『Unicode』
《ပြောင်းရွှေ့စခန်း》
"ကြိုဆိုပါသည် ကျစ်ယွီရှီ ။ ထျန်းချုံမှ ပြန်လည်ကြိုဆိုပါသည် "
ထျန်းချုံ၏ ရင်းနှီးနေသော ကြိုဆိုနှုတ်ဆက်သံ ထွက်ပေါ်လာသည် ။
အချိန်ခရီးသွားခြင်း၏ နောက်ဆက်တွဲဖြစ်သော မူးဝေပျို့အန်ခြင်းများမှ သက်သာစေရန် စက်ရုပ်လက်မောင်းသည် သူတို့အား အာဟာရဖြည့်စွက်ရည်တစ်ထုတ်ကို ကမ်းပေးလာသည် ။
ဒါက........စက်ဝန်း ထပ်စနေပြန်ပြီလား?
ကျစ်ယွီရှီသည် အာဟာရဖြည့်စွက်ရည်ကို လက်ခံယူလိုက်ပြီး တစ်ကျိုက်တည်း မော့ချလိုက်သည် ။ သူ့မျက်လုံးထောင့်မှ သူ၏ အနက်ရောင်အင်္ကျီလက်ကို မြင်နေရသည် ။ ယင်းမှာ စောင့်ရှောက်သူများ ဝတ်သော အနက်ရောင်တိုက်ခိုက်ရေးယူနီဖောင်းဖြစ်၏ ။ သူသည် သွေးစွန်းနေသော အဖြူရောင်တီရှပ်ကို ဝတ်မထားတော့ချေ ။
မဟုတ် ။ သူတို့ထပ်ပြီး ပြန်မစတင်ခဲ့ပေ ။
ကျစ်ယွီရှီ၏ မှတ်ဉာဏ်များ တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည် ။ သူအခုသိလိုက်သည်က သူတို့ ရွေးချယ်ခဲ့သော ဒုတိယနည်းလမ်းက အောင်မြင်သွားခဲ့သည်ဆိုတာပင် ။
ဒုတိယအခြေစိုက်ဌာန၌ စွမ်းအင်ကူးပြောင်းစက်များကို ပိတ်ပြီးနောက် တာဝန်မှာ အမှန်တကယ် မပြီးဆုံးသေးပေ ။ သူတို့သည် ကျောက်ဆူးမှတ်အသစ်ကို အစပျိုးလိုက်ကာ ပိုကြီးသောသံသရာစက်ဝန်းထဲရောက်သွားပြီး မနက် ၅:၃၀တွင် ပန်းခြံစီမံခန့်ခွဲရေးရုံး၌ပေါ်လာသော အနက်ရောင်နံရံနှင့် ရွမ့်ကျင်းအဆောက်အဦးတွင် ပေါ်လာသော ဒုတိယမြောက်အနက်ရောင်နံရံကို ဖန်တီးခဲ့သည်........သူတို့ကိုယ်တိုင်ပြုလုပ်ခဲ့သည့် အနက်ရောင်နံရံများက စက်ဝန်းအသေးများရှိ သူတို့ကိုယ်တိုင်များစွာနောက်ကို ဆက်လက်လိုက်နေသည်ကို သူတို့ကြည့်နေခဲ့ရသည် ။ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်းများ ပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ သူတို့သည် တဖြည်းဖြည်း ပန်းတိုင်ကို ရောက်ခဲ့ကြသည် ။
Ouroborosသည် မရေမတွက်နိုင်သော သူတို့ပေါင်းများစွာ၏ စုပေါင်းကြိုးပမ်းမှုတို့ကြောင့် နောက်ဆုံးတွင်တော့ စက်ဝိုင်းအပြည့်ကို ဆွဲနိုင်ခဲ့သည် ။
ထိုအခါတွင်တော့ သူတို့ တာဝန်ကို အမှန်တကယ် ပြီးမြောက်သွားခဲ့သည် ။
တာဝန်ပြီးဆုံးသွားသည့်နောက်တွင်တော့ သူတို့သည် အမှောင်ထုထဲ ကျရောက်သွားရ၏ ။
ပြန်နိုးလာသောအခါ သူတို့သည် ထျန်းချုံမှ ပြန်ပေးဆွဲခံရကာ သတိပေးအချက်ပေးသံများ မြည်နေသည့်အချိန်ကို ပြန်ရောက်သွားမှန်း သိလိုက်ရသည် ။ စမှတ်ကို ပြန်ရောက်သွားသော အခြားသူတို့နှင့်လည်း အောင်မြင်စွာ အတူတကွစုပေါင်းသွားပြီဖြစ်၏ ။
စုန့်ချင်းလန်ပြောခဲ့သည့်အတိုင်း ရလဒ်က မျှော်မှန်းထားသည်ထက် ပိုကောင်းနေခဲ့သည် ။
တစ်ချိန်တည်း တစ်နေရာတည်းတွင် ပေါ်လာခဲ့ခြင်းကြောင့် အပြိုင်အချိန်လမ်းကြောင်းနှစ်ခုမှ သူတို့သည် မကောင်းဆိုးဝါးအဖြစ် ပြောင်းလဲမသွားခဲ့ချေ ။
PU-31မှ အရာအားလုံးသည် အိပ်မက်ဆိုးကဲ့သို့ပင် ။ ဖုတ်ကောင်များ ၊ ဗီဇပြောင်းအရာများ ၊ ကမ္ဘာပျက်ဘေး.....၎င်းနှင့်ပတ်သက်သည့် အမှတ်တရဆိုးများရှိနေသည်မှလွဲ၍ ဤအရာများအားလုံး မဖြစ်ပျက်ခင်အချိန်မှ သူတို့မူလပုံစံအတိုင်း ရှိနေခြင်းမှာ သူတို့သည် အာကာသယာဥ်ထဲမှ ဘယ်တုန်းကမျှ မထွက်ခဲ့ဘဲ PU-31သို့ လုံးဝ မရောက်ခဲ့သည့်နှယ် ။
၎င်းမှာ ပြီးပြည့်စုံသော အချိန်နှင့်အာကာသ အနုကြမ်းစီးမှုတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည် ။
ဒါပေမဲ့......အခု ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?
သူတို့ရဲ့ Aအဆင့်မစ်ရှင် ပြီးအောင်လုပ်ဖို့ သွားတဲ့လမ်းမှာ ရှိနေသင့်တာမဟုတ်ဘူးလား?
ကျစ်ယွီရှီ သူ၏အာကာသယာဥ်ငယ်တံခါးကို ဖွင့်လိုက်ရာ မျက်စိကျိန်းလောက်သည့် အဖြူရောင်အလင်းနှင့် ကြုံ၏ ။
သူသည် အလင်းစူးစူးနှင့် အသားကျသွားပြီးသည့်နောက် ဤနေရာက ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရေးစင်တာနှင့် တူညီနေကြောင်း သူနားလည်သွားခဲ့သည် ။
"အစ်ကိုဝမ် ! ကျွန်တော်တို့ တာဝန်ပြီးသွားပြီ!" လီချွင်းတစ်ယောက် ဝမ်းသာမျက်ရည်များပင် ကျလုမတတ် ။ သူသည် လက်မောင်းကို သွမ့်ဝမ်၏လည်ပင်းတစ်လျှောက် သိုင်းဖက်လိုက်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ အော်ဟစ်လာ၏ ။ "ကျွန်တော်တို့ အဲ့ကိုပြန်သွားတော့မှာ မဟုတ်ဘူးကွ ! "
"အေး! ဘယ်တော့မှ ထပ်မသွားတော့ဘူး !" သွမ့်ဝမ်က လှည့်ကြည့်လာသည် ။ "အကြံပေးကျစ်!"
အကုန်လုံးသည် အနည်းငယ်စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည် ။
ကျစ်ယွီရှီ အာကာသယာဥ်ငယ်ထဲမှ ထွက်လာသည်ကို မြင်သောအခါ အဖွဲ့ထဲရှိလူတိုင်းသည် သူ့အား လေပေါ်မြှောက်ပင့်ကာ အောင်ပွဲခံဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ချေ ။
သို့သော် အင်မတန်မသင့်လျော်လှ ။
သူတို့သည် ဘေးချင်းယှဥ်တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြပြီး သေရေးရှင်ရေးအခြေအနေများကို အတူတကွ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ကြလျှင်တောင် ကျစ်ယွီရှီ သူတို့ကိုပေးစွမ်းသော ခံစားချက်က မတူကွဲပြားနေသေးသည် ။
အခြားကမ္ဘာ၌ ကျစ်ယွီရှီ သူတို့အတွက် လုပ်ပေးခဲ့သောကိစ္စရပ်များက အသိသာချည်းပင် ။ သူသည် ကင်းထောက်တစ်ယောက် လုပ်ရမည့်အလုပ်ကို သာလွန်အောင် လုပ်နိုင်ရုံသာမက ထူးချွန်သောတိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းများဖြင့် စောင့်ရှောက်သူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ပြသခဲ့လေသည် ။ သူ၏ တည်ငြိမ်မှုနှင့် ဇွဲနပဲကြီးမှုတို့က သူ့ပင်ကိုအသွင်အပြင်နှင့် ဆန့်ကျင်နေသည့်တိုင် သူနှင့် ထူးထူးဆန်းဆန်း လိုက်ဖက်နေသေးပြန်၏ ။
သူလုပ်သမျှ အပြုအမူဟန်ပန်တိုင်းက တစ်သီးတခြားဆန်သော ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေသည်......ဘယ်လိုပြောရမလဲ ၊ အထက်တန်းစားတစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်လို?
