Disclaimer: This is still Unedited. Contains typos and grammatical errors.
___________
Di ko alam kung tama pa ang desisyon ko na bumalik sa condo na tinutuluyan namin ni sir zach gayong pinababa niya ako kanina sa sasakyan niya at hinaayang maglakad sa gitna ng highway.
Dahan dahan kong binuksan ang pintuan ng condo, kaagad sumalubong sa akin ang katahimikan at ang ginaw dulot ng malakas na aircon. Tahimik akong pumasok, naabutan kong nakasalampak si sir zach sa sofa habang umiinom ng alak.
Napayuko ako dahil hindi ko kayang salubungin ang mabibigat at malalim na tingin nito sa akin. "I'm sorry" yon na lamang ang aking nasabi.
May kinuha itong envelope sa gilid niya at kaagad na inilapg iyon sa center table.
"Ayos na ang lahat ng kakailanganin natin, para sa pagalis natin papunta sa America, Sofia. Kung tetistogo ka bukas, malaki ang chance na matapos na iyon bukas. Mahahatulan na ang Daddy mo at makakaalis na tayo dito" pagpapaliwanag niya sa akin.
Ramdam ko ang hinanakit sa boses nito. Halata ding medyo may tama na siya dahil sa alak.
"Hindi ko po kaya, Sir Zach" pinilit kong tapangan ang aking boses.
Di tamang patagalin ko pa ang lahat. Pareho lang kaming masasaktan kung patuloy akong magpapanggap na kaya kong gawin ang gusto niyang ipinagawa sa akin.
"How about our plans, Sofia!?" Hindi na napigilang tumaas ang boses nito.
Kinundisyon ko ang sarili ko,para kasing may bumarang napakalaking bagay sa aking lalamunan. "Plano mo lang Sir Zach...plano mo lang kasi hindi mo naman hiningi ang opinyon ko sa lahat ng yon" mangiyak ngiyak na sagot ko sa kanya.
Kita ko ang pagkunot ng noo nito. "Ginawa ko lahat ng iyon para sa atin, Sofia! Kapakanan mo lang ang iniisip ko" matigas na sagot nito sa akin.
"Pe...pero nasasaktan na ako Sir Zach, nasasakal na ako" lumuluhang sabi ko sa kanya.
Maging ako ay nasasaktan dahil sa aking sinabi. Ayoko siyang saktan ng ganito pero ang makakabuting gawin ngayon ay sabihin kung ano yunh totoo. Sabihin kung ano yung nararamdaman ko.
Napaiktad ako ng ibinato niya ang bote ng alak sa kung saan dahilan kung bakit nabasag ito. "I already warned you! Sinabihan na kita diba!?" Himutok niya at nagsimula na siyang sumigaw.
"Sir Zach..." nagaalalang tawag ko sa kanya.
Di ako nito pinansin. Sobra din akong nasaktan ng makita ang pagagos ng luha sa mga mata nito. Basang basa na ang kanyang pisngi dahil dito.
"I told na ganito ako magmahal! Tinanggap mo ako diba!? Anong plano mo ngayon iiwan mo na din ako!?" Punong puno ng hinanakit ang sigaw nito.
Nanlalabo ang paningin ko habang umiiling. "Hindi ganon, Sir zach..." pagpapatahan ko sa kanya.
Sinubukan ko din sanang lapitan siya pero lumayo lamang ito sa akin. Tumayo siya at pinagsusuntok ang pader. "Sir Zach tama na, sinasaktan mo na ang sarili mo" suway ko sa kanya at pilit kong hinahawakan ang kamay niya na sigurado akong may sugat na ngayon.
"Masakit talaga Sofia! Sobrang sakit!" Daing niya at napahagulgol na.
Hindi kinaya ang bigat nito kaya naman napaupo siya sa sahig. Kaagad akong lumunod para damayan siya. Tuloy tuloy lang ang pag agos ng luha mula sa kanyang mga mata, pulang pula din ang mukha nito dahil siguro sa alak.
