Her POV
He's staring at me intently. I can't name those emotions that are written on his eyes. He look so troubled while looking at me.
"Are you okay?" I asked him. He blinked twice and force a smile. Napa-iling ako at mariin na pumikit. Bakit ganito ako? Bakit parang mas nagiging malinaw na sa 'kin ang mga nangyayari lalo na ang mga kilos ng tao. Dati kapag may ngumiti, ang tingin ko lang talaga ay ngumiti. Pero ngayon, I can already name it, if it is genuine or fake.
"Silly. I think I should be the one who'll ask that, kitten. Are you already okay?" He asked. Suminghap ako ng hangin at ngumiti.
Pinakiramdaman ko ang sarili at tumango. Kahit kahapon lang nangyari 'yon, hindi ko na masyadong nararamdaman ang sakit. Hindi gaanong masakit ang katawan ko. Maybe dahil sa mga gamot na in-absorb ng katawan ko.
"Okay na ako. Wala ng masakit." Nilagay ni Greg ang takas na hibla ng buhok sa likod ng aking tenga, "don't worry about me. Pero alam mo, master. Akala ko talaga mamamatay na ako. That one is so scary lalo na at mag-isa ako. Mabuti na lang na-protektahan ko ang sarili ko." I sighed. Nagitla ako nang haplusin niya ang pisngi ko. I almost closed my eyes because of his soothing touch.
"You're really a kitten. You know, it's a belief that a cat has many lives. And I can see that you're like them. You're able to survive as always," he said and smiled. Napangiti ako at umiling.
"Swerte lang siguro talaga ako." Halos bulong ko.
"Nah. You're just really tough and strong like cats. But since you're a baby, you're a kitten," he murmured. He's staring at me with those dark eyes. Uminit ang pisngi ko sa sinabi niya.
"Greg naman." Umiwas ako ng tingin. I heard his low sexy chuckle.
"Kailan pala ako makakaalis dito? Lagi na lang ako napupunta dito." Napasimangot ako. He ran his finger through my hair.
"Gusto mo na umalis?" He asked. Napangiti ako sa pagsasalita niya. He's still trying to talk in Tagalog.
"Yes. Boring dito," sagot ko. He nodded at biglang tumayo. Tiningala ko siya samantalang siya ay dumungaw sa 'kin.
"I'll talk to your doctor or nurse." He dipped down and kissed me on my forehead. Tulala naman akong pinanood ang paglabas niya sa kwarto ko. How can he be this perfect and gorgeous?
Mariin akong napapikit at umiling. Ramdam ko ang init ng aking pisngi. Bakit lahat ko na lang napapansin lalo na pagdating kay Greg? Sinapo ko ang dibdib at pinakiramdaman ang mabilis na tibok ng puso. At bakit nag-kakarera ang puso ko kapag nandiyan siya?
Tao ba talaga si Greg o baka alien?
Tulak-tulak ni Greg ang wheelchair patungo sa dorm ko. Nakikita ko pa ang pagtingin sa 'min ng ibang estudyante. Marami ang hindi nakaalam sa nangyari. Iilan lamang ang alam ang tunay na naganap and they were asked to zip their mouth. The headmaster is still doing some investigations about it. And I'm eager to know everything.
"Greg.." I started. I watched the elevator slowly closed.
"Hmm?" I heard him answered. Hinahaplos pa rin niya ang aking buhok habang nasa likod niya. And somehow, it calms me lalo na sa panahon ngayon na gulong-gulo pa rin ako sa nangyari kahapon.
"Nasaan na 'yong umatake sa 'kin? Sabi ni Elene, nasa labas na siya. Can I talk to him? I'm so eager to know kung sino ang nag-utos sa kaniya," mariin kong saad. Natigilan siya sa paghaplos sa buhok ko. Matagal siyang natahimik.
"Greg?" Agaw pansin ko sa kaniya. Nilingon ko siya at nakitang nakadungaw lamang siya sa 'kin at seryoso ang mukha.
"May problema ba?" I asked him. He slowly shake his head.
"None. But.." He cleared his throat, "you can't see him anymore. He's already gone I mean he's already on the jail."
"Talaga? Sayang. Gusto ko malaman kung bakit niya ako gustong patayin at kung meron bang nag-utos sa kaniya." Bumagsak ang balikat ko at hinayaan na itulak ni Greg muli ang wheel chair palabas ng elevator.
"Nababaligtad na Greg, ah? Dapat ako ang esclave mo pero tignan mo, ikaw pa ang nagsisilbi sa 'kin," nahihiya kong saad.
"Nah, it's okay. Besides, I love what I'm doing." Tumahimik na lamang ako at hinayaan siya. But I know my cheeks are blushing.
