ពេលព្រឹកព្រលឹម ថ្ងៃរះបន្តិចម្ដងៗ ចាំចូងក្នុងបង្អួច បង្ហាញឱ្យឃេីញប្ដីប្រពន្ធមួយគូរ កំពុងគេងឱបគ្នាយ៉ាងមានសេចក្ដីសុខ ។ រាងស្ដេីងមានអាវសឺមីរបស់ប្ដីមួយបិទបាំងរាងកាយប៉ុណ្ណោះ មិនប្រាប់ក៏ដឹងថា យប់មិញនេះមានអ្វីកេីតឡេីង ។ រាងក្រាស់ ច្រត់ដៃគេងផ្អៀងមេីលមុខតូចច្រមិចរបស់ប្រពន្ធ ដែលគេងលក់ស្កប់ស្កល់ ព្រោះយប់មិញទម្រាំបានគេងម៉ោង 2 ឯណោះ ។
" បេប៊ី ភ្ញាក់ឡេីង ភ្លឺហេីយ ក្រែងអូនត្រូវទៅ សាលា មែនទេ? " រាងក្រាស់ និយាយតិចនឹងត្រចៀកប្រពន្ធ បន្លំថេីបថ្ពាល់ទន់នោះ
" អឹម... ជុង! កុំរំខានអូនទៅមេីស អូនងងុយ " ថេហ្យុង យកដៃស្រឡូន រុញមុខប្ដីចេញ មនុស្សកំពុងតែងងុយ ចេះមករំខានទៅកេីត
" អូនមិនទៅសាលាទេឬ? "
" ថ្ងៃនេះអូនមិនស្រួលខ្លួនទេ សុំច្បាប់មួយថ្ងៃចុះ" ថេហ្យុង និយាយទាំងបិទភ្នែក គេមិនស្រួលខ្លួនពិត មែន ចេះតែមានអារម្មណ៍ថារមួលពោះទាំងព្រឹក យ៉ាងម៉េចទេ
" អូនមិនស្រួលខ្លួនឬ? ឈឺអ្វី ចាំបងយកថ្នាំមកឱ្យ " ជុងហ្គុក និយាយទាំងព្រួយបារម្ភ
" មិនដឹងទេ អូនដូចជារមួលពោះចង់ក្អួត ប្រហែលក្រពះធ្វេីទុកទេដឹង? អឹម.. អួក ៗៗ " ថេហ្យុង រហ័សរត់ចូលបន្ទប់ទឹក ក្អួតមិនឈប់ ចំណែកអ្នកជាប្ដីក៏ទៅជួយរឹតខ្នង នឹងលុបមុខលុបមាត់ឱ្យប្រពន្ធដែរ មេីលចុះគ្រាន់តែក្រោកឡេីង ក៏ក្អួតឡេីងស្លេកមុខ ស្លេកមាត់អស់ទៅហេីយ
" មិនបានទេ មោះទៅពេទ្យចាំបងជូនអូនទៅ " ជុងហ្គុក បីរាងកាយតូចមកដាក់លេីគ្រែ ហេីយនិយាយ
" មិនអីទេ ក្រែងបងត្រូវទៅក្រុមហ៊ុនឬ? អូនសម្រាកបន្តិចអស់អីហេីយ "
" តែបងបារម្ភពីអូន ការងារបងមិនសំខាន់ជាងអូននោះទេ " ជុងហ្គុក និយាយទាំងបារម្ភ មេីលចុះ សូម្បីនិយាយក៏ខ្សាវសឹងស្ដាប់គ្នាមិនបានទៅហេីយ
" អូនមិនអី ពិតមែនណា៎ បែបនេះចុះ បងប្រាប់មីងមេផ្ទះឱ្យធ្វេីអាហារឱ្យអូនទៅបានហេីយ ប្រហែលញ៊ាំរួចលែងអីហេីយ " ថេហ្យុង ប្រឹងញញឹម ព្រោះមិន់ចង់ឱ្យប្ដីបារម្ភពីខ្លួនកាន់តែខ្លាំង
" ហឹម ! បែបនឹងក៏បាន បងតាមចិត្តអូន តែបេីមិនស្រួលខ្លួនទៀត ប្រញាប់ទៅពេទ្យឮទេ? ខលហៅបងក៏បាន "
" អូនដឹងហេីយ បងឆាប់ទៅងូតទឹកទៅធ្វេីការទៅ"
" បាទ អូនគេងបន្តិចទៀតសិនទៅ ចាំអាហារឆ្អិនបងឱ្យមីងមេផ្ទះលេីកមកឱ្យ " ថេហ្យុង ងក់ក្បាលហេីយញញឹមស្រាល ហេីយជុងហ្គុកក៏ទៅងូតទឹក ស្លៀកពាក់ទៅក្រុមហ៊ុនដោយមិនភ្លេចផ្ដែផ្ដាំមីងមេផ្ទះ
