Her POV
Mabilis ang pangyayari. Nagkagulo ang buong hall kung saan ginaganap ang event. Lyndon immediately tightened his grip on me, and he is almost hugging me, as if protecting me from the danger.
Naglumikot ang mata ko at agad nahanap ng aking mata si Greg. He's staring at us with his weary eyes. Pakiramdam ko ay piniga ang puso ko habang nakatingin sa kaniyang mata na pagod at malungkot. Akma akong hihiwalay kay Lyndon para puntahan siya but someone came. Adela immediately tugged him kaya nawala siya sa paningin ko.
Malungkot akong napangiti at suminghap ng hangin. Nilibot ko ang tingin sa paligid at pinagmasdan ang lahat. Ngunit hindi mawala sa 'kin ang nangyari kanina. Is it right to give up? Is it right to let him in peace? Alam kong isa lang akong malaking gulo sa kaniya. Will he be okay with Adela?
Maingay ang buong lugar dahil sa sigawan. May iilan nang nadapa dahil sa pagmamadali. Napailing si Lyndon at hinila ako palabas. Mahigpit ang hawak niya sa aking kamay. Kapwa kami hinihingal nang makalabas. Napanganga ako nang makita ang labas kung saan nagmula ang mga pagsabog. I gulped and look around, looking for any sign.
"What the fuck?" Lyndon hissed. Maging ang mga estudyante na mula sa loob ay natigil sa pag-iyak at napamura rin.
In front of us is a big speaker. And I am sure, doon nagmula ang mga malalakas na tunog ng pagsabog. Sinapo ko ang dibdib sa bilis ng tibok ng aking puso.
"Damn, a fucking prank!" Singhal ni Lyndon at nilapitan ang malaking speaker. Umikot siya at sinundan ang cord nito.
Sumunod din ako hanggang sa dinala kami nito sa bodega. Naroon na rin ang ibang staffs ng academy at kumpleto ang Plus élévee. Agad na nakihalo si Lyndon at sinundan ko rin siya.
"Just a prank," turan ni Adela na tila nakahinga nang maluwag. Lahat sila ay mariin na nakatitig sa linyang iyon.
"Just to ruin the party, I think," Xiela seconded. Humakbang ako palapit. Lahat sila ay napatingin sa akin.
Naramdaman ko ang mariin na pagtitig sa akin ni Greg. Lumunok ako at pinagmasdan ang paligid.
"I think, this is not a prank. This is not a simple thing."
Ezperanza stared at me like she's realizing things while Xiela shot up her brow, "Did we ask for your opinion? You're not even part of Plus Élévee," saad niya na may himig ng sarkasmo. Hindi na ako umimik at bumuntong-hininga.
"Watch out your mouth, Xiela," malamig na saad ni Greg. May kung ano na naman na naglumikot sa sikmura ko. But I chose to ignore and shrugged it off.
"Eirian is right. Hindi natin pwedeng sabihin at tanggapin na lang na isa itong prank," saad ni Last. He shook his head, "we should investigate this. Hindi ito simpleng biro lamang. May ilang nasugatan na estudyante dahil sa pagkataranta. Think about it, bakit gagawin ng isang tao ito? I'm sure he or she knows that everything will be in chaos dahil sa pekeng pagsabog na 'yon. He has a motive, of course." He added.
Gumaan ang pakiramdam ko dahil kay Last. At least, there is someone who justified my thoughts at pareho pa kami. Sa ganitong sitwasyon, dapat lahat ay bukas sa mga maaaring posibilidad. Inirapan ako ni Xiela at hindi na ako kumibo pa.
May mga dumating na tao para imbestigahan ang nangyari. Napagpasyahan nila na huwag ng ituloy ang event dahil sa nangyari. Lalo na at maraming mga estudyante ang hindi maganda ang lagay dahil doon. May mga nasugatan, others are still in shock lalo na ang mga nasa lower years na hindi pa gaanong sanay sa mga ganitong pangyayari.
I can remember the younger version of me on them. Iyong takot na takot at hindi alam ang dapat na gawin.
"Let's go, Eirian."
Inalalayan ako ni Lyndon palabas nang bodega. Hinawi pa niya ang mga buhok ko na nakapahinga sa aking balikat. He put his arm around the small of my back as we walk out from that room. Tahimik lang din siya.
