『Unicode』
《အရာအားလုံးကို ဖိကြိတ်ချေမွပစ်ခြင်း》
"အကြံပေးကျစ်.. နေရတာ ဘယ်လိုလဲ ? ဒီနေ့ နေသိပ်ကောင်းပုံမပေါ်ဘူးနော် "
ထန်းလဲ့ ၊ အဖွဲ့သားအသစ်တစ်ယောက် ၊ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနှင့် အမြွှာနှစ်ယောက်ထဲမှ တစ်ယောက် ။
သူက အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့နေပုံပေါ်သည် ။ သူ့အဖြေကို ကြားပြီးသောအခါ သူ့တုံ့ပြန်ပုံက အဖြောင့်တစ်ယောက်၏အဖြေနှင့် တူလွန်းလှသည် ။
"ဟုတ်ပါပြီ" သူက ကသိကအောက်နိုင်စွာ ဆို၏ ။ "အကြံပေးကျစ် ၊ တအားကြီး စိတ်မလှုပ်ရှားပါနဲ့ ၊ ဒီတစ်ခေါက် အချိန်ရွှေ့ပြောင်းတာက ခင်ဗျားရဲ့ အရင်က မစ်ရှင်တွေနဲ့တူတူပါပဲ ၊ ပြီးတော့ မစ်ရှင်ကလဲ အရမ်း လွယ်ပါတယ် ၊ မနက်ဖြန်လောက်ဆို ပြန်ရောက်နေလောက်ပြီ "
.......
နောက်စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ထန်းလဲ့၏ လည်ပင်းမှ သွေးများထွက်လာရာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးတွင် သွေးများရွှဲနစ်သွားပြီး သူ၏ အနက်ရောင်တိုက်ခိုက်ရေးယူနီဖောင်းတစ်လျှောက် စီးကျလာသည် ။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ '၇' သင်္ကေတ၌ ကြက်သွေးရောင် စွန်းထင်းသွားတော့သည် ။
သူ့မျက်လုံးများမှာ မှိုင်းညို့နေပြီး တဖြည်းဖြည်း မီးခိုးရောင်ပြောင်းကာ နောက်ကျိလာသည် ။ အနောက်တွင် သူ့ကိုကိုက်ခဲနေသော ဖုတ်ကောင်များရှိနေသလို အဆုံးမရှိဟု ထင်ရသော အနက်ရောင်နံရံကြီးလည်း ရှိနေသည် : "အကြံပေးကျစ်....ကျွန်တော်တို့ ပြန်မသွားနိုင်တော့--"
မြင်ကွင်းက လှုပ်ယမ်းသွားသည် ။ မျက်စိကျိန်းဖွယ် အဖြူရောင်အလင်းတန်းက ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည် ။
ကောင်းကင်နှင့် မြေကြီးမှာ အက်ကွဲကြေမွကာ လဲပြိုသွားလေသည် ။
စူးရှသော အချက်ပေးသံထွက်ပေါ်လာ၏ ။
[တရားမဝင် ရွှေ့ပြောင်းခြင်းကို တွေ့ရှိရသည် ! ]
[တရားမဝင် ရွှေ့ပြောင်းခြင်းကို တွေ့ရှိရသည် ! ]
ပြင်းထန်သော လှုမ်းယမ်းနေချိန်အတွင်း တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ပခုံးများကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် : "ကျန်းကျန်း စိတ်လျှော့ !"
စာရွက်လွတ်တစ်ပိုင်းနှင့် ခဲတံတစ်ချောင်းက သူ့ရှေ့မှောက်သို့ ရောက်လာသည် ။ ထိုလူသည် သူ့နံဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်က "ဒီမှာ...ဆရာပြောတဲ့အတိုင်းလုပ် ၊ ဟုတ်လား ?"
အခန်းသည် ကျောချမ်းဖွယ် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လွန်းနေ၏ ။ နေသည် ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့် တောက်ပနေကာ စားပွဲပေါ်သို့ ဖြာကျနေသည် ။ သေးငယ်သော လက်တစ်ဖက်က ခဲတံကိုကိုင်လိုက်ပြီး အဖြူရောင်စာရွက်စ၏ အလယ်တွင် ပထမဆုံးသော ဂဏန်းကို စတင်ရေးလိုက်သည် ။
"ကြည့် "ဆရာက ညင်ညင်သာသာ ပြောသည် ။ "ငါတို့ ၁ကနေစမယ် ၊ ပြီးတော့ ဒီစာရွက်ပေါ်မှာ ထပ်မရေးနိုင်တော့တဲ့အထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ရေးသွားမယ် ။ မှားလဲ ကိစ္စမရှိဘူး ။ မင်းစဥ်းစားဖို့မလိုဘူး ၊ မှတ်မိဖို့လဲ မလိုဘူး ။ ဟုတ်တယ် မကြောက်နဲ့ ။ ဆက်ရေးသွား....မင်းအဆင်ပြေလာတဲ့အထိ ဆက်ရေးသွား...."
"ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း!"
သေနတ်ပစ်ခတ်သံများ ဆူညံနေသည် ။
တစ်စုံတစ်ယောက်သည် ရှန်မြန်ဖြင့် ထပ်မံရောက်လာသော ဖုတ်ကောင်တစ်သုတ်၏ ဦးခေါင်းများကို ပစ်ဖောက်ခွဲနေရင်း သူ့အား ပြတင်းပေါက်မှ ခပ်ပြင်းပြင်း တွန်းထုတ်လိုက်သည် ။ ထိုလူ နောက်လှည့်ကြည့်လာသောအခါ သူ့မျက်လုံးများက ဒေါသထွက်နေလေ၏ : " ပေါက်ကရတွေ လျှောက်မပြောဘဲ အခုသွားတော့ !! ငါ ကာပစ်ပေးထားမယ် ! "
.......
အရှိန်မြင့်နေသော ကားနောက်တွင် ဖုန်မှုန့်များ ပျံ့လွင့်ကုန်ကြသည် ။
"ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်စတေးတာက ရူးနှမ်းတဲ့အလုပ်ပဲ ။ ထပ်မလုပ်သင့်ဘူး ။ အသက်ရှင်တာထက် ပိုအရေးကြီးတာ ဘာမှမရှိဘူး ။ ငါတို့အဖွဲ့လုပ်ဖို့လိုတာတွေ အများကြီးကျန်သေးတယ် ။ သေဖို့လောနေစရာမလိုဘူး "
"နားလည်လား?!"
........
ကားသည် လိမ့်ကာမှောက်သွားပြီး ကြီးမားသော လက်တစ်ဖက်က သူ့ထံ ကမ်းပေးလာ၏ ။
လက်ဖဝါးတွင် မှန်ကွဲစများ စိုက်ဝင်နေပြီး သွေးများလည်း တတောက်တောက် စီးကျနေဆဲ ။
သူသည် ထိုလက်ဆီသို့ ဆန့်တန်းလိုက်သည် ။
သူဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအချိန်တွင် တစ်ဖက်လူ၏ မျက်ဝန်းနက်များမှာ ကျဥ်းမြောင်းသွားလေ၏ ။ "အကြံပေးကျစ် ၊ ငါ့အထင် မင်းငါ့ကို အမှန်အတိုင်းမပြောရသေးတာတွေ အများကြီးရှိတယ်......ငါတို့လက်ရှိအခြေအနေကို မင်းဘယ်နှခါလောက် ကြုံပြီးပြီလဲ ?"
.......
"ကြည့်ရတာ ငါတို့နှစ်ယောက်လုံး ရူးနေတာမဟုတ်ဘူးပဲ "
အရာအားလုံးသည် ဆိတ်ငြိမ်မှုအတိ ။
ကျစ်ယွီရှီ မျက်လုံးရှေ့တွင် အာကာသယာဥ်အကန့်ငယ်၏ ရှင်းသန့်နေသော အဖြူရောင်အတွင်းပိုင်းရှိနေသည် ။ သူ့ရှေ့ရှိ ထွင်းဖောက်မြင်နေရသော ဘောင်ကွက်တွင် ပေါက်ကရစာလုံးများ ပြသနေပြီး မှန်ပြတင်းအပြင်တွင်တော့ ထူထပ်သိပ်သည်းသည့် တောအုပ်နှင့် မီးခိုးရင့်ရောင်ကောင်းကင် ရှိနေသည် ။
"Bzz "
တိုးညင်းသော အသံနှင့်အတူ စက်ရုပ်လက်မောင်းတစ်ဖက်က အာဟာရဖြည့်စွက်ရည်အထုတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကမ်းပေးလာသည် ။
ဒုတ်ဒုတ် ဒုတ်ဒုတ် ။
ဒုတ်ဒုတ် ဒုတ်ဒုတ် ။
အမှောင်ထု၏ ဝါးမြိုခြင်းခံရစဥ် သူ့သေဆုံးမှုမတိုင်ခင် အချိန်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာ သူဘာကိုစဥ်းစားခဲ့သလဲ ?
သူမမှတ်မိနိုင်ချေ ။
ကျန်ရစ်ခဲ့သည်မှာ သူ၏ရင်ဘတ်အတွင်းမှ ပြင်းထန်စွာ ခုန်လှုပ်လျက်ရှိသော နှလုံးသာဖြစ်သည် ။
သူခံစားနေရသော မူးဝေခြင်းနှင့်အားလျော့ခြင်းကို အမှုမထားဘဲ ကျစ်ယွီရှီသည် လုံခြုံရေးခလုတ်ကို စဥ်းတောင်မစဥ်းစားဘဲ ဖိဖွင့်လိုက်ကာ ယာဥ်အပြင်ဘက်သို့ အားနည်းစွာ ထွက်လာခဲ့သည် ။
ချမ်းစိမ့်သော မနက်စောစော လေညင်းက ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်သွားသည် ။
ယာဥ်အကန့်ငယ် ၇ခုသည် တိတ်ဆိတ်နေသော တောအုပ်အလယ်တွင် မှိန်ပျစွာ လင်းနေ၏ ။
အဖွဲ့သား သုံးယောက် သို့မဟုတ် လေးယောက်သည် သိပ်မဝေးသောနေရာတွင် ရပ်နေကြသည် ။ သူတို့သည် တစ်စုံတစ်ခုအကြောင်းပြောနေပြီး အနည်းငယ် အခက်ကြုံနေကြသည် ၊ မှားယွင်းနေသည့် အချိန်ပြကိုသြဒိနိတ်အမှတ်အကြောင်း အထွန့်တက်နေသည့်နှယ် ။
တစ်ဖက်တွင်တော့ သူနှင့် အနီးဆုံး ယာဥ်ငယ်၏ တံခါးမှာ ပွင့်ဟလာလေသည် ။ ထိုထဲမှ ထွက်လာသည့် လူငယ်လေး၏ မျက်နှာအမူအယာမှာ ဆိုးရွားနေပြီး အပြင်သို့ ထွက်ရန်ကြိုးစားနေချိန်တွင် သူသည် ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့် အုပ်ကာထား၏ ။
"ဘန်း!"
ယာဥ်တံခါးမှာ ဆောင့်ကန်ကာ ပိတ်ခံလိုက်ရသည် ။
"ခေါင်းဆောင်စုန့်!!" လေအလုံပိတ်ယာဥ်အတွင်းမှ လီချွင်း၏ ဗလုံးဗထွေးအသံက မသဲမကွဲ ထွက်ပေါ်လာသည် ။ "ဝေါ့--"
"မင်းအန်ချင်ရင် ကိုယ့်အိမ်မှာ ကိုယ်အန် "
ဘေးမှဖြတ်သွားသော အမျိုးသားသည် သူ၏ တောင့်တင်းကာ ရှည်လျားသော ခြေတံရှည်များကို ပေါ်လွင်စေသည့် အနက်ရောင် တိုက်ခိုက်ရေးယူနီဖောင်းကို ဝတ်ဆင်ထားသည် ။ သူ၏ အပြူအမူများမှာ ထူးထူးခြားခြား သြဇာလွှမ်းနေသည့်အပြင် စိတ်အေးသက်သာစေ၏ ။ "ဒီပိတ်ရက်ရှည်မှာ မင်းကိုဘယ်သူက သောက်ကျိုးနည်း အချောင်ခိုပြီး ချိန်သီးပေါ် နှစ်ခါပဲ ထိုင်ဖို့ ပြောလို့လဲ ?"