ថ្ងៃនេះ យ៉ុនហី ក៏មកទទួលជីមីនទៅសាលាដែរ ពេលនេះអ្នកទាំងចាប់ផ្ដេីមទាក់ទងគ្នាហេីយ ចាស់ៗក៏ដឹងឮទាំងសងខាន តែថាមិនមែនដឹងពីក្មេងៗទេ គឺអាម៉ាមីន ជាអ្នកមកជួបគ្រួសារផាក ដោយផ្ទាល់ ហេីយក៏សម្រេចថាចាំជីមីន រៀបចប់ទេីបឱ្យពួកគេទាំងពីររៀបការ ណាមួយចង់ឱ្យពួកគេមេីលចិត្តគ្នាឱ្យបានយូរជាងនេះ ខ្លាចថាស្រឡាញ់គ្នាតែមួយឆាវ បែបយុវវ័យអីបែបនេះ ។
" ព្រឹកមិញថេហ្យុង ខលមកប្រាប់ឱ្យសុំច្បាស់ឱ្យ ប្រាប់ថាមិនស្រួលខ្លួន អូនរវល់មិនបានទៅមេីល គេនោះទេ បេីបងទំនេរទៅមេីលគេផង " ជីមីន និយាយប្រាប់ទៅសង្សារ យ៉ាងណាយ៉ុនហ្គី និងថេហ្យុង ក៏ជាបងប្អូនជីដូននឹងគ្នាស្រាប់ទៅហេីយ
" ថេហ្យុងឈឺអ្វី? មួយរយៈមកនេះបងក៏មិនសូវបាន ជួបថេហ៍ដែរ ជួបតែកាលទៅសួរសុខទុក ជុងហ្គុក ប៉ុណ្ណោះ "
" មិនដឹងទេ គេមិនបានប្រាប់នោះទេ "
" បងនឹងឆ្លៀតទៅ ដល់ហេីយល្ងាចចាំបងមកទទួលឮទេ? " យ៉ុនហ្គី និយាយខណៈឈប់ឡាននៅមុខសាលា
" បេីរវល់មិនបាច់មកក៏បាន អូនឱ្យអ្នកបេីកឡានមកទទួល "
" បងមិនរវល់ទេ សម្រាប់អូន "
" អឹម តាមចិត្តបង បាយៗ " ជីមីន ញញឹមអឹមអៀន ហេីយ ចុះពីឡានដោយមិនភ្លេចលេីកដៃលាអ្នកម្ខាង
ជុងហ្គុក វិញមានការប្រជុំអ្នករួមភាគហ៊ុនទាំងតូចទាំងធំ ដេីម្បីពិភាក្សារឿងស្រាថ្មីដែលនឹងប្រកាសនៅថ្ងៃខាងមុខនេះ ។ បន្ទាប់ពីប្រជុំចប់នាយ ក៏បម្រុងនឹងទៅបន្ទប់ធ្វេីការវិញ តែចៃដន្យជួបនឹង...
" ឈប់សិនជុងហ្គុក ឮមកថាលោកជួបគ្រោះថ្នាក់ តេីពេលនេះលោកជាសះស្បេីយហេីយមែនទេ?" កញ្ញា កាង ណាសុី (អ្នកអានពីដេីមស្គាល់ហេីយថានាងជាអ្នកណា) រត់មកសួរ នាយសង្ហា ថ្ងៃនេះនាងមកប្រជុំជាមួយប៉ា តែរឿងការងារនាងមិនចាប់អារម្មណ៍ទេ ចង់មកជួបនឹងជុងហ្គុកច្រេីនជាង
" អ៎ ខ្ញុំជាសះស្បេីយហេីយ " ជុងហ្គុក ញញឹមរាក់ទាក់តាមទម្លាប់
" ខានជួបលោកយូរមកហេីយ ថ្ងៃនេះ កំដរខ្ញុំញ៊ាំមួយពេលបានទេ? " ណាសុី
" ខ្ញុំថាមិនសមទេ អ្នកនាងជាស្រី "
" មិនសមអីទៅ ជាអ្នកស្គាល់គ្នា ទៅញ៊ាំក្នុងនាមជាមិត្តក៏បាន ឬលោកស្អប់ទេីសទាល់នឹងខ្ញុំ? " ទឹកមុខកំសត់ផុសចេញលេីផ្ទៃមុខរបស់ ស្រីស្រស់
" មិនមែនបែបនឹងនោះទេ អូខេ ខ្ញុំកំដរអ្នកនាងចុះ" ជុងហ្គុក យល់ព្រម ប្រហែលមិនអីទេ គ្រាន់តែញ៊ាំបាយ ណាមួយពេលនេះវាដល់ម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់ដែរហេីយ
" ហិហិ អ៊ីចឹងពួកយេីងទៅៗ " ណាសុី ញញឹមចុងមាត់ទាំងសប្បាយចិត្ត ទេីបអ្នកពីរទៅហាងអាហារដែលនៅជិតក្រុមហ៊ុននេះស្រាប់