"Are you okay?" He asked, finally. Ngumuso ako at bahagyang umiling.
"I really don't know. My system is still on chaos," I murmured. I heard him sighed beside me.
"Are you still taking your medicine? In the end of the month, we need to go at Dr. Betiz. You'll have your check-up and session again."
Tahimik akong tumango at hindi na nagsalita dahil sa pagod. Ang nangyari kanina ay nagdala sa akin ng kaba. Malakas ang kutob ko na may kinalaman iyon sa nagpadala ng sulat ukol kay Greg. Malaki ang posibilidad na nasa paligid lamang namin ang taong iyon.
"Agape.."
Kapwa kami natigilan ni Lyndon nang may tumawag sa akin. Hindi ako kumilos. Naririnig ko ang mabilis niyang paghinga dahil sa hingal. Lyndon 'tsk-ed' beside me at mabigat ang kamay na kumamot sa ulo niya. He moved beside me at hinarap ang taong nasa likuran namin.
"Ano na naman?" He asked with an irritated tone.
"Agape and I, needs to talk," saad niya. My eyes dropped on my feet and bit my lower lip. Am I ready to talk with him, now?
"You can't. She's already tired and need to rest." Kontra ni Lyndon.
"Agape, please..." Tahimik akong suminghap at mariin na pumikit bago siya hinarap. Lyndon is also staring at me. Tinignan ko si Lyndon at tinanguan. His face crumpled at dumilim ang kaniyang mukha.
"You need to rest, now!" He gritted his teeth. I know I need to rest but still, I want to hear what Greg is going to say.
"Don't worry, Arguilles. I'll walk her to her dorm. And If I need to carry her, I will."
Mapupungay ang kaniyang mga mata habang nakatingin sa akin. Nakikita ko ang pagod doon at nakikiusap na manatili ako para pakinggan siya. Lyndon muttered some curses bago umalis.
"Bahala ka diyan!"
Nang kami na lang ang naiwan, matagal pa siyang nakatitig sa akin. I sighed and ran my fingers through my hair. Humampas ang malamig na hangin at nanayo ang aking balahibo sa katawan. It seems that he noticed it kaya hinubad niya ang coat at lumapit sa akin. He put it on me at hinawakan ang aking kamay.
"What now, Greg?" I asked with a weak voice.
Nagsimula na kaming maglakad patungo sa building namin. Maliliit ang kaniyang hakbang kaya napilitan akong liitan din ang akin upang magkasabay kami.
"In Plus Élévee, we are assigned to wear those costumes. I don't like it. I don't want to go on that party but since you'll go, I decided to wear a simple shirt, coat and jeans. But it's an order. Napilitan lang ako, hindi ko gusto 'yon.." mahina ang huli niyang sinabi. Nagmamakaawa na paniwalaan ko.
We entered the elevator. Ramdam ko ang titig niya, naghihintay sa sasabihin ko. Hindi ako makakibo dahil sa mga halo-halo na nararamdaman. Pakiramdam ko, pagod talaga ako sa gabing ito. I feel so exhausted and drained.
"Okay," I uttered simply. Narinig ko ang pagsinghap niya. Nakatitig lamang ako sa saradong pinto ng elevator kung saan nakikita ko ang repleksyon namin.
He moved beside me. Mas lumapit sa akin. His heat and warmth is already towering me. Pinanood ko ang pagkilos niya. He snaked his arm around me at hinapit ako palapit sa kaniya. He buried his face on the crook of my neck. Uminit ang sulok ng aking mata habang nararamdaman ang mainit niyang paghinga sa aking balat. His breath is gently caressing my skin like it's comforting me.
"I'm sorry if we are like this," umiling siya habang nakabaon pa rin ang mukha sa aking leeg. "I don't want this, I never want this. I'm so sorry."
Tuluyang tumulo ang luha ko. Humigpit ang kapit niya sa akin, kasunod ay ang pagpatak ng mainit na likido sa aking balat. Dinagundong ng kaba ang dibdib ko sa naramdaman na iyon. He is crying?
Tumunog ang elevator. Mabilis siyang lumayo sa akin. Tinalikuran niya ako at may pinahid sa kaniyang pisngi.