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အနှီယောက်ျားရင့်မာကြီးများအုပ်စုနှင့် နှိုင်းယှဥ်လို့မရနိုင်ပေ ။
ဥပမာဆိုရလျှင် လုံခြုံသည့်နေရာသို့ ရောက်လာခဲ့တာတောင် ကျစ်ယွီရှီက လုံးလုံး စိတ်အေးလက်အေးမနေပေ ။
သူသည် နေရာတစ်လျှောက်ကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်နေ၏ ။ သူ့မျက်လုံးထဲ ဝင်လာသည့်အရာများက တောက်ပသောအလင်းရောင်များ ၊ ကြီးမားသည့် ထိန်းချုပ်စနစ်ဘောင်ကွက်တစ်ခု ၊ ဟိုလိုဂရပ်ဖစ်မျက်နှာပြင်နှင့် အခြားဘယ်သူမျှမရှိ.......ခဏနေပါအုံး ။
"ခေါင်းဆောင်စုန့်!" ကျစ်ယွီရှီက ရုတ်တရက်စကားစလာသည် ။ "ဒီနေရာက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရေးစင်တာမဟုတ်ဘူး "
စုန့်ချင်းလန်သည်လည်း ထျန်းချုံစနစ်ရဲ့ ကြိုဆိုနှုတ်ခွန်းဆက်သံထွက်လာသောကြောင့် ဤအဖြစ်ကို သတိထားမိခဲ့သည် ။
ကျစ်ယွီရှီပြောလာသည်ကို ကြားသော် စုန့်ချင်းလန်က အကျင့်အရ ဆက်သွယ်ရေးစက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြော၏ ။ "မင်းပြောတာ ဟုတ်တယ် ။ အချိန်ပုံစံက ဒီမှာ အမှားကြီးပြနေတယ် ။ ဒီနေရာရဲ့ လက်ရှိကိုသြဒိနိတ်ကို ဆုံးဖြတ်လို့မရဘူး "
ထိုစကားများကိုကြားသောအခါ အကုန်လုံး စိတ်တုန်လှုပ်လာကြသည် ။ PU-31မှ သူတို့၏အတွေ့အကြုံများက လူတိုင်း၏စိတ်ထဲတွင် အရိပ်မည်းကြီးအဖြစ် ကျန်ရစ်နေခဲ့သည် ။ ဒီနေရာသည်လည်း PU-31ကဲ့သို့ နောက်ထပ်ခပ်ဆင်ဆင်နေရာတစ်ခု ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည်လည်း သူ့လက်ကိုမြှောက်ကာ ဆက်သွယ်ရေးစက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် : [××××.××.××]
ကိုသြဒိနိတ်အမှတ်များ မရှိပေ ။
အချိန်နှင့်အာကာသခရီးသွားများအတွက် အချိန်တစ်ခုတည်းကသာ သူတို့၏လက်ရှိကိုသြဒိနိတ်ကို အတည်ပြုနိုင်သည့် နည်းလမ်းဖြစ်သည် ။
ကိုသြဒိနိတ်အမှတ်များ မရှိခြင်းက အလွန်အရေးကြီးသောကိစ္စဖြစ်ပြီး ကူးပြောင်းသူများက အချိန်နှင့်အာကာသထဲတွင် လမ်းပျောက်သွားနိုင်ပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာနိုင်တော့တာပင် ဖြစ်နိုင်၏ ။
"ဖာခ့် " သွမ့်ဝမ်က တံခါးတစ်ချက်ကို ဖွင့်လိုက်ကာ အပြင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည် ။ လူတိုင်း၏စိတ်ထဲတွင်ရှိနေသော စကားလုံးကို တစ်ဖွဲ့လုံးကိုယ်စား သူကပြောလာသည် ။
သူသတင်းပြန်ပို့လာသည်က "ခေါင်းဆောင်စုန့်..ကျွန်တော်တို့ သောက်ကျိုးနည်းကို မြေကြီးပေါ်ရှိနေတဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး"
လီချွင်းနှင့် ထန်းလဲ့သည်လည်း တံခါးတချို့ကိုဖွင့်ကြည့်ကာ အောက်သို့ ငုံ့ကြည့်နေသည် ။
"အပြင်မှာ မှောင်မည်းနေရော ။ အောက်မှာ ဘာမှမရှိတဲ့ပုံပဲ !"
"ကျွန်တော်တို့ ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာလဲ ဘာမှမရှိဘူး !"
စုန့်ချင်းလန်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး စစ်ဆေးရန် လျှောက်လာ၏ ။
"ဒါဘယ်နေရာလဲ?"
"ကျွန်တော်တို့ စက်ဝန်းကို ဖောက်ထွက်ခဲ့ပြီ မဟုတ်ဘူးလား?"
"မဖြစ်နိုင်တာ..အဲ့လောက်အများကြီး လုပ်ခဲ့ပြီးမှ ပြန်စနေပြန်ပြီလား?"
ထန်းချီ : "ခေါင်းဆောင်စုန့် ! ဒီမှာကြည့်!"
အကုန်လုံး ထိန်းချုပ်ဘောင်ကွက်သို့ ပြန်ရောက်လာကြပြီး ဟိုလိုဂရပ်ဖစ်မျက်နှာပြင်ထက်တွင် ပေါ်နေသော စာကြောင်းကို မြင်လိုက်ရသည် ။
[ဂုဏ်ယူပါသည် ! ကြယ်ခေတ် ၁၄၅၆ခုနှစ်မှ စောင့်ရှောက်သူများ ၊ သင်တို့သည် ပထမဆုံး အထူးSအဆင့်မစ်ရှင်ကို အောင်မြင်သွားပြီး နောက်ထပ်မစ်ရှင်တစ်ခု ပွင့်ပါတော့မည် ]
လူတိုင်း၏နှလုံးသားများ အေးခဲသွားရသည် ။ ဒါကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?
"မင်းကဘယ်သူလဲ?" စုန့်ချင်းလန်က မျက်နှာပြင်ကို မျက်နှာမူရင်း မေးလိုက်သည် ။
သူတို့အချိန်ကာလအစောပိုင်း၌ ထျန်းချုံစနစ်မှာ AIအသံစနစ်ကို အသက်သွင်းနိုင်နေပြီးဖြစ်သည် ။ အသေအချာပင် ၊ မေးခွန်းကို ကြားသည်နှင့် ၎င်းစနစ်က အသက်ဝင်လာတော့သည် ။
"ကျွန်ုပ်က ထျန်းချုံပါ"
စနစ်၏ အသံမှာ အလွန်ညင်သာ၏ ။ အမျိုးသမီးအသံတစ်ခုဖြစ်သည် ။
စုန့်ချင်းလန်သည် ဒေါသကြောင့် လှောင်ရယ်မိလုမတတ်ပင် ။ "ဘယ်ခေတ်က ထျန်းချုံလဲ?"
စနစ် : "အကြမ်းဖျင်းပြောရရင် ခေတ်တိုင်းရဲ့ထျန်းချုုံဖြစ်ပါတယ်"
ခေတ်တိုင်းရဲ့ထျန်းချုံ?
လူတိုင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားကြသည် ။
စုန့်ချင်းလန်သည် ၁စက္ကန့် ၂စက္ကန့်မျှ ရပ်တန့်သွားသော်လည်း သူသည် တစ်စုံတစ်ခုကို အမှတ်ရသွားပုံပေါ်ကာ ထပ်မံမေးမြန်း၏ ။ "နောက်တစ်မျိုးပြောရရင် Ouroboros မစ်ရှင်ကို မင်းလုပ်ထားပြီး ငါတို့ဒီကို ရောက်နေရတာကလဲ မင်းနဲ့ပတ်သက်နေတာလား?"
စနစ် : "ဟုတ်ပါတယ်"
စုန့်ချင်းလန်လေသံက အင်မတန်အေးစက်နေ၏ ။ "ဒါဘယ်နေရာလဲ?"
စနစ် : "ဒီနေရာက ကျွန်ုပ်ရဲ့အချိန်နှင့်အာကာသပြောင်းရွှေ့စခန်းပါ ။ ဒီမှာ သင်တို့အနားယူ ၊ လေ့ကျင့် ၊ စားသောက်နိုင်ပါတယ် ။ ဒီနေရာမှာ ရိက္ခာပစ္စည်းလုံလုံလောက်လောက်ရှိလို့ နောက်ထပ်မစ်ရှင်ကို ဆက်မသွားခင် ကောင်းကောင်းအသုံးပြုကြဖို့ အကြံပေးပါတယ် "
နောက်ထပ်မစ်ရှင် ရှိသေးတာလား?!
ဤအကြောင်းအရာကိုကြားသော ကျိုးမင်ရွှမ်းက ချက်ချင်းပြန်မေးလိုက်၏ ။ "ငါတို့ ဘယ်လိုပြန်သွားရမှာလဲ?"
စနစ် : "မစ်ရှင်တစ်ခု ပွင့်သွားပါပြီ ။ ကျေးဇူးပြု၍ တိကျတဲ့ သတင်းအချက်အလက်ပိုမိုရရှိရန် မစ်ရှင်များကို ထပ်ဖွင့်ပေးပါ "
"ဖာခ့်!"
"ဒါမလွန်လွန်းဘူးလား?!"
"ဘာကြီးလဲကွာ?!!"
"ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး!!"
အဖွဲ့သည် ဒေါသတကြီးပေါက်ကွဲလေတော့သည် ။
ထန်းလဲ့က သူ့အစ်ကိုကို ပြောနေ၏ ။ "ငါဘယ်တော့မှ ထပ်ပြီး အလံမထောင်တော့ဘူး ။ မထွက်လာခင်တုန်းက အကြံပေးကျစ်ကိုတောင် နောက်နေ့ပြန်ရောက်လောက်ပြီလို့ ငါပြောခဲ့သေးတာ "
ထန်းချီတစ်ယောက် ဆွံ့အသွားရကာ : "....."
ယခုအချိန်ထိ အသံတိတ်နေခဲ့သော ကျစ်ယွီရှီက ပြောသည် ။ "ဘာလို့ ကျွန်တော်တို့ကို ရွေးခဲ့တာလဲ?"
အကုန်လုံး စိတ်တည်ငြိမ်သွားလေသည် ။ ကျစ်ယွီရှီက အလွန်အရေးကြီးသည့် မေးခွန်းကို မေးလိုက်သည်ပင် ။
သူ၏ သာမန်ထက်ထူးကဲသော မှတ်ဉာဏ်နှင့် လေ့လာဆန်းစစ်နိုင်စွမ်းများကြောင့် သူတို့သည် မသိလိုက်သည့်အချိန်တစ်ခုတွင် အဖွဲ့၏နောက်ထပ် ပင်မထောက်တိုင်အဖြစ် သူ့အား မသိလိုက်မသိဘာသာ သတ်မှတ်ထားကြပြီးဖြစ်သည် ။
စနစ်သည် ထပ်မံမပြောလာခင် အချက်ရေအနည်းငယ် တဖျက်ဖျက်ဖြစ်နေ၏ ။ "သန်းပေါင်း ၁၇၀ကျော် တွက်ချက်မှုများအရ စောင့်ရှောက်သူအဖွဲ့အကုန်လုံးကြားမှာ သင်တို့အဖွဲ့အောင်မြင်နှုန်းက ပျှမ်းမျှထက် မြင့်နေပါတယ် "
လူတိုင်း : "......."
ဒီလိုသတင်းကောင်းမျိုးက သူတို့ကို လုံးဝ မပျော်စေပါဘူးနော် !
စုန့်ချင်းလန် : "နောက်မစ်ရှင်ကဘာလဲ?"
စနစ်က "အရင်ဆုံး အနားယူပြီးမှ နောက်မစ်ရှင်ကို ဖွင့်ရန် အကြုံပြုပါသည် "ဟု ဆိုလာ၏ ။
ထို့နောက်တွင်တော့ ဟိုလိုဂရပ်ဖစ် မျက်နှာပြင်သည် မည်းမှောင်ကာ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည် ။
ဤသည်မှာ တိုက်ရိုက်ကြီးကို အချိန်နှင့်အာကာသ အနုကြမ်းစီးမှု ပြဿနာဖြစ်နေသည် ။
လူတိုင်းသည် [Ouroboros]မစ်ရှင်ကို ပြီးမြောက်အောင်လုပ်နိုင်သရွေ့ သူတို့၏အာကာသယာဥ်များ ကြားဖြတ်လုခံရသည့် အချိန်ကိုပြန်ရောက်သွားပြီး ၁၄၆၀ခုနှစ် ရှီကျင်းမြို့ကို အောင်အောင်မြင်မြင် ရောက်သွားလိမ့်မည်ဟု ထင်ထားခဲ့သည် ။
ထိုအခါ သူတို့၏မူလ ထျန်းချုံကြီးကြပ်စင်တာနှင့် အဆက်အသွယ်ရကာ နဂိုAအဆင့်မစ်ရှင်ကို အောင်မြင်ပြီးနောက် သူတို့အချိန်ကာလကို ပြန်သွားနိုင်လိမ့်မည် ။
ထိုအခြင်းအရာကြောင့် အရာအားလုံးသည် ပန်းတိုင်အတည်တကျ ရှိနေခြင်းပင် ။
သို့သော် အမှန်က ထိုသို့မဟုတ်ခဲ့ ။
သူတို့ ဘယ်တော့ပြန်သွားနိုင်မည်ဆိုတာကို သိချင်လျှင် နောက်ထပ်မစ်ရှင်များကို ဖွင့်နေရလိမ့်မည် ။ ထိုသို့မဟုတ်ပါက သူတို့အားလုံး ဤပြောင်းရွှေ့စခန်းတွင်သာ ပိတ်မိနေလိမ့်မည် ။
အကုန်လုံးသည် ရုပ်ပိုင်းစိတ်ပိုင်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေကြပြီဖြစ်ပြီး လက်ရှိအခြေအနေက သူတို့ခေါင်းပေါ် ရေအေးတစ်ပုံးလောင်းချသွားသည် ။ သူတို့ လုံးဝ ကြောင်အမ်းနေခဲ့ကြ၏ ။
ကျစ်ယွီရှီ၏ မျက်နှာမှာ မီးချောင်းမှအလင်းရောင်များကြောင့် လင်းလက်နေသည် ။ သူသည် တစ်ခဏမျှ တွေးတောလိုက်ပြီးနောက် လမ်းလျှောက်ထွက်သွားလေ၏ ။
ထန်းလဲ့က မေးလိုက်သည် ။ "အကြံပေးကျစ်..ဘယ်သွားမလို့လဲ?"