မနီးမဝေးတွင် စုဝေးနေကြသော အခြားလူသုံးယောက်သည်လည်း သူတို့၏ စနောက်ခြင်းကို စတင်လိုက်သည် ။
"ချွင်းအာတစ်ယောက် ထပ်အန်နေပြန်ပြီလား ? သူ ခေါင်းဆောင်စုန့်ဆီ အမိခံနေရတာ အခုဆို ဘယ်နှခါလောက်ရှိနေပြီလဲ ? "
"သူ့လဲ အပြစ်တင်လို့မရဘူး ၊ မိန်းကလေးတွေတောင် ကစားကွင်းက ရင်တုန်ရတဲ့စီးစရာတွေမှာ သူ့ထက် ပိုတော်သေးတယ် ။ သူ့ကို သုံးကြိမ်အန်အောင်လုပ်ဖို့ ချိန်သီးက တစ်ခေါက်ပဲ အပေါ်တက်စရာလိုတယ် "
"မဆန်းပါဘူး ၊ သရုပ်ဖော်ပြစက်လဲ သူ့ကို ထပ်မကယ်နိုင်တော့ဘူး "
တစ်ဖက်တွင် အသက်သုံးဆယ်အစောပိုင်းရောက်နေပြီဖြစ်သော သွမ့်ဝမ်က ပင်မထိန်းချုပ်စနစ်ကို အမှားရှာဖွေရင်း အလုပ်များနေသည် ။ သူ့အသံကို ကြားရုံနှင့် သူသည် ဆေးလိပ်အလွန်အကြူး သောက်ခဲ့သည်မှန်း ပြောနိုင်၏ ။ "ခေါင်းဆောင်စုန့် ! ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပစ္စည်းတွေ လော့ကျသွားတဲ့ပုံပဲ !"
စုန့်ချင်းလန် : "သိတယ်"
သူသည် အလျင်မလိုစွာ လျှောက်လှမ်းလာပြီး လီချွင်းကို သူ့အန်ဖတ်နံ့နှင့်သူ မွန်းကြပ်နေအောင် ယာဥ်ငယ်ထဲတွင် ထားရစ်ခဲ့သည် ။
သူသည် ကျစ်ယွီရှီနှင့် ခြေလှမ်းနှစ်လှမ်း ၊ သုံးလှမ်းမျှသာ ကွာဝေးတော့သည့်အချိန်တွင် စုန့်ချင်းလန်က ရုတ်တရက် ရပ်တန့်ကာ ခေါင်းလှည့်လာ၏ ။
တစ်ဖက်လူ၏ အရပ်အမြင့်ကြောင့် ကျစ်ယွီရှီက တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား ငုံ့ကြည့်နေရလုနီးနီးဟု ခံစားလိုက်ရသည် ။
စုန့်ချင်းလန်၏ မျက်နှာအမူအရာမှာ လေးနက်ပြီး သူ့မျက်လုံးနက်များမှာ စိတ်ဓာတ်ပြင်းပျမှူတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည် ။ သူက မတုံ့မဆိုင်းဘဲ ပြောလာသည် ။ "အကြံပေးကျစ်...ငါ့အထင် မင်းပြုံးတာကို ငါပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ဖူးတာပဲ "
ကျစ်ယွီရှီ :"......"
သူသည် မသိစိတ်အလျောက် ခေါင်းငုံ့လိုက်မိသည် ။
ယာဥ်မှ မီးအလင်းရောင်က သူ့မျက်နှာထက်တွင် ထင်ဟပ်နေသည် ။
ကျစ်ယွီရှီသည် သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများ မသိမသာကွေးညွတ်နေသည်ကို မှန်ထဲရှိ သူ့ပုံရိပ်ယောင်တွင် ဝိုးတဝါးမြင်နေရသည် ။
"ကြည့်ကောင်းသားပဲ " သြရှသောအမျိုးသားသံက ဆိုလာ၏ ။
သူသည် အံအားသင့်မှုများဖြင့် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ထိုမှတ်ချက်ပိုင်ရှင်သည်တော့ ရှေ့ဆက်လျှောက်သွားပြီဖြစ်ရာ မြင့်မားဖြောင့်တန်းသော နောက်ကျောကိုသာ မြင်လိုက်ရသည် ။
"ပင်မထိန်းချုပ်စနစ်က လိုင်းပိတ်သွားပြီး ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရေးစင်တာကိုလဲ ဆက်သွယ်လို့မရဘူး ၊ ယာဥ်ပျံတွေကလဲ အလုပ်မလုပ်တော့ဘူး ၊ ကြည့်ရတာ ဒီက လျှပ်စစ် သံလိုက်လှိုင်းတွေကြောင့် ဖြစ်မယ်ထင်တယ် ၊ ဒီက သံလိုက်စက်ကွင်းက နည်းနည်းကွဲပြားနေပုံပဲ..ဒါပေမဲ့ သိပ်တော့ မသေချာသေးဘူး ၊ ခုနက ရွှေ့ပြောင်းခြင်းနဲ့ ဆက်စပ်ရင် ဆက်စပ်နေလောက်မယ် ၊ အခုတော့ ကျွန်တော်တို့ သုံးလို့ရတာ ဆက်သွယ်ရေးစက် တစ်ခုပဲ ရှိတယ် ၊ ပြောရရင် ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာ......ပိတ်မိနေပြီ "
သွမ့်ဝမ်က ပြောလို့ပြီးသွားသော်လည်း တစ်စုံတစ်ခုကို သတိထားမိသွားဟန်တူသည် ။ သူသည် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ကာ "ကျွန်တော်ဒါကို အရင်ကပြောဖူးလား?"
စုန့်ချင်းလန်သည် သူ့ပခုံးကို ပုတ်လိုက်ပြီး "ပြောဖူးတယ်"
သွမ့်ဝမ်သည် ထိုနေရာမှာပင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ကာ မှတ်မိနိုင်ရန် သူ့ဦးနှောက်ကို ညှစ်ထုတ်နေလေ၏ ။
ဤမြင်ကွင်းမှာ သူနှင့် ရင်းနှီးနေသည်ဟု ခံစားရသော်လည်း ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ အတိအကျ ထောက်မပြနိုင်ပေ ။
"မမှတ်မိဘူးလား ? " စုန့်ချင်းလန်သည် ကျိုးမင်ရွှမ်းဆီ ချဥ်းကပ်လာကာ လက်နက်သေတ္တာကို ဖွင့်ရန် လက်အမူအရာပြလိုက်သည် ။ "အချိန်ယူပြီး စဥ်းစားလိုက်"
ကျန်ရှိသောသူများ : "......."
စုန့်ချင်းလန်သည် သေသေသပ်သပ် စီရီထားသော လက်နက်များကို ကြည့်လိုက်ပြီး စစ်ဆေးသုံးဓားတိုတစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည် ။
ထိုအချိန်တွင် တောအုပ်အတွင်း ခြေသံများ ထွက်ပေါ်လာ၏ ။
မှိန်ဖျော့ဖျော့အလင်းထဲတွင် အေးစက်စက် အလင်းတစ်ခုသည် စုန့်ချင်းလန်၏ လက်ထဲမှ ဖျတ်ခနဲ ထွက်သွားပြီး မလှမ်းမကမ်းရှိ မှောင်မည်းသော အရိပ်တစ်ခုသည် မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည် ။
လူတိုင်း : "!!!"
ကျစ်ယွီရှီသည်ပင် မှင်သက်သွားရသည် ။ ဤလူ၏ တိကျမှုသည် သူ့မျှော်မှန်းချက်များထက် သာလွန်နေ၏ ။
အဖွဲ့သားများသည် သူတို့၏ လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကို အသုံးပြုကာ အလောင်းကို စစ်ဆေးနေသည် ။ သူတို့သည် လျင်မြန်စွာပင် တစ်ဖက်လူ၏ စိမ်းပြာရောင် သွေးကြောများ ၊ မီးခိုးရောင် မျက်လုံးများနှင့် ပုပ်ပွနေသောအသားစများအကြောင်း ဆွေးနွေးနေကြပြီး စိတ်ထဲတွင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေကြသည် ။
သူတို့အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် သတ်လိုက်သော ဤအလေအလွင့်သည် လူနှင့် မတူပေ ။ ဒါပေမဲ့ ခေါင်းဆောင်စုန့်က တအားမြန်မြန်ကြီး သတ်ပစ်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူးလား?
လီချွင်း နောက်ဆုံး သူ့ယာဥ်ပျံထဲမှ ထွက်လာချိန်တွင် စုန့်ချင်းလန်က လူတိုင်းကို စုဝေးလိုက်သည် ။
"ကြုံဖူးနေသလို ခံစားရတဲ့သူရှိရင် သေချာ စဥ်းစားကြည့်"
စုန့်ချင်းလန် မျက်လုံးများသည် လူတိုင်း၏မျက်နှာကို ဝေ့ဝိုက်ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ့အသံတွင် ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲတင်းမာမှုများ ရောယှက်နေသည် ။ "ဒီတစ်ခေါက် ဘယ်သူမှ မသေစေနဲ့ "
"မင်းတို့လက်နက်တွေရွေး ၊ အသေစေနိုင်ဆုံးတွေကိုပဲရွေးပြီး မင်းတို့ယူနိုင်သမျှ အကုန်ယူခဲ့ ၊ ငါတို့အပြင်ထွက်ရင် ကားတစ်စီး အရင်ရှာမယ် "
လီချွင်းသည် အော့အန်ပြီးနောက် အနည်းငယ် မူးဝေနေဆဲပင် ။
လူတိုင်း ဇဝေဇဝါဖြစ်နေချိန်တွင် သူကဦးဆုံး မေးလာ၏ ။ "ခေါင်းဆောင်စုန့်... ကျွန်တော်တို့ ဘယ်သွားကြမှာလဲ? ဒါကမစ်ရှင်အသစ်လား? "
စုန့်ချင်းလန်သည် သူ၏ခေါင်းထဲတွင် အချိန်ကွာခြားချက်ကို တွက်ချက်ပြီးနောက် တပ်ဖွဲ့၏ ဘယ်ဘက်အစွန်ဆုံးဆီသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။
ထိုနေရာတွင် အထက်ကလူများကြောင့် အဖွဲ့ထဲ ရောက်လာရသော တင့်တယ်လှပသည့် ကျစ်ယွီရှီက မတ်တပ်ရပ်နေ၏ ။
"အကြံပေးကျစ်?" စုန့်ချင်းလန်က မေးသည် ။ "အကြံပေးစရာများ ရှိလား?"
