"Different doesn't mean wrong"
x x x x x x x
"Κάνε άλλο πεινάω" πρόσταξε ο Αποστόλης και άρπαξε μέσα από τα χέρια μου το τοστ.
Ήταν το τελευταίο τοστ που υπήρχε. Το ψυγείο ήταν άδειο και η μάνα μου θα πήγαινε για ψώνια αργότερα.
Δεν γίνεται να μου το φάει. Μετά εγώ θα μείνω νηστική.
"Δεν έχει άλλο. Σε παρακαλώ μπορώ να έχω πίσω το τοστ μου;" παρακάλεσα και κατέβασα το κεφάλι μου κάτω.
Όσο άδικο και να είναι, αφού εκείνος έφαγε το δικό του, δεν μπορώ να φέρω καμιά αντίρρηση ή να του υψώσω τη φωνή.
Τον φοβάμαι.
"Δεν με ενδιαφέρει" απάντησε αδιάφορα και ένας κόμπος δέθηκε στο λαιμό μου.
Τέλεια.
Μου φαίνεται νηστική θα μείνω ολόκληρη μέρα σήμερα.
"Φυσικά και δεν σε ενδιαφέρει" μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου και άρπαξα τη ζακέτα μου για να φύγω.
++
"Άργησες δύο ολόκληρα λεπτά. Είπαμε έξι και είναι έξι και δύο" είπε και καλά νευριασμένη η Μάρτζι και πήρα ένα ειρωνικό ύφος.
"Με συγχωρείται. Δεν θα ξαναγίνει βασίλισσα" απάντησα ειρωνικά και μου έβγαλε τη γλώσσα της.
Είμαστε στο προαύλιο περιμένοντας να έρθει το λεωφορείο για να πάμε την εκδρομή και μόλις έμαθα πως θα είναι μόνο ένα διώροφο λεωφορείο.
Τα μισά παιδιά δεν θα έρθουν γιατί πήγαν και πέρσι στο ίδιο μέρος οπότε προτίμησαν να κοιμηθούν.
Με έχει πιάσει ένα ανεξήγητο άγχος που με κάνει να τρέμω ελάχιστα.
Δεν μου αρέσει να είμαι στο ίδιο λεωφορείο με όλα τα παιδιά που με κοροϊδεύουν. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου κάνουν.
"Μάρτζι σε πειράζει να κάτσουμε μπροστά γιατί ζαλίζομαι;" ρώτησα διστακτικά και μου έγνεψε αρνητικά.
Πάλι καλά.
"Λοιπόν παιδιά. Η τρίτη και η μισή δευτέρα θα είναι πάνω. Η άλλη μισή δευτέρα και η πρώτη θα είναι κάτω" άρχισε να φωνάζει ώστε να ακουστεί η καθηγήτρια και πήρα μια βαθιά ανάσα ώστε να χαλαρώσω.
Προσπάθησα να εντοπίσω τον Στέφανο όμως δεν τον έβρισκα πουθενά.
"Μπες από μέσα" είπε η Μάρτζι και κοίταξα έξω από το παράθυρο.
Έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα.
Γύρισα το σώμα μου ώστε να εκφράσω τις ανησυχίες μου στη Μάρτζι αλλά το βλέμμα έπεσε πάνω στον Στέφανο.
Περίμενε να ανεβεί πάνω μαζί με τους φίλους του.
Μου έριξε ένα γλυκό χαμόγελο και αμέσως ανταπέδωσα.
"Στέφανε και εγώ πάνω είμαι, έλα" ακούστηκε μια τσιριχτή φωνή και μια ψηλή κοπέλα άρχισε να σπρώχνει κορμιά και να τραβάει τον Στέφανο από το χέρι.
Γαμώτο.
Ποια στο πούτσο είναι αυτή και γιατί έχουν τέτοιες οικειότητες μεταξύ τους;
Η ζήλεια άρχισε να φουντώνει μέσα μου και ήμουν έτοιμη να σηκωθώ και να του δώσω ένα χαστούκι.