ကျစ်ယွီရှီက ရပ်သွားပြီးနောက် သူတို့အား ထူးဆန်းစွာ ကြည့်လာသည် ။ "စားဖို့ တစ်ခုခုသွားရှာမလို့ ။ မင်းတို့ ဗိုက်မဆာကြဘူးလား? "
လူတိုင်း : "........."
အဲ့တော့ ဉာဏ်ရည်မြင့်တဲ့လူတွေ အကုန်လုံးက မကောင်းဆိုးဝါးတွေလား?!
အကြံပေးကျစ်က တအားတည်ငြိမ်လွန်းနေတာ မဟုတ်ဘူးလား?!
သူတို့စက်ဝန်းအကြီး၌ရှိစဥ်က ကျစ်ယွီရှီသည် ရွှေကျီးကန် အမှတ် ၂မှ အခြေအနေအတိုင်း ရှိနေဆဲပင် ၊ ဝမ်းဗိုက်တွင် သေနတ်ထိထားကာ လက်မောင်းက ညိုမည်းစွဲနေပြီး အဖျားလည်း ရှိနေသေး၏ ။ ယခုချိန် အရာအားလုံးက သုညဆီ ပြန်ရောက်သွားသောအခါ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထက်ရှိ ဒဏ်ရာများမှာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး သူစစထွက်လာချင်း အခြေအနေသို့ ပြန်ရောက်သွားခဲ့သည် ။
သို့သည့်တိုင် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ သူအနားမယူရသေးသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာနေခဲ့လေပြီ ။ ယခုအချိန်၌ ကျစ်ယွီရှီသည် ပင်ပန်းကြောင်းပြရန်လည်း ဝန်မလေးခဲ့ချေ ။
"ကျွန်တော် အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ " ကျစ်ယွီရှီက အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလာ၏ ။ "တစ်ခုခုစားပြီးတော့ပဲ ကောင်းကောင်းအိပ်ပစ်လိုက်ချင်တော့တယ် "
•
ဤပြောင်းရွှေ့စခန်းတွင် အရာအားလုံးရှိနေသည်မှာ ခဲထားသော အမဲသားများနှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များပင် ရှိနေသည် ။ ၎င်းတို့ကို အနှီလူမိုက်စနစ် ဘယ်နေရာကနေ ရလာသည်ဆိုတာ မသိရချေ ။
ကျစ်ယွီရှီပြောတာမှန်သည် ။ သူတို့မည်သည့်နေရာကိုမျှ မသွားနိုင်သဖြင့် အရင်ဆုံး အားပြန်ဖြည့်သည်က ပ်ိုကောင်းလေသည် ။
အားလုံးသည် သူတို့၏အစာအိမ်များကို ဖြည့်လိုက်ကြပြီး စိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်ကာ အနားယူရန် တစ်ယောက်တစ်ခန်းစီ ရှာလိုက်ကြသည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် သူ့အခန်းတံခါးခေါက်သံကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် ရေချိုးပြီးကာစ လှဲလျောင်းအနားယူရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည် ။
ယခုရောက်လာသည့်သူမှာ စုန့်ချင်းလန်ပေ ။
သူသည် အခန်းတံခါးဝ၌ ရပ်နေလျက် အထဲသို့ဝင်ရန် စိတ်ကူးမရှိပေ ။ "အကြံပေးကျစ်..ထျန်းချုံးရဲ့ကိုယ်ပိုင်အသိစိတ်ဆိုတာကို ကြားဖူးလား?"
စုန့်ချင်းလန်သည်လည်း ရေချိုးပြီးဖြစ်ကာ လေ့ကျင့်ရေးအခန်းမှ မီးခိုးရောင်တီရှပ်အသန့်တစ်ထည်ကို လဲဝတ်ထားလေသည် ။
သူအရပ်သည် အလွန်ရှည်ကာ ၁.၉မီတာထက် အနည်းငယ်ပိုမြင့်ပြီး သူ့ကြွက်သားများကလည်း ချောမွတ်ကာ အချိုးအစား ညီမျှလှသည် ။
ကျစ်ယွီရှီအတွက် စုန့်ချင်းလန်ကို သာမန်အဝတ်အစားဖြင့် မြင်ရခြင်းမှာ ပထမဆုံးဖြစ်သည် ။ သို့သော် စုန့်ချင်းလန်ထံမှရသည့် ဖိနှိပ်တတ်သော လူရမ်းကားခံစားချက်မှာတော့ အရင်ကအတိုင်း မလျော့ပါပေ ။
ကျစ်ယွီရှီက ပြော၏ ။ "ကြားဖူးတယ်"
ထူးဆန်းစွာပင် စုန့်ချင်းလန် သူ့အခန်းတံခါးရှေ့ ရောက်လာသည့်အချိန်တွင် PU-31က အခြားသူ့မှတ်ဉာဏ်များက ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာလေသည် ။
အဖွဲ့သားများ ပြောသကဲ့သို့ပင် ၊ အဖွဲ့B--အဖွဲ့၄မှ သူသည် စုန့်ချင်းလန်နှင့်အတူ ရွမ့်ကျင်းအဆောက်အဦးတွင် အခြားအဖွဲ့သားများနှင့် လူစုကွဲသွားပြီးသည့်နောက် ထိုအပြိုင်အချိန်လမ်းကြောင်းမှ သူတို့၏ဆက်ဆံရေးသည် အတော်ရင်းနှီးသွားခဲ့သည် ။
စာအုပ်ဆိုင်သို့ သွားရာလမ်းတွင် သူတို့သည် ဖုတ်ကောင်အုပ်လိုက်ကြီးကြောင့် ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ ကျဥ်းမြောင်းကာ ကျပ်ပိတ်နေသည့်အခန်းငယ်ထဲ ဝင်ပုန်းခဲ့ရမှန်း ကျစ်ယွီရှီ မှတ်မိသည် ။ ဘယ်လောက်ကျပ်ပိတ်နေလို့လဲ ? အနီးကပ်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်နေလျှင် နှစ်ယောက်သား အတောင့်လိုက်ရပ်ရုံသာတတ်နိုင်သော အကျယ်မျိုးပင် ။ အခြားအချိန်လမ်းကြောင်းတွင် စျေးရုံအသေးစားထဲက သူတို့အခြေအနေအတိုင်းဖြစ်သည် ။
ယခုသူတို့ရပ်နေသည့် အကွာအဝေးလောက်လည်း ဖြစ်နေ၏ ။
နှစ်ဦးသား ခြေတစ်လှမ်းသာ ရှေ့တိုးလိုက်ပါက အဲ့ဒီအချိန်တုန်းကမြင်ကွင်းကို ချက်ချင်းပြန်ပြုလုပ်နိုင်ပေလိမ့်မည် ။
စုန့်ချင်းလန်၏ နှုတ်ခမ်းများက အမှောင်ထဲတွင် သူ့နားရွက်များကို ထိလုမတတ်ဖြစ်နေခဲ့သည်ကို ကျစ်ယွီရှီအမှတ်ရမိသည် ။ သူ့လေသံမှာလည်း အလွန်တည်ငြိမ်နေပြီး "အကြံပေးကျစ်..မင်းငါ့ပေါ် တက်နင်းထားတယ်"
အပြင်ဘက်ရှိဖုတ်ကောင်များက တံခါးကို ကုတ်ခြစ်နေကြသည် ။ သူတို့သည် အတော်နီးနီးကပ်ကပ်ရပ်နေကြသဖြင့် အခြားတစ်ယောက်၏ခြေထောက်ကို တက်နင်းထားသည်က သိပ်တော့ မယဥ်ကျေးလှ ။ ကျစ်ယွီရှီက သူဖယ်ပေးသင့်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည် ။
သို့သော် သူမဖယ်လိုက်ခင်ပင် သူ့နားရွက်ဘေးမှထွက်ပေါ်လာသော စုန့်ချင်းလန်၏အသံသြသြကို ကြားလိုက်ရသည် ။ "မရွှေ့နဲ့! နောက်တစ်ခါကျရင် မင်းကောင်းတာလေး မှတ်မိနေအောင် ငါ့ပေါ်တက်နင်းထားဖို့ မင်းကို ဒီအခွင့်အရေးပေးမယ် ။ အမြဲ အငြှိုးတွေပဲထားမနေပါနဲ့"
ကျစ်ယွီရှီ မဖယ်တော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ "အိုး"
"ပြောသာပြောရတာ " စုန့်ချင်းလန် အံကိုကြိတ်လိုက်ပြီးနောက် "မင်း တကယ်ကြီး အတော်ပြင်းပြင်း တက်နင်းနေတာပဲ"
သူ့မျက်စိရှေရှိ စုန့်ချင်းလန်မှာ သူအတွေးထဲနစ်နေသည်ကို သတိထားမိပုံမရဘဲ ဆက်ပြောလာ၏ ။ "အဲ့တာက အမှန်လို့ အခုသက်သေပြနိုင်သွားပြီ ။ ခေတ်တိုင်းရဲ့ထျန်းချုံဆိုတာက ကိုယ်ပိုင်အသိစိတ်ရှိတယ်လို့ တစ်ဖက်လှည့်ပြောနေတာပဲ ။ ငါခုနကတင် ငါတို့ရဲ့ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲစင်တာကို ဆက်သွယ်ကြည့်ဖို့လုပ်ခဲ့ပေမဲ့ ကြားဖြတ်ခံလိုက်ရတယ် ။ သူပေးတဲ့ မစ်ရှင်တွေကို ငါတို့ မဖွင့်နိုင်ရင် ငါတို့အချိန်ဆီ ပြန်သွားနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ အဲ့တာက ပြောနေတာ ဖြစ်လောက်တယ်"
ကျစ်ယွီရှီ : "..........ကျွန်တော်ပြန်သွားရမှဖြစ်မယ် ။ နောက်ခေတ်ကာလတစ်ခုမှာ ကျွန်တော်မနေနိုင်ဘူး ။ ကျွန်တော့်မှာ လုပ်စရာအများကြီး ရှိသေးတယ် "
လူတိုင်းအတူတူပင် တွေးကြလေသည် ။
စုန့်ချင်းသည်လည်း ထိုသို့တွေး၏ ။ "အဲ့တာဆို ငါတို့နောက်မစ်ရှင်ကို လုပ်ရလိမ့်မယ်"
ကျစ်ယွီရှီ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။
စုန့်ချင်းလန်က မျက်လုံးများကို အောက်ချရင်း သူ့ကိုငုံ့ကြည့်လာသော်လည်း နောက်ထပ် အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ရုတ်တရက်အစပြုလာ၏ ။ "ဒါနဲ့ ရွှေကျီးကန်း အမှတ်၂က လောင်းကြေးစားကြေးကို ငါနိုင်သွားတယ်မလား?"