" អូយ៎ ដូចជាមានអ្វីចូលភ្នែកខ្ញុំ ជុងហ្គុក ជួយមេីលឱ្យខ្ញុំបន្តិច " ណាសុី ធ្វេីជាញីភ្នែក ខណៈកំពុងញ៊ាំអាហារ
" អូ៎ បាទ ចាំខ្ញុំមេីលឱ្យ... ដូចជាគ្មានអីទេ "
/ ប្រឹប ៗ /
" មិនដឹងដែរ តែមិញនេះក្រហាយណាស់ អរគុណលោកហេីយ "
" បាទ អ៊ីចឹង ខ្ញំសុំទៅមុនហេីយព្រោះមានធុរៈបន្ទាប់ នេះខ្ញុំជាអ្នកបាវអ្នកនាងចុះ " ជុងហ្គុក ដាក់លុយលេីតុ ហេីយដេីរចេញទៅ មិនឱ្យនាងហៅទាន់
" អេ៎ ជុង...? ចំជាយ៉ាប់មែន ហឹស! តែថា យ៉ាងណាហ្គេមនេះនឹងសប្បាយមិនខានទេ " ណាសុី ញញឹមចុងមាត់ម្នាក់ឯង ទាំងពិសពុល
ក្រលេកមកមេីលថេហ្យុងវិញ មានយ៉ុនហ្គី មកអង្គុយកំដរ នៅឯផ្ទះ ដោយសារតែនាយទំនេរទេីប មក អង្គុយលេងជាមួយប្អូនតែម្ដងទៅ ។ ឃេីញទឹកមុខស្លេកស្លាំងរបស់ប្អូន ក៏បារម្ភដែរ តែថេហ្យុងប្រាប់ថាមិនអី ថែមទាំងបដិសេធមិនឱ្យនាយជូនទៅពេទ្យទៀតផង ។ នាយក៏ដឹងដែរ ព្រោះថេហ្យុង ខ្លាចពេទ្យណាស់ ខ្លាចម្ជុល សូម្បីថ្នាំល្វីងខ្លាំងក៏ពិបាកលេបដែរ ។
" បងនៅញ៊ាំអាហារពេលល្ងាចទៅនេះទេ ចាំខ្ញុំឱ្យមេផ្ទះធ្វេីអាហារឆ្ងាញ់ឱ្យច្រេីន "
" ប្រហែលមិនបានទេ បងត្រូវទៅទទួលជីមីនផង"
" ហៃយ៉ា! មិត្តខ្ញុំសំណាងណាស់ដែលបានប្ដីដូចជាប្រុស " ថេហ្យុង និយាយទាំងសប្បាយចិត្ត បងប្រុសគេនេះណា ល្អសឹងអី ហេីយជីមីនក៏ល្អទៀត សមគ្នាណាស់
" ហឹស ក្មេងនេះ ចុះប្ដីឯងមិនល្អទេឬ? "
" ល្អម្យ៉ាងម្នាក់នឹងណា៎ "
" មេីលថែសុខភាពប្រឹងរៀនទៅ បងឮបងជីន រអ៊ូថាការងារហត់តែរហូតនឹង " យ៉ុនហ្គី និយាយទាំងអស់សំណេីចនឹងបងជីនដូន ពូកែរអ៊ូរទាំ តែក៏ប្រឹងធ្វេីមិនឈប់ ថ្នាក់ថ្ងៃអាទិត្យក៏មិនសម្រាកដែរ
" ហិហិ គាត់តែងតែបែបនឹង រអ៊ូណាស់ តែក៏ធ្វេីណាស់ដែរ "
" មកពីបែបនឹងទេីបមិនទាន់ជួបគូរនឹងគេ "
" និយាយបែបនេះ បេីបងជីន ដឹងច្បាស់ជា វាយមិនខានទេ ហិហិ " ថេហ្យុង និយាយទាំងសេីច នឹកឃេីញរឿងចាស់ៗ ឱ្យតែនិយាយរឿងថាគ្មានអ្នកយក ជីនច្បាស់ជាដេញវាយគេនិងយ៉ុនហ្គី ពេញផ្ទះមិនខានទេ
" ប្រាកដជាបែបនឹងហេីយ "
យ៉ុនហ្គី នៅដល់ល្ងាច ទេីបទៅទទួលជីមីន ទៅផ្ទះវិញតែម្ដង ។ ថេហ្យុង វិញក៏គ្រាន់បេីដែរ តែថានៅមិនស្រួល ពេលញ៊ាំអាហារដូចពិបាកលេប តែចេះតែឃ្លាន ។ ថេហ្យុង ងូតទឹកឱ្យឡះខ្លួន ទេីបដេីរមកអង្គុយលេីពូក ហេីយទាញទូរស័ព្ទមកចុច
[ ព័ត៌មានក្ដៅៗ ៖ លោក ចន ជុងហ្គុក អគ្គនាយក ជេខេ ក្រុប ថែមទាំងជាម្ចាស់សណ្ឋាគាវ័យក្មេង ត្រូវបានប្រទះឃេីញ ញ៊ាំអាហារជាមួយនារីម្នាក់ ថែមទាំងថេីបគ្នានៅក្នុងហាងទៀតផង (មានរូប)]
/ ក្តុក /