Chapter Forty Two: Old Friend
Eila
MABILIS AKONG napakunot-noo nang maramdaman ko na wala na akong katabi dito sa ibabaw ng kama.
"Trojan?"
Last night was one of our most magical moments. We make love until dawn while saying the word I love you to each other's ears. Hanggang sa sabay kaming mawalan ng malay habang mahigpit na yakap-yakap ang isa't-isa nang may matatamis na ngiti sa labi.
Pero ang pinakamasayang nangyari talaga sa pagitan naming kagabi ay nang mapaunawa k okay Trojan na hindi niya kailangang isisi sa sarili niya ang lahat nang nangyayari ngayon sa kompanya maging ang pagtanggap nito sa tulong na inaalok ko kung may maitutulong man ako sa kanya sa kahit anong paraan.
And the man I made love with last night was the romantic and gentle Trojan Mondragon. He just made me feel so precious to him and very wanted. Like I was the most desirable and lovable woman in the world.
Mabilis kong binuhol sa baywang ko ang tali ng roba ko saka ako dumerecho sa banyo para silipin si Trojan kung naroon ba siya o wala.
Pero maging doon ay hindi ko siya nakita.
"Hindi kaya pumasok na siya sa opisina?"
Pero Linggo ngayon. Wala dapat siya sa opisina at sa halip ay nagpapahinga lang sa mansyon.
Kahit pa nga sabihin na dapat kaming mabahala sa nangyayaring unti-unting pagbagsak ng sales ng kompanya, hindi pa rin tama na pagurin ni Trojan ang sarili niya dahil baka ang katawan naman niya ang bumagsak sa sobrang pagtatrabaho.
Akala ko ba malinaw na sa kanya ang lahat? sa isip ko saka mabilis na kumuha ng malaking damit ni Trojan sa kabinet na magtatakip sa kahubaran ko saka bumababa sa may sala para hanapin si Carlos at itanong kung nasaan si Trojan.
Pero hindi pa ako tuluyang nakakababa ng hagdan nang may makita akong malaking bulto ng isang lalaki na nagpapalakad-lakad sa may sala habang nakatalikod ito sa direksyon ko at may kinakausap sa telepono.
"That will be great. I'll be expecting you tonight."
Trojan?
Nakumpirma ko 'yung hinala ko nang biglang mapalingon sa akin si Trojan saka ako sinalubong ng ngiti.
"Good morning, honey!"
"Morning..." nalilitong sabi ko habang iniinspeksyon ang itsura niya.
Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Ang makita si Trojan Mondragon na naka-normal na pananamit lang. Nakasuot siya ngayon ng puting sando na perpektong yumayakap sa katawan nito at isang Hawaiian blue flower printed short na sumakto lang rin sa hubog ng binti nito. Hindi masyadong hapit pero hindi rin masyadong maluwang.
"What's wrong?"
"Kakaiba ang itsura mo," hindi pa rin makapaniwalang sabi ko habang inuulit ng mata ko ang pag-iinspeksyon sa suot niya. "Hindi ko akalain na babagay sa'yo ang mga damit ng normal na tao."
"Honey, I'm normal. I'm also human. And I wear stuff like this."
"Pero nakakapanibago lang talaga na makita ka na ganyan ng suot. Lagi ka kasing naka-suit o kahit anong formal attire kapag nakikita kita."
"Well I guess you'll be seeing a lot of this if I become a poor man," iritadong sabi nito.
Sandali akong natigilan sa sinabi niya.
"Sandali lang, Trojan. Hindi naman ganoon ang ibig kong-"
"Yes. I know," sabi niya saka marahas na napabuntong-hininga. "I'm sorry. It's just that... this thoughts..."
"Hindi ba sinabi ko na sa'yo na tataggapin pa rin kita kahit na ano pang maging estado mo sa buhay?" sabi ko sa kanya saka ko marahang pinulupot ang mga braso ko sa baywang niya para sa isang yakap. "Ano ba, Trojan? Pagtatalunan na naman ba natin 'to? Akala ko naging malinaw na sa'yo ang lahat."
"No. I mean, I fully understand everything," sabi niya saka muling napabuntong-hininga. "Hindi ko lang kayang isipin na maghihirap ako anumang oras mula ngayon."