"စာအုပ်ဆိုင်ဆီ တိုက်ရိုက်သွားမယ်" ကျစ်ယွီရှီ၏ ကြည်လင်ပြတ်သားသော အသံထွက်ပေါ်လာသည် ။ "ကျွန်တော် မကြည့်လိုက်ရတဲ့ သဲလွန်စတစ်ခုရှိတယ် "
စုန့်ချင်းလန်က လှစ်ခနဲ ပြုံး၏ ။
ထို့နောက် သူသည် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည့်ပုံစံနှင့် တည်ငြိမ်စွာဆိုသည် ။ "ကောင်းတယ် ၊ ငါလဲ အဲ့တာပဲ စဥ်းစားနေတာ ။ စာအုပ်ဆိုင်ကို အရင်သွားပြီး မင်းကြည့်ချင်တဲ့သဲလွန်စကို ကြည့်မယ် ။ ပြီးရင် နံရံမည်းကြီးရဲ့လှုပ်ရှားတဲ့ပုံစံကို အဖြေရှာမယ် ။ အဲ့ဒီကနေ မစ်ရှင်အကြောင်းအရာဆိုတာကိုလဲ ရှာမယ် "
နှစ်ယောက်သည် ခိုင်မာသော အလိုအလျောက် နားလည်မှုဖြင့် အချင်းချင်း အချိတ်အဆက်မိနေကြသည် ။
လူတိုင်းသည် ပြောစရာစကားများပျောက်ရှနေကြသည် ။
စုန့်ချင်းလန်ကပြောသည် : "အဲ့ဒီကိုသွားတဲ့လမ်းမှာ ငါဖြည်းဖြည်းချင်း ရှင်းပြမယ် "
•
ပန်းခြံထဲရှိ အရာအားလုံးသည် နဂိုမူလရှိနေသည့်အတိုင်း ထပ်တူညီစွာပင် ၊ အမှိုက်သရိုက်များ ၊ အလောင်းကောင်များနှင့် သွေးစွန်းကွက်များ ။
အနက်ရောင်နံရံနှင့် ဖုတ်ကောင်များအကြောင်း ကြားသောအခါ တချို့အဖွဲ့သားများသည် တိတ်ဆိတ်နေကာ တချို့ကတော့ မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေကြသည် ။ တချို့သော သူတို့အတွက် အရင်ကကြုံခဲ့ဖူးသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ဟုထင်ရသည် ။ အထူးသဖြင့် ထန်းချီအတွက် နောက်ပိုင်းကြုံရသော ကိစ္စအများစုတွင် သူမပါဝင်ခဲ့သောကြောင့် ကြုံဖူးသလိုခံစားရဖို့ အလွန်ခက်ခဲနေ၏ ။
သွမ့်ဝမ်သည် တချို့မြင်ကွင်းများကို ယောင်ဝါးဝါးမှတ်မိနေပြီး ကျိုးမင်ရွှမ်းသည်လည်း အနည်းငယ် ရင်းနှီးနေသည်ဟု ခံစားနေရသည် ။
ဤသည်မှာ လူတိုင်းအရင်က ဖြတ်ကျော်ခဲ့ဖူးသော လေ့ကျင့်ရေးများနှင့် သက်ဆိုင်သည်ဟု စုန့်ချင်းလန် ယူဆသည် ။
ထျန်းချုံစနစ်တီထွင်ပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုထဲသို့ဝင်ရန်နှင့် စောင့်ရှောက်သူတစ်ယောက် ဖြစ်လာရန် ပြင်ဆင်နေကြသော အထူးတပ်ဖွဲ့များသည် အချိန်မျက်မြင်သက်သေအစီအစဥ်တွင် ပါဝင်ရန်လိုအပ်လေ၏ ။
အချိန်ခရီးသွားခြင်း၏ နောက်ဆက်တွဲဖြစ်သည့် လက်တွေ့နှင့်ရောထွေးခြင်းနှင့် မေ့လျော့ခြင်းဆိုးကျိုးများဖြင့် ရင်ဆိုင်နိုင်ရန် သူတို့သည် အလွန်ကြာညောင်းသော ထပ်တလဲလဲ မှတ်ဉာဏ်လေ့ကျင့်ရေးကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ရသည် ။ ကျစ်ယွီရှီသောက်နေသော ဆေးအမျိုးအစားကို စုန့်ချင်းလန် ခန့်မှန်းနိုင်ရသည့် အကြောင်းအရင်းမှာလည်း ဤအရာကြောင့်ပင် ။
လက်ရှိတွင် သူတို့အရင်အတွေ့အကြုံနှစ်ခု၏ အချို့ဖြစ်ရပ်များကို သိနေသော သူများသည် အချိန်မျက်မြင်သက်သေ အစီအစဥ်တွင် ပါဝင်ဖူးသူများဖြစ်ပြီး ထိုအတွက် လေ့ကျင့်ရေး ဆင်းထားပြီး ဖြစ်သည် ။ ထျန်းချုံသို့ နောက်မှ ဝင်ရောက်လာသော ထန်းချီ ၊ ထန်းလဲ့နှင့် လီချွင်းတို့အတွက်မူ ထိုအချိန်က အချိန်ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရေးအဖွဲ့မှ တီထွင်မှုတစ်ခု ထုတ်လုပ်ပြီးသည်ဖြစ်ရာ အာဟာရဖြည့်စွက်ရည်သောက်သုံးရုံနှင့်ပင် ထိုဆိုးကျိုးများကို သက်သာစေနိုင်သည် ။ ရလဒ်အနေဖြင့် သူတို့သည် ဤအဖြစ်ကိုထုံသွားပြီး ကြုံဖူးနေသလို မခံစားရတော့ခြင်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည် ။
ကျစ်ယွီရှီအတွက်မူ သိသာထင်ရှားလှသည် ။
သူသည် မေ့နိုင်စွမ်းမရှိသော တစ်စုံတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည် ။
ဒါက အမှန်တကယ် ကောင်းသည်လား သို့မဟုတ် ဆိုးသည်လား?
"ဒါဆို ကျွန်တော်တို့သေသွားတဲ့အချိန်တိုင်း ပြန်စနေတာလား ?"ကျိုးမင်ရွှမ်းက မေးလိုက်သည် ။ "ဒီလိုသေတာမျိုးက တစ်ယောက်ယောက်သေသွားမှလား ဒါမှမဟုတ်ရင် တစ်ဖွဲ့လုံးသေသွားမှလား ?"
"တစ်ဖွဲ့လုံး ဖြစ်ရမယ်"
ပြောလာသူက ကျစ်ယွီရှီပင် ။ သူသည် အလွန်သတိရှိနေရသော အနေအထားတွင် တောက်လျှောက်ရှိနေပြီး နားဖို့အခွင့်အရေးမရှိခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည် - သူတို့မစ်ရှင်ပထမဆုံး ပြန်စသည့်အချိန်မှစ၍ ယခုအချိန်ထိ ၊ မထွက်ခွာမီကောင်းကောင်းမအိပ်ခဲ့ရသည့်အချက်ကြောင့် အကုန်လုံး မှတ်မိနေသော ကျစ်ယွီရှီအတွက် သူသည် နာရီနှစ်ဆယ်နီးပါးလောက် မအိပ်ခဲ့ရသလို ဖြစ်နေသည် ။
ရွမ့်ကျင်းအဆောက်အဦးသို့ ဝင်ဆောင့်ခဲ့ချိန်က ကားထဲတွင် ရခဲ့သော သူ့နဖူးထက်ရှိ အညိုအမည်းဘုလုံးသည် မစ်ရှင်ပြန်စချိန်တွင် ပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်သော်ငြား သူ့မျက်လုံးများအောက်မှ ဖျော့တော့သည့် အပြာရောင်မျက်ကွင်းများတော့ ရှိနေဆဲ ။ သံမဏိကဲ့သို့ ဖြောင့်တန်းနေသော အနှီအမျိုးသား အဖွဲ့ကြားတွင် သူသည် လေပြင်းတစ်ချက်တိုက်သည်နှင့် လွင့်ပါသွားမည့်ပုံပေါ်နေ၏ ။
"စာအရဆို မစ်ရှင်စည်းမျဥ်းက အသေအပြတ်ရှင်းခြင်း "ကျစ်ယွီရှီက ပြောသည် ။ "ဒါပေမဲ့ ထျန်းချုံစနစ်က ကျွန်တော်တို့အတွက် အချိန်ကျောက်ဆူးတစ်ခုလဲ လုပ်ပေးထားတယ်--"
"အချိန်ကျောက်ဆူး?" စုန့်ချင်းလန်သည် ဒီအကြောင်းကို ကျစ်ယွီရှီသိနေသဖြင့် အံ့သြသွားသည် ။
အချိန်ကျောက်ဆူးဟူသည် လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်းများစွာက သုတေသနနှင့်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအဖွဲ့က တားမြစ်ထားသော အရာပင် ။ ၎င်းကို အချိန်ကိုသြဒိနိတ်တစ်ခုကို အမှတ်အသားပြုရန် ကျောက်ချသည့်အမှတ်အနေဖြင့် အသုံးပြုခဲ့ပြီး လိုအပ်သောအခြေအနေတစ်ခု လှုံ့ဆော်ခံရသည်ကို သိရှိချိန်တွင် အချိန်သည် ထိုကျောက်ချထားသည့် အမှတ်ဆီသို့ ပြန်ရောက်သွားပေလိမ့်မည် ။
ဤအချိန်ကျောက်ဆူး၏တည်ရှိမှုမှာ ပြင်းထန်သောအချိန်ဝိရောဓိများ ဖြစ်ပေါ်လာစေ၏ ၊ ဥပမာအနေဖြင့် အချိန်ကာလတစ်ခုအတွင်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ထာဝရအသက်ရှင်စေနိုင်ခြင်း သို့မဟုတ် သမိုင်းဖြစ်ရပ်တစ်ခုကို ဘယ်တော့မှ ဖြစ်မလာအောင် လုပ်ခြင်း ၊ စသည်တို့မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ထိုအချိန်ကာလတွင် အချိန်ပူဖောင်းများဖြစ်ပေါ်လာစေပြီး လက်ရှိအချိန်ကာလကို ထိခိုက်လာစေ၏ ။
ရလဒ်အနေဖြင့် သူတို့ခေတ်ကာလတွင် အချိန်ကျောက်ဆူးကို ပိတ်ပင်လိုက်ကာ ထိုအကြောင်းကိုသိသူမှာ လူနည်းစုသာရှိသည် ။
ကျစ်ယွီရှီ : "ဟုတ်တယ် "
သူသည် အခြားသူများအား အချိန်ကျောက်ဆူးအကြောင်းအကြမ်းဖျင်း ရှင်းပြလိုက်ပြီး ဆက်ပြောလာသည် ။ "ဆိုလိုတာက အချိန်လမ်းကြောင်း ပြန်စရင် ကျွန်တော်တို့က ပန်းခြံဆီကိုပဲ အမြဲပြန်ရောက်နေမှာ ၊ စက်ဝန်းတစ်ခုဆီမှာ ပြောချင်တဲ့ အသေအပြတ်ရှင်းဆိုတာက သေသွားတဲ့သူတွေက ဖယ်ထုတ်ခံလိုက်ရတဲ့ စစ်တုရင်ရုပ်တွေဖြစ်သွားပြီး ကျန်ခဲ့တဲ့သူတွေက မစ်ရှင်ကို ဆက်လုပ်ရမယ်လို့ ကျွန်တော်ယုံတယ် ၊ အဖွဲ့တစ်ခုလုံးသေသွားတာကို တွေ့တာနဲ့ မစ်ရှင်က ပြန်စလိမ့်မယ် ၊ ဒါက လူတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တယ်ဆိုရင်တောင် မစ်ရှင်ပြီးမြောက်တာ သေချာဖို့ လုပ်ထားတာပဲ "
"ဖာခ့်"
"ဒါက အရမ်းရက်စက်လွန်းတာပဲ!"
"ဒါကို စီစဥ်တဲ့လူက လူစိတ်မရှိဘူးလား?!"
"ကျွန်တော်လဲ ဒါတော့မသိဘူး" ကျစ်ယွီရှီက ပြောလိုက်သည် ။ "ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ မစ်ရှင်မပြီးဘူးဆိုရင် ဒီစက်ဝန်းက ထာဝရလည်နေမှာပဲ "
ဤသို့ ပြောလိုက်သောအခါ စုန့်ချင်းလန်က သူ့ဆီတစ်ချက်လှည့်ကြည့်လာသည် ။
ထို့နောက်က သွမ့်ဝမ်က "ဒါဆို ခင်ဗျားပြောခဲ့တဲ့ မစ်ရှင်အနေအထား ၊ အဲ့ဒီOuroborosဆိုတာ ဒါကို ဆိုလိုတာလား?"
