UPDATE (7)
Jade Carla's Point of View;
Continuation of FLASHBACK...
Shit! Hindi ko napigilan 'yung galit ko at nasampal ko si Sabina sa pagmumukha niya, everyone literally gasped.
The Cheerleader of our University got slapped by a simple Dean's Lister like me. Who would not gasp, right? But, I'm too mad to realize what I just did.
Sabina glared at me, "What the heck is your problem, Aragon?!" She yelled, mas malakas ang boses niya sa akin dahil cheerleader nga siya 'di ba?
I looked at her from head to foot, basang basa siyaㅡ isang litro ng Pocari Sweat ba naman ang ibuhos sa'yo eh, "Are you asking me what the heck is my problem, Jocson?" I raised a brow, oh god! Ngayon ko lang nagawa sa buong buhay ko ang ganito, n'ung inagaw niya sa akin si Elvis noon tikom lang ang bibig ko. Pero bakit ngayon na nakita ko lang na naghahalikan sila ni Darius, nagawa ko ang ganitong bagay eh hindi naman kami ni Darius! Ano bang ginawa mo sa'ken Darius Olen de Guzman?! T.T
I shook my head a bit, "Tinatanong mo pa talaga? Ang kalandian mo! 'Yan ang problema ko!" I yelled, wala talagang umaawat sa aming dalawa. Nakatitig lang sila sa amin at nakikinig. Si Darius naman ay seryosong nanunuod lang sa amin. Hay.
Sabina smirked, "I'm not a wh0re. It's just that I'm too pretty to resist." Pagmamalaki niya. Oo, maganda siya pero ang landi niya. Putangina, nanggigigil talaga ako ngayon. "If you want Elvis, you can have him back." She deviously grin, "I don't really care, as long as I have D.O with me." She continued.
That last statement really hit my boiling point!
Naibato ko talaga sa mukha niya 'yung bote ng Pocari Sweat sa sobrang galit ko, "Tangina ka talaga!!!" Susugurin ko pa sana siya kaso humarang na si Darius na siyang ikinagulat ko.
He looked at me with his stray cold stare, "Hit her again..." He looked away, "I will be the one who will hit you back." Mahina niyang sabi sakto na para marinig ng lahat at tinalikuran ako para yakapin si Sabina. Pinaupo niya ito sa bleachers at ipinatong ang varsity jacket niya kay Sabina.
Umaarte naman si Sabina na umiiyak habang inaalo siya ni Darius.
Tumalikod na ako at pinigilan ang nagbabadiyang mga luha na lalandas mula sa mga mata ko. Wala akong pakialam sa mga sasabihin ng iba, pero ang mga sinabi ni Darius sa'ken, masakit para sa part ko 'yun. Gusto ko siya eh. Gustong-gusto ko siya eh.
Nagtatakbo ako palabas ng Gymnasium, "JC!" Rinig ko pang tawag sa akin ni Elvis at Venice pero hindi ko na sila nilingon at tuluyan na akong lumabas ng Gymnasium.
Ang sakit eh, akala ko kasi...
I now realized, madami talagang namamatay sa maling akala.
*END OF FLASHBACK*
"Huy! Bakit ka umiiyak?" Hinawi ni Elvis 'yung pisngi ko kasi tumabon na 'yung bangs ko sa mukha ko, "Joke lang naman 'yun eh, 'di naman kita pipilitin kung ayaw mo." Pagpapatuloy niya, mukhang alalang-alala talaga si Elvis sa akin pero alam ko namang walang halong malisya 'yun.
Pinunasan ko ang pisngi ko, "Hindi, ayos lang ako." Sabi ko na lang at iniligpit ang mga gamit ko at umalis na sa study hall.
Iniwan ko na si Elvis dahil mukhang magre-review siya, hindi naman din siya sumunod sa akin.
Total naman, wala na akong klase, uuwi na ako ngayon. Mag-e-XBOX ako buong araw, tsaka na ako magre-review, wala namang pumapasok sa utak ko eh. Kaya useless lang din kung magre-review pa 'ko.
Palabas na ako ng Gate 1 nang may naaninag akong pamilyar na kotseㅡ kulay itim na Hummer!
