa kanya at niyayakap siya.
"Wag kang mag-aalala. Malapit na. Kailangan lang niya kasi ng mahabang tulog para mawala agad ang eyebags niya."
Pfft–HAHAHAHAHAHA!! Tama nga. Kailangan niya talagang matulog kasi medyo malaki na ang eyebags nun eh. HAHAHAHAHAHA!!
(A/N: Halaka~ Nathan!! I-susumbong kita kay Nicole!! Ayy~ hindi, baka naririnig ka na nun.)
Paano naman, Author?
(A/N: Daahh!! Nasa comatose si Nicole!! Malamang ang soul nasa labas ng katawan ni Nicole!! Binabantayan ka na nun, halaka~)
( O______O ) /goosebumps/
/ DUG DUG DUG DUG DUG /
H-Hoyyy~ Author!! Wag namang ganyanan oh!! ( ＞_＜ )
(A/N: MWAHAHAHAHAHAHA!!!!)
"Kawawa naman si Princess Aurora. Alam mo Kuya, mas maganda pa ang Maleficent movie kaysa sa cartoon movie na Sleeping Beauty." -Xiho
"Bakit?"
"Sa Sleeping Beauty, bad witch po talaga si Maleficent pero sa movie na ito, mabait siya at yung daddy ni Princess Aurora ang masama. Parang....yun ang tingin ni Ate Xyla kay Daddy diba?" -Xiho
Ni Dad?
Oo nga pala. Ayaw na ayaw ni Nicole kay Dad pero si Princess Aurora, hindi naman sa ayaw niya ang Daddy niya, pinagtatanggol lang niya si Maleficient....dahil sa pinapakita niyang pagmamalasakit kay Princess Aurora.
Kung sa storya nga lang namin, si Dad ang nagmumukhang antagonist dito. Sino kaya si Maleficient?
Hayyss!! Tama na nga tong fairytale-fairytale na to. Ginulo ko nalang ang buhok ni Xiho.
"Babalik muna si Kuya sa hospital ha? At pagkatapos ng movie na to Xiho, dumiretso ka na sa kwarto mo at matutulog kaagad ha?"
"Sige po, Kuya." -Xiho
"Promise ha? Tulog kaagad."
"Promise po, Kuya. /pinky swears/" -Xiho
Hinalikan ko na si Xiho sa noo bago akong umalis ng bahay pabalik sa ospital. Pero sa kasamaang palad ng pagbalik ko.......
"SETH!!!!! ANONG NANGYARI???!!!"
(SETH'S POV)
"ANO? Nababaliw ka na ba?"
Hindi naman niya ako sinagot at hindi rin niya ako tinitignan dahil nasa TV screen na palagi. Napabuntong hininga ako. Tsk, kung makatingin ng TV parang ang tagal na niyang hindi nakapanood like how many years.
"Matagal na, Seth." -Nicole
"Alam mo bang gaano kadelikado ang mga pinaplano mo? Ginulat mo pa nga ako na gising ka na pala!!"
"Wala ka bang tiwala sa akin at sa kakayahan kong kaya ko ito?" -Nicole
"Meron, Nicole. Alam ko ang mga kakayahan mo pero hindi ko parin maiwasan ang pag-aalala, ang takot, at ang kaba nasa loob ko ngayon sa mga pinaplano mo. Delikado, Nicole."
"Lahat naman ng mga misyon na dinaraanan namin, delikado pero lahat nalampasan ko, kahit kamatayan ang nailagay sa linya ng mga buhay namin." -Nicole
"You're really crazy. I won't let you."
Lumingon na rin siya sa akin.
"Ano pa bang kinatatakot mo? Hindi ako mawawala ng habang buhay, Seth. Hindi ako mamamatay at hindi rin ako papayag noh." -Nicole
Hinawakan ko naman ang mga kamay niya.
"Just please....stay here. Stay beside me."
"I can't, Seth." -Nicole
"Just because she's your mother, maniniwala ka na kaagad?"
"She has my eyes, Seth. How wouldn't it be her? Alam kong mahirap paniniwalaan dahil nasa teritoryo siya ng kalaban. She was just doing it against Dad. Against what he was doing." -Nicole
"So ganun? Tatayo ka na sa tabi niya at kakalabanin din ang Daddy mo? May pagkakamali rin ang tao Nicole and I'm sure he was only just doing it para sa inyong apat magkakapatid."