"Let's go," seryoso niyang saad. Kumunot ang noo ko, naguguluhan sa kaniyang kilos.
I just tailed him. Mabibigat ang kaniyang paa at mabagal pa rin ang lakad. Bigla siyang huminto at muntik akong bumangga sa kaniyang likod. His eyes are bloodshot, like he just cried.
"Agape.." he murmured. Napalunok ako at tinitigan lamang siya.
"Je m'ennuie de toi, mon amour."
And I feel like I lost. My heart and stomach flutters that it almost hurts. It aches to the point that I want to cry. I want to cry because after the long time, I heard something from him again. Pero masakit, sobra.
"I miss you more, Greg. I miss you so much. But please stop talking sweet nothings if you can't stand for it. Dahil habang tumatagal, nawawalan na ng kahulugan ang lahat ng sinasabi mo. Sa sobrang sakit, nakamamanhid."
His eyes widened. Umawang ang kaniyang labi, hindi inaasahan ang sagot ko o hindi inaasahan na naintindihan ko ang sinabi niya. I tried to smile at him even it hurts and turned my back. Habang naglalakad palayo ay nanghihina ako.
Agad kong sinara ang pinto ng aking dorm at sumandal doon. It's really a tiring and exhausting day. Mariin akong pumikit bago bumuntong-hininga. Naglakad ako palapit sa cabinet at kinuha ang maliit na garapon. I get a tablet of my med at kinuha ang bottled water.
I need to gain more energy, because tomorrow is another day..
Kinabukasan ay napagpasyahan ko na asikasuhin na ang pag-aaral ko. I'm not really in mood but I must. Hindi na maganda ang nangyayari sa 'kin. Napapabayaan ko na ang lahat.
I walk towards the cafeteria for my breakfast. Later, I'll go on the registrar's office para asikasuhin ang lahat. Ayaw kasi muna ni Kuya Love na pumasok ako at hintayin na lang ang new school year since alanganin na, pero gusto ko na kasi. Magiging college na ako dahil sa loob ng siyam buwan matapos ang pagkakulong sa kadiliman ay ni-take ko ang dapat kong mga aralin para makapagtapos ng senior high. Naging homeschooled ako.
I ran my fingers through my hair bago inilapag ang tray na hawak. I sat at pinulot ang tinidor bago nagsimulang kumain. Tahimik ang cafeteria kahit maraming estudyante. May iilan pang natutulala, marahil ay naaalala ang nangyari kagabi.
Natigil ako sa pagsubo nang may umupo sa harap ko. Nag-angat ako ng tingin at hindi makapaniwala sa nakikita. He flashed his familiar sweet and innocent smile. Napanguso ako at pinigil ang ngiti but I can just suppressed it.
"Kuya Love!" I squealed.
He chuckled. Tumayo ako at agad lumipat sa tabi niya. He spread his arm like he is waiting for my hug. Agad ko siyang niyakap. Humalakhak siya at niyakap ako pabalik, nang mahigpit.
"Oh, my baby sister missed me so much," he caressed the back of my head. Tumingala ako at nginitian siya.
"Yes. So much," I murmured.
He ordered foods using my card at kumain kami nang sabay. Marami ang napapatingin sa pwesto namin, lalo na kay kuya. And I can't help but to be proud of him.
Gwapo naman kasi talaga siya. With his gray round eyes like mine and his pointed sharp nose. Prominente rin ang kaniyang panga and it highlighted his manly feature. Medyo pouty rin ang kaniyang labi at pinkish white ang balat. His hair is golden, lighter than mine.
"Ang gwapo talaga ng kuya ko."
He laughed showing his one and only dimple on his left cheek.
"I know. Gwape talege ako."
Ako naman ang napatawa sa paraan ng pagsasalita niya. He's really trying hard in speaking Filipino.
"And you too, of course. You're so beautiful and fragile my baby sister. To the point that no one already deserves you."
Napawi ang ngiti ko at natahimik. He shot his brow up and stared at me, like thinking something. Then, his face became serious and stared at me intently. Napatikhim ako at. Binaling ang atensyon sa pagkain.
"Why? Do you already like someone here? Tell me, who?" Seryosong-seryoso ang kaniyang boses. Kinabahan ako at hindi makakibo.
I love someone. I don't know if he loves me, too.
