CHAPTER TWENTY-TWO
Unknown
Someone snapped a finger in front of me, "Hey! Earth to Nat?"
Nandito na pala ang dalawa kong hinihintay. Grabe ha. Ganon ba ako katagal nagdaydream?
Wala ako sa sariling tumayo at naglakad na papunta sa parking lot. Kailangan ko nang makauwi at humingi ng pahintulot sa mga magulang ko. Mukhang kailangan ko na yatang magpa-check up sa cardiologist.
Dinadama ko ang bawat kanta sa sasakyan ni Ran on the way sa bahay namin. Nagising na naman ako sa kahibangan nang ini-off ni Ran music at itinigil ang engine. Gustong magpaiwan ni Yas kaya no choice si Ran kundi tumambay din muna sa bahay.
"And why ka magpapaiwan din?" maarteng tanong ni Yas kay Ran, "I can go home alone na."
Pagod na pagod akong umakyat sa kwarto ko, at hindi ko rin alam kung bakit ako pagod. Wala naman akong ginawa before umuwi kundi umupo lang at hintayin itong dalawa kong kaibigan na nagkakainitan na ngayon.
"Are you sure, Yas?"
"Of course I am. You go if you want."
I didn't have the energy to chime in between them. Ibinagsak ko ang katawan ko sa kama at pumikit. No, I won't sleep. Not with Yas still here, alam kong kukulitin ako nito ngayon.
"If you say so." sabi ni Ran in his No big deal tone, at narinig ko ang yapak niya pababa ng hagdan. Oras naman na para tignan ko ang priceless na reaction ni Yas. Naiinis ito kaya napangisi na lang ako.
"Ayan kasi, nai-challenge pa si Ran."
She groaned, "He'll be back."
Itinaas ko ang isa kong kilay at tumango tango habang nakangisi, "Of course."
Hindi ako pinagbihis ni Yas hangga't hindi ako nagkkwento sa kanya ng latest happening dito sa puso ko. Itinakip ko ang unan sa mukha ko nang magsimula na naman siya sa pagsermon sa akin tungkol kay Brian.
"Still liking that freaking Brian is not healthy, Natalie Paz. Hindi ko pa nga alam ang buong love story niyo but what I know now is you have got to stop this."
Umupo ako nang hindi inaayos ang buhok kong nakakalat sa harapan ng mukha ko. "And why should I stop this?"
Should I try confessing again now?
Hinawakan niya ang magkabila kong balikat at inumpisahang alugin ako na para bang may tinatanggal siyang masamang espiritu sa kaloob looban ko. Kahilo ha!
"Because! I don't want you to be just his option, Natalie. As far as I know he is your first and I want your first chance at love to be as almost perfect as your parents'."
Alam kong maswerte ang buong pamilya namin sa naging buhay-pagibig nila, at ako na lang yata ang minamalas. Wala naman akong kaso roon, sila lang talaga ang gusto ng best para sa akin sa magiging future ko. I know no family wouldn't want anything less for their daughters pero kasi minsan sobra na, out of the line na.
"I know you do, Yas. Pero hindi naman na nating kailangang ipilit. Darating din sa akin iyon in time. We just have to wait."
Binitiwan niya ako at huminga nang malalim, "How can that time come if you're still holding on to your past with Brian?"
Ayoko nang palagpasin itong pagkakataon na 'to. Kailangan na niyang malaman. Kailangan ko na ring maging free from all my white lies.
"Yas, please listen to me." seryoso kong sabi. Mukhang nagulat siya dahil hindi pa ako nagiging ganito kaseryoso sa tanang buhay ko. It's just that I am not comfortable with these lies anymore. "Brian is not my ex. He wasn't even my boyfriend for pete's sake!"
But how I wish he was.
"Naalala mo iyong sinabi ko sayo nung unang araw mo akong dinala roon sa Exes Club? Totoo iyon, Yas." Kumunot ang noo niya sa mga sinasabi ko, "I lied about Brian and I. I lied about having a relationship with him just so you and half of my family would stop pushing me into blind dates."
It is tiresome; the dates and the matchmaking. Ayokong pilitin ang magiging kapalaran ng magiging unang subok ko sa pagibig na 'to. Baka kasi kapag pinilit ay madali ring mawala sa akin. Tutal ay pilit nga naman.
Umiling si Yas. Kitang kita ko kung gaano siya nalulungkot ngayon. At ayokong makita siyang nagkakaganito. Sana talaga ay hindi ko na ginawa ang pagpapanggap noon. Sana ay hindi ko na pinalalim pa itong mga alibis ko.
"You can tell me anything but that, Nat. I know you're just protecting Brian from me. Kung mahal mo pa siya, it's fine. That's what the Exes Club is for, diba? Just don't tolerate your feelings for him anymore, okay?" marahan niyang sabi sa akin. Kinuha niya ang kamay ko para haplusin ito.
God, where have I gotten myself into?