Inalalayan ako tumayo ni Greg para i-press ang thumb ko sa scanner. After few seconds, bumukas ang pinto ng dorm ko. Tinulak muli ni Greg ang wheel chair. I heard Gregian's cute and small bark. I think he already missed me!
"Gregian!" Bati ko sa kaniya. He wagged his tail. Humarang sa paningin ko si Greg at bigla akong napakapit sa leeg niya nang kargahin niya ako.
"Greg.." I murmured. He let me sit on the sofa saka niya inayos ang wheel chair at nilagay sa isang tabi.
Lumapit siya sa kulungan ni Gregian at kinuha ito mula sa loob. He carried it gently on his arms bago siya umupo sa tabi ko. Napangiti ako dahil komportable agad si Gregian sa kaniya. Well, hindi naman mapili sa tao at kung kani-kanino siya sumasama kaya nga madali siyang maki-kidnap pag nagkataon.
"Hi baby." I greeted him at nilahad ang braso. Tumalon ito papunta sa akin at nagsumiksik sa akin.
"I wish I was him. Mabuti pa siya, tinatawag na baby..." Nilingon ko si Greg. Nakatingin siya nang masama sa tuta kaya hinigpitan ko ang yakap kay Gregian.
"Galit ka kay Gregian?" I asked him. He looked up and our eyes met. Something crossed on his eyes. My eyes widened when he slowly pouted his lips.
He's so adorable!
"I think it's a mistake that I bought him," he murmured. My forehead creased.
"Bakit ba?" Halata ang pagtatampo sa mukha niya. Umusog siya palapit sa 'kin hanggang sa magtama ang aming braso.
"Bakit siya, tinawag mo na baby?" He asked. Kumunot ang noo ko.
"Because he's a baby! He's a puppy. Gusto mo ba na tawagin din kita na baby?" Biglang sumeryoso ang mukha niya.
"You already get it?" He asked. Tumango ako. He smiled, "you improved. Mas mabilis ka na pumick-up." Bigla siyang humalakhak. Uminit ang pisngi ko lalo. Hinampas ko siya sa braso.
"Heh!" Niyakap ko nang mahigpit si Gregian. Matagal na katahimikan ang namagitan sa 'min. It's not really awkward, well slightly.
"Agape, kitten.." He murmured. Sinulyapan ko sandali si Gregian na tulog na sa kandungan ko. Nilingon ko si Greg, and he's staring at me intently. My heart beat faster, faster than the usual.
"Ha?" Tanong ko. I licked my lips and I saw him stared at my lips and back to my eyes.
"Call me baby." He murmured.
"Ahm, baka ibig sabihin mo call me maybe?" He shook his head.
"Come on, I'm your master. And you need to follow everything that I'll say since you're my esclave. Call me baby instead of Greg," he gently said. Natauhan ako at kinagat ang labi.
"Bakit?"
"Just— just do it." He command.
"B-baby.." I murmured. The corner of his lips tugged upward.
"Again.."
"Baby.." He smiled. Kinulong niya ang mukha ko gamit ang kaniyang mainit na palad. Halos mapugto ang paghinga ko nang makita siyang titig na titig sa 'kin. His eyes were passionate while staring at me. His stare trailed down to my lips.
And this scene is familiar. Mas bumilis pa ang tibok ng puso ko. Pakiramdam ko ay hindi na ako makahinga sa pagwawala ng puso ko. What's happening to me? He's so hypnotizing that whatever he'll say, I'll follow it right away. Hindi ako makapalag, ni makakilos.
His face leaned forward. Unti-unti ang paglapit niya at dahan-dahan na rin siyang pumipikit. My eyes automaticallly closed. I cam already feel his hot breath fanning my lips and our lips are almost touching when someome pressed the doorbell.
Napatalon ako sa pagkaka-upo at agad na lumayo kay Greg. I suddenly feel awkward. I heard him muttered some curses. The bell rang again kaya pilit akong tumayo but he stopped me.
"I'll open it, kitten." He murmured. Tumango na lamang ako at hinayaan siyang buksan ang pinto.
I saw Elene, Clarence and Sunshine and they gasped in unison when they saw Greg. Iniwan sila ni Greg at lumapit sa 'kin.
"I'm leaving, baby." He whispered and kissed me on my forehead. He caressed my cheeks and dipped down, kissing my cheeks again before turning his back. He nodded to the three bago tuluyang lumabas.
Elene and Clarence squealed like a teenager at lumapit sa 'kin na kilig na kilig.
"Ano 'yon, ha?" They teased. Kasunod naman nila si Sunshine.
