Chapter 25
Tearing Up
I feel like Xydon was just masking up his real expressions. Kahit kung saan saan na kami namasyal, alam kong kailanman ay hindi naging buo ang saya sa puso namin. Sadness is always consuming spots in our hearts. And it's inevitable.
"Siomai? Hanap tayo?" nanunuyo nitong tanong habang naghahanap ng parking area.
"Sige..." tipid kong tugon.
Palagi siyang nakangiti, malapad pa nga, pero sa tuwing nahuhuli ko naman siyang mag-isa, nakapinta sa kaniyang mukha ang kalungkutan na nagbababad sa loob niya.
It's getting closer- ang pag-alis niya. Wala ng extension. Malapit na pero hinfi pa rin ako handa sa bagong setup.
"Hey... Hindi ba masarap?" he bluntly asked while we were eating siomai and other food that were served on our table. "Lipat tayo?"
Umiling ako at sumubo ng siomai. "It's good. May iniisip lang naman ako..." sagot ko matapos nguyain ang pagkain.
Gumuhit ang pagtataka sa mukha niya. "Anong iniisip mo? May problema ka ba sa daddy mo?" That was delivered innocently.
Umiling ako. "Wala na akong problema sa kaniya kasi hindi naman na kami nagka-usap pa..."
May dumaan na galit sa kaniyang mga mata pero sandali lang 'yon. "Ano'ng problema mo kung gano'n?"
I sighed. "Hindi naman problema," sabi ko kahit para sa akin ay problema nga.
"What is it?" tanong niya at naglagay pa ng pagkain sa aking plato. Dahil sa paggalaw niya ay mas lalong nabandera ang hubog niyang dibdib dahil sa ilang bukas niyang butones.
"Pagsasabihan m na naman ako kapag sinabi ko sa'yo."
Sa sinabi ko, alam ko na kaagad na nakuha niya na kung ano'ng tumatakbo sa isip ko.
"Two weeks pa naan. Stop thinking about it."
Agaw pansin ang pagbaba ng tono niya. Nag-iwas din siya ng tingin at inabala ang sarili sa pagkain. Nang mapansing hindi ako gumagalaw ay nilingon niya ako at saka ngumiti. Malapad at matamis na ngiti. Kung hindi mo siya kilala, iisipin mo na wala in siyang dinadalang mabigat na bagay sa puso niya, pero ang totoo, apektado siya. Sobra.
"Eat a lot. We'll make pots later," aniya.
May scheduled activity kasi kami. Gagawa kami ng mga paso. May napanood kaming vlog kagabi, at pakiramdam ko naglakbay ang inggit sa kan'ya kaya naisipang gawin din 'yon.
Tumango ako at kumain na lang. Maybe faking his feelings is his own coping mechanism to flaunt he's all good and unaffected. Para mahawa ako, o 'di kaya'y para gumaan ang pakiramdam ko. Kasi kung makikita ko rin kung gaano siya naapektuhan, dadagdag lang 'yon sa nararamdaman ko.
We've been in many places, and so far, everything is happening according to what we've planned. He wanted us to go in Paris again but I was the one who refused. Gusto ko rin naman, pero mas magandang dito na lang. Madami rin namang magagandang lugar dito.
Katatapos naming mag-snorkeling. Xydon was taking a shower when I went out our hotel room. I went straight to the shore, carrying his camera. Pinahiram siya ni Ate Rhione para raw mas maganda ang quality ng pictures namin. Iyon nga lang, wala kaming photographer kaya karamihan ng pictures ay solo.
One time, pinatong namin sa nakahigang niyog ang camera, hayun nahulog. Tumawa na lang kami at hindi na nakapag-picture pa.
The sun already rested below the horizon. The fresh gust of wind was making me relaxed. Tinapat ko ang camera sa tahimik na dagat at kumuha ng litrato. Nawili ako sa pagkuha sa kung ano anong bagay hanggang sa tumapat ito sa pinakagwapong lalaki na nakilala ko.