စုန့်ချင်းလန်လည်း ဤသို့တွေးမိ၏ ။
နောက်ပြီး သူလည်း ကျစ်ယွီရှီကို အရင်က ဒီအကြောင်းပြောခဲ့ဖူးသည် ။
"ဖြစ်နိုင်တယ်"စုန့်ချင်းလန်က ဆိုသည် ။ "ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လောလောဆယ် ဒီအကြောင်း အကြမ်းဖျင်းသိထားရင် ရပြီ ။ ဒီအမှောင်နောက် လိုက်သူက ဘာလဲဆိုတာ ငါတို့အဖြေရှာရမယ် "
ပန်းခြံစီမံခန့်ခွဲရေးရုံးကို ရှာတွေ့သည့် နေရာသို့ ရောက်လာကြသော်လည်း ဒီတစ်ကြိမ်တွင်တော့ အထဲထပ်ဝင်ရန် မလိုအပ်တော့ပေ ။
သို့သော်လည်း ကျစ်ယွီရှီက နေရာတွင်ရပ်ကာ "ခေါင်းဆောင်စုန့်...အားလုံးကို တိုက်ကြိတ်ပစ်နိုင်မဲ့ ကားတစ်စီး လိုချင်လား?"
စုန့်ချင်းလန်က သူသည် ကျစ်ယွီရှီ၏ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ဆိုင်းမဆင့်ဘုံမဆင့် ဆွဲထုတ်တတ်သည့် အကျင့်နှင့် အသားကျနေပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည် ။
ကျစ်ယွီရှီ ဤသို့ပြောလာလျှင် ကျိန်းသေပေါက် တစ်ခုရှိရမည်ပင် ။
စုန့်ချင်းလန်သည် သူ၏ အကျင့်ဆိုးဆိုး ပါးစပ်ကို ထိန်းချုပ်မထားနိုင်ဘဲ : "ငါလိုချင်တယ်ဆို ရမှာလား?"
အားလုံး : "???"
"ဟုတ်တယ် "ကျစ်ယွီရှီ၏ လှပသောပုံစံမှာ မနက်ခင်းအလင်းရောင်အောက်တွင် လွန်စွာနူးညံ့ပျော့ပျောင်းနေ၏ ။ "ပန်းခြံစီမံခန့်ခွဲရေးရုံးခန်း ၊ အဲ့ဒီက စားပွဲပေါ်မှာ အာကာသကားသော့ရှိတယ် "
•
သေချာပေါက်ပင် ၊ အသစ်ချက်ချွတ် အာကာသကားသည် ပန်းခြံစီမံခန့်ခွဲရေးရုံး၏ အနောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။
အာကာသကားသော့မှာ ကားအသေးအတွက် လိုအပ်သော သက်သေခံကတ်ပြားနှင့် ကွဲပြားပြီး ရှာတွေ့ရန် အတော်လွယ်ကူသည် ။ သူတို့သည် ဒါကိုအရင်က သတိမထားမိပေ ။ အကြောင်းအရင်းမှာ ပထမအချက်..အရင်စက်ဝန်းနှစ်ခုတွင် မြို့ထဲ အာကာသယာဥ်မောင်းရန် စိတ်မကူးခဲ့မိကြသဖြင့် ၊ ပြီးတော့ ဒုတိယအချက်..၎င်းမှာ ပါဆယ်သေတ္တာများနှင့် သတင်းစာပုံအောက်တွင် ဖုံးအုပ်နေသဖြင့် ။
စုန့်ချင်းလန်သည် ထိုကဲ့သို့သော အသေးစိတ်များကို မမှတ်မိသော်လည်း ကျစ်ယွီရှီသည်တော့ အလွန်သဲသဲကွဲကွဲ မှတ်မိနေသည် ။
အာကာသကားသည် ၈မီတာရှည်ပြီး ၅မီတာကျယ်ကာ အပြင်ဘက်တွင် အင်မတန်မာကျောသော သတ္တုအကာရှိနေသည် ။ အမြန်နှုန်းမှာ တစ်နာရီ ကီလိုမီတာ ၃၀၀ ရောက်နိုင်သဖြင့် အမှန်တကယ်ကို မကောင်းဆိုးဝါးဖိကြိတ်စက်ကြီးပင် ။
ဤသို့သော ယာဥ်မျိုးသည် သူတို့အချိန်ကာလတွင်လည်း ရှိ၏ ။ စက်နှိုးပြီးသောအခါ ယာဥ်မောင်းမလိုအပ်ဘဲ ပစ္စည်းများပို့ဆောင်ရန် အထူးချန်နယ်တစ်ခုသာ လိုအပ်သည် ။ အရှင်းဆုံးပြောရလျှင် လွန်ခဲ့သောရာစုနှစ်မှ ကုန်တင်ကားများကို နည်းပညာမြှင့်ထားသော မောင်းသူမဲ့ယာဥ်ဖြစ်သည် ။ ကြီးမားသော အကျယ်အဝန်းကြောင့် တချို့က ရွေ့လျားအိမ်အဖြစ်သုံးပြီး ထိုအခြင်းအရာကြောင့် အာကာသကားဟု ခေါ်ကြလေ၏ ။
"အကြံပေးကျစ်!" လီချွင်းသည် ခုန်တက်ကာ ဘေးပတ်လည်ကို စူးစမ်းနေသည် ။ "ကျွန်တော် ထူးထူးခြားခြား ဆုအကြီးကြီးပေါက်သွားတဲ့ ခံစားချက်မျိုး ရနေတယ် ! ဒီဟာကြီးက အရမ်းမိုက်တာပဲဗျာ! "
ထန်းလဲ့က ထန်းချီအားပြောသည် ။ "တကယ်လို့ ဖုတ်ကောင်တွေနဲ့တွေ့ရင် အကောင်တစ်ရာလောက်ကို ကြိတ်သွားနိုင်မယ်ထင်လား?"
ထန်းချီ : "ဟုတ်မှာပေါ့"
စုန့်ချင်းလန်သည် သူ၏ ဆက်သွယ်ရေးစက်မှ အချိန်ကိုကြည့်ကာ မှတ်သားလိုက်သည် ။ "မြန်မြန်လုပ်"
ယာဥ်ထဲတွင် တုပ်ခိုင်သော သစ်လုံးများစွာ ရှိနေသည် ။
ထိန်းချုပ်မှုများကို လေ့လာပြီးသည့်နောက်တွင် သွမ့်ဝမ်က ယာဥ်ကိုစက်နှိုးကာ သစ်လုံးများကို ပစ်ချလိုက်ရာ မြေပေါ်ကျသွားသည်နှင့် ဘုန်းခနဲ အသံကျယ်တစ်ခု ထွက်လာသည် ။
အကွာအဝေးတစ်ခုရှိ များစွာသော ဖုတ်ကောင်တို့သည် အသံကြောင့် ဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရကာ အရူးတစ်ပိုင်း စတင်ပြေးလွှားလာလေသည် ။
"ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း!"
ကျစ်ယွီရှီသည် သေနတ်မှန်ပြောင်းမှကြည့်ကာ သူ၏လေဆာသေနတ်ဖြင့် ဖုတ်ကောင်များစွာကို ပစ်ချလိုက်သည် ။
ဖုတ်ကောင်တို့၏ ဦးခေါင်း ပေါက်ကွဲသွားပြီး သွေးနှင့် ဦးနှောက်အပိုင်းအစများ မြေပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲကုန်ကြသည် ။
သေနတ်သံကြောင့် ပိုများသော ဖုတ်ကောင်များသည် ပုန်းကွယ်နေရာမှ အလျင်အမြန် ထွက်ပေါ်လာကြ၏ ။ ကောင်းကင်က လင်းလာပြီဖြစ်သည် ။
သူတို့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ဖုတ်ကောင်အစစ်များ မြင်လိုက်ရသောအခါ အဖွဲ့သားများက အလွန်ထိိတ်လန့်သွားပြီး တဒင်္ဂ စိတ်မအေးနိုင်တော့ပေ ။ ထိုမှသာ အစောပိုင်းက ခေါင်းဆောင်စုန့်နှင့် အကြံပေးကျစ်တို့၏ စကားလုံးများ ဘယ်လောက်ထိ လက်တွေ့ဖြစ်သည်ဆိုတာ နားလည်သဘောပေါက်သွားကြသည် ။
ယာဥ်ပေါ်သို့ သူတို့၏ ပစ္စည်းအားလုံး ပစ်တင်ပြီးသောအလာ အကုန်လုံး ကားပေါ် တက်လိုက်ကြသည် ။
တံခါးပိတ်လိုက်သောအချိန်တွင် ကောင်းကင်၌ အနက်ရောင် နံရံကြီးတစ်ခု ရုတ်တရက်ပေါ်လာသည် ။
"အမြန်!" တစ်ယောက်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာ တိုက်တွန်း၏ ။
ကျစ်ယွီရှီက အလွန်တည်ငြိမ်နေသည် ။ သူသည် ထိန်းချုပ်ရေးစနစ်တွင် ဦးတည်ရာနေရာကို လျင်မြန်တိကျစွာ ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။ အောင်မြင်စွာ ရိုက်ထည့်ပြီးသည်ကို သွမ့်ဝမ်မြင်သောအခါ သူသည် စသည့်ခလုတ်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ရာ အာကာသကားမှာ မြားတစ်စင်းအသွင် ချက်ချင်းထွက်ခွာသွားတော့သည် ။
အနက်ရောင်နံရံသည် သစ်တော ၊ ပန်းခြံတစ်ခြမ်းနှင့် သူ့လမ်းရှိ အရာအားလုံးကို ဝါးမြိုသွားတော့သည် ။
အာကာသကားသည် ပန်းခြံထဲမှ အရှိန်အဟုန်မြင့် ထွက်လာခဲ့သည် ။
၎င်းက အဓိကလမ်းမကြီးဆီသို့ အမြန်မောင်းသွား၏ ။
အားပြင်းလွန်းသည့် တင့်ကားတစ်စီးကဲ့သို့ အတားအဆီးများကိုလျစ်လျူရှုကာ လမ်းပေါ်တွင် အုံလိုက်ကျင်းလိုက်ရှိနေသော ဖုတ်ကောင်များကို ကြိတ်ချေလျက် လမ်းတစ်လျှောက် ဘေးပတ်လည်၌ သွေးများ ပက်ဖြန်းသွားလေသည် ။
"Yooooo!!!"
"မိုက်ချက်ပဲ!!"
လူငယ်လေးတစ်စုမှာ နောက်ဆုံးတော့ ထွက်ပေါက်ရှာတွေ့သွားသကဲ့သို့ စိတ်မလှုပ်ရှားဘဲ မနေနိုင်ကြ ။
တစ်နာရီ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ထက်ပိုသော အမြန်နှုန်းဖြင့် အာကာသကားသည် လမ်းဆုံသို့ တရွေ့ရွေ့ နီးကပ်လာသည် ။ ရုတ်တရက် ကျယ်လောင်သော ဘန်းခနဲအသံနှင့်အတူ ယာဥ်သည် ယမ်းခါသွားလေ၏ ။ "ဒုန်း---"
လမ်းဆုံ၏အခြားတစ်ဖက်မှ အမြန် ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသော ကားလေးမှာ အာကာသယာဥ်ကြောင့် လုံးဝပိပြားကြေမွသွားတော့သည် ။
•°•°•
『Zawgyi』
《အရာအားလံုးကို ဖိႀကိတ္ေခ်မြပစ္ျခင္း》
"အႀကံေပးက်စ္..ေနရတာ ဘယ္လိုလဲ ? ဒီေန့ ေနသိပ္ေကာင္းပံုမေပၚဘူးေနာ္ "
ထန္းလဲ့ ၊ အဖြဲ႔သားအသစ္တစ္ေယာက္ ၊ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းႏွင့္ အႁမြွာႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္ ။
သူက အနည္းငယ္ ရွက္ရြံ႔ေနပံုေပၚသည္ ။ သူ႔အေျဖကို ၾကားၿပီးေသာအခါ သူ႔တံု႔ျပန္ပံုက အေျဖာင့္တစ္ေယာက္၏အေျဖႏွင့္ တူလြန္းလွသည္ ။
"ဟုတ္ပါၿပီ" သူက ကသိကေအာက္ႏိုင္စြာ ဆို၏ ။ "အႀကံေပးက်စ္ ၊ တအားႀကီး စိတ္မလႈပ္ရွားပါနဲ႔ ၊ ဒီတစ္ေခါက္ အခ်ိန္ေရႊ့ေျပာင္းတာက ခင္ဗ်ားရဲ့ အရင္က မစ္ရွင္ေတြနဲ႔တူတူပါပဲ ၊ ၿပီးေတာ့ မစ္ရွင္ကလဲ အရမ္း လြယ္ပါတယ္ ၊ မနက္ျဖန္ေလာက္ဆို ျပန္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ "
.......
