Bölüm Şarkısı: Taylor Swift - I Did Something Bad
Multimedya: Briella
71.Bölüm
Aceleyle Chris'e döndüm. "Hemen git buradan!"dedim. Kalbim korkuyla atmaya başlarken annem ve babama baktım. Babam kaşlarını çatmış hızla yanımıza doğru gelirken onu kendimden geriye doğru ittim. "Git!"
Babam yanımıza geldiğinde bir anda Chris'e saldırdı. Büyük bir çığlık attım. Chris sendelenip geriye düştüğünde babam Chris'i yumruklamaya devam etti. Burnundan kan akmaya başlarken ne yapacağımı bilmiyordum. "Adi herif!"diye bağırdım babam. "Sana kızımı koruman için para ödüyorum oruspu çocuğu! Onunla bir ilişki yaşaman için değil!" Bu sefer onu tekmelemeye başlarken araya girdim. Chris bilerek babama karşılık vermiyordu. "Baba yapma! Lütfen bırak onu!"
"Tony!"diye bağırdı annem. Babam derin bir nefes aldı. Chris babamı aldırmadan sadece bana bakıyordu. Babam bana baktığını fark etmiş olmalı ki yüzüme döndü. Kolumdan sıkıca tuttuğunda canım acımıştı. "Baba ben.."dediğimde gözlerini sonuna kadar açtı. Onu uzun zaman sonra ilk defa bu kadar öfkeli görüyordum.
"Sen ağzını bile açma!"dediğinde sadece sustum. Beni eve doğru sürüklemeye başlamadan önce Chris'e son bir bakış attım. Annem, Chris'i ayağa kaldırmaya yardım ediyordu. Evin bahçesinden içeriye hızla girip dış kapıyı açtı. Salona girdiğimizde kolumu bıraktı. "Böyle bir şeyi nasıl yaparsın?"diye sordu bağırarak. Çok kızgındı ve onu nasıl sakinleştireceğimi bilmiyordum. Bizi böyle yakalaması hiç hoş olmamıştı. Kıpkırmızı olmuş yüzüyle bakarken ağlamaya başlamam an meselesiydi.
"Baba..ben ona aşık oldum."dedim kısık çıkan sesimle. Dudaklarımdan çıkan kelimeler onu daha da öfkelendirmişti bile. Eline aldığı vazoyu duvara fırlattı. Babamı ilk defa böyle görüyordum. "Ne demek aşık oldum? Beni çıldırma Briella!" Hiçbir şey söylemediğinde eliyle sakalını sıvazladı. Annem kapıdan içeriye girip babama baktı. Onunda bana kızgın olduğunun farkındaydım.
Babam derin bir nefes alıp verirken annem yeniden konuştu. "Senden yaşça büyük olduğunun farkında mısın?"diye sordu bana bakıp kaşlarını çatarak.
"Anne, onu seviyorum ve büyük olması umurumda değil."dediğimde babam araya girdi. "Bu iş bitti! Bir daha o adamla görüşmeyeceksin!"
"Benim hayatıma karışamazsın!"dediğimde üzerime yürüdü. Bir an bana vuracak sandım fakat kolumdan sıkıca tuttu.
"Öyle bir karışırım ki.."deyip beni zorla merdivenlerden çıkardı. Ağlamaya başladığımda annem de arkamızdan geliyordu. Odamın kapısını açıp beni içeriye yavaşça itti. Makyaj masasının üzerinde duran telefonumu ve tabletimi eline aldı. "Bu odadan dışarıya çıkmayacaksın!"deyip kapıyı kapattı ve üst üste birkaç kez kilitledi. Yatağımın önüne oturup ağlamaya başladım.
Odamın kapısının kilidi açıldığında içeriye annem girdi. Yanında Aida'da vardı. Aida elindeki tepsiyi yatağımın üzerine bırakıp çıkarken başımı dışarıya çevirdim. Annem yanıma gelip karşımdaki koltuğa oturdu. "Yemek yemelisin."
"Yemek istemiyorum."dedim. Akşam olana kadar durmadan ağlamıştım. Gözlerim kıpkırmızıydı. Bir an önce gece olsun ve Chris yanıma gelsin istiyordum. "Neden söylemedin? En azından bana."dediğinde ona döndüm. Gözlerimin halini gördüğünde derin bir nefes aldı. "O adamla.."devamını getirecekti ki sözünü kestim.
"Lütfen!"dedim. Babam gibi karşı çıkacağını biliyordum bu yüzden de duymak istemiyordum. "Ne zamandır bir ilişki içindesiniz?"diye sordu sakin sesiyle. Derin bir nefes alıp cevapladım. "Uzun zamandır."