လောင်းကြေးစားကြေး?
အကယ်၍ မစ်ရှင်က ဒုတိယနည်းလမ်းနဲ့ပြီးသွားခဲ့ရင် တပ်ဖွဲ့၇ကို သူတရားဝင်ဝင်လာဖို့ အကြောင်းကို ပြောနေတာလား?
ကျစ်ယွီရှီ ငြင်းဆန်ချင်ခဲ့သည် ။
ပထမဆုံးမစ်ရှင်ကို အောင်မြင်ပြီးတာတောင် သူတို့သည် ပြန်မသွားနိုင်သေးပေ ။ အနှီတပ်ဖွဲ့မှာ မကောင်းတဲ့ ဖုန်းရွှေနှင့် ကံအယုတ်အညံ့တွေ ရှိနေလောက်သည် ။
"ငါတို့ပြန်ရောက်ရင် ငါ့ကိုအဖြေတစ်ခုပေးရမယ်" စုန့်ချင်းလန်က ဆိုသည် ။ "အဲ့ဒီကြောက်စရာမြင်ကွင်းတွေကိုပဲ တွေးမနေဘဲ ကောင်းကောင်းအနားယူ"
ထိုသို့ပြောပြီးနောက် သူသည် သူ့နောက်မှ ဝိုင်နီတစ်ပုလင်းနှင့် ဖန်ခွက်တစ်ခွက်ကို ထုတ်လိုက်သည် ။ "မင်းအိပ်မပျော်ရင် ဒါသောက်လိုက် ။ ကျိုးမင်ရွှမ်းကိုတော့ မမြင်စေနဲ့ ။ သူဒါအတွက် မင်းကို လာချနေလိမ့်မယ် "
"ကောင်းသောညပါ..အကြံပေးကျစ်"
•
"ဘုန်း---"
သိပ်မလင်းသော ကားမှာ ကြမ်းရမ်းစွာ လှုပ်ခတ်သွားသည် ။ ပြင်းထန်သော သေနတ်သံများကြားတွင် သူသည် ဓားမြောင်တစ်ချောင်းကို အသုံးပြုကာ သူ့လက်ကောက်ဝတ်တစ်ဝိုက်ရှိ နိုင်လွန်ကြိုးကို ဖြတ်တောက်နေခဲ့သည် ။
သူ၏ဝမ်းဗိုက်တွင် ထိခိုက်မှုတစ်ခုရှိနေ၏ ။ သူ့အသားထဲ စွမ်းအင်ကျည်ဆန် ဝင်ရောက်သွားသည့် ခံစားချက်မှာ နှေးကွေးထင်ရှားလှသည် ။ နှစ်စက္ကန့်မျှကြာပြီးနောက် ထိုနာကျင်မှုက ပျံ့နှံ့လာပြီး အလွန်ပြင်းထန်၏ ..........
သူသည် နာကျင်မှုကြောင့် ကုန်းညွတ်လိုက်မိသည် ။ အာကာသကားသည် လမ်းဘေးဘက်ရှိ အဆောက်အဦးများနှင့် ဝင်တိုက်သွားသည် ။
ကလေးမလေးသည် သူမအရုပ်ကို ကောက်ယူကာ အာကာသကားထဲ၌ မတ်တပ်ရပ်လာသည် ။
သူမခေါင်းကို လှည့်လာသောအခါ သူမ၏ မီးခိုးရောင်နောက်ကျိကျိမျက်လုံးများသည် ပြူးကျယ်ပွင့်ဟနေ၏ ။
ကျစ်ယွီရှီသည် ချွေးစေးများရွှဲနစ်ကာ အိပ်နေရာမှ လန့်နိုးသွားရသည် ။
သူသည် သူ့အင်္ကျီထဲသို့ လက်ထည့်ကာ ချောမွတ်သည့်ဝမ်းဗိုက်သားကို အလိုအလျောက်ထိလိုက်မိ၏.....ဒဏ်ရာမရှိပေ ။
ဤနေရာသည် တိတ်ဆိတ်သော ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲစင်တာဖြစ်သည် ။ သူသည် သန့်ရှင်းပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိသော အခန်းထဲတွင် ရှိနေသည် ။
သူ လုံခြုံဘေးကင်း၏ ။
သူသည် တစ်ယောက်အိပ်ခုတင်ထက် ထထိုင်လိုက်သည် ။ သူ့အောက်ရှိမွေ့ယာမှာ သူ့ကိုယ်အလေးချိန်ကြောင့် အောက်သို့နစ်ဝင်သွားခဲ့သည် ။ မှတ်ဉာဏ်နှင့်စိတ်ကူးများရောယှက်ထားသည့် အိပ်မက်ကြောင့် မမျှော်လင့်ဘဲ လန့်နိုးလာပြီးနောက် သူ့အိပ်ချင်စိတ်များက တစ်ခဏချင်း ပျောက်သွားရသည် ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အလွန်ပင်ပန်းနေကာ သူ့ခေါင်းသည် နာကျင်မှုဖြင့် ကိုက်ခဲနေ၏ ။ သူအနားယူဖို့ လိုအပ်နေခဲ့သည် ။
သူသည် ဆေးဘူးကို ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် အခန်းထဲတွင် ရှာတွေ့သော ရေအချို့၏ အကူအညီနှင့်အတူ ဆေးတစ်လုံးကို မြိုချလိုက်သည် ။ ထို့နောက် သူသည် အိပ်ရာပေါ်တွင် နာရီပေါင်းများစွာ ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်လုပ်ပြီးနောက် အိပ်ရာဘေးစားပွဲပေါ်ရှိ ပစ္စည်းထံသို့ သူ့အကြည့်များ ကျရောက်သွားသည် ။
ဝိုင်နီတစ်ပုလင်း ။
ကြည်လင်နေသော ဝိုင်ခွက်တစ်ခွက် ။
ကျစ်ယွီရှိ သိပ်အများကြီး မသောက်တတ်ချေ ။
စုန့်ချင်းလန် ပေးခဲ့သည့် အနှီပစ္စည်းနှစ်ခုက တကယ်ပဲ အသုံးဝင်ပါ့မလား?
သူသည် ဝိုင်နီကို ဖောက်လိုက်ကာ ဝိုင်ခွက်တစ်ဝက်စာ လောင်းထည့်လိုက်၏ ။
အချိန်ခဏချင်းပင် မူးဝေခြင်းက သူ့အား ဖုံးလွှမ်းသွားကာ အိပ်ချင်စိတ်က ပြန်လည် ရောက်ရှိလာသည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် နူးညံ့သည့်အိပ်ရာထက် ပြန်လှဲလိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများကို အသာပိတ်လိုက်၏ ။ ဒီတစ်ကြိမ်တွင်တော့.......သူအိပ်မက်မမက်တော့ပေ ။
ထိုချောက်ချားဖွယ်ကမ္ဘာမှ အရာအားလုံးက ပြီးဆုံးသွားနှင့်လေပြီ ။
•°•°•
T/N>>
Ouroboros Arc က ဒီတစ်ပိုင်းမှာ အမှန်တကယ် ပြီးပါပြီးပေါ့နော် ... နောက်တစ်ပိုင်းဆို နောက် Arcအသစ်စပါပြီ ။
နားမလည်လိုက်တဲ့သူများအတွက် နည်းနည်းလေး ပြန်ရှင်းပြပါမယ် ။
အဖွဲ့ ၁ ၂ ၃ ၄ဘာညာကတော့ ဆရာကျစ်ရှင်းသွားတဲ့ အတိုင်းပေါ့နော် ။
ဘာလို့ အဖွဲ့၃နဲ့၄မှ ရွေးလဲဆိုတော့ စုန့်ချင်းလန်ပြောသလို လူ၁၃ယောက်ရှိပြီး ၂ဖွဲ့ခွဲသွားလို့ ရလို့ပါ ။ အရှေ့က အဖွဲ့ ၅ ၆ ၇ ဘာညာတွေကျရင် တစ်ဖွဲ့တည်း ၇ယောက်ပဲ ရှိနေမှာပါ ။ လူအင်အားနည်းနေတာပေါ့နော် ။ ၅သေမှ ၆ပေါ်လာမယ် ... ၆သေမှ ၇ပေါ်လာမယ် ဆိုပေမဲ့ အဖွဲ့ ၃နဲ့၄ ကျတော့ အာကာသကားက တိုက်မိတယ် .. မတိုက်မိဘူးဆိုတဲ့ အပြိုင်အချိန်လမ်းကြောင်းကကွဲလာတာမို့လို့ပါ ။ နောက်ပြီး ၅ ၆ ၇အဖွဲ့တွေက ၃ ၄သေပြီးမှဖြစ်လာတာမို့လို့ ... ၃နဲ့၄ ဘာကြောင့်သေလဲ ၊ ဘယ်နေရာမှာသေလဲ ၊ ဘယ်ကိုသွားရမလဲဆိုတာ သိနေနှင့်ပြီးပါပြီ ။ အဲ့တာကြောင့် ၃နဲ့၄ မသေအောင် သေမဲ့နေရာတွေမှာ မသေစေတော့ဘဲ စက်ဝန်းကို ဆက်သွားစေတာပါ ။
အဲ့တော့ လူဘာကြောင့် ၁၄ယောက် ရှိဖို့လိုသလဲဆို မစ်ရှင်က ရွှေကျီးကန်းအမှတ် ၂ မှာတင် မပြီးသေးဘဲနဲ့ နောက်တစ်ကျော့ပြန်စရလို့ပါ ။ ဒါပေမဲ့ သူတို့စစချင်းစတဲ့ ကျောက်ဆူးမှတ် (အာကာသယာဉ်ထဲက ထွက်လာတဲ့အချိန်) မဟုတ်တော့ဘဲနဲ့ နောက်ထပ်တစ်နေရာမှာ ပြန်စတာပါ ။ အဲဒီအကြောင်းကိုတော့ ဒီမှာမရေးထားပါဘူး ။ အသစ်အမှတ်က ပြန်စတဲ့အဖွဲ့ A က သူတို့စစချင်းမြင်တဲ့ မနက် ၅ နာရီခွဲကနံရံနဲ့ ရွမ့်ကျင်းအဆောက်အအုံကမြင်တဲ့နံရံနှစ်ခုကို တခြားနေရာကနေ ပိတ်ရတာပါ ။ အဲ့လိုအခေါက်ခေါက်အခါခါလုပ်ပြီးမှ နံရံကို ပိတ်နိုင်ပြီး စမှတ်ကိုပြန်သွားတဲ့အဖွဲ့ B နဲ့ တစ်ကိုယ်တည်းပြန်ဖြစ်သွားပြီး Ouroboros mission ပြီးသွားတာပါ ။
မရှင်းတာရှိရင် ထပ်မေးခဲ့လို့ရပါတယ် ။
ဒီအထိ daily update လုပ်လာတာဆိုတော့ Arc 2 ကိုတော့ Feb မှ ဆက်တင်ပါမယ် ><
•°•°•
『Zawgyi』
《ေျပာင္းေရႊ႕စခန္း》
"ႀကိဳဆိုပါသည္ က်စ္ယြီရွီ ။ ထ်န္းခ်ဳံမွ ျပန္လည္ႀကိဳဆိုပါသည္ "
ထ်န္းခ်ဳံ၏ ရင္းႏွီးေနေသာ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္သံ ထြက္ေပၚလာသည္ ။
အခ်ိန္ခရီးသြားျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္ေသာ မူးေဝပ်ိဳ႕အန္ျခင္းမ်ားမွ သက္သာေစရန္ စက္႐ုပ္လက္ေမာင္းသည္ သူတို႔အား အာဟာရျဖည့္စြက္ရည္တစ္ထုတ္ကို ကမ္းေပးလာသည္ ။
ဒါက........စက္ဝန္း ထပ္စေနျပန္ၿပီလား?