I chuckled. "Shoo! Tinatakpan mo 'yong subject ko!" I joked while getting shots of him.
He smirked. "I should be your favorite subject as you are for me..." sambit niya at kinuha ang camera sa aking leeg, maingat at may kasama pang halik sa labi. "Tinapat niya at halos napapikit ako sa flash nito. "Hindi ka nagpaalam..."
I made a face. "Sumigaw ako. Nakabukas lang ang shower kaya hindi mo nadinig."
"You could've knocked, but you didn't."
I laughed while he continued taking shots of me this time.
"Ayaw ko. Mamaya hilain mo ako papasok," I joked and we both laughed.
"You're naughty."
"Dahil kaya sa'yo! Perks of having a old boyfriend," sabi ko at sumunod sa kan'ya. His fingers intertwined mine as we walk together on the shore.
Nakasabit sa leeg niya ang camera. Naka puting muscle shirt siya at itim na cotton shorts. Naka deep v-neck spaghetti strap top naman ako at isang coffee high waist short. We're both using our couple slippers we bought in Baguio, and it's cute. I asked him to get a picture of it and he did. Huminto kami sa isang malaking bato. Inalalayan niya akong maupo roon bago siya sumunod sa aking tabi.
Walang tao sa banda namin. Dinner time na at halos lahat ng turista ay nasa restaurants. May mga nadaanan kaming grupo na nag-d-deep talks at malayo na 'yon dito. Tahimik tuloy ang paligid, tanging ingay lang ng mga alon at kaunting bulong ng hangin.
"Would you cry sending me off to the airport?" he randomly asked while I was busy looking at the pictures.
Nilingon ko siya at nakasandal siya sa bato. Ang katawan ay nakaharap sa dagat pero ang ulo ay nakatagilid sa akin.
Umiling ako. "No..." I answered.
He smirked. "You're not heartless, but why is it hard to make you cry?"
I shrugged while entertaining his pierced eyes. "I don't know. Malalim luha ko. Nasasaktan ako, pero hindi ako umiiyak."
I showed him a picture of him. The epic one. Tumawa ako at ngumisi lang naman siya at umiling.
"When was the last time you cried?" seryosong tanong niya. He looks so invested with the topic. Kuryoso ang mga mata at handang sisirin ang dulo ng katauhan ko.
"Hmmm," I acted thinking even though I clearly know when. "You'll get shocked. Huwag na lang. Tara na lang kain?"
I was about to get down but his hand softly caged my arms. His desperate eyes never left mine. Bumalik ako sa pwesto ko.
"I wanna know..."
I sighed. I am not affected by the past anymore. I just don't want to tell him dahil ayaw kong kaawaan niya ako. Okay na ako. Wala naman na 'yon sa akin...
"I was six. It happened at home when we arrived from a party. My mom and dad were fighting. Sinisigawan ni Daddy si Mommy kaya humarang ako." Kumunot ang noo ko dahil sa seryoso niyang mga mata. I continued. "My dad pulled me... and... he slapped me." I said, unbothered by it already.
His jaw clenched and his pierced eyes turned vengeful. I don't like it because I know him. Minsan, naririnig ko silang magpipinsan. They're capable of bringing someone down— empires and reputations. Anything.
"It's all in the past now. To take revenge is not worth it anymore. At least it taught me to be brave."
Simula noon, hindi na ako umiyak pa. My father told me I was too fragile because of the tears I responded to his slap. I was too transparent to show how weak I was. I was so young at that time, but I don't know why it registered in my mind like a permanent tattoo. I learned to just keep my feelings intact within me and never showed. My tears are too hard to get out of its shell now.
Hindi ko alam na nakakatakot palang masabihan ng mahina. Marami pa siyang sinabing masasakit na salita noon kaya siguro gano'n na lang ang epekto sa akin.
He scoffed. Hindi maitago kung gaano niya hindi nagugustuhan ang narinig.
"It taught you not to cry and keep your feelings hidden at all cost, and you think that is braveness?"
I rolled my eyes. "Whatever. Kain na lang tayo..."
