『Unicode』
《ထပ်တူကျခြင်း၏အဆုံးသတ်》
ကျိုးမင်ရွှမ်းသည် ဤကမ္ဘာမှထွက်ခွာရန် ဆန္ဒမရှိသဖြင့် ဤကမ္ဘာက သူ့ကို မနှောင့်ယှက်ချေ ။ တပ်ဖွဲ့၇ရှိ အဖွဲ့သားများအားလုံး အရေးပေါ်ရွှေ့ပြောင်းမိန့်ကျလာသော်လည်း ကျိုးမင်ရွှမ်းတစ်ယောက်သာ ထျန်းချုံသို့ ပြန်သွားခဲ့ပုံပေါ်သည် ။
အပြင်ဘက်တွင် ပရမ်းပတာခြေသံများ ကြားနေရသည် ။ ထျန်းချုံသည် အထူးတပ်ဖွဲ့ကို စေလွှတ်ခဲ့ပြီး လက်ရှိတွင် သူတို့သည် ကမ္ဘာများထပ်သွားခြင်း၏ အကြောင်းပြချက်ကို ဘိုးဘွားရိပ်သာတစ်လျှောက် ရှာဖွေနေကြသည် ။ မူလရင်းမြစ်မှာ အပြောင်းအလဲဖြစ်သည့် ဌာနမှူးဝမ်ဖြစ်ကြောင်း ကျိုးမင်ရွှမ်းတစ်ယောက်သာ သိသည် ။
အခန်းထဲတွင် ရှိနေသော မည်သူမျှ မလှုပ်ရှားကြပေ ။ လူတိုင်းက ကျိုးမင်ရွှမ်းနှင့် စုန့်ချင်းလန်ကို ကြည့်နေကြသည် ။
စုန့်ချင်းလန် : "ငါတို့က မင်းကို ဒီမှာနေခွင့်ပြုမယ်လို့ ထင်နေလား ? "
"ဟုတ်တယ် ! "
"လောင်ကျိုး ရူးနေလား?! "
"ဒီနေရာက ပူဖောင်းတစ်ခုသပ်သပ်ပဲ ။ အတိအကျဘယ်လိုရှင်းပြရမှန်းမသိပေမဲ့ အကြံပေးကျစ် သိတယ်လေ ။ အကြံပေးကျစ်ကို မယုံဘူးလား ? "
အဖွဲ့သားများ အကုန်လုံးအလောတကြီး ပြောဆိုလာကြသည် ။ သူတို့သည် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြ၏ ။ သူတို့အတွက် အဖွဲ့သားတစ်ယောက်ကို လက်လျှော့ပစ်ဖို့ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ပေ ။
ကျိုးမင်ရွှမ်းက စက္ကန့်ပိုင်းမျှ တိတ်ဆိတ်နေသည် ။ "သိတယ် "
သူသည် ကျစ်ယွီရှီကို ကြည့်လျက် မေးလာခဲ့သည် ။ "အကြံပေးကျစ်...မက်ဆေ့ခ်ျထဲမှာ ခေါင်းဆောင်စုန့်ပြောထားတာက ကျွန်တော်တို့ အကုန်လုံး မူလလက်တွေ့ကို ပြန်သွားရင် ဒီနေရာက အစပြန်စလိမ့်မယ်တဲ့ ။ Ouroboros က ကွင်းဆက်တွေလိုမျိုး ။ အဲ့လိုဆို ကျွန်တော်သာနေခဲ့ရင် ဒီလက်တွေ့က ရှေ့ဆက်သွားနေမှာလား ? "
ကျစ်ယွီရှီသည် မျက်နှာအတုတပ်ထားသော်လည်း ကျန်အဖွဲ့သားများနှင့် သူ့ကိုခွဲခြားရန် အလွန်လွယ်ကူနေဆဲပင် ။
ယခုအချိန်တွင် သူသည် ကျိုးမင်ရွှမ်းအခြေအနေကို ကိုယ်ချင်းစာနိုင်လွန်းသဖြင့် သူ၏ မျက်နှာအမူအရာ အစစ်အမှန်ကို မျက်နှာအတုဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားခဲ့တာတောင် သူမလိမ်ညာနိုင်ခဲ့ ။
အဖွဲ့သားများအားလုံးက သူ့အား မျှော်လင့်တကြီး ကြည့်နေကြပြီး ကျိုးမင်ရွှမ်း၏ အဓိပ္ပာယ်မရှိသော စိတ်ကူးယာဉ်များကို သူဖျက်ဆီးပစ်ရန် မျှော်လင့်နေကြသည် ။ သို့သော် ကျစ်ယွီရှီက သူ့မေးခွန်းကို အမှန်အတိုင်းသာ ဖြေလိုက်၏ ။
သူ "အင်း "ဟုပြောလိုက်သည် ။
အကုန်လုံး ပြောစရာစကားပျောက်ရှသွားလေ၏ ။
ဒီကမ္ဘာကြီး ဆက်သွားနေတဲ့ ဖြစ်နိုင်ချေလဲ ရှိသေးတယ်ပေါ့ ?
"ဒါပေမဲ့ " ကျစ်ယွီရှီက တည်ငြိမ်မြန်ဆန်စွာ ပြောလာခဲ့သည် ။ "ခင်ဗျား ပြန်လိုက်မလာရင် ကျွန်တော်တို့ အမှတ်'B'ကို ရောက်တဲ့အခါ လူတစ်ယောက် လျော့နေလိမ့်မယ် ။ ခင်ဗျားရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ၊ ရဲဘော်ရဲဘက်တွေနဲ့ ခင်ဗျားဘဝမှာ ကျန်နေသေးတဲ့သူတွေအကုန်လုံး လူတိုင်းက ခင်ဗျားကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရမှာ ။ ထျန်းချုံတပ်ဖွဲ့ ၇က ကျိုးမင်ရွှမ်းကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီး တပ်ဖွဲ့က ထပ်ပြီး ပြည့်စုံတော့မှာမဟုတ်ဘူး ။ ဒါက အဖွဲ့ရဲ့ကင်းထောက် 'လောင်ယွီ' ဒဏ်ရာရသွားတာထက် ပိုကြောက်စရာကောင်းတဲ့ရလဒ်ပဲ ။ ခဏတာစိတ်ပျော့ပြီး ခင်ဗျားကို ကျန်နေခွင့်ပြုလိုက်ရတဲ့ အပြစ်ရှိစိတ်က တပ်ဖွဲ့၇က ကျန်တဲ့အဖွဲ့သားတွေအကုန်လုံးရဲ့ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးလိုက်နေတော့မှာမို့လို့လေ "
ကျစ်ယွီရှီက ဆို၏ ။ "နောက်ဆုံး ပူဖောင်းကမ္ဘာဆိုတာလဲ ပူဖောင်းသပ်သပ်ပဲကိုး ။ ခင်ဗျားရဲ့အဲ့ဒီနောင်တကို ဖြည့်ဆည်းပေးပြီးသွားရင် တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားမှာပေမဲ့ ခင်ဗျားဘဝကတော့ မဟုတ်ဘူး ။ အဲ့အချိန်ရောက်လာရင် ခင်ဗျားတစ်ယောက်တည်း ဒီမှာ ဘာလုပ်မှာလဲ ? ခင်ဗျားဘဝရဲ့ ရည်မှန်းချက်က အဲ့ဒီဟာတစ်ခုတည်းအတွက် မဟုတ်ခဲ့ရင်ပေါ့ "
အခြေအနေကို ဆန်းစစ်ရသော အချိန်မှလွဲလျှင် ဤသည်က လူတိုင်း၏ရှေ့တွင် ကျစ်ယွီရှီ စကားအများကြီးပြောသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ။
ကျိုးမင်ရွှမ်းသည်ပင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည် ။
စုန့်ချင်းလန်တစ်ယောက်သာ ထိုစကားလုံးများ ဘယ်ကလာလဲ သိခဲ့သည် ။
သို့သော် စုန့်ချင်းလန် မမျှော်မှန်းထားသည်က 'ကျိုးမင်ရွှမ်းကို လက်ကမ်းကူညီပေးသည့်သူ'မှာ သူမဟုတ်ဘဲ ကျစ်ယွီရှီဖြစ်နေခြင်းကိုပင် ။
ကျစ်ယွီရှီက ထိုစကားများကို ကျိုးမင်ရွှမ်းအား ပြောခဲ့သော်ငြား တကယ်တော့ သူ့ဘာသူလည်း ပြန်ပြောနေခြင်းဖြစ်သည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် ပူဖောင်းကမ္ဘာ၏ ဖြားယောင်းမှုကို တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရပြီး ကျိုးမင်ရွှမ်းကို မည်သို့ဆွဲထုတ်ရမည်လဲ သူသိသည် ။
ရှာဖွေနေသော အသံများက ပို၍နီးကပ်လာသည် ။
စုန့်ချင်းလန်က ခြေတစ်လှမ်းဦးကာ ကျိုးမင်ရွှမ်း၏ သေနတ်ကို ဆွဲလုလိုက်သည် ။ "မင်းရဲ့ သောက်ရေးမပါတဲ့ အဲ့ဒီအတွေးတွေကို ရပ်လိုက် ။ မင်းက ဒီနေရာနဲ့ မသက်ဆိုင်လို့ ဒီကမ္ဘာကဆက်သွားနေနေ မသွားနေနေ အရေးမကြီးဘူး ။ မင်းက ငါတို့နဲ့ အခုချက်ချင်း လိုက်ခဲ့ရမယ် ! "
ကျိုးမင်ရွှမ်းက တွန့်ဆုတ်နေခဲ့သည် ။ "ခေါင်းဆောင်စုန့်...ကျွန်တော်......... "
ထန်းချီက အနားလျှောက်သွားကာ စကားတစ်ခွန်းပင်မဆိုဘဲ ကျိုးမင်ရွှမ်းလည်ပင်းကို ချုပ်ကာ သူ့နားရွက်အနောက်ဘက်တွင် သေးငယ်သော အပြားလေးကို ထိုးစိုက်လိုက်သည် ။ ကျိုးမင်ရွှမ်းမျက်နှာသည် အသစ်ပေါ်လာသော မျက်နှာတုဖြင့် ဖုံးကာသွားပြီး အခြားသူများက တွန်းကာထိုးကာနှင့် ကျိုးမင်ရွှမ်းတစ်ယောက် အခန်းပြင်သို့ တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရသည် ။
ရှာဖွေနေကြသောလူများ၏ ဆန့်ကျင်ဘက် ဦးတည်ရာသို့ အဖွဲ့သားများထွက်ခွာလာခဲ့ကြသည် ။ သူတို့တံခါးမှ ထွက်လိုက်သည်နှင့် ရှာဖွေရန် ညွှန်ကြားနေကြသော သူများက သူတို့ကို လှမ်းခေါ်လာသည် ။ "ဘာလုပ်နေတာလဲ ?! စာရင်းလာသွင်း !"
သူတို့ မရပ်တန့်ခဲ့ချေ ။ အရေးပေါ်ထွက်ပေါက်သို့ မရောက်ခင်အထိ သူတို့သည် တိတ်တဆိတ်ဖြင့် စင်္ကြံလမ်းများစွာကို ကျော်ဖြတ်လာခဲ့သည် ။ စုန့်ချင်းလန်သည် တံခါးကို တွန်းဖွင့်လျက် ပြောလာ၏ ။ "လောင်သွမ့်...လျှပ်စစ်သံလိုက်လှိုင်း လှုံ့ဆော်တဲ့ပရိုဂရမ်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရလဲသိလား ? "
နည်းပညာရှင်တစ်ယောက်အနေဖြင့် သွမ့်ဝမ်က ဖြေကြားလာခဲ့သည် ။ "သိတယ် !"
