3rd Person's POV
Imbis na titigan niya lang maghapon si Dessirie na nakatulog dahil sa sakit kanina. Naisipan ni Yohan na pumunta sa Mall para bumili ng mga kakailanganin niya sa kasal nila ni Dessirie. Kasal na kung saan ay silang dalawa lang ang may alam, kasama na ang Diyos.
Nang makarating siya sa Mall, may nadaraanan naman siyang mga botique na nagbebenta ng mga dresses at wedding gowns. Pero napahinto siya sa Isang botique. It was Chloe's Botique. Isa si Chloe sa mga tinitingala ng lahat. Sobrang successful nito kasama ang tatlo pang kaibigan. Nakikita ito nila Yohan sa mga mall tours. May sariling banda rin kasi si Chloe, it was ZECK, the legendary girl band. 'Yung isang miyembro nila ay napakamisteryoso ngunit napaka ganda, lalo na ang boses nito. Sa sobrang galing nila at napaka successful, naiisip na lang nila na kung saan kaya nito ginagamit ang mga kinikita. Kasi, ang balita, sobrang yaman din daw nitong apat.
Kahit sila, Iniidolo ang bandang 'yon and they hope na maksama nila ito sa isang event. Tipong kahit gaano ka pa ka-tigas, kapag narinig mo silang tumugtog... You will just say 'encore' dahil sa sobrang powerful ng mga kinakanta nila.
Napailing siya at pumasok na sa botique. May lumapit naman sa kanya na saleslady. Titingnan niya pa lang ito, alam na niyang kilala siya ng mga tao sa loob dahil sa mga bulungan at kakaibang tingin na pinaparamdam sa kanya.
But he don't give a damn about it. Ang importante ay mabili na niya ang kanyang pakay. "Uh. Pwede bang pakuha ako nun? Size 26." Turo niya sa naka display na white tube dress. Napanganga naman ng kaunti ang babae.
"S-sige Sir. This way na lang po." Mahinang sabi nito at ginuide siya papunta sa isang upuan sa gilid ng cashier.
Nang makaupo naman siya sa isang malambot na upuan. Iginala niya ang kanyang tingin sa buong botique. Napaiwas ang tingin sa kanya ng mga taong kanina pa tumitingin sa kanya.
He just wished na sana walang nag picture sa kanya. Alam naman natin sa panahon ngayon na, makakita lang ng sikat, pogi, maganda, o artista, e, palihim na kukunan ng picture at mag-iistatus sa Twitter, Facebook, at Instagram.
Napailing na lang siya, kung sakaling may kumalat nga na gano'n wala na siyang magagawa pa. Saka, kung sakaling maraming magalit sa gagawin niya. May pake ba siya? Wala namang masamang magmahal 'di ba? Lahat naman ng tao dumadaan sa gano'n.
Ang hindi niya lang maintindihan ay, kung bakit kapag sikat ka, maraming bawal. Like Dating at pagala-gala kung saan man. It is like wala ka na talagang freedom at privacy. Kumbaga, ang dahilan mo lang dahil pumasok ka sa Industry na 'yon ay, you just wanted to show or expose your talents to everyone, inspire them, and hindi naman mawawala ang to 'Idolize' you do'n.
Pumasok lang naman siya sa pagbabanda dahil kay Dessirie e. Kasi akala niya makakasama niya hanggang sa taas ang kanyang pinakamamahal, pero hindi pala.
"Here's size 26, sir." Napabaling siya sa saleslady na kausap niya kanina.
Tumayo siya at dali-daling kinuha ang white tube dress na nakita niya na naka display sa labas. "Thank you." Wika na lang niya at tinungo ang exit.
Nang makalabas siya ay nagtinginan naman sa kanya ang ibang tao. Napamura na lang siya sa Isipan niya. Mas magiging hassle kung I-eentertain niya lahat ng mga nakakakita sa kanya. Kailangan pa naman niyang magmadali.
