Her POV
Hindi ko naman inaasahan na magiging magkaibigan pa kami. But I didn't expect that Adela is here in front of me, threatening my life. There's nothing unexpected really. Bakit pa ba ako mabibigla? Ilang beses na 'tong nangyari sa akin kaya bakit hindi ko pa inasahan 'to?
Adela, infront of me, full of hatred and anger on her eyes. I can remember someone from her, one year ago. Masasalamin sa mata niya ang mga titig na ibinigay sa akin ni Elene noon. And even we are not that close, it is still hurts me for unexplainable reason.
"Are you wondering... why?" She asked. Hindi ako kumibo at tinignan lamang ang dulo ng baril, ilang sentimetro ang layo sa 'kin. She smirked,"Of course you are. Well, I want you gone. Gone from Greg's life. He's mine for pete's sake!"
Pinaputok niya ang baril. Wala iyong tunog at sigurado ako na dahil iyon sa silencer. Tumama iyon sa may puno na nasa likod ko. Naramdaman ko pa ang pagdaan ng hangin na dala ng bala noon sa sobrang bilis. I didn't flinch. I just stared at her.
"And yes, I'm the one who sent those threats!" She laughed hysterically. I bit my lip as I watch her pulling her own hair.
"Alam ko kasi na mangingialam ka. Sinadya ko 'yon na naroon ka lagi. And success, you are a feeling hero at hindi sinabi kay Levin na may nagbabanta sa kaniya. The night that you went on the garden, I should've killed you! Masyado kong napaagap ang pagbato sa paso kaya hindi tumama sa'yo," mariin siyang umiling. Her eyes are already bloodshot. "Kung tumama iyon, hindi ka mamamatay agad but you'll surely lose your consciousness. Babarilin kita, 'yon ang gagawin ko sana but I'm not stupid para padaliin ko ang kamatayan mo. I'll kill you slowly, bitch! I'll torture you to the point na hihilingin mo na lang na mamatay!"
"But you didn't succeed. You're dumb enough to miss that moment."
Nagtagis ang kaniyang mga ngipin at nagpakawala muli ng bala nang dalawang ulit. Natamaan ako nang isang beses sa tagiliran at ang isa ay lumampas lang. She laughed again and I grabbed that chance to punch her face.
Agad siyang napaupo ngunit mahigpit pa rin ang hawak sa baril. Mabilis akong kumilos para agawin iyon ngunit hindi ko nagawa dahil sa pagsuntok niya sa aking sikmura. Napaupo ako, I suddenly gasp for air when she sat on the top of my stomach. Tinabi niya ang baril saka ako pinagsasampal. Hinarangan ko ang kaniyang mga atake at nang hindi kayanin ay iniangat ko ang paa saka siya tinuhod sa likod.
Her body arched and her face crumpled in pain. Tinulak ko siya at kinuha ang baril. Akmang tatayo ako nang magdilim ang paningin ko. I felt warm liquid gushed from my forehead down to my cheeks. Sandali akong nahilo at nang makahuma ay nakita ko si Adela na may hawak na bato which she used to hit on me, I think.
Wala na sa 'kin ang baril. Pinahid ko ang dugo na dumaloy patungo sa aking mata. I stood up to kick her. Hindi siya makabwelo para barilin ako. Alam kong iilan na lang ang laman na bala noon kaya hindi siya makapagpaputok basta-basta. Tumalsik ang baril mula sa kamay niya. Gumanti siya ng sipa at suntok.
We are now fighting physically which I think is better. She caught my fist and twisted it. Para hindi masaktan nang masyado ay sinunod ko ang katawan at braso. I kicked her on stomach kaya nabitawan niya ako. Sinapo niya ang tiyan at bahagyang nalukot ang mukha. Mabilis akong bumwelo para magpakawala ng suntok, I didn't give her a chance to fight back.
I kicked her, at sa ikalawang pagkakataon ay nahuli niya ang aking paa at pinilipit iyon. Bakas na ang ilang sugat sa kaniyang katawan, mga galos at may dugo na rin sa labi at ilong. Sinabayan ko ng talon ang ginawa niya para hindi ako mapuruhan. I landed on the ground. I kicked the back of her knee causing it to weaken and kneeled. Pumunta ako sa likuran niya saka siya tinulak padapa. Pinagsama ko ang dalawa niyang kamay sa kaniyang likod at mahigpit na hinawakan.
"Papatayin kita Eirian, papatayin kita!" She shouted. Puno ng pagkamuhi ang kaniyang boses,"Akin lang si Levin, akin siya. Bakit ka pa bumalik, ha? Ayos na ang lahat kung wala ka kaya tutulyan na kita!"