စုန့်ချင်းလန် : "ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ ?"
သွမ့်ဝမ်က ဒေတာများပါရှိသော ဌာနမှူးဝမ်၏ ဖောက်ထွင်းမြင် မျက်နှာပြင်ကို လက်ခံယူလိုက်ကာ ယုံကြည်မှုအပြည့်ဖြင့် ဖြေလာ၏ ။ "မိနစ်ပိုင်းလောက်ပဲ "
နောက်တစ်ထပ်သို့ ရောက်သော် လှေကားအောက်ထပ်မှ တပ်လာသော ထျန်းချုံမှ စေလွှတ်ထားသည့် ရှာဖွေသူများနှင့် တန်းတိုးတော့သည် ။
နှစ်ဘက်လုံး နေရာတွင် ရပ်တန့်သွား၏ ။
ထိုသူများမှာ ဤလက်တွေ့ ထျန်းချုံတပ်ဖွဲ့ ၃မှ စောင့်ရှောက်သူများ ဖြစ်နေခဲ့သည်ပေ ။ အကုန်လုံးသည် ရင်းနှီးနေသော မျက်နှာများ ဖြစ်နေသည် ။
"ငလူး! "
တစ်စုံတစ်ယောက်က ဆဲရေးလိုက်၏ ။ သူတို့အကုန်လုံး ချက်ချင်း လှည့်ပြေးရတော့သည်။
တပ်ဖွဲ့၃သည်လည်း အထင်သေးလို့ရမည့်သူများ မဟုတ်ဘဲ ထိုသူတို့၏စွမ်းဆောင်ရည်များမှာ သူတို့ထက်တော့ မနိမ့်ပေ ။
သိပ်မကျယ်လှသော အရေးပေါ်လှေကားတွင် နှစ်ဘက်လုံး ပြေးနေကြရ၏ ။ သူတို့သည် တံခါးတစ်ချပ်ပြီး တစ်ချပ်ဖွင့်ခဲ့သော်လည်း အထပ်တိုင်းမှာ ထျန်းချုံမှလူများ အချိန်တိုအတွင်း နေရာယူပြီးဖြစ်နေသည်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည် ။
ကံကောင်းစွာဖြင့် မည်သူကမျှ သေနတ်များဖြင့် မပစ်ခတ်ခဲ့ပေ ။ သို့သော် တပ်ဖွဲ့ ၃က နောက်မှလိုက်နေရင်းနှင့် ဤသံသယဝင်စရာကောင်းသည့် လူတစ်အုပ်ကို တစ်ခါတည်း အပြတ်ဖမ်းဆီးနိုင်ရန် အခြားတပ်ဖွဲ့များကို သတင်းပေးပြီးလောက်ကြောင်း စုန့်ချင်းလန်သိသည် ။
"ကျွန်တော် သောက်ကျိုးနည်း သိနေတယ် ! အရင်တစ်ခေါက်က သူတို့ရဲ့လက်နက်တွေကို မလှောင်ခဲ့သင့်ဘူး ! " လီချွင်းက ကျိန်ဆဲနေသည် ။ "အခုတော့ ပြန်ခံနေရပြီ ! "
"ဒါဆိုလဲ ပြန်ရောက်မှ မင်းဝေစုကို ခွဲပေးလိုက်လေ !"
"ဖာခ့် ! မပေးဘူး !"
သွမ့်ဝမ် : "မတူတဲ့လက်တွေ့မှာတောင် ဘာလို့ အမြဲသူတို့ကိုပဲ လွှတ်နေရတာလဲ ? တရားလွန်လွန်းတယ် ! "
အထွန့်တက်မှုများမှာ ဒီတိုင်း ညည်းတွားနေကြခြင်းပင် ။ လူတိုင်း စိတ်ထဲတွင် ကောင်းကောင်းသိနေသည်က ကျန်းမြို့ဌာနခွဲမှ လူတိုင်း စေလွှတ်ခံရလောက်သည်ဟုပင် ။ ထျန်းချုံမှလူများပင်မကဘဲ သူတို့ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့် မြင်ရသည်က--ကမ္ဘာများထပ်သွားခြင်းနှင့် ထျန်းချုံမှ ပြုလုပ်လာသော ရုတ်ရုတ်သဲသဲများ၏ ရလဒ်အနေဖြင့် ဤနေရာက သာမန်လူများကိုလည်း ဆွဲဆောင်နေခဲ့သည် ။ ဤနေရာသည် အပြည့်အဝကို ဝိုင်းခံထားရလေသည် ။
အချက်ပေးသံများ ၊ လူများ၏ ဆူပူသံများနှင့် အပေါ်တွင် ပျံဝဲနေသော ဟယ်လီကော်ပတာသံများနှင့် ဆူညံနေခဲ့သည် ။ ဤသည်က တပ်ဖွဲ့ ၇ကို ဘာမှလုပ်မရအောင် ခက်ခဲနေစေခဲ့သည် ။
"လူခွဲမလား ?!" ထန်းချီကမေးသည် ။ " လူစုဖို့ နေရာရှာ! "
"လူမခွဲနဲ့ !" စုန့်ချင်းလန်က နောက်တံခါးတစ်ချပ်ကို တွန်းဖွင့်လိုက်သည် ။ "အကုန်လုံး ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ !"
ဤသည်က ဘိုးဘွားရိပ်သာမှ ဖျော်ဖြေရေးအခန်းတစ်ခုပင် ။ ရပ်တန့်သည့်ခလုတ်ကို နှိပ်ထားသကဲ့သို့ လှုပ်ရှားမှုကင်းမဲ့နေသော ပုံရိပ်များစွာမှလွဲ၍ ဤအခန်းထဲတွင် သက်ရှိလူသားမရှိပေ ။
စုန့်ချင်းလန် : "ဒီထဲ !"
အဖွဲ့သားများသည် တံခါးသော့ခတ်လိုက်ကြပြီး သွမ့်ဝမ်က ထုတ်ချင်းဖောက်ဘောင်ကွက်ကို ချက်ချင်းထုတ်လိုက်ကာ စုန့်ချင်းလန်ပင် အမိန့်မပေးရသေးဘဲ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တော့သည် ။ သူသည် အလျင်အမြန် ပရိုဂရမ်အား စတင်လိုက်၏ ။
မိနစ်ပိုင်းမျှသာ ။ သူ မိနစ်ပိုင်းမျှသာ လိုအပ်ပေသည် ။
လူတိုင်းက တိတ်ဆိတ်နေကြ၏ ။ အခန်းထဲတွင် သွမ့်ဝမ်မှ ဟိုလိုဂရပ်ဖစ်ကီးဘုတ်ကို တချောက်ချောက်ရိုက်နေသော လျှပ်စစ်သံများသာ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်--သူ့တွင် စနစ်ကို အသံပိတ်ရန်ပင် အချိန်မရှိခဲ့ ။ သွမ့်ဝမ် လုပ်ပြီးပြီးချင်း ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်နှင့် သူတို့၏မူလလက်တွေ့ကို ပြန်သွားနိုင်မည်မှန်း အကုန်လုံး သိ၏။
လူ၆ယောက်က မျက်နှာအမူအရာ တောင့်တင်းစွာဖြင့် သွမ့်ဝမ်ဘေးတွင် ဝိုင်းနေခဲ့သည် ။ သူတို့၏ ကံကြမ္မာများမှာ ဤအပေါ်တွင် မူတည်နေသည်ပင် ။
•
"ခဏလေး " တိတ်ဆိတ်နေသောအချိန်တွင် ထန်းလဲ့က ရုတ်တရက် ထပြောလာခဲ့သည် ။ "ကျွန်တော့်ညီမလေးကို ဖုန်းခေါ်ချင်လို့ "
အကုန်လုံး၏ အပြုအမူများ ရပ်တန့်သွားကြသည် ။
ထန်းလဲ့၏ မျက်လုံးများ နီရဲလာခဲ့သည် ။ "ကျွန်တော်က ဒီနေရာနဲ့ မသက်ဆိုင်ဘဲ ပူဖောင်းကမ္ဘာပဲ ဖြစ်နေရင်တောင်မှ သူ့ကို ဖုန်းဆက်ချင်သေးတယ်........ပြီးရင် ကျွန်တော်တို့မှာ ညီမလေးရှိတော့မှာမဟုတ်ဘူး "
ထန်းချီက ထန်းလဲ့ခေါင်းကို ခွေးတစ်ကောင်ကို ပုတ်ပေးသကဲ့သို့ ပွတ်သပ်လိုက်သည် ။ သူ့မျက်လုံးများမှာလည်း နီရဲနေခဲ့သည် ။ "............."
လီချွင်းက သူ့ဖုန်းကိုပင် ထုတ်ပြီးနေလေပြီ ။ "ကျွန်တော်လဲ.........အဲ့တာက သမီးရည်းစားဆက်ဆံရေးပဲကို ။ ဘာမှမပြောဘဲ လမ်းခွဲလိုက်ရင် ကျွန်တော်က တကယ့် အမှိုက်ကောင်ဖြစ်သွားမှာပေါ့ "
ပရိုပရမ်သည် စတင်ပြီး ဖြစ်လေသည် ။
သွမ့်ဝမ်က နောက်ဆုံးစာလုံးကို ရိုက်လိုက်ပြီးနောက် ထိုင်ခုံနောက်မှီကို မှီလျက် သူ့မျက်လုံးများကို ကွယ်ထားလိုက်သည် ။
ထိုအသက်သုံးဆယ်ထဲရောက်နေသော အမျိုးသားမှာ သူ့သမီးလေးကို ဤကမ္ဘာတွင် ထားခဲ့ရမည်ကို မခံစားနိုင်ခဲ့ ။ ပြီးသွားသည်နှင့် သူသည် နောက်တစ်ခါ ဘယ်တော့မျှ သူ့သမီးကို ထပ်တွေ့ရတော့မည် မဟုတ်ပေ ။
အနာဂတ်၌ သူကလေးရလာလျှင်တောင် အခုနှင့် တူညီသောကလေး ဖြစ်လိမ့်မည် မဟုတ် ။
ကျိုးမင်ရွှမ်းက အဝေးတွင် တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေ၏ ။ သူသည် ထိုင်းမှိုင်းလေးလံစွာဖြင့် သူ့ဖုန်းကို ပွတ်နေပြီး သူဘာတွေးနေသည်လဲ မသိရချေ ။
ကျစ်ယွီရှီသည် ပြတင်းပေါက်ဘေးမှ စားပွဲကို မှီလိုက်သည် ။
သူ့ဘေးမှ နေရောင်ခြည် ဝင်ရောက်နေပြီး သူ့အသားအရည်ကို ဖောက်ထွင်းမြင်နေရသည့်အလား ။ သူ့တွင် ဖုန်းမရှိသလို ဤနေရာတွင် သူ့ကို ချည်နှောင်ထားသော အရာလည်းမရှိသဖြင့် သူသည် မျက်လုံးများကိုသာ မှိတ်ထားခဲ့သည် ။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ဘာတွေးနေသည်ကို မသိရ ။
"ခေါင်းဆောင်စုန့် " လီချွင်းက မေးသည် ။ "ခင်ဗျား ဒီမှာ ဘာအပြောင်းအလဲတွေ ဖြစ်သွားလဲ ?"