ေနာက္စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ထန္းလဲ့၏ လည္ပင္းမွ ေသြးမ်ားထြက္လာရာ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးတြင္ ေသြးမ်ားရႊဲနစ္သြားၿပီး သူ၏ အနက္ေရာင္တိုက္ခိုက္ေရးယူနီေဖာင္းတစ္ေလ်ွာက္ စီးက်လာသည္ ။ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွ '၇' သေကၤတ၌ ၾကက္ေသြးေရာင္ စြန္းထင္းသြားေတာ့သည္ ။
သူ႔မ်က္လံုးမ်ားမွာ မိႈင္းညို႔ေနၿပီး တျဖည္းျဖည္း မီးခိုးေရာင္ေျပာင္းကာ ေနာက္က်ိလာသည္ ။ အေနာက္တြင္ သူ႔ကိုကိုက္ခဲေနေသာ ဖုတ္ေကာင္မ်ားရိွေနသလို အဆံုးမရိွဟု ထင္ရေသာ အနက္ေရာင္နံရံႀကီးလည္း ရိွေနသည္ : "အႀကံေပးက်စ္....ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္မသြားႏိုင္ေတာ့--"
ျမင္ကြင္းက လႈပ္ယမ္းသြားသည္ ။ မ်က္စိက်ိန္းဖြယ္ အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းက ရုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာသည္ ။
ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမၾကီးမွာ အက္ကြဲေၾကမြကာ လဲၿပိဳသြားေလသည္ ။
စူးရွေသာ အခ်က္ေပးသံထြက္ေပၚလာ၏ ။
[တရားမဝင္ ေရႊ့ေျပာင္းျခင္းကို ေတြ့ရိွရသည္ ! ]
[တရားမဝင္ ေရႊ့ေျပာင္းျခင္းကို ေတြ့ရိွရသည္ ! ]
ျပင္းထန္ေသာ လႈမ္းယမ္းေနခ်ိန္အတြင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔ပခံုးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ : "က်န္းက်န္း စိတ္ေလ်ွာ့ !"
စာရြက္လြတ္တစ္ပိုင္းႏွင့္ ခဲတံတစ္ေခ်ာင္းက သူ႔ေရ႔ွေမွာက္သို႔ ေရာက္လာသည္ ။ ထိုလူသည္ သူ႔နံေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး ေျပာလာသည္က "ဒီမွာ...ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ ၊ ဟုတ္လား ?"
အခန္းသည္ ေက်ာခ်မ္းဖြယ္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လြန္းေန၏ ။ ေနသည္ ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ ေတာက္ပေနကာ စားပြဲေပၚသို႔ ျဖာက်ေနသည္ ။ ေသးငယ္ေသာ လက္တစ္ဖက္က ခဲတံကိုကိုင္လိုက္ၿပီး အျဖဴေရာင္စာရြက္စ၏ အလယ္တြင္ ပထမဆံုးေသာ ဂဏန္းကို စတင္ေရးလိုက္သည္ ။
"ၾကည့္ "ဆရာက ညင္ညင္သာသာ ေျပာသည္ ။ "ငါတို႔ ၁ကေနစမယ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ဒီစာရြက္ေပၚမွာ ထပ္မေရးႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရးသြားမယ္ ။ မွားလဲ ကိစၥမရိွဘူး ။ မင္းစဥ္းစားဖို႔မလိုဘူး ၊ မွတ္မိဖို႔လဲ မလိုဘူး ။ ဟုတ္တယ္ မေၾကာက္နဲ႔ ။ ဆက္ေရးသြား....မင္းအဆင္ေျပလာတဲ့အထိ ဆက္ေရးသြား...."
"ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း!"
ေသနတ္ပစ္ခတ္သံမ်ား ဆူညံေနသည္ ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ရွန္ျမန္ျဖင့္ ထပ္မံေရာက္လာေသာ ဖုတ္ေကာင္တစ္သုတ္၏ ၪီးေခါင္းမ်ားကို ပစ္ေဖာက္ခြဲေနရင္း သူ႔အား ျပတင္းေပါက္မွ ခပ္ျပင္းျပင္း တြန္းထုတ္လိုက္သည္ ။ ထိုလူ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လာေသာအခါ သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက ေဒါသထြက္ေနေလ၏ : " ေပါက္ကရေတြ ေလ်ွာက္မေျပာဘဲ အခုသြားေတာ့ !! ငါ ကာပစ္ေပးထားမယ္ ! "
.......
အရိွန္ျမင့္ေနေသာ ကားေနာက္တြင္ ဖုန္မႈန္႔မ်ား ပ်ံ့လြင့္ကုန္ၾကသည္ ။
"ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္စေတးတာက ရူးႏွမ္းတဲ့အလုပ္ပဲ ။ ထပ္မလုပ္သင့္ဘူး ။ အသက္ရွင္တာထက္ ပိုအေရးႀကီးတာ ဘာမွမရိွဘူး ။ ငါတို႔အဖြဲ႔လုပ္ဖို႔လိုတာေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္ ။ ေသဖို႔ေလာေနစရာမလိုဘူး "
"နားလည္လား?!"
........
ကားသည္ လိမ့္ကာေမွာက္သြားၿပီး ႀကီးမားေသာ လက္တစ္ဖက္က သူ႔ထံ ကမ္းေပးလာ၏ ။
လက္ဖဝါးတြင္ မွန္ကြဲစမ်ား စိုက္ဝင္ေနၿပီး ေသြးမ်ားလည္း တေတာက္ေတာက္ စီးက်ေနဆဲ ။
သူသည္ ထိုလက္ဆီသို႔ ဆန္႔တန္းလိုက္သည္ ။
သူဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာအခ်ိန္တြင္ တစ္ဖက္လူ၏ မ်က္ဝန္းနက္မ်ားမွာ က်ဥ္းေျမာင္းသြားေလ၏ ။ "အႀကံေပးက်စ္ ၊ ငါ့အထင္ မင္းငါ့ကို အမွန္အတိုင္းမေျပာရေသးတာေတြ အမ်ားႀကီးရိွတယ္......ငါတို႔လက္ရိွအေျခအေနကို မင္းဘယ္ႏွခါေလာက္ ႀကံဳၿပီးၿပီလဲ ?"
.......
"ၾကၫ့္ရတာ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ရူးေနတာမဟုတ္ဘူးပဲ "
အရာအားလံုးသည္ ဆိတ္ၿငိမ္မႈအတိ ။
က်စ္ယြီရွီ မ်က္လံုးေရ႔ွတြင္ အာကာသယာဥ္အကန္႔ငယ္၏ ရွင္းသန္႔ေနေသာ အျဖဴေရာင္အတြင္းပိုင္းရိွေနသည္ ။ သူ႔ေရ႔ွရိွ ထြင္းေဖာက္ျမင္ေနရေသာ ေဘာင္ကြက္တြင္ ေပါက္ကရစာလံုးမ်ား ျပသေနၿပီး မွန္ျပတင္းအျပင္တြင္ေတာ့ ထူထပ္သိပ္သည္းသည့္ ေတာအုပ္ႏွင့္ မီးခိုးရင့္ေရာင္ေကာင္းကင္ ရိွေနသည္ ။
"Bzz "
တိုးညင္းေသာ အသံႏွင့္အတူ စက္ရုပ္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္က အာဟာရျဖည့္စြက္ရည္အထုတ္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ကမ္းေပးလာသည္ ။
ဒုတ္ဒုတ္ ဒုတ္ဒုတ္ ။
ဒုတ္ဒုတ္ ဒုတ္ဒုတ္ ။
အေမွာင္ထု၏ ဝါးၿမိဳျခင္းခံရစဥ္ သူ႔ေသဆံုးမႈမတိုင္ခင္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ သူဘာကိုစဥ္းစားခဲ့သလဲ ?
သူမမွတ္မိႏိုင္ေခ် ။
က်န္ရစ္ခဲ့သည္မွာ သူ၏ရင္ဘတ္အတြင္းမွ ျပင္းထန္စြာ ခုန္လႈပ္လ်က္ရိွေသာ ႏွလံုးသာျဖစ္သည္ ။
သူခံစားေနရေသာ မူးေဝျခင္းႏွင့္အားေလ်ာ့ျခင္းကို အမႈမထားဘဲ က်စ္ယြီရွီသည္ လံုၿခံဳေရးခလုတ္ကို စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားဘဲ ဖိဖြင့္လိုက္ကာ ယာဥ္အျပင္ဘက္သို႔ အားနည္းစြာ ထြက္လာခဲ့သည္ ။
ခ်မ္းစိမ့္ေသာ မနက္ေစာေစာ ေလညင္းက ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္သြားသည္ ။
ယာဥ္အကန္႔ငယ္ ၇ခုသည္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေတာအုပ္အလယ္တြင္ မိွန္ပ်စြာ လင္းေန၏ ။
အဖြဲ႔သား သံုးေယာက္ သို႔မဟုတ္ ေလးေယာက္သည္ သိပ္မေဝးေသာေနရာတြင္ ရပ္ေနၾကသည္ ။ သူတို႔သည္ တစ္စံုတစ္ခုအေၾကာင္းေျပာေနၿပီး အနည္းငယ္ အခက္ႀကံဳေနၾကသည္ ၊ မွားယြင္းေနသည့္ အခ်ိန္ျပကိုၾသဒိနိတ္အမွတ္အေၾကာင္း အထြန္႔တက္ေနသည့္ႏွယ္ ။
တစ္ဖက္တြင္ေတာ့ သူႏွင့္ အနီးဆံုး ယာဥ္ငယ္၏ တံခါးမွာ ပြင့္ဟလာေလသည္ ။ ထိုထဲမွ ထြက္လာသည့္ လူငယ္ေလး၏ မ်က္ႏွာအမူအယာမွာ ဆိုးရြားေနၿပီး အျပင္သို႔ ထြက္ရန္ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တြင္ သူသည္ ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကာထား၏ ။
"ဘန္း!"
ယာဥ္တံခါးမွာ ေဆာင့္ကန္ကာ ပိတ္ခံလိုက္ရသည္ ။
"ေခါင္းေဆာင္စုန္႔!!" ေလအလံုပိတ္ယာဥ္အတြင္းမွ လီခြၽင္း၏ ဗလံုးဗေထြးအသံက မသဲမကြဲ ထြက္ေပၚလာသည္ ။ "ေဝါ့--"
"မင္းအန္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္အိမ္မွာ ကိုယ္အန္ "
ေဘးမျွဖတ္သြားေသာ အမ်ိဳးသားသည္ သူ၏ ေတာင့္တင္းကာ ရွည္လ်ားေသာ ေျခတံရွည္မ်ားကို ေပၚလြင္ေစသည့္ အနက္ေရာင္ တိုက္ခိုက္ေရးယူနီေဖာင္းကို ဝတ္ဆင္ထားသည္ ။ သူ၏ အျပဴအမူမ်ားမွာ ထူးထူးျခားျခား ၾသဇာလႊမ္းေနသည့္အျပင္ စိတ္ေအးသက္သာေစ၏ ။ "ဒီပိတ္ရက္ရွည္မွာ မင္းကိုဘယ္သူက ေသာက္က်ိဳးနည္း အေခ်ာင္ခိုၿပီး ခ်ိန္သီးေပၚ ႏွစ္ခါပဲ ထိုင္ဖို႔ ေျပာလို႔လဲ ?"