Αλλά ο εγωισμός μου έστρεψε το σώμα μου πάλι προς το παράθυρο και έκλεισε τα μάτια μου.
Αν θέλει να πηδήξει την ψηλή ξανθιά ας το κάνει. Με εμένα τελείωσε.
Στα αυτιά μου άρχισε να ακούγεται ο Παντελίδης και το λεωφορείο ξεκίνησε.
+
"Ανθή, ξύπνα φτάσαμε" άκουσα τη φωνή της Μάρτζι και άνοιξα τα μάτια μου παρατηρώντας το χώρο.
Έγνεψα θετικά και σηκώθηκα απότομα.
Πρώτη φορά πηγαίνω εκδρομή στη φύση και πραγματικά είναι υπέροχα.
Καθίσαμε στο γρασίδι κάτω από ένα μεγάλο δέντρο και αρχίσαμε να μιλάμε για άσχετα θέματα.
Μου μίλησε για τη ζωή της και εγώ για τη δική μου.
Μου είπε επίσης πως τα προφυλαχτικά έχουν γεύσεις για τις πίπες.
Οκ, μπορεί να είμαι δεκαέξι χρονών όμως αυτό δεν το ήξερα.
Επίσης με ενημέρωσε πως τις πρώτες τρεις φορές πονάει όταν κάνεις πρώτη φορά σεξ. Εγώ νόμιζα μόνο την πρώτη.
Γαμώτο. Τώρα φοβάμαι ακόμα περισσότερο.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι που σηκώθηκε πάνω και έστρωσε καλύτερα τα ρούχα της.
"Πείνασα. Πάμε να φάμε τίποτα" είπε και άρχισε να ψάχνει τριγύρω.
Και εγώ πείνασα, αλλά σήμερα θα μείνω νηστική.
Δεν πειράζει, καλύτερα.
Θα κάνω και λίγο δίαιτα.
Πήρε από ένα μαγαζί ένα σάντουιτς και άρχισε να το τρώει με απόλαυση.
"Γιατί δεν πήρες;" ρώτησε με απορία και έριξα το βλέμμα μου στον ουρανό.
"Δεν πεινάω" απάντησα και εκείνη τη στιγμή η κοιλιά μου άρχισε να κάνει σαν χαλασμένο καλοριφέρ.
Γαμώ τη τύχη μου, μέσα γαμώ.
"Αν αυτό δεν είναι πεινάω, τότε το πεθαίνω της πείνας πως είναι;" ρώτησε ειρωνικά και έπειτα με κοίταξε με ένα σοβαρό ύφος.
"Πάρε να φας κάτι Ανθή, σοβαρά τώρα. Είσαι νηστική από το πρωί. Ο άλλος ο παπάρας σου πήρε το τοστ μέσα από τα χέρια και εσύ δεν θες να πάρεις ένα σάντουιτς. Δεν με νοιάζει τι δίαιτα κάνεις πραγματικά. Θα σε δείρω αν δεν φας" είπε με νεύρο και με κοίταξε έντονα.
Τώρα εγώ τι να πω;
Ότι δεν έχω δύο ευρώ μαζί μου για να πάρω να φάω.
Ντρέπομαι να το πω αυτό. Μπορεί για αυτήν τα δύο ευρώ να είναι δεδομένα αλλά για μένα είναι υπόθεση κάθε πρωί.
"Εδώ είναι το κορίτσι μου το όμορφο και εγώ το ψάχνω" ακούστηκε η βαριά φωνή του Στέφανου και γύρισα να τον δω.
Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο μου αλλά στη θύμηση της ξανθιάς γύρισα ξανά τη πλάτη μου και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος.
"Μάρτζι ήρθε ο Άλεξ. Σε περιμένει στην καφετέρια" είπε πονηρά και τότε κοιτάξαμε η μία την άλλη.
"Πες του να έρθει εδώ. Δεν αφήνω μόνη της την Ανθή" ενημέρωσε τον Στέφανο και στα λόγια της ένιωσα ευχαρίστηση.