"Sorry...ayoko ding nasasaktan ka ng ganyan, ayoko" pagpapatahan ko sa kanya at kaagad siyang niyakap.
Patuloy lang ito sa pagiyak kaya naman mas sumiksik siya sa aking leeg. Mahigpit din ako nitong niyakap. "Palagi ka na lang naglalasing pag may problema ka, alam mo namang hindi maganda iyon" suway ko sa kanya habang pinupunasan ko ng basang bimpo ang mukha niya.
Dahan dahan ko siyang hinalikan sa labi. "Ang swerte ko dahil ako yung mahal mo, pero hindi na maganda ito dahil pareho na tayong nasasaktan" pagkausap ko sa kanya.
Pinagmasdan ko siya. Hindi na nito gaanong naaalagaan ang sarili niya. Malapit na ding humaba ang balabas nito. May kaitiman na din ang ilalim ng mata nito dahil sa pagpupuyat. Malapit na ding matakpan ng buhok niya ang kanyang mata.
"Aalagaan kita, hangga't kaya ko pa" pangako ko sa kanya.
Di ko na alam kung ano pa ang nangyari kagabi, basta ang alam ko lang ay nakatulog ako sa tabi ni sir zach. Pero nagulat ako ng magising ako at nakahiga na ako sa kama. Mabilis akong napaupo at tsaka ko iginala ang aking buong paningin.
Walang bakas ni sir Zach. Kaya naman mabilis kong inayos ang sarili ko at lumabas na ako sa kwarto. "Sir Zach" tawag ko sa kanya ng mapansin kong nagmamadali na din ito sa pagalis.
Malungkot lamang ako nitong tiningnan. "May nakahanda ng pagkain sa dinning, aalis na ako" paalam niya sa akin.
Hinawakan ko siya sa braso. "Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin" naguguluhang tanong ko sa kanya.
"It's your choice. Siguro nga tama ka. I need to give you a chance to make a decision of your own" makahulugang sabi pa nito.
"Pwede naman sigurong hindi tayo maapektuhan kung ano ang pwedeng mangyari ngayong araw diba?" Pagbabakasakali ko.
Matamlay itong ngumuti. "Let's see" makungkot na sabi nito at kaagad na lumabas ng condo.
Matagal akong nakaupo sa kay sofa habang pinagiisipan ang lahat. I considered everything. Pero lalong dumagdag sa isipin ko ang unknown number na nagtext sa akin tungkol sa ayaw nitong tumestigo ako laban sa Daddy ko.
Kumain ako kahit ayoko, di ko alam pero may nagtutulak sa akin na kailangan kong alagaan ng mabuti ang sarili ko. I have enough, ayokong magbreakdown.
Nagbihis lang ako sandali at tsaka kaagad na din akong sumakay ng taxi Papunta sa korte. Inaamin kong duon ko naexperience ang pinakamabibigat na hakbang na nagawa ko sa talambuhay ko. Ang paglakad papasok duon ang pinakamahirap na nagawa ko.
Hinahabol ko ang hininga ko habanv nakatapat ako sa pintuang papasukan ko. Sa oras na pumasok ako dito, siguradong may masasaktan, siguradong may magbabago. Pero ito na lamang anb naiisip kong paraan para maging ligtas ang lahat. Para matapos na ang lahat ng paghihirap.
If I had to live my life without you near me
The days would all be empty
The nights would seem so long, with you I see forever
Oh, so clearly, I might have been in love before
But it never felt this strong
Our dreams are young and we both know
They'll take us where we want to go
Nangbinuksan ang pinto para sa akin, ay sakgong tahimik ang lahat, mukhang nag break muna ang mga ito dahil may nakita akong iilang lumabas.
Di ko magawang lumunok ng makita ko ang sakit at lungkot sa mga mata ni sir zach ng makita niya kung nasaan ako ngayon.
"I'm sorry" I mouthed.