မနီးမေဝးတြင္ စုေဝးေနၾကေသာ အျခားလူသံုးေယာက္သည္လည္း သူတို႔၏ စေနာက္ျခင္းကို စတင္လိုက္သည္ ။
"ခြၽင္းအာတစ္ေယာက္ ထပ္အန္ေနျပန္ၿပီလား ? သူ ေခါင္းေဆာင္စုန္႔ဆီ အမိခံေနရတာ အခုဆို ဘယ္ႏွခါေလာက္ရိွေနၿပီလဲ ? "
"သူ႔လဲ အျပစ္တင္လို႔မရဘူး ၊ မိန္းကေလးေတြေတာင္ ကစားကြင္းက ရင္တုန္ရတဲ့စီးစရာေတြမွာ သူ႔ထက္ ပိုေတာ္ေသးတယ္ ။ သူ႔ကို သံုးႀကိမ္အန္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ခ်ိန္သီးက တစ္ေခါက္ပဲ အေပၚတက္စရာလိုတယ္ "
"မဆန္းပါဘူး ၊ သရုပ္ေဖာ္ျပစက္လဲ သူ႔ကို ထပ္မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး "
တစ္ဖက္တြင္ အသက္သံုးဆယ္အေစာပိုင္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သြမ့္ဝမ္က ပင္မထိန္းခ်ဳပ္စနစ္ကို အမွားရွာေဖြရင္း အလုပ္မ်ားေနသည္ ။ သူ႔အသံကို ၾကားရံုႏွင့္ သူသည္ ေဆးလိပ္အလြန္အၾကဴး ေသာက္ခဲ့သည္မွန္း ေျပာႏိုင္၏ ။ "ေခါင္းေဆာင္စုန္႔ ! ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ပစၥည္းေတြ ေလာ့က်သြားတဲ့ပံုပဲ !"
စုန္႔ခ်င္းလန္ : "သိတယ္"
သူသည္ အလ်င္မလိုစြာ ေလ်ွာက္လွမ္းလာၿပီး လီခြၽင္းကို သူ႔အန္ဖတ္နံ႔ႏွင့္သူ မြန္းၾကပ္ေနေအာင္ ယာဥ္ငယ္ထဲတြင္ ထားရစ္ခဲ့သည္ ။
သူသည္ က်စ္ယြီရွီႏွင့္ ေျခလွမ္းႏွစ္လွမ္း ၊ သံုးလွမ္းမ်ွသာ ကြာေဝးေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ စုန္႔ခ်င္းလန္က ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔ကာ ေခါင္းလွည့္လာ၏ ။
တစ္ဖက္လူ၏ အရပ္အျမင့္ေၾကာင့္ က်စ္ယြီရွီက တစ္ဖက္လူသည္ သူ႔အား ငံု႔ၾကည့္ေနရလုနီးနီးဟု ခံစားလိုက္ရသည္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္၏ မ်က္ႏွာအမူအရာမွာ ေလးနက္ၿပီး သူ႔မ်က္လံုးနက္မ်ားမွာ စိတ္ဓာတ္ျပင္းပ်မွဴတို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္ ။ သူက မတံု႔မဆိုင္းဘဲ ေျပာလာသည္ ။ "အႀကံေပးက်စ္...ငါ့အထင္ မင္းၿပံဳးတာကို ငါပထမဆံုးအႀကိမ္ ျမင္ဖူးတာပဲ "
က်စ္ယြီရွီ :"......"
သူသည္ မသိစိတ္အေလ်ာက္ ေခါင္းငံု႔လိုက္မိသည္ ။
ယာဥ္မွ မီးအလင္းေရာင္က သူ႔မ်က္ႏွာထက္တြင္ ထင္ဟပ္ေနသည္ ။
က်စ္ယြီရွီသည္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမ်ား မသိမသာေကြးၫြတ္ေနသည္ကို မွန္ထဲရိွ သူ႔ပံုရိပ္ေယာင္တြင္ ဝိုးတဝါးျမင္ေနရသည္ ။
"ၾကည့္ေကာင္းသားပဲ " ၾသရွေသာအမ်ိဳးသားသံက ဆိုလာ၏ ။
သူသည္ အံအားသင့္မႈမ်ားျဖင့္ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုမွတ္ခ်က္ပိုင္ရွင္သည္ေတာ့ ေရ႔ွဆက္ေလ်ွာက္သြားၿပီျဖစ္ရာ ျမင့္မားေျဖာင့္တန္းေသာ ေနာက္ေက်ာကိုသာ ျမင္လိုက္ရသည္ ။
"ပင္မထိန္းခ်ဳပ္စနစ္က လိုင္းပိတ္သြားၿပီး ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေရးစင္တာကိုလဲ ဆက္သြယ္လို႔မရဘူး ၊ ယာဥ္ပ်ံေတြကလဲ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး ၊ ၾကည့္ရတာ ဒီက လ်ွပ္စစ္ သံလိုက္လိႈင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ၊ ဒီက သံလိုက္စက္ကြင္းက နည္းနည္းကြဲျပားေနပံုပဲ..ဒါေပမဲ့ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာေသးဘူး ၊ ခုနက ေရႊ့ေျပာင္းျခင္းနဲ႔ ဆက္စပ္ရင္ ဆက္စပ္ေနေလာက္မယ္ ၊ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သံုးလို႔ရတာ ဆက္သြယ္ေရးစက္ တစ္ခုပဲ ရိွတယ္ ၊ ေျပာရရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာ......ပိတ္မိေနၿပီ "
သြမ့္ဝမ္က ေျပာလို႔ၿပီးသြားေသာ္လည္း တစ္စံုတစ္ခုကို သတိထားမိသြားဟန္တူသည္ ။ သူသည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ကာ "ကြၽန္ေတာ္ဒါကို အရင္ကေျပာဖူးလား?"
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ သူ႔ပခံုးကို ပုတ္လိုက္ၿပီး "ေျပာဖူးတယ္"
သြမ့္ဝမ္သည္ ထိုေနရာမွာပင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ကာ မွတ္မိႏိုင္ရန္ သူ႔ၪီးေနွာက္ကို ၫွစ္ထုတ္ေနေလ၏ ။
ဤျမင္ကြင္းမွာ သူႏွင့္ ရင္းႏွီးေနသည္ဟု ခံစားရေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ အတိအက် ေထာက္မျပႏိုင္ေပ ။
"မမွတ္မိဘူးလား ? " စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ က်ိဳးမင္ရႊမ္းဆီ ခ်ဥ္းကပ္လာကာ လက္နက္ေသတၲာကို ဖြင့္ရန္ လက္အမူအရာျပလိုက္သည္ ။ "အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားလိုက္"
က်န္ရိွေသာသူမ်ား : "......."
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ ေသေသသပ္သပ္ စီရီထားေသာ လက္နက္မ်ားကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး စစ္ေဆးသံုးဓားတိုတစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္ယူလိုက္သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေတာအုပ္အတြင္း ေျခသံမ်ား ထြက္ေပၚလာ၏ ။
မိွန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းထဲတြင္ ေအးစက္စက္ အလင္းတစ္ခုသည္ စုန္႔ခ်င္းလန္၏ လက္ထဲမွ ဖ်တ္ခနဲ ထြက္သြားၿပီး မလွမ္းမကမ္းရိွ ေမွာင္မည္းေသာ အရိပ္တစ္ခုသည္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ လဲက်သြားသည္ ။
လူတိုင္း : "!!!"
က်စ္ယြီရွီသည္ပင္ မွင္သက္သြားရသည္ ။ ဤလူ၏ တိက်မႈသည္ သူ႔ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္မ်ားထက္ သာလြန္ေန၏ ။
အဖြဲ႔သားမ်ားသည္ သူတို႔၏ လက္ႏိွပ္ဓာတ္မီးကို အသံုးျပဳကာ အေလာင္းကို စစ္ေဆးေနသည္ ။ သူတို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာပင္ တစ္ဖက္လူ၏ စိမ္းျပာေရာင္ ေသြးေၾကာမ်ား ၊ မီးခိုးေရာင္ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ပုပ္ပြေနေသာအသားစမ်ားအေၾကာင္း ေဆြးေနြးေနၾကၿပီး စိတ္ထဲတြင္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနၾကသည္ ။
သူတို႔အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ သတ္လိုက္ေသာ ဤအေလအလြင့္သည္ လူႏွင့္ မတူေပ ။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္စုန္႔က တအားျမန္ျမန္ႀကီး သတ္ပစ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူးလား?
လီခြၽင္း ေနာက္ဆံုး သူ႔ယာဥ္ပ်ံထဲမွ ထြက္လာခ်ိန္တြင္ စုန္႔ခ်င္းလန္က လူတိုင္းကို စုေဝးလိုက္သည္ ။
"ႀကံဳဖူးေနသလို ခံစားရတဲ့သူရိွရင္ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္"
စုန္႔ခ်င္းလန္ မ်က္လံုးမ်ားသည္ လူတိုင္း၏မ်က္ႏွာကို ေဝ့ဝိုက္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သူ႔အသံတြင္ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲတင္းမာမႈမ်ား ေရာယွက္ေနသည္ ။ "ဒီတစ္ေခါက္ ဘယ္သူမွ မေသေစနဲ႔ "
"မင္းတို႔လက္နက္ေတြေရြး ၊ အေသေစႏိုင္ဆံုးေတြကိုပဲေရြးၿပီး မင္းတို႔ယူႏိုင္သမ်ွ အကုန္ယူခဲ့ ၊ ငါတို႔အျပင္ထြက္ရင္ ကားတစ္စီး အရင္ရွာမယ္ "
လီခြၽင္းသည္ ေအာ့အန္ၿပီးေနာက္ အနည္းငယ္ မူးေဝေနဆဲပင္ ။
လူတိုင္း ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ သူကၪီးဆံုး ေမးလာ၏ ။ "ေခါင္းေဆာင္စုန္႔... ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္သြားၾကမွာလဲ? ဒါကမစ္ရွင္အသစ္လား? "
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ သူ၏ေခါင္းထဲတြင္ အခ်ိန္ကြာျခားခ်က္ကို တြက္ခ်က္ၿပီးေနာက္ တပ္ဖြဲ႔၏ ဘယ္ဘက္အစြန္ဆံုးဆီသို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
ထိုေနရာတြင္ အထက္ကလူမ်ားေၾကာင့္ အဖြဲ႔ထဲ ေရာက္လာရေသာ တင့္တယ္လွပသည့္ က်စ္ယြီရွီက မတ္တပ္ရပ္ေန၏ ။
"အႀကံေပးက်စ္?" စုန္႔ခ်င္းလန္က ေမးသည္ ။ "အႀကံေပးစရာမ်ား ရိွလား?"