Όχι γιατί δεν ήθελα να πάει με τον Άλεξ, αλλά γιατί δεν ήθελε να με αφήσει μόνη μου.
Και η αλήθεια είναι πως ούτε εγώ ήθελα.
"Μα θα κάτσω εγώ μαζί της. Πήγαινε σας ψάχνουμε ώρα" είπε και δύο χέρια τυλίχτηκαν γύρω από τη μέση μου.
Τον αγνόησα και προσπάθησα να είμαι ήρεμη και να μην γίνουμε μπίλιες μπροστά στην Μαργαρίτα.
Η Μάρτζι με κοίταξε περιμένοντας την απάντηση μου και της έγνεψα θετικά.
Σηκώθηκε και άρχισε να απομακρύνεται από μας.
"Ααα Στέφανε πες της να φάει κάτι. Δεν έφαγε τίποτα σήμερα το πρωί και δεν θέλει να πάρει κάτι" φώναξε από μακριά για την ακούσουμε και μου ήρθε να της βγάλω το μαλλί τρίχα-τρίχα.
"Τι στο καλό Ανθή... γιατί δεν τρως;" ρώτησε με νεύρο και έκατσε απέναντι μου.
Δεν απάντησα.
Ήμουν νευριασμένη μαζί του και εκτός από αυτό δεν ήξερα τι να πω.
Πως θα έλεγα «πεινάω, αλλά δεν έχω δύο ευρώ»
Ντρεπόμουν.
"Γαμώτο Ανθή μου τι σπάει όταν με αγνοείς" φώναξε και πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του νευρικά.
Πάλι δεν του μίλησα. Είχα πεισμώσει τόσο πολύ για την ξινομούρα στο λεωφορείο.
Σηκώθηκε απότομα πάνω και ήρθε στο μέρος μου.
Με άρπαξε από τα χέρια και με έριξε κάτω στο γρασίδι. Με κοιτούσε μέσα στα μάτια, ενώ εγώ προσπαθούσα να ξεφύγω.
Πάλι καλά που είμαστε αρκετά μακριά από όλο το σχολείο και δεν υπάρχει κανείς για να μας δει και να γίνω το τσουλάκι, που πηδάει ο Στέφανος και να μου κάνουν τη ζωή χειρότερη και από κόλαση.
"Άσε με" γρύλισα και προσπάθησα να τον σπρώξω.
"Τσου" απάντησε σαν μικρό παιδί και φίλησε το μάγουλο μου.
"Τι έγινε; Δεν σου έκατσε η ξανθιά από το λεωφορείο και ήρθες σε εμένα;" ρώτησα ειρωνικά και έριξε ένα γελάκι.
Δεν το πιστεύω.
Γελάει το γουρούνι.
Η μύγα των σκουπιδιών.
Ααα βαστάτε τούρκοι τα άλογα.
Θα του ορμήσω.
"Μωρό μου είσαι τόσο τέλεια όταν κοκκινίζεις από τη ζήλεια σου" είπε και πραγματικά ήθελα να του αστράψω ένα χαστούκι.
"Είσαι η κοπέλα μου. Δεν θα σε απατούσα ποτέ μικρό μου λεμονάκι. Εγώ θέλω μόνο εσένα" ομολόγησε και τότε πεταλούδες γεννήθηκαν στο στομάχι μου.
Με είπε κοπέλα του.
Μόνο εμένα θέλει.
Μόνο εμένα.
Αααακαντού ντου ντου πάμε εκεί και πάμε αλλού.
Ααακαντού ντου ντου πάμε στη Χονολουλού.
Πάμε να χορέψουμε....
Τρελαίνομαιιι.
Δεν είναι καλά.
Τον κοίταξα σαν καραμελωμένο ποπ-κορν και τα μάτια μου έλαμψαν.
"Το εννοείς αυτό;" ρώτησα ευχόμενη να πει «ναι» και άνοιξα ασυναίσθητα πόδια μου, αφήνοντας τον να μπει ανάμεσα τους.
