France's PoV
"May iba pa bang kundisyon maliban doon?" Pang-sampung tanong ko na ata yan sa kanya. Sinamaan niya lang ako ng tingin bago inabot yung mga natuping damit. Tinutulungan ko siyang magimpake ngayon ng mga gamit niya. Kailangan niyang umalis ng tatlong araw para sa isang business trip kaya medyo malungkot ako.
I won't get to see her for three days. It'll be frustrating.
"France, we've talked about this." She said with a sigh. "All of us won't be here until Saturday kaya ikaw ang inaasahan namin. See this as a test so you get to prove how serious you are at courting me." May binulong siya pero hindi ko na narinig ito.
Malakas kong sinara ang zipper ng maleta, "I am serious." Ngumiti lang siya saka tinapik ang pisngi ko. Please tell me that my ears aren't red.
"Then show me." She playfully punched me at my arm before grabbing her luggage.
"Paano kung may shooting ako tapos papasok pa ako sa school? I don't get to look after her all the time due to my busy schedule." I reasoned out. Namewang lang siya saka tinapik ang baba na tila ba nagiisip.
"Too bad. So kung sinagot nga kita, wala ka ring oras sa akin? Ganon?" I remained silent. This is a test.
"Pasalamat ka at liniligawan kita..." I glared at the little kid at the corner of her room. "I guess I'll be stuck with you within a few days."
"Good to know." She fixed her hair in front of the mirror. I stared at her reflection whereas my heart is beating so damn fast. Damn, this girl is really making me feel something unexplainable.
"Gorgeous..." I said out loud. "I look so gorgeous! Look!" Sabi ko sabay turo rin sa reflection ko. Ayan para patas kaming gorgeous.
"Mahangin nga naman." Napatingin ako sa electric fan pero nakitang patay ito. The windows are closed too so I don't know what she's talking about. "By the way, kailangang matawag ka niyang daddy sa pagkabalik ko. But let me warn you, you can't force her. You just can't."
"I thought she's your cousin?" Takang tanong ko. "Ba't di na lang kuya ang tawag sa akin?"
Napatameme lang siya bago klinaro ang lalamunan. I sense something wrong. Like, is she hiding something from me? I think I don't want to figure out yet.
"Ayaw mo nun? Para naman mafeel mo rin kung anong feeling na matawag na daddy?" Marahan pa siyang tumawa saka umiwas ng tingin para kuhanin ang kwintas. She's struggling to lock it so I went behind her to do it. I noticed how her ears turned red so that's a point for me, I guess?
I tried resisting to hug her but I just couldn't help it. She's my property and I won't let anyone take her away from me. Sinandal ko pa ang aking baba sa balikat niya. I felt her body tensed against mine but she just slapped my arm.
"Ano ka? Sineswerte? Bawal mo pang gawin yan!" I groaned before breaking off of our hug. "Aalis na ako - hindi mo bagay magpout."
"What the?! Sa gwapo kong ito tapos hindi bagay? Nahihibang ka ata ngayon, Amber, at -"
Napatigil na lang ang mundo ko nang halikan niya ang pisngi ko.
"Reklamo ka pa. Kailangan ko ng umalis." She smiled at me but I remained stunned. "Pick her up at four." She said before leaving me there as a statue.
Napasapo ako sa pisnging hinalikan niya at napangiti.
Napatingin ako sa orasan at nakitang ala una pa lang naman pala. Ano naman kaya ang gagawin ko ng tatlong oras? Nakakatamad naman ng magsocial media dahil araw araw ko na lang nakikita yung mga pinagsasasabi ng mga bashers. Trending ba naman kami ni Amber.
Gusto kong manumbat sa comments kaso baka lalo lang akong maging target ng cyber bullying. Kumbaga bawat salita ko ay may meaning o kaya'y may kokontra. Eto ang pinakamalaking kalaban ng isang bigating artista kaya ginagawa namin ang lahat para maging perpekto sa mga mata nila. Ang dami na ngang kumokontra sa relasyon namin ni Amber at pinipilit akong bumalik kay Chessel dahil mas bagay daw kami.
I hope they do realize that love teams are just a professional partnership that targets teenagers' ideal on romance. Bahala na kung magkakaroon nga ba ng something sa pwersahang pagtatambal. And yes I did fall for my co-worker, but that's something that should be long forgotten.
I have Amber now so there's nothing more to worry about.
