ប៉ុន្មានថ្ងៃផុតទៅ ម៉ូរ៉ា ក៏ឈឺពោះ ព្រោះតែដល់ថ្ងៃសម្រាកកូនហេីយ ។ គ្រប់គ្នាទៅរងចាំនៅក្នុងមន្ទីពេទ្យ រួមទាំងជុងហ្គុកនិងថេហ្យុងផងដែរ ។ រយៈពេលប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក សម្លេងកូនបន្លឺឡេីងព្រោះ ការសម្រាលទទួលបានជោគជ័យហេីយ ដោយសារម៉ូរ៉ាសម្រាលតាមបែបធម្មជាតិមិនវះកាត់ទេីប អស់កម្លាំងដល់ថ្នាក់សន្លប់ ហេីយពួកគេទទួលបានកូនស្រីដ៏គួរឱ្យស្រឡាញ់ម្នាក់ ។
" ប៉ា ម៉ាក់ កូនខ្ញុំកេីតហេីយ " ថេមីន ស្រែកទាំងសប្បាយចិត្ត នាយទេីបតែចេញមកពីបន្ទប់សម្រាលរបស់ប្រពន្ធ ដោយសារជាប្ដីទេីបត្រូវនៅផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឱ្យប្រពន្ធនៅខាងក្នុង
" ម៉ាក់ ដឹងហេីយៗ កូននេះ ចុះម៉ូរ៉ា យ៉ាងម៉េចហេីយ? "
" ម៉ូ សន្លប់ហេីយដោយសារអស់កម្លាំងពេក ចំណែកកូនគ្រូពេទ្យកំពុងសម្អាតខ្លួនឱ្យ "
" នេះជាកូនស្រីរបស់លោក ពួកយេីងបានឱ្យមុឹមទឹកដោះរបស់ម៉ាក់ៗហេីយៗ ពួកយេីងកំពុងបញ្ចូនគាត់ទៅបន្ទប់សម្រាកធម្មតា " គ្រូពេទ្យហុចទារិកាទៅឱ្យថេមីនជាអ្នកបី
" អរគុណហេីយ ជួយរៀបចំពួកយេីងក្នុងបន្ទប់ វីអាយភី ផង " លោកស្រីសូយ៉ុន និយាយទៅកាន់គ្រូពេទ្យ
" ចាស៎ បានលោកស្រី "
" ជុង.. បងមេីលមុខបេប៊ីចុះគួរឱ្យខ្នាញ់ណាស់ ហិហិ " ថេហ្យុង អេីតមេីលទារិកា ដែលនៅបិទភ្នែកនៅឡេីង
" ក្មួយទេីបនឹងកេីត បែបនេះហេីយ "
" ហិហិ មេីលច្រមុះគេចុះ ចង់តែចាប់ទេ "
" ស៊ូច! ក្មួយកំពុងគេងអូនសម្លាញ់ " ជុងហ្គុក សេីចនឹងចរិតមិនដឹងអីរបស់ប្រពន្ធ
បន្ទាប់ពីផ្លាស់ម៉ូរ៉ា ឱ្យទៅបន្ទប់ធម្មតាវិញ គ្រប់គ្នាក៏ទៅទីនោះដែរ រួមទាំងប៉ាម៉ាក់ម៉ូរ៉ា ដែលទេីបនឹងមកដល់ពីដេហ្គូមិញនេះ ។ ថេមីន ដាក់កូនឱ្យគេងក្បែរ ប្រពន្ធព្រោះតែនាងប្រាប់ថាចង់មេីលមុខកូន ។ ឯថេហ្យុង វិញ ហេតុតែចង់មេីលមុខក្មួយក៏ទាញកៅអីទៅអង្គុយក្បែរគ្រែ ដេីម្បីបានមេីលឱ្យជិត ។ ជុងហ្គុក អស់សំណេីរពេលប្រពន្ធធ្វេីភ្នែកម៉ក់ៗ មេីលទៅទារិកា ហេីយជួនកាលភ្ញាក់ផ្អេីលពេលឃេីញទារិការេីបម្រាស់តិចៗ ។