Matagal pa bago ko siya nakumbinsing kumain na lang kahit hindi pa naman ako gutom. Patagal kasi nang patagal, mas nagiging delikado ang mga mata niya. I don't want him to formulate another set of rage that will lead him doing something vindictive.
Before, all I can see in his eyes was shade of calmness. Noong mga panahon na sinusundo niya ako kapag ginagabi si Vier, wala akong makitang bakas ng galit o kung ano. Sometimes his eyes are normally dark, but never like this. Maybe it really runs in their blood? May mga side talaga sila na hindi mo magugustuhang makaharap.
The night ended well. Kinaumagahan ay may biglaan kaming pupuntahan. Pinahiram daw ni Kuya Zage ang kaniyang yate sa amin. Magkahawak ang mga kamay namin habang naglalakad papunta sa wooden walkway. With our sunglasses on, we look like foreigners. Pero si Xydon ang agaw pansin dahil sa tangkad at hubog ng katawan niya. His skin is also noticeable. Para akong may sugar daddy...
Kidding.
My eyebrows furrowed when I saw a familiar girl. With her eyes like mine, I easily recognized her. Nasa katabing yate si Chantal kasama ang mga kaibigan niya. Nakilala ko kaagad ang mga kasama niya.
"They're the group who fought your circle?" Xydon tilted his head while brushing his thumb on my hand.
Nakatingin ang mga babae sa amin. I got a feeling they know we're here that's why they are here, too. Hanggang ngayon ay gusto ni Chantal si Xydon. She's even messaging my boyfriend. Hayun, nakatambak lang sa message request. Cheap.
"Yes," I answered.
Hindi maalis ang panggagalaiti ko. I sure know she's here to ruin our days. Plano pa naman naming manatili ng dalawang araw rito dahil may sandbar sa katabing isla.
Inakbayan ako ni Xydon at humalik sa noo ko. Hindi sinasadyang dumapo ang mga mata ko kay Chantal. She looked like crying, at parang pinapagaan lang ng mga kaibigan niya ang loob niya kaya bumalik sa pagiging maldita.
"See? Mang-iinis 'yan. Hinihintay lang talagang umalis ang yate na sasakyan natin para makisabay," sabi ko kay Xydon habang nakaupo siya sa sofa rito sa bow deck.
Hinila niya ako paupo sa mga hita niya. He's like a businessman because of his composure and all that.
"Don't mind her. I'm not even bothered by their presence, baby. All I think is you..." malandi ang boses niya nang binulong ang huling salita sa tainga ko. He chuckled manly and leaned on. Bahagya akong naisama.
We were watching the sunset at the same position. Nawala na sa isip ko ang presensya nila dahil sa pag-uusap namin ni Xydon. He was hugging me while my head was resting on his chest. The sun was travelling down now. We were silent for a moment when we heard loud shouts beside our yacht.
I laughed when I saw Ate Rhione with her cousins. A camera was directed to us. Tumayo ako naglakad palapit sa barandilya. Xydon quickly covered my waist with his hands while he was smiling at his cousins.
"Lipat kami!" sigaw ni Tiago. "Tang inang Zage, pinakapangit na yate pinahiram sa amin!"
I laughed. Maganda naman, maarte lang siya.
Nahirapan silang lumipat dahil medyo maalon. Maingay sila habang nag-aayos na ng mga inumin. The yellow lights were making the deck so beautiful. Sa lamesa ay ma mga pagkain at ilang inumin. The girls were taking pictures with the boys. Kami ni Cheonsa ang nag-aayos ng pagkain.
"I'm sorry for interrupting your moment. Kuya Tiago is always that enthusiastic..."
I chuckled. "It's fine. I think it's better na nandito kayo."
Ilang linggo na na dalawa lang kami ni Xydon. I can also see how much he missed his cousins. Nag-aasaran na nga sila habang umiinom.
"Ate Rhione and I want to get fun with Kuya Zeus, too... Kaya sumama kami kina Kuya Tiago," tipid niyang ngiti.