"Με όλη μου τη καρδιά χαζούλα" απάντησε και δάγκωσα το κάτω μου χείλος.
"Σου έχω πει πως με τρελαίνεις;" ρώτησε σιγανά και φίλησε το λαιμό μου.
Άρχισε να ρουφάει ένα σημείο, να δαγκώνει και ύστερα να γλύφει.
Ένας αναστεναγμός ευχαρίστησης ξέφυγε κατά λάθος από το στόμα μου και τον ένιωθα να χαμογελάει αυτάρεσκα.
Είμαι σίγουρη πως αυτό θα κάνει σημάδι.
"Είμαι δικός σου και είσαι δική μου και θα στο λέω μέχρι να το βάλεις καλά στο μικρό σου μυαλουδάκι" μουρμούρισε και πήρα τα χέρια μου από τη λαβή του.
Τον αγκάλιασα σφιχτά μυρίζοντας το άρωμα του.
Δεν ήθελα να τον αφήσω.
Δεν ήθελα να με αφήσει.
Ήθελα απλά να κρατήσει αυτή η στιγμή ρο περισσότερο δυνατόν.
"Και ποια ήταν αυτή η ξανθιά;" ρώτησα πικρόχολα και έριξε ένα γελάκι.
"Μια γνωστή Ανθή. Μόνο γνωστή" απάντησε πειστικά και του χαμογέλασα.
"Και τώρα πες στο αγόρι σου. Γιατί δεν τρως;" άρχισε να λέει και απομακρύνθηκε από την αγκαλιά μας.
Έσκυψα το κεφάλι μου προς τα κάτω και κοίταξα τα παπούτσια μου.
"Κάνω δίαιτα" είπα ψέματα προκειμένου να κρύψω την αλήθεια.
Ντρέπομαι να του πω ότι δεν έχω λεφτά.
Ο καθένας θα ντρεπόταν στη θέση μου.
Μπήκα σε αυτό το σχολείο με υποτροφία, αλλιώς θα πήγαινα σε δημόσιο.
"Μωρό μου είσαι υπέροχη" είπε και με πλησίασε.
"Κοίτα με" πρόσταξε και σήκωσε το κεφάλι μου ώστε να κοιτάω τα μάτια του.
"Το σώμα σου είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει. Είμαι ερωτευμένος μαζί του... μαζί σου. Με τον χαρακτήρα σου και ότι άλλο σε προσδιορίζει" απάντησε γλυκά ενώ είχε βάλει τα χέρια του στα μικρά μου μάγουλα.
Θεέ μου θα λιώσω σαν παγωτό.
Δεν μπορεί να είναι τόσο γλυκός.
Είναι ερωτευμένος μαζί μου.
"Για αυτό θα πάμε να φας" είπε παιχνιδιάρικα και ακούμπησε τη μύτη του στη δική μου.
"Στέφανε δεν θέλω" προσπάθησα να αρνηθώ αλλά έπιασε τον καρπό μου σηκώνοντας με πάνω.
"Σκάσε. Θες αλλά δεν το ξέρεις ακόμα" είπε και με τραβούσε προς την μικρή καντίνα που υπήρχε.
"Στέφανε" παρακάλεσα αλλά συνέχισε να με αγνοεί.
"Πήγαινε μέσα και πάρε τι τραβάει η όρεξη σου" πρόσταξε και με έσπρωξε μπροστά.
"Στέφανε δεν θέλω γαμώτο σου" φώναξα έτοιμη να βάλω τα κλάματα.
Δεν μου αρέσει που με πιέζει τόσο.
Δεν θέλω να του πω ότι δεν έχω λεφτά μαζί μου. Θα γίνω εντελώς ρεζίλι.
"Σκάσε και τράβα να πάρεις να φας. Δεν θα κάνεις μαλακίες" είπε κοφτά και με έπιασε από τον καρπό.
