Καθομαι στο γραφείο μου και σχεδιάζω στο μπλοκ μου...
Έξω είναι βράδυ...σύννεφα καλύπτουν τον ουρανό...Πολύ πιθανόν να βρέξει αλλά δεν πειράζει μου αρέσει η βροχή...
Είναι σαν να καθαρίζει τις αμαρτίες του κόσμου και να τους δίνει μια ευκαιρία για μια νέα αρχή, σαν να σβήνει όλα τα λάθη που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Όταν ήμουν μικρός καθόμουν και έβλεπα την βροχή πως έφτανε στον κάτω κόσμο. Η μαμά μου έλεγε πως όταν βρέχει μια αγάπη χάνεται και κάποιος κλαίει για αυτήν. Ναι είναι πολύ ρομαντική ψυχή. Η μόνη που ξέρω που να είναι τόσο ευαίσθητη ίσως για αυτό ο πατέρας μου την προσέχει σαν ένα πολύτιμο λουλούδι.
Αυτή μου έμαθε να αγαπώ την ζωγραφική και να εκφράζω αυτά που νιώθω μέσα από αυτήν εξάλλου έβλεπε πόσο μοναχικός ήμουν...
Έτσι θέλησα να απαθανατισω στο κορμί μου δύο από τα σχέδια που αγαπώ πιο πολύ. Το πρώτο είναι το αστέρι του Βορρά πίσω στην πλάτη μου από τα δεξιά, ενώ το δεύτερο είναι ένα τριαντάφυλλο στο δεξί μου χέρι, στην εξωτερική πλευρά της παλάμης μου...
Πάω να πιάσω την γόμα από το τραπέζι δίπλα μου όμως το χέρι μου έρχεται σε επαφή με κάτι ξένο. Σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω το τετράδιο. Το τετράδιο της. Εντάξει ίσως ήμουν και εγώ λίγο υπαίτιος για αυτό που έγινε σήμερα αλλά όταν μου μίλησε έτσι δεν ξέρω δεν είχα λόγια να της απαντήσω. Το παίρνω στα χέρια μου και το περιεργαζομαι για λίγο.
Εξωτερικά είναι μοβ και έχει διαφορά σχέδια επάνω και γραμματόσημα. Έχει σκληρό εξώφυλλο και απαλή υφή και επίσης το άρωμα της. Μπαίνω στον πειρασμό και το ανοίγω και το πρώτο που αντικριζω είναι κείμενα γραμμένα με διαφορικό χρώμα στυλό το κάθε ένα. Από μοβ μέχρι πορτοκαλί και καφέ. Βλέπω τα κείμενα που γράφει μέσα και δεν αργό να καταλάβω ότι είναι ιστορίες τις οποίες έχει εμπνευστεί η ίδια...
Καθώς ξεφυλλιζω παρατηρώ ότι όλες οι ιστορίες είναι ρομαντικές. Μάλιστα...
Διαβάζω μερικές και όλες έχουν μέσα τους αγάπη, αληθινή αγάπη , αληθινές ανθρώπινες σχέσεις όπου κανείς δεν αποσκοπεί κάτι από τον άλλον, ζευγάρια που ζουν τον έρωτα τους ευτυχισμένα. Προφανώς όμως και όλα αυτά δεν υπάρχουν άλλα από την μια είναι εξωφρενικό να τα νομίζει όλα αυτά και άλλα σου αφήνει μια αίσθηση γλύκας...
Αμέσως χωρίς να καταλάβω τον λόγο αφήνω το τετράδιο στο γραφείο και σηκώνομαι όρθιος. Αρχίζω να περπατάω πάνω κάτω στο σαλόνι και νιώθω τους παλμούς μου να αυξάνονται για κάποιον άγνωστο λόγο. Περνάω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου νευρικά και περνώ βαθιές ανάσες όμως τίποτα δεν λειτουργεί.
Χωρίς να μπορώ πλέον να ελέγξω τον εαυτό μου φλόγες έχουν εμφανιστεί στο άκρες των δακτύλων μου. Σφίγγω τις γροθιές μου μήπως μπορέσω να το σταματήσω αλλά αντίθετα υπάρχει μια έκρηξη των δυνάμεων μου και όλα τα γυάλινα αντικείμενο στον χώρο σπάνε με έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
Πρέπει να το ξεφορτωθώ αυτό το σημειωματαριο όσο πιο γρήγορα μπορώ!!
Γειά παιδιά νέο κεφάλαιο 👧
Ελπίζω να σας αρέσει και συγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη ✏🐢🐼
Ψηφίστε και σχολιάστε γιατί με βοηθάει πολύ ⭐💬💭
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια Τανια 🐺🐺🐺