"Pero mayaman ka pa rin naman hindi ba?" sabi ko saka tumingin sa paligid. "May mansyon ka pa. Nand'yan pa ang mga sasakyan mo. Marami ka pa namang ari-arian 'di ba? Hindi ka p naman naghihirap kaya 'wag mong isipin 'yun."
"Yeah. But losing the company is like a big slap to my face. It's my everything to me."
Hindi ko alam kung ano bang dapat kong maramdaman doon sa sinabi niya. Alam ko naman na talagang importante kay Trojan ang kompanya niya.
Iniisip ko lang na ako ang pinaka importanteng ari-arian na mayroon siya pero sa tingin ko ako lang nag-iisip noon.
Matipid akong napangiti sa kanya bago ako muling nagsalita.
"Hindi mo pa nawawala ang kompanya. Maayos pa natin 'to."
Muli na naman siyang napabuntong-hininga bago niya ginantihan ang yakap ko sa kanya at dinampian ako ng halik sa noo ko.
"Yeah. I hope so," sabi niya saka niya ako bilang binitawan para hawakan sa magkabila kong balikat at matitigan ang mukha ko maging para makita ko 'yung biglang pagsigla ng mga mata niya. "By the way, I have some good news."
Napangiti ako nang makita ang saya sa mata ni Trojan. "Ano 'yun?"
"I found a possible investor."
"Talaga?!" hindi makapaniwalang sabi ko.
"Yes. And I'll be throwing a party tonight. We need to impress our guest para makapag-invest sila sa kompanya."
"Kung ganoon magandang balita nga 'yan!" muling napapangiting sabi ko. "Saan ba gaganapin ang party?"
"Dito sa bahay. And I already ask Carlos and the maids to prepare for everything. Ethan will be in-charge of the drinks while Gael prepares the presentation about the plans we have for the company."
"Nagawa mo ang lahat ng ito sa loob lang ng wala pang isang araw?"
"I just finished everything this morning, honey. And it all thanks to you."
"A-ako?"
"Yes," sabi niya saka niya ako marahang hinila para bigyan ng saglit na halik sa labi. "You're my life saver, Eila."
"Pero wala pa naman akong nagagawa ah!"
"No. You do. And you did a very great job, Miss Delos Santos. And I'm planning to give you another raise if we pleases the investor later."
"Kahit hindi na. Masaya na ako sa yaman na nakukuha ko ngayon."
"Really?" kunot-noong sabi niya. "Wala akong natatandaang sinahuran na kita, Miss Delos Santos."
"Hindi naman kasi pera ang tinutukoy ko," sabi ko saka bigla kong hinaplos ang mukha niya gamit ang isang kamay ko. "Ikaw ang tinutukoy ko. Ikaw 'yung kayaman na mayroon ako, Mister Trojan Mondragon."
Napangiti siya sa sinabi ko saka niya ako muling hinapit palapit sa katawan niya.
"Then I guess you really own me, Miss Delos Santos," sabi niya saka bumaba 'yung mukha niya pababa sa kaliwang tainga ko. "I have some question though."
"Ano naman 'yun?"
"Are you still naked under that annoying robe?"
Bigla kong naramdaman ang pag-init ng mga pisngi ko saka ko siya marahang inilayo sa akin bago ako napatingin sa paligid namin.
"Ano ka ba naman, Trojan?" mahina ngunit mariing sabi ko. "Hindi ka pa ba nagsawa sa nangyari sa atin kagabi?"
"I will never get tired fucking you, honey."
"Ano ba! Ang bibig mo!" sabi ko matapos kong maitakip sa bibig niya 'yung isang kamay ko saka muling napatingin sa paligid namin. "Mamaya may makarinig sa atin dito!"
Biglang nanlaki ang mata ko sabay ang pagsinghap bago ko muling binalik ang tingin ko kay Trojan saka ko nakita na pinadaan niya ang dila niya sa espasyao ng mga daliring kong nakaharang doob sa labi niya.
Mabilis kong hinila pabalik ang kamay ko saka iyon itinago sa likod ko at humakbang ng isa palayo sa kanya.
"Honey, believe me. They don't care. And I told them not to care with what they saw or heard. So we're safe."