အကုန်လုံးသည် ခေါင်းမော့လာကာ စုန့်ချင်းလန်ကို ကြည့်လိုက်ကြသည် ။
လက်တွေ့နှစ်ခုထပ်သွားပြီးနောက် လူတိုင်းတွင် မှတ်ဉာဏ်နှစ်ခုရှိနေသော်လည်း စုန့်ချင်းလန်၏ အပြောင်းအလဲများကို သူတို့မမှတ်မိပေ ။
စုန့်ချင်းလန်က နံရံကို မှီလျက် လက်ပိုက်ထားလေ၏ ။
သူစကားပြောနေချိန်တွင် သူ၏ကြည့်ကောင်းသောမျက်လုံးများမှာ လေးနက်နေခဲ့သည် ။ "မနက် ၈နာရီမှာ ငါ့အဖေက အစည်းအဝေးသွားဖို့ လေယာဉ်ပေါ်ရောက်နေရမဲ့အစား အိမ်မှာလက်ဖက်ရည် ထိုင်သောက်နေတာ ။ အဲ့အပြောင်းအလဲရော အကျုံးဝင်လား ? "
ကျစ်ယွီရှီသည်လည်း စုန့်ချင်းလန်ကို ကြည့်လိုက်၏ ။
စုန့်ချင်းလန် အပြောင်းအလဲများအကြောင်း ပြောသည်ကို သူကြားဖူးပုံမရပေ ။
နောက်တစ်မျိုးပြောရလျှင် စုန့်ချင်းလန်ဘဝက ဤလက်တွေ့တွင် ထူးထူးခြားခြားပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိပေ ။ သူ့တွင် နောင်တမရှိသလို ပြောင်းလဲချင်သည်များလည်း ဘာမှမရှိ ။ သူသည် သူ့ဘဝကို ပြီးပြည့်စုံစွာ ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သည် ။
ဆန္ဒနှင့်နောင်တမရှိသော လူတစ်ယောက်က နှိုင်းယှဉ်မရလုနီးနီးပင် ။
စုန့်ချင်းလန်၏ ကြံ့ခိုင်သောစိတ်ဓာတ်နှင့် အင်အားများမှာ ဤမှ ရလာခြင်းဖြစ်လောက်သည် ။
တိုတောင်းသော အသိပေးသံထွက်ပေါ်လာသည် ။
ဟိုလိုဂရပ်ဖစ် မျက်နှာပြင်တွင် ပရိုဂရမ်က အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။
လှုံ့ဆော်ထားသော လျှပ်စစ်သံလိုက်လှိုင်း ကြိမ်နှုန်းများက အခြားလက်တွေ့နှင့် ကွက်တိ ထပ်တူကျနေ၏ ။ သူတို့ဖုန်းခေါ်ကာ ဆက်သွယ်လိုက်သည်နှင့် အရာအားလုံးက ပြီးဆုံးသွားလိမ့်မည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် ပြတင်းပေါက်မှ ရွှေ့လာကာ စုန့်ချင်းလန်ထံမှ ဖုန်းကို ယူလိုက်ပြီး နံပါတ်ရိုက်ထည့်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေ၏ ။
ထိုအချိန်၌ အပြင်ဘက်မှ ကျယ်လောင်သော 'ဘုန်း'ခနဲ အသံထွက်ပေါ်လာသည် ။
လူတိုင်း၏ အမူအရာများ ပြောင်းလဲသွားလေ၏ ။
အခန်းတံခါးက အကြမ်းပတမ်းလှုပ်ခါသွားခဲ့သည် ။ ဤကမ္ဘာမှလူများ အထဲသို့ ဖောက်ဝင်လာရန် ကြိုးစားနေကြခြင်းပင် ။ တစ်ချက်လောက် ထပ်ရိုက်လိုက်သည်နှင့် တံခါးသည် ပြိုလဲသွားတော့မည် !
"ဒီကိုလာ ! လူစု ! "
"အမြန် !! "
နောက်ထပ်'ဘုန်း'ခနဲ အသံထွက်ပေါ်လာ၏ ။ ကြမ်းပြင်သည်ပင် လှုပ်ခါသွားခဲ့သည် ။
ထိုစက္ကန့်ပိုင်းမှာ အလွန်အမင်းရှည်ကြာလှသည်ဟု ခံစားနေရသည် ။ သွမ့်ဝမ်က အကျယ်ချဲ့ပုံရိပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီးနောက် အသံကျယ်ကျယ်နှင့်အတူ စုန့်ချင်းလန်၏ 'မလှုပ်နဲ့' ဟူသော စကားက တစ်ချိန်တည်း ပြောလိုက်ပုံရသည် ။
'ဘန်း'ခနဲ အသံကျယ်နှင့်အတူ လေးလံသည့်တံခါးက ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသွားခဲ့သည် ။ လေထဲတွင် ဖုန်အလိမ်းလိမ်းထသွား၏ ။
ဒါဇင်ချီသော ထျန်းချုံမှ စောင့်ရှောက်သူများက ကျည်ဖြည့်ထားသော သေနတ် ၊ လက်နက်ခဲယမ်းအပြည့်ဖြင့် တံခါးဝတွင် ရပ်နေကြသည် ။ သူတို့သည် ဖျော်ဖြေရေး အခန်းထဲရှိ ငြိမ်သက်နေသော ပုံရိပ်များကို ပတ်ကြည့်နေ၏ ။
လက်တွေ့နှစ်ခု ထပ်တူကျခြင်း၏ စမှတ်ဖြစ်သည့် ဘိုးဘွားရိပ်သာအနေဖြင့် ဤနေရာရှိ အရိပ်များမှာ အရိပ်အယောင်ဟုပင် ဖော်ပြ၍ မရနိုင်တော့ချေ ။ အခြားလက်တွေ့မှ လူများအားလုံးသည် ငြိမ်သက်နေသောအချက်မှလွဲ ဤနေရာရှိလူများနှင့် ကွာခြားချက်မရှိ ။
စောင့်ရှောက်သူများအတွက် ဤအခန်းထဲတွင် သက်ရှိလူသား တစ်ယောက်မျှ မရှိပုံပေါ်သည် ။
"နောက်တစ်ခန်း !" တစ်စုံတစ်ယောက်က ပြောလိုက်သည် ။
သူတို့သည် စနစ်တကျ ပစ္စည်းကိရိယာများကို ချကာ စီစစ်လိုက်ပြီး အလျင်အမြန် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ကာ နောက်တစ်ခန်းသို့သွားရန် အဆင်သင့်ပြင်နေကြသည် ။
စကားသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာ၏ ။ "နေအုံး "
အနက်ရောင်တိုက်ခိုက်ရေး ယူနီဖောင်းများ ဝတ်ဆင်ထားသော စောင့်ရှောက်သူများကြားမှ တစ်စုံတစ်ယောက်က လျှောက်ထွက်လာခဲ့သည် ။
ရင်ဘတ်တွင် နံပါတ်'၉'ဟု ရေးထားသော အလွန်ငယ်ရွယ်သည့် အမျိုးသားတစ်ယောက်ပင် ။ သူသည် ပိန်သွယ်ကာ ဖြူဖျော့သော အသားအရည်ရှိပြီး မက်မွန်ပွင့်သဏ္ဍာန်မျက်ဝန်းတစ်စုံရှိလေ၏ ။ ကျောဘက်တွင်တော့ စုန့်ချင်းလန်၏ သေနတ်နှင့် ဆင်တူသော ပြောင်းရှည်သေနတ်ကို လွယ်ထားသည် ။
အပြင်ဘက်မှ လူများ၏အသံများမှာ ကျယ်လောင်နေ၏ ။ လျှောက်လမ်းတစ်လျှောက် ပြေးလွှားနေသော စောင့်ရှောက်သူများ ၊ အပြင်ဘက်ရှိ လူအုပ်မှ အော်ဟစ်သံများနှင့် စူးရှသော အချက်ပေးသံများအားလုံးက ဤကမ္ဘာကြီး မည်မျှ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေကြောင်း ညွှန်ပြနေကြသည် ။
အနှီအမျိုးသားငယ်က စုန့်ချင်းလန်ရှေ့တွင် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည် ။
သူ၏ မက်မွန်ပွင့်မျက်လုံးများက မရင်းနှီးသော သာမန်မျက်နှာကို တစ်ခဏမျှ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် အပြုံးတစ်ပွင့် ပေါ်လာ၏ ။ "ဌာနမှူးချီကို ပြောလိုက်ပါအုံး ။ ငါတို့ရဲ့ ခေါင်းဆောင်စုန့်က ဆိုးသွမ်းပြီး တူတူပုန်းတမ်းကစားရတာ ကြိုက်တယ်လို့ ။ သူ့ကို အသာလေး လွှတ်ထားလို့ ဖြစ်ပါ့မလား ? "
ထိုတစ်ခဏတွင် အပ်ကျသည့်အသံကိုပင် ကြားနိုင်လောက်သည် ။
ခြေလှမ်းသုံးလှမ်းသာ လိုတော့သည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် သူ့အိတ်ကပ်အတွင်းမှ ဖုန်းတွင် နောက်ဆုံးဖုန်းနံပါတ်အလုံးကို ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။
အမျိုးသားငယ်က လက်ကိုမြှောက်ကာ စုန့်ချင်းလန်၏ မရင်းနှီးသောမျက်နှာနောက်တွင် ဖုံးကွယ်ထားသော အပြားငယ်ဆီ လက်လှမ်းလာခဲ့သည် ။
ခြေလှမ်းနှစ်လမ်းသာလိုတော့သည် ။
ကျစ်ယွီရှီ : "ခေါင်းဆောင်စုန့် "
တပ်ဖွဲ့ ၇မှ အကုန်လုံး တစ်ချိန်တည်းတွင် လှုပ်ရှားလိုက်ကြသည် ။ သူတို့သည် တစ်ယောက်လက်ကိုတစ်ယောက် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကြ၏ ။
အမျိုးသားငယ်က နောက်ဆုတ်သွားခဲ့သည် ။
"ဝှစ် !" သူတို့ကို ဝိုင်းထားသော စောင့်ရှောက်သူများက ချက်ချင်း သေနတ်များကို မြှောက်ကြသည် ။
ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းသာ လိုတော့သည် ။
သေနတ်များက သူတို့ကို ချိန်ထားလေ၏ ။ ကျစ်ယွီရှီသည် ဖုန်းခေါ်ဆိုသည့်ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည် ။
"တီ--------"
စောင့်ရှောက်သူများ နီးကပ်လာ၏ ။
"တီ--------"
သူတို့ အဝိုင်းခံနေရစဉ်တွင် တိုက်ခိုက်ရေးယူနီဖောင်းကို ဝတ်ဆင်ထားသော ဌာနမှူးချီ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည် ။ သူ၏နားထင်မှ ဆံနွယ်များမှာ ဖြူနေသော်လည်း သူ၏အသွင်အပြင်သည်တော့ သူတို့ပရမ်းပတာမစ်ရှင်တွင် စစတွေ့တုန်းကအတိုင်း မပြောင်းလဲလုနီးနီးပင် ။
"တီ--------"
ဘိုးဘွားရိပ်သာမှာ စတင်တုန်ခါလာ၏ ။ မျက်နှာကြက်မှ နံရံများအထိ ပိုများသော အရိပ်များ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ ကမ္ဘာကြီးက စတင်၍ ပြိုလဲလာသည် ။
လူတိုင်းက ထိတ်လန့်သွားကြသည် ။ သို့သည့်တိုင် လက်တွေ့များကြားတွင် ကွာဟချက်ကြီးတစ်ခု ရှိနေ၏ ။ အသံများအားလုံးကို မကြားရတော့ချေ ။
အရာအားလုံးက အဆင်သင့် အတည်တကျ ။
"ဟယ်လို?"
