« កូននិងនាំប៉ាទៅមន្ទីរពេទ្យ ប៉ាកុំបិទភ្នែកឮទេ ប៉ាមិនត្រូវកើតអ្វីទាំងអស់ » កម្លោះតូច បន្លឺឡើងតិចៗ លូកដៃដែលជាប់ចំណងរបស់ខ្លួនទៅជូតឈាមនៅគែមមាត់លោកប៉ាចេញថ្នមៗ ក្រវីក្បាលតតាត់ហាមហើយហាមទៀតមិនឱ្យលោកប៉ាបិទភ្នែកនោះឡើយ ។
« ឱ្យកាំបិតមកយើង »
« ឮយើងនិយាយទេ?!!! » គេស្រែកទៅម្តងទៀត ហើយលើកនេះអាម្នាក់ដែលចាប់គេអម្បាញ់មិញក៏បោះកាំបិតឱ្យមែន Jungwon ប្រញាប់រើសកាំបិតមកកាន់និងដៃរកកន្លែងដែលគេអាចដាក់កាំបិតអារខ្សែវិញបាន ព្រោះគ្មានអ្នកណាអាចជួយអារបានទេ ។
« Won..អឹក.. » គ្រាន់តែគេបង្ហើបបបូរមាត់បំណងចង់ហៅកូនប្រុស តែឈាមក៏ហូរចេញតាមមាត់មកប្រណាំងជាមួយគេ មិនឱ្យគេនិយាយចេញមករួចឡើយ ។
« មិនបាច់និយាយអ្វីទេ » គេងាកមុខទៅតបនិងលោកប៉ាវិញ ខំកកិតដៃនិងកាំបិតដើម្បីស្រាយចំណងដៃចេញវិញ ប៉ុន្តែទម្រាំតែរួចដៃគេក៏ប៉ះកាំបិតបង្កជាស្នាមរបួសមកមិនចេះតិចកន្លែងនោះទេ ។
« ឯងនៅឈរឆ្មឹងបែបនេះធ្វើស្អី??!! យកឡានមកជូនគាត់ទៅមន្ទីរពេទ្យ!!! »
« ហ៉ឹសៗ ទៅមន្ទីរពេទ្យ មិនទុកឱ្យវាងាប់នៅត្រង់នេះតែម្តងទៅ មិនបាច់ពិបាកយកទៅណាឆ្ងាយ »
« បិទមាត់ឯងទៅអាកំសាកញី ឯងទេដែលត្រូវងាប់ យើងនិងសម្លាប់ឯង » Jungwon ដកដៃចេញពីក្បាលលោកប៉ាមកវិញ ក្រោកឈរពេញកម្ពស់លើកដៃចង្អុលមុខ Vencher ស្រែកឡើងមកមួយទំហឹងៗមិនប្រាប់ក៏ដឹងដែលថាគេខឹងខ្លាំងណាស់ ។
៚ ផាំង ៚
« ស្រែកទៅ!! ស្រែកថាឯងឈឺ » Vencher គំហកឡើងខ្លាំងៗ ខឹងឡើងញ័រដៃទទ្រើតដោយសារតែ កម្លោះតូច គេមិនបានស្រែកត្អូញត្អែរថាឈឺឡើយ ទោះជាជើងគេកំពុងតែត្រូវរបួស គេនៅឈរធ្មឹងហាក់ដូចជាគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះគេទាល់តែសោះ សម្លឹងមើលមកខ្លួនដោយក្រសែរភ្នែកបង្កប់ទៅដោយកំហឹង ។
« ទោះឯងបាញ់យើងគ្រប់កន្លែងទៀត យើងក៏មិនស្រែកដែរ ឈ្វើយ!!! អាកំសាកញី មិនបាច់ឆ្ងល់ទេថាហេតុអ្វីបានជាឯងមិនអាចឈ្នះប៉ាយើងបាន ព្រោះតែឯងកំសាក ឯងវាកំសាក » មិនខ្ចីខ្លាច មិនខ្ចីព្រឺ ប៉ាគេប្រាប់គេយ៉ាងមិច បង្រៀនគេយ៉ាងមិចគេចាំបានទាំងអស់ ទោះជាខ្លួនកំពុងតែឈរនៅកន្លែងដែលគ្មានសុវត្ថិភាពក៏ដោយ ក៏មិនត្រូវទន់ខ្សោយនោះដែរ ។ ចុះរឿងអ្វីដែលគេត្រូវស្រែកដោយសារតែគ្រាប់កាំភ្លើងមនុស្សកំសាកដូចមនុស្សម្នាក់នេះនោះ ។