"Pero hindi ba may mga aasikasuhin ka pa?" pag-iiba ko ng usapan. "P'wede bang sa susunod na lang."
"You're right," sabi niya saka sandaling napa-isip bago niya muling binalik ang tingin niya sa akin. "You must be lucky today, Miss Delos Santos. But next time, you won't. And I'll make sure that you'll pay for the hard on you gave me today."
Napaawang na lang ang bibig ko sa sinabi niya at habang pinapanood ko siya na umakyat sa taas ng bahay.
"Tama naman po talaga si Master Trojan, Miss Eila."
Muntik na akong mapasigaw sa gulat nang marinig ko ang boses ni Carlos sa likuran niya.
"Kanina ka pa ba d'yan, Carlos?!"
"Hindi naman, Miss Eila."
"Grabe! Aatakihin ako sa puso sa ginagawa mo!"
"Pasensya na po, Miss Eila," sabi ni Carlos pero hindi pa rin siya umaalis sa harapan ko saka ko napansin ang nakakalokong ngiti sa labi nito pero sandali lamang iyon. "At tungkol naman po sa sinasabi ko kanina. Matagal na kaming nasabihan ni Master Trojan na 'wag kayong pakialaman kaya makakaasa po kayong wala ni isa sa mga maid ang manghihimasok sa mga gusto n'yong gawain ni Master."
Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Carlos saka ko siya mabilis na inirapan at umakyat na rin sa taas para maligo at magpalit ng matinong damit.
Mukhang ako lang yata ang marunong mahiya at marunong makiramdam sa pamamahay na ito! Nakakainis!
KAHIT NA sinabihan ako ni Trojan na hayaan na lang ang mga katulong sa pag-aayos ng mga dapat ihanda sa gaganaping party ngayong araw ay hindi pa rin ako nagpaawat sa gusto kong makatulong sa mga katulong lalo na sa kanya.
Kahit pa nga sinabi na niyang malaki na ang naitulong ko sa kanya, hindi ko pa rin maisip ang mga iyon. At hindi ko rin naman kayang maupo na lang sa isang sulok at panoorin ang lahat na maging abala sa kani-kanilang gawain.
Saka maganda na rin ang pag-aabala ko sa sarili ko para sandaling mawala sa isip ko ang kabatusan ng bibig ng Trojan Mondragon na iyon maging ang walang habas niyang pamamahiya sa akin sa mismong harapan siya.
He really enjoys molesting me and I think it becomes his hobby at doon talaga ako pinakanaiinis.
Kailan ba siya matuto na bawasan 'yung mga bastos na salita na lumalabas sa bibig niya?
"Hi, Eila!"
Nahinto ako sa pagkakabit ng hikaw sa tainga ko nang makita ko sa salamin ang isang pamilyar sa mukha saka ako humarap sa kanya para salubungin siya.
"Kesha!" natutuwang sabi ko saka ko sinalubong ang yakap niya sa akin at nakipagbeso-beso. "Kumusta ka na? Ginulat mo naman ako! Saka anong ginagawa mo dito?"
"Well, I'm invited to this party. Saka masama bang bisitahin ka ngayon?"
"Hindi naman sa ganoon. Nagulat lang talaga ako na makita ka dito. Saka natutuwa akong makita ka ulit."
"Ako rin. Masaya ako na makita ka ulit, Eila!" sabi niya saka ako muling hinila para sa isang mahigpit na yakap.
Hindi ko pa masabi na magkaibigan kami ni Kesha pero naging magaan ang loob ko sa kanya habang nasa Alta Puebo pa ako saka siya lang ang madalas kong nakakausap sa mansyon ng mga Mondragon at pinakamasasabi kong kasundo ko sa lahat ng pinsan ni Trojan sunod kay Ethan.
"You look dashing tonight," puri niya sa suot kong itim na puting dress na binili para sa akin ni Trojan kaninang magtatanghali para isuot ko sa party ngayon. "Pero alam mo, ayoko sa kulay ng suot mo."
"Huh? Hindi ba bagay?" nag-aalalang sabi ko habang tinitingnan ang sarili ko.