က်စ္ယြီရွီသည္ အာဟာရျဖည့္စြက္ရည္ကို လက္ခံယူလိုက္ၿပီး တစ္က်ိဳက္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္သည္ ။ သူ႔မ်က္လုံးေထာင့္မွ သူ၏ အနက္ေရာင္အကၤ်ီလက္ကို ျမင္ေနရသည္ ။ ယင္းမွာ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ား ဝတ္ေသာ အနက္ေရာင္တိုက္ခိုက္ေရးယူနီေဖာင္းျဖစ္၏ ။ သူသည္ ေသြးစြန္းေနေသာ အျဖဴေရာင္တီရွပ္ကို ဝတ္မထားေတာ့ေခ် ။
မဟုတ္ ။ သူတို႔ထပ္ၿပီး ျပန္မစတင္ခဲ့ေပ ။
က်စ္ယြီရွီ၏ မွတ္ဉာဏ္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္ ။ သူအခုသိလိုက္သည္က သူတို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ ဒုတိယနည္းလမ္းက ေအာင္ျမင္သြားခဲ့သည္ဆိုတာပင္ ။
ဒုတိယအေျခစိုက္ဌာန၌ စြမ္းအင္ကူးေျပာင္းစက္မ်ားကို ပိတ္ၿပီးေနာက္ တာဝန္မွာ အမွန္တကယ္ မၿပီးဆုံးေသးေပ ။ သူတို႔သည္ ေက်ာက္ဆူးမွတ္အသစ္ကို အစပ်ိဳးလိုက္ကာ ပိုႀကီးေသာသံသရာစက္ဝန္းထဲေရာက္သြားၿပီး မနက္ ၅:၃၀တြင္ ပန္းၿခံစီမံခန္႔ခြဲေရး႐ုံး၌ေပၚလာေသာ အနက္ေရာင္နံရံႏွင့္ ရြမ့္က်င္းအေဆာက္အဦးတြင္ ေပၚလာေသာ ဒုတိယေျမာက္အနက္ေရာင္နံရံကို ဖန္တီးခဲ့သည္........သူတို႔ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အနက္ေရာင္နံရံမ်ားက စက္ဝန္းအေသးမ်ားရွိ သူတို႔ကိုယ္တိုင္မ်ားစြာေနာက္ကို ဆက္လက္လိုက္ေနသည္ကို သူတို႔ၾကည့္ေနခဲ့ရသည္ ။ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္းမ်ား ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ သူတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္း ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ၾကသည္ ။
Ouroborosသည္ မေရမတြက္နိုင္ေသာ သူတို႔ေပါင္းမ်ားစြာ၏ စုေပါင္းႀကိဳးပမ္းမႈတို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ စက္ဝိုင္းအျပည့္ကို ဆြဲနိုင္ခဲ့သည္ ။
ထိုအခါတြင္ေတာ့ သူတို႔ တာဝန္ကို အမွန္တကယ္ ၿပီးေျမာက္သြားခဲ့သည္ ။
တာဝန္ၿပီးဆုံးသြားသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ သူတို႔သည္ အေမွာင္ထုထဲ က်ေရာက္သြားရ၏ ။
ျပန္နိုးလာေသာအခါ သူတို႔သည္ ထ်န္းခ်ဳံမွ ျပန္ေပးဆြဲခံရကာ သတိေပးအခ်က္ေပးသံမ်ား ျမည္ေနသည့္အခ်ိန္ကို ျပန္ေရာက္သြားမွန္း သိလိုက္ရသည္ ။ စမွတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားေသာ အျခားသူတို႔ႏွင့္လည္း ေအာင္ျမင္စြာ အတူတကြစုေပါင္းသြားၿပီျဖစ္၏ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ရလဒ္က ေမၽွာ္မွန္းထားသည္ထက္ ပိုေကာင္းေနခဲ့သည္ ။
တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ေနရာတည္းတြင္ ေပၚလာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အၿပိဳင္အခ်ိန္လမ္းေၾကာင္းႏွစ္ခုမွ သူတို႔သည္ မေကာင္းဆိုးဝါးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ေခ် ။
PU-31မွ အရာအားလုံးသည္ အိပ္မက္ဆိုးကဲ့သို႔ပင္ ။ ဖုတ္ေကာင္မ်ား ၊ ဗီဇေျပာင္းအရာမ်ား ၊ ကမၻာပ်က္ေဘး.....၎ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အမွတ္တရဆိုးမ်ားရွိေနသည္မွလြဲ၍ ဤအရာမ်ားအားလုံး မျဖစ္ပ်က္ခင္အခ်ိန္မွ သူတို႔မူလပုံစံအတိုင္း ရွိေနျခင္းမွာ သူတို႔သည္ အာကာသယာဥ္ထဲမွ ဘယ္တုန္းကမၽွ မထြက္ခဲ့ဘဲ PU-31သို႔ လုံးဝ မေရာက္ခဲ့သည့္ႏွယ္ ။
၎မွာ ၿပီးျပည့္စုံေသာ အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသ အႏုၾကမ္းစီးမႈတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္ ။
ဒါေပမဲ့......အခု ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ?
သူတို႔ရဲ့ Aအဆင့္မစ္ရွင္ ၿပီးေအာင္လုပ္ဖို႔ သြားတဲ့လမ္းမွာ ရွိေနသင့္တာမဟုတ္ဘူးလား?
က်စ္ယြီရွီ သူ၏အာကာသယာဥ္ငယ္တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ရာ မ်က္စိက်ိန္းေလာက္သည့္ အျဖဴေရာင္အလင္းႏွင့္ ၾကဳံ၏ ။
သူသည္ အလင္းစူးစူးႏွင့္ အသားက်သြားၿပီးသည့္ေနာက္ ဤေနရာက ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေရးစင္တာႏွင့္ တူညီေနေၾကာင္း သူနားလည္သြားခဲ့သည္ ။
"အစ္ကိုဝမ္ ! ကၽြန္ေတာ္တို႔ တာဝန္ၿပီးသြားၿပီ!" လီခၽြင္းတစ္ေယာက္ ဝမ္းသာမ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လုမတတ္ ။ သူသည္ လက္ေမာင္းကို သြမ့္ဝမ္၏လည္ပင္းတစ္ေလၽွာက္ သိုင္းဖက္လိုက္ကာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေအာ္ဟစ္လာ၏ ။ "ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲ့ကိုျပန္သြားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးကြ ! "
"ေအး! ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မသြားေတာ့ဘူး !" သြမ့္ဝမ္က လွည့္ၾကည့္လာသည္ ။ "အႀကံေပးက်စ္!"
အကုန္လုံးသည္ အနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည္ ။
က်စ္ယြီရွီ အာကာသယာဥ္ငယ္ထဲမွ ထြက္လာသည္ကို ျမင္ေသာအခါ အဖြဲ႕ထဲရွိလူတိုင္းသည္ သူ႔အား ေလေပၚေျမႇာက္ပင့္ကာ ေအာင္ပြဲခံဖို႔ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ေခ် ။
သို႔ေသာ္ အင္မတန္မသင့္ေလ်ာ္လွ ။
သူတို႔သည္ ေဘးခ်င္းယွဥ္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကၿပီး ေသေရးရွင္ေရးအေျခအေနမ်ားကို အတူတကြ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကလၽွင္ေတာင္ က်စ္ယြီရွီ သူတို႔ကိုေပးစြမ္းေသာ ခံစားခ်က္က မတူကြဲျပားေနေသးသည္ ။
အျခားကမၻာ၌ က်စ္ယြီရွီ သူတို႔အတြက္ လုပ္ေပးခဲ့ေသာကိစၥရပ္မ်ားက အသိသာခ်ည္းပင္ ။ သူသည္ ကင္းေထာက္တစ္ေယာက္ လုပ္ရမည့္အလုပ္ကို သာလြန္ေအာင္ လုပ္နိုင္႐ုံသာမက ထူးခၽြန္ေသာတိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္းမ်ားျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ျပသခဲ့ေလသည္ ။ သူ၏ တည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ဇြဲနပဲႀကီးမႈတို႔က သူ႔ပင္ကိုအသြင္အျပင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနသည့္တိုင္ သူႏွင့္ ထူးထူးဆန္းဆန္း လိုက္ဖက္ေနေသးျပန္၏ ။
သူလုပ္သမၽွ အျပဳအမူဟန္ပန္တိုင္းက တစ္သီးတျခားဆန္ေသာ ခံစားခ်က္ကို ေပးစြမ္းေနသည္......ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ၊ အထက္တန္းစားတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားခ်က္လို?
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အႏွီေယာက္်ားရင့္မာႀကီးမ်ားအုပ္စုႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္လို႔မရနိုင္ေပ ။
ဥပမာဆိုရလၽွင္ လုံျခဳံသည့္ေနရာသို႔ ေရာက္လာခဲ့တာေတာင္ က်စ္ယြီရွီက လုံးလုံး စိတ္ေအးလက္ေအးမေနေပ ။
သူသည္ ေနရာတစ္ေလၽွာက္ကို ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ေန၏ ။ သူ႔မ်က္လုံးထဲ ဝင္လာသည့္အရာမ်ားက ေတာက္ပေသာအလင္းေရာင္မ်ား ၊ ႀကီးမားသည့္ ထိန္းခ်ဳပ္စနစ္ေဘာင္ကြက္တစ္ခု ၊ ဟိုလိုဂရပ္ဖစ္မ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ အျခားဘယ္သူမၽွမရွိ.......ခဏေနပါအုံး ။
"ေခါင္းေဆာင္စုန္႔!" က်စ္ယြီရွီက ႐ုတ္တရက္စကားစလာသည္ ။ "ဒီေနရာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေရးစင္တာမဟုတ္ဘူး "
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္လည္း ထ်န္းခ်ဳံစနစ္ရဲ့ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ခြန္းဆက္သံထြက္လာေသာေၾကာင့္ ဤအျဖစ္ကို သတိထားမိခဲ့သည္ ။
က်စ္ယြီရွီေျပာလာသည္ကို ၾကားေသာ္ စုန္႔ခ်င္းလန္က အက်င့္အရ ဆက္သြယ္ေရးစက္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာ၏ ။ "မင္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္ ။ အခ်ိန္ပုံစံက ဒီမွာ အမွားႀကီးျပေနတယ္ ။ ဒီေနရာရဲ့ လက္ရွိကိုၾသဒိနိတ္ကို ဆုံးျဖတ္လို႔မရဘူး "
ထိုစကားမ်ားကိုၾကားေသာအခါ အကုန္လုံး စိတ္တုန္လႈပ္လာၾကသည္ ။ PU-31မွ သူတို႔၏အေတြ႕အၾကဳံမ်ားက လူတိုင္း၏စိတ္ထဲတြင္ အရိပ္မည္းႀကီးအျဖစ္ က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္ ။ ဒီေနရာသည္လည္း PU-31ကဲ့သို႔ ေနာက္ထပ္ခပ္ဆင္ဆင္ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္သည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္လည္း သူ႔လက္ကိုေျမႇာက္ကာ ဆက္သြယ္ေရးစက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ : [××××.××.××]
ကိုၾသဒိနိတ္အမွတ္မ်ား မရွိေပ ။
အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသခရီးသြားမ်ားအတြက္ အခ်ိန္တစ္ခုတည္းကသာ သူတို႔၏လက္ရွိကိုၾသဒိနိတ္ကို အတည္ျပဳနိုင္သည့္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္ ။
ကိုၾသဒိနိတ္အမွတ္မ်ား မရွိျခင္းက အလြန္အေရးႀကီးေသာကိစၥျဖစ္ၿပီး ကူးေျပာင္းသူမ်ားက အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသထဲတြင္ လမ္းေပ်ာက္သြားနိုင္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာနိုင္ေတာ့တာပင္ ျဖစ္နိုင္၏ ။
"ဖာခ့္ " သြမ့္ဝမ္က တံခါးတစ္ခ်က္ကို ဖြင့္လိုက္ကာ အျပင္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ လူတိုင္း၏စိတ္ထဲတြင္ရွိေနေသာ စကားလုံးကို တစ္ဖြဲ႕လုံးကိုယ္စား သူကေျပာလာသည္ ။
သူသတင္းျပန္ပို႔လာသည္က "ေခါင္းေဆာင္စုန္႔..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသာက္က်ိဳးနည္းကို ေျမႀကီးေပၚရွိေနတဲ့ပုံ မေပၚဘူး"
လီခၽြင္းႏွင့္ ထန္းလဲ့သည္လည္း တံခါးတခ်ိဳ႕ကိုဖြင့္ၾကည့္ကာ ေအာက္သို႔ ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္ ။
"အျပင္မွာ ေမွာင္မည္းေနေရာ ။ ေအာက္မွာ ဘာမွမရွိတဲ့ပုံပဲ !"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာလဲ ဘာမွမရွိဘူး !"
