Bedenimdeki bu kötü etkinin tesirinden kurtulmaya başladığımda gözlerimi yeniden araladım. Karanlık odayı aydınlatan tek şey köşedeki küçük camdan gelen yarım yamalak ışıktı.
İçimi saran korkuyu umursamamaya çalışırken yavaşça doğruldum. Ayak ucumda Asya abla yatıyordu ve onu görmek beni rahatlatmıştı. Elbette burada olmamasını isterdim ama yalnız kalmaktan iyiydi biriyle olmak.
"Demek sendin." diye kendi kendime tekrar ederken zar zor gözlerini araladı. Benim gibi onun da boğazına iğne vurulduğunu anlamak çokta zor değildi. Ama o iğnenin içindeki her neyse zihnimizin bulanmasına sebep olmuştu.
"Biz neredeyiz?" dedi doğrulmaya çalışırken.
"Bilmiyorum." Sesim oldukça telaşlı çıkmıştı. "Çok korkuyorum. Neden kaçırdılar bizi?"
Bu cevabıma sinirlenmeye başlayan Asya abla "Sana kim mesaj attı? Neye güvenerek gittin yanlarına?" dedi.
"Özür dilerim. Ben böyle olacağını bilmiyordum."
Gözüm dolmaya başladığında gözyaşlarım birer inci tanesi gibi karanlıkta parladı. Bu, Asya ablanın sesindeki sert tınıyı da yok etmişti.
"Korkma çıkacağız buradan." dedi ayağa kalktıktan hemen sonra. Etrafta bize yardımı dokunabilecek bir şeyler arıyordu ama bulamamıştı.
"Tel toka olmaz mı?" dedim bende hızla yanına gidip kafamdaki tokayı uzatarak. Anlamadığını belli eden bakışlarını bana çevirdiğinde "Genelde filmlerde işe yarıyor." diye ekledim.
Bir tokaya birde bana baktıktan sonra hızla elimden aldı ve kapıya yöneldi. Kilidi zorluyorduk ama işe yaramadı. Yetmezmiş gibi bir de kapı arka taraftan açıldı ve içeri zayıf olan adam girdi.
"Ne yapıyorsunuz siz?"
Kendimizi açıklamamıza izin vermeden Asya ablayı yere yapıştırdığında devam etti. "Bununla mı kurtulacağınızı zannediyorsunuz?"
Acı içinde yerde kıvranmaya başlayan Asya ablaya iyice yaklaştığım da adam odadan çıktı ve ardından kapıyı daha kuvvetli bir şekilde kilitledi.
"Buradan asla çıkamayacağız." dedim kilit sesinin şiddetiyle beraber ağlamaya başladığımda.
"ŞŞh!"
Bakışlarımı Asya ablaya çevirdiğimde en az benim kadar endişeli olmasına rağmen dışarıya belli etmemeye çalışıyordu.
"Korkut ve Savaş çoktan bizi bulmak için bir şeyler yapmaya başlamışlardır." dedi rahat bir tınıyla. Bundan en ufak bir endişesi dahi yoktu.
Yine de işini şansa bırakmak istemiyormuş gibi bir şeyler yapmak için ayağa kalktı ve pencereye doğru yürümeye başladı.
"Yatağı itmemiz gerek."
Bakışlarım yatağa çevrildiğinde hızla karşısına geçtim ve birlikte yatağı camın altına çektik. Benden daha uzun olduğu için önce Asya abla yatağın üzerine çıkmıştı ama parmak ucunda dahi pencereye ulaşamadı.
"Asya abla" dedim son kez kurtulmak için çırpındığım da. "Birimiz yatağın altına girse, diğerimizde kapıda bekleyen adamlara 'Camdan kaçtı' diye bağırsa. Hem bu şekilde adam cama bakınırken yatağın altındaki de kaçabilir."
"Olmaz." dedi hiç düşünmeden. "O zaman biri kurtulamaz, ayrılmamalıyız."
"Hayır, yapacağız ki kurtulabil." Ellerimi ellerine uzattığımda sıkıca tuttum ve gülümsedim. "Zaten beni arkada bırakmış olmayacaksın bunu biliyorsun."
Kısa bir süre daha bu konu üzerinde konuştuktan sonra zor da olsa onu ikna edebilmiştim ve yatağın altına girmişti. İşte plan da tam da şu an başlamaya hazırdı.
Asya ablanın hazır olduğundan emin olduğumda bağırmaya başladım ve içeri giren adamın boynuna atladım.