" ជុង... បងម៉ូ មេីលទៅ គេកម្រេីកទៀតផង ហិហិ" ថេហ្យុង ហៅគេឱ្យមេីលទៅបេប៊ី ធ្វេីឱ្យគ្រប់គ្នាសេីចនឹងចរិតរបស់គេ
" ថេហ៍ ក្មួយទេីបនឹងកេីតបែបនេះហេីយ គេមិនទាន់នៅមេីលអ្វីឃេីញនៅឡេីយទេ ទាល់តែបាន 2 ខែសិន " ជុងហ្គុក ឈរពីក្រោយកៅអីរបស់រាងតូចហេីយអង្អែលស្មាព្រមទាំងនិយាយពន្យល់
" ពិតឬ? បែបនឹងទេដឹងទេីបគេគេងរហូតបែបនេះ ហិហិ "
" នេះគឺយប់ហេីយ ពួកកូនត្រឡប់ទៅសម្រាកវិញទៅ ថេហ្យុងត្រូវរៀនស្អែកផង តិចក្រោកមិនទាន់" លោកស្រី សូយ៉ុន និយាយប្រាប់ទៅជុងហ្គុក
" បាទ ម៉ាក់ អ៊ីចឹងខ្ញុំសុំលាទៅសិនហេីយ គ្រប់គ្នា"
" លាសិនហេីយ ខ្ញុំនឹងឧស្សាហ៍ទៅលេងជាមួយបេប៊ី "
បន្ទាប់ពីជុងហ្គុកនិងថេហ្យុងទៅ លោកស្រីសូយ៉ុន ក៏បានឱ្យលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ ម៉ូរ៉ាទៅស្រាកនៅភូមិគ្រឹះរបស់គាត់ដែរ ។ ដោយនៅក្នុងមន្ទីពេទ្យ មានថេមីន នឹងគ្រូពេទ្យប្រចាំការជាអ្នកនៅមេីលថែម៉ូរ៉ា ។
_______ មួយខែ កន្លងផុតទៅ _______
ពេលយប់ ថេហ្យុង អង្គុយលេីពូក វីដេអូខល ជាមួយម៉ូរ៉ា ដែលនាងបែរកាំមេរ៉ាទៅ កូនស្រីរបស់នាង ដែលឈ្មោះថា ចន មីនអា ។ ថេហ្យុង អង្គុយញញឹមដាក់អេក្រង់ទូរស័ព្ទ ដែល មីនអា កំពុងតែលេីកដៃ លេីកជេីង ខ្វៃៗ យំចេចចាចស្រែករកទឹកដោះគោ
" អា... មីនអា ឃ្លានទៀតហេីយឬ? " ថេហ្យុង ញញឹម គេខលទៅមិនទាន់បានកន្លះម៉ោងយំរកទឹកដោះគោ ពីរដងទៅហេីយ
" គេ ពូកែ មុឹមណាស់ មេីលចុះ មួយខែសោះ ឡេីងប៉ុណ្ណា ប៉ុណ្ណីទៅហេីយ " ម៉ូរ៉ា និយាយខណៈមីនអា កំពុងរីករាយនឹងទឹកដោះគោរបស់ខ្លួន
" មីនអា ហា៎ ចង់ក្លាយជាកូនជ្រូកមែនទេ? ពូតូច ពរមិនរួចទេណា៎ " ថេហ្យុង និយាយបែបសម្លេងក្មេងគួរឱ្យស្រឡាញ់ ធ្វេីឱ្យអ្នកជាប្ដីដែលចេញមកពីបន្ទប់ទឹកមកឃេីញខ្នាញ់មិនស្ទេីរទេ
" ប៉ុណ្ណឹងសិនចុះណាថេហ៍ បងឱ្យមីនអា គេងសិនហេីយ ព្រោះភ្ញាក់មកយូរល្មមហេីយ "
" បាទ រាត្រីសួស្ដី បងស្រី មីនអាក៏ដូចគ្នា ឆាប់គេងណា៎ បាយៗ " ថេហ្យុង លេីកដៃគ្រវី ហេីយក៏បិទវីដេអូខល