"Ξέρεις πόσα κορίτσια το κάνουν αυτό στον εαυτό τους καθημερινά; Ξέρεις πόσα παθαίνουν τροφικές διαταραχές, όπως ανορεξία ή βουλιμία, επειδή χάνουν απότομα βάρος και υποσιτίζουν τον εαυτό τους;" γρύλισε και ένας κόμπος δέθηκε στο στομάχι μου.
Δεν το πιστεύω ότι νοιάζεται τόσο πολύ για μένα.
Και ας έχω γίνει σαν βουβάλι, αυτός με θέλει.
"Δεν θα το άντεχα αν πάθαινες κάτι τέτοιο. Το σώμα σου είναι υπέροχο και αφού δεν το αγαπάς εσύ το αγαπάω εγώ και για τους δυο μας" ψέλλισε γλυκά και φίλησε πεταχτά τα χείλι μου.
Άρε Στέφανε τι μου κάνεις.
Γαμώτο πως είναι δυνατόν αν νευριάσεις σε αυτό το μικρό γλυκάκι.
Είναι σαν ένα μικρό ζελεδάκι που σε παρακαλάει να το φας.
"Δεν έχω χρήματα μαζί μου για να πάρω να φάω" παραδέχτηκα ντροπιασμένη, καθώς ήθελα να τον κάνω να ηρεμήσει.
Μπορεί να έγινα ρεζίλι και να με θεωρεί ένα φτωχό κοριτσάκι που δεν έχει λεφτά ούτε για να πάρει ένα τοστ αλλά δεν ήθελα να ανησυχεί.
Στην αρχή με κοίταξε σαστισμένος αλλά ύστερα με φίλησε στο μέτωπο.
"Έχω εγώ όμως. Οπότε τράβα μέσα να πάρεις να φας" είπε αλλάζοντας την ατμόσφαιρα.
"Στέφανε δεν πρόκειται να πάρω λεφτά από σένα" είπα κάθετη και απομακρύνθηκα ελάχιστα από κοντά του.
"Ανθή. Είμαι το αγόρι σου. ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΟΥ γαμώτο μου" τόνισε τις λέξεις του και με έπιασε από τους καρπούς μου, πάλι.
"Είμαι εδώ για σένα και θέλω να σε βοηθήσω. Δεν έχεις λεφτά να πάρεις να φας, οπότε θα σου δώσω εγώ. Είπαμε είμαστε σε μια γαμημένη σχέση" γρύλισε και με έβαλε να κάτσω σε μα καρέκλα.
"Πάω να πάρω να φας. Κακομοίρα μου έτσι και φύγεις από δω δεν θέλεις να ξέρεις τι έχει να γίνει" απείλησε και στο τέλος ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλι του.
Αμέσως πονηρές σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου αλλά προσπάθησα να τις απομακρύνω.
++
"Πως ήταν το σάντουιτς;" ρώτησε με ενδιαφέρον και γέλασα.
"Πεντανόστιμο" απάντησα ειλικρινά και τον φίλησα στο στέρνο.
"Και εσύ είσαι πεντανόστιμη" είπε χυδαία και αναποδογύρισε τα σώμα μας, ώστε να βρίσκομαι εγώ από κάτω και αυτός από πάνω.
Επιτέθηκε λαίμαργα στα χείλι μου και άρχισε να με δαγκώνει δυνατά. Από τη μία πονούσα αλλά από την άλλη μου άρεσε.
Άνοιξα το στόμα μου και εισχώρησε τη ζεστή του γλώσσα μέσα.
Το χέρι του βρέθηκε στο στήθος μου, όπου άρχισε να το ζουλάει και τα μάγουλα μου είμαι σίγουρη πως είχαν κοκκινίσει.
Πρώτη φορά μου έπιασε στο στήθος.
Παρόλο που η παλάμη του ήταν λίγο πιο μικρή εκείνος προσπαθούσε να το πιάσει όλο.
"Τόσο ελκυστική" ψιθύρισε και έγλυψε το λοβό μου.