စုန္႔ခ်င္းလန္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး စစ္ေဆးရန္ ေလၽွာက္လာ၏ ။
"ဒါဘယ္ေနရာလဲ?"
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ စက္ဝန္းကို ေဖာက္ထြက္ခဲ့ၿပီ မဟုတ္ဘူးလား?"
"မျဖစ္နိုင္တာ..အဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီး လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ ျပန္စေနျပန္ၿပီလား?"
ထန္းခ်ီ : "ေခါင္းေဆာင္စုန္႔ ! ဒီမွာၾကည့္!"
အကုန္လုံး ထိန္းခ်ဳပ္ေဘာင္ကြက္သို႔ ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး ဟိုလိုဂရပ္ဖစ္မ်က္ႏွာျပင္ထက္တြင္ ေပၚေနေသာ စာေၾကာင္းကို ျမင္လိုက္ရသည္ ။
[ဂုဏ္ယူပါသည္ ! ၾကယ္ေခတ္ ၁၄၅၆ခုႏွစ္မွ ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ား ၊ သင္တို႔သည္ ပထမဆုံး အထူးSအဆင့္မစ္ရွင္ကို ေအာင္ျမင္သြားၿပီး ေနာက္ထပ္မစ္ရွင္တစ္ခု ပြင့္ပါေတာ့မည္ ]
လူတိုင္း၏ႏွလုံးသားမ်ား ေအးခဲသြားရသည္ ။ ဒါကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?
"မင္းကဘယ္သူလဲ?" စုန္႔ခ်င္းလန္က မ်က္ႏွာျပင္ကို မ်က္ႏွာမူရင္း ေမးလိုက္သည္ ။
သူတို႔အခ်ိန္ကာလအေစာပိုင္း၌ ထ်န္းခ်ဳံစနစ္မွာ AIအသံစနစ္ကို အသက္သြင္းနိုင္ေနၿပီးျဖစ္သည္ ။ အေသအခ်ာပင္ ၊ ေမးခြန္းကို ၾကားသည္ႏွင့္ ၎စနစ္က အသက္ဝင္လာေတာ့သည္ ။
"ကၽြန္ုပ္က ထ်န္းခ်ဳံပါ"
စနစ္၏ အသံမွာ အလြန္ညင္သာ၏ ။ အမ်ိဳးသမီးအသံတစ္ခုျဖစ္သည္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ ေဒါသေၾကာင့္ ေလွာင္ရယ္မိလုမတတ္ပင္ ။ "ဘယ္ေခတ္က ထ်န္းခ်ဳံလဲ?"
စနစ္ : "အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ ေခတ္တိုင္းရဲ့ထ်န္းခ်ဳုံျဖစ္ပါတယ္"
ေခတ္တိုင္းရဲ့ထ်န္းခ်ဳံ?
လူတိုင္း စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားၾကသည္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ ၁စကၠန္႔ ၂စကၠန္႔မၽွ ရပ္တန္႔သြားေသာ္လည္း သူသည္ တစ္စုံတစ္ခုကို အမွတ္ရသြားပုံေပၚကာ ထပ္မံေမးျမန္း၏ ။ "ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာရရင္ Ouroboros မစ္ရွင္ကို မင္းလုပ္ထားၿပီး ငါတို႔ဒီကို ေရာက္ေနရတာကလဲ မင္းနဲ႔ပတ္သက္ေနတာလား?"
စနစ္ : "ဟုတ္ပါတယ္"
စုန္႔ခ်င္းလန္ေလသံက အင္မတန္ေအးစက္ေန၏ ။ "ဒါဘယ္ေနရာလဲ?"
စနစ္ : "ဒီေနရာက ကၽြန္ုပ္ရဲ့အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသေျပာင္းေရႊ႕စခန္းပါ ။ ဒီမွာ သင္တို႔အနားယူ ၊ ေလ့က်င့္ ၊ စားေသာက္နိုင္ပါတယ္ ။ ဒီေနရာမွာ ရိကၡာပစၥည္းလုံလုံေလာက္ေလာက္ရွိလို႔ ေနာက္ထပ္မစ္ရွင္ကို ဆက္မသြားခင္ ေကာင္းေကာင္းအသုံးျပဳၾကဖို႔ အႀကံေပးပါတယ္ "
ေနာက္ထပ္မစ္ရွင္ ရွိေသးတာလား?!
ဤအေၾကာင္းအရာကိုၾကားေသာ က်ိဳးမင္ရႊမ္းက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေမးလိုက္၏ ။ "ငါတို႔ ဘယ္လိုျပန္သြားရမွာလဲ?"
စနစ္ : "မစ္ရွင္တစ္ခု ပြင့္သြားပါၿပီ ။ ေက်းဇူးျပဳ၍ တိက်တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ပိုမိုရရွိရန္ မစ္ရွင္မ်ားကို ထပ္ဖြင့္ေပးပါ "
"ဖာခ့္!"
"ဒါမလြန္လြန္းဘူးလား?!"
"ဘာႀကီးလဲကြာ?!!"
"ယုံေတာင္မယုံနိုင္ဘူး!!"
အဖြဲ႕သည္ ေဒါသတႀကီးေပါက္ကြဲေလေတာ့သည္ ။
ထန္းလဲ့က သူ႔အစ္ကိုကို ေျပာေန၏ ။ "ငါဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ၿပီး အလံမေထာင္ေတာ့ဘူး ။ မထြက္လာခင္တုန္းက အႀကံေပးက်စ္ကိုေတာင္ ေနာက္ေန႔ျပန္ေရာက္ေလာက္ၿပီလို႔ ငါေျပာခဲ့ေသးတာ "
ထန္းခ်ီတစ္ေယာက္ ဆြံ့အသြားရကာ : "....."
ယခုအခ်ိန္ထိ အသံတိတ္ေနခဲ့ေသာ က်စ္ယြီရွီက ေျပာသည္ ။ "ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေရြးခဲ့တာလဲ?"
အကုန္လုံး စိတ္တည္ၿငိမ္သြားေလသည္ ။ က်စ္ယြီရွီက အလြန္အေရးႀကီးသည့္ ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္သည္ပင္ ။
သူ၏ သာမန္ထက္ထူးကဲေသာ မွတ္ဉာဏ္ႏွင့္ ေလ့လာဆန္းစစ္နိုင္စြမ္းမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔သည္ မသိလိုက္သည့္အခ်ိန္တစ္ခုတြင္ အဖြဲ႕၏ေနာက္ထပ္ ပင္မေထာက္တိုင္အျဖစ္ သူ႔အား မသိလိုက္မသိဘာသာ သတ္မွတ္ထားၾကၿပီးျဖစ္သည္ ။
စနစ္သည္ ထပ္မံမေျပာလာခင္ အခ်က္ေရအနည္းငယ္ တဖ်က္ဖ်က္ျဖစ္ေန၏ ။ "သန္းေပါင္း ၁၇၀ေက်ာ္ တြက္ခ်က္မႈမ်ားအရ ေစာင့္ေရွာက္သူအဖြဲ႕အကုန္လုံးၾကားမွာ သင္တို႔အဖြဲ႕ေအာင္ျမင္ႏႈန္းက ပၽွမ္းမၽွထက္ ျမင့္ေနပါတယ္ "
လူတိုင္း : "......."
ဒီလိုသတင္းေကာင္းမ်ိဳးက သူတို႔ကို လုံးဝ မေပ်ာ္ေစပါဘူးေနာ္ !
စုန္႔ခ်င္းလန္ : "ေနာက္မစ္ရွင္ကဘာလဲ?"
စနစ္က "အရင္ဆုံး အနားယူၿပီးမွ ေနာက္မစ္ရွင္ကို ဖြင့္ရန္ အၾကဳံျပဳပါသည္ "ဟု ဆိုလာ၏ ။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဟိုလိုဂရပ္ဖစ္ မ်က္ႏွာျပင္သည္ မည္းေမွာင္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့သည္ ။
ဤသည္မွာ တိုက္ရိုက္ႀကီးကို အခ်ိန္ႏွင့္အာကာသ အႏုၾကမ္းစီးမႈ ျပႆနာျဖစ္ေနသည္ ။
လူတိုင္းသည္ [Ouroboros]မစ္ရွင္ကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္လုပ္နိုင္သေရြ႕ သူတို႔၏အာကာသယာဥ္မ်ား ၾကားျဖတ္လုခံရသည့္ အခ်ိန္ကိုျပန္ေရာက္သြားၿပီး ၁၄၆၀ခုႏွစ္ ရွီက်င္းၿမိဳ႕ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေရာက္သြားလိမ့္မည္ဟု ထင္ထားခဲ့သည္ ။
ထိုအခါ သူတို႔၏မူလ ထ်န္းခ်ဳံႀကီးၾကပ္စင္တာႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရကာ နဂိုAအဆင့္မစ္ရွင္ကို ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ သူတို႔အခ်ိန္ကာလကို ျပန္သြားနိုင္လိမ့္မည္ ။
ထိုအျခင္းအရာေၾကာင့္ အရာအားလုံးသည္ ပန္းတိုင္အတည္တက် ရွိေနျခင္းပင္ ။
သို႔ေသာ္ အမွန္က ထိုသို႔မဟုတ္ခဲ့ ။
သူတို႔ ဘယ္ေတာ့ျပန္သြားနိုင္မည္ဆိုတာကို သိခ်င္လၽွင္ ေနာက္ထပ္မစ္ရွင္မ်ားကို ဖြင့္ေနရလိမ့္မည္ ။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက သူတို႔အားလုံး ဤေျပာင္းေရႊ႕စခန္းတြင္သာ ပိတ္မိေနလိမ့္မည္ ။
အကုန္လုံးသည္ ႐ုပ္ပိုင္းစိတ္ပိုင္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကၿပီျဖစ္ၿပီး လက္ရွိအေျခအေနက သူတို႔ေခါင္းေပၚ ေရေအးတစ္ပုံးေလာင္းခ်သြားသည္ ။ သူတို႔ လုံးဝ ေၾကာင္အမ္းေနခဲ့ၾက၏ ။
က်စ္ယြီရွီ၏ မ်က္ႏွာမွာ မီးေခ်ာင္းမွအလင္းေရာင္မ်ားေၾကာင့္ လင္းလက္ေနသည္ ။ သူသည္ တစ္ခဏမၽွ ေတြးေတာလိုက္ၿပီးေနာက္ လမ္းေလၽွာက္ထြက္သြားေလ၏ ။
ထန္းလဲ့က ေမးလိုက္သည္ ။ "အႀကံေပးက်စ္..ဘယ္သြားမလို႔လဲ?"