« ឯងចាំតែមើលចុះ នៅពេលដែលកូនឯងឡើងក្លាយជាមេជំនួសឯង យើងនិងជាន់វានិងជើង ជាន់ទាល់តែវាលិចនិងដី វាគ្មានថ្ងៃស្គាល់ពាក្យថាខ្ពស់ឡើយ គឺគ្មានជាដាច់ខាត » Jungwon បន្តប្រយោគដកដៃដែលចង្អុលមុខគេប្តូរជាចង្អុលមកបាតជើង ហើយក៏ញីសង្កត់ខ្លាំងៗ ប្រកាសស្រែកក្តែងៗមិនខ្លាចរអា សាងជាស្នាមញញឹមដល់លោកប៉ាដែលកំពុងសម្លឹងមកកូនដោយហាមមិនបាន ។
« ឯង!!! »
៚ ផាំងៗៗៗ ៚
( អ្នកណា?? ) Vencher បន្លឺឡើងក្នុងចិត្តទាំងចាប់ម៉ួម៉ៅដោយសារតែគិតថា Jungkook មិនគោរពសន្យាលេងខូច យកកូនចៅមកតាម បើបែបនេះគេមិនអាចធ្វើអ្វីទេកើតទេ ។
« នៅឱ្យស្ងៀមបើពួកឯងកម្រើកពួកឯងមិនរស់ទេ » Jangwin នេះហើយគឺជាអ្នកដែលបាញ់កាំភ្លើងផាំងៗអម្បាញ់មិញ គេរុញទ្វារឡានបើកចេញមកដោយមិនភ្លេចគម្រាមអាពួកនោះ ព្រោះម្នាក់ៗសុទ្ធតែកាំភ្លើងពេញដៃ គេមកតែម្នាក់ឯងផងស៊ូយ៉ាងមិចរួច ។
« ហាសហា!! ឯងយកស្អីមកសម្អាង?? »
« កូនចៅរបស់យើងមានមិនតិចឯណា បើឯងចង់អាចសាកបាន 1 នាទី 1 នាទីតែប៉ុណ្ណោះ ឯងនិងដាច់ខ្យល់ងាប់ » Jangwin ញាក់ចញ្ចើមម្ខាងឡើង ក្រវីកាំភ្លើងដើរទៅរក កម្លោះតូច ដោយសារតែការបោករបស់ខ្លួនកំពុងតែមានឥទ្ធិពល ពួកនោះវាកំពុងតែជឿមិនហ៊ានលើកកាំភ្លើងតម្រង់មកខ្លួនទៀតឡើយ ។
« អ្នកប្រុស » ជំនិតរូបសង្ហារ ប្រញាប់បន្ទាបជង្គង់ចុះទៅមើលលោកម្ចាស់ ងាកមុខទៅមើលអ្នកប្រុសទាំងចងចញ្ចើម ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែរបួស គ្រាន់តែម្នាក់ស្រាលនិងម្នាក់ធ្ងន់ ។
« ប៉ាត្រូវគ្រាប់កាំភ្លើងយកគាត់ទៅមន្ទីរពេទ្យសិនទៅ កុំទាន់ខ្វល់ពីពួកនេះអី » កម្លោះតូច និយាយឡើងតិចៗ គេមិនអាចពន្យារពេលឱ្យយូរជាងនេះឡើយ ដោយសារតែលោកប៉ាកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនទៅៗហើយ មិនអាចពន្លាយពេលឱ្យកាន់តែវែងទេ ។
« ប៉ុន្តែ អ្នកប្រុសនេះ... »
« ពួកវាមិនហ៊ានធ្វើអ្វីអ្នកណាទេ សំខាន់គឺត្រូវនាំប៉ាទៅដល់មន្ទីរពេទ្យឱ្យបានលឿនបំផុត » Jungwon ខំប្រឹងនិយាយពន្យល់គេឱ្យកាន់តែងាយយល់ ព្រោះគ្មានពេលឯណាមកបកស្រាយឱ្យក្បោះក្បាយឡើយ ។ ពេលនេះគេមានគ្នីគ្នាតែប៉ុន្នាននាក់ ពួកគេមិនអាចមកធ្វើឫកធំនៅកន្លែងអ្នកដទៃបានទេ ។