"Wala po, kuya."
Maya-maya ay humalakhak siya. Like he found something amusing. Napanguso ako at umiwas ng tingin.
"I said, don't call me kuya. Just Love, alright? So that if someone heard us, they will mistaken us that we're in relationship. Wale ng manliligew saye. You're still a baby, and Papa will surely beat anyone who will go near you if he's still alive. And since he already passed away, I'll be his replacement."
"Possessive," I muttered. He laughed again at biglang napawi iyon at sumeryoso.
"Of course. You're the only one I have now, baby. I'll be really protective." He messed my hair and kissed me on my cheeks, "let's eat now."
Pagkatapos kumain ay hindi ako natuloy sa registrar's office. Kuya Love wants me to walk around with him. Gusto niya raw malaman ang paaralan na pinapasukan ng mahal niyang kapatid. How sweet of him, kaso minsan medyo clingy na siya. But I love it since he completes the other part of me.
"You can fly back at France with me," he said. Natigil kami sa may garden at magkatabi kaming umupo sa sementadong upuan na naroon.
Humampas ang sariwang hangin. Ilang segundo akong napapikit. The green trees and plants around are relaxing. At nadagdagan pa iyon ng huni ng mga ibon. This place is so peaceful.
"Kuya- Love, I'll study," saad ko. Ngumuso siya.
Pakiramdam ko ay nagsasalamin ako habang nakatingin sa kaniya. He's just the male version of me. Matanda rin siya sa akin ng ilang taon ngunit halos lahat ng features ay pareho kami. Kaya imposible na hindi malalaman ng iba na magkapatid kami.
"But it's already too late. You can study on France instead. There is a school there, like the purpose of this academy. We are already separated for almost two decades. And I really want to be with you."
I sighed at yumakap sa tagiliran niya.
"Where's my so-strict and stiff kuya!? Ibalik mo siya! You're so sweet," I laughed. He just chuckled.
"Come on, petite soeur. Don't change the topic."
Lumayo ako sa kaniya at pinaglaruan ang mga daliri.
"I like here, kuya," I murmured. Suminghap siya at tumango.
"Don't you want to be with me? Don't tell me you have a relationship with Lyndon? And it's a secret that's why the two of you flew away?" Muli niya akong tinaasan ng kilay. Nanlaki ang mata ko at umiling.
"Wala kuya, ano ba?"
"By the way, where is he?" He asked. Umiling ako at hinawi ang buhok.
"Hindi ko po alam. Gusto mo siya makita?"
"Alright, let's go. I want to ask him if you're doing good here."
Sumunod ako sa kaniya at nakaramdam ng kaba. Paano kung sabihin ni Lyndon ang tungkol kay Greg? I'm sure that kuya Love will bring me back on the France. He's so protective.
"Let me see your dorm, too. Just make sure that it is not good, but the best. Or else, I'll do something they won't like."
Naka-akbay siya sa akin habang naglalakad kami papunta sa building. We entered the elevator. I pressed for my floor ngunit bago iyon sumara ay pumasok ang hinihingal na si Greg. Our eyes met. Kunot ang kaniyang noo at pinanood ko ang pagtagis ng kaniyang bagang. His hair is messy.
Tumayo siya sa gilid samantalang kami ay nasa tabi niya. Si kuya Love ang malapit sa kaniya. I can feel his stares on our reflection. Kuya Love moved a bit and snaked his arms around my waist.
Narinig ko ang pagtikhim ni Greg. I looked at his reflection, he is gritting his teeth. Madilim ang kaniyang hitsura.
"I'll sleep beside you, baby. I miss you so much. Like what we always do in France, right? We are always sleeping together with matching pajamas."
Napanguso ako at pinanood lamang ang reaksyon ni Greg. Veins on his neck and arms are already visible like he's controlling himself.
"Okay, Love."
"Putangina..."
I gasped silently. I heard him whispered some curses! Napatingin sa kaniya si kuya Love. Kunot ang noo ni kuya, at tila may inaalala. I taught him some curses in Tagalog para kapag may nagsabi sa kaniya noon ay maintindihan niya. Mabuti na lang at mukhang nakalimutan niya. Magsasalita sana si Kuya but the elevator opened.