က်စ္ယြီရွီက ရပ္သြားၿပီးေနာက္ သူတို႔အား ထူးဆန္းစြာ ၾကည့္လာသည္ ။ "စားဖို႔ တစ္ခုခုသြားရွာမလို႔ ။ မင္းတို႔ ဗိုက္မဆာၾကဘူးလား? "
လူတိုင္း : "........."
အဲ့ေတာ့ ဉာဏ္ရည္ျမင့္တဲ့လူေတြ အကုန္လုံးက မေကာင္းဆိုးဝါးေတြလား?!
အႀကံေပးက်စ္က တအားတည္ၿငိမ္လြန္းေနတာ မဟုတ္ဘူးလား?!
သူတို႔စက္ဝန္းအႀကီး၌ရွိစဥ္က က်စ္ယြီရွီသည္ ေရႊက်ီးကန္ အမွတ္ ၂မွ အေျခအေနအတိုင္း ရွိေနဆဲပင္ ၊ ဝမ္းဗိုက္တြင္ ေသနတ္ထိထားကာ လက္ေမာင္းက ညိဳမည္းစြဲေနၿပီး အဖ်ားလည္း ရွိေနေသး၏ ။ ယခုခ်ိန္ အရာအားလုံးက သုညဆီ ျပန္ေရာက္သြားေသာအခါ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထက္ရွိ ဒဏ္ရာမ်ားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး သူစစထြက္လာခ်င္း အေျခအေနသို႔ ျပန္ေရာက္သြားခဲ့သည္ ။
သို႔သည့္တိုင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ သူအနားမယူရေသးသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေနခဲ့ေလၿပီ ။ ယခုအခ်ိန္၌ က်စ္ယြီရွီသည္ ပင္ပန္းေၾကာင္းျပရန္လည္း ဝန္မေလးခဲ့ေခ် ။
"ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ " က်စ္ယြီရွီက အသံတိုးတိုးျဖင့္ ေျပာလာ၏ ။ "တစ္ခုခုစားၿပီးေတာ့ပဲ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ "
•
ဤေျပာင္းေရႊ႕စခန္းတြင္ အရာအားလုံးရွိေနသည္မွာ ခဲထားေသာ အမဲသားမ်ားႏွင့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားပင္ ရွိေနသည္ ။ ၎တို႔ကို အႏွီလူမိုက္စနစ္ ဘယ္ေနရာကေန ရလာသည္ဆိုတာ မသိရေခ် ။
က်စ္ယြီရွီေျပာတာမွန္သည္ ။ သူတို႔မည္သည့္ေနရာကိုမၽွ မသြားနိုင္သျဖင့္ အရင္ဆုံး အားျပန္ျဖည့္သည္က ပ္ိုေကာင္းေလသည္ ။
အားလုံးသည္ သူတို႔၏အစာအိမ္မ်ားကို ျဖည့္လိုက္ၾကၿပီး စိတ္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ကာ အနားယူရန္ တစ္ေယာက္တစ္ခန္းစီ ရွာလိုက္ၾကသည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ သူ႔အခန္းတံခါးေခါက္သံကို ၾကားလိုက္ရခ်ိန္တြင္ ေရခ်ိဳးၿပီးကာစ လွဲေလ်ာင္းအနားယူရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္ ။
ယခုေရာက္လာသည့္သူမွာ စုန္႔ခ်င္းလန္ေပ ။
သူသည္ အခန္းတံခါးဝ၌ ရပ္ေနလ်က္ အထဲသို႔ဝင္ရန္ စိတ္ကူးမရွိေပ ။ "အႀကံေပးက်စ္..ထ်န္းခ်ဳံးရဲ့ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္ဆိုတာကို ၾကားဖူးလား?"
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္လည္း ေရခ်ိဳးၿပီးျဖစ္ကာ ေလ့က်င့္ေရးအခန္းမွ မီးခိုးေရာင္တီရွပ္အသန္႔တစ္ထည္ကို လဲဝတ္ထားေလသည္ ။
သူအရပ္သည္ အလြန္ရွည္ကာ ၁.၉မီတာထက္ အနည္းငယ္ပိုျမင့္ၿပီး သူ႔ႂကြက္သားမ်ားကလည္း ေခ်ာမြတ္ကာ အခ်ိဳးအစား ညီမၽွလွသည္ ။
က်စ္ယြီရွီအတြက္ စုန္႔ခ်င္းလန္ကို သာမန္အဝတ္အစားျဖင့္ ျမင္ရျခင္းမွာ ပထမဆုံးျဖစ္သည္ ။ သို႔ေသာ္ စုန္႔ခ်င္းလန္ထံမွရသည့္ ဖိႏွိပ္တတ္ေသာ လူရမ္းကားခံစားခ်က္မွာေတာ့ အရင္ကအတိုင္း မေလ်ာ့ပါေပ ။
က်စ္ယြီရွီက ေျပာ၏ ။ "ၾကားဖူးတယ္"
ထူးဆန္းစြာပင္ စုန္႔ခ်င္းလန္ သူ႔အခန္းတံခါးေရွ႕ ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ PU-31က အျခားသူ႔မွတ္ဉာဏ္မ်ားက ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာေလသည္ ။
အဖြဲ႕သားမ်ား ေျပာသကဲ့သို႔ပင္ ၊ အဖြဲ႕B--အဖြဲ႕၄မွ သူသည္ စုန္႔ခ်င္းလန္ႏွင့္အတူ ရြမ့္က်င္းအေဆာက္အဦးတြင္ အျခားအဖြဲ႕သားမ်ားႏွင့္ လူစုကြဲသြားၿပီးသည့္ေနာက္ ထိုအၿပိဳင္အခ်ိန္လမ္းေၾကာင္းမွ သူတို႔၏ဆက္ဆံေရးသည္ အေတာ္ရင္းႏွီးသြားခဲ့သည္ ။
စာအုပ္ဆိုင္သို႔ သြားရာလမ္းတြင္ သူတို႔သည္ ဖုတ္ေကာင္အုပ္လိုက္ႀကီးေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိဘဲ က်ဥ္းေျမာင္းကာ က်ပ္ပိတ္ေနသည့္အခန္းငယ္ထဲ ဝင္ပုန္းခဲ့ရမွန္း က်စ္ယြီရွီ မွတ္မိသည္ ။ ဘယ္ေလာက္က်ပ္ပိတ္ေနလို႔လဲ ? အနီးကပ္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနလၽွင္ ႏွစ္ေယာက္သား အေတာင့္လိုက္ရပ္႐ုံသာတတ္နိုင္ေသာ အက်ယ္မ်ိဳးပင္ ။ အျခားအခ်ိန္လမ္းေၾကာင္းတြင္ ေစ်း႐ုံအေသးစားထဲက သူတို႔အေျခအေနအတိုင္းျဖစ္သည္ ။
ယခုသူတို႔ရပ္ေနသည့္ အကြာအေဝးေလာက္လည္း ျဖစ္ေန၏ ။
ႏွစ္ဦးသား ေျခတစ္လွမ္းသာ ေရွ႕တိုးလိုက္ပါက အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကျမင္ကြင္းကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပဳလုပ္နိုင္ေပလိမ့္မည္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက အေမွာင္ထဲတြင္ သူ႔နားရြက္မ်ားကို ထိလုမတတ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္ကို က်စ္ယြီရွီအမွတ္ရမိသည္ ။ သူ႔ေလသံမွာလည္း အလြန္တည္ၿငိမ္ေနၿပီး "အႀကံေပးက်စ္..မင္းငါ့ေပၚ တက္နင္းထားတယ္"
အျပင္ဘက္ရွိဖုတ္ေကာင္မ်ားက တံခါးကို ကုတ္ျခစ္ေနၾကသည္ ။ သူတို႔သည္ အေတာ္နီးနီးကပ္ကပ္ရပ္ေနၾကသျဖင့္ အျခားတစ္ေယာက္၏ေျခေထာက္ကို တက္နင္းထားသည္က သိပ္ေတာ့ မယဥ္ေက်းလွ ။ က်စ္ယြီရွီက သူဖယ္ေပးသင့္သည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္ ။
သို႔ေသာ္ သူမဖယ္လိုက္ခင္ပင္ သူ႔နားရြက္ေဘးမွထြက္ေပၚလာေသာ စုန္႔ခ်င္းလန္၏အသံၾသၾသကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ "မေရႊ႕နဲ႔! ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ မင္းေကာင္းတာေလး မွတ္မိေနေအာင္ ငါ့ေပၚတက္နင္းထားဖို႔ မင္းကို ဒီအခြင့္အေရးေပးမယ္ ။ အျမဲ အျငႇိုးေတြပဲထားမေနပါနဲ႔"
က်စ္ယြီရွီ မဖယ္ေတာ့ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ "အိုး"
"ေျပာသာေျပာရတာ " စုန္႔ခ်င္းလန္ အံကိုႀကိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ "မင္း တကယ္ႀကီး အေတာ္ျပင္းျပင္း တက္နင္းေနတာပဲ"
သူ႔မ်က္စိေရွရွိ စုန႔္ခ်င္းလန္မွာ သူအေတြးထဲနစ္ေနသည္ကို သတိထားမိပုံမရဘဲ ဆက္ေျပာလာ၏ ။ "အဲ့တာက အမွန္လို႔ အခုသက္ေသျပနိုင္သြားၿပီ ။ ေခတ္တိုင္းရဲ့ထ်န္းခ်ဳံဆိုတာက ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္ရွိတယ္လို႔ တစ္ဖက္လွည့္ေျပာေနတာပဲ ။ ငါခုနကတင္ ငါတို႔ရဲ့ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲစင္တာကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ဖို႔လုပ္ခဲ့ေပမဲ့ ၾကားျဖတ္ခံလိုက္ရတယ္ ။ သူေပးတဲ့ မစ္ရွင္ေတြကို ငါတို႔ မဖြင့္နိုင္ရင္ ငါတို႔အခ်ိန္ဆီ ျပန္သြားနိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ အဲ့တာက ေျပာေနတာ ျဖစ္ေလာက္တယ္"
က်စ္ယြီရွီ : "..........ကၽြန္ေတာ္ျပန္သြားရမွျဖစ္မယ္ ။ ေနာက္ေခတ္ကာလတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္မေနနိုင္ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လုပ္စရာအမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ "
လူတိုင္းအတူတူပင္ ေတြးၾကေလသည္ ။
စုန္႔ခ်င္းသည္လည္း ထိုသို႔ေတြး၏ ။ "အဲ့တာဆို ငါတို႔ေနာက္မစ္ရွင္ကို လုပ္ရလိမ့္မယ္"
က်စ္ယြီရွီ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္က မ်က္လုံးမ်ားကို ေအာက္ခ်ရင္း သူ႔ကိုငုံ႔ၾကည့္လာေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ႐ုတ္တရက္အစျပဳလာ၏ ။ "ဒါနဲ႔ ေရႊက်ီးကန္း အမွတ္၂က ေလာင္းေၾကးစားေၾကးကို ငါနိုင္သြားတယ္မလား?"