I bit my lower lip. "I'm sorry kung-"
"No, no, no..." Tumawa siya at natigilan ako. She barely laughs. "Hindi naman kami nagrereklamo. We love when Kuya Zeus is happy. And we can always visit him in Dubai anytime we want. Pwede ka rin sumama..."
Sana gano'n din ako kayaman, ano? Kahit linggo linggo pa kung pwede, dadalawin ko talaga siya.
Naparami yata ang nainom ni Tiago. I was shocked when he cried. Si Ate Maddizon ay halatang iritado na nakikitang umiiyak si Tiago.
"I will cry too when you'll break my heart," bulong sa akin ni Xydon habang kalong ako.
"I won't," bulong ko.
He smirked. "I hope so..."
I glared at him. "I won't! Basta kapag may problema tayo, make sure to listen to me. Minsan pa naman hindi ka nakikinig," sabi ko.
He rolled his eyes unintentionally and sipped on his shot.
Dahil nasa isang yate kaming lahat, napilitan kaming matulog sa isang kwarto ni Xydon. Hindi kami nagtatabing matulog. Sa isang kwarto, dalawa palagi ang kama. Kaya naman hindi na ako gulat habang pinapanood siyang naglalagay ng unan sa pagitan namin.
"Ang feeling mo!"
"The problem here is me, baby. Nakainom ako..." aniya at nilagay ang pangatlong unan sa gitna.
Nahiga na ako. "Whatever," sabi ko at nagkumot na. Humarap ako sa mga unan. Hindi ko siya makita dahil nakahiga na rin siya.
"Let's remove this," aniya at tinanggal ang unan na pumapagitna sa aming mga mukha.
I laughed. "Dami mo kasing arte," sabi ko.
"Let's sleep," aniya at malalim na lumunok. Sinara niya ang mga mata niya at natawa naman ako. I can vividly see the struggle.
Lumapit ako at binuksan ang talukap ng mga mata niya. Napamura siya at natawa kaming dalawa. Mahina lang ang tawa namin dahil magkakadikit ang mga cabins.
"Hindi ka pa naman inaantok, e..."
"Are you testing my patience?" seryosong aniya pero alam kong natatawa na siya.
"Hindi. Hindi lang ako makatulog," sabi ko habang nakikipag-titigan sa kaniya. "Pag-usapan na lang natin 'yung pag-alis mo..."
His expression suddenly changed. Alam ko kaagad na ayaw niyang paunlakan ang suhestiyon ko...
Ilang araw na lang ay aalis na siya. I'm still not satisfied with the allotted time, pero unti unti ay tinatanggap ko naman na. Palagi rin naman sinasabi sa akin ni Ate Rhione na palagi rin siyang uuwi at nakakagaan 'yon sa pakiramdam.
Tumawa ako. "Ikaw? Iiyak ka?"
His eyes turned sharp. "Why do you want to talk about this?"
"Para maluwag na sa pakiramdam!"
He sighed. "To answer your question... I don't know."
I shrugged. "Message me kapag umiyak ka."
"Akala ko ba ihahatid mo ako sa airport?" parang binagsakan siya ng langit.
I chuckled. "Oo! Message me kapag nasa plane ka na. Kung naiiyak ka ba..."
He smirked without humor. "Ano'ng gagawin mo?"
"Pupuntahan kita," I joked. Alam ko naman na hindi pwede.
"You can't..." malungkot niyang bulong at pinikit na ang mga mata. "I will sleep now..."
Tumango ako kahit nakapikit na siya. I felt his hand covered mine above the white pillow. Gusto ko pa siyang asarin pero alam ko namang pagod din siya ngayong araw. Mas lalo pa yatang napagod dahil sa pinag-usapan namin.
"Goodnight, Xydon Zeus," I teased and I caught his eyebrows turned into waves while his eyes were closed.
"Goodnight, Uoiea Ishan," he replied back and my chuckle grew more.
