Her POV
"Done," saad ko. Hindi siya umimik kaya nag-angat ako ng tingin. Our eyes met and I realized na kanina pa pala siya nakatingin sa akin. Uminit ang pisngi ko na pilit kong itinago at alanganin na ngumiti.
"I'm happy na kaunti lang ang galos mo. Ang galing mo siguro makipaglaban," saad ko. Hindi pa rin siya umimik at nakatitig lamang sa akin.
Nabura ang ngiti ko at tinignan siya pabalik. Nakatingin siya sa akin na parang kami lang dalawa ang narito. It's like he's analyzing something or examining me with his perfect dark eyes. Tumikhim ako at nag-iwas ng tingin. Pakiramdam ko ay natutunaw ako.
"A-ayos ka lang ba, Greg?" I asked again. But still no answer.
"Kuya Greg, bakit hindi ka nagsasalita?" Ulit ko. Napakurap siya at kumunot ang noo.
"What? You called me kuya?" Halata ang inis sa boses niya. Humagikhik ako at tumango.
"I just tried baka sakali na pansinin mo na ako at magsalita. And see, effective." I smiled sweetly. Nawala ang kunot ng kaniyang noo at huminga nang malalim. He gently pinched my nose na agad kong tinapik. My face crumpled.
"Greg nga," maktol ko. He grinned and pinched my nose again. Umatras ako but he stopped me. Pinulupot niya ang dalawang braso sa bewang ko at hinila palapit sa kaniya. We are both in indian-sit, facing each other.
"Greg.." I murmured. Matiim siyang tumitig sa akin at hindi pa rin ako pinapakawalan. I put my palm against his hard chest and tried to push him but he's firm.
"Huwag ka lumayo sa akin. Because everytime you'll try, I always chase you kitten. You must stay on the place where you belong." Tahimik akong suminghap ng hangin at nakatitig lamang sa kaniya. His eyes were intense while staring at me intently. 'Yong klase ng tingin na hindi mo kaya na lumingon sa iba at mananatili lamang na nakatitig sa kaniya.
"And you know where do you belong?" He asked with a low husky voice. I blinked twice and gulped hard. Binasa ko ang labi at tumitig sa kaniya.
"Dito sa Earth. Kasi tao ako 'di ba?" I said. Siya naman ang napakurap at umawang ang labi habang nakatingin sa akin. Maya-maya ay bumitaw siya sa pagkapulupot at tinakpan ang mukha ng kaniyang palad. He leaned forward at sumandal sa balikat ko.
Umaalog ang kaniyang balikat at pumula ang kaniyang tenga. I frowned at pilit na inalis ang kamay niya.
"Uy, anong nangyayari sa'yo?" I asked. Tinanggal niya ang palad at sumalubong sa akin ang pulang-pula niyang mukha. He bit his lips to stop from laughing. So tinatawanan niya ako?
"Damn, baby. You're so adorable. I'm trying to— what did Elixir called it? Banat? Pick-up line? Yeah, I'm trying to do that and your innocence is disturbing. You must answer me 'where?', kitten." Napamaang ako habang nakatitig sa kaniya. Namumula pa rin ang kaniyang pisngi, pati tenga at leeg dahil sa pagtawa.
Ang cute naman. Walang tunog 'yong tawa niya kanina.
"Ahm, sorry. So kung sinagot ko na 'where?' ano isasagot mo? Tsaka marunong ka pala ng pick-up line?" Tanong ko sa kaniya.
"Nah, Elixir told me to try that. But I failed so I'll tape his mouth later again. Well to answer your question, let's try it again." I pouted. But he insisted so he asked me again.
"Saan?" Tanong ko. He licked his lips and bit it playfully.
"In my arms." Matagal siyang nakatitig sa akin at ako naman ay nakatitig lang rin sa kaniya. Bumagsak ang balikat niya at kumamot sa ulo.
"Hindi ka kinilig?" He asked. Ngumuso ako at napakamot.
"Kailangan ba kiligin? Ay wait lang. Ayan, kinilig na ako," sagot ko. He frowned, later on he pinched my cheeks.
"Aww!"
"Damn, you're really cute." He murmured. Ilang beses pa niya akong kinurot.
"Tama na. Hindi ako teddy bear, e." Reklamo ko.
"Of course you're not. You're my kitten. But Agape.." Gone his playful aura na minsan lang rin nakikita. He became serious again.
"A-ano 'yon?" Mabilis na tumibok ang puso ko habang matiim siyang nakatitig sa akin. My heart is beating loudly and it seems like it gone crazy because of his melting gaze!
"Huwag kang lumapit kay Lyndon. Kahit sa ibang lalake lalo na sa kaniya. Kasi ang sakit dito.." Tinuro niya ang dibdib at nanatiling nakatitig sa akin, "nagseselos ako. Kasi gusto ko nasa akin lang ang atensyon mo." He added.
Mas lalong nagwala ang puso ko. Oh God, anong nangyayari sa puso ko? Bakit sobrang bilis ng tibok? At bakit parang may malilikot sa tiyan ko. I blinked several times and smiled to cut the tension.
"Ahmm.." I don't know what to say. What should I say? Nakatingin lang siya sa akin na parang hinihintay ang sasabihin ko. I gasped for air and smile. Alam ko na.
"Wow! Ang galing mo na mag-tagalog."
"Loka-loka ka naman kasi! Bakit 'yon ang sinagot mo? Kung naroon lang ako malamang napa-face palm na ako." Napailing-iling si Elene pati na rin sila Clarence. Napasimangot ako. Ano ba ang mali sa sinabi ko?
"Hindi mo ba na-gets 'yon?" Iritadong saad naman ni Clarence.