"Happy birthday, Sunshine." Bati ko sa kaniya, "sorry wala akong regalo." Saad ko. She smiled and nodded.
"It's okay." She uttered.
"Ise-celebrate natin ang birthday niya kaya nandito kami!" Elene giggled at pinakita sa 'kin ang mga dala nilang paper bags.
"Kami na lang ang dumayo dito since alam namin ang kondisyon mo. Sa hospital nga sana kaso wala ka na do'n. 'Yon pala umalis ka na tapos.." Pumikit si Clarence at kinagat ang labi, "kasama mo naman pala si Fafa Greg." Tumili pa siya.
"Pasensya na sa abala, ah?" Saad ko.
"Ano ka ba, wala 'yon," saad naman ni Sunshine.
"Tao ako," natatawang sagot ko. Nag-face palm naman sila at umiling pa.
"Wag niyo na pansinin 'yan si Eirian. Ihanda na lang natin 'to," saad ni Elene.
Pinanood ko lang sila na ihanda ang mga pagkain. Nilagay nila 'yon sa center table saka nila ako inalalayan na umupo sa carpeted floor. We sang 'happy birthday' for Sunshine and wish best things for her.
Pagkatapos ay hinipan niya ang isang layer ng chocolate cake na pinagawa ni Clarence sa cafeteria. Ang alam ko hindi 'yon basta-basta, mahirap mag-demand do'n but knowing Clarence lalo na para kay Sunshine gagawin niya ang lahat.
"Damn it, Sunshine. Dahan-dahan nga. Nabubulunan ka na." Pareho kaming natigilan ni Elene at pinanood si Clarence na kunot ang noo habang inaalalayan si Sunshine na uminom. He even wiped some droplets of water under her mouth.
"Gutom na gutom?" Dagdag pa ni Clarence sa sarkastikong boses. Nagkatitigan kami ni Elene and I saw her sly smile. She cleared her throat.
"Sunshine, kamusta na pala si Paolo. I heard na may gusto 'yon sa 'yo." Bubuka sana ang bibig ni Sunshine ngunit sumingit si Clarence.
"Paolo? Sino? Nililigawan ka niya?" Kunot ang noo ni Clarence. Kitang-kita ko naman ang pagpipigil ng tawa ni Elene.
Ano bang nangyayari sa kanila?
Muling tumunog ang doorbell. Natigilan kami ngunit si Clarence na rin ang tumayo para buksan 'yon. But there's no someone out there, he just saw a box wrapped beautifully.
"For Eirian. Oh bebe girl!" Lumapit siya sa akin at inabot ang regalo. Kumunot ang noo ko.
"Bakit akin? Si Sunshine ang may birthday. Baka nagkamali lang," saad ko. Umiling si Sunshine.
"Sa'yo 'yan. Imposible na magkamali." Saad niya. I heaved a sigh and slowly opened it. Hinila ko ang laso at dahan-dahan na inangat ang kahon.
"Anong laman?" Elene asked.
"Baka kay fafa Greg galing?" Saad naman ni Clarence.
"Sshh. Let's just see, let's wait."
Suminghap ako at tinitigan ang laman.
"Nakakainis. Matanda na ako, 17 na ako pero may manika pang ibinigay sa 'kin." I frowned, "bakit may kutsilyo pa 'to?" I asked. This is weird. Baka mali nga. I'm already 17, yet someone gave me a doll? And why did he or she gave me a knife?
"E-eirian.." Napatingin ako kila Elene and I saw their face paled. Kumunot ang noo ko.
"Bakit? Okay lang kayo?" Tanong ko. Nilapag ko ang kahon at binalingan sila.
"You don't get it, right?" Clarence asked.
"Yung ano?" Napailing si Elene samantalang si Sunshine ay titig na titig lamang sa 'kin. Halata ang pag-aalala sa mukha nila.
"That's a death threat for pete's sake. Someone is really after your life!"
Sunod na narinig na lamang namin ay ang sunod-sunod na pagkabasag. I gasped at sumilip sa may salamin and I saw students, fighting with unknown people.
"Umabot ang underground war dito." I heard Elene muttered.
"W-what?" Hindi ako makahinga habang pinapanood ang nangyayari sa baba.
"We are all in danger."
Nanlaki ang mata ko at napatingin sa pinto nang malakas na kumalabog 'yon at tila pilit na binubuksan ang pinto.
What's really happening?
*******
Author's comment (2020): Sa chapter na 'to napansin ko ang improvement ko noon sa pagsusulat hehe. Kumpara sa mga naunang chapter, okay ang pagsusulat ko rito at kaunti lang ang mali. I am so happy for my young self. Nag-improve pala talaga siya hahaha
Supladdict<3