She tried to he freed again ngunit dinaganan ko siya at hindi hinayaan na makawala. Hindi maaari, because something worst will happen if she'll be freed from my grip. Mapipilitan akong labanan siya at kung mapunta pa sa mas mapanganib na pangyayari, isa sa amin ang maaaring mamatay.
I looked around, to see if anyone is there. Patuloy pa rin ba ang laban kaya hindi nila napapansin na nawawala kami ni Adela? It will be better if they will see us, para maagapan. Hindi ko pa kayang saktan si Adela, lalo na't nagagalit siya sa 'kin dahil sa mahal niya si Greg.
Kailanman ay hindi mali ang magmahal. Maaaring maling tao, maling lugar, o maling panahon, ngunit hindi ang pagmamahal. Maaaring maling paraan, but loving someone will never be wrong. Magkakatalo-talo lamang sa paraan ng pagmamahal at kung sino iyon.
"Noong wala ka, ako 'yong naroon! Ako ang nasa tabi niya but he always look for you. He's always down because of your absence. He's always sad because of you!" She sobbed, I felt something pierced on my heart as I hear her words, "Ako 'yong naroon pero ikaw ang hinahanap niya. Kahit sila Elixir, Xicarus, Last, ikaw pa rin ang hinahanap nila. Ikaw na lang nang ikaw. Eirian, Agape, Kitten, damn it! Hindi ba pwedeng ako? Hindi ba pwedeng Adela?"
"I did everything for them, na sana ako na lang at ako lang. Pinipilit kong magbago! Kahit ang kapatid niya ayaw sa 'kin. Bakit, ano bang meron sa'yo, ha?" Patuloy ang kaniyang pag-iyak.
Umalpas ang luha mula sa 'king mata ngunit hindi ko hinayaan na manghina ang hawak sa kaniya. I can't let my guards down.
"Don't change yourself para mahalin ka ng iba. Kung gusto mo magbago, iyon ay dahil sa alam mong ikabubuti mo 'yon. But never do it in order to be loved, because whatever imperfections and flaws you have, if they'll love you, they will."
"Iyon nga! Kaya papatayin kita, para mawala ka na. Masasaktan sila but eventually they'll move on and finally they'll see me. He will see me as a woman he can love!" Muling tumapang ang kaniyang boses at puno ng determinasyon. She tried to fight again but I didn't let her free.
Nananakit na ang buong katawan ko. May tama na ako sa tagiliran, nadaplisan iyon ngunit marami pa rin ang umalpas na dugo. Pagod na pagod na rin ako at bahagyang nahihilo dahil sa paghampas kanina ni Adela sa ulo ko gamit ang bato.
Should I thank the harships and pain that I faced from the past, dahil sa ngayon ay tumatagal pa ako? Should I thank those things because it molded me and strengthened me? Kung ilalagay ko ang lumang ako sa sitwasyon na 'to, I doubt if I'm still alive and kicking. Life did its job and now, even a little, I'm already a better person.
"Let me go, Eirian! Let's fight and kill each other!" Nanggagalaiti niyang saad. I sighed and shook my head kahit pa hindi niya ako nakikita dahil nasa likod niya ako.
"No Adela, I know you're better than this. Hindi ganiyan ang klase ng pagmamahal. O baka naman hindi mo talaga mahal si Greg? You're just obsessed," I shouldn't said that but I just want her to realize na hindi ganito ang tamang pakikipaglaban sa pag-ibig.
"How dare you!? How dare you!? I love him so much that I can kill everyone if he will say it! I can even kill myself if he say so. Kaya kong gawin ang lahat para sa kaniya. E ikaw? Anong kaya mo, huh? Ang iwan siya, ang saktan siya?"
"Don't say anything if you don't know the whole story Adela. And he will never ever say something like that. Hinding-hindi siya mag-uutos na patayin ang kahit sino lalo na kung walang ginawa sa kaniya na masama. Just calm down and think deeper and better. I know something is wrong om you, make yourself better and if you're done, we can do that 'may the best woman win'," mahinahon kong saad.
"No! I can't be better because I'm already the best!" She laughed hysterically. Later on, she stopped and sobbed again, "I'm the best so back off now and let me kill you!"
Love is really something hard to define. It can make someone happy or crazy. Hindi ko alam kung anong klaseng pagmamahal meron si Adela para kay Greg ngunit kahit kailan ay hindi ko 'to maiintindihan dahil wala ako sa kalagayan niya. Dahil wala ako sa pwesto niya at hindi ako ang nakararamdam. I can't judge her that easy.
"Now!"
Kumunot ang noo ko sa kaniyang reaksyon but realization immediately dawn me when someone attacked me from behind. Hinila ako paalis sa kaniyang likod kaya napahiga ako sa sahig. Nakita ko ang isang lalake na alam kong isa sa umatake sa 'min kanina. He kicked me on the side kung saan ako nadaplisan.