Nagtagal ang mga mata ko sa kaniya. Alam kong hindi pa siya tulog, pero nang gumaan na ang paghinga niya, alam kong bumigay na rin siya sa antok. Pinadaan ko ang daliri ko sa kurbado niyang ilong.
"I will miss this nose," bulong ko at pinadaan sa labi niya. "And this, too..." Napangiti ako dahil mukha siyang anghel. I sighed and realized how much I love him. Ayaw ko na nga siyang pakawalan...
I heard my phone vibrating on the side table. I don't usually hear it, pero dahil sa nakabibinging katahimikan, nangibabaw ang ingay n'on. Nahirapan akong abutin dahil sa hawak ni Xydon sa isang kamay ko.
I saw a message from Chantal. Kumunot kaagad ang noo ko.
Chan Talia Villaceran:
I hate you.
She never did this, kaya naman palagay ko ay nakainom siya. Hindi ko na sana papansinin kaso sunod sunod ang pasok ng mga mensahe niya.
Chan Talia Vilaceran:
You always want to compete with me. Dahil ayaw ni Daddy sa'yo, si Xydon naman ang inagaw mo.
Seriously?? I didn't even know she had a crush on him before! At anong inagaw? Never naman naging sa kan'ya, a?
Chan Talia Villaceran:
If you think you'll be successful in snitching him from me, nagkakamali ka, Weya! Hindi kayo magtatagal!
Chan Talia Villaceran:
Just like Daddy, akala lang ni Xydon ikaw na, pero hindi pa pala. Ganoon ang nangyari sa Mommy mo, 'di ba? Ambisyosa kasi kayo!
Umusok ang ilong ko dahil sa nabasa ko. How dare she insert my parents' past here!!
Hindi ko na napigilan ang sarili ko.
Uoiea Ishan Villaceran:
You know what? You're vain. You're being dumb for not getting what you want.
Before I could erase, I already pressed send. Taas baba ang balikat ko dahil sa tensyon na nararamdaman.
How dare she include my mom here! At akala niya naman lahat ng lalaki ay kagaya ni Daddy?! At hindi ambisyosa ang Mommy ko, sadyang mang-aagaw lang ang Mommy niya. She's like her Mom! Mahilig ipagsiksikan ang sarili sa taong pagmamay-ari na ng iba!
Chan Talia Villaceran:
You know what? Fuck you! Maghintay ka lang. Don't be too happy over something that won't stay longer in your hands!
I rolled my eyes and gripped the cellphone tighter. Inalis ko ang pillows sa pagitan namin n Xydon. Kinuha ko ang kamay niya. Kahit tulog siya ay awtomatiko itong kinulong ang balikat ko. Siniksik ko ang mukha ko sa leeg nya. I pulled my phone up and took a picture of us at saka ko si-nend kay Chantal. Pinatay ko na ang cellphone ko at natulog dahil sa mahalimuyak na dala ng katawan ni Xydon.
I woke up feeling light kisses on my face. I groaned when Xydon inserted his tongue inside my mouth. Dinala niya ang dalawang kamay ko sa kaniyang leeg kahit napapapikit pa ako dahil sa antok.
"Good morning," he whispered and his kisses lowered down my neck. "Can't suck it. My cousins will tease you to frustration."
I groaned and pushed him. Nararamdaman ko ang basa sa kaniyang buhok. Naiirita ako.
"Let's have breakfast... Gising na silang lahat. We're waiting for you," nagsusumano ang kaniyang boses at binuhat ko. Doon ako nagising dahil dinala niya ako sa bathroom pero hindi siya pumasok.
"Kainis ka!" sigaw ko habang nag-aalis na ng saplot.
"I love you, too! I'll just watch here and wait," sigaw niya pabalik bago ako naligo.
Pabalik na ang yate nang matapos kaming kumain. Hindi ko na nakita sina Chantal. Probably went back to his daddy to fink. Ano naman na sana ang pakialam ko? Hindi na ako apektado kagaya noon.
Gano'n talaga siguro. No matter how much you love someone, if you get tired, you'll stop chasing them. You'll stop believing in hope, and you will change to guard yourself, because you wouldn't want to be in that situation again where you can't stop choosing them and disregarding your worth as a person.
