-
Sandviçin içindeki özenle dizilmiş doğranmış malzemelerin üzerine sos serpip ekmekle kaplamam uzun sürmedi. Ondan sonra dikkatsizce dolaşan ipleri önümde topladım.
Bir dakika içinde yemek hazırdı.
Bu bittiğinde tepsimi aldım ve gün batımının en güzel manzarasına sahip evimdeki odaya taşındım. Evin arkasından akan bir nehir vardı, bu da onu aydınlık ve açık bir manzara haline getiriyordu. Grey Ferret caddesindeki kiranın bu kadar pahalı olmasının nedeni de buydu.
Takırtı.
Tepsiyi pencere çerçevesine koydum, pencerenin önündeki çok rahat koltuğa oturdum ve dışarıya baktım. Zengin, altın renkli bir dalga gözlerimin önünde pırıl pırıl bir şekilde azaldı.
Ne kadar barışçıl.
Kadın kahramanla tanışmaktan dolayı biraz huzursuz olan kalbim yeniden sakinleşti. Böyle, gün batımını izlerken yavaş bir akşam yemeğinin tadını çıkardım, sonra bitirdiğimde ayağa kalktım.
Tak!
Ayaklarım bir şeye çarptı ve aşağı baktım. Pürüzsüz, tahta oyulmuş bir kol görüş alanıma düştü.
İçinde bulunduğum odanın her yerine dağılmış birkaç buruşuk manken bebek vardı. Onları bilerek gerçek insanlar gibi göstermiştim, karanlıkta bu odaya girdiğimde bile şaşırdığım zamanlar oldu.
Gündüz ve gece kahvehane memuru olarak çalıştım, yeraltı dünyasında çalışma yeteneğimi kullandım. Arachne olarak yeteneğim oldukça faydalıydı, bu yüzden ara sıra talepler aldım ve bunları çözmem için para aldım.
Bu bebekler de bunun bir parçası olarak hazırladığım şeylerdi. Yandaki evde yaşayan bir hayalet hakkındaki söylenti, bu Ferret sokağına ilk taşındığımda Arachne'ın gücünü kullanma konusunda biraz dikkatsiz olduğum için ortaya çıktı. Evdeki eşyaları hareket ettirmek için ipler kullanıyordum ve bebekleri yandaki boş evde gerçek insanlar gibi davranmaları için manipüle ediyordum ve bu görüş bir komşu tarafından yakalandı. Bunun sayesinde bu mahallede yaşayan hayaletler hakkında aptalca söylentiler ortaya çıktı.
Ancak, birileri yan taraftaki eve taşındığından, söylentiler muhtemelen sessizleşecektir.
Bebeğin kolunu yine yere tekmeleyerek bir köşeye ittim.
Sağ. Romandaki karakterlerle özellikle ilgilenmem için hiçbir neden yoktu. Şimdiye kadar yaptığım gibi günümü devam ettirebilirim.
O zamanlar oldukça sakin bir şekilde kendi kendime düşündüğüm şey buydu.
Yarım yıldan daha kısa bir süre içinde kadın kahramanla komşu olmanın tatlı huzurumun tamamen paramparça olacağını bile bilmiyordum.
Bölüm 3: Kötü Adam ve ben böyle…
"Haa ..."
Kalın bir karanlık örtüyle kaplı bir geceydi.
Bir adam, ay ışığını bile almayan karanlık ve belirsiz bir sokakta sendeledi. Çerçevesi loş gölgesinde erirken nefesi yoruldu.
"Çok gürültülü. Şimdiden kapa çeneni. "
Etrafında kimse olmamasına rağmen adam zaman zaman bir şeyler duyuyormuş gibi kendi kendine mırıldandı. (1)
Karıştır…
Adamın vücudu kanla kaplıydı, ancak kıyafetleri siyahtı ve çevresi çok karanlıktı, bu da onu farkedilemez hale getiriyordu. Ancak şaşırtıcı bir şekilde, adamın kanının yere düşen her damlası, iz bırakmadan hızla kayboldu.