Inalalayan ako ni kuya lumabas mula roon. His arms are still on my waist like I'm something fragile. Ramdam ko ang mga nakakapaso na tingin mula sa aming likod. Muli akong napanguso habang nararamdaman ang mabilis na tibok na puso. Sinapo ko ang dibdib at suminghap.
"You okay, baby?" Tumango ako at idiniin ang hinalalaki sa scanner. Nakita ko mula sa gilid ng aking mata si Greg.
"Let's get in, Love." I murmured.
Nanginginig ang kamay ko na itinulak ang pinto para mabuksan. Nauna si kuya at sumunod ako. I even saw Greg walking towards our direction ngunit hindi ko na nasigurado kung saan siya pupunta dahil tuluyan ko nang naisara ang pinto.
"Are you comfortable here?" Love asked as he sat on the sofa. I nodded and smile.
"Of course. Maganda naman dito Love, e. Sanay na rin ako," sagot ko.
Maganda ang dorm ko. Pero ang dami niyang reklamo. Paano pa pag nakita niya ang dati kong tinirhan sa puder nila Tita noon? I'm sure he'll freak out.
"But you can have better than this."
Napailing ako at lumapit sa kaniya. I sat beside him at sumandal sa balikat niya. He caressed my hair like what he always do.
"Masaya naman ako rito kuya. Maganda rito, can't you see?" I asked. Ngumuso siya at umiling.
"I can't see, because I'm sure I can give you a better place than this," he shrugged. I just sighed. Hindi niya ako maiintindihan.
Because sometimes, it's not the place where you live makes you stay. It's because of the people around that you love make you want to stay. Kahit si Kuya, gusto ko siyang makasama lagi. But I know that it's impossible since he loves and must stay on France. Siya ang umaasikaso sa maraming bagay. At doon din siya lumaki. I know it will be hard for him to stay here for too long. Katulad sa akin, I was born here at dito na rin lumaki kaya mas gusto ko rito. France is undeniably beautiful but I still want to stay here.
"I'll look for Lyndon," I stated when I remember that he's looking for that guy. He stopped me by gripping on my wrist and he shook his head.
"Nah, don't go. It doesn't look good that you're the one who looks for a guy. Let him look for you instead." I pouted.
"Pero kuya, 'di ba hinahanap mo siya?" I asked. He shook his head again.
"Don't leave. I don't want to see you looking for a guy. Even it is because I need something from him... still no. It should be the other way around. Always remember that. Let the guy chase you instead. You deserves the best, baby."
Wala na akong nagawa. Natamaan din ako sa sinabi niyang iyon. I suddenly remember Greg. Tama ba 'yong sinabi ni Kuya? Should I apply it also on Greg's situation?
Napatingin kami nang sabay sa may pinto nang may nag-doorbell. Sinenyasan ko si kuya na bubuksan ko lang bago tumayo. I opened it slowly at maliit lang ang siwang ng pagbukas ko saka inilabas ang ulo. Halos mapaatras ako nang makita si Greg.
"Greg," I uttered. Kunot pa rin ang makakapal niyang kilay. He keeps on looking at may back but since maliit lang ang bukas ng pinto ay wala siyang makikita.
"What are you doing here?" I asked. He stared at me at tila natigilan. Like he's thinking for his reason. Nakalimutan niya yata.
"Baby, who's there?" Kuya Love asked. Nanlaki ang mata ko. Hindi niya pwedeng makita si Greg. Baka mahalata niya ang lahat ng tinatago ko. And we will be doomed. Kapag nalaman niya ang lahat, he'll get mad and bring me back at France.
"Wala, Love!" I shouted back. Nagtagis ang bagang ni Greg. Kinabahan ako sa madidilim niyang mga mata na matalim ang tingin sa akin.
"Let me in," Greg said. Halos anas na lang iyon dahil sa hina at pagiging paos. Tila nagpipigil ng galit. I know that his fist are clenching right now dahil kita iyon sa umbok ng kaniyang magkabilang bulsa kung saan naroon ang kaniyang mga kamay.
"B-bakit?" I stuttered. He licked his lips at lalong yumuko para magsalubong ang aming mata.
"Just let me in," I shook my head. Lalong nagalit ang kaniyang hitsura. I giggled and stick out my tongue. Pumula ang kaniyang pisngi sa inis at pagkapikon. Akma siyang magsasalita nang ibagsak ko ang pinto pasara.