"စာအုပ္ဆိုင္ဆီ တိုက္ရိုက္သြားမယ္" က်စ္ယြီရွီ၏ ၾကည္လင္ျပတ္သားေသာ အသံထြက္ေပၚလာသည္ ။ "ကြၽန္ေတာ္ မၾကည့္လိုက္ရတဲ့ သဲလြန္စတစ္ခုရိွတယ္ "
စုန္႔ခ်င္းလန္က လွစ္ခနဲ ၿပံဳး၏ ။
ထို႔ေနာက္ သူသည္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသည့္ပံုစံႏွင့္ တည္ၿငိမ္စြာဆိုသည္ ။ "ေကာင္းတယ္ ၊ ငါလဲ အဲ့တာပဲ စဥ္းစားေနတာ ။ စာအုပ္ဆိုင္ကို အရင္သြားၿပီး မင္းၾကည့္ခ်င္တဲ့သဲလြန္စကို ၾကည့္မယ္ ။ ၿပီးရင္ နံရံမည္းႀကီးရဲ့လႈပ္ရွားတဲ့ပံုစံကို အေျဖရွာမယ္ ။ အဲ့ဒီကေန မစ္ရွင္အေၾကာင္းအရာဆိုတာကိုလဲ ရွာမယ္ "
ႏွစ္ေယာက္သည္ ခိုင္မာေသာ အလိုအေလ်ာက္ နားလည္မႈျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း အခ်ိတ္အဆက္မိေနၾကသည္ ။
လူတိုင္းသည္ ေျပာစရာစကားမ်ားေပ်ာက္ရွေနၾကသည္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္ကေျပာသည္ : "အဲ့ဒီကိုသြားတဲ့လမ္းမွာ ငါျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရွင္းျပမယ္ "
•
ပန္းၿခံထဲရိွ အရာအားလံုးသည္ နဂိုမူလရိွေနသည့္အတိုင္း ထပ္တူညီစြာပင္ ၊ အမိႈက္သရိုက္မ်ား ၊ အေလာင္းေကာင္မ်ားႏွင့္ ေသြးစြန္းကြက္မ်ား ။
အနက္ေရာင္နံရံႏွင့္ ဖုတ္ေကာင္မ်ားအေၾကာင္း ၾကားေသာအခါ တခ်ိဳ႕အဖြဲ႔သားမ်ားသည္ တိတ္ဆိတ္ေနကာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကသည္ ။ တခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔အတြက္ အရင္ကႀကံဳခဲ့ဖူးသည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ဟုထင္ရသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ထန္းခ်ီအတြက္ ေနာက္ပိုင္းႀကံဳရေသာ ကိစၥအမ်ားစုတြင္ သူမပါဝင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႀကံဳဖူးသလိုခံစားရဖို႔ အလြန္ခက္ခဲေန၏ ။
သြမ့္ဝမ္သည္ တခ်ိဳ႕ျမင္ကြင္းမ်ားကို ေယာင္ဝါးဝါးမွတ္မိေနၿပီး က်ိဳးမင္ရႊမ္းသည္လည္း အနည္းငယ္ ရင္းႏွီးေနသည္ဟု ခံစားေနရသည္ ။
ဤသည္မွာ လူတိုင္းအရင္က ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ဖူးေသာ ေလ့က်င့္ေရးမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္ဟု စုန္႔ခ်င္းလန္ ယူဆသည္ ။
ထ်န္းခ်ံဳစနစ္တီထြင္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ထိုထဲသို႔ဝင္ရန္ႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကေသာ အထူးတပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ အခ်ိန္မ်က္ျမင္သက္ေသအစီအစဥ္တြင္ ပါဝင္ရန္လိုအပ္ေလ၏ ။
အခ်ိန္ခရီးသြားျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္သည့္ လက္ေတြ့ႏွင့္ေရာေထြးျခင္းႏွင့္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းဆိုးက်ိဳးမ်ားျဖင့္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ သူတို႔သည္ အလြန္ၾကာေညာင္းေသာ ထပ္တလဲလဲ မွတ္ဉာဏ္ေလ့က်င့္ေရးကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရသည္ ။ က်စ္ယြီရွီေသာက္ေနေသာ ေဆးအမ်ိဳးအစားကို စုန္႔ခ်င္းလန္ ခန္႔မွန္းႏိုင္ရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမွာလည္း ဤအရာေၾကာင့္ပင္ ။
လက္ရိွတြင္ သူတို႔အရင္အေတြ့အႀကံဳႏွစ္ခု၏ အခ်ိဳ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားကို သိေနေသာ သူမ်ားသည္ အခ်ိန္မ်က္ျမင္သက္ေသ အစီအစဥ္တြင္ ပါဝင္ဖူးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ထိုအတြက္ ေလ့က်င့္ေရး ဆင္းထားၿပီး ျဖစ္သည္ ။ ထ်န္းခ်ံဳသို႔ ေနာက္မွ ဝင္ေရာက္လာေသာ ထန္းခ်ီ ၊ ထန္းလဲ့ႏွင့္ လီခြၽင္းတို႔အတြက္မူ ထိုအခ်ိန္က အခ်ိန္ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲေရးအဖြဲ႔မွ တီထြင္မႈတစ္ခု ထုတ္လုပ္ၿပီးသည္ျဖစ္ရာ အာဟာရျဖည့္စြက္ရည္ေသာက္သံုးရံုႏွင့္ပင္ ထိုဆိုးက်ိဳးမ်ားကို သက္သာေစႏိုင္သည္ ။ ရလဒ္အေနျဖင့္ သူတို႔သည္ ဤအျဖစ္ကိုထံုသြားၿပီး ႀကံဳဖူးေနသလို မခံစားရေတာ့ျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ ။
က်စ္ယြီရွီအတြက္မူ သိသာထင္ရွားလွသည္ ။
သူသည္ ေမ့ႏိုင္စြမ္းမရိွေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္ ။
ဒါက အမွန္တကယ္ ေကာင္းသည္လား သို႔မဟုတ္ ဆိုးသည္လား?
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေသသြားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ျပန္စေနတာလား ?"က်ိဳးမင္ရႊမ္းက ေမးလိုက္သည္ ။ "ဒီလိုေသတာမ်ိဳးက တစ္ေယာက္ေယာက္ေသသြားမွလား ဒါမွမဟုတ္ရင္ တစ္ဖြဲ႔လံုးေသသြားမွလား ?"
"တစ္ဖြဲ႔လံုး ျဖစ္ရမယ္"
ေျပာလာသူက က်စ္ယြီရွီပင္ ။ သူသည္ အလြန္သတိရိွေနရေသာ အေနအထားတြင္ ေတာက္ေလ်ွာက္ရိွေနၿပီး နားဖို႔အခြင့္အေရးမရိွခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ - သူတို႔မစ္ရွင္ပထမဆံုး ျပန္စသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ယခုအခ်ိန္ထိ ၊ မထြက္ခြာမီေကာင္းေကာင္းမအိပ္ခဲ့ရသည့္အခ်က္ေၾကာင့္ အကုန္လံုး မွတ္မိေနေသာ က်စ္ယြီရွီအတြက္ သူသည္ နာရီႏွစ္ဆယ္နီးပါးေလာက္ မအိပ္ခဲ့ရသလို ျဖစ္ေနသည္ ။
ရြမ့္က်င္းအေဆာက္အၪီးသို႔ ဝင္ေဆာင့္ခဲ့ခ်ိန္က ကားထဲတြင္ ရခဲ့ေသာ သူ႔နဖူးထက္ရိွ အညိုအမည္းဘုလံုးသည္ မစ္ရွင္ျပန္စခ်ိန္တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား သူ႔မ်က္လံုးမ်ားေအာက္မွ ေဖ်ာ့ေတာ့သည့္ အျပာေရာင္မ်က္ကြင္းမ်ားေတာ့ ရိွေနဆဲ ။ သံမဏိကဲ့သို႔ ေျဖာင့္တန္းေနေသာ အႏွီအမ်ိဳးသား အဖြဲ႔ၾကားတြင္ သူသည္ ေလျပင္းတစ္ခ်က္တိုက္သည္ႏွင့္ လြင့္ပါသြားမည့္ပံုေပၚေန၏ ။
"စာအရဆို မစ္ရွင္စည္းမ်ဥ္းက အေသအျပတ္ရွင္းျခင္း "က်စ္ယြီရွီက ေျပာသည္ ။ "ဒါေပမဲ့ ထ်န္းခ်ံဳစနစ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ အခ်ိန္ေက်ာက္ဆူးတစ္ခုလဲ လုပ္ေပးထားတယ္--"
"အခ်ိန္ေက်ာက္ဆူး?" စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ ဒီအေၾကာင္းကို က်စ္ယြီရွီသိေနသျဖင့္ အံ့ၾသသြားသည္ ။
အခ်ိန္ေက်ာက္ဆူးဟူသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သုေတသနႏွင့္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအဖြဲ႔က တားျမစ္ထားေသာ အရာပင္ ။ ၄ကို အခ်ိန္ကိုၾသဒိနိတ္တစ္ခုကို အမွတ္အသားျပဳရန္ ေက်ာက္ခ်သည့္အမွတ္အေနျဖင့္ အသံုးျပဳခဲ့ၿပီး လိုအပ္ေသာအေျခအေနတစ္ခု လႈံ႔ေဆာ္ခံရသည္ကို သိရိွခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္သည္ ထိုေက်ာက္ခ်ထားသည့္ အမွတ္ဆီသို႔ ျပန္ေရာက္သြားေပလိမ့္မည္ ။
ဤအခ်ိန္ေက်ာက္ဆူး၏တည္ရိွမႈမွာ ျပင္းထန္ေသာအခ်ိန္ဝိေရာဓိမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစ၏ ၊ ဥပမာအေနျဖင့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအတြင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ထာဝရအသက္ရွင္ေစႏိုင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သမိုင္းျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာေအာင္ လုပ္ျခင္း ၊ စသည္တို႔မွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ထိုအခ်ိန္ကာလတြင္ အခ်ိန္ပူေဖာင္းမ်ားျဖစ္ေပၚလာေစၿပီး လက္ရိွအခ်ိန္ကာလကို ထိခိုက္လာေစ၏ ။
ရလဒ္အေနျဖင့္ သူတို႔ေခတ္ကာလတြင္ အခ်ိန္ေက်ာက္ဆူးကို ပိတ္ပင္လိုက္ကာ ထိုအေၾကာင္းကိုသိသူမွာ လူနည္းစုသာရိွသည္ ။
က်စ္ယြီရွီ : "ဟုတ္တယ္ "
သူသည္ အျခားသူမ်ားအား အခ်ိန္ေက်ာက္ဆူးအေၾကာင္းအၾကမ္းဖ်င္း ရွင္းျပလိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာလာသည္ ။ "ဆိုလိုတာက အခ်ိန္လမ္းေၾကာင္း ျပန္စရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ပန္းၿခံဆီကိုပဲ အၿမဲျပန္ေရာက္ေနမွာ ၊ စက္ဝန္းတစ္ခုဆီမွာ ေျပာခ်င္တဲ့ အေသအျပတ္ရွင္းဆိုတာက ေသသြားတဲ့သူေတြက ဖယ္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့ စစ္တုရင္ရုပ္ေတျြဖစ္သြားၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြက မစ္ရွင္ကို ဆက္လုပ္ရမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ယံုတယ္ ၊ အဖြဲ႔တစ္ခုလံုးေသသြားတာကို ေတြ့တာနဲ႔ မစ္ရွင္က ျပန္စလိမ့္မယ္ ၊ ဒါက လူတစ္ေယာက္ပဲ က်န္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ မစ္ရွင္ၿပီးေျမာက္တာ ေသခ်ာဖို႔ လုပ္ထားတာပဲ "
"ဖာခ့္"
"ဒါက အရမ္းရက္စက္လြန္းတာပဲ!"
"ဒါကို စီစဥ္တဲ့လူက လူစိတ္မရိွဘူးလား?!"
"ကြၽန္ေတာ္လဲ ဒါေတာ့မသိဘူး" က်စ္ယြီရွီက ေျပာလိုက္သည္ ။ "ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မစ္ရွင္မၿပီးဘူးဆိုရင္ ဒီစက္ဝန္းက ထာဝရလည္ေနမွာပဲ "
ဤသို႔ ေျပာလိုက္ေသာအခါ စုန္႔ခ်င္းလန္က သူ႔ဆီတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လာသည္ ။
ထို႔ေနာက္က သြမ့္ဝမ္က "ဒါဆို ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တဲ့ မစ္ရွင္အေနအထား ၊ အဲ့ဒီOuroborosဆိုတာ ဒါကို ဆိုလိုတာလား?"