"Ve bunca zaman bunu bizden sakladın öyle mi?"dediğinde konuşmadım. Diyecek bir şeyim yoktu çünkü. Söylemek istemiştim fakat her seferinde bir şeyler beni durdurmuştu. "Sana söyleyecek bir şeyim kalmadı kızım."dedi ve koltuktan kalktı. Annem, babamdan daha anlayışlıydı. Zamanla bunu kabul edeceğini biliyordum. Şu anki öfkesinin sebebi sadece sır saklamamdı. Odamdan çıktığında kapıyı sertçe kapatıp kilitledi.
Bir ileriye bir geriye yürüyüp duruyordum. Saatler geçmiş, gece olmuştu fakat hala gelmemişti. Onu çok merak ediyordum. Peşimden gelmeye çalışmış mıydı? Beni aramış mıydı? Gelen sesle kafamı cama çevirdim. Balkonun kapısına yaklaşıp yavaşça açtım. Her şey normal olsaydı eğer babam ve annem bu saatte uyuyor olurlardı. Şu an -ki özellikle babamın- uyanık olduğunu biliyordum bu yüzden sessiz olmalıydım. Sessizce içeriye girdiğinde ardımızdan kapıyı kapattım. Ona dönmemle bana sarılması arasında saniyeler vardı. "Özür dilerim."dedi fısıltı şekilde. Yüzüme baktığımda gözlerim dolmaya başladı.
"Özür dilerim."dedim onun gibi fısıldayarak. Parmak uçlarımı yavaşça yüzünde gezdirerek. Sağ gözünün kenarı morarmıştı ve dudağı patlamıştı. Elimi tutup içini öptü. Bende ayrılıp yatağa oturduğunda yanına oturdum.
"Baban nasıl bir öfke ile yumruk attıysa az kalsın gözümü çıkarıyordu."dedi gülerek. Söylediğine istemsizce bende güldüm. Bu haldeyken bile beni güldürmeyi başarıyordu. "Peşinden gelmek istedim."dedi gözlerime bakıp. Beni kendime çekip dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu. "Biliyorum."
Gözleri bütün yüzümde yavaşça dolaştıktan sonra gözlerimin içine baktı. "Ağlamışsın." Kafamı aşağıya yukarıya oynattım. Elimde hiçbir şey gelmiyordu. Tek yapabildiğim ağlamaktı. "Tek yapabildiğim bu."dedim bir gülümseme yollayarak ama o gülmemişti.
"Benim için ağlama. Sana acı çektirmek istemiyorum."dedi ciddi bir ses tonuyla. Chris, ciddi olduğu zamanlarda sonu iyi olmuyordu o yüzden konuyu değiştirmek zorunda kaldım. Benden ayrılmasından o kadar çok korkuyordum ki, kalbim hızlanmaya başladı.
"Sadece ufak bir aile kavgası."dedim elini sıkıca tutarak. Her an kaçıp gidecekmiş gibi tetikte bekliyordum sanki.. "Ufak mı?"dedi diğer eliyle gözünü göstererek. Ben ise gözünün üzerine bir öpücük kondurdum.
"Seni bırakmayacağım."dediğimde gülümsedi. Ama bu gülümsemenin ardında farklı bir duygu hissetmiştim.
"Bir gün bırakacaksın."dedi gözlerimin içine bakarak. Kafamı iki yana sallayıp ellerimi ellerinden çekip bu sefer yanaklarına koydum. Yüzünü kendime çekip anlını anlıma yasladım ve konuştum. "Hayır."dedim. Bu sefer içten bir şekilde gülümsedi. Yanağına öpücük kondurup ayağa kalktım. "Yanımda uyumanı istiyorum ama kapı dışarıdan kilitli. Babamın geleceğini sanmıyorum fakat annem gelebilir."dediğimde kafasını sallayıp ayağa kalktı. Bir şey söylemeden balkon kapısına doğru adımladı. Kapıyı açtığında bana döndü. "İyi geceler öpücüğünü almalıyım o zaman."dedi belimden tutup beni kendine çekerek. Kendimi ona biraz daha yaklaştırıp ellerimi kaslı omuzlarına koydum. Saçlarımı geriye atıp dudakları dudaklarımı buldu. Bedenini bedenime bastırıp ellerini kalçalarıma indirdi. Uzun bir öpücükten sonra benden ayrıldı. "Seni seviyorum."
Gelen kilit sesini duyduğumda kafamı oraya çevirdim. Hızla açıldığında içeriye babam girdi. Aceleyle Chris'e döndüm. "Çabuk git!"dedim onu balkona doğru iterek. Babam, koşar adımlarla yanımıza gelip Chris'i yakasından tutup içeriye çekti. Onu duvara iterken çığlık attım. "Şerefsiz!" Sesleri duyan annem odama girdiğinde şaşkınlıkla o da bir çığlık attı.
Chris'in morarmış gözüne yeniden yumruk attığında babamı kolundan çekmeye çalışacaktım ki beni sertçe itti. Dengemi kaybedip yere düştüm. Kafam yatağın sivri köşesine çarptığında acıyla inledim. Annem, yere düştüğünü gördüğünde yanımda hızla gelip beni kaldırdı. "Tony, yeter artık!"diye bağırdı annem.