Tam o sırada bulutlar dağıldı ve arkalarındaki yuvarlak dolunayı ortaya çıkardı. Dağınık bir saç paspasının altına gizlenmiş bir çift göz, aydan gelen ışıkla yıkandıktan sonra açık bir şekilde buzlu bir şekilde.
Solgun yüzü soğuk terlerle ıslanmıştı ama derin mavi gözleri vahşi bir canavarınki gibi delici bir şekilde parlıyordu. Keskin çenesi, dişlerini gıcırdatmış gibi öncekinden biraz daha sert görünüyordu.
"Ölmeyeceğim ... bu yüzden sadece kapa çeneni ..."
Adam sıkıca kenetlenmiş dişlerinden dışarı çıkmaya zorlanmış gibi görünen bir fısıltı tükürdü. Ancak, vücudunun sonunda yere düşmesi çok uzun sürmedi.
- Lakis…!
Başında yankılanan acil sesi duyan adam sığ bir nefes verdi. Gürültülü olduğu için kınamak istese de boğazı sanki içinde bir taş varmış gibi sıkıca tıkanmıştı ve göz kapakları düşmeye devam ediyordu. Vücudu çok ağırdı, sanki yerçekimi tarafından ezilmiş gibi.
Kafasında yankılanan acil ses yavaş yavaş kayboldu.
O sadece… biraz yorgundu.
Evet.
Biraz ara verecekti, sonra kalkacaktı. Kendisinin böyle sonuçsuz bir şekilde ölmesine asla izin vermezdi.
Ancak, içine akan karanlık kokulu zehir kadar tatlıydı ve sonunda dizlerinin üzerine çöküp ona boyun eğmekten başka seçeneği kalmadı. Bilincinin gittikçe uzaklaştığını hissetti ve sonunda gözlerini kapattı.
* * *
Blue Ferret Caddesindeki kesişme noktasında bir kahvehane vardı. Ne işlek bir ana caddede ne de dükkanın kendisi güzeldi. Ek olarak, oradaki en önemli şey, kahvenin tadı pek güzel değildi, ancak mağazanın açılış saatinden itibaren her zaman sürekli bir müşteri akışı vardı.
Kahvehanenin işi her zaman böyle değildi. İlk olarak yaklaşık iki yıl önce popüler bir gezi noktası olarak ortaya çıkmaya başladı. Bunun nedeni, gizlice Ferret'in şöhreti olarak adlandırılan belirli bir kişiydi.
"Hanım. Yuri, iki kahve daha lütfen. "
Evet, lütfen biraz bekleyin.
Sakin, tekdüze çınladıktan hemen sonra, bir demet halinde gevşekçe bağlanmış siyah saçlı bir kafa hafifçe salladı. Müşterinin siparişini alan katip kollarını hareket ettirmeye başladı. Akşamın geç parıltısı, uzun, siyah kirpiklerinin altında kayıtsızlıkla parıldayan kırmızı gözlerine uzak bir ışıltı kattı. İnce bilekleri zarif bir şekilde hareket ederken, insanların gözlerinin otomatik olarak onları takip etmesine neden olarak, porselen gibi bir cilde sahip bir çift güzel el, kolunun altında ortaya çıktı.
Süslemesi ve süslemesi olmayan sade bir kıyafet giymiş olmasına rağmen, garip bir savurganlık hissi veriyordu.
İnsanların durup bakmaktan başka seçeneği kalmamasına neden olan o güzel görünüşüydü, ama aynı zamanda onun hakkında açıklanamayan gizemli bir çekiciliği de vardı.
Sakin ifadesinde ne hissettiği hakkında hiçbir şey ifade etmeyen kadın, iki yıl önce burada çalışmaya başlayan bir katipti. Adı Yuri'ydi ve yaşı ve geçmişi gibi onunla ilgili diğer şeyler bilinmiyordu. Bu nedenle, insanlar görünüşüne göre onun yirmili yaşlarının başında olduğunu tahmin ettiler. Bununla birlikte, insanlarla etkileşime girdiğinde etrafındaki olgun ama kayıtsız aura nedeniyle bundan çok daha yaşlı olabileceğini tahmin eden insanlardı.