Hold me now
Touch me now
I don't want to live without you
Nothing's gonna change my love for you
You ought to know by now how much I love you
One thing you can be sure of
I'll never ask for more than your love
Nothing's gonna change my love for you
You ought to know by know how much I love you
The world may change my whole life through but
Nothing's gonna change my love for you
Sobrang nagulat sina mommy ng umupo ako sa kanyang tabi, maging si daddy ay di makapaniwala. Nanatili akong tahimik at ang nagawa ko na lamang para sa kanila at ang mayakap sila. Iginala ko ang buong paningin ko sa kabilang side, katabi ni sir zach si ma'm president, blankong ekspresyon lang ang ibinigay nito sa akin. Sa likod nila ay kumpleto sina Sir timothy, sir matteo, sir luke at si sir kervy.
Sobrang sakit sa dibdib ko ng di na muli akong tiningnan oa ni sir zach. Ano pa nga ba ang aasahan ko? Sigurado akong galit na galit ito sa akin ngayon.
"Steve Hernaez, not Guilty" sabi ng judge na nagbigay ng kanya kanyang reaction sa mga tao sa loob ng korte.
"Maraming naging witness ang kabilang kampo, pero hindi ganuon ka lakas para maiidin si Mr. Hernaez" paliwanag ng abogado sa amin.
Nagusap pa sila duon, pero kaagad akong lumabas ng makita kong lumabas na sina sir zach sa kabilang pintuan.
"Sir Zach!" Habol ko sa kanya.
Akala ko ay di na ito hihinto pa, nakatingin lamang ako sa kanya. Ayokong umalis siya pero di ko din alam ang pwede kong sabihin para mapanatili siya, he's different now. Sa isang iglap naging malayo nanaman na siya sa akin.
Gusto sana akong lapitan ni ma'm president pero kaagad siyang i akay nina sir kervy palabas sa korte. Nanatiling blanko ang tinhin sa akin ni sir zach. Guato kong umiyak sa harapan niya at magmakaawa na hindi ko sinasadya, di ko ginusto ito. Ito na lamang ang naiisip kong paraan.
"Inaasahan ko ng mangyayari ito, Sofia" pagsisimula nito.
Hold me now
Touch me now
I don't want to live without you
Nothing's gonna change my love for you
You ought to know by now how much I love you
One thing you can be sure of
I'll never ask for more than your love
"Pero hindi ko alam na ganito pala kasakit" pagkasabi na pagkasabi niya nun ay may kumawalang luha mula sa kanyang kanang mata. At mukhang di na niya mapigilan iyon kaya naman mabilis siyang umalis sa aking harapan.
Wala sa sarili akong inakay nila mommy pauwi sa bahay. naiwan si daddy kasama ang abogado niya para asikasuhin ang kanyang paglabas ngayong araw din namang ito. Mula sa malayo ay naramdaman ko ang lungkot sa mga mata ni lola habang tinitingnan niya ako. Alam nitong hindi pa ako handang magkwento kaya naman hindi niya muna ako nilalapitan para magtanong.
Busy naman silang lahat kaya walang nakapansing umalis ako ng bahay. Gusto kong pumunga sa condo na tinutuluyan namin. Nanlulumo akong naglalakad sa hallway, alam ko naman na hindi siya uuwi kaagad dito, pero maghihintay ako.
Nagulat ako ng may dalawang lalaking nakauniporme ang lumabas sa condong tinutuluyan namin ni sir zach. Kapawa ito may dalang malalaking maleta.
"Sino kayo? Ano ang mga iyan?" Tanong ko sa kanila.
"Mga tauhan po kami ni Sir Zach, Ma'm. Pinakuha lang po niya sa amin ang lahat ng gamit niya" paliwanag ng isa.
"Pero!...pero sandali lang! Hindi niyo pwedeng kuhanin yan! Babalik pa siya dito!"
Hinihila ko pabalik ang mga maletang iyon. Pero di na nagpahila ang mga lalaki. "Babalik pa siya dito..." umiiyak na sambit ko habang nakalaugmok sa sahig.