စုန္႔ခ်င္းလန္လည္း ဤသို႔ေတြးမိ၏ ။
ေနာက္ၿပီး သူလည္း က်စ္ယြီရွီကို အရင္က ဒီအေၾကာင္းေျပာခဲ့ဖူးသည္ ။
"ျဖစ္ႏိုင္တယ္"စုန္႔ခ်င္းလန္က ဆိုသည္ ။ "ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာေလာဆယ္ ဒီအေၾကာင္း အၾကမ္းဖ်င္းသိထားရင္ ရၿပီ ။ ဒီအေမွာင္ေနာက္ လိုက္သူက ဘာလဲဆိုတာ ငါတို႔အေျဖရွာရမယ္ "
ပန္းၿခံစီမံခန္႔ခြဲေရးရံုးကို ရွာေတြ့သည့္ ေနရာသို႔ ေရာက္လာၾကေသာ္လည္း ဒီတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ အထဲထပ္ဝင္ရန္ မလိုအပ္ေတာ့ေပ ။
သို႔ေသာ္လည္း က်စ္ယြီရွီက ေနရာတြင္ရပ္ကာ "ေခါင္းေဆာင္စုန္႔...အားလံုးကို တိုက္ႀကိတ္ပစ္ႏိုင္မဲ့ ကားတစ္စီး လိုခ်င္လား?"
စုန္႔ခ်င္းလန္က သူသည္ က်စ္ယြီရွီ၏ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ဆိုင္းမဆင့္ဘံုမဆင့္ ဆြဲထုတ္တတ္သည့္ အက်င့္ႏွင့္ အသားက်ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္ ။
က်စ္ယြီရွီ ဤသို႔ေျပာလာလ်ွင္ က်ိန္းေသေပါက္ တစ္ခုရိွရမည္ပင္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ သူ၏ အက်င့္ဆိုးဆိုး ပါးစပ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ဘဲ : "ငါလိုခ်င္တယ္ဆို ရမွာလား?"
အားလံုး : "???"
"ဟုတ္တယ္ "က်စ္ယြီရွီ၏ လွပေသာပံုစံမွာ မနက္ခင္းအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ လြန္စြာႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေန၏ ။ "ပန္းၿခံစီမံခန္႔ခြဲေရးရံုးခန္း ၊ အဲ့ဒီက စားပြဲေပၚမွာ အာကာသကားေသာ့ရိွတယ္ "
•
ေသခ်ာေပါက္ပင္ ၊ အသစ္ခ်က္ခြၽတ္ အာကာသကားသည္ ပန္းၿခံစီမံခန္႔ခြဲေရးရံုး၏ အေနာက္တြင္ ရပ္ထားသည္ ။
အာကာသကားေသာ့မွာ ကားအေသးအတြက္ လိုအပ္ေသာ သက္ေသခံကတ္ျပားႏွင့္ ကြဲျပားၿပီး ရွာေတြ့ရန္ အေတာ္လြယ္ကူသည္ ။ သူတို႔သည္ ဒါကိုအရင္က သတိမထားမိေပ ။ အေၾကာင္းအရင္းမွာ ပထမအခ်က္..အရင္စက္ဝန္းႏွစ္ခုတြင္ ၿမိဳ႔ထဲ အာကာသယာဥ္ေမာင္းရန္ စိတ္မကူးခဲ့မိၾကသျဖင့္ ၊ ၿပီးေတာ့ ဒုတိယအခ်က္..၄မွာ ပါဆယ္ေသတၲာမ်ားႏွင့္ သတင္းစာပံုေအာက္တြင္ ဖံုးအုပ္ေနသျဖင့္ ။
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေသးစိတ္မ်ားကို မမွတ္မိေသာ္လည္း က်စ္ယြီရွီသည္ေတာ့ အလြန္သဲသဲကြဲကြဲ မွတ္မိေနသည္ ။
အာကာသကားသည္ ၈မီတာရွည္ၿပီး ၅မီတာက်ယ္ကာ အျပင္ဘက္တြင္ အင္မတန္မာေက်ာေသာ သတၲုအကာရိွေနသည္ ။ အျမန္ႏႈန္းမွာ တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ ၃၀၀ ေရာက္ႏိုင္သျဖင့္ အမွန္တကယ္ကို မေကာင္းဆိုးဝါးဖိႀကိတ္စက္ႀကီးပင္ ။
ဤသို႔ေသာ ယာဥ္မ်ိဳးသည္ သူတို႔အခ်ိန္ကာလတြင္လည္း ရိွ၏ ။ စက္ႏိႈးၿပီးေသာအခါ ယာဥ္ေမာင္းမလိုအပ္ဘဲ ပစၥည္းမ်ားပို႔ေဆာင္ရန္ အထူးခ်န္နယ္တစ္ခုသာ လိုအပ္သည္ ။ အရွင္းဆံုးေျပာရလ်ွင္ လြန္ခဲ့ေသာရာစုႏွစ္မွ ကုန္တင္ကားမ်ားကို နည္းပညာျမႇင့္ထားေသာ ေမာင္းသူမဲ့ယာဥ္ျဖစ္သည္ ။ ႀကီးမားေသာ အက်ယ္အဝန္းေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕က ေရြ့လ်ားအိမ္အျဖစ္သံုးၿပီး ထိုအျခင္းအရာေၾကာင့္ အာကာသကားဟု ေခၚၾကေလ၏ ။
"အႀကံေပးက်စ္!" လီခြၽင္းသည္ ခုန္တက္ကာ ေဘးပတ္လည္ကို စူးစမ္းေနသည္ ။ "ကြၽန္ေတာ္ ထူးထူးျခားျခား ဆုအႀကီးႀကီးေပါက္သြားတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ရေနတယ္ ! ဒီဟာႀကီးက အရမ္းမိုက္တာပဲဗ်ာ! "
ထန္းလဲ့က ထန္းခ်ီအားေျပာသည္ ။ "တကယ္လို႔ ဖုတ္ေကာင္ေတြနဲ႔ေတြ့ရင္ အေကာင္တစ္ရာေလာက္ကို ႀကိတ္သြားႏိုင္မယ္ထင္လား?"
ထန္းခ်ီ : "ဟုတ္မွာေပါ့"
စုန္႔ခ်င္းလန္သည္ သူ၏ ဆက္သြယ္ေရးစက္မွ အခ်ိန္ကိုၾကည့္ကာ မွတ္သားလိုက္သည္ ။ "ျမန္ျမန္လုပ္"
ယာဥ္ထဲတြင္ တုပ္ခိုင္ေသာ သစ္လံုးမ်ားစြာ ရိွေနသည္ ။
ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားကို ေလ့လာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သြမ့္ဝမ္က ယာဥ္ကိုစက္ႏိႈးကာ သစ္လံုးမ်ားကို ပစ္ခ်လိုက္ရာ ေျမေပၚက်သြားသည္ႏွင့္ ဘုန္းခနဲ အသံက်ယ္တစ္ခု ထြက္လာသည္ ။
အကြာအေဝးတစ္ခုရိွ မ်ားစြာေသာ ဖုတ္ေကာင္တို႔သည္ အသံေၾကာင့္ ဆြဲေဆာင္ခံလိုက္ရကာ အရူးတစ္ပိုင္း စတင္ေျပးလႊားလာေလသည္ ။
"ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း!"
က်စ္ယြီရွီသည္ ေသနတ္မွန္ေျပာင္းမွၾကည့္ကာ သူ၏ေလဆာေသနတ္ျဖင့္ ဖုတ္ေကာင္မ်ားစြာကို ပစ္ခ်လိုက္သည္ ။
ဖုတ္ေကာင္တို႔၏ ၪီးေခါင္း ေပါက္ကြဲသြားၿပီး ေသြးႏွင့္ ၪီးေနွာက္အပိုင္းအစမ်ား ေျမေပၚတြင္ ျပန္႔က်ဲကုန္ၾကသည္ ။
ေသနတ္သံေၾကာင့္ ပိုမ်ားေသာ ဖုတ္ေကာင္မ်ားသည္ ပုန္းကြယ္ေနရာမွ အလ်င္အျမန္ ထြက္ေပၚလာၾက၏ ။ ေကာင္းကင္က လင္းလာၿပီျဖစ္သည္ ။
သူတို႔ေရ႔ွတည့္တည့္တြင္ ဖုတ္ေကာင္အစစ္မ်ား ျမင္လိုက္ရေသာအခါ အဖြဲ႔သားမ်ားက အလြန္ထိတ္လန္႔သြားၿပီး တဒဂၤ စိတ္မေအးႏိုင္ေတာ့ေပ ။ ထိုမွသာ အေစာပိုင္းက ေခါင္းေဆာင္စုန္႔ႏွင့္ အႀကံေပးက်စ္တို႔၏ စကားလံုးမ်ား ဘယ္ေလာက္ထိ လက္ေတြ့ျဖစ္သည္ဆိုတာ နားလည္သေဘာေပါက္သြားၾကသည္ ။
ယာဥ္ေပၚသို႔ သူတို႔၏ ပစၥည္းအားလံုး ပစ္တင္ၿပီးေသာအလာ အကုန္လံုး ကားေပၚ တက္လိုက္ၾကသည္ ။
တံခါးပိတ္လိုက္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္၌ အနက္ေရာင္ နံရံႀကီးတစ္ခု ရုတ္တရက္ေပၚလာသည္ ။
"အျမန္!" တစ္ေယာက္က စိတ္လႈပ္ရွားစြာ တိုက္တြန္း၏ ။
က်စ္ယြီရွီက အလြန္တည္ၿငိမ္ေနသည္ ။ သူသည္ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးစနစ္တြင္ ၪီးတည္ရာေနရာကို လ်င္ျမန္တိက်စြာ ရိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။ ေအာင္ျမင္စြာ ရိုက္ထည့္ၿပီးသည္ကို သြမ့္ဝမ္ျမင္ေသာအခါ သူသည္ စသည့္ခလုတ္ကို ဆြဲလွည့္လိုက္ရာ အာကာသကားမွာ ျမားတစ္စင္းအသြင္ ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြာသြားေတာ့သည္ ။
အနက္ေရာင္နံရံသည္ သစ္ေတာ ၊ ပန္းၿခံတစ္ျခမ္းႏွင့္ သူ႔လမ္းရိွ အရာအားလံုးကို ဝါးၿမိဳသြားေတာ့သည္ ။
အာကာသကားသည္ ပန္းၿခံထဲမွ အရိွန္အဟုန္ျမင့္ ထြက္လာခဲ့သည္ ။
၄က အဓိကလမ္းမႀကီးဆီသို႔ အျမန္ေမာင္းသြား၏ ။
အားျပင္းလြန္းသည့္ တင့္ကားတစ္စီးကဲ့သို႔ အတားအဆီးမ်ားကိုလ်စ္လ်ူရႈကာ လမ္းေပၚတြင္ အံုလိုက္က်င္းလိုက္ရိွေနေသာ ဖုတ္ေကာင္မ်ားကို ႀကိတ္ေခ်လ်က္ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ေဘးပတ္လည္၌ ေသြးမ်ား ပက္ျဖန္းသြားေလသည္ ။
"Yooooo!!!"
"မိုက္ခ်က္ပဲ!!"
လူငယ္ေလးတစ္စုမွာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထြက္ေပါက္ရွာေတြ့သြားသကဲ့သို႔ စိတ္မလႈပ္ရွားဘဲ မေနႏိုင္ၾက ။
တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ထက္ပိုေသာ အျမန္ႏႈန္းျဖင့္ အာကာသကားသည္ လမ္းဆံုသို႔ တေရြ့ေရြ့ နီးကပ္လာသည္ ။ ရုတ္တရက္ က်ယ္ေလာင္ေသာ ဘန္းခနဲအသံႏွင့္အတူ ယာဥ္သည္ ယမ္းခါသြားေလ၏ ။ "ဒုန္း---"
လမ္းဆံု၏အျခားတစ္ဖက္မွ အျမန္ ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာ ကားေလးမွာ အာကာသယာဥ္ေၾကာင့္ လံုးဝပိျပားေၾကမြသြားေတာ့သည္ ။
•°•°•