ရင်းနှီးနေသော သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ အသံက ဖုန်းမှတစ်ဆင့် ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည် ။
•
[သတိပေးချက် ! သတိပေးချက် ! သင်သည် သတ်မှတ်ထားသော ဦးတည်ချက်မှ သွေဖီနေပါသည် ! သင်သည် သတ်မှတ်ထားသော ဦးတည်ချက်မှ သွေဖီနေပါသည် ! ]
အာကာသယာဉ်ပျံမှာ အကြမ်းပတမ်းရမ်းခါနေသဖြင့် ကျစ်ယွီရှီသည် ထိုင်ခုံလက်ရမ်းကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရသည် ။ သူ့နှုတ်ခမ်းများပင် ဖြူဖျော့လာ၏ ။ အနီရောင်အလင်းက သူ့ရှေ့တွင် အဆက်မပြတ် ပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက် တဖျတ်ဖျတ်ဖြစ်နေလျက် ။ သူသည် အမှတ်'B'ဟု ခေါ်သော ရွှေ့ပြောင်းနေသည့်အချိန်သို့ ပြန်ရောက်သွားကြောင်း ကျစ်ယွီရှီ သိလိုက်သည် ။
သူတို့နှင့်သက်ဆိုင်သော လက်တွေ့သို့ ပြန်ရောက်သွားခြင်း ။
သူတို့တတိယကြီးကြပ်စင်တာမှ ထွက်ခွာခဲ့ပြီး ၃စက္ကန့်အကြာ [ ၁၄၅၆.၀၅.၁၇ ၊ ၁၀ : ၀၀ : ၀၃ ]သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခြင်း ။
----ထို့အတူ ပြီးပြည့်စုံသည့် အချိန်နှင့်အာကာသ အနုကြမ်းစီးခြင်းသို့ ပြန်ရောက်လာခြင်းပင် ။
[တရားမဝင် ရွှေ့ပြောင်းခြင်းကို တွေ့ရှိရသည် ! ]
[တရားမဝင် ရွှေ့ပြောင်းခြင်းကို တွေ့ရှိရသည် ! ]
နားအူလောက်သည့် အသံများက ကျစ်ယွီရှီကို မည်သည့်တုံ့ပြန်မှုမှ မပေးစေခဲ့ ။ သူသည် မျက်လုံးများကိုသာ အသာမှိတ်ထားလိုက်ပြီး သူ့ယာဉ်ပျံထဲသူ အန်မချမိစေရန် မူးဝေမှုနှင့် သူ့နားထဲမှ တစီစီမြည်သံများ ပျောက်သွားအောင် စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်သည် ။
အချိန်ဘယ်လောက် ကုန်ဆုံးသွားပြီလဲ မသိရချေ ။ စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက်သာ ဖြစ်နိုင်သော်လည်း ကျစ်ယွီရှီအတွက်တော့ နာရီပေါင်းများစွာ ကြာသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။
သူမျှော်လင့်ထားသလို အာကာသယာဉ်က ဆင်းသက်မသွားခဲ့ ။ အရာအားလုံးက တည်ငြိမ်သွားပြီး သူ့မျက်လုံးများကို တစ်ဖန်ပြန်လည်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော် သူ့ကိုကြိုဆိုနေသည်က ကြည်လင်သော ကောင်းကင်ပြာပင် ။
နေက တည့်တည့်တွင် တောက်ပနေ၏ ။
စိုထိုင်းသော လေညင်းက သစ်ရွက်များကို ပြန့်ကျဲသွားစေသည် ။ ရယ်သံများလည်း ရှိနေခဲ့သည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် ထထိုင်လိုက်ပြီးနောက် သူနှင့် ၁၀မီတာ အကွာတွင်ရှိနေသော ပင်လယ်နှင့်အတူ သူသည် ကမ်းခြေရှိ ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် လှဲနေခဲ့ကြောင်း သိလိုက်ရသည် ။ ပင်လယ်ရေများက သဲသောင်ပြင်ကို ရိုက်ခတ်နေလျက် ။ ရံဖန်ရံခါတွင် ဇင်ယော်ငှက်များက ပျံသန်းလာကြပြီး ကမ်းခြေတွင် ခရုကောက်နေကြသော ကလေးငယ်များနှင့်အတူ ရေကူးဝတ်စုံဖြင့် ဟိုဟိုဒီဒီသွားလာနေကြသော ခရီးသွားများလည်း ရှိနေခဲ့သည် ။
အချိန်ခဏလောက် သူရီဝေဝေဖြစ်နေခဲ့သည် ။
သူအထက်တန်းအောင်တုန်းက တစ်ယောက်တည်း သွားလည်ခဲ့သော ကမ်းခြေနှင့် အတော်လေး ဆင်တူနေ၏ ။
မဟုတ်သေး ၊ ထိုကမ်းခြေပင် ။
သူခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ ထိုအချိန်တုန်းက အဝတ်အစားများကို ဝတ်ဆင်ထားကြောင်း မြင်လိုက်ရသည် ။ သို့သော် ထိုအချိန်တုန်းကနှင့် မသက်ဆိုင်သော အနက်ရောင်ဆက်သွယ်ရေးစက်က သူ့လက်ကောက်ဝတ်တွင် ရှိနေသဖြင့် အိပ်မက်မဟုတ်ကြောင်း သူ့အား ကူညီအသိပေးလိုက်၏ ။
ဆက်သွယ်ရေးစက်တွင် မဖတ်ရသေးသော စာတစ်စောင်ရှိနေသည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် ဟိုလိုဂရပ်ဖစ်မျက်နှာပြင်ကို ဖွင့်လိုက်သည် ။
[ကြိုဆိုပါသည် ကျစ်ယွီရှီ ၊ ထျန်းချုံမှ ပြန်လည်ကြိုဆိုပါသည် ]
တွေးနေစရာပင်မလိုဘဲ ထိုစာမှာ 'ခေတ်တိုင်း၏ထျန်းချုံ'မှ ပို့လာခြင်းဖြစ်ကြောင်း ကျစ်ယွီရှီ သိလိုက်သည် ။ ၎င်းကသာ ယခုကဲ့သို့ လက်တွေ့ဆန်လွန်းသည့် အရာများကို ဖန်တီးနိုင်စွမ်းရှိသည်ပေ ။
[ဂုဏ်ယူပါသည် ၊ သင်သည် Aအဆင့် မစ်ရှင်အသစ် [ပရမ်းပတာ]ကို ပြီးမြောက်သွားပါပြီ ]
ကျစ်ယွီရှီ မျက်မှောင်ကြုတ်မိသွားသည် ။ ဒါဆို ပြောချင်တာက.......ပရမ်းပတာမစ်ရှင်က ခုနကအထိ မပြီးသေးဘူးပေါ့ ?
[ ဂုဏ်ယူပါသည် ၊ သင်သည် အရံမစ်ရှင်ကို ဖွင့်လိုက်ပါပြီ ၊ အဆင့် : S ]
[ မစ်ရှင်အနေအထား : [ငါဘယ်သူလဲ] ]
[ မစ်ရှင်စည်းမျဉ်း : မရှိ ]
[ မစ်ရှင်အကြောင်းအရာ : မရှိ ]
[ဂုဏ်ယူပါသည် ၊ သင်သည် အရံမစ်ရှင် [ ငါဘယ်သူလဲ ]ကို ပြီးမြောက်သွားပါပြီ ၊ ယခု မစ်ရှင်နောက်တစ်ခုကို ဖွင့်နိုင်ပါပြိ ]
ကျစ်ယွီရှီ : "............."
ပူဖောင်းကမ္ဘာကို အရံမစ်ရှင်အနေနဲ့ သတ်မှတ်ပြီး ပေါင်းစာရင်းရှင်းလိုက်တာလား ?
"ဒါ ဘယ်နေရာလဲ ? " ကျစ်ယွီရှီ မေးလိုက်သည် ။
အသံစနစ် ပွင့်လာ၏ ။
ထျန်းချုံ၏ သိမ့်မွေ့သော အမျိုးသမီးအသံ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ "စနစ်ကို အဆင့်မြှင့်လိုက်ပြီး သင့်အတွက် သီးသန့်စီစဉ်ထားတဲ့ အချိန်နှင့်အာကာသ ပြောင်းရွှေ့စခန်းပါ ၊ ဒီနေရာမှာ အနားယူ ၊ လေ့ကျင့် ၊ စားသောက်နိုင်ပါတယ် ၊ သင်လိုသမျှ အရာအားလုံး ရှိပါတယ် ၊ နောက်ထပ်မစ်ရှင်ကို ဆက်မသွားခင် ကောင်းကောင်းအသုံးပြုဖို့ အကြံပေးပါတယ် "
ကျစ်ယွီရှီ : "တခြားသူတွေရော ဘယ်မှာလဲ ? "
ထျန်းချုံ : "အခြားသူတွေလဲ သူတို့အတွက် သီးသန့်လုပ်ပေးထားတဲ့ အချိန်နှင့်အာကာသ ပြောင်းရွှေ့စခန်းမှာ ရှိနေပါတယ် ၊ အခြားလူတစ်ယောက်၏ ပြောင်းရွှေ့စခန်းသို့ ရွှေ့ပြောင်းလိုပါသလား ? "
ကျစ်ယွီရှီ : "အင်း "
ထျန်းချုံ : " ကျေးဇူးပြု၍ ရွှေ့ပြောင်းလိုသည့် ပစ်မှတ်ကို ရွေးချယ်ပါ : စုန့်ချင်းလန် ၊ ကျိုးမင်ရွှမ်း ၊ သွမ့်ဝမ် ၊ ထန်းချီ ၊ ထန်းလဲ့ ၊ လီချွင်း "
ပင်လယ်လေညင်းက တည်ငြိမ်နေလျက် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် ထိုင်ခုံထက်တွင် ပြန်လှဲလိုက်ကာ အချိန်ခဏကြာ စဉ်းစားပြီးနောက် ပြောလိုက်လေ၏ ။ "စုန့်ချင်းလန် "
•°•°•
T/N>>
Arc3ဖြစ်တဲ့ [ငါဘယ်သူလဲ] arcပြီးသွားခဲ့ပါပြီ ။ 👏👏
ဒီArcကတော့ အများကြီး ဖြစ်ပျက်သွားတာပါပဲ ။ အကြံပေးကျစ်ရဲ့ ရည်းစားလေး သုံးယောက်အကြောင်းနဲ့အတူ ခေါင်းဆောင်စုန့်ရဲ့ တစ်စုံတစ်ခုကလဲ ကွဲကြေသွားပါပြီ lol
နားမလည်တာ ရှိရင်မေးခဲ့လို့ရပါတယ်နော် ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်ဝက်တောင် ကျိုးလာခဲ့ပါပြီ ＼(^o^)／
•°•°•
『Zawgyi』
《ထပ္တူက်ျခင္း၏အဆုံးသတ္》
က်ိဳးမင္ရႊမ္းသည္ ဤကမၻာမွထြက္ခြာရန္ ဆႏၵမရွိသျဖင့္ ဤကမၻာက သူ႔ကို မေႏွာင့္ယွက္ေခ် ။ တပ္ဖြဲ႕၇ရွိ အဖြဲ႕သားမ်ားအားလုံး အေရးေပၚေရႊ႕ေျပာင္းမိန႔္က်လာေသာ္လည္း က်ိဳးမင္ရႊမ္းတစ္ေယာက္သာ ထ်န္းခ်ဳံသို႔ ျပန္သြားခဲ့ပုံေပၚသည္ ။