Kasama ko ang mga pinsan at Mommy niya sa airport. Ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa lungkot na nararamdaman. I still don't feel like crying but my emotions are overpowering. Hindi binibitawan ni Xydon ang kamay ko at pansin 'yon ng mga pinsan niya. Inaasar pa nga kami.
"Maraming chicks doon— tang ina!" mura ni Tiago nang sikuin siya ni Ate Rhione. "Rhione naman!" sigaw niya.
"Shup up, Tiago..." si Ate Rhione.
"My son is decent, Tiago. Stop-"
"Tita, joke lang," malakas na tawa ni Tiago pero namumula. "Alam ko naman pong anghel 'yang anak niyo. Lilipad na nga, e."
Kahit mabigat ang dibdib ko, natatawa pa rin ako. They started hugging each other and that's when my heart shrunk. Ito na, aalis na siya. Hindi ako mapakali dahil alam kong manonood ang mga pinsan niya.
"Good afternoon passengers. This is the pre-boarding announcement for flight 15B to Dubai Emirates. We are now inviting those passengers with small children, and any passengers requiring special assistance, to begin boarding at this time. Please have your boarding pass and identification ready. Regular boarding will begin in approximately ten minutes time. Thank you."
This is now the moment of truth. Ngumiti si Xydon sa akin habang maingay ang mga pinsan niya. Niyakap niya ako at naramdaman ko na ang pagtakas ng enerhiya ko sa akin.
"Bye. Safe flight," I whispered and tightened the hug.
"Sana all daw sabi ni Zoren," singit ni Mooze sa likod namin.
"Shut the fuck up, Diego..." si Zoren.
"Take care always. I'll call you when I got there," bulong niya at parang ayaw na akong pakawalan pa. "I'm gonna miss you. Shit..."
"Ready your money, Tiago Baby! Someone's gonna cry!"
"Diego!" sigaw ni Ate Maddizon.
"Sige na, okay na, baka ma-late ka..." sabi ko at doon siya umatras ng isang hakbang.
I was chuckling even though I was hurting inside. Hindi pa okay. Gusto ko pa ng yakap.
"I love you," he whispered and his words muffled.
Tumango ako. "I know. I love you, too," bulong ko pabalik.
He smiled sadly and nodded. "Mga habilin ko... 'Wag matigas ang ulo, please? Kapag balik ko na lang ulit," pahabol niya.
I nodded with a smile just so he will feel better. "I promise. Bye... Be safe," sabi ko at kumaway pa habang paatras na siya.
Her mom enveloped her hand on my waist while we're watching Xydon walking backwards, hindi inaalis ang mga mata sa akin.
Palagay ko, isang sabi ko lang na ayaw ko siyang umalis, hindi talaga siya aalis. It seemed like he was just waiting for my command... But, no. I won't show him what we both want. He has to leave...
He sighed, accepting the truth that he really has to leave for a moment. Gusto kong putulin ang titigan dahil nakikita ko ang pamumungay ng mga mata niya, pero ayaw ko namang magsisi na sana tinitigan ko siya nang matagal bago umalis...
I stood there until I couldn't see him anymore. Bumuntong hininga ako at ramdam ang malaking tinik sa puso ko. Nanghihina ako at alam ko kung bakit. I wanted to run after him and hug him one last time, but it's already too late to do it.
No more playful Xydon...
No more caring Xydon...
No more Xydon that always prioritizes me...
No more Xydon that will send and fetch me to school...
I closed my eyes way back to our house. Nakasakay ako sa sasakyan ni Ate Rhione. I can't believe everything will change just that. Dapat ba hindi ako nasanay para hindi ganito kasakit, o dapat lang na nasanay ako para nasulit ko siya?
My phone vibrated and my heart melted after reading Xydon's message.
Xydon:
Baby, I'm tearing up.
If only I could be there and make him feel better, but then, some things are just out of our control. I can't, but someday, I know I could.