"Hindi naman sa hindi bagay sa'yo. Ayoko lang sa kulay. Masyadong plain," sabi niya saka lumabas sandali sa kwarto namin ni Trojan at nang makabalik siya ay may dala na siyang isang itim na lagayan ng sa tingin ko ay gown. "Mabuti na lang talaga at naisip ko na magdala ng damit para sa'yo."
"Nako, Kesha! 'Wag na! Okay na ako sa suot ko ngayon."
"No. Ayoko sa suot mo kaya subarin mo na 'yan bago pa ako ang maghubad niyan sa'yo," pagbabanta niya saka niya binuksan ang zipper ng dala niya at pinakita sa akin ang isang beige color gown na may mga nakadikit na mga kumikinang na bato sa itaas na bahagi nito. "You should try this one. Tiyak kong mas babagay 'to sa'yo."
"Mukhang mahal ang dala mo. Okay na ako dito sa suot ko. Saka hindi naman ako kasama ni Trojan sa pakikipag-usap sa mga-"
"But I insist," putol niya sa sasabihin ko saka pilit na inabot sa akin ang damit na dala niya. "Hindi mo naman siguro ako ipapahiya hindi ba, Eila? Saka hindi mo naman siguro sasayangin ang pagod ko na dalhin 'to dito sa bahay ng pinsan ko mula pang Alta Puebo hindi ba? Alam mo ba kung gaano kahaba ang byinahe ko dala-dala ang damit na 'yan?"
Napatingin na lang ako sa mukha ni Kesha saka sa damit na binigay niya saka ako napabuntong-hininga bago ako napangiti.
"Lahat ba talaga ng mga Mondragon ay makasarili at puro gusto na lang nila ang laging sinusunod?" pabirong sabi ko.
"Well, nasa dugo na siguro namin 'yun," natatawang sabi ni Kesha. "Now go get dress! Hindi na akong makapaghintay na matameme na naman si Trojan sa itsura mo."
"Huh?"
"I mean, ang mga bisita."
Napatingin na lang ako sa kanya bago ako napatango at pumasok sa banyo para magpalit.
Sana nga lang maging maganda sa akin ang damit na 'to at marami kaming makuhang bagong investor sa kompanya.
Alam kong imposible ang gusto ni Trojan dahil sino ba naman ang gusto pang mag-invest at bumili ng share sa isang kompanya nalulugi na?
Pero naniniwala ako sa kakayahan ni Trojan at charm niya pagdating sa business. Hindi magiging ganoon ka-successful ang kompanya maging siya na rin mismo kung hindi niya kayang lusutan ang problema na 'to.
"Sana lang talaga..."
Trojan
"LONG TIME no see, darling."
I turned my head from some businessman I'm currently sharing conversation with when I suddenly heard a familiar voice from behind.
"Elisha."
Elisha smile widely at me before she surprised me into a tight hug and kiss on my lips.
"You missed me?"
"Just a little," I said teasingly.
"Aw. And here I thought you badly misses me the way I misses you," she said before she released me. "It's been years but you still look as good as fuck."
"And you still look very fuckable in your tight mini."
"Well, that's a little intentional," she laughed. "I guess we can fuck tonight?"
"No. I need you for business matter so sorry."
"Oh?" she said with a raised eyebrow and as she crossed her arms in front her chest. "Things haven't change eh?"
I was about to response on what she said when I heard another voice.
"Trojan."
I turned my head and saw Eila and Kesha beside me and Elisha.
Fuck! I cursed at the back of my head while scanning her dress.
She's too covered from neck to foot but her arms are totally showing and I can sense that this fucking dress covers nothing on her back.
And the gown fits to fitted on her that it shows her perfect curves to everyone's eyes.
"I didn't remember buying you dress like that."
"Ako nagdala n'yan," I heard Kesha's voice before she turned her head to my company. "Oh my gosh! Elisha! Is that you?!"
"Damn, Kesha! You shouldn't overdress my look. I'm the special guest here."
"Mabuti nga at nagpaganda ako kundi baka magmukha akong basahan sa tabi mo."
I saw the two hugged one another while I still keep my eyes on Eila inspecting her perfect curves.
I can feel that Eila's being conscious with my stare but I don't care.
The dress she's wearing right now it too arousing to ignore.