"Τόσο υπέροχο στήθος" συνέχισε και άρχισε να φιλάει το πρόσωπο μου.
"Και που να ήξερες τι φαντάζομαι να κάνω εγώ με αυτό το στήθος μωρό μου" είπε πονηρά και δάγκωσε το λαιμό μου.
Τι εννοεί τώρα;
Ξεροκατάπια και έσφιξα τη μπλούζα του.
Γαμώτο πρέπει να τον σταματήσω.
Δεν θέλω να μας δει κανένας.
"Στέφανε σταμάτα. Θα μας δούνε" μουρμούρισα αδύναμα και απομακρύνθηκε από πάνω μου απότομα.
"Σόρρυ" είπε και μου έδωσε το χέρι του ώστε να σηκωθώ.
Τι καλός που είναι γαμώτο.
"Στέφανε" ξεκίνησα και με κοίταξε γεμάτος απορία.
"Εσύ με κάνεις να νιώθω ωραία και εγώ ακόμα δεν έχω κάνει κάτι για σένα" είπα με ντροπή και κατέβασα το κεφάλι μου προς τα κάτω.
"Και δεν χρειάζεται να το κάνεις. Εγώ θέλω να σε ευχαριστώ. Εσύ δεν είναι ανάγκη να το κάνεις όμως. Όταν νιώσεις έτοιμη θα σου δείξω πώς να το κάνεις και αυτό" είπε πονηρά και τον χτύπησα ελαφρά στο μπράτσο.
"Ευχαριστώ" απάντησα και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο.
"Έχει μια παιδική χαρά λίγο πιο κάτω. Πάμε;" ρώτησα σαν μικρό παιδάκι και γέλασε με τη συμπεριφορά μου.
"Πάμε πρώτα να φωνάξουμε τα παιδιά και μετά" είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του.
Δεν ήθελα να πάω μπροστά σε όλο το σχολείο με τον Στέφανο.
"Εγώ θα σας περιμένω στις κούνιες. Πήγαινε εσύ" ξεφούρνισα στα γρήγορα και προτού προλάβει να φέρει αντιρρήσεις άρχισα να περπατάω μακριά του.
"Με πληγώνεις" φώναξε καθώς προχωρούσα.
"Θα ζήσεις καλέ μου" φώναξα πίσω ειρωνικά και γύρισα να τον αντικρίσω.
"Μακριά σου, αμφιβάλω αν θα αντέξω" απάντησε δυνατά και ένιωσα τη καρδιά μου να χτυπά όλο και πιο γρήγορα.
Θέλω απλά να τον ζουλίξω σαν μικρό λούτρινο αρκουδάκι.
Προχωρούσα προς τις κούνιες αλλά μόλις είδα ποια παρέα βρισκόταν εκεί έμεινα κάγκελο.
Όχι.
Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα.
Γαμώ τη τύχη μου.
Πήγα να φύγω, αλλά ξαφνικά ο Δημήτρης γύρισε το κεφάλι του και το βλέμμα του έπεσε πάνω σε εμένα.
Γαμώτο είμαι νεκρή.
--------------------------------------------------------------------------------------
Ανέβασαααα.!!
Έγραψα έκθεση σήμερα. Ατομικισμός.
Δεν έχω ιδέα πως τα πήγα αλλά δεν πειράζει.
Υγεία να έχουμε μωρέ.
Άργησα λιγάκι αλλά πραγματικά δεν είχα χρόνο για να το τελειώσω.
Και θέλω να σας ρωτήσω κάτι.
Τι σκηνή θα θέλατε να δείτε με bullying;
Γιατί στο επόμενο θα υπάρξει αρκετό *oopsie* σποιλ.
Spoiler: Η ΑΝΘΗ ΤΡΩΕΙ ΞΥΛΟ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΤΑΙ.
Ξέχασα να σας πω. Γεια σας σέξυ μπανάνες.!
-Μείνε δίπλα μου, να σε νοιάζομαι και η καταστροφή δίπλα σου είναι αλλιώς.