အျပင္ဘက္တြင္ ပရမ္းပတာေျခသံမ်ား ၾကားေနရသည္ ။ ထ်န္းခ်ဳံသည္ အထူးတပ္ဖြဲ႕ကို ေစလႊတ္ခဲ့ၿပီး လက္ရွိတြင္ သူတို႔သည္ ကမၻာမ်ားထပ္သြားျခင္း၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ဘိုးဘြားရိပ္သာတစ္ေလၽွာက္ ရွာေဖြေနၾကသည္ ။ မူလရင္းျမစ္မွာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္သည့္ ဌာနမႉးဝမ္ျဖစ္ေၾကာင္း က်ိဳးမင္ရႊမ္းတစ္ေယာက္သာ သိသည္ ။
အခန္းထဲတြင္ ရွိေနေသာ မည္သူမၽွ မလႈပ္ရွားၾကေပ ။ လူတိုင္းက က်ိဳးမင္ရႊမ္းႏွင့္ စုန႔္ခ်င္းလန္ကို ၾကည့္ေနၾကသည္ ။
စုန႔္ခ်င္းလန္ : "ငါတို႔က မင္းကို ဒီမွာေနခြင့္ျပဳမယ္လို႔ ထင္ေနလား ? "
"ဟုတ္တယ္ ! "
"ေလာင္က်ိဳး ႐ူးေနလား?! "
"ဒီေနရာက ပူေဖာင္းတစ္ခုသပ္သပ္ပဲ ။ အတိအက်ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္းမသိေပမဲ့ အႀကံေပးက်စ္ သိတယ္ေလ ။ အႀကံေပးက်စ္ကို မယုံဘူးလား ? "
အဖြဲ႕သားမ်ား အကုန္လုံးအေလာတႀကီး ေျပာဆိုလာၾကသည္ ။ သူတို႔သည္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾက၏ ။ သူတို႔အတြက္ အဖြဲ႕သားတစ္ေယာက္ကို လက္ေလၽွာ့ပစ္ဖို႔ လုံးဝမျဖစ္နိုင္ေပ ။
က်ိဳးမင္ရႊမ္းက စကၠန႔္ပိုင္းမၽွ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။ "သိတယ္ "
သူသည္ က်စ္ယြီရွီကို ၾကည့္လ်က္ ေမးလာခဲ့သည္ ။ "အႀကံေပးက်စ္...မက္ေဆ့ခ္်ထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္စုန႔္ေျပာထားတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အကုန္လုံး မူလလက္ေတြ႕ကို ျပန္သြားရင္ ဒီေနရာက အစျပန္စလိမ့္မယ္တဲ့ ။ Ouroboros က ကြင္းဆက္ေတြလိုမ်ိဳး ။ အဲ့လိုဆို ကၽြန္ေတာ္သာေနခဲ့ရင္ ဒီလက္ေတြ႕က ေရွ႕ဆက္သြားေနမွာလား ? "
က်စ္ယြီရွီသည္ မ်က္ႏွာအတုတပ္ထားေသာ္လည္း က်န္အဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ သူ႔ကိုခြဲျခားရန္ အလြန္လြယ္ကူေနဆဲပင္ ။
ယခုအခ်ိန္တြင္ သူသည္ က်ိဳးမင္ရႊမ္းအေျခအေနကို ကိုယ္ခ်င္းစာနိုင္လြန္းသျဖင့္ သူ၏ မ်က္ႏွာအမူအရာ အစစ္အမွန္ကို မ်က္ႏွာအတုျဖင့္ ဖုံးကြယ္ထားခဲ့တာေတာင္ သူမလိမ္ညာနိုင္ခဲ့ ။
အဖြဲ႕သားမ်ားအားလုံးက သူ႔အား ေမၽွာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္ေနၾကၿပီး က်ိဳးမင္ရႊမ္း၏ အဓိပၸာယ္မရွိေသာ စိတ္ကူးယာဥ္မ်ားကို သူဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ ေမၽွာ္လင့္ေနၾကသည္ ။ သို႔ေသာ္ က်စ္ယြီရွီက သူ႔ေမးခြန္းကို အမွန္အတိုင္းသာ ေျဖလိုက္၏ ။
သူ "အင္း "ဟုေျပာလိုက္သည္ ။
အကုန္လုံး ေျပာစရာစကားေပ်ာက္ရွသြားေလ၏ ။
ဒီကမၻာႀကီး ဆက္သြားေနတဲ့ ျဖစ္နိုင္ေခ်လဲ ရွိေသးတယ္ေပါ့ ?
"ဒါေပမဲ့ " က်စ္ယြီရွီက တည္ၿငိမ္ျမန္ဆန္စြာ ေျပာလာခဲ့သည္ ။ "ခင္ဗ်ား ျပန္လိုက္မလာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမွတ္'B'ကို ေရာက္တဲ့အခါ လူတစ္ေယာက္ ေလ်ာ့ေနလိမ့္မယ္ ။ ခင္ဗ်ားရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြနဲ႔ ခင္ဗ်ားဘဝမွာ က်န္ေနေသးတဲ့သူေတြအကုန္လုံး လူတိုင္းက ခင္ဗ်ားကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရမွာ ။ ထ်န္းခ်ဳံတပ္ဖြဲ႕ ၇က က်ိဳးမင္ရႊမ္းကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရၿပီး တပ္ဖြဲ႕က ထပ္ၿပီး ျပည့္စုံေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ။ ဒါက အဖြဲ႕ရဲ့ကင္းေထာက္ 'ေလာင္ယြီ' ဒဏ္ရာရသြားတာထက္ ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ရလဒ္ပဲ ။ ခဏတာစိတ္ေပ်ာ့ၿပီး ခင္ဗ်ားကို က်န္ေနခြင့္ျပဳလိုက္ရတဲ့ အျပစ္ရွိစိတ္က တပ္ဖြဲ႕၇က က်န္တဲ့အဖြဲ႕သားေတြအကုန္လုံးရဲ့ ဘဝတစ္ေလၽွာက္လုံးလိုက္ေနေတာ့မွာမို႔လို႔ေလ "
က်စ္ယြီရွီက ဆို၏ ။ "ေနာက္ဆုံး ပူေဖာင္းကမၻာဆိုတာလဲ ပူေဖာင္းသပ္သပ္ပဲကိုး ။ ခင္ဗ်ားရဲ့အဲ့ဒီေနာင္တကို ျဖည့္ဆည္းေပးၿပီးသြားရင္ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာေပမဲ့ ခင္ဗ်ားဘဝကေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ အဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္း ဒီမွာ ဘာလုပ္မွာလဲ ? ခင္ဗ်ားဘဝရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က အဲ့ဒီဟာတစ္ခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေပါ့ "
အေျခအေနကို ဆန္းစစ္ရေသာ အခ်ိန္မွလြဲလၽွင္ ဤသည္က လူတိုင္း၏ေရွ႕တြင္ က်စ္ယြီရွီ စကားအမ်ားႀကီးေျပာသည့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ ။
က်ိဳးမင္ရႊမ္းသည္ပင္ အံ့အားသင့္သြားခဲ့သည္ ။
စုန႔္ခ်င္းလန္တစ္ေယာက္သာ ထိုစကားလုံးမ်ား ဘယ္ကလာလဲ သိခဲ့သည္ ။
သို႔ေသာ္ စုန႔္ခ်င္းလန္ မေမၽွာ္မွန္းထားသည္က 'က်ိဳးမင္ရႊမ္းကို လက္ကမ္းကူညီေပးသည့္သူ'မွာ သူမဟုတ္ဘဲ က်စ္ယြီရွီျဖစ္ေနျခင္းကိုပင္ ။
က်စ္ယြီရွီက ထိုစကားမ်ားကို က်ိဳးမင္ရႊမ္းအား ေျပာခဲ့ေသာ္ျငား တကယ္ေတာ့ သူ႔ဘာသူလည္း ျပန္ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးသည္ ပူေဖာင္းကမၻာ၏ ျဖားေယာင္းမႈကို ေတြ႕ၾကဳံခံစားခဲ့ရၿပီး က်ိဳးမင္ရႊမ္းကို မည္သို႔ဆြဲထုတ္ရမည္လဲ သူသိသည္ ။
ရွာေဖြေနေသာ အသံမ်ားက ပို၍နီးကပ္လာသည္ ။
စုန႔္ခ်င္းလန္က ေျခတစ္လွမ္းဦးကာ က်ိဳးမင္ရႊမ္း၏ ေသနတ္ကို ဆြဲလုလိုက္သည္ ။ "မင္းရဲ့ ေသာက္ေရးမပါတဲ့ အဲ့ဒီအေတြးေတြကို ရပ္လိုက္ ။ မင္းက ဒီေနရာနဲ႔ မသက္ဆိုင္လို႔ ဒီကမၻာကဆက္သြားေနေန မသြားေနေန အေရးမႀကီးဘူး ။ မင္းက ငါတို႔နဲ႔ အခုခ်က္ခ်င္း လိုက္ခဲ့ရမယ္ ! "
က်ိဳးမင္ရႊမ္းက တြန႔္ဆုတ္ေနခဲ့သည္ ။ "ေခါင္းေဆာင္စုန႔္...ကၽြန္ေတာ္......... "
ထန္းခ်ီက အနားေလၽွာက္သြားကာ စကားတစ္ခြန္းပင္မဆိုဘဲ က်ိဳးမင္ရႊမ္းလည္ပင္းကို ခ်ဳပ္ကာ သူ႔နားရြက္အေနာက္ဘက္တြင္ ေသးငယ္ေသာ အျပားေလးကို ထိုးစိုက္လိုက္သည္ ။ က်ိဳးမင္ရႊမ္းမ်က္ႏွာသည္ အသစ္ေပၚလာေသာ မ်က္ႏွာတုျဖင့္ ဖုံးကာသြားၿပီး အျခားသူမ်ားက တြန္းကာထိုးကာႏွင့္ က်ိဳးမင္ရႊမ္းတစ္ေယာက္ အခန္းျပင္သို႔ တြန္းထုတ္ခံလိုက္ရသည္ ။
ရွာေဖြေနၾကေသာလူမ်ား၏ ဆန႔္က်င္ဘက္ ဦးတည္ရာသို႔ အဖြဲ႕သားမ်ားထြက္ခြာလာခဲ့ၾကသည္ ။ သူတို႔တံခါးမွ ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ ရွာေဖြရန္ ညႊန္ၾကားေနၾကေသာ သူမ်ားက သူတို႔ကို လွမ္းေခၚလာသည္ ။ "ဘာလုပ္ေနတာလဲ ?! စာရင္းလာသြင္း !"
သူတို႔ မရပ္တန႔္ခဲ့ေခ် ။ အေရးေပၚထြက္ေပါက္သို႔ မေရာက္ခင္အထိ သူတို႔သည္ တိတ္တဆိတ္ျဖင့္ စႀကႍလမ္းမ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့သည္ ။ စုန႔္ခ်င္းလန္သည္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လ်က္ ေျပာလာ၏ ။ "ေလာင္သြမ့္...လၽွပ္စစ္သံလိုက္လွိုင္း လႈံ႔ေဆာ္တဲ့ပရိုဂရမ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ရလဲသိလား ? "
နည္းပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သြမ့္ဝမ္က ေျဖၾကားလာခဲ့သည္ ။ "သိတယ္ !"