"P'wede bang 'wag mo akong titigan ng ganyan?" she whispered.
"Why not?"
"Naiilang ako!"
"You should be," I said as I step closer to her before I whisper my next words to her. "Why do you always look so seducing, honey?"
"I-ikaw lang ang nag-iisip no'n!"
"I don't think so," I said as I move my eyes away from here. "Look at them. The othe male guest thinks the same way and it's fucking annoying."
"Pero si Kesha kasi..."
"No one should be mesmerized and fantasized you being naked on top on their bed aside from me, Miss Delos Santos. No one is allowed to have wet dreams with you aside from me. So go back inside the house. Hide in our room and I'll fuck you later."
"Pero bakit?!"
"I'll fuck you for being too sexy."
"Pero hindi ko naman-"
"Darling."
Eila
"DARLING."
Mabilis akong napakunot-noo sabay napatingin doon sa babaeng kasama ni Kesha na kausap ni Trojan kanina.
Darling?
"Care to introduce me to your friend here?"
Friend?! Hindi makapaniwalang sa isip ko.
Hindi inalis ni Trojan sa akin at nandoon pa rin sa mga mata niya 'yung hindi maitanggo pagnanasa para sa suot ko.
Sinasabi ko na nga ba! Dapat talaga hindi ko na sinuot 'tong dala ni Kesha!
Pero maya-maya pa ay inalis na si Trojan ang tingin niya sa akin saka ko siya nakita na nilingon ang babaeng nagsalita na 'yun at tumawag sa kanya ng darling saka ko nakita ang kamay ng babaeng 'yun na mabilis pumulupot sa baywang ni Trojan.
Hindi ko maiwasang makaramdam ng inis doon sa nakita ko maging sa paraan ng pag-iinspeksyon ng mata ng babaeng 'yun sa akin mula ulo hanggang paa.
"Miss Delos Santos, this is Elisha Monteclaro. An old friend."
"No. Not just an old friend. We're more than that, darling and you know that."
Nanlaki ang mata ko nang bigla na lang hilain ng babaeng 'yun 'yung mukha ni Trojan saka ko sila nakita na naghalikan sa harapan ko.
Halos hindi ako makapagsalita habang pinapanood ko sila at si Kesha naman ay napapailing na lang sa ginagawa ng dalawa. Hanggang sa matapos na ang babaeng 'yung sa harap-harapang pakikipaglandian niya kay Trojan ay hindi niya ito binitawan saka siya muling humarap sa akin at ganoon din si Trojan na para bang wala lang sa kanya na hinalikan siya no'ng babaeng 'yun.
"She's one of the new investor on the company."
"Nice to meet you, Miss Monteclaro," pinilit kong gawing pormal ang boses ko sa kabila ng inis na nararamdaman ko para sa babae na 'to saka ko nilahad 'yung kamay ko sa harapan niya.
"What she is to you, Trojan?" tanong no'ng babae na hindi man lang pinansin 'yung kamay ko at pakikipagkumustahan ko sa kanya.
"She's my secretary," matipid na sagot ni Trojan.
"Oh..." nasabi na lang ng babae saka niya ako muling ininspeksyon bago siya ngumiti sa akin. Pero may pakiramdam ko na maging ang ngiti na 'yun ay fake kasing fake ng pag-uugali niya. "Well, I guess we'll be working together from now on huh?"
"Mukhang ganoon na nga po."
Tiningnan ko si Trojan pero mukhang hindi niya napapansin 'yun dahil abala ito sa pakikipagkumustahan doon sa babae niya.
Old friend daw. Kung totoo man 'yun, bakit parang normal lang sa kanila ang maghalikan? Saka saan ka nakakita ng kaibigan lang pero kung makayakap sa baywang ay akala mo asawa niya 'yung katabi niya?
At nasaan na 'yung laging sinasabi ni Trojan na 'She's my woman' kapag pinapakilala niya ako sa ibang tao?
Sekretarya na nga lang ba ako ngayon sa kanya? Hanggang dito na lang ba ako sa kanya dahil sa babae na 'to?
At sino ba talaga ang babaeng 'to at bakit ganito na lang katindi ang inis na nararamdaman ko para sa kanya?
Magkaibigan nga lang ba sila ni Trojan?