Napangiti ako sa sarili at napailing. But I stilled when I saw Love in front of me with his arms crossed in front of his chest and his left brow arched.
"Who's that?" Tila nagdududa niyang tanong. He stepped forward kaya napaatras ako. I am now intimidated with his presence. "And why the hell do you have that smile on your lips? Is that your boyfrined? Let me see and judge him! Now!" He commanded. Nanlaki ang mata ko at umiling.
"Wala 'yon kuya, wrong room daw," palusot ko. Matagal pa niya akong tinignan bago ako tinalikuran. Napabuntong-hininga ako.
Halos mapatalon ako sa sunod-sunod na pagtunog ng doorbell. Kinabahan ako nang makita ang tingin sa akin ni kuya. Dahan-dahan kong nilapitan ang pinto at binuksan. Maliit lang sana ang gagawin kong siwang but it immediately opened widely. And on the doorway is Greg.
Sobra-sobrang kaba ang nararamdaman ko habang nakatayo siya sa harap ko. He immediately caught my wrist and tugged me towards him. I crashed on his hard chest. His arm immediately wrapped around me. I can feel his fast breathing.
"Who are you?" Tanong niya sa mariin na paraan.
Napalunok ako at sumulyap kay kuya Love na nakatingin sa amin. Tumagilid ang kaniyang ulo at kumunot nang labis ang kaniyang noo. Ngunit nawala siya sa paningin ko nang takpan ni Greg ang mata ko at pinilit na humarap muli sa kaniyang dibdib.
"Let me ask you first, who are you?" Love asked with an intimidating voice. Naalala ko ang mga panahon na una kaming nagkita kung saan takot na takot ako sa kaniya. He's stiff and pokerfaced.
"Why are you here in Agape's dorm?" Greg asked back. Mariin akong napapikit at napailing. Walang magpapatalo sa kanila.
"Why are you hugging my girlfriend?" Love asked. Lalong bumilis ang paghinga ni Greg. Nang tingilain ko siya ay lalong dumilim ang kaniyang mata. His dark orbs reached its darkest shade. Humigpit ang kapit niya sa akin.
"Putangína. Wala kang girlfriend dito, gago." I gulped when I heard his tone. Galit siya, damn he's mad!
"I have my girlfriend here. That beautiful girl you're hugging is mine. So let her go now, or this fist of mine will land on your face." Kalmadong saad ni Kuya.
"Love!" Saway ko sa kaniya.
"Putangína lang, Agape. Tumigil ka na, huwag ka muna magsalita!" He murmured. And I felt my heart melts slowly. Nakatitig na siya sa akin at nangungusap ang mga mata. Namuo ang bikig sa aking lalamunan.
"Let her go," Love said again. Magkatitigan lamang kaming dalawa ni Greg.
Akala ko ay tuluyan na niya akong papakawalan but he tugged me and placed me on his back.
"There's nothing on hell, heaven and earth that will make me let her go. There's nothing, man. So if I were you, back off instead. I don't care if you're her boyfriend. She's mine from the start. She's already mine since she's still a blood. And she will be mine until the second life and until forever."
Hinila niya ako palabas. Hindi sumunod si kuya Love. Napakamot ako nang pumasok kami sa elevator. Suminghap siya at hinarap ako. Pinwesto niya ang dalawang braso sa magkabilaang gilid ng aking ulo making me caged between the elevator wall and his warm body. Yumuko siya hanggang magkapantay na ang aming mukha.
Titig na titg siya sa akin, tila inaanalisa ako at kinakabisado ang aking mukha. He sighed. Lumapit ang kaniyang mukha at pumatak ang kaniyang labi sa akin. All I could do is to sigh and feel his gentle kiss.
"I'd never let you go. Never."
Nang humiwalay siya ay suminghap agad ako ng hangin. His lips are swollen and red. Uminit ang pisngi ko at umiwas ng tingin.
"Saan tayo pupunta?" I asked.
"We will make our babies." Nanlaki ang mata ko at hinampas siya. He chuckled a bit and rested his forehead on mine. Our nose are touching gently.
"To my rival in the terms of your hug and care. To our Gregian."
******
Supladdict<3