ေလာင္းေၾကးစားေၾကး?
အကယ္၍ မစ္ရွင္က ဒုတိယနည္းလမ္းနဲ႔ၿပီးသြားခဲ့ရင္ တပ္ဖြဲ႕၇ကို သူတရားဝင္ဝင္လာဖို႔ အေၾကာင္းကို ေျပာေနတာလား?
က်စ္ယြီရွီ ျငင္းဆန္ခ်င္ခဲ့သည္ ။
ပထမဆုံးမစ္ရွင္ကို ေအာင္ျမင္ၿပီးတာေတာင္ သူတို႔သည္ ျပန္မသြားနိုင္ေသးေပ ။ အႏွီတပ္ဖြဲ႕မွာ မေကာင္းတဲ့ ဖုန္းေရႊႏွင့္ ကံအယုတ္အညံ့ေတြ ရွိေနေလာက္သည္ ။
"ငါတို႔ျပန္ေရာက္ရင္ ငါ့ကိုအေျဖတစ္ခုေပးရမယ္" စုန္႔ခ်င္းလန္က ဆိုသည္ ။ "အဲ့ဒီေၾကာက္စရာျမင္ကြင္းေတြကိုပဲ ေတြးမေနဘဲ ေကာင္းေကာင္းအနားယူ"
ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ သူသည္ သူ႔ေနာက္မွ ဝိုင္နီတစ္ပုလင္းႏွင့္ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ကို ထုတ္လိုက္သည္ ။ "မင္းအိပ္မေပ်ာ္ရင္ ဒါေသာက္လိုက္ ။ က်ိဳးမင္ရႊမ္းကိုေတာ့ မျမင္ေစနဲ႔ ။ သူဒါအတြက္ မင္းကို လာခ်ေနလိမ့္မယ္ "
"ေကာင္းေသာညပါ..အႀကံေပးက်စ္"
•
"ဘုန္း---"
သိပ္မလင္းေသာ ကားမွာ ၾကမ္းရမ္းစြာ လႈပ္ခတ္သြားသည္ ။ ျပင္းထန္ေသာ ေသနတ္သံမ်ားၾကားတြင္ သူသည္ ဓားေျမာင္တစ္ေခ်ာင္းကို အသုံးျပဳကာ သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္တစ္ဝိုက္ရွိ နိုင္လြန္ႀကိဳးကို ျဖတ္ေတာက္ေနခဲ့သည္ ။
သူ၏ဝမ္းဗိုက္တြင္ ထိခိုက္မႈတစ္ခုရွိေန၏ ။ သူ႔အသားထဲ စြမ္းအင္က်ည္ဆန္ ဝင္ေရာက္သြားသည့္ ခံစားခ်က္မွာ ေႏွးေကြးထင္ရွားလွသည္ ။ ႏွစ္စကၠန္႔မၽွၾကာၿပီးေနာက္ ထိုနာက်င္မႈက ပ်ံ႕ႏွံ့လာၿပီး အလြန္ျပင္းထန္၏ ..........
သူသည္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ကုန္းညြတ္လိုက္မိသည္ ။ အာကာသကားသည္ လမ္းေဘးဘက္ရွိ အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ ဝင္တိုက္သြားသည္ ။
ကေလးမေလးသည္ သူမအ႐ုပ္ကို ေကာက္ယူကာ အာကာသကားထဲ၌ မတ္တပ္ရပ္လာသည္ ။
သူမေခါင္းကို လွည့္လာေသာအခါ သူမ၏ မီးခိုးေရာင္ေနာက္က်ိက်ိမ်က္လုံးမ်ားသည္ ျပဴးက်ယ္ပြင့္ဟေန၏ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ ေခၽြးေစးမ်ားရႊဲနစ္ကာ အိပ္ေနရာမွ လန္႔နိုးသြားရသည္ ။
သူသည္ သူ႔အကၤ်ီထဲသို႔ လက္ထည့္ကာ ေခ်ာမြတ္သည့္ဝမ္းဗိုက္သားကို အလိုအေလ်ာက္ထိလိုက္မိ၏.....ဒဏ္ရာမရွိေပ ။
ဤေနရာသည္ တိတ္ဆိတ္ေသာ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲစင္တာျဖစ္သည္ ။ သူသည္ သန္႔ရွင္းၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာရွိေသာ အခန္းထဲတြင္ ရွိေနသည္ ။
သူ လုံျခဳံေဘးကင္း၏ ။
သူသည္ တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ထက္ ထထိုင္လိုက္သည္ ။ သူ႔ေအာက္ရွိေမြ႕ယာမွာ သူ႔ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ေအာက္သို႔နစ္ဝင္သြားခဲ့သည္ ။ မွတ္ဉာဏ္ႏွင့္စိတ္ကူးမ်ားေရာယွက္ထားသည့္ အိပ္မက္ေၾကာင့္ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ လန္႔နိုးလာၿပီးေနာက္ သူ႔အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ားက တစ္ခဏခ်င္း ေပ်ာက္သြားရသည္ ။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္သည္ အလြန္ပင္ပန္းေနကာ သူ႔ေခါင္းသည္ နာက်င္မႈျဖင့္ ကိုက္ခဲေန၏ ။ သူအနားယူဖို႔ လိုအပ္ေနခဲ့သည္ ။
သူသည္ ေဆးဘူးကို ထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ အခန္းထဲတြင္ ရွာေတြ႕ေသာ ေရအခ်ိဳ႕၏ အကူအညီႏွင့္အတူ ေဆးတစ္လုံးကို ၿမိဳခ်လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ အိပ္ရာေပၚတြင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္လုပ္ၿပီးေနာက္ အိပ္ရာေဘးစားပြဲေပၚရွိ ပစၥည္းထံသို႔ သူ႔အၾကည့္မ်ား က်ေရာက္သြားသည္ ။
ဝိုင္နီတစ္ပုလင္း ။
ၾကည္လင္ေနေသာ ဝိုင္ခြက္တစ္ခြက္ ။
က်စ္ယြီရွိ သိပ္အမ်ားႀကီး မေသာက္တတ္ေခ် ။
စုန္႔ခ်င္းလန္ ေပးခဲ့သည့္ အႏွီပစၥည္းႏွစ္ခုက တကယ္ပဲ အသုံးဝင္ပါ့မလား?
သူသည္ ဝိုင္နီကို ေဖာက္လိုက္ကာ ဝိုင္ခြက္တစ္ဝက္စာ ေလာင္းထည့္လိုက္၏ ။
အခ်ိန္ခဏခ်င္းပင္ မူးေဝျခင္းက သူ႔အား ဖုံးလႊမ္းသြားကာ အိပ္ခ်င္စိတ္က ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာသည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ ႏူးညံ့သည့္အိပ္ရာထက္ ျပန္လွဲလိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို အသာပိတ္လိုက္၏ ။ ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့.......သူအိပ္မက္မမက္ေတာ့ေပ ။
ထိုေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ကမၻာမွ အရာအားလုံးက ၿပီးဆုံးသြားႏွင့္ေလၿပီ ။
•°•°•
T/N>>
Ouroboros Arc က ဒီတစ္ပိုင္းမွာ အမွန္တကယ္ ၿပီးပါၿပီးေပါ့ေနာ္ ... ေနာက္တစ္ပိုင္းဆို ေနာက္ Arcအသစ္စပါၿပီ ။
နားမလည္လိုက္တဲ့သူမ်ားအတြက္ နည္းနည္းေလး ျပန္ရွင္းျပပါမယ္ ။
အဖြဲ႕ ၁ ၂ ၃ ၄ဘာညာကေတာ့ ဆရာက်စ္ရွင္းသြားတဲ့ အတိုင္းေပါ့ေနာ္ ။
ဘာလို႔ အဖြဲ႕၃နဲ႔၄မွ ေရြးလဲဆိုေတာ့ စုန႔္ခ်င္းလန္ေျပာသလို လူ၁၃ေယာက္ရွိၿပီး ၂ဖြဲ႕ခြဲသြားလို႔ ရလို႔ပါ ။ အေရွ႕က အဖြဲ႕ ၅ ၆ ၇ ဘာညာေတြက်ရင္ တစ္ဖြဲ႕တည္း ၇ေယာက္ပဲ ရွိေနမွာပါ ။ လူအင္အားနည္းေနတာေပါ့ေနာ္ ။ ၅ေသမွ ၆ေပၚလာမယ္ ... ၆ေသမွ ၇ေပၚလာမယ္ ဆိုေပမဲ့ အဖြဲ႕ ၃နဲ႔၄ က်ေတာ့ အာကာသကားက တိုက္မိတယ္ .. မတိုက္မိဘူးဆိုတဲ့ အၿပိဳင္အခ်ိန္လမ္းေၾကာင္းကကြဲလာတာမို႔လို႔ပါ ။ ေနာက္ၿပီး ၅ ၆ ၇အဖြဲ႕ေတြက ၃ ၄ေသၿပီးမွျဖစ္လာတာမို႔လို႔ ... ၃နဲ႔၄ ဘာေၾကာင့္ေသလဲ ၊ ဘယ္ေနရာမွာေသလဲ ၊ ဘယ္ကိုသြားရမလဲဆိုတာ သိေနႏွင့္ၿပီးပါၿပီ ။ အဲ့တာေၾကာင့္ ၃နဲ႔၄ မေသေအာင္ ေသမဲ့ေနရာေတြမွာ မေသေစေတာ့ဘဲ စက္ဝန္းကို ဆက္သြားေစတာပါ ။
အဲ့ေတာ့ လူဘာေၾကာင့္ ၁၄ေယာက္ ရွိဖို႔လိုသလဲဆို မစ္ရွင္က ေရႊက်ီးကန္းအမွတ္ ၂ မွာတင္ မၿပီးေသးဘဲနဲ႔ ေနာက္တစ္ေက်ာ့ျပန္စရလို႔ပါ ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔စစခ်င္းစတဲ့ ေက်ာက္ဆူးမွတ္ (အာကာသယာဥ္ထဲက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္) မဟုတ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ေနာက္ထပ္တစ္ေနရာမွာ ျပန္စတာပါ ။ အဲဒီအေၾကာင္းကိုေတာ့ ဒီမွာမေရးထားပါဘူး ။ အသစ္အမွတ္က ျပန္စတဲ့အဖြဲ႕ A က သူတို႔စစခ်င္းျမင္တဲ့ မနက္ ၅ နာရီခြဲကနံရံနဲ႔ ရြမ့္က်င္းအေဆာက္အအုံကျမင္တဲ့နံရံႏွစ္ခုကို တျခားေနရာကေန ပိတ္ရတာပါ ။ အဲ့လိုအေခါက္ေခါက္အခါခါလုပ္ၿပီးမွ နံရံကို ပိတ္နိုင္ၿပီး စမွတ္ကိုျပန္သြားတဲ့အဖြဲ႕ B နဲ႔ တစ္ကိုယ္တည္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီး Ouroboros mission ၿပီးသြားတာပါ ။
မရွင္းတာရွိရင္ ထပ္ေမးခဲ့လို႔ရပါတယ္ ။
ဒီအထိ daily update လုပ္လာတာဆိုေတာ့ Arc 2 ကိုေတာ့ Feb မွ ဆက္တင္ပါမယ္ ><
•°•°•