"Kızımdan uzak duracaksın!"dedi babam. Chris kafasını iki yana salladı. "Hayır, durmayacağım!"dedi korkusuzca. Anlımdan sıcak bir şey akmaya başladığında elimi götürdüm. Sıcak şeyin üzerine sürtüp baktığımda kan olduğunu gördüm ama umursamadım. Gözyaşlarım akmaya devam ediyordu. "Defol git lan evimden!"dedi Chris'i kapıya doğru iterek.
"Defol!" Chris kapıdan çıkmadan önce bana son bir bakış attı. "Geri geleceğim."dedi gözlerimin içine bakarak. Babam tekrar onu sertçe ittiğinde çıkmak zorunda kaldı. Annem bana döndüğünde gözlerimi büyüttü. "Başın kanıyor, bekle burada!"dedi ve odamdan çıktı. Yatağıma oturup beklemeye başlarken aynı zamanda ağlıyordum. Annem odaya girdiğinde elinde ilk yardım malzemeleri vardı. Yanıma oturup başıma pansuman yaparken ağlamam devam ediyordu. Bana kısa bir bakış attı. "Odaya nasıl girdi?"diye sorduğunda balkonun kapısını gösterdim.
"Daha önce de giriyor muydu böyle?"diye sorduğunda yalan söylemenin bir anlamı olmayacağını düşündüğüm için "Evet."dedim. Elindeki kanlı pamuğu torbanın içine atıp başıma yara bandı yapıştırdı. Odamın kapısı hızla açıldığında babam içeriye girdi. Bana öfkeyle bakarken anlımdaki yara bandını gördüğünde birkaç saniye sessizce durdu. Ama yine öfkesi ağır basmış olacak ki öfkeyle konuşmaya başladı.
"Benim küçük kızım! Kendisinden büyük ve üstelik benim para verip, onu koruması için tuttuğum bir adamla ilişki yaşıyor! Ve her gece odasına girip, yalanlar söyleyerek bizi ayakta uyutuyormuş meğerse!"dedi sonlara doğru yüzüme bağırarak. Bağırmasıyla daha da çok ağlamaya başladım.
"Bağırmayı bırakır mısın?"dedi annem sakin bir ses tonuyla. Annem ayağa kalkıp babamı göğüsümden tutup benden geriye itti.
"Bırakamam Pepper! Kızının ne işler çevirdiğinde haberin yok!"dedi ve yatağımın yanındaki çekmeceye yürüdü. İçini açtığında bir şey çıkardı. Sulu gözlerimle dikkatle baktığımda doğum kontrol hapım olduğunu gördüm. Tanrım!
"Bu ne?"diye sordu annem. Babam hapı annemin eline verecekti ki aniden ayağa kalkıp elinden almaya çalıştım. "Ver onu bana!"dedim bende bağırarak. Hap yere düştüğünde annem eline aldı. Baktığında anlamış olacaktı ki eliyle ağzını tuttu. "Kızım sen.." söyleyeceği şeyi anlamıştım.
"Hayır, değilim."dedim aniden. Babam saçlarını çekiştirip balkon kapısına doğru yürüdü. Sertçe kapatıp kilitledi. "Artık o adamla görüşmene veya konuşmana izin vermeyeceğim! Şimdi hazırlan Briella! Buradan gidiceksin!"dedi. Elimle gözlerimi sildim.
''Bu da ne demek oluyor şimdi?''dedi annem benim yerime. Endişe içinde babama bakıyordum. "Onu buradan göndereceğim. Burada kalmaya devam ettikçe o herifle görüşmeye devam edeceğini ikimizde biliyoruz!"dedi anneme bakarak. O kadar kırgın, kızgındım ki ellerimi yumruk yaptım.
"Sen benim hayatımı kontrol edemezsin!"dedim bağırarak. "Hiçbir yere gitmiyorum." Bağırmama aldırış etmedi.
"Seni korumaya çalışıyorum."dedi. Derin bir nefes alıp verdim.
"Beni korumak mı?"diye sordum kaşlarımı çatarak. Annem öylece bizi dinliyordu. Beni neden koruyordu? Chris'ten beni korumasına gerek yoktu çünkü o bana zarar vermezdi. Onu tanımadığı için bütün bunları söylüyordu. "Evet, her anne ve babanın görevi bu!"dedi önce anneme sonra bana bakarak.
"Öyle mi? O zaman keşke babam olmasaydın!"dedim sertçe. Bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki sustu. Derin bir nefes alıp yutkunduğunda ona arkamı döndüm.
Gözyaşlarım yeniden akmaya başlarken banyoya yürüyüp kapısını açtım. İçeriye giyecektim ki onlara dönmeden konuştum. "Chris'e aşığım ve onunla birlikte olacağım! Benim içim mutlu olsanız da olmasanız da.."