" ក្មួយគេងហេីយឬ ទេីបដាច់ចិត្តបិទ " ជុងហ្គុក សួរព្រោះនិយាយជាមួយប្រហែលកន្លះម៉ោងហេីយ
" មែនហេីយ មីនអា គេងហេីយទេីបអូនបិទ ចុះបងពេលណាគេង នេះម៉ោងជិត 10 ហេីយ "
" បងធ្វេីការបន្តិចសិន អូនគេងមុនបងទៅ "
" ទេ អូននៅកំដរបង " ថេហ្យុង ដេីរទៅតុធ្វេីការតាមក្រោយប្ដី នៅជ្រុងម្ខាងនៃបន្ទប់
" ទម្រាំធ្វេីរួចយប់ជ្រៅណាស់ អូនគេងមិនឆ្អែតប្រយ័ត្នមិនស្រួលខ្លួន " ជុងហ្គុក និយាយទៅប្រពន្ធទាំងបារម្ភ ខណៈគេមិនយកត្រចៀកស្ដាប់សម្ដីខ្លួន ហេីយអង្គុយនៅកៅអីក្បែរ កៅអីធ្វេីការរាងក្រាស់
" បេីដឹងថាយប់ជ្រៅបងប្រឹងនៅធ្វេីទៀតឬ? គិតថាខ្លួនមិនចេះឈឺឬ? បងធ្វេីការមិនគិតសុខភាព អូ់នហាម បងក៏តែងនិយាយថាមិនអីរហូត ចុះបេីបងឈឺ? ការងារទាំងនោះមានន័យអ្វីទៅ? " ថេហ្យុង និយាយបកទៅវិញ មួយរយៈក្រោយមកនេះ ជុងហ្គុកធ្វេីការដល់យប់ជ្រៅសឹងរាល់ថ្ងៃ ឱ្យគេគេងមុន ពេលខ្លះគេមិនទាំងដឹងថានាយចូលគេងពេលណា ជួនកាលគេងយប់ហេីយក្រោកទៅក្រុមហ៊ុនពីព្រលឹមទៀត ។ ដែលរវល់បែបនេះ គឺព្រោះតែនាយ បានចូលទៅជួយការងារនៅក្រុមហ៊ុនឡានរបស់ប៉ានិងបងប្រុសនាយទៀត តាំងពីម៉ូរ៉ាមានមីនអា ថេមីនក៏ត្រូវចំណាយពេលជួយមេីលថែនាង ហេីយក្រុមហ៊ុនរវល់ខ្លាំង ត្រឹមតែលោកចន ជាប៉ា មិនអាចទប់ឈ្នះទេីនហៅជុងហ្គុក មកជួយសិន ។ ដោយសារតែ ជុងហ្គុក មានការងារនៅសណ្ឋាគាផង នៅក្រុមហ៊ុនស្រានាយផង ពេលនេះត្រូវជួយការងារបងប្រុសទៀត ទេីបរវល់មិនឈប់បែបនេះ
" ថេហ៍ ... អូនក៏ដឹងថាបងជួយចាត់ចែងការងារបងប្រុសទៀត ទេីបរវល់បែបនេះ តែមិនយូរទេប្រហែលមួយខែទៀតប៉ុណ្ណោះ គាត់នឹងទៅមេីលការងារជាប់លាប់វិញហេីយ បងនឹងមិនអីទេ បងសុំទោសដែលឱ្យអូនបារម្ភ " ជុងហ្គុក ចូលទៅឱបប្រពន្ធ នាយដឹងថាថេហ្យុងបារម្ភពីនាយ តែធ្វេីយ៉ាងម៉េចបេីលការងាររវល់ទៅហេីយ
" មិនមែនកំហុសបងទេជុង.. មកពីអូនខ្លាចបងឈឺ ឥឡូវចាំអូនទៅឆុងទឹកដោះគោក្ដៅឱ្យបងចុះ ឱ្យបងមានកម្លាំងធ្វេីការ " ថេហ្យុង និយាយស្រទន់វិញ គេមិនគួរច្រឡោតដាក់នាយទេ ព្រោះតែមានហេតុផងទេីបនាយរវល់បែបនេះ ក្នុងពេលនេះគេមានតែជួយធ្វេីអាហារពៅកម្លាំងប្ដីវិញ