စုန႔္ခ်င္းလန္ : "ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ ?"
သြမ့္ဝမ္က ေဒတာမ်ားပါရွိေသာ ဌာနမႉးဝမ္၏ ေဖာက္ထြင္းျမင္ မ်က္ႏွာျပင္ကို လက္ခံယူလိုက္ကာ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ေျဖလာ၏ ။ "မိနစ္ပိုင္းေလာက္ပဲ "
ေနာက္တစ္ထပ္သို႔ ေရာက္ေသာ္ ေလွကားေအာက္ထပ္မွ တပ္လာေသာ ထ်န္းခ်ဳံမွ ေစလႊတ္ထားသည့္ ရွာေဖြသူမ်ားႏွင့္ တန္းတိုးေတာ့သည္ ။
ႏွစ္ဘက္လုံး ေနရာတြင္ ရပ္တန႔္သြား၏ ။
ထိုသူမ်ားမွာ ဤလက္ေတြ႕ ထ်န္းခ်ဳံတပ္ဖြဲ႕ ၃မွ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့သည္ေပ ။ အကုန္လုံးသည္ ရင္းႏွီးေနေသာ မ်က္ႏွာမ်ား ျဖစ္ေနသည္ ။
"ငလူး! "
တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဆဲေရးလိုက္၏ ။ သူတို႔အကုန္လုံး ခ်က္ခ်င္း လွည့္ေျပးရေတာ့သည္။
တပ္ဖြဲ႕၃သည္လည္း အထင္ေသးလို႔ရမည့္သူမ်ား မဟုတ္ဘဲ ထိုသူတို႔၏စြမ္းေဆာင္ရည္မ်ားမွာ သူတို႔ထက္ေတာ့ မနိမ့္ေပ ။
သိပ္မက်ယ္လွေသာ အေရးေပၚေလွကားတြင္ ႏွစ္ဘက္လုံး ေျပးေနၾကရ၏ ။ သူတို႔သည္ တံခါးတစ္ခ်ပ္ၿပီး တစ္ခ်ပ္ဖြင့္ခဲ့ေသာ္လည္း အထပ္တိုင္းမွာ ထ်န္းခ်ဳံမွလူမ်ား အခ်ိန္တိုအတြင္း ေနရာယူၿပီးျဖစ္ေနသည္ကိုသာ ျမင္လိုက္ရသည္ ။
ကံေကာင္းစြာျဖင့္ မည္သူကမၽွ ေသနတ္မ်ားျဖင့္ မပစ္ခတ္ခဲ့ေပ ။ သို႔ေသာ္ တပ္ဖြဲ႕ ၃က ေနာက္မွလိုက္ေနရင္းႏွင့္ ဤသံသယဝင္စရာေကာင္းသည့္ လူတစ္အုပ္ကို တစ္ခါတည္း အျပတ္ဖမ္းဆီးနိုင္ရန္ အျခားတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို သတင္းေပးၿပီးေလာက္ေၾကာင္း စုန႔္ခ်င္းလန္သိသည္ ။
"ကၽြန္ေတာ္ ေသာက္က်ိဳးနည္း သိေနတယ္ ! အရင္တစ္ေခါက္က သူတို႔ရဲ့လက္နက္ေတြကို မေလွာင္ခဲ့သင့္ဘူး ! " လီခၽြင္းက က်ိန္ဆဲေနသည္ ။ "အခုေတာ့ ျပန္ခံေနရၿပီ ! "
"ဒါဆိုလဲ ျပန္ေရာက္မွ မင္းေဝစုကို ခြဲေပးလိုက္ေလ !"
"ဖာခ့္ ! မေပးဘူး !"
သြမ့္ဝမ္ : "မတူတဲ့လက္ေတြ႕မွာေတာင္ ဘာလို႔ အျမဲသူတို႔ကိုပဲ လႊတ္ေနရတာလဲ ? တရားလြန္လြန္းတယ္ ! "
အထြန႔္တက္မႈမ်ားမွာ ဒီတိုင္း ညည္းတြားေနၾကျခင္းပင္ ။ လူတိုင္း စိတ္ထဲတြင္ ေကာင္းေကာင္းသိေနသည္က က်န္းၿမိဳ႕ဌာနခြဲမွ လူတိုင္း ေစလႊတ္ခံရေလာက္သည္ဟုပင္ ။ ထ်န္းခ်ဳံမွလူမ်ားပင္မကဘဲ သူတို႔ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ ျမင္ရသည္က--ကမၻာမ်ားထပ္သြားျခင္းႏွင့္ ထ်န္းခ်ဳံမွ ျပဳလုပ္လာေသာ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲမ်ား၏ ရလဒ္အေနျဖင့္ ဤေနရာက သာမန္လူမ်ားကိုလည္း ဆြဲေဆာင္ေနခဲ့သည္ ။ ဤေနရာသည္ အျပည့္အဝကို ဝိုင္းခံထားရေလသည္ ။
အခ်က္ေပးသံမ်ား ၊ လူမ်ား၏ ဆူပူသံမ်ားႏွင့္ အေပၚတြင္ ပ်ံဝဲေနေသာ ဟယ္လီေကာ္ပတာသံမ်ားႏွင့္ ဆူညံေနခဲ့သည္ ။ ဤသည္က တပ္ဖြဲ႕ ၇ကို ဘာမွလုပ္မရေအာင္ ခက္ခဲေနေစခဲ့သည္ ။
"လူခြဲမလား ?!" ထန္းခ်ီကေမးသည္ ။ " လူစုဖို႔ ေနရာရွာ! "
"လူမခြဲနဲ႔ !" စုန႔္ခ်င္းလန္က ေနာက္တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္ ။ "အကုန္လုံး ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ !"
ဤသည္က ဘိုးဘြားရိပ္သာမွ ေဖ်ာ္ေျဖေရးအခန္းတစ္ခုပင္ ။ ရပ္တန႔္သည့္ခလုတ္ကို ႏွိပ္ထားသကဲ့သို႔ လႈပ္ရွားမႈကင္းမဲ့ေနေသာ ပုံရိပ္မ်ားစြာမွလြဲ၍ ဤအခန္းထဲတြင္ သက္ရွိလူသားမရွိေပ ။
စုန႔္ခ်င္းလန္ : "ဒီထဲ !"
အဖြဲ႕သားမ်ားသည္ တံခါးေသာ့ခတ္လိုက္ၾကၿပီး သြမ့္ဝမ္က ထုတ္ခ်င္းေဖာက္ေဘာင္ကြက္ကို ခ်က္ခ်င္းထုတ္လိုက္ကာ စုန႔္ခ်င္းလန္ပင္ အမိန႔္မေပးရေသးဘဲ စားပြဲေပၚ တင္လိုက္ေတာ့သည္ ။ သူသည္ အလ်င္အျမန္ ပရိုဂရမ္အား စတင္လိုက္၏ ။
မိနစ္ပိုင္းမၽွသာ ။ သူ မိနစ္ပိုင္းမၽွသာ လိုအပ္ေပသည္ ။
လူတိုင္းက တိတ္ဆိတ္ေနၾက၏ ။ အခန္းထဲတြင္ သြမ့္ဝမ္မွ ဟိုလိုဂရပ္ဖစ္ကီးဘုတ္ကို တေခ်ာက္ေခ်ာက္ရိုက္ေနေသာ လၽွပ္စစ္သံမ်ားသာ ထြက္ေပၚေနခဲ့သည္--သူ႔တြင္ စနစ္ကို အသံပိတ္ရန္ပင္ အခ်ိန္မရွိခဲ့ ။ သြမ့္ဝမ္ လုပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ႏွင့္ သူတို႔၏မူလလက္ေတြ႕ကို ျပန္သြားနိုင္မည္မွန္း အကုန္လုံး သိ၏။
လူ၆ေယာက္က မ်က္ႏွာအမူအရာ ေတာင့္တင္းစြာျဖင့္ သြမ့္ဝမ္ေဘးတြင္ ဝိုင္းေနခဲ့သည္ ။ သူတို႔၏ ကံၾကမၼာမ်ားမွာ ဤအေပၚတြင္ မူတည္ေနသည္ပင္ ။
•
"ခဏေလး " တိတ္ဆိတ္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ ထန္းလဲ့က ႐ုတ္တရက္ ထေျပာလာခဲ့သည္ ။ "ကၽြန္ေတာ့္ညီမေလးကို ဖုန္းေခၚခ်င္လို႔ "
အကုန္လုံး၏ အျပဳအမူမ်ား ရပ္တန႔္သြားၾကသည္ ။
ထန္းလဲ့၏ မ်က္လုံးမ်ား နီရဲလာခဲ့သည္ ။ "ကၽြန္ေတာ္က ဒီေနရာနဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘဲ ပူေဖာင္းကမၻာပဲ ျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ခ်င္ေသးတယ္........ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ညီမေလးရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး "
ထန္းခ်ီက ထန္းလဲ့ေခါင္းကို ေခြးတစ္ေကာင္ကို ပုတ္ေပးသကဲ့သို႔ ပြတ္သပ္လိုက္သည္ ။ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားမွာလည္း နီရဲေနခဲ့သည္ ။ "............."
လီခၽြင္းက သူ႔ဖုန္းကိုပင္ ထုတ္ၿပီးေနေလၿပီ ။ "ကၽြန္ေတာ္လဲ.........အဲ့တာက သမီးရည္းစားဆက္ဆံေရးပဲကို ။ ဘာမွမေျပာဘဲ လမ္းခြဲလိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္က တကယ့္ အမွိုက္ေကာင္ျဖစ္သြားမွာေပါ့ "
ပရိုပရမ္သည္ စတင္ၿပီး ျဖစ္ေလသည္ ။
သြမ့္ဝမ္က ေနာက္ဆုံးစာလုံးကို ရိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုင္ခုံေနာက္မွီကို မွီလ်က္ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို ကြယ္ထားလိုက္သည္ ။
ထိုအသက္သုံးဆယ္ထဲေရာက္ေနေသာ အမ်ိဳးသားမွာ သူ႔သမီးေလးကို ဤကမၻာတြင္ ထားခဲ့ရမည္ကို မခံစားနိုင္ခဲ့ ။ ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ သူသည္ ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတာ့မၽွ သူ႔သမီးကို ထပ္ေတြ႕ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ ။
အနာဂတ္၌ သူကေလးရလာလၽွင္ေတာင္ အခုႏွင့္ တူညီေသာကေလး ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ ။
က်ိဳးမင္ရႊမ္းက အေဝးတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေန၏ ။ သူသည္ ထိုင္းမွိုင္းေလးလံစြာျဖင့္ သူ႔ဖုန္းကို ပြတ္ေနၿပီး သူဘာေတြးေနသည္လဲ မသိရေခ် ။
က်စ္ယြီရွီသည္ ျပတင္းေပါက္ေဘးမွ စားပြဲကို မွီလိုက္သည္ ။
သူ႔ေဘးမွ ေနေရာင္ျခည္ ဝင္ေရာက္ေနၿပီး သူ႔အသားအရည္ကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ေနရသည့္အလား ။ သူ႔တြင္ ဖုန္းမရွိသလို ဤေနရာတြင္ သူ႔ကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ အရာလည္းမရွိသျဖင့္ သူသည္ မ်က္လုံးမ်ားကိုသာ မွိတ္ထားခဲ့သည္ ။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ဘာေတြးေနသည္ကို မသိရ ။
"ေခါင္းေဆာင္စုန႔္ " လီခၽြင္းက ေမးသည္ ။ "ခင္ဗ်ား ဒီမွာ ဘာအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္သြားလဲ ?"