Umiyak ako ng umiyak hanggang sa mapagod ako. Sinubukan ko siyang tawagan pero di niya na ito sinasagot. Kinapalan ko na din ang mukha ko dahil maging ang mga kaibigan nito kabilang na si sir kervy ay tinawagan ko.
Ng hindi pa din ako nakuntento ay nagtungo pa ako sa school at nagbakasakaling makita ko man lang siya. Pinagtitinginan ako ng mga estudyante dahil marahil sa itsura ko, pero wala akong pakialam sa kanila.
"Ma'm sorry pero bawal na po kayong pumasok dito" sabi sa akin ng guard.
Magsasalita pa sana ako ng kaagad na nila akong pinakiusapang umalis na. "Pero kakausapin ko lang po si Sir Zach" pakiusap ko sa mga ito.
Napahinto ang mga ito ng may bumusina sa aming likuran. Hinintay naming bumaba ang sakay nito at duon bumaba si ma'm president.
"Stop pestering my Son" matigas na sabi nito sa akin at kaagad akong binigyan ng isang napakalakas na sampal.
"Wag na wag niyo ng papapasukin ang babaeng yan dito" utos ni ma'm president dito bago nagtuloy tuloy papasok.
Muli kong kinuha ang aking cellphone. At sinubukang idial ang kanyang number pero wala pa din. Habol habol ko ang aking paghinga, ayoko ng ganito.
Muli akong napatigil ng may pumaradang sasakyan sa harapan ng gate. Nagkaroon ako ng pagaasa ng makitang si sir kervy iyon.
"Anong ginagawa mo dito, Sofia?" Malamig na tanong nito sa akin.
"Sir Kervy nagmamakaawa po ako sa inyo, gusto ko pong makausap si Sir Zach, please po" pagmamakaawa ko sa kanya, wala akong pakialam kung magmukha akong desperada, pero gusto ko lang talaga siyang makausap.
"Nagdesisyon ka na Sofia. Natanggap iyon ng pinsan ko...tama na ito" seryosong sabi niya sa akin.
Di ko siya masisisi, pinsan niya si sir zach at mahal niya ito. "Hindi ko po ito ginusto" umiiyak na sabi ko sa kanya.
"Alam ko, pero tama na siguro ito" pakiusap niya.
Napakagat ako sa aking labi. "Ayos lang po ba siya?" Nagaalalang tanong ko.
"Gusto mo ba talagang malaman yan?" Panghahamon niya sa akin.
Bumigat ang aking paghinga. Nag blur din ang aking paningin kay sir kervy. Parang nagjelly ang mga tuhod ko. Napakapit tuloy ako sa damit nito.
"A...aalis na po ako" nahihirapang paalam ko dito.
Dahil sa panghihina ay nabangga pa nga ako sa sasakyan nito. "Hey, Are you ok?" May pagaalalang tanong ni sir kervy at naramdaman ko ang hawak nito sa braso ko.
Babaling sana ako sa kanya para sabihing ayos lang ang kaso ay bigla ng umikot ang paningin ko.
"Is that all?"
Naalimpungatan ako ng may marinig akong naguusap. Inikot ko ang aking pangin, sa may bandang paanan ko ay nakita ko ang nakatayong si sir kervy may kausap itong lalaki na kung hindi ako nagkakamali ay isang doctor.
Hinatid niya ang doctor paalabas ng kwarto. Kaya naman sinubukan kong umupo. "Pasencya na po sa abala" paumanhin ko sa kanya.
Nanatili ang mga mata nito sa akin. "From now on, you should be careful" paalala niya sa akin.
Tumanho tango na lamang ako. "Thank you po" sagot ko na lang.
"Extra careful" madiin at makahulugang sabi nito na nagpatigil sa akin.
Nakipagtitigan ako sa kanya, pero napangisi ito ng mahalata niyang clueless pa din ako sa lahat.
"You are pregnant with Zach's baby"
(Maria_CarCat)