" បាទ អរគុណ សឺត " ជុងហ្គុក ថេីបថ្ពាល់មួយខ្សឺត ថេហ្យុងក៏ទៅឆុងទឹកដោះគោឱ្យនាយ ហេីយគេក៏ចូលគេងមុន តាមសម្ដីនាយជាប្ដី
ថ្ងៃបន្ទាប់ ថេហ្យុងទៅសាកលវិទ្យាល័យតាមទម្លាប់ សប្ដាហ៍ក្រោយគេត្រូវប្រលង ឆមាសទីមួយហេីយ បន្ទាប់មកនឹងមានពេលសម្រាកនៅផ្ទះ 2 សប្ដាហ៍ មុនពេលពេលឆមាសទី 2 ចូលមកដល់ ។
នៅចុងសប្ដាហ៍ ជីមីន បបួលថេហ្យុង ទៅហាងកាហ្វេរបស់ ហូស៊ុក ព្រោះខានមានពេលវេលាជាមួយគ្នាមួយរយៈហេីយ ។ ជីមីន និយាយលេងជាមួយថេហ្យុង សុខៗក៏ប្រទះភ្នែកឃេីញ យ៉ុនហ្គី កំពុងដេីរចូលហាងផ្កាមួយនៅក្បែរនោះជាមួយនឹងមនុស្សស្រីម្នាក់ ។ ជីមីន ទម្លាក់ទឹកមុខតែព្យាយាមធ្វេីធម្មតា មិនឱ្យថេហ្យុងសង្ស័យ ត្រូវហេីយមួយរយៈក្រោយមកនេះគេមិនសូវបានជួបយ៉ុនហ្គីទេ ហេីយពេលមកឃេីញបែបនេះ បេះដូងគេដូចជាលោតមិនប្រក្រតីយ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ ។ តែយ៉ាងណាទោះបីយ៉ុងហ្គី និងម្នាក់ស្រីនោះជាអ្វីនឹងគ្នា ក៏គេគ្មានសិទ្ធិអ្វីដែល ព្រោះរវាងខ្លួននិងយ៉ុងហ្គី ត្រឹមជាអ្នកស្គាល់គ្នាធម្មតាប៉ុណ្ណោះ
" ជីមីន ឯងមានអ្វីដែរទេ? " ទឹកមុខ មិនល្អទោះជាព្យាយាមលាក់បាំងក៏មិនអាចគេផុតពីក្រសែភ្នែកអ្នកជាមិត្តបានដែរ
" យេីងគ្មានទេ នេះខេកស្ត្របឺរីរបស់ឯង មិនថតផុសក្នុង អាយជី ទៀតទេឬ?" ជីមីន ញញឹមហេីយនិយាយបន្លប់រឿងផ្សេង
" ច្បាស់ជាថតហេីយ ឯងក៏ដឹងថាក្នុង អាយជី យេីងផុសតែរបស់ញ៊ាំប៉ុណ្ណោះ ហិហិ " ថេហ្យុង ញញឹមហេីយថតរូប បី បួន រូប ទេីបរេីសយករូបស្អាតទៅផុស
" អឺ... ថេហ្យុង យេីងសួរអ្វីឯងមួយបានទេ? "
" សួរអ្វី? "
" គឺថា... បងប្រុសយ៉ុនហ្គី មានទាក់ទងនរណាហេីយឬនៅ? "
" រឿងនេះ យេីងក៏មិនច្បាស់ដែរ តែយេីងមានរឿងមួយតែទេីបនឹងឮល្ហៀងៗមក តែមិនដឹងថាពិតឬអត់ទេ បេីនិយាយទៅយេីងខ្លាចឯងខូចចិត្ត"
" រឿងអ្វី? និយាយមក យេីងមិនអីទេ "
" បេីអញ្ចឹង យេីងនិយាយហេីយណា គឺថា បងប្រុស យ៉ុងហ្គី នឹងត្រូវភ្ជាប់ពាក្យឆាប់ៗនេះហេីយ "
/ ក្ដុក /