"I'll finish what this club has in store for me." determinado kong sabi. If this is what Yas wants, I'll give it to her. Nakita kong nag-lighten up ang mukha niya sa sinabi ko. Bakit ko ba na-deserve ang isang kaibigang katulad ni Yas na walang inisip kundi ang feelings ko?
"Kung mag workout ang ways nila para makalimutan ko si Brian then it will be easy for me to find another guy. Pero kapag hindi," I heaved out a sigh before continuing, "Can I still like Brian the way I like him now?"
Wala akong magawa dahil ayaw talagang maniwala sa akin ni Yas. Hindi ko siya kayang sigawan para ipagtulakan sa kanya ang totoo dahil mahal ko siya. She's the sister I never had, at hindi ko kayang saktan ang feelings niya.
She's shocked but looked defeated at the same time, "Fine." Napangiti ako sa sinabi niya, "But I still don't like you near him, Natalie. Sinasabi ko sayo." nanliit ang kanyang mata, "Baka masabunutan ko siya palayo sayo if I saw you two even three meters away from each other."
Hindi ko na kinaya, natawa na ako sa inakto niya. She's really protective of me. Paano kaya kapag nagkaasawa na ako nito?
Ang tanong, magkakaasawa nga ba? Sana naman palarin ako.
Matapos ang serious talk namin ni Yas ay balik kami sa usual naming mood. We talked about some scenarios at school, mga latest news about the showbiz, guys—na hindi kasama si Brian dahil baka mapagalitan niya na naman ako—and other silly stuffs.
"I need to go na, Nat. Mom cooked my fave tonight!"
"Lasagna? You're eating pasta for dinner?" Hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya.
"Of course! Ini-request ko pa sa kanya iyon ngayon, ano. At tsaka this is the first in long time na she gets to spend dinner with us."
Kinuha niya ang bag niya at inayos ang nagusot na uniform dahil sa pagkakahiga at upo sa kama ko. Hindi pa rin ako nakakapagpalit ng damit. Si Yas kasi!
"Yep. At kailangan mo pang mag-commute pauwi." panakot ko sa kanya, "Ikaw kasi. Pinauwi pa si Ran kaagad."
Inirapan niya ako, "Excuse me. Hindi ko siya pinauwi. I just gave him a choice, and apparently he picked the one which makes me want to kill him tomorrow." inis na inis niyang sabi. Tinawanan ko na lang siya at inihatid sa ibaba.
Alam kong gulat na gulat itong babaeng nasa harapan ko ngayon dahil sa naabutan naming nakaupo ngayon sa sofa at nakikipagkwentuhan sa mom ko.
"Uyyy, sabi ko na nga ba eh, hindi ka pababayaan ni Ran." tukso ko kay Yas habang tinutusok tusok ang pisnge niya.
"Stop it, Natalie! I'm going home alone." masungit na naman niyang sabi. Alam ko namang tinatago lang niya ang pagkakilig sa pamamagitan nang pagiging masungit.
"Wushu." Napalakas yata ang pagtawa ko dahil napatingin ang mom ko at si Ran sa amin. Bahagya kong itinulak si Yas para makababa na kami ng hagdan. Napatigil pa kasi eh, halatang kinikilig lang naman.
Tumayo si Ran at nagpaalam na kay mom. Tinignan niya muna nang naiinis si Yas bago dumiretso sa labas. Nagpaalam na rin sa amin si Yas at mabilis na sinundan si Ran palabas.
Umupo ako sa sofa nang natatawa. Napansin ako ng nanay ko kaya napabigay siya ng kumento.
"Nakakatuwa iyong dalawang 'yon. Kinikilig ako."
Natatawa akong umirap, "Mom, wala ka na sa edad para kiligin."
"At bakit? Sinong may sabing may age limit ang kilig vibes?" ngumuso pa ang mom ko.
Kinagat ko ang labi ko para mapigilan ang pagtawa ko, "Mom! Ano na naman iyang mga nababasa mo sa Facebook, ha?"
Tinawanan niya lang ako, "Let's prepare the dinner. Malapit na raw ang dad mo."
Matapos ang mahabang dinner at bonding with them ay diretso na ako sa kwarto ko para magpalit na ng damit. I studied for about two hours para sa mga upcoming quizzes this week. Habang papatapos na ako ay hindi ko maiwasang isipin ang kalokohan ko kung saan kasangkot si Brian.
Brian again.
Mas lalo pa yata akong nahuhulog sa kanya ngayon. I don't know if this is right considering my issue with Yas, ani nga ni Ran. But can they blame me? Ngayon ko lang nalaman na mahirap pala talagang pigilan ang feelings para sa isang tao.
Nagr-ready na ako para matulog nang biglang nagbeep ang phone ko. There is a text from an unregistered number.
Unknown
Good night. :)
Kung sasagutin ko ito at tatanungin kung sino siya ay baka mapahaba pa ang usapan. Ayokong maudlot ang pagtulog ko ngayon lalo na't maraming quiz bukas. Kaya naman ini lock ko na lang ang phone at itinabi na ito. Bukas ko na lang siguro rereplyan kung maalala ko pa.