Kinabahan ako, baka kasi kay Darius 'yun. At baka may pag-asa pang makita ko siya.
Oo, sa kabila ng nangyari... gusto ko pa rin siyang makita at makausap.
Ayoko maging plastic sa sarili ko, dahil hindi ko naman kayang panindigan kapag sinabi kong ayaw ko siyang makita kahit na gusto ko naman talaga.
Naglakad ako papunta sa Parking Lot at lumapit sa kotseng iyon.
Bumuntong hininga ako, kanya nga iyon.
Dahil sa plate number palang na; DO 88 ㅡ alam ko na kanya 'yun dahil pinasadya niya talaga para sa sarili niya 'yung plaka.
Aalis na sana ako ng biglang bumukas 'yung pinto ng kotse kaya agad akong napatingin, si Darius ngaㅡ 'di ko alam pero gusto kong maiyak n'ung nakita ko siya. Naramdaman ko na miss na miss ko na talaga siya.
Nagkatitigan kami, habang tumatagal 'ata ay mas lalo siyang guma-gwapo sa paningin ko.
Ako ang unang nag-iwas ng tingin. Tama na sa akin ang makita ko siya, payapa na sana akong aalis kaso bigla niya akong tinawag. "Jade..." He almost whispered.
Napalingon ako sa kanya, nakatitig lang siya sa akin at seryosong nakatingin, hindi ako sumagot bagkus ay hinintay ko siyang magsalita.
He cleared his throat, "I'm sorry." Sabi niya.
Nagulat ako sa sinabi niya, "Bakit?" 'Yan na lang ang lumabas sa bibig ko.
Umiling siya at yumuko, "I'm sorry." Ulit niya pagkatapos nun ay naglakad na siya papunta sa kung saan.
Mas pinili ko na lang na h'wag siyang habulin at umuwi sa bahay namin.
Hanggang sa makauwi ako ay naglalaro pa rin sa isipan ko kung bakit siya nag-sorry sa akin.
Dahil ba dun sa sinabi niya n'ung tournament?
Pero ako pa rin naman ang may kasalanan n'un eh. Aish!
Nakaka-frustrate talaga ang magtanong sa sarili na 'di mo naman alam kung ano ang sagot. Ugh. Tsk.
--
"Trashtalker ka talaga!" Sigaw ko kay Jazz habang naglalaro kami ng Diablo III sa Play Station 3 ko.
Tumawa lang siya at habang pinapanuod kung paano dinurog 'yung character ko, "Hahaha. Weak mo talaga! Akin na nga!" Sabay agaw niya sa controller.
*ring* *ring*
Aagawin ko pa sana 'yung controller kaso biglang nagring ang phone ko, kaya kinuha ko ito sa loob ng bagpack ko at agad na sinagot.
"Hello?!" Naiirita kong sagot sa tawag. Gusto ko pa kasing maglaro eh, istorbo naman masiyado 'tong tumatawag na 'to.
[Jade...] I heard his very familiar voice from the other line.
Agad akong napaupo nang maayos bahagyang sumulyap sa pinsan kong abalang-abala sa paglalaro. "U-Uh, D.O?" Patanong kong sagot kahit na alam kong siya talaga 'yung nasa kabilang linya.
He softly laughed, my heart cried. Gahd, I really miss this guy. [You don't like calling me Darius, like the way you call me before?] Puna niya sa sagot ko.
Napabuntong hininga ako, "Ano ba 'yun, Darius?" I emphasized his name.
He also heaved a sigh, [Are you mad at me? I'm sorry.] He said with his sweetest and lowest voice.
I was literally speechless, "Huh?" Hindi ko alam talaga kung bakit siya nagso-sorry sa akin. Wala naman akong naaalalang ginawa niyang masama sa akin. Bukod sa tinawag niya akong stalker noon, pero matagal na 'yun eh.
[Nothing, are you happy now?] Mahina niyang sabi.
Happy? Ako? Masaya?
Oo, kasi nagkita kami at nagkausap ngayon. That is more than enough, I think? "Yes." I plainly said. Ayoko namang magtititili 'di ba?
