Dünyada elle tutulur ne varsa, yüreğimde de yerinin olduğuna inandığım her şeyin gücü vardı . Para mal mülk aşk şehvet tutku...
İnsan neyi arzulardı bu dünyada ?
Onu ?
Aşk mıydı temelinde her şeyi yakıp yıkan ya da var eden ?
Kim neden yapar bunu kendine ?
Ben yaptım. Bir kaçış aradığım sıralarda bir elin tüm dünyayı karşıma alacağına inandım. Bir çift gözün tüm evrene hakim olacağına. 17 yaşlarında yakasında geçmişin pençeleri , önünde korku dolu günler... Ve bir film şeridi gibi taşların yerine oturduğu dönemler
Elvan Elif Alper ...
Doğar doğmaz bir etiket gibi alnıma yapışmış ismin ve bana güç verdiğine inandığım soy ismim. Hayatta dostlarından, annesinden ve kız kardeşinden başka sahip olduğu tek şeyi etiket gibi yıllardır taşıdığı bu üç kelime .
Ne mi olur ? Ümitsizlik belki de çaresizlik ile oturup kaldığımız bir bankta yahut bir kaldırımda bir el ansızın size uzanır. Yapamam dediğiniz ne varsa kendinizi o yapamayacaklarını arasında bulursunuz.
Şimdi yetişkin gibi aşık olmayı çocuk gibi yaşamaya var mıyım ?
Mucize hayata gelen bebeğin ağladıktan sonra melekler tarafından güldürülmesine inanmanın kendisi değil midir ?
"Ama sonra biri tuttu beni sıkı sıkı tuttu hem de. Bebek surat ; koyu kahverengi dağınık saçları , aynı koyu tonda kahverengi gözleri ile (ama gülünce bir ton açılıyordu.) O geldi. Tekrar olmaz dediğim ne varsa , ela göz öncesi ve sonrası tüm birikmiş yaralarımı tek tek saran adam.. huysuz saçlı kızı için yıllarca uğraşan pes etmeyen. İnanç dolu adam... artık geçmişe takılı kalmadan çok mutlu olmak isteyen bir kız yaratan adam. Bu saatten sonra sadece o olacaktı . Onunla mutlu olmaya onunla olmaya yemin etmiştim."
düşünmeyi bırakıp gözlerinin içine baktım.
"16 yaşındaydım daha. Çok yanlış olduğunu zamanla fark etsem de kendimi bir türlü alıkoyamadım ondan. Bir büyü gibi gelmişti. "
Nefesimi toparlayıp karşımda gözyaşlarını tutumayan kadına baktım. Yüzlerindeki çizgiler, anlındaki yaşıyla birlikte artmış kırışıklıklar neler yaşadığını yansıtır şekildeydi. Devam etmek için kolyemden güç alıp yoğum bakımdaki ona baktım. Cansız bir şekilde yatan bedeninde herhangi bir reaksiyon gerçekleşmiyordu.
"ela gözleri hırçın yapısı, herkesten her şeyden korkan küçük kız çocuğu için bir çare gibi geliyordu. . çünkü o tüm korkularını unutturacaktı ona. Aşk buydu. Ya da sanılan şey işte. "
Bulunduğum sandalyeden kalkıp gözü yaşlı kadının yanına gittim. Bir elimle elini tutup destek olup diğer elimi omzuna koydum.
" tekrardan geçmiş olsun efendim. Umarım en kısa zamanda tekrar eskisi gibi olur"
Yaşlı kadını geri de bırakıp soğuk hastane koridorundan çıkışa ulaştım. Beni bekleyen araca binip kafamı cama dayadım.
"eve lütfen "