အကုန္လုံးသည္ ေခါင္းေမာ့လာကာ စုန႔္ခ်င္းလန္ကို ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။
လက္ေတြ႕ႏွစ္ခုထပ္သြားၿပီးေနာက္ လူတိုင္းတြင္ မွတ္ဉာဏ္ႏွစ္ခုရွိေနေသာ္လည္း စုန႔္ခ်င္းလန္၏ အေျပာင္းအလဲမ်ားကို သူတို႔မမွတ္မိေပ ။
စုန႔္ခ်င္းလန္က နံရံကို မွီလ်က္ လက္ပိုက္ထားေလ၏ ။
သူစကားေျပာေနခ်ိန္တြင္ သူ၏ၾကည့္ေကာင္းေသာမ်က္လုံးမ်ားမွာ ေလးနက္ေနခဲ့သည္ ။ "မနက္ ၈နာရီမွာ ငါ့အေဖက အစည္းအေဝးသြားဖို႔ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေနရမဲ့အစား အိမ္မွာလက္ဖက္ရည္ ထိုင္ေသာက္ေနတာ ။ အဲ့အေျပာင္းအလဲေရာ အက်ဳံးဝင္လား ? "
က်စ္ယြီရွီသည္လည္း စုန႔္ခ်င္းလန္ကို ၾကည့္လိုက္၏ ။
စုန႔္ခ်င္းလန္ အေျပာင္းအလဲမ်ားအေၾကာင္း ေျပာသည္ကို သူၾကားဖူးပုံမရေပ ။
ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာရလၽွင္ စုန႔္ခ်င္းလန္ဘဝက ဤလက္ေတြ႕တြင္ ထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲသြားျခင္း မရွိေပ ။ သူ႔တြင္ ေနာင္တမရွိသလို ေျပာင္းလဲခ်င္သည္မ်ားလည္း ဘာမွမရွိ ။ သူသည္ သူ႔ဘဝကို ၿပီးျပည့္စုံစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့သည္ ။
ဆႏၵႏွင့္ေနာင္တမရွိေသာ လူတစ္ေယာက္က ႏွိုင္းယွဥ္မရလုနီးနီးပင္ ။
စုန႔္ခ်င္းလန္၏ ႀကံ့ခိုင္ေသာစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အင္အားမ်ားမွာ ဤမွ ရလာျခင္းျဖစ္ေလာက္သည္ ။
တိုေတာင္းေသာ အသိေပးသံထြက္ေပၚလာသည္ ။
ဟိုလိုဂရပ္ဖစ္ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ ပရိုဂရမ္က အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။
လႈံ႔ေဆာ္ထားေသာ လၽွပ္စစ္သံလိုက္လွိုင္း ႀကိမ္ႏႈန္းမ်ားက အျခားလက္ေတြ႕ႏွင့္ ကြက္တိ ထပ္တူက်ေန၏ ။ သူတို႔ဖုန္းေခၚကာ ဆက္သြယ္လိုက္သည္ႏွင့္ အရာအားလုံးက ၿပီးဆုံးသြားလိမ့္မည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ ျပတင္းေပါက္မွ ေရႊ႕လာကာ စုန္႔ခ်င္းလန္ထံမွ ဖုန္းကို ယူလိုက္ၿပီး နံပါတ္ရိုက္ထည့္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေန၏ ။
ထိုအခ်ိန္၌ အျပင္ဘက္မွ က်ယ္ေလာင္ေသာ 'ဘုန္း'ခနဲ အသံထြက္ေပၚလာသည္ ။
လူတိုင္း၏ အမူအရာမ်ား ေျပာင္းလဲသြားေလ၏ ။
အခန္းတံခါးက အၾကမ္းပတမ္းလႈပ္ခါသြားခဲ့သည္ ။ ဤကမၻာမွလူမ်ား အထဲသို႔ ေဖာက္ဝင္လာရန္ ႀကိဳးစားေနၾကျခင္းပင္ ။ တစ္ခ်က္ေလာက္ ထပ္ရိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ တံခါးသည္ ၿပိဳလဲသြားေတာ့မည္ !
"ဒီကိုလာ ! လူစု ! "
"အျမန္ !! "
ေနာက္ထပ္'ဘုန္း'ခနဲ အသံထြက္ေပၚလာ၏ ။ ၾကမ္းျပင္သည္ပင္ လႈပ္ခါသြားခဲ့သည္ ။
ထိုစကၠန႔္ပိုင္းမွာ အလြန္အမင္းရွည္ၾကာလွသည္ဟု ခံစားေနရသည္ ။ သြမ့္ဝမ္က အက်ယ္ခ်ဲ႕ပုံရိပ္ကို ပိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ အသံက်ယ္က်ယ္ႏွင့္အတူ စုန႔္ခ်င္းလန္၏ 'မလႈပ္နဲ႔' ဟူေသာ စကားက တစ္ခ်ိန္တည္း ေျပာလိုက္ပုံရသည္ ။
'ဘန္း'ခနဲ အသံက်ယ္ႏွင့္အတူ ေလးလံသည့္တံခါးက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားခဲ့သည္ ။ ေလထဲတြင္ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းထသြား၏ ။
ဒါဇင္ခ်ီေသာ ထ်န္းခ်ဳံမွ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားက က်ည္ျဖည့္ထားေသာ ေသနတ္ ၊ လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္ျဖင့္ တံခါးဝတြင္ ရပ္ေနၾကသည္ ။ သူတို႔သည္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အခန္းထဲရွိ ၿငိမ္သက္ေနေသာ ပုံရိပ္မ်ားကို ပတ္ၾကည့္ေန၏ ။
လက္ေတြ႕ႏွစ္ခု ထပ္တူက်ျခင္း၏ စမွတ္ျဖစ္သည့္ ဘိုးဘြားရိပ္သာအေနျဖင့္ ဤေနရာရွိ အရိပ္မ်ားမွာ အရိပ္အေယာင္ဟုပင္ ေဖာ္ျပ၍ မရနိုင္ေတာ့ေခ် ။ အျခားလက္ေတြ႕မွ လူမ်ားအားလုံးသည္ ၿငိမ္သက္ေနေသာအခ်က္မွလြဲ ဤေနရာရွိလူမ်ားႏွင့္ ကြာျခားခ်က္မရွိ ။
ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားအတြက္ ဤအခန္းထဲတြင္ သက္ရွိလူသား တစ္ေယာက္မၽွ မရွိပုံေပၚသည္ ။
"ေနာက္တစ္ခန္း !" တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္ ။
သူတို႔သည္ စနစ္တက် ပစၥည္းကိရိယာမ်ားကို ခ်ကာ စီစစ္လိုက္ၿပီး အလ်င္အျမန္ လွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ကာ ေနာက္တစ္ခန္းသို႔သြားရန္ အဆင္သင့္ျပင္ေနၾကသည္ ။
စကားသံတစ္သံ ထြက္ေပၚလာ၏ ။ "ေနအုံး "
အနက္ေရာင္တိုက္ခိုက္ေရး ယူနီေဖာင္းမ်ား ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားၾကားမွ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေလၽွာက္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
ရင္ဘတ္တြင္ နံပါတ္'၉'ဟု ေရးထားေသာ အလြန္ငယ္ရြယ္သည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ပင္ ။ သူသည္ ပိန္သြယ္ကာ ျဖဴေဖ်ာ့ေသာ အသားအရည္ရွိၿပီး မက္မြန္ပြင့္သ႑ာန္မ်က္ဝန္းတစ္စုံရွိေလ၏ ။ ေက်ာဘက္တြင္ေတာ့ စုန႔္ခ်င္းလန္၏ ေသနတ္ႏွင့္ ဆင္တူေသာ ေျပာင္းရွည္ေသနတ္ကို လြယ္ထားသည္ ။
အျပင္ဘက္မွ လူမ်ား၏အသံမ်ားမွာ က်ယ္ေလာင္ေန၏ ။ ေလၽွာက္လမ္းတစ္ေလၽွာက္ ေျပးလႊားေနေသာ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ား ၊ အျပင္ဘက္ရွိ လူအုပ္မွ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားႏွင့္ စူးရွေသာ အခ်က္ေပးသံမ်ားအားလုံးက ဤကမၻာႀကီး မည္မၽွ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ညႊန္ျပေနၾကသည္ ။
အႏွီအမ်ိဳးသားငယ္က စုန႔္ခ်င္းလန္ေရွ႕တြင္ ရပ္တန႔္သြားခဲ့သည္ ။
သူ၏ မက္မြန္ပြင့္မ်က္လုံးမ်ားက မရင္းႏွီးေသာ သာမန္မ်က္ႏွာကို တစ္ခဏမၽွ စိုက္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ အျပဳံးတစ္ပြင့္ ေပၚလာ၏ ။ "ဌာနမႉးခ်ီကို ေျပာလိုက္ပါအုံး ။ ငါတို႔ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္စုန႔္က ဆိုးသြမ္းၿပီး တူတူပုန္းတမ္းကစားရတာ ႀကိဳက္တယ္လို႔ ။ သူ႔ကို အသာေလး လႊတ္ထားလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား ? "
ထိုတစ္ခဏတြင္ အပ္က်သည့္အသံကိုပင္ ၾကားနိုင္ေလာက္သည္ ။
ေျခလွမ္းသုံးလွမ္းသာ လိုေတာ့သည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ သူ႔အိတ္ကပ္အတြင္းမွ ဖုန္းတြင္ ေနာက္ဆုံးဖုန္းနံပါတ္အလုံးကို ရိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။
အမ်ိဳးသားငယ္က လက္ကိုေျမႇာက္ကာ စုန႔္ခ်င္းလန္၏ မရင္းႏွီးေသာမ်က္ႏွာေနာက္တြင္ ဖုံးကြယ္ထားေသာ အျပားငယ္ဆီ လက္လွမ္းလာခဲ့သည္ ။
ေျခလွမ္းႏွစ္လမ္းသာလိုေတာ့သည္ ။
က်စ္ယြီရွီ : "ေခါင္းေဆာင္စုန႔္ "
တပ္ဖြဲ႕ ၇မွ အကုန္လုံး တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ လႈပ္ရွားလိုက္ၾကသည္ ။ သူတို႔သည္ တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၾက၏ ။
အမ်ိဳးသားငယ္က ေနာက္ဆုတ္သြားခဲ့သည္ ။
"ဝွစ္ !" သူတို႔ကို ဝိုင္းထားေသာ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားက ခ်က္ခ်င္း ေသနတ္မ်ားကို ေျမႇာက္ၾကသည္ ။
ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းသာ လိုေတာ့သည္ ။
ေသနတ္မ်ားက သူတို႔ကို ခ်ိန္ထားေလ၏ ။ က်စ္ယြီရွီသည္ ဖုန္းေခၚဆိုသည့္ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္သည္ ။
"တီ--------"
ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ား နီးကပ္လာ၏ ။
"တီ--------"
သူတို႔ အဝိုင္းခံေနရစဥ္တြင္ တိုက္ခိုက္ေရးယူနီေဖာင္းကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ဌာနမႉးခ်ီ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ သူ၏နားထင္မွ ဆံႏြယ္မ်ားမွာ ျဖဴေနေသာ္လည္း သူ၏အသြင္အျပင္သည္ေတာ့ သူတို႔ပရမ္းပတာမစ္ရွင္တြင္ စစေတြ႕တုန္းကအတိုင္း မေျပာင္းလဲလုနီးနီးပင္ ။
"တီ--------"
ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ စတင္တုန္ခါလာ၏ ။ မ်က္ႏွာၾကက္မွ နံရံမ်ားအထိ ပိုမ်ားေသာ အရိပ္မ်ား ထြက္ေပၚလာသည္ ။ ကမၻာႀကီးက စတင္၍ ၿပိဳလဲလာသည္ ။
လူတိုင္းက ထိတ္လန႔္သြားၾကသည္ ။ သို႔သည့္တိုင္ လက္ေတြ႕မ်ားၾကားတြင္ ကြာဟခ်က္ႀကီးတစ္ခု ရွိေန၏ ။ အသံမ်ားအားလုံးကို မၾကားရေတာ့ေခ် ။
အရာအားလုံးက အဆင္သင့္ အတည္တက် ။
"ဟယ္လို?"