Malalaking hakbang ang kanyang ginawa patungo sa Isang Jewelry shop. Pagkapasok niya, muling tumingin ang ibang tao na nasa loob. May mga couple na nakaholding hands at may mga nagpapaayos ng kanilang mga alahas. Napalunok siya at yumuko. Bakit nga ba nakalimutan niyang mag disguise? Pero bahala na. Nand'yan na siya. Wala na siyang magagawa pa.
Lumapit siya sa Isang salamin at tumingin sa mga singsing. Napako ang kanyang tingin sa dalawang pares ng singsing at unti-unti siyang napangiti. 'I want this.' aniya sa kanyang sarili.
It was a pair of Silver rings, but somehow it is unique, dahil sa labas nito ay may mga music symbols at sa loob nito ay may 'I Love You' napangisi siya. Bigla na lang bumilis ang tibok ng kanyang puso dahil sa excitement na nararamdaman niya.
"Excuse me? I will take these rings." Sabi niya sa lakaki na kausap ang dalawang bumibili rin ng singsing.
Mag fiancé yata. Napatingin tuloy lahat ng tao sa kanya. Pero hindi na lang niya pinansin dahil nakatitig lang siya sa mga singsing. Iniisip niya na bagay na bagay talaga sa daliri ni Dessirie 'yon.
Naramdaman niya namang sinusuri siya ng tingin nung lalaki. Pero agad naman nitong kinuha ang mga singsing at Ini-scan. Wala siyang pake kung mahal 'yon. Basta nilabas na lang niya ang kanyang Credit card at pina-swipe.
Binigay naman sa kanya ang kulay itim na lalagyan at sa taas nito ang pangalan ng pinagbilhan niya ng singsing.
Dumaan muna siya sa Bake Shop at kinuha ang pinapagawa niyang cake na sakto lang para sa kanilang dalawa ni Dessirie. Pero nagpagawa naman siya para sa mga magiging bisita niya kapag inannounce na nila na kasal silang dalawa. Alam niyang maiinis sa kanila 'yung iba pero, wala rin naman silang magagawa dahil tapos na 'di ba? At doon sila masaya.
Nang makarating siya sa Ospital, kinausap niya muna ang head doon at nagpaalam na kahit Isa't kalahating oras ay gagamitin niya ang Chapel, saka, madaling araw naman gaganapin. Para walang sagabal, at walang makakapigil.
Tinanong siya nito kung bakit, pero nginitian niya lang ito at sinabing, "Because I want to marry my girl without any interuption, Sir."
Tumango-tango lang ito at nginitian siya, "Wow, you must really love her, don't you?"
"I can risk everything just for her. I want to spend her remaining days, months, years, her lifetime, with me. I love her so much, that's why I'm doing this. Kahit alam ko naman na walang kasiguraduhan sa mga nangyayari. Pero kasi Sir, seryoso talaga ako sa gagawin ko ngayon."
Tinap naman ng lalaki ang kanyang balikat. "Sige, you can use it. Sasabihin ko na lang sa ibang staff na Ipa-alam sa iba na hindi bukas ang chapel sa oras na gusto mo. Goodluck, young man. She's lucky to have you." Nag thumbs up naman ito.
Umiling siya at ngumiti, "No, Sir. It was me who's lucky, because I have her."
"O, siya. Maiwan na kita. Goodluck!" Sabi nito sa kanya at pumasok na sa sariling office.
Nakasalubong niya kasi ito kanina kaya doon sila sa labas nag-usap.
Naglakad naman siya ng may ngiti sa kanyang mga labi. Nang makarating siya sa harap ng kwarto ni Dessirie, huminga siya nang malalim at bigla na lang siya nakaramdam ng kaba. Kaba, para sa mangyayari mamaya. Dahil porket ordinaryo lang 'yon, kahit walang pari at kahit sila lang...still, they will promise infront of God, they will swear that they will be protecting each other until lifetime.
Nang makapasok siya sa Kwarto, napabuntong hininga siya. Tulog pa rin si Dessirie. Itinabi naman niya ang dress sa isang gilid na hindi masyadong halata. Para surprise kay Dessirie 'yon. He wanted to see her reaction, he wanted to see her smile. And he wanted to hear, Dessirie's opinion about it.