"Koş!" dedim direnmeye devam ederken. Adam öylesine güçlüydü ki zorlanıyordum onu tutmakta ama yine de başarıya ulaşmıştık. Asya abla koşarak uzaklaşmıştı ve bende yere düştüğüm halde adamın ayağına sarılmış, onu engellemeye devam ediyordum.
"Bırak lan!" diye bağırdı adam sertçe karnıma tekme atarak. İşte gücümün de son noktası burasıydı. Adamı sıkıca tutan ellerim gücünü kaybetmiş, yere yığılmıştım. Zaten bir süre sonra da adam Asya ablayı baygın bir şekilde yerde sürükleyerek odaya geri getirmişti.
"Buradan kaçmayı bir daha aklının ucundan dahi geçirme. Yoksa sonucu ölüm olur."
Adamın görüntüsü gittikçe bulanıklaşırken cenin pozisyonu almış, gözlerim kapanmaya başlamıştı. O an anladım hiddetle kaçtığım karanlığın bana kollarını yeniden açtığını. Seçim değildi benimki, karanlığın koynuna girmeyi kabul etmek zorunda kalmıştım ben.
O şekilde yerde ne kadar yığılı kalmıştım bilmiyorum ama kendime gelmemi sağlayan şeyin gürültü sesleri olduğundan emindim. Kendime gelmiştim ama gözlerim bir türlü aralanmıyordu.
Kulağıma boğuk bir şekilde çarpan seslerden sadece birkaçına odaklanmaya çalıştığımda, zihnim o seslerin bir tanesini hemen çekip çıkartmıştı en öne.
Bu ses, benim hayatımda duyduğum en güzel şarkının melodisi gibiydi.
"Savaş?"
Göz kapaklarıma meydan okuyarak kendimi zorlamaya başladığımda görüntüler gözümün önüne yansımıştı. İşte karşımdaki bu adam, benim hayatımın en güzel hatasıydı.
"Buldum seni."
Sert kolları yere yığılmış bedenimi tek hamlede bedenine çekmiş, beni sıkıca sarmıştı. Nefes alışları da korkudan sıklaşmış gibiydi.
"Özür dilerim."
Her şeye rağmen yine de hala tam olarak kendime gelmiş sayılmazdım.
"Bir şey yaptılar mı sana?"
"Özür dilerim."
Savaş yığılmış bedenime daha sıkı sarıldığın da "Seni buradan çıkartacağım Defne, tamam mı? Daha fazla korkmana gerek yok. Hayatım pahasına da olsa seni korurum." dedi. Gözlerim ona sabitlenmiş, donuk bir şekilde onu gözünden akan yaşı izliyordu. Sanki yine eskiden onunla yaşadığı bir anıyı tekrarlıyormuş gibiydi...
Gözleri onunla birlikte gelmiş olan Korkut'a döndü. O an birbirlerine olan bakışlarından anlamıştım bizi kaçıran kişinin Antalya'da Savaş'ı boğmaya çalışan çocuk olduğunu.
"Dileklerini yazdığın bir defterin vardı, hatırladın mı?" dedi Savaş dikkatimi dağıtmak için. Hareket etmemi istiyordu ama ben karnımın ağrısından iki büklüm bir şekilde kucağında uzanıyordum. Sadece hafifçe kafamı sallayabildim.
"Bende bir dilek defteri aldım."
Şaşkın bakışlarımı yüzüne çevirdiğim de bayık bakan gözümün üzerinden öptü ve gülümsedi.
"Ve tek bir dileğim var sadece."
"Tek dilek?" dedim sadece ağzımı oynatmış gibi çıkmayan sesimle.
"Benim tek dileğim senin dileklerinin hepsini en kısa sürede gerçekleştirmek."
***
HİKAYEYİ BEĞENDİYSENIZ BU PLATFORMU KULLANAN DİĞER ARKADAŞLARINIZA DA ÖNERMEYİ UNUTMAYIN Kİ SESİMİZ DAHA FAZLA İNSANA YAYILSIN VE SEVGİ NOTALARI AİLESİ DAHA BÜYÜK BİR AİLE OLSUN.
***
SEVGİ NOTALARI İÇİN ARTIK İNSTAGRAM HESABI AÇILDI. DUYURULAR VE DAHA FAZLASI İÇİN Sevgi_notalari ADLI SAYFAYI TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN.
***
Lütfen beğenmeyi ve her türlü yorumunuzu yapmayı unutmayın.
***
Sorularınız için bana ulaşın;
ask.fm : zorayda_deniz
instagram : deniz_bakkal
facebook : Deniz Bakkal
***