"Uh, sabi niya magseselos daw siya," sagot ko.
"So? Bakit siya nagseselos? Ano? I-analyze mo," saad naman ni Sunshine. Lahat silang tatlo ay nakatingin sa akin at hinihintay ang sagot ko.
"Ahm, b-baka may gusto siya kay Lyndon. Aray naman Elene!" Parang maiiyak ako sa sakit ng binatukan ako ni Elene. Sinapo ko likod ng ulo at nakasimangot na tinignan siya.
"Ano na Eirian! 'Yong mga mag-syota diyan ang bilis naging sila ang bilis din nagbreak. Pero 'yang utak mo, nasa sinapupunan pa yata ng nanay mo," saad niya. Tinapik naman ni Sunshine si Elene.
"Stop it Elene. Alam niya ang sagot, hindi lang talaga siya makapaniwala," saad niya. I pouted.
"Gaga 'to si Eirian! Alam mo ba na mahirap para sa lalake na mag-confess? Lalo na kapag seryoso! Mabigla ka kung basta-basta kang sinabihan niyan ng 'I love you' na walang kakaba-kaba, hindi 'yan totoo at seryoso. Pero 'yung gano'n? Oh God, I hate pagongs!" Saad ni Clarence. Sinundot naman siya ni Elene sa may tiyan.
"Punyeta Elene. Sabing huwag mo akong sundutin diyan."
"Sus. Paano mo nalaman na mahirap para sa lalake na mag-confess lalo na pag-seryoso? Na-experience na ba?" saad ni Elene sa nang- aasar na tono. Napakurap si Clarence at namutla. He looked away.
"H-hindi no! Basta! Pero Eirian, indirect confession na 'yon. I'm sure na-hurt 'yon si Greg," saad niya. Napayuko ako at nilaro ang mga daliri.
Hindi ko naman kasi alam ang dapat sabihin, e.
"Please fall in lign for the distribution of your foods." Umalingawngaw sa loob ng gymnasium iyon.
Sabay-sabay kaming tumayo para pumila. Pero bago pa ako makadugtong sa pila ay may humila sa akin. Paglingon ko ay si Greg na may dalang plastic bag. He smiled a bit, 'yong alanganin.
"Let's eat," saad niya. Pinandilatan ako ng mata ni Elene.
"Sige na!" She mouthed. I smiled at her saka nagpatangay kay Greg.
Pumunta kami sa may sulok at umupo sa malamig na sahig. Inisa-isa niyang nilabas ang mga tupperware na may laman na pagkain. Inabot niya sa akin ang kutsara at tinidor na nakabalot sa tissue at inisa-isa niyang buksan ang mga lagayan ng pagkain.
May kanin, menudo, chicken curry at may isa rin na bote ng tubig. Nilagyan niya ng kanin 'yong paper plate at ulam saka iniusog papunta sa akin.
"Saan nakakuha ng pagkain?" Tanong ko sa kaniya matapos lunukin ang pagkain. He swallowed his food and looked at me.
"Cafeteria. It's a relief that they are secured, kaya nagkaroon ng pagkain ang mga students. They just finished cooking and delivered it here. All the cooked food earlier was stolen by the enemies who are staying on the North wing." Napatango ako at pinagpatuloy ang pagkain.
He opened the bottled water for me at nang matapos ay siya naman ang uminom. Napatitig lamang ako sa kaniya at pinanood siya sa pag-inom. Napalunok ako nang bumaba ang tingin ko sa leeg niya. His adam's apple is moving up and down and it is so sexy to look at. Nanlaki ang mata ko dahil sa naisip. Ano na bang nangayayari sa akin?
He arched his brow nang mahuli akong nakatitig sa kaniya. Tinigil niya ang pag-inom at sinara iyon. He grinned.
"What? It's normal, kitten. There's nothing wrong on drinking to the same bottle with you. It's like an indirect kiss. And I love it." He licked his lips. Uminit ang pisngi ko at umiwas ng tingin. I heard his sexy chuckle. Geez, why does everything on him affects me?
Biglang tumahimik ang gymanasium kaya kumunot ang noo ko. And I realized why when I saw the headmaster, he's asking something on the student and that student pointed our place. His gaze turned to Greg then he nodded his head saka nagpatuloy sa paglalakad.
And he's not alone. Hindi lamang ang mga guard niya ang kasama niya. He's with Lord Valentino as well. Our gray eyes met and something crossed his eyes.
"Gregory," the headmaster called him nang nasa harap na namin sila. We immediately stood and faced them.
"Good evening Headmaster," I greeted. Lumipat ang tingin ko sa lalake na nasa tabi niya. I smiled a bit and slightly bowed my head, "Good evening Lord Valentino."
"Oh dear, what happened to you?" Humakbang siya at hinawakan ang magkabila kong balikat. Hinaplos pa niya ang pisngi ko at nakaramdam na naman ako ng kakaiba.
"I'm sorry about that Lord Valentino," the headmaster apologized.
Malungkot na tumingin sa akin si Lord Valentino. Titig na titig ang kulay abo niyang mata sa akin at kitang-kita ko ang pag-alpas ng munting luha mula doon. Napaatras ako at hindi makapaniwala sa nangyari. A tear escaped from his eyes?
"My daughter.." He murmured and enveloped me in a tight hug. At wala akong nagawa kung hindi manigas at manlaki ang mata sa sinabi niya.
"I'm sorry. Sorry that you need to experience this. They will pay big time for hurting you."
*******
Author's comment (2020): 16 ako no'ng sinimulan ko 'to at ang korni ko pala talaga HAHAHAHA
Supladdict<3