Lumapit siya at maingat na hinaplos ang kamay nito. Tiningnan niya ito sa mukha, hindi pa rin talaga siya nagsasawa tingnan ang mukha nito kahit na anlaki ng ipinayat nito.
"MBHB…"
"Ang dami kong tanong kung bakit sa ba naman sa Bilyong tao rito sa mundo. E, Ikaw pa ang napili? Ikaw ang aalis? At Ikaw pa ang mang-iiwan. Alam kong ayaw mo rin, lalo naman ako, ayaw na ayaw ko. Nang malaman ko na may sakit ka, Ang dami kong hinanakit sa Diyos. Kung bakit kasi Ikaw pa? Kung bakit niya ba tayo hahayaang magdusa. Lalo na sa'yo, because you're trying to be brave kahit na sukong-suko ka na. And for me, because he's taking you away from me. Hindi ko na alam, mapapraning na siguro ako, mawawala sa sarili at madudurog ang pagkatao ko kung mawawala ka. Kaya 'wag mo talaga akong Iwan ha! Iba talaga epekto mo sa akin e! Ikaw talaga ang drugs ko! Okay lang na mahuli ako, basta ikaw naman ang huhuli sa akin," he smirked. Hinaplos niya gamit ang kanyang hinlalaki ang noo ni Dessirie.
"Kung pwede nga lang na ikulong kita sa bisig ko, gagawin ko. Because you stole my heart, Kinuha mo at hindi ko alam kung ibabalik mo pa ba. Pero, naisip ko na, aanhin ko pa 'yon? Kung nasayo naman na talaga at ayaw kang kalimutan at iwan? Masyado kasing nasanay e, Ini-spoil mo. Please don't break it. Don't break me."
"Mahal na mahal kita, Dessirie. Sobrang OA na nga siguro nito… pero wala na akong magagawa. Ikaw ang Soulmate ko. Ikaw ang Everything ko. Ikaw na ang lahat ng Isang Yohan Mendez. Tipong, I love you more than I love myself. Kaya 'wag mo naman sana akong iwan. Lumaban ka—tayo. Kahit paulit-ulit ako at nakakaumay na sa pagpapaalala na kaya natin ito. Ayos lang, mas namomotivate naman ako. Nagmamakaawa rin ako sa Diyos na sana, hayaan na niya muna tayo. Kahit ngayon lang, kahit hanggang lifetime na lang pala,"
"Ang gulo 'no? Parang pagmamahal ko sa'yo. Sa sobrang gulo, nagkanda halu-halo na. Pero isa lang naman 'yung dahilan e. Paano ko maha-handle 'yun? Paano ko aayusin kung isang ngiti mo lang, parang sasabog na ang puso ko? Kainis ka, Ibang klase ka talaga. You're so unique. Unique enough to be paired with the cliché me."
"Ayoko na nga. Sobrang corny ko na talaga. Buti sana kung gising ka... Pero buti na lang tulog ka. Kasi ako mas kinikilig sa mga sinasabi ko e. Nababaliw na ata ako. Hahaha. Mababaliw sa kakaisip sa'yo."
❤💛💚💙💜❤💛💚💙💜❤💛💚💙💜❤💛💚💙💜❤💛💚💙💜❤💛💚💙💜
Yie Note:
H4h4h4 y4w cKouH n4H t4lagaH. Nababaliw na rin ako. Nababaliw na talaga ko kay Yohan. HAHAHA.
Mas mababaliw ako sa next chapter. Pansin ko lang parang nauulit na 'yung ibang words e. Langyaaaa. Wala na ko maisip. Pigang piga na. 😂
S h o o k t ako. Gusto maganda next chap. Kaso mukhang hindi. Na-bibitter ako sa kanila e. Napaka Hopeless Romantic kasi h4h4.
Musta Chapter (44)?
<3
Happy Birthday, Kuya! And Mark!Tapos birthday ko na bukas.
Sana may maipublish ako para bukas. 😂 gift ko na lang sa inyo kahit ako may Birthday.
Sunday
11:50AM
July 02, 2017