"Why are you on his side right now, Seth? You know, how–" -Nicole
"I know. I don't even know why am I saying this. I just don't have a good feeling if you're coming with them. Gaano man kasama ang Daddy mo–"
"Alam ko na, Seth. Sinabi mo na yan kanina pa. /sighs/" -Nicole
Bigla siyang lumapit sa akin para bumulong sa aking tenga pagkatapos, nakatitig nalang ako sa kanya na may halong kaguluhan nasa utak ko ngayon.
'Just TRUST me, okay?'
Hindi ko na talaga siya maiintindihan.
"Kamusta nga pala sa school?" -Nicole
"Hindi na ako pumapasok."
Napakunot din ang noo niya.
"Ano?" -Nicole
"Binabantayan kaya kita rito."
Binatukan naman niya ako.
"May klase pa tayo, ugok!!" -Nicole
"But it's only temporary."
"Temporary?" -Nicole
"Yon ang sinabi ng Mamu mo."
"Ahh~ For sembreak?" -Nicole
"Ano pa ba sa tingin mo? Tsaka, umayos ka na nga dyan at magpagaling. Ayoko nang masira ang sembreak natin dahil sayo eh sa kakaalala sa kalagayan mong yan."
"I'm fine by now." -Nicole
"Talaga? Sa tingin ko, lalala pa yan kapag sumama ka na sa kanila."
"Seth.... seriously...." -Nicole
"You don't have to come with them."
Natahimik tuloy siya ng saglit.
"Ewan ko sayo! Ayoko na makipagusap sayo. Ni hindi mo naman rin ako maiintindihan." -Nicole
"What is there to understand when you're going to the roads of hell?"
"Nakakaalala na ako, Seth." -Nicole
Natahimik bigla ako.
"Kaya kailangan kong sumama sa kanya dahil sa mga naaalala ko. Siya lang ang makakasagot sa mga katanungan ko. You'll have to understand." -Nicole
"Hindi mo....man lang sinabi."
"I should thank Brian dahil siya ang dahilan why I started to remember things, even if I didn't understand anything." -Nicole
Brian.
"Why Brian? Dahil nakasama mo siya nung gabing yon?"
Tinignan niya ako nang walang ekspresyon sa mukha.
"Sa mukha mo palang yan, selos na kaagad ang una maiisip ko." -Nicole
"Yvonne used to tell stuff about your past that shouldn't be mentioned in front of you."
"Alam ko. Halata naman kayo masyado. Pero nauto ko rin kayo na wala akong naaalala tungkol sa kanya simula nung pagpasok niya sa Chua Academy." -Nicole
Napakunot na rin ako sa noo.
"What do you mean?"
"Ever since I woke up from coma for the first time, si Brian lang talaga ang naaalala ko. Pero sa kasamaang palad, patay na siya. Sobra akong nasaktan. Mahirap paniwalaan at mahirap na ring kalimutan. Hindi ko lang pinapakita sa harap ninyo. At tsaka ano pa ba ang silbi na umiyak? It wouldn't even bring back the dead anyway. It will not bring back someone very close to you to life." -Nicole
Yvonne also used to say she became different as soon she woke up....na hindi na siya yung kaibigang Nicole na nakikilala nila.
"Mahirap mag move on. But I believe–hindi ko pa yata nasasabi sayo noon na....siguro maswerte ako kasi nakilala na kita. Nakakaasar ka pa nga eh pero iba ka rin palang klaseng tao." -Nicole
"Anong klase? Halimaw?"
"Hmm....people used to say, you're a bad playboy but back then, when we played a game and none of us really won. From those three months we spent together, akala ko talaga masama kang tao at sobrang mayabang pero may kakaiba rin sayo." -Nicole
"Kakaiba?"
"You're kind, Seth." -Nicole
Napatawa naman ako.
"Talaga? Then, for me, I thought you were just an ice princess but you're actually selfless....must be because of those reasons, both of us fall into each other?"
"Siguro nga. But I'm really lucky na nakikilala kita dahil at least, pinawala mo yung sakit na lagi kong nararamdaman sa puso ko." -Nicole
"Dapat ako ang mag papasalamat sayo dahil....you were always there for me. Ikaw ang nagpabago sa akin."
"Ano ba yan? Pareho na tayong may gustong pasasalamatan sa isa't isa. Wag nalang kaya? It makes me feel very awkward here. Pero nung bumalik si Brian....." -Nicole
Napabuntong hininga siya at ako ay natahimik saglit para makapag-isip. May gusto na nga akong i-tatanong sa kanya eh.
"Nicole, ano bang pakiramdam?"
"Ang alin?" -Nicole
"Nung bumalik si Brian? Ano talaga yung pakiramdam mo sa loob?"
Natahimik din siya saglit at napaisip-isip sa sasagutin niya pero napabuntong hininga ulit.