« មានកាំភ្លើងមួយទៀតទេ?? »
« នេះ អ្នកប្រុស » Jangwin បោះកាំភ្លើងឱ្យទៅអ្នកប្រុសរបស់គេ ហើយក៏អោនទៅជួយគ្រាលលោកម្ចាស់ឡើងទៅលើឡានក្បាំងខាងក្រោយ ។ ប៉ុន្តែ Jungwon គេមិនទាន់ឡើងទៅនោះឡើយ គេលើកកាំភ្លើងតម្រង់ទៅ Vencher សេរេរកកន្លែងដែលត្រូវចិត្តរួចក៏បាញ់ទៅចំស្លឹកត្រចៀកខាងឆ្វេងរបស់គេមិនខុសឡើយ ។
៚ ផាំង ៚
« អូយ!!! » ស្នាដៃរបស់គេ អ្វីដែលគេរៀនចេះពីលោកប៉ាគេក៏បង្ហាញនៅថ្ងៃនេះ ពាក្យថាសត្រូវគ្រប់ទិសទីដែលលោកប៉ាគេបានប្រាប់ គេត្រូវតែចេះការពារខ្លួនឯងដោយមិនបាច់អាងកូនចៅគ្រប់ពេល ។ លោកប៉ារបស់គេបានបង្រៀនគេឱ្យចេះបាញ់កាំភ្លើង ហើយគ្រាប់កាំភ្លើងទីមួយដែលបាញ់ទៅលើមនុស្សគឺជា Vencher នេះឯង ។
« ចាំយើង យើងនិងមកម្តងទៀត ក្នុងនាមជាអ្នកសម្លាប់ឯង ទន្ទេញឈ្មោះយើងឱ្យចាំក្នុងខួររបស់ឯងទៅអាកំសាកញី » មុននិងបិទកញ្ចក់ឡានបើកចេញទៅ កម្លោះតូច ក៏បោះប្រយោគទៅកាន់គេព្រមជាមួយនិងកែវភ្នែកដែលពោរពេញទៅដោយកំហឹងច្រាលពេញទ្រូង ។ បង្ខំចិត្តបិទភ្នែកមិនសម្លឹងមើល Appa ប្អូនស្រី និង គូដណ្តឹង ព្រោះគេមិនអាចធ្វើអ្វីបាននៅពេលនេះទេ គេត្រូវតែចាំ ឱកាសគេមានច្រើនណាស់ ។
Jangwin ប្រញាប់ជាន់ហ្គ្រាលឡានបើកចេញទៅយ៉ាងលឿន ធ្វើយ៉ាងមិចក៏ដោយគេត្រូវតែទៅដល់មន្ទីរពេទ្យឱ្យបានលឿនបំផុត ព្រោះសភាពរបស់ចៅហ្វាយកាន់តែមិនស្រួលទៅៗហើយ គេមិនអាចបង្ហិនពេលវេលាទៀតបានឡើយ ។
« ប៉ាកុំបិទភ្នែក ខ្ញុំមិនឱ្យប៉ាកើតអ្វីទេ » Jungwon នៅតែបន្តនិយាយប្រយោគនេះម្តងហើយម្តងទៀតតាំងតែពីឡើងឡានរហូតមកដល់ពេលនេះពួកគេកំពុងតែទៅជិតដល់មន្ទីរពេទ្យទៅហើយ ។ កម្លោះតូច លើកដៃទៅផ្តាច់លេវអាវលោកប៉ាចេញដើម្បីពិនិត្យមើលរបួស តែហេតុអ្វីក៏វាមកនៅម្តុំទ្រូងខាងឆ្វេងនេះទៅវិញ?!!!
« ខឹកៗ » ម្តងទៀតហើយដែលគេក្អករហូតដល់ចេញឈាមមកមិនចេះតិច កម្លោះតូច ឈោងដៃទៅយកកន្សែងពី Jangwin មកទ្រឈាមលោកប៉ា ជូតចេញទាល់តែស្អាតវិញ ប៉ុន្តែ...
គេកំពុងតែស្រក់ទឹកភ្នែក
______________________
TO BE CONTINUED... 👉💗
#ស្រឡាញ់អ្នកអាន ❤️
AERA ROSAA ఌ