[Ah, good to know.] Mahina niya ulit na sabi.
Silence filled the both of us. I am too overwhelmed. Wala akong masabi, basta ang alam ko ay masaya ako.
Naglakas loob na akong magsalita, "Uh- uhm, D.Oㅡ err, Darius, may sasabihin ka pa ba?" Hindi naman sa tinataboy ko siya pero kating-kati na kasi ang kamay ko na makapaglaro.
[Uh- N-No.]
Nanghinayang naman ako pero tama na muna siguro 'to kahit na hindi ko alam kung bakit siya nagso-sorry sa akin mula pa kanina, "Ah, ganun ba? Sㅡ"
[Wait,] Pagpigil niya sa akin.
"Ha? Bakit?" Tanong ko, 'di ko kasi malaman kung ano ba talaga eh.
[I just wanna ask you... something.] Sabi niya na parang nag-aalangan pa.
Hindi naman ako sumagot, hinihintay ko lang 'yung bagay na itatanong niya sa akin ngayon.
[Did you and Javier got back together?] He almost whispered.
'Is that Jade, Darius?' Rinig ko na tanong ni Chase from the background, mukhang kasama niya 'yung bestfriend niya ngayon.
[Oh, shut up Chase!] Sita niya dito.
[Hello, Jade?] Pagpapatuloy niya.
"Oh?" Sagot ko para malaman niyang nasa kabilang linya pa rin ako.
[About the questionㅡ] Hindi ko na siya pinatapos magsalita.
"No, Darius. We are not back together." I plainly uttered, hindi ko alam kung bakit niya pa tinatanong 'yun pero, 'yung puso ko na naman ay umaasa sa kanya. >_<
[Oh...] 'Yun na lamang ang nasabi niya.
Bumuntong hininga ako, "Sige, bye na. May gagawin pa 'ko." I said and immediately ended the call.
Napasandal ako sa couch, "Hay..."
Natatakot na ako sa pwedeng mangyari sa susunod. Masiyado na 'ata akong nai-inlove kay Darius at ayoko nito. >___< Ayoko nitong nararamdaman ko kasi alam kong walang patutunguhan.
Nabalik ako sa realidad ko ng hampasin ng pinsan ko ang noo ko, "A- ARAY!" Daing ko, bigla niya kasing hinampas ang noo ko gamit ang malaki niyang palad. Tsk.
Tumawa siya, "May lamok kasi, oh!" Pakita niya sa palad niya na may patay na lamok na nakadikit d'un.
Hinambalos ko ang kamay niya, "Tangina ka, epal mo talaga."
Umiling-iling siya, "Kaya walang nagkakagusto sa'yo eh, ang lakas mong magmura. Tsk!" Sabi niya habang nakahalukipkip pa ang mga braso niya sa bandang dibdib niya.
I rolled my eyes, "Ewan ko sa'yo!"
Umupo si Jazz sa tabi ko, "Sino 'yung tumawag?" Usisa niya.
Inirapan ko siya, "Wala ka na d'un!"
Napailing na lang si Jazz at bumalik sa paglalaro ng PS3.
Napasalampak na lamang ako sa upuan at napaisip sa mga napag-usapan namin ni Darius kanina sa telepono. Bigla naman akong nawalan nang gana sa pag-laro ng PS3.
Napatingin ako sa wall clock, it says that it's already 4:08 PM in the afternoon.
Ini-on kong muli ang phone ko at dinial ang number ni Venice. Gusto ko talagang may makausap ngayon dahil masyado na akong naguguluhan sa mga nangyayari.
Calling Venice...
Hindi naman umabot nang limang ring ang tawag, ay sinagot niya na ang tawag ko, [Hello?]
Nagulat ako kasi hindi si Venice ang sumagot nang tawag. Shit! Boses lalaki. "S-Sino 'to?" Tanong ko, kinakabahan kasi ako baka na-hold up ang sintu-sinto kong best friend. Kawawa naman 'yun!
[Wait...] Sabi nito at wala pang limang segundo ay nagsalita itong muli, [Oh, it's you Jade. It's me Chase.] He cheerfully answered.
