Another week passed. Nothing changes. Everything revolves the same. The day ends the same. Hindi na ata nabubuo ang araw ko nang hindi nabibigyan ng sulyap ang pinto ng kapit-unit ko.
It's been a month. Saksi ang pinto na ito sa pagiging suplado ng may-ari nito. Monthsary namin ng pinto actually. Mabuti pa nga ang pinto lagi kong nakakaharap!
I sighed.
I honestly want to be friends with Radicus. Pero mukhang tama si Prim. It is quite impossible. He is too aloof, quiete, snob, lahat na! Ewan ko nga lang kung bakit hindi man lang ako naturn-off. Those traits made him more attractive to me.
After my accidental confession to him at magmula nang maging magkaklase kami, iniwasan ko ng makasalubong ito. Even here in the building. It's either, I come home earlier o sadyang late lang talaga ito umuwi lately?
"Just few seconds. 10 seconds!" I convinced myself. Kauuwi ko lang galing school at ngayon nga'y nasa tapat ako ng pinto ni Radicus.
"10, 9, 8, 7, 6, 5,4--"
May narinig akong tumkhim pero hindi ko pinansin dahil baka dadaan lang so instead of stopping my countdown I managed to raise my hand as if asking to wait a bit.
"3, 2, 1.." I ended the countdown. I look like a fool. I know right! Damn this crush! I shouldn't feel this way especially towards a guy who seems too mysterious for my taste.
I sighed again. Humarap na ako sa pinto ko. As I punched my code bigla kong naalala na meron nga palang gustong dumaan kanina kaya napalingon ulit ako only for my jaw dropped.
Shit! Not again!
Likod lang naman ni Radicus ang kaharap ko ngayon na siyang nagpapunch ng code. Nakagray shirt ito at slim fit pants and a bonnet. May bitbit din itong backpack.
"Ka-kanina ka pa ba dyan?" Hindi ko na napigilang itanong.
Hindi ito nagsalita. Alam ko na ang susunod! He will close his door again.
Pero hindi iyon nangyari. Lalo pa atang nalaglag ang panga ko nang iangat nito ang kamay as if asking me to wait gaya lang naman ng ginawa ko kanina! Then he close his door.
Confirm! Siya nga iyong kanina. Ako na talaga ang obvious na admirer!
"Armaya! Birthday ko na sa Friday!" Prim said. Nandito kami sa student lounge at parehong nagkokopyahan ng homework.
"Tapos?" I asked.
"Punta ka ha! Night party! Sa bar. Aasahan kita at syempre iyong gift mo."
I rolled my eyes.
"Oo na. Sinu-sino ba pupunta?" I asked although I am planning to ditched. I don't like night life in bars. I just hate it. Hindi ako gaya ni Prim na lahat na ata ng bars ay napuntahan, from low class to high.
"Some of my cousins. Tapos ibang classmates natin."
"Okay." I answered.
Nang makarating kami sa room ay bumalik na naman iyong pakiramdam na para akong kinakabagan. Seriously?
Nakahinga ako ng maluwag nang makitang wala pang tao sa likuran ko. He might be absent? Late?
I shrugged my shoulders. Hindi pa ako halos nakakapagsettle sa upuan ko nang makita kong pumasok na sa pinto si Radicus. He's wearing another plain white shirt and a black bonnet. He looks...hot. Really hot.
Unconciously napapaypay ako sa sarili.
What's with men and a plain white shirt? Probably it gives emphasis on their biceps? I don't remember it signifying masculinity.
Napalunok ako nang maramdaman ang presensya nito sa likuran ko. I even heard Prim whistled. Alam kong si Prim iyon dahil ganoon iyon kapag nakakakita ng gwapo and I am perfectly sure may malisya ang pagpito nito na maaaring patama sa akin.
Geez..Get a grip Armaya! This is one hell of a ride. I whispered myself.
Nagsimula ng magdiscuss ang professor naming ayaw ng lumilingon. Pinilit kong idivert sa lesson ang atensyon ko pero hindi ko magawa!
My heart is racing for an unknown reason. Napakababa namang dahilan kung dahil lang iyon sa lalaking nasa likuran ko!
We are obliged to jot down notes kaya iyon ang ginawa ko nang may bigla nalang napadpad na ballpen sa ilalim ng sapatos ko.
Bawal lumingon! Kaya kahit gusto kong itanong sa katabi ko kung kanya iyon, hinayaan ko na.