ရင္းႏွီးေနေသာ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ အသံက ဖုန္းမွတစ္ဆင့္ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္ ။
•
[သတိေပးခ်က္ ! သတိေပးခ်က္ ! သင္သည္ သတ္မွတ္ထားေသာ ဦးတည္ခ်က္မွ ေသြဖီေနပါသည္ ! သင္သည္ သတ္မွတ္ထားေသာ ဦးတည္ခ်က္မွ ေသြဖီေနပါသည္ ! ]
အာကာသယာဥ္ပ်ံမွာ အၾကမ္းပတမ္းရမ္းခါေနသျဖင့္ က်စ္ယြီရွီသည္ ထိုင္ခုံလက္ရမ္းကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားရသည္ ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားပင္ ျဖဴေဖ်ာ့လာ၏ ။ အနီေရာင္အလင္းက သူ႔ေရွ႕တြင္ အဆက္မျပတ္ ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ တဖ်တ္ဖ်တ္ျဖစ္ေနလ်က္ ။ သူသည္ အမွတ္'B'ဟု ေခၚေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနသည့္အခ်ိန္သို႔ ျပန္ေရာက္သြားေၾကာင္း က်စ္ယြီရွီ သိလိုက္သည္ ။
သူတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ လက္ေတြ႕သို႔ ျပန္ေရာက္သြားျခင္း ။
သူတို႔တတိယႀကီးၾကပ္စင္တာမွ ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး ၃စကၠန႔္အၾကာ [ ၁၄၅၆.၀၅.၁၇ ၊ ၁၀ : ၀၀ : ၀၃ ]သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာျခင္း ။
----ထို႔အတူ ၿပီးျပည့္စုံသည့္ အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသ အႏုၾကမ္းစီးျခင္းသို႔ ျပန္ေရာက္လာျခင္းပင္ ။
[တရားမဝင္ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းကို ေတြ႕ရွိရသည္ ! ]
[တရားမဝင္ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းကို ေတြ႕ရွိရသည္ ! ]
နားအူေလာက္သည့္ အသံမ်ားက က်စ္ယြီရွီကို မည္သည့္တုံ႔ျပန္မႈမွ မေပးေစခဲ့ ။ သူသည္ မ်က္လုံးမ်ားကိုသာ အသာမွိတ္ထားလိုက္ၿပီး သူ႔ယာဥ္ပ်ံထဲသူ အန္မခ်မိေစရန္ မူးေဝမႈႏွင့္ သူ႔နားထဲမွ တစီစီျမည္သံမ်ား ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနလိုက္သည္ ။
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ကုန္ဆုံးသြားၿပီလဲ မသိရေခ် ။ စကၠန႔္အနည္းငယ္ေလာက္သာ ျဖစ္နိုင္ေသာ္လည္း က်စ္ယြီရွီအတြက္ေတာ့ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။
သူေမၽွာ္လင့္ထားသလို အာကာသယာဥ္က ဆင္းသက္မသြားခဲ့ ။ အရာအားလုံးက တည္ၿငိမ္သြားၿပီး သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာ္ သူ႔ကိုႀကိဳဆိုေနသည္က ၾကည္လင္ေသာ ေကာင္းကင္ျပာပင္ ။
ေနက တည့္တည့္တြင္ ေတာက္ပေန၏ ။
စိုထိုင္းေသာ ေလညင္းက သစ္ရြက္မ်ားကို ျပန႔္က်ဲသြားေစသည္ ။ ရယ္သံမ်ားလည္း ရွိေနခဲ့သည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ ထထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူႏွင့္ ၁၀မီတာ အကြာတြင္ရွိေနေသာ ပင္လယ္ႏွင့္အတူ သူသည္ ကမ္းေျခရွိ ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ လွဲေနခဲ့ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္ ။ ပင္လယ္ေရမ်ားက သဲေသာင္ျပင္ကို ရိုက္ခတ္ေနလ်က္ ။ ရံဖန္ရံခါတြင္ ဇင္ေယာ္ငွက္မ်ားက ပ်ံသန္းလာၾကၿပီး ကမ္းေျခတြင္ ခ႐ုေကာက္ေနၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္အတူ ေရကူးဝတ္စုံျဖင့္ ဟိုဟိုဒီဒီသြားလာေနၾကေသာ ခရီးသြားမ်ားလည္း ရွိေနခဲ့သည္ ။
အခ်ိန္ခဏေလာက္ သူရီေဝေဝျဖစ္ေနခဲ့သည္ ။
သူအထက္တန္းေအာင္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္း သြားလည္ခဲ့ေသာ ကမ္းေျခႏွင့္ အေတာ္ေလး ဆင္တူေန၏ ။
မဟုတ္ေသး ၊ ထိုကမ္းေျခပင္ ။
သူေခါင္းငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရာ ထိုအခ်ိန္တုန္းက အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားေၾကာင္း ျမင္လိုက္ရသည္ ။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တုန္းကႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာ အနက္ေရာင္ဆက္သြယ္ေရးစက္က သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ ရွိေနသျဖင့္ အိပ္မက္မဟုတ္ေၾကာင္း သူ႔အား ကူညီအသိေပးလိုက္၏ ။
ဆက္သြယ္ေရးစက္တြင္ မဖတ္ရေသးေသာ စာတစ္ေစာင္ရွိေနသည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ ဟိုလိုဂရပ္ဖစ္မ်က္ႏွာျပင္ကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။
[ႀကိဳဆိုပါသည္ က်စ္ယြီရွီ ၊ ထ်န္းခ်ဳံမွ ျပန္လည္ႀကိဳဆိုပါသည္ ]
ေတြးေနစရာပင္မလိုဘဲ ထိုစာမွာ 'ေခတ္တိုင္း၏ထ်န္းခ်ဳံ'မွ ပို႔လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း က်စ္ယြီရွီ သိလိုက္သည္ ။ ၎ကသာ ယခုကဲ့သို႔ လက္ေတြ႕ဆန္လြန္းသည့္ အရာမ်ားကို ဖန္တီးနိုင္စြမ္းရွိသည္ေပ ။
[ဂုဏ္ယူပါသည္ ၊ သင္သည္ Aအဆင့္ မစ္ရွင္အသစ္ [ပရမ္းပတာ]ကို ၿပီးေျမာက္သြားပါၿပီ ]
က်စ္ယြီရွီ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိသြားသည္ ။ ဒါဆို ေျပာခ်င္တာက.......ပရမ္းပတာမစ္ရွင္က ခုနကအထိ မၿပီးေသးဘူးေပါ့ ?
[ ဂုဏ္ယူပါသည္ ၊ သင္သည္ အရံမစ္ရွင္ကို ဖြင့္လိုက္ပါၿပီ ၊ အဆင့္ : S ]
[ မစ္ရွင္အေနအထား : [ငါဘယ္သူလဲ] ]
[ မစ္ရွင္စည္းမ်ဥ္း : မရွိ ]
[ မစ္ရွင္အေၾကာင္းအရာ : မရွိ ]
[ဂုဏ္ယူပါသည္ ၊ သင္သည္ အရံမစ္ရွင္ [ ငါဘယ္သူလဲ ]ကို ၿပီးေျမာက္သြားပါၿပီ ၊ ယခု မစ္ရွင္ေနာက္တစ္ခုကို ဖြင့္နိုင္ပါၿပိ ]
က်စ္ယြီရွီ : "............."
ပူေဖာင္းကမၻာကို အရံမစ္ရွင္အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ၿပီး ေပါင္းစာရင္းရွင္းလိုက္တာလား ?
"ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ ? " က်စ္ယြီရွီ ေမးလိုက္သည္ ။
အသံစနစ္ ပြင့္လာ၏ ။
ထ်န္းခ်ဳံ၏ သိမ့္ေမြ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးအသံ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ "စနစ္ကို အဆင့္ျမႇင့္လိုက္ၿပီး သင့္အတြက္ သီးသန႔္စီစဥ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသ ေျပာင္းေရႊ႕စခန္းပါ ၊ ဒီေနရာမွာ အနားယူ ၊ ေလ့က်င့္ ၊ စားေသာက္နိုင္ပါတယ္ ၊ သင္လိုသမၽွ အရာအားလုံး ရွိပါတယ္ ၊ ေနာက္ထပ္မစ္ရွင္ကို ဆက္မသြားခင္ ေကာင္းေကာင္းအသုံးျပဳဖို႔ အႀကံေပးပါတယ္ "
က်စ္ယြီရွီ : "တျခားသူေတြေရာ ဘယ္မွာလဲ ? "
ထ်န္းခ်ဳံ : "အျခားသူေတြလဲ သူတို႔အတြက္ သီးသန႔္လုပ္ေပးထားတဲ့ အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသ ေျပာင္းေရႊ႕စခန္းမွာ ရွိေနပါတယ္ ၊ အျခားလူတစ္ေယာက္၏ ေျပာင္းေရႊ႕စခန္းသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုပါသလား ? "
က်စ္ယြီရွီ : "အင္း "
ထ်န္းခ်ဳံ : " ေက်းဇူးျပဳ၍ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုသည့္ ပစ္မွတ္ကို ေရြးခ်ယ္ပါ : စုန႔္ခ်င္းလန္ ၊ က်ိဳးမင္ရႊမ္း ၊ သြမ့္ဝမ္ ၊ ထန္းခ်ီ ၊ ထန္းလဲ့ ၊ လီခၽြင္း "
ပင္လယ္ေလညင္းက တည္ၿငိမ္ေနလ်က္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ ထိုင္ခုံထက္တြင္ ျပန္လွဲလိုက္ကာ အခ်ိန္ခဏၾကာ စဥ္းစားၿပီးေနာက္ ေျပာလိုက္ေလ၏ ။ "စုန႔္ခ်င္းလန္ "
•°•°•
T/N>>
Arc3ျဖစ္တဲ့ [ငါဘယ္သူလဲ] arcၿပီးသြားခဲ့ပါၿပီ ။ 👏👏
ဒီArcကေတာ့ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ပ်က္သြားတာပါပဲ ။ အႀကံေပးက်စ္ရဲ့ ရည္းစားေလး သုံးေယာက္အေၾကာင္းနဲ႔အတူ ေခါင္းေဆာင္စုန႔္ရဲ့ တစ္စုံတစ္ခုကလဲ ကြဲေၾကသြားပါၿပီ lol
နားမလည္တာ ရွိရင္ေမးခဲ့လို႔ရပါတယ္ေနာ္ ဘာလိုလိုနဲ႔ တစ္ဝက္ေတာင္ က်ိဳးလာခဲ့ပါၿပီ ＼(^o^)／
•°•°•