Kahveniz hazır.
Her durumda, kahvehane katibi Yuri, Ferret Caddesi'ndeki bir ünlüydü. Çoğu insanın onu görmek için kahvehaneye geldiğini söylemek güvenli olacaktır.
Kahvehanenin sadece iki yıl önce seyrek işine rağmen artık insanlarla dolu olmasının nedeni, dünyanın dört bir yanına yayılan ağızdan ağza yayılan sözler sayesindedir.
Dahası, daha önce sadece yönetilebilen kahve tadı, Yuri'nin gelişinden bu yana iyi bir şeye dönüştü. Ancak, garip bir şekilde, Yuri'nin kahvesinin tadı inişli çıkışlı oldu. Bazen tadı inanılmaz derecede güzeldi ve bazen de öğütülmüş ilaç gibi tadı berbattı. Yine de, çamurlu su olsa bile onlara verdiği her şeyi içeceklerini söyleyenler olduğu
için kafe sahibinin buna izin vermekten başka seçeneği yoktu.
Ah? Bayan Yuri, bugün bu kadar geç mi çalışıyorsunuz? Bay Gilbert nerede? "
Sıradan bir müşteri mağazaya girer girmez sordu ve Yuri'nin hala kahvehanede olduğunu gördü.
Kendini iyi hissetmiyordu, bu yüzden bugün erken döndü.
Gilbert kahvehanenin sahibiydi. Mağazayı tek başına işleten ve çok sıcak bir izlenim bırakan orta yaşlı bir adamdı.
Yuri burada ilk çalışmaya başladığında, karısı öldükten çok sonra bile bekar olduğu için zaman zaman onunla eşleştirme konusunda kötü şakalar yapan müşteriler vardı. Ancak bu her seferinde Gilbert çok sinirlendi, çünkü ona göre Yuri tek kızı gibiydi, bu yüzden bu tür konuşmaları iğrenç buldu. Gilbert'in izlenimi genellikle son derece nazikti, ancak adam bir ayı gibi inşa edildi, bu yüzden ısındığında çok uğursuz görünüyordu.
Bunun sayesinde, kızdığında, kötü şakalar yapan çok az kişi hızla çenelerini kapattı. Elbette, gururlarından dolayı ya da Gilbert'in tavrından bunalmış olduklarını göstermek istemedikleri için, sadece şaka yapan beylermiş gibi davranarak boğazlarını temizlerlerdi.
Sonuç olarak, Yuri bu sorun yüzünden sinirlenme şansı bile bulamadı. Ama durum böyle olmasa bile Yuri kahvehanede çalışırken sesini hiç yükseltmemişti. Bu nedenle, başta uysal bir kişiliğe sahip olduğunu düşünen ve kasıtlı olarak onu daha çok kışkırtanlar oldu.
Yuri çöp benzeri bir müşteriyle her karşılaştığında, onlara özellikle buzlu bir bakışla baktı ve onlara normalden daha uzun süre baktı. Bu gerçekleştiğinde, kırmızı gözleriyle karşı karşıya olanlar, derilerinin üzerinde bilinmeyen bir ürperti hissetti ve susmak zorunda kaldılar.
Anlayamasalar bile mideleri sıkıldı ve bir yırtıcı hayvanın çenelerinin önünde korkusuzca kafasını kaldıran bir av haline gelmişler gibi omurgalarından aşağı bir ürperti geldi.
Ve bunun gibi, siz farkına bile varmadan, kahvehanedeki çalışma ortamı doğal olarak hoş bir hale geldi.
Her neyse, işte yoğun bir günü daha bitirdikten sonra, Yuri dükkandan ayrıldı.
Çevirmen Köşesi:
1. Burada kullanılan kelime "işitsel halüsinasyonlar" anlamına geliyor, ancak bu ifadeyi oraya nasıl ekleyeceğimi bilmiyordum, bu yüzden "bir şeyler duymak" ile takılıp kaldık.