Para naman akong nabunutun nang tinik sa dibdib nang malaman kong si Chase pala 'yung nakasagot, "Ah, si Ven?" Tanong ko sa kanya, kailangan ko kasi siyang makausap eh.
[Hmm, she went home. Unfortunately, she left her phone here with me. Such a silly kid.] Nai-imagine ko nang umiiling-iling si Chase. -_- Napaka-burara talaga n'ung babaeng 'yun.
"A-Ah, sigeㅡ" Hindi ko na natapos ang mga sasabihin ko kasi sumingit na agad siya.
[Wait. Why did you call, anyway?] Tanong niya.
Umiling ako kahit na alam kong hindi niya naman ito nakikita, "May sasabihin lang sana ako." Napag-isip isip ko kasing hindi ko na pwede pang patagalin 'to. Gusto ko ng ilabas 'yung mga gusto kong sabihin. Kahit sana, kung sino na lang diyan.
[Ah, okay. I'll tell her.]
"Uh, Chase. Kakapalan ko na ang mukha ko, ah? Pwede manghingi ng favor?" Nahihiya kong tanong. Ugh, nahihiya pa ako sa lagay na 'to? OTL
Tumahimik siya sandali, [As long as it won't harm me, okay!] He cheerfully said.
Literal na napailing ako sa sinabi niya, baliw din pala 'to eh, manang mana kay Venice. Tss. "Of course, it will surely won't harm you... Gusto ko lang kasi may makausapㅡ pwede ka ba ngayon?" Oo na, ang kapal na nang mukha ko. Hindi naman kami close pero niyaya ko siya para lang may mapaglabasan ako nang nararamdaman kong matagal ko nang kinikimkim sa sarili ko.
Natahimik ulit siya, pero hindi naman ito nagtagal. [Sure.]
Napangiti agad ako, sa wakas at may mapaglalabasan na ako ng mga hinaing ko sa buhay. "See you in Starbucks Coffee."
[Okay. Bye!] And then the call went down.
I immediately packed my things and stood up. "Oy, aalis ka?" Tanong sa akin ni Jazz.
Tumango ako at isinukbit na ang bagpack kong Jansport sa balikat ko, "Oo, bakit?" Tanong ko habang nagsusuklay nang mahaba kong buhok.
Umiling lang siya at itinuong muli 'yung atensyon niya sa harap ng LED TV para maglaro ng Play Station.
I rolled my eyes, "Ge, alis na 'ko."
--
Napagdesisyunan namin ni Chase na magkita sa Starbucks Coffee sa may Eastwood City sa Libis para malapit na lang. Hindi ko din naman kasi alam kung magtatagal ang pag-uusap namin.
Alam ko naman na magbest friend 'yung dalawa, at may posibilidad na malaman ni Darius 'yung mga nararamdaman ko.
Wala na akong pakialam.
Kahit na mas lalong lumayo sa akin si Darius dahil d'un. Okay lang sa akin basta malaman niya lang lahat ng nararamdaman ko.
Sampung minuto na nang nakalipas n'ung nakarating ako sa Starbucks Coffee; um-order na rin ako nang Cafe Machiato, para habang naghihintay ako ay may nahihigop ako.
Lumipas ang halos kalahating oras ay wala pa rin siya. Kanina pa ako text nang text sa number ni Venice, tinatawagan ko na nga rin kaso hindi ko talaga siya ma-contact.
"Aish, Chase!" I cursed him.
Tatayo na sana ako ng biglang may matangkad na lalaking nasa harapan ko. Napaangat ako ng tingin.
I WAS LITERALLY SHOCKED.
"Darius..." I almost whispered.
He genuinely smiled at me. "Hi!"
Can somebody tell me, why the hell is he in front of me?! O_O
--
UPDATED, 130815 9:45PM PST.
This chapter is dedicated to her because she requested it and she's also a big fan of EXO. I thank her for reading this. Kamsahamnida chingu-ah! :)
I also want to thank the readers who don't stop reading my updates even if it take ages. Hehe. Seriously, thank you very much. *vows properly*
Please do comment and vote. :)
XOXO,
stylistnoona