My face crumpled in pain. Pakiramdam ko ay mas lalong lumaki ang sugat dala ng kaniyang sipa. Lalo kong naramdaman ang sakit dahil sa lakas noon. Akmang tatapakan niya ang aking mukha kaya agad kong hinawakan ang ilalim ng kaniyang sapatos. He gritted his teeth at ganoon din ako habang tinutulak iyon paitaas. I breathed hard bago gumulong palayo saka iyon binitawan.
Pinilit kong tumayo saka siya hinarap. Nalula pa ako sa tangkad at laki niya. Malaki ang kaniyang katawan at halos kapantay ko lamang ang ibabang bahagi ng kaniyang dibdib. I'm suddenly amazed with myself when I remember that I'm able to push his foot earlier.
He stood arrogantly in front of me. Huminga ako nang malalim saka nagsimulang umatake sa kaniya. I kicked him on his stomach ngunit kaunti lamang ang ikinaatras niya. Sumakit pa ang binti ko sa malakas na atake na 'yon. His big and thick lips tugged into a smirk at siya naman ang umatake.
Iniwasan ko ang kaniyang mga suntok. Sigurado ako na tatalsik ako kapag tumama iyon sa akin. Nadadaplisan din ako minsan ng kaniyang mga atake. Nahawakan din niya ang aking bewang at diniinan ang aking tagiliran kaya napasigaw ako sa sakit. Buhat niya ako na tila manika lamang. I think he's planning to throw me againts the big tree. And all I can do is to poke his eyes.
Agad niya akong nabitawan at sinapo ang mga mata. Kahit masakit pa ang pwetan ko ay tumayo ako saka bumwelo. I readied myself at malakas siyang sinipa sa dibdib. Maya-maya pa ay sapo na niya ang dibdib at naghahabol ng hininga habang namumutla. Kinailangan ko pang tumalon para masuntok siya sa mukha. And for the last blow, umikot ako saka ininat ang paa patungo sa kaniyang mukha. Matapos ng sipa na 'yon ay tuluyan siyang natumba.
Hinihingal man ay napangiti ako. He's pain in the ass, figuratively and literally. Ang sakit ng pang-upo ko dahil sa pagkakabagsak ko kanina!
Tinalikuran ko siya at agad napawi ang aking ngiti nang makita si Adela. Muntik ko na siyang makalimutan. Nakatayo na naman siya sa harap ko at hawak na naman ang baril. Pagod na pagod na ako at alam kong hindi na ako gaanong tatagal sa combat fighting. Lalo na ngayon na may hawak siyang baril.
I sighed and stared at her. She has this triumphant smirk on her lips. Her beautiful face is shadowed with pure evilness and madness. It's really hard to talk to a person with a close mind. Gaano ko man ipaliwanag sa kaniya na hindi dapat aabot sa ganitong punto, hindi na siya maliliwanagan.
Sinapo ko ang tagiliran na kumikirot sa labis na sakit. I can still feel the blood, generously gushing out. Ilang beses akong napakurap sa nandidilim na paningin. I think I wouldn't last, and definitely I'll lose my consciousness any seconds from now on.
"And in the end, I'm still the winner, Agape. I'll remain alive and they will never know that I'm your killer. He will be mine."
Kahit sa ganitong pagkakataon at kahit alam ko ang sitwasyon ni Adela, hindi ko pa rin mapigilan na mainis sa pag-ari niya kay Greg. I smirked. Whatever, if I'll die, I'll die.
"Yes, he can be yours, physically. But mind you, honey, he will be always mine emotionally and mentally. I may die but I'll remain alive in his mind and in his heart." And it's my turn to smirk. Bahagya akong napapitlag nang magpaputok muli siya na dumaplis sa aking braso. Pikon na pikon ang kaniyang mukha at nanggagalaiti sa galit.
She smirked suddenly at kinalikot ang baril. Kinuha niya ang magazine at pinakita sa akin iyon nang tila nanunuya pa. Ibinalik niya iyon saka muling tinutok sa akin at sinipat ang bandang dibdib.
"One last bullet, and your one last breath."
And suddenly, everything became blurred. I just saw him running, and now he's already infront me.
Sandali akong nabingi habang nakatingin sa kaniya. His chest moved, kasunod ay ang dahan-dahang pagbakas ng dugo sa kaniyang puting damit. Umawang ang aking labi, nanghina ang aking tuhod at hindi makapaniwala sa nangyari. Nakita ko pa ang iba naming kasama na kadarating lang, shock is written all over their faces. Muli ko siyang tinignan at umalpas ang luha mula sa aking mata hanggang sa naging sunod-sunod iyon. Sinapo niya ang kaniyang dibdib.
I watched him slowly kneeled in front of me, weakening, with traces of bloods on his hands. His eyes turned cold and tear escape from his eyes as he mouthed...
"I love you."
******
Supladdict<3