I was about to write again when I felt a huge hand on my shoulder at doble ang pagkalabog ng puso ko dahil alam kong iisa lang naman ang nasa likuran ko!
Fuck!
Then I felt him move closer to me. He leaned closer. Too close I guess because I can really feel his breathing on my neck. Para akong nakikiliti sa sensasyon na dala ng paghinga nito.
"My ballpen." Radicus said. He talked. He just talked! Kinausap niya ako! Pero hindi ko masyadong maintindihan dahil busy ang utak kong iproseso kung lulungunin ko ba ito o' hindi!
"H-huh?" I asked and mentally cursed.
"My ballpen is under your steps. Do you mind getting it for me?" He said. Now I get it! Kanya iyong ballpen!
Right!
Tumango ako. Naparami nga ata ang pagtango ko. Shit! Hindi ko halos maramdaman ang sarili kong kamay habang kinukuha ang ballpen sa paanan ko.
Damn this ballpen!
Hindi ko alam kung paano ko ito iaabot. But without hesitation this time, nilingon ko ito sabay abot ng ballpen. Halos malusaw ako sa diretsong pagtingin nito sa akin. Can he see through my soul?
"Ms. Rivera!" Napapitlag ako nang malakas na dumagundong ang boses ng professor namin.
Napapikit ako at dahan-dahang humarap sa professor ko na nakapamaywang sa harap ko.
"Green card. Detention room later. "
The heck! Nagmagandang loob akong magsauli ng ballpen, tapos green card? Where is justice to that!
So I ended up having a green card. This is so fucking nice not to mention embarassing!
"Maya!" I heard Prim's voice.
"Bakit?" I asked. Naglalakad na ako sa hallway nang tawagin naman ako nito.
"Someone's asking for your number! Taga kabilang building!" She said.
"Oh tapos?" I lazily answered. I am really not in the mood for this.
"Ayaw mo ng katext? Gwapo kaya!"
I faked a smile. Kung ordinaryong araw ito at hindi ako nakakuha ng green card malamang mag-eentertain ako ng ganito. I never had a boyfriend. Kaya minsan inisip kong mag-entertain ng suitors. But never I have imagined na maghahanap din ako ng tinatawag na sparks just like what others are saying!
I think I saw the sparks! Pero hindi naman suitor. Sa taong ubod ata ng tigas ang puso at pinahamak pa ako kanina! Kainis ah!
"Nah. Spare me with such. I am not in the mood. Sige una na ako sayo."
"Saan ka?" I glared at her.
"Oh! Oo nga pala, sa detention room! Ikaw naman kasi, hindi mo maresist si Radicus kaya--"
Tinaliman ko lalo ito ng tingin.
"Biro lang! Una na ako sayo. Ingat ka bruha ha! Huwag mong kainin ng buhay si Sir Bawal-lingon." Nagbeso kami bago ito tuluyang umalis.
Nagdiretso na ako sa detention room kung saan nakita ko ang ilan sa mga kapwa kong pasaway. Kaibahan lang, hindi ko ito deserved. Misconduct is one thing I use to prevent dahil ayokong may nakakarating kay dad tungkol dito. But damn! I have to ask my professor not to call dad about this.
The last thing I want to happen is my dad confronting me about my behaviour. He lost his chance years ago! He has no right now.
Naupo ako sa pinakadulo at katapat ng bintana. Written on the white board are some reminders. Bilang detainee, we have to right every rules written on the board at punuin ang tatlong yellow papers.
Sinimulan ko dahil ayoko naman gumaya sa iba dito na nakatalungko sa upuan at tulog. Maiingay pa at nagkukwentuhan.
As I started writing my name on the paper, I heard the door open. Narinig ko rin ang bulungan ng mga kasama ko.
Nacurious ako kaya tinignan ko. My eyes widen in disbelief. My mouth parted.
Radicus got inside with his backpack hanged on his right shoulder. Napansin ko ang paglinga nito na parang may hinahanap.
He's either detained or probably looking for someone?
Nang mapadako ang tingin nito sa puwesto ko ay napalingon ako sa likuran ko. I even check my sides just to check if he is really looking at me.
When I gaze at him again, he's not looking already. Nakaupo na ito sa bakanteng upuan sa harap at nagsisimula na ring magsulat.
So he's detained! Pero bakit?