Anyhow, wala na akong ibang choice kundi tawagan si Ji. Kailangan ko ng resbak sa trip ko. Mga limang ring ang lumipas bago siya sumagot.
[Hello? Ji Yeun is speaking]
"Ji nga ba?"
[Kingina. Ji nga kasi yun! Ji Yeun! Teka sino ba ito?!]
"The most handsome guy in the whole universe is calling."
[Pare, hindi ko naman kausap ang sarili ko ah.]
"Kingina mo rin, Ji. Si France ito gago."
[Oh hey, France. What's up?]
"You forgot to save my number."
[....hey, France. W-what's up?]
"What kind of friend are you?" I asked disappointinly.
[Handsome, dre]
"Di bale mas handsome ako." We both laughed. "I'm bored."
[Tatawagin ko na ba yung ibang members ng G4?] (Gwapong 4)
I answered, "Hell yeah."
****
Rampa dito. Rampa doon. Ikot sabay pose. Pouting lips. Kindat sa fans. Same routine all over again just to gain more fans. Kanina pa kaming apat na umiikot sa plaza na parang mga gwapong tanga.
Palakas ng palakas ang mga tilian ng mga fans habang yung mga guards namin ay nahihirapan sa pagawat. May nakalusot pang fan na naglahad ng ballpen at notebook. Syempre pinermahan ko at hinalikan bago binalik iyon.
Paalis na sana yung kilig na kilig na fan nang maalala ko yung liniligawan ko. Inagaw ko yung notebook saka pinunasan yung kiss mark ko. Kinindatan ko na lang yung babae bilang pambawi.
"Alright! Who's up for another song?" Tanong ni Kevin sa mikropono. Lumakas ang mga sigaw bilang sagot kaya napatango yung kaibigan ko. He strummed his electric guitar once. "I'll be singing One Time by Justin Bieber."
Time. Time? TIME? WHAT TIME IS IT?!
Inagaw ko yung wrist ni Ji na papalakpak sana at tinignan yung oras. 4:30 na pala!
"Oh shit! I'M LATE!" I started to panic. "Let's go!" Desperado kong utos sa tatlo pero yung dalawa lang ang sumunod.
"Dre, kakanta pa ako!" Bulong na sabi niya saka bumaling sa fans. "Sorry about that. Anyways, let me tell you one ti-AAAKKKK!! What the fuck, France?!" Mabuti na lang at nahila ko na ang kwelyo niya palayo sa mic at baka marinig ng lahat iyon.
"Let's go." Sabi ko ulit.
"Pero yung kanta ko!"
"Mamaya ka na kumanta!" Sabi ko saka siya tinadyakan paloob ng sasakyan. Pinaharurot ko agad yung sasakyan at mabilisang magmaneho.
Nang makaparada ako sa harap ng school niya, naabutan ko siyang nakaupo sa swing na magisa habang sinisipa ang mga bato. Amber's gonna kill me for making her wait.
"Sino siya?" Tanong ni Zayne na nasa shotgun seat.
"Pinsan nung wildebeest. Apparently, the kid that I'll be babysitting for the next three days." Sabi ko saka bumuntong hininga.
"Woah. She made you babysit?" Hindi makapaniwalang sabi niya. "Her parents could've hired babysitters but they chose you instead. Alam mo ba ang rason kung bakit?" Napatitig lang ako kay Zayne ng sandali bago lumabas ng kotseng walang imik.
I find it suspicious as well.
Nilapitan ko na yung bata saka lumuhod sa tapat niya. Akala ko matutuwa siyang makakita siya ng gwapo pero kabaliktaran ang nangyari.
"Where's my mommy?" Tanong niya at may hinanap sa likod ko. Nagtaka tuloy ako kung bakit mommy tawag niya kay - oo nga pala, France. Pwede naman niya hanapin yung tunay niyang mommy.
"She'll be away for a while so I'll be the one who'll look after you." Hinanda ko na ang sarili ko sa ano mang tantrums na gawin ng batang ito pero walang nangyari. Para bang alam niya ng mangyayari ito.
"So the plan already started huh?" I have questions, people. What plan is she talking about? Why does she speak so mature when she's only four years old?! Did she see this coming? Why am I even asking you when you can't even answer me?
"Tara na." Akmang hahawakan ko sana ang kamay nito kaso pinalo niya lang. Thousands of Francesters are dying to hold my hand for once and this kid just slapped it away from her.
Damn, magpinsan nga.
^^Chapter End^^