"Noong una, naibalita sa akin ni Travis yon. Hindi nga ako makasalita. Ni hindi ko rin alam ano ang magiging reaksyon ko. Pero nung nakita ko na talaga siya sa harapan, natahimik nalang ako dahil ibang iba na yung Brian nakikilala ko. Kaya nagkunwari akong walang pakialam. Pero sa loob, nasasaktan ako. Iniisip ko pa nga na 'Bakit pa siya bumalik? Kung kailan masaya na ako sa buhay kong ito kasama si Seth?' Hmm. Ewan ko." -Nicole
"So talagang inaamin mong mahal mo ako? Flattered naman tayo diyan."
"Tsk!! Napaka feelingero mo parin, Seth. Sabihin mo na rin kasi ngayon na nagseselos ka na dahil siya ang pinaguusapan natin ngayon." -Nicole
"Sino bang hindi? Halos araw-araw ko nang naririnig mula kanila Yvonne tungkol kailan pa kaya niyo maaalala ang isa't isa? Now that you've just admitted to me na hindi mo pa pala siya nakakalimutan, hindi ko na rin maiiwasan na magtataka kung sino ba talaga ang mahal mo ngayon? Ako o siya?"
Natahimik ulit siya sa mga sinabi ko. Hindi lang kasi selos ang nararamdaman ko ngayon kundi nasasaktan na rin ako.
"I don't want to say this but–" -Nicole
"Can I just assume I was just a rebound for you?"
"Seth–" -Nicole
"Alam ko mahal mo ako pero mas mahal mo parin siya, Nicole. Hindi naman malabo na maiisip ko talaga yan tuwing nakikita ko kayong magkausap ni Brian nung isang araw pa bago yung party. Yvonne busted Brian for you but then...."
"Nakita mo kami?" -Nicole
Umiiwas na akong makatingin sa kanya at napabuntong hininga saka ko nang binaling ang tingin ko sa kanya ulit.
"Bakit mo ba ako binalikan nung araw na yon, Nicole?"
Ngayon, siya na ang umiiwas tumingin sa akin.
"Sige, sabihin nalang natin na mahal ko pa siya. At hindi mapapantay ang pagmamahal ko sa kanya sayo. Pero hindi siya makaalala, Seth at siguro habang buhay na rin yon at mahal pa niya si Yvonne. Masasaktan na naman ako pero ayoko na. Sinaktan na nga niya ako dahil may pinapaalala siya sa akin tapos dadagdagan pa niya ang pagmamahal ko para sa kanya....noon pa?" -Nicole
Nabigla tuloy ako sa sagot niya.
"You were....giving up?"
Diniretso niya akong tignan sa mata.
"Yes, I was giving up. Although, I'm very thankful na pinaaalala niya sa akin lahat. Wala naman ring pag-asa kahit binusted pa siya ni Yvonne. Mahal pa rin niya yon at kahit kailan, hindi niya ako maaalala, Seth." -Nicole
"How can you be sure? It was just temporary–"
"Kasalanan ko ang nangyari sa kanya. If he tries too much to remember me, it'll hurt him like the same way I did. Both of our injuries are not healed yet, Seth and there's a possibility with one shot, mamamatay na kami." -Nicole
"So you're....letting him go?"
Tumango naman siya.
"Kung saan hindi na siya masasaktan uli, Seth. At para na rin sa ikinakakabuti ng lahat, maaring nakakaalala na ako pero delikado parin sa kalagayan ko na makakaalala pa muli." -Nicole
Lumayo na akong tumingin sa kanya at ganun na rin siya. Napapatingin na ako sa orasan ko at nililingon ulit siya.
"Oras na ba?"
Nilingon naman niya ako na may lungkot makikita sa kanyang mga mata. Bigla ring bumukas ang pinto at agad kong naramdamang may humawak sa pareho kong braso saka hinihilang papalayo kay Nicole. Ang mukhang mula sa lungkot, ngayon nababalot na sa galit at walang emosyon.
Ngayon ko lang pala napansin na yung Nicole kinakausap ko at nakakasama ko ay yun pala ang totoong pagkatao niya. Mga ngiti niyang paminsan lang niya pinapakita ay mga ngiting matagal na niyang nawala. Yung mga tawa niya, yung pagiging childish paminsan sa harap ko kahit ayaw na ayaw niyang gawin.
Pero sa nakikita ko at nakakaharap kong balot sa galit at walang emosyon nakikita sa mukha ay ang iba naman niyang katauhan.
Na tinatawag nilang nyx.
From that gentle girl to